[RPG • o] Experium || 49 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

'Tenzij het Sarah is, dan hebben we wel een probleem. Moet jij gewoon heel schattig met die blauwe ogen knipperen, dan laten ze ons er vast wel langs.'

[ bericht aangepast op 13 dec 2021 - 20:56 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Want je denkt dat die bestand is tegen je gave?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Nee,' antwoordde Jester, 'maar na alles wat ze gedaan heeft is het wel een beetje kut om dan met d'r vrije wil te klooien, toch?' Hij haalde zijn schouders op. 'Anders knipper ik wel lief met m'n ogen, doet het vast ook wel.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Oké, daar had Jester misschien wel een punt. In theorie. Al vond hij het ergens maar niks dat ze een speciale status had.
      'Nou, op naar het Buffalo-house dan maar!'

---

Every villain is a hero in his own mind.

-

[ bericht aangepast op 13 dec 2021 - 21:53 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Valt mee, alleen Nish, Vienna en jij nog tot nu toe. Nish was hier vanmiddag al." Misschien dat Fersephone nog kwam. Hij keek even naar de jongen met de krulletjes. Fox leek erg aangedaan door wat er gebeurd was en ondanks dat ze niet echt vrienden waren, was hij toch gekomen. “Bedankt Fox, voor je bezoekje.” Het deed hem meer dan hij zou toegeven dat de jongen met de krulletjes hier zat, en waarom wist hij niet zo goed. Hij wilde ergens zeggen dat het wel goed kwam met Kris, maar ergens voelde dat aan als een leugen. “Succes zo, met Kris. Je kan dit wel.” Dat leek hem de beste aanmoediging die hij hem kon geven.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Een noodknop?!" kraamde ze bijna hysterisch uit. "En wat zou dat moeten doen? Fayr een seintje geven dat het niet kan? Alsof haar dat kan schelen. Ze luistert toch niet!" Dat maakte Fersephone misschien nog wel het meest angstig op het moment. Dat Fayr gewoon niet luisterde, dat ze gewoon geen rem kende. Tranen drongen onderhand op in haar ogen en hoewel Fersephone zichzelf onder controle probeerde te krijgen, kreeg ze geen grip op haar angst. "Ze had het beloofd! Beloofd dat ze haar gave niet zou gebruiken. Ze moet gewoon gezien hebben hoe kapot ik was, ik wilde vanmorgen al met haar praten en ze wimpelt me gewoon af! Ze heeft zelf dondersgoed gezien dat ik bij het genezen van Jester al moeite had mezelf onder controle te houden en alsnog doet ze doodleuk haar ding zonder me te waarschuwen! Terwijl ze wist dat ik op knappen stond! Ik had het hele pantherhouse in zak en as kunnen leggen, als ik op volle kracht was geweest!" Ze had het aangegeven, toch? Ze had er specifiek om gevraagd, dat Fayr rustig aan deed. Er was vast wel een andere oplossing geweest toch? Toch? Fersephone wist niet zeker meer wat ze nu tegen Fayr had gezegd. Ze was vooral op, moe, kapot. Haar hoofd wilde absoluut niet meewerken en het enige wat dreigend boven haar hoofd hing was dat ze iedereen om zeep had kunnen helpen.
      Fersephone liet zich verslagen door de knieën zakken en greep naar haar hoofd. Ze voelde de angst nog altijd gieren, maar de tranen namen nu de overhand. Ze had iedereen daar kunnen omleggen!

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik bedoel meer iets als een soort alarm,’ antwoordde Fire kalm. Hij ging naast haar op de grond zitten, zelfs al vond hij dat eigenlijk niet zo prettig. ‘Dat ze jou daarmee een seintje kan geven als er een noodgeval is. Als Yrla bijna dood was, had ze vast niet echt een andere keuze.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Thanks,’ antwoordde Fox met een klein glimlachje. ‘Doe rustig aan!’
      Na die woorden verliet hij de kamer en ging naar die van hem zelf. Er was drie uur voorbijgegaan sinds hij de kamer uit was gebeend. Inmiddels stond Kris niet meer bij het raam, maar hij lag op het bed en staarde naar het plafond. Hij was zo diep in gedachten verzonken dat hij hem niet eens had binnen horen komen. Of negeerde hij hem?
      Fox bleef na een paar stappen staan en staarde naar zijn vriend. Het was nog steeds zo onwerkelijk dat hij terug was. Hij was hevig geschrokken door wat hij Nish aan had willen doen en tegelijkertijd kon hij het niet helpen dat hij aan Onyx dacht, die zo gekwetst was dat hij Jester had bedreigd. Hij had niet goed met zijn emoties kunnen omgaan en het was niet zonder reden dat Onyx hem soms aan Kris deed denken.
      Mocht hij Kris echt afrekenen op zo’n heftige actie na zijn gevangenschap?
      Hij wilde niet boos op hem zijn. Hij wilde dat Kris zich veilig bij hem voelde en zich ervan bewust was dat die nachtmerrie bij Zebediah opgehouden was.
      Hij zakte op het bed neer, kroop tegen Kris aan en liet zijn hoofd op zijn borst rusten. Hij sloeg zijn linkerarm om de jongen heen.
      ‘Ik hou van je,’ zei hij zacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat zie ik ook echt lekker als ik slaap. En tegenwoordig heb ik om die reden altijd mijn iNet bij me," beet ze hem toe. Om een of andere reden zorgde Fires zijn kalmte ervoor dat haar angst omgezet werd in irritatie en woede. Ook zijn belachelijke voorstel was absoluut niet welkom. "Maar als dat stomme kind niet eens de moeite neemt me te waarschuwen, dan heb ik ook niet veel aan een noodknop niet?!" Fersephone negeerde de laatste zin die Fire vertelde. Geen andere keuze.... Dus was het dan maar goed dat ze de rest omlegde? Had niemand dan in de gaten hoe gevaarlijk ze was? Voor hetzelfde geld had ze voor een leven er vijf weggeroofd! Dan had ze zelf het loodje gelegd, Nenya. Was Vienna thuis geweest? Fersephone wist het niet eens, ze wist niet wie er was geweest op dat moment en dat bezorgde haar een flinke buikpijn. Daarnaast wilde ze er niet aan denken dat Yrla bijna dood was. Fayr mocht dan zijn leven hebben gered, alles was nu met een sisser afgelopen. Maar waarom leek niemand die angst te begrijpen? Waarom zag niemand in dat ze met een kleine uitbarsting iedereen kon laten verdwijnen?

[ bericht aangepast op 16 dec 2021 - 19:35 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire stond al op het punt om te zeggen dat ze ook heus een knop konden regelen die lawaai maakte, maar hij zag aan Fersephone dat ze het nu toch niet wilde horen. Ze reageerde haar angst nu af op haar zusje en Fire vond het niet helemaal fair, maar dat zeggen maakte haar waarschijnlijk alleen maar bozer. Maar wat moest hij dán zeggen? De enige manier om haar angst te sussen, was toch door een oplossing te verzinnen waardoor het in het vervolg niet gebeurde?
      ‘Wat lijkt je dan wel een goed idee?’ vroeg hij uiteindelijk. ‘Iets om sneller – of beter – te communiceren lijkt me toch wel verstandig.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er kwam een brok in zijn keel toen hij Fox’ woorden hoorde. Hij sloot zijn ogen voordat er tranen uit vandaan zouden glippen. Hij draaide zijn hoofd en kuste stilletjes Fox’ slaap. De jongen tilde zijn hoofd op, draaide iets en vond daarna zijn lippen. Kris tilde zijn hand op en streek met zijn vingers door Fox’ krullen. Een beetje verbluft beantwoordde hij Fox’ kus. Zijn borstkas trilde toen zijn vriend zijn lippen langs zijn kaak liet dwalen en hem in zijn hals zoende. Hij zakte weg in een heerlijke roes waardoor hij Nish en Yrla vergat. Fox’ lippen gleden langs zijn sleutelbeen en verkenden de huid tot aan de kraag van de belachelijke hawaii-bloes die hij droeg. De zachte aanraking veroorzaakte kippenvel over zijn hele lijf.
      Zijn ademhaling versnelde toen Fox hem weer begon te zoenen en zijn vingers aan de bovenste knoop prutste. De eerste knoop ging los. Hij kon niet wachten om…
      In een vlaag van paniek dacht hij aan zijn verminkte bovenlijf en hij duwde Fox van zich af.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Weet ik veel!" schreeuwde ze gefrustreerd. Ze kwam in een beweging overeind. Hoe kon Fire hier over na denken? Hoorde hij überhaupt wel wat ze zei?! Waarom zei hij dit? Fersephone keek even geërgerd naar Fire. Hij begreep het ook niet. "Weet je wat?! Laat maar! Dit was een vergissing!" Ze had gehoopt in ieder geval haar ei kwijt te kunnen bij Fire, maar hij reageerde nauwelijks op haar angsten. Het voelde bijna koud aan. "Ik zie je morgen wel," mompelde ze haast nors, terwijl ze zich omdraaide. Ze had geen idee waar ze heen wilde. Misschien moest ze gewoon maar naar de vuilstort, daar zou ze niemand meer lastig vallen. En daar kon ze niemand pijn doen. Terug naar het Panthers house werd het in ieder geval niet.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire onderdrukte een zucht. Hij was geneigd haar naam te roepen – maar dan wat? Hij voelde zich een beroerde vriend, hij had geen flauw idee waar ze precies behoefte aan had. Haar weg laten lopen voelde ook niet goed. Ze was duidelijk emotioneel, ze had een deel van de Panther-campus opgeblazen. Hij durfde haar ook niet alleen te laten. Straks haalde Zebediah haar op en stuurde haar met een opdracht terug naar de campus… Hij slenterde op een afstandje achter haar, ver genoeg om haar niet tot last te zijn, maar wel zo dichtbij dat hij kon ingrijpen als Zebediahs loopjongen zou verschijnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Verschrikt keek Fox zijn vriend aan. Paniek weerspiegelde in Kris’ ogen. Het herinnerde hem aan de keer dat Adam zo vreselijk in paniek was geraakt. Zebediah had toch niet echt…
      Tranen vulden zijn ogen.
      ‘S-sorry,’ hakkelde hij. ‘Ik — ik wilde… Ik wilde niets tegen je zin doen. Zo — zo ben ik echt niet.’ Zijn stem sloeg over. Opeens was het weer alsof hij bij Merrin in de slaapkamer stond en Adam hem van aanranding beschuldigde.
      Kris was overeind gaan zitten en staarde zwaar ademend naar beneden. ‘Dat weet ik.’ Zijn stem klonk schor. Hij hoorde hem slikken. ‘Doe het maar. Maak de knopen maar los.’
      ‘N-nee. Het — het hoeft niet.’
      ‘Het geeft niet. Het — het is goed dat je het ziet, denk ik.’
      Fox schoof iets dichter naar zijn vriend toe. In plaats van aan de knoopjes te frunniken, legde hij zijn wijsvinger onder Kris’ kin en wipte zijn gezicht omhoog, zoals de jongen zo vaak bij hem had gedaan.
      Er lag een gebroken blik in Kris’ ogen. Fox slikte moeizaam. Hij had zijn vriend maar één keer kwetsbaar gezien en dat was toen hij zo’n vreselijke buikpijn had dat hij dacht dat hij doodging.
      ‘Zeker weten?’
      Kris keek hem kort aan en wendde toen zijn gezicht af. ‘Ja,’ mompelde hij.
      Fox maakte de bovenste drie knoopjes los, zodat de blouse openviel.
      Fox hapte naar adem. De eens zo gladde huid van zijn borst was geribbeld door de littekens. Hij dwong zichzelf de knoopjes los te blijven maken en duwde daarna het kledingstuk van zijn schouders. Van zijn linkerschouder tot zijn heup liep een snede die op sommige plekken met pleisters was afgeplakt en op de plaats waar Kris een tattoo voor hem had laten zetten, zat ook doordrenkt verband.
      ‘Wat — wat heeft ie met je gedáán,’ bracht Fox geschokt uit.
      Hoe — hoe had hij voor zo’n beest kunnen houden? Als Kris dat wist…
      Er kwam een ijskoude klont in zijn maag.
      Kris zei niets.
      Fox strekte zijn hand uit en streelde voorzichtig de beschadigde huid. Even aarzelde hij, maar daarna duwde hij Kris zachtjes achterover op het bed, boog over hem heen en kuste de littekens.
      ‘Ik vind je nog steeds prachtig,’ fluisterde hij.
      De onzekerheid die hij in Kris’ ogen zag, was nieuw. Hij was altijd zo zelfverzekerd geweest, er was echt iets gebroken. Hij boog zich weer over Kris’ borst en begon hem te kussen; elke oneffenheid, elk getuigenis van een pijn waar Fox nog niets over wist. Zijn ademhaling haperde toen hij bij zijn navel kwam en het streepje donkere haren daaronder zijn lippen kietelde.
      Zijn mond volgde de tatoeages boven zijn heupen en hij hoorde Kris’ zware ademhaling. De opwinding raasde door zijn lijf. Hier had hij zo vaak van gedroomd, hij had hier zo vaak aan teruggedacht.
      Aarzelend keek hij op, niet wetend hoe ver hij mocht gaan.
      Kris ging zitten zodat hij hem kon zoenen. Zijn handen gleden onder zijn shirt en Fox sloot zijn ogen. Iedere aanraking wakkerde gevoelens aan die niemand ooit had kunnen evenaren. De onzekerheid over hoe ver hij mocht gaan, verdween naar de achtergrond. Hij liet zich leiden door Kris’ handen, die zijn shirt over zijn hoofd trokken en hem daarna op zijn rug rolden. Een kreun ontglipte zijn lippen toen Kris’ mond over zijn bovenlijf dwaalde.
      Hij kon wel huilen, zo gelukkig voelde hij zich.

---

Every villain is a hero in his own mind.