[RPG • o] Experium || 49 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

"N-nee, je mag wel mee." Een beetje onhandig sloeg Merrin het dekbed van hen af en kwam overeind. Hij plukte een badjas van de kast af en sloeg die om zijn schouders heen, terwijl hij twee handdoeken uit de kast pakte. Hij gaf er eentje aan zijn vriendje voor hij naar de deur liep. Daar bleef hij even aarzelend staan. Heel voorzichtig trok hij de deur open, maar tot zijn grote opluchting was er niemand op de gang. Op blote voeten stak hij de gang over naar de badkamer, die (gelukkig) ook leeg was! Een beetje ongemakkelijk keek hij naar zijn onderbroek, waardoor hij gewoon opnieuw een blos op zijn wangen kreeg. Dit was gewoon gebeurd... Hij was -uhm- klaargekomen. Die gedachte maakte hem nog roder, waardoor hij nauwelijks zijn onderbroek durfde uit te trekken.
      Dat was iets goeds toch? Het gevoel was werkelijk heerlijk geweest. Waarom voelde hij zich dan zo ongemakkelijk?

---

It's never gonna happen, Guys.

De intimiteit was een beetje abrupt verbroken geweest, waardoor de spanning nog steeds in zijn lichaam zat. Adam herinnerde zich de eerste keer dat hij tegelijk met Merrin douchte – en hoe hij toen expres onder een koude douche was gaan staan om zijn opwinding te verbergen. Gelukkig hoefde dat nu niet meer. Wel twijfelde hij of hij nu bij Merrin onder de straal kon gaan staan. Ze hadden elkaar nog nooit naakt omhelsd en de kans was groot dat dat dan wel zou gebeuren. Was dat al een stap die ze konden nemen? Net had alles prettig gevoeld, dus misschien moest hij dit ook niet zo erg overdenken. Hij haalde diep adem en stapte toen onder de zelfde douche als zijn vriendje.
      ‘Uhm…’ Hij sloeg zijn blik neer, zijn woorden leken opeens helemaal in de knoop te zitten. Zijn wangen werden zo warm dat het hem niet zou verbazen als het water zou verdampen. ‘Douche delen?’ Hij keek voorzichtig op. ‘Of…sla ik dan vijf stappen over?’
      Hij beet op zijn lip.
      ‘Ik weet… niet zo goed hoe dit werkt.’
      Hoe deden andere koppels dit? Waar bepaalden die hun grenzen, hoe besloten ze hoe ver ze wilden gaan? Een soort handboek had hij stiekem toch best handig gevonden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een douche delen vond hij best spannend, al was dit echt niet de eerste keer dat hij Adam naakt zag of Adam hem. “Ik wel dan wil je zeggen?” Grapte Merrin nerveus. Merrin grinnikte zachtjes en keek even naar Adam. “Mag ik eerst even afspoelen?” vroeg hij met een blos. “Dan m-mag je wel hier komen staan hoor.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam knikte een beetje opgelaten en ging vlug onder de andere douche staan.
      Stom!
      Hij wist niet precies waarom, maar het voelde wel zo en hij duwde zijn gezicht onder de sproeikop zodat Merrin toch nog wat privacy had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin knikte even dankbaar naar Adam en trok toen zijn onderbroek uit. Het was eigenlijk wel even prettig dat Adam van hem wegkeek. Vlug spoelde Merrin zich af en waste het plakkerige spul even weg. Daarna keek hij naar Adam en om een of andere reden laaide de spanning gewoon weer opnieuw op. Hij wilde wel bij Adam onder de douche gaan staan, maar uhm... Hij keek even naar de deur. Dat was het enige nadeel van hun badkamer, om een of andere reden kon het ding niet op slot. Wat nu als hij met Adam onder de douche stond en er zomaar iemand binnen kwam lopen? Zijn oog viel op de stoel die in de hoek stond. Zou dat helpen? Nogal onzeker glibberde Merrin over de tegels in de richting van de deur en probeerde de stoel zo te draaien dat hij met de leuning de deurklink tegen zou houden. Hopelijk zou het ook echt helpen, want hij had het idee dat hij dit alleen in films had gezien. Als ze hen betrapte...
      Alleen dat idee zorgde al voor het schaamrood op Merrin zijn gezicht en vlug draaide hij zich weg van de deur, zodat hij het niet ging overdenken. Hij keek even naar Adam, die nog steeds met zijn gezicht afgewend van hem stond. Voorzichtig liep Merrin op hem af en vlak achter hem bleef hij even aarzelend staan. Mocht hij echt Adam nu aanraken? Nu hij... naakt was? Om een of andere reden vond Merrin dat heel spannend. Hij zette een stapje dichterbij, waardoor hun lichamen elkaar net niet aanraakten. Zijn handen trilden lichtjes toen hij ze vooruit stak en zachtjes op Adams heupen legde. De warmte die door hem heen verspreidde en de nabijheid met zijn vriendje, verleidde hem om zachtjes kusjes te plaatsen op de schouders van Adam en een spoor te trekken richting zijn nek. Elke beweging die Merrin deed, was met uiterste voorzichtigheid. En ondanks dat zijn hoogtepunt al was geweest, genoot hij met volle teugen van Adams warme huid.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam schrok toen er opeens twee handen op zijn heupen rustten, maar de greep was zo lichtjes, zo aarzelend, dat de schrik algauw wegebde. Een prettige rilling schoot langs zijn rug toen zachte lippen langs zijn schouder schoven, richting zijn nek. Zijn hart joeg in zijn borstkas, hij was zich maar al te bewust van zijn naaktheid, van hún naaktheid. Hij leunde iets naar achteren, zodat hij gevangenzat tussen de warmte van de douche en dat van zijn vriendje en hij sloot genietend zijn ogen zodra hij helemaal ontspande. Daarna keek hij over zijn schouder naar zijn vriendje omhoog, hij kon geen woorden verzinnen om aan te geven hoe fijn hij dit vond en hoopte dat zijn glimlach hem dat dan maar kon vertellen. Door de druk tegen zijn onderrug spookten er zelfs een paar gehaaste beelden door zijn hoofd die het bloed zowel naar beneden als naar zijn wangen stuwde. Beelden van dingen die voor nu wellicht te vroeg waren, maar waar hij stiekem wel naar uitkeek. Als dit al zo heerlijk voelde… dan moest de rest al helemaal hemels zijn. Met zijn handen reikte hij naar achteren en streelde hij Merrins bovenbenen, zijn vingers beklommen zelfs een stukje van zijn strakke achterwerk en toen hij merkte dat dat zijn vriendje niet tegenstond, liet hij zijn handen iets steviger om de welvingen heen glijden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zebediah staarde naar de zwarte stukken kristal die als ijsschotsen uit de grond staken. Scherven knerpten onder zijn voeten. Met zijn hand gleed hij over het restant van de wand die Kris had opgetrokken om Fox’ boodschap te kunnen kijken.
      Meer dan drie jaar had Kris hier gezeten – en nu was hij weg.
      Nog steeds kon hij niet geloven dat hij de jongen had laten gaan. Was dat echt een bewuste keuze geweest? Of had Noah hem daar met zijn gave toe gedwongen? Hij was zich maar al te bewust van alle voordelen die Noahs gave had ten opzichte van die van hem.
      Hij had de jongen flink onderschat.
      Wekenlang had hij Romeo ergens opgesloten, die hij compleet gestoord had teruggekregen — iets waarvan hij nog steeds niet begreep hoe dat had kunnen gebeuren. Wat had Romeo in vredesnaam gedaan om zo’n behandeling te verdienen? En hoe had hij dat niet kunnen zien aankomen?
      Zijn vriend had zijn gezicht nog niet laten zien, dus Zebediah nam aan dat de gevolgen van de opsluiting nog niet verdwenen waren. Hoe moest hij straks aan Romeo uitleggen dat hij Kris op vrije voeten had gelaten?
      Daar bestond geen enkele logische verklaring voor. Logisch bezien had hij de jongen gewoon moeten doden. Hij twijfelde er niet aan dat Noah de ruil dan nog steeds had laten doorgaan. Hij was zó ontzettend stom geweest door hierin mee te gaan, door Kris naar Experium te sturen!
      IJsberend beende hij door het vertrek heen. De gedachte dat Kris Fox vergeten was, was maar een schrale troost. Zou het überhaupt hebben geholpen? Misschien wond Fox hem wel weer moeiteloos om zijn vinger. De afgelopen weken had hij ook niet bepaald stil gezeten als het om vriendjes of vriendinnetjes ging — verlegen was hij geenszins. Zelfs als Kris zich zijn vriend niet meer herinnerde, vond hij het vast niet erg als Fox z’n broek naar beneden trok.
      Die gedachte deed hem meer dan hij aan zichzelf wilde toegeven.
      Haal hem gewoon hierheen. Dan heb je wat je wilt.
      Maar niet écht. Hij wilde geen marionet. Hij wilde Fox.
      En het zou stom zijn als hij zich nu gewonnen gaf. Kris’ aanwezigheid moest hij als een kans zien. Hij had Kris aan hem teruggegeven, hij had hem van de dood gered. Zo moest hij het brengen.
      En Fox had nu weer wat te verliezen. Daar kon hij hem ook subtiel aan herinneren.
      Ondanks die voornemens was hij niet zo tevreden met zichzelf als hij gehoopt had. Ook het contact met die Lucas en zijn vriend leverde hem niet de voldoening op waar hij op gerekend had. Alsnog voelde het alsof hij op alle fronten de controle aan het kwijtraken was.
      Hij kneep zijn handen samen. Hij moest iets doen om dat te veranderen. Iets waar hij wél voldoening uithaalde. Zijn gedachten dwaalden af naar Nish. Dinsdagnacht was het laatste moment geweest waarop hij het gevoel had gehad echt in controle te zijn.
      Dat wilde hij weer.
      Zodra het middernacht was, zou hij die jongen weer opzoeken en zorgen dat hij zich weer helemaal in zijn element voelde — zodat hij weer grip op zichzelf kreeg en het vertrouwen in zichzelf en in zijn missie terugkeerde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ringwraith schreef:

Onyx

Onyx wilde dat eigenlijk ontkennen, maar weten dat Jes zó veel van hem hield dat hij het onmogelijk achtte, was ook wel weer zo’n heerlijke gedachte dat hij die graag toeliet.
      ‘Ik weet niet of dat kan,’ zei hij met een grijns, nog een beetje omver geblazen door Jes’ plotselinge lach – het mooiste geluid wat er bestond. ‘Maar er zijn vervelendere dingen om het over oneens te zijn.’
      Zijn vingertoppen streken op en neer over Jes’ ruggenwervels terwijl hij de blik van zijn vriend vasthield, genietend van het gewicht boven op hem. Toen hij weer bij de rand van zijn broek kwam, haakte hij zijn duimen door de riemlussen.
      ‘Wat denk je? Ben je genoeg opgewarmd voor een kledingstuk minder?’
      Het antwoord wist hij wel, want Jes’ wangen waren rossig en zijn bovenlichaam voelde net zo warm als dat van hem zelf.

Hij grijnsde en duwde zich overeind. 'Kan je dat aan, denk je?' vroeg hij, terwijl hij langzaam zijn knoop losmaakte.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Te oordelen naar het tempo waarin zijn hart nu al sloeg, was dat een zeer reële vraag. 'Ik mag toch hopen van wel.' Zijn blik gleed van Jes' ogen, langs zijn bovenlichaam naar zijn vingers die de knoop losmaakten. Waarom bouwde er zich nu in vredesnaam spanning in zijn buik op terwijl hij in zijn leven toch al meer dan duizend keer moest hebben gezien hoe zijn kamergenoot zijn broek uittrok en waarbij deze exacte handeling hem niet eens was opgevallen?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zich uitkleden waar Onyx bij was was natuurlijk niets nieuws. De manier waarop hij toekeek wel, maar zulk soort nieuwe dingen vond Jester dus helemaal niet erg. Hij trok zijn broek uit en wierp hem met een mooi boogje door de kamer, meer ontspannen dan hij eigenlijk gedacht had. 'Nou jij, Van Sunshine.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en voegde er plagend aan toe, 'of zal ik je helpen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘In jou aan- en uitkleden ben ik de laatste dagen best bedreven geworden, dus als je graag eens de rollen om wil draaien mag dat best,’ zei Onyx met een scheve grijns. ‘Gelijkwaardige relaties enzo. Klinkt best belangrijk.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

-

[ bericht aangepast op 2 maart 2022 - 18:16 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het liefst bleef Adam urenlang zo met Merrin onder de douche staan, maar uiteindelijk verstilden hun onderzoekende handen en bleven ze in een tevreden omhelzing staan.
      ‘Misschien wordt het tijd dat we ons naar bed verplaatsen,’ zei Adam grinnikend. ‘Voor we hier tegen elkaar leunend in slaap vallen en een vervelende smak maken.’
      Hij draaide zich om naar zijn vriend, gaf hem nog een kus op zijn lippen en pakte hem toen bij de hand. Ze kleedden zich weer aan haalden de deur voor de deurklink weg. Hij was toch blij dat niemand anders van plan was geweest om te douchen, hij wist zeker dat zowel Onyx als Fox hen geplaagd hadden en alles was juist zo perfect geweest.
      Ze keerden terug naar hun slaapkamer en kropen daar tegen elkaar aan.
      ‘Ik vond het fijn vanavond,’ zei Adam, terwijl hij een arm om Merrin heen sloeg. Hij drukte zijn lippen tegen Merrins schouder. ‘Al vind ik altijd alles met jou fijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik vond het ook echt fijn," zei Merrin met een kleine glimlach. Hij was om een of andere reden wel verschrikkelijk moe. Moe, maar voldaan. "Ik hou van je, Adam," zei hij met een zucht voor hij zijn ogen sloot.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester grijnsde terug. 'Oké, nou kom hier dan,' antwoordde hij, wenkend. Hij wachtte tot Onyx voor hem stond en omdat het kon en omdat het mocht gaf hij hem eerst nog een zachte kus voordat hij zijn hand omlaag liet glijden. Langs Onyx' middel naar de rand van zijn broek. Be cool, be cool, be cool. Hij maakte de knoop los en ritste de gulp open, hitte als wandelende vlammetjes over zijn huid.
      Hij zei niets en knielde voor zijn vriend neer. Even keek hij op om te checken of het echt oké was, en trok Onyx' broek toen omlaag. Met een zacht duwtje kwam Onyx' zittend op het bed terecht, zodat Jester uiteindelijk ook de tweede broek met een boogje door de kamer kon sturen. Met een scheve glimlach vouwde hij zijn armen over elkaar en leunde die op Onyx' bovenbenen zodat hij zijn kin erop kon leunen en omhoog kon kijken naar zijn vriend. 'En, is het al een beetje gelijkwaardig voor je?' vroeg hij, met wangen die zo warm aanvoelden als het stereotype rood van brandweerwagens.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.