[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 9 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Robin • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 14 okt 2021 - 15:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Oh. D-dat geeft niet. Ik – ik ook niet.’
Vanaf het moment dat Elsie hem ten dans had gevraagd was hij ontzettend zenuwachtig geweest, maar door haar woorden nam ze een groot deel van de spanning weg. Hij voelde zijn schouders iets minder stram worden en durfde zelfs iets dichter bij haar te gaan staan. Ze was iets kleiner dan hij, waardoor zijn ogen een beetje ter hoogte van haar voorhoofd waren en dat vond hij eigenlijk wel prettig.
      ‘D-dat is waar.’ Hij presteerde het zelfs nog te glimlachen.
      Zijn eerste dans met een meisje was minder eng dan hij gedacht had en ze bewogen rustig op de muziek.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jordyn vond het rot van zichzelf dat ze stiekem blij was dat het niet zo gesmeerd liep tussen Blythe en Raf. Maar ze vond hen gewoon niet bij elkaar passen. Ze was wel nieuwsgierig waardoor het dan toch niet zo goed ging als het geleken had, maar merkte wel aan haar vriend dat hij daar nu niet over wilde praten. Hij kwam er vanzelf wel mee als hij er iets over kwijt wilde en anders vroeg ze er wel naar op een moment dat er geen feest aan de gang was.
      ‘Kun je de beweging voordoen? Ik ken ‘m niet…’
      Raf liet haar de handbeweging zien en ze deed hem twee keer na, tot ze dacht dat ze hem onder de knie had.
      ‘Oké dan.’ Ze wisselden even een samenzweerderige blik en telden daarna tegelijk van drie af, waarna ze de spreuk naar het hoogste punt in het midden vuurden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Thomas was al onderweg geweest naar buiten geweest om een peuk op te steken. Hij verwachtte niet dat Daphne terug kwam, aangezien die heel gezellig met Andreas stond te kletsen. Thomas zelf bleef het liefste ver weg van de spierbundel, dus hij had de detour naar buiten maar gemaakt. In de tussentijd had hij een oog op Brenn laten vallen en even met zijn hoofd geknikt, als uitnodiging elkaar buiten even te ontmoeten. Dat was beter vermaak dan alleen een peuk roken.
      Zijn poging om naar buiten te gaan, was echter gestaakt door iets wat hij op de dansvloer had gezien. Thomas liet zijn ogen glijden over het roodharige meisje op de dansvloer die warempel niet alleen stond te dansen, maar ook nog eens met Casper stond te dansen! Ze oogde veel te ontspannen naar zijn zin en toen ze ook nog eens lachte, haalde hij een zeldzame wenkbrauw op. Sinds wanneer hadden die twee contact? Het beviel hem niets dat Isabella zo ontspannen omging met misschien wel de enige persoon die Thomas behoedzaam voor was. Hij moest dat maar scherp in de gaten houden. Thomas kon het niet hebben als ze te close werden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper legde zijn hand tegen die van Isabella. Aarzelend plaatste hij de andere lichtjes tegen haar heup – zo veel had hij nog wel meegekregen.
      Hij merkte haar ongemak wel op, wat dat van hem ook wat aanwakkerde. Feit was nou eenmaal dat hij dit nog nooit met iemand had gedaan en eerlijk gezegd ook nooit verwacht had om met iemand te doen. Isabella zette een paar passen en hij liep met haar mee.
      Hij zag wel dat ze de enige waren die zo dansten en hij waardeerde het wel dat Isabella niet alleen soms tegendraads leek te zijn vanwege een of andere attitude, maar dat ze sowieso maling had aan wat anderen van haar vonden.
      En dat ze hier nu gewoon met hém stond te dansen, of all people.
      Hun ogen ontmoetten elkaar kort en om de een of andere reden keek hij weg.
      Juist ja. Wat de fúck is dit.
      Hij probeerde weer grip te krijgen op zijn gebruikelijke luchtigheid – en alsof een of andere stille kracht hem wilde helpen, regende het opeens glitterconfetti. Hij keek omhoog.
      ‘Nou dit is toch bijna sprookjesachtig,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Pas maar op dat je zo je schoen niet vergeet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was voor een moment geweest alsof ze onder stroom stond. Isabella was zich zeer scherp bewust van de hand die op haar heup lag, al was het nog zo'n lichte aanraking. Toen Casper echter niets anders deed met die hand dan hem daar te laten liggen, zette ze aarzelend een paar stappen. Hoewel ze dit tot in den treure had geoefend, wilde dat niet zeggen dat ze echt alles nog precies wist. Toen haar blik even die van Casper kruiste, had ze het gevoel dat hij zich ook niet helemaal gemakkelijk onder voelde. Iets wat haar stiekem wel opluchtte.
      Ze keek even verbaasd op naar boven toen ze iets op haar hoofd voelde dwarrelen en bij Cas zijn opmerking moest ze toch lachen. "Kom je die ook terugbrengen dan, of moet ik voor altijd op een schoen door?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat hangt er vanaf wat ik ervoor terugkrijg, ik moet wel die ellendige trap helemaal op – en die true love’s kisses zijn niet zo mijn ding.’ Hij grijnsde plagerig naar haar, ook wel wetend dat zij hun huidige lichaamscontact ook wel meer dan genoeg vond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

Blythe werd uit haar overpeinzingen getrokken door Roman. 'Mijn held,' zei ze met een kleine grijns. 'Gaan we een dansje wagen?' Ze hadden eerder samen gedanst, op het kerstbal twee jaar geleden. Blythe kende de stapjes nog wel, ze had het toen fantastisch gevonden en had Roman uitgedaagd zelfs met haar te oefenen - iets wat hij slechts één keer had gedaan, maar toch. Ze kon Roman waarschijnlijk niet nog een keer zo ver krijgen, maar grapte toch: 'Onze dansskills laten zien?'

[ bericht aangepast op 7 okt 2021 - 21:53 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mavis Keegan

Allerlei vreselijke woorden voor die lul lagen op het puntje van haar tong - maar ze wist ze net in te houden. Lee zag er zo gebroken uit, dat dat op dit moment niet de beste tactiek was. 'Nare familie heeft ie dan,' zei ze enkel. 'Ik snap die hele drama niet over die bloedstatus. Het maakt toch geen zak uit?' Ze schudde haar hoofd. 'Jij bent mijn favoriete persoon, en het boeit me echt geen reet wie jouw ouders zijn.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Justin Trelawney

'Natuurlijk, m'lady,' zei hij. Hij wilde een buiging doen, maar realiseerde zich dat ze het niet zag.
Terwijl hij haar glas vulde met die zoete punch die hij zelf ook maar was gaan drinken bij gebrek aan beter, probeerde hij niet al te nerveus te worden. Haar woorden, dat ze een vriendje wilde, spookten door zijn hoofd, en dat ging twee kanten op. Aan de ene kant zag hij voor zich hoe ze hem kuste, iets wat hij dolgraag nog een keer wilde doen - aan de andere kant wist hij ook dat hij bij Rosalie niet zomaar iets kon uitspoken zonder dat het meer was. Het wás meer dan dat. Ze was geen Jordyn, met wie hij vrijblijvend zoende of sliep zonder dat dat hun vriendschap veranderde. Maar ze was ook geen willekeurige meid die hij versierd had, maar waar hij verder niks meer van hoefde.
Ze was Rosalie. Een vriendin voor wie hij altijd gevoelens had gehad. Die duidelijk niet op zoek was naar een scharrel, want ze had het over een vriendje.
Hij probeerde de gedachten weer van zich af te zetten toen hij terug naar haar liep met twee goedgevulde glazen. Hij legde kort zijn hand op haar schouder ten teken dat hij er weer aan kwam, en ging daarna naast hem zitten. 'Mensen zijn massaal de dansvloer op getrokken,' zei hij bij de start van een rustiger nummer, waarbij er ineens allemaal schuifelende stelletjes stonden. 'Is dat ook nog mogelijk voor jou?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Maddie

°Op het feest - met Mosh°

Ze keek hem wat sceptisch aan bij zijn woorden, maar bij het zien van zijn cheeky grijns was ze meteen weer verloren.
Maddie slaakte een kleine zucht en liet haar armen los zodat ze een hand kon uitsteken naar hem. 'Een dans dan.' Terwijl ze de woorden zei, begon ze al spijt te krijgen maar tegelijk gierden de zenuwen door haar lijf.

"Ja, op zich wel," zei ze, waarna ze een slok nam van de zoete punch. "Mensen moeten gewoon genoeg afstand van me nemen, of tevreden zijn met het feit dat ik op hun tenen trap," zei ze met een grijnsje. Al moest ze als ze heel eerlijk was toegeven dat het echt wel lastig was. Het was moeilijk als je niet wist waar iedereen was om echt lekker te dansen zonder bang te zijn tegen iemand op de botsen. Maar goed, zich voor haar danskunsten schamen zat er aan de andere kant dan weer niet in, want ze zag de reacties van andere mensen toch niet.

[ bericht aangepast op 7 okt 2021 - 21:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

'En een schuifelnummer dan?' vroeg Justin. 'Als deze? Waar je een begeleider hebt die alle potentiële gevaren op afstand houdt?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Daar zeg ik zeker geen nee tegen,” zei ze met een glimlach, terwijl ze haar hand vast uitstak, zodat Justin die kon pakken. Daarna floot ze even kort, waardoor ze het gewicht van Ravi van haar schouder verdween. De uil zou wel in de buurt blijven, maar het beestje zou het vast lekker vinden even een klein stukje te vliegen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew

Nomad dacht na en grinnikte toen kort. 'Dansen viel er altijd wel onder,' gaf hij toe. 'Verder vind ik het een moeilijke vraag, hoor. Mag ik hem eerst terugkaatsen?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elsie Bee

Ze dansten even in stilte en ergens vond Elsie dat wel prettig. Zo kon ze zich op hun danspassen focussen, het ging eigenlijk best wel goed! Toen ze wat meer gevoel kreeg in de dans en ook merkte dat Vinnie iets meer zelfvertrouwen kreeg, durfde ze het wel weer aan om haar mond te openen en de stilte tussen hen te doorbreken. 'Ben je blij om weer terug te zijn op Zweinstein?' vroeg ze. 'Of had je nog wel wat langer vakantie willen hebben?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain