[RPG • o] Experium || 49 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Het bleef moeilijk om te horen dat Onyx zo'n laag beeld van zichzelf had, maar Jester wist ondertussen ook dat het niet echt hielp om maar luid te schreeuwen dat dat niet waar was. Zo voelde hij zich gewoon en het proces om daar wat aan te veranderen was langzaam. Dus hij knikte en zei, 'Oké.' Toen trok hij een mondhoek op. 'In de tussentijd zal ik maar gewoon vaak zeggen dat ik van je hou, dat helpt vast wel iets.' Hij drukte een kus op Onyx' hand. 'Ik hou van je.'
      Onyx' ijsblauwe ogen zonden een trilling door zijn buik en Jester ging op zijn knieën zitten, een stukje dichterbij. 'Roan Snyder, Ik hou echt van je,' fluisterde hij, en kuste hem nog een keer, nu op zijn wang. Nu zat hij bijna naast zijn vriend, en hij streek liefdevol een lok haar uit zijn ogen. 'Onyx.' Hij grijnsde scheef. 'Kan je al raden wat er komt?' Zijn blik gleed omlaag naar Onyx' lippen, terwijl zijn hart zwaar tegen zijn ribben klopte.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Hmm, maar hoevéél houd je van me?’ Hij leunde iets naar voren, zodat zijn lippen heel lichtjes langs die van Jester streken. Het kwetsbare gevoel loste op door Jesters woorden en de aanraking van zijn lippen. ‘Zoveel als je van slagroomsoesjes houdt?’ Hij tikte Jes’ onderlip met het puntje van zijn tong aan. ‘Of… van chocoladepudding?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Meer,' antwoordde Jester hees, en het was oneerlijk hoe makkelijk zijn vriend dat voor elkaar gekregen had. Zijn vingers gleden langs Onyx' nek omhoog en het deed haast pijn om nog niet toe te geven en in plaats daarvan op te kijken. 'Zoveel meer. You're half my soul, as the poets say.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ze hadden je Zilvertong moeten noemen in plaats van Madcap.’ Jester wist hem altijd recht in zijn hart te raken, of hij de dingen nou zelf verzon of precies de goede quote ergens vandaan plukte. Hij ging rechtop zitten, met zijn vrije hand streek hij door Jes’ krullen. Toen Jester leek te willen antwoorden, ontnam Onyx hem die kans door zijn lippen op die van zijn vriend te drukken. De kolonie vlinders was weer wakker en dolenthousiast terwijl Onyx zijn lippen aftastte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester grijnsde, en iedere zenuw van zijn lichaam vonkte met hitte. Aangemoedigd beet hij plagerig in Onyx' onderlip. Alles waar hij zich zorgen om gemaakt had zonk weg ergens in een donker hoekje van zijn hoofd. Zorgen wie? Zijn hartslag gonsde enthousiast onder zijn huid, ergerde zich nu al aan alle overbodige stof tussen hen in. Goden, wat hield hij van deze jongen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx kon het niet nalaten om ook even aan Jesters lip te trekken. Daarna dwaalden zijn lippen langs zijn kaak en liet hij een bitemark aan de zijkant van Jes’ nek achter. Hij voelde zijn vriend huiveren toen zijn adem langs zijn hals streek.
      ‘Ik wil je overal voelen,’ fluisterde hij ietwat gespannen, waarna hij Jesters shirt over zijn hoofd trok en zijn handen over dat strakke bovenlijf liet glijden. Hij zocht even oogcontact en zag het verlangen dat hij zelf voelde erin weerspiegeld.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester haakte een vinger onder Onyx' kin en bleef zo vlak boven zijn gezicht hangen dat hij haast de warmte van Onyx' huid tegen de zijne voelde stralen. 'Wat doe je dan nog met dat fucking shirt van je aan?' fluisterde hij terug met een uitdagende grijns, en liet los voordat hun lippen elkaar echt konden raken. 'Come and get me.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Met één ruk trok hij het shirt over zijn hoofd. Terwijl zijn lippen Jesters mond alweer hadden gevonden, schoof hij een arm om zijn vriend heen en trok hem bovenop zich. Zijn ogen zakten dicht toen hij Jesters warme bovenlijf op dat van hemzelf voelde. Goden, wat wilde hij dit graag. Hij voelde zich levendiger dan ooit. Zijn vingers begroeven zich in de rode krullen terwijl Onyx hem zoende met een passie die het deed lijken alsof het zijn tong was geweest die drie dagen buiten gebruik was geweest, in plaats van Jes' handen en voeten. Zijn handen volgden de welving van Jesters rug en bleven uiteindelijk op zijn broek liggen. Zijn hart ramde fanatiek in zijn borstkas, alsof het uit wilde breken en létterlijk aan de jongen gegeven wilde worden. 'Ik hou van je Jes,' zei hij, ietwat buiten adem. 'Ik hou zo teringveel van je.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het zou illegaal moeten zijn om zoveel liefde voor iemand te voelen. Hoe zijn hart niet in een wolk van geluk uit elkaar sprong wist Jester ook niet, behalve dat hijzelf ter plekke uit elkaar zou vallen als Onyx hem niet meer aan zou raken. Hij knikte, want wat de hell waren woorden ook alweer en zoende zijn vriend tot zijn lichaam van binnen en buiten in brand stond. En toen hij losliet kon hij niet anders dan lachen want Onyx' wangen waren rossig en zijn haar zat door de war en de blik op zijn gezicht zo open en warm, en het was het beste wat hij ooit gezien had. 'Ik ook van jou,' knikte hij nog eens. 'Meer. Altijd meer.'

[ bericht aangepast op 24 jan 2022 - 23:39 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx wilde dat eigenlijk ontkennen, maar weten dat Jes zó veel van hem hield dat hij het onmogelijk achtte, was ook wel weer zo’n heerlijke gedachte dat hij die graag toeliet.
      ‘Ik weet niet of dat kan,’ zei hij met een grijns, nog een beetje omver geblazen door Jes’ plotselinge lach – het mooiste geluid wat er bestond. ‘Maar er zijn vervelendere dingen om het over oneens te zijn.’
      Zijn vingertoppen streken op en neer over Jes’ ruggenwervels terwijl hij de blik van zijn vriend vasthield, genietend van het gewicht boven op hem. Toen hij weer bij de rand van zijn broek kwam, haakte hij zijn duimen door de riemlussen.
      ‘Wat denk je? Ben je genoeg opgewarmd voor een kledingstuk minder?’
      Het antwoord wist hij wel, want Jes’ wangen waren rossig en zijn bovenlichaam voelde net zo warm als dat van hem zelf.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire ging de trap maar weer op toen Fersephone Yrla naar buiten toe ondersteunde. De jongen liep in elk geval, dat was al iets. Het was bizar hoeveel Panthers er de afgelopen weken bijna dood waren gegaan. Of helemaal dood, dacht hij, toen Dezi’s gezicht voor hem opdoemde. Ze wisten zich hier wel goed in de nesten te werken.
      Voor de wand waarachter de kamers waren, bleef Fire staan. Welk wachtwoord had Jesper toen ook alweer gebruikt?
      ‘Sesam open u?’ probeerde hij maar eerst. Een glimlachje gleed om zijn lippen zodra het behang scheurde en er een deur openzwaaide. De spreuk om dat straks weer te verhelpen kon hij zich niet meer herinneren, maar dat viel vast wel op te lossen. Er waren hier vast genoeg bewoners die dat wel wisten.
      Hij stapte het halletje in en twijfelde tussen de twee deuren. Hij had geen flauw idee waar Fox nu sliep. Was hij eigenlijk nog wel hier? Als hij kwaad op Kris was en Kris nergens heen kon, was het waarschijnlijk logischer dat Fox naar buiten was gegaan.
      Fire greep naar zijn iNet om zijn vriend dan maar te bellen. Hij ging twee keer over, drie keer… Aan de andere kant van de deur hoorde hij een melodietje afgaan, maar er werd niet opengedaan. Zat Fox er zo doorheen dat hij niet eens meer opnam? Wás Fox er nog wel? Wat als dit alles gewoon een list van Zebediah was en Kris onder zijn invloed stond?
      Hij klopte tegen de deur. ‘Fox? Ben je hier?’
      Er klonk wat gemompel. ‘Het komt eh, nu niet zo goed uit,’ hoorde hij Fox uiteindelijk zeggen.
      Zijn stem klonk een beetje vreemd. Ging het wel goed? Weifelend bleef Fire voor de deur staan. Fox dealde nooit goed in zijn eentje met zijn gevoelens. Hij legde zijn hand op de deurklink en duwde hem omlaag.
      ‘Gaat het wel?’
      Fire bevroor in de deuropening toen hij de jongens in bed zag liggen. Godenzijdank was hun onderlichaam bedekt, maar het was overduidelijk waar ze mee bezig waren geweest.
      Kris trok vragend zijn wenkbrauwen op – Fox kreeg daarentegen een knalrooie kop.
      Even rustte Fires blik op Kris. Het was raar om hem na drieënhalf jaar weer te zien. Veel leek hij niet veranderd te zijn, de spot lag nog steeds in zijn ogen. Wel was zijn haar langer en was zijn borst bedekt met verband en met littekens.
      ‘Ik zei dat het niet uitkwam!’ viel Fox uit.
      ‘Ik wist niet…’ Onhandig viel hij stil. ‘Dat je hier mee bezig was.’
      Hij wist zeker dat de temperatuur in de hele kamer toenam.
      ‘Ik dacht gewoon dat je niemand om je heen wilde hebben.’
      ‘Nou dat klópt, ik neem aan dat jij ook niet wil dat ik er met mijn neus boven op staat als jij naakt met Fersephone in bed ligt.’
      Alleen de gedachte deed zijn haar al schitteren door de hitte.
      Kris grinnikte. ‘Oh, is onze stijve hark ook aan de vrouw?’
      Fox grijnsde. ‘Nou – in dit geval is stijf toch best handig.’
      Fire voelde zijn gezicht gloeien, al probeerde hij niet te laten merken dat hij zich vreselijk gegeneerd voelde. ‘Ik – wilde gewoon weten of je in orde was. Maar… dat ben je dus.’ Hij stapte naar achteren en struikelde bijna over de drempel. Net op tijd kon hij zich aan de deurpost vasthouden.
      ‘Alles gaat prima,’ zei Fox met een oprechte glimlach. Zijn hand rustte op Kris’ middenrif. ‘Maak je geen zorgen.’
      ‘Oké,’ mompelde Fire. Vlug draaide hij zich om en sloot de deur.
      Zich geen zorgen maken… Nou, dat deed hij wel. Hij vond het best zorgelijk dat Fox met zijn vriend in bed lag, een paar uur nadat die iemand bijna had vermoord. Fox was altijd al blind geweest voor Kris’ mindere kanten – hij hoopte maar niet dat hij nu zo’n roze bril ging dragen dat hij het normaal vond dat zijn vriend bijna iemand had omgebracht.
      Zuchtend verliet hij het halletje weer. Daar moet je later maar eens met hem over praten. Hij ging de trap weer af en besloot alvast naar zijn eigen campus te gaan. Fersephone kwam vast wel als ze zo ver was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla was Fersephone ontzettend dankbaar. Hij moest weg hier! WEG! Vienna liet hen er langs zonder iets te zeggen en Yrla keek haar andersom ook niet aan. Hij ging niet terug! Bij de veranda wilde hij Fersephone eigenlijk loslaten en gewoon weglopen, al had hij geen idee waarheen. Hij had geen idee waar hij heen kon, maar alles was beter dan hier. Zijn lichaam hield het echter niet meer, waardoor hij wel Fersephone moest volgen naar het bankje op de veranda. De kou sloeg hem om zijn armen en voor een moment rilde Yrla van top tot teen.
      "Yr..." Fel keek hij op naar zijn beste vriendin. "Ik ga niet naar binnen," beet hij haar direct toe. Yrla voelde woede en de haat onder zijn huid sidderen. Hij was een complete idioot, dat hij hier ooit ingetrapt was en daar nog sliep! Het hele huis was hij omsingeld geweest met die.. vieze flikkers. Blijkbaar was het toch een of andere ziekte waarmee je elkaar aanstak. “Yr, ik weet niet wat ze gezegd hebben, maar…”
      Yrla stond razendsnel overeind, wat direct gevolgd werd door een kreun aangezien zijn lichaam de snelheid nog niet aan kon. “Donder een eind op, Vienna!” schreeuwde hij woest. “Dit is allemaal met jou begonnen, ik trap er niet nog eens in!” Als hij dat gesprek met Vienna nooit gehad had, dan was hij gewoon nog voorzichtig geweest. Dan was hij gewoon ver uit de buurt van die flikkers gebleven. En dan was hij net niet.. dan.. Yrla voelde de paniek weer omhoog komen, die hij probeerde te maskeren met de enorme haat die hij voelde. “Ik ben niet zo. Ik ben geen freak. En je kan me er ook niet van overtuigen dat het normaal is wat ze doen. Het is ziek!”

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna schrok van Yrla zijn uitbarsting en voelde de tranen direct hoog aan de rand van haar ogen staan. Ze was net urenlang aan zijn bed geweest, en dan kreeg ze dit als dank? Deze woedende uitval. Dat had ze nergens aan verdiend! Ze wilde woest op hem ingaan, maar slikte die woede snel in. Waarschijnlijk zou het dan alleen maar op ruzie uitlopen. Yrla was nu gewoon niet redelijk. Onyx had haar al gewaarschuwd dat hij een of andere Anti-gay campagne zou beginnen. Yrla dacht gewoon niet helder.
      Dacht Yrla echt zo over homo’s? Over Merrin en Adam? Wat hadden Onyx en Jester gezegd? Wat konden ze gezegd hebben dat Yrla zo erg terug was gevallen in een haat die ze nooit eerder echt zo opgemerkt had. Het was er echter overduidelijk, Vienna kon het zien in zijn ogen. De haat…
      Even keek Vienna radeloos naar Fersephone, die naast Yrla op de bank was gaan zitten. Zij keek echter net zo bevroren naar Yrla en er stond een diepe rimpel van onbegrip op haar gezicht. “Yr..” probeerde ze nog eens, maar de jongen ging alleen woest zitten en schreeuwde dat ze nogmaals mocht opdonderen. Vienna wist absoluut niet wat ze moest doen, ze wilde Yrla helpen, maar het was overduidelijk dat hij in deze staat niet naar haar wilde luisteren. “I-ik kom zo wel terug,” zei ze met pijn in haar buik. Vienna wierp even een blik op Fersephone en hoopte maar dat het blonde meisje hem iets kon kalmeren. Ze sprong van de reling af en liep met een zwaar gevoel naar binnen.
      Vienna wierp een blik in de woonkamer en zag tot haar opluchting dat haar beste vriendin daar zat. Hoewel dit misschien wel niet het moment was, Fayr had genoeg eigen sores, wilde Vienna echt niet alleen zijn. Ze ging stilletjes naast Fayr op de bank zitten.

[ bericht aangepast op 30 jan 2022 - 10:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone knipperde een paar keer met haar ogen. Wat was zojuist hier gebeurd? Eerst was ze al verbaasd geweest door Yrla zijn woedende bui, toen opgelucht dat Vienna de boel kon komen oplossen, maar nu liep Vienna gewoon weg. Nogal statisch had ze Vienna met haar gezicht naar binnen gevolgd. Met dat het meisje was verdwenen viel de stilte opeens in. Nu was ze alleen met Yrla, een woedende Yrla. KUT…
      What the fuck moest ze nu doen? Ze had alleen even willen kijken bij hem hoe het met hem ging, omdat hij aangevallen was door Kris. Dit was niet waar ze voor getekend had. Of niet verwacht had. Een beetje ongemakkelijk keek ze naar Yrla naast haar, die nog altijd kwaad voor zich uit zat te snuiven. Was er meer gebeurd dan deze aanval? Wat bedoelde Yrla er mee dat het allemaal met Vienna begonnen was? Had die er iets mee te maken?
      Fersephone wilde het liefst door de grond zakken. Er werd overduidelijk van haar verwacht dat zij dit zou gaan oplossen, met Yrla zou praten. Ze had alleen geen flauw idee wat ze dan moest zeggen of doen. Het was niet dat ze dit met Dezi had gedaan. Of nou, wat ze met Dezi had besproken, was vaak platonisch, zonder inhoud. Yrla was er echter andersom ook voor haar geweest, toen ze zelf als een of andere tikkende tijdbom rond liep. Vrienden deden zoiets als dit voor elkaar toch? Alleen wat dan? Moest ze beginnen met een of ander flauw schouderklopje en zeggen dat het wel goed kwam? Ze wist niet eens wat er goed zou moeten komen, ze had geen flauw benul wat er aan de hand was!
      ”A-alles oke?” Fersephone kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Natuurlijk was dat het niet! Je hoefde alleen maar te zien hoe boos hij was! Maar dat was niet waar ze op gericht had. Misschien als ze eerst op zijn herstel focuste in plaats van waar hij over tierde, wat dat dan ook mocht zijn. En kwam ze er zo achter wat er aan de hand was. “Ik b-bedoel met jou, uhm.. je-weet-wel na de aanval?”
      Jep… Lekker vlekkeloos, Fersephone. Sinds wanneer stotterde ze? Dit was zo beschamend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het feit dat Vienna wegliep, was een enorme opluchting. Hij had absoluut geen zin in een preek, in haar verzinsels. Hij wilde niet luisteren naar dat gezwets! Daar zou hij alleen maar mee in de problemen komen. Vieze flikkers. Yrla begreep absoluut niet hoe Vienna dat niet in kon zien. Nee, hij ging zich echt niet aan haar verantwoorden. Eindelijk zag hij het licht weer hoe het werkelijk was, net op tijd ontsnapt aan die goorlapperij.
      Toen Fersephone wat onhandig naast hem bewoog, keek hij haar vanuit zijn ooghoeken aan. Was ze ook hier om hem te beoordelen? Yrla snoof. Van Vienna had hij het verwacht, maar hij had niet van Fersephone verwacht dat ze ook werkelijk zou oordelen. Haar vraag voedde dan ook alleen maar de woede die als een monster door hem heen vrat. Waar bemoeide ze zich mee?! Hij had prima het recht zo te denken. Zij waren gewoon allemaal gek!
      "Het gaat prima met me, wat anders?" zei hij spottend. Misschien ging het zelfs wel beter dan voorheen. Yrla hoorde Fersephone zuchten en toen stond ze opeens op. "Oké, ik ben hier te moe voor. Veel succes met je tirade. Ik kom wel terug als je afgekoeld bent." Yrla trok spottend een wenkbrauw op. "Neem geen moeite," zei hij donker. Maar Fersephone leek niet eens te luisteren. Ze dwaalde af met een 'welterusten' voor ze in het donker verdween.

[ bericht aangepast op 2 maart 2022 - 18:39 ]

---

It's never gonna happen, Guys.