[RPG • 0] Experium — The Prequel & Alt 5 - Speeltopics

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Speeltopic 1: Klik ^^ Speeltopic 2: Klik ^^ Speeltopic 3: Klik ^^ Speeltopic 4: Klik ^^ Speeltopic 5: Klik ^^ Speeltopic 6: Klik ^^ Speeltopic 7: Klik ^^ Speeltopic 8: Klik ^^ Speeltopic 9: Klik ^^ Speeltopic 10: Klik ^^ Speeltopic 11:Klik ^^ Speeltopic 12:Klik ^^ Speeltopic 13: Klik ^^ Speeltopic 14: Klik ^^ Speeltopic 15: Klik ^^ Speeltopic 16: Klik ^^ Speeltopic 17: Klik ^^ Speeltopic 18: Klik ^^ Speeltopic 19: Klik ^^ Speeltopic 20: Klik ^^ Speeltopic 21: Klik ^^ Speeltopic 22: Klik ^^ Speeltopic 23: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish wreef alvast over zijn hoofd. ‘Waarschijnlijk wel. Het is maar goed dat ik verder nooit mijn excuses aan iemand aanbied. Daar zou ik nog een alcoholist van worden. Maar jij bent wel een beetje hoofdpijn waard.’ Hij grijnsde. ‘En ik ga eerst maar eens kijken hoe mijn drinkmaatje het ervan af heeft gebracht. Misschien dat ik vanavond zijn teddybeer mag zijn. Alleen is ook maar alleen hè? Maar daar heb jij geen last van.’ Hij gaf hem een overdreven knipoog.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Had Nish naar de fles gegrepen vanwege hem? Dat verbaasde hem. Yrla schudde met een kleine glimlach zijn hoofd. “Welterusten Nish,” zei hij tegen de jongen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Slaap lekker. Excuses voor het verstoren van je nachtrust.’ Hij zwaaide, draaide zich iets te enthousiast om en zocht steun tegen de muur. Daarna ging hij de gang op. Leunend tegen de muur wachtte hij tot Merrin de kamer uit kwam.
      Zachtjes deed hij de deur open. De gordijnen waren nog open, waardoor het maanlicht op Adams gezicht viel. Hij sliep. Hij keek er even met een vertederende glimlach naar en keerde toen terug naar zijn eigen campus.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin liet Adam met een zucht achter en liep toen terug naar zijn eigen kamer. Het gesprek met Adam had veel langer geduurd dan hij eigenlijk had gewild. Hij keek even om de hoek van de deur en zag -zoals verwacht- dat Yrla nog wakker was.
      ”Ben ik nog welkom?” grapte hij. Yrla draaide zich om bij het horen van zijn stem en kwam op hem afgelopen. “Ligt eraan of je je netjes gedragen hebt,” zei de jongen terug. Merrin grinnikte. “Vraag je dat aan mij?” vroeg hij grappend terug. Yrla trok hem van de gang af en sloot de deur achter hen. Merrin voelde de deur in zijn rug, hoorde het slot klikken, maar was vooral gefocust op zijn vriend die nu zo dichtbij stond. Hij voelde Yrla’s warme borst tegen de zijne aan leunen. Zijn gezicht ging vlak langs de zijne en voor een moment vonden hun lippen elkaar. Het warmde Merrin helemaal op van binnen. “Zo kan niemand ons meer storen,” fluisterde Yrla zachtjes tegen zijn oor.
      Yrla pakte Merrins hand en liep met een grijns achteruit. Ze nestelden zich allebei in hun bed, waarbij Merrin zijn hoofd op de borst van Yrla neerlegde. Hij kroop in zijn geheel tegen zijn vriendje aan, die verrassend warm aanvoelde. Merrin liet met een glimlach zijn hand over de buikspieren van Yrla glijden. Hoewel hij zich volledig op zijn plek voelde, kwam er ook een naar misselijk gevoel opzetten. De tranen van Adam, de woorden die hij tegen hem gezegd hadden lieten hem niet los. Merrin slaakte een diepe zucht. Hoewel hij zijn vriend graag gelukkig zag, wist Merrin dat hij nooit diegene kon zijn die Adam nodig had. Opnieuw rolde er een traan over zijn wangen.
      ”Wat is er?” hoorde hij Yrla zachtjes vragen. Merrin kwam overeind en Yrla volgde al snel zijn voorbeeld. “Het is Adam,” zei Merrin gesmoord. Natuurlijk zag Merrin ook wel de flits van irritatie vluchtig over Yrla’s gezicht trekken, maar de jongen zei niets. Merrin wist ook niet of Yrla wel de goede persoon was om te vertellen, maar hij had niemand anders om naar te gaan. Hij kon ook maar beter eerlijk zijn, dat hielp voor Yrla en hem ook het langste. “Hij haalde net volgens mij zijn tijdlijn met die van ons door elkaar,” zei hij zacht. Merrin keek naar zijn handen en speelde met zijn vinger. “Hij vertelde allemaal dingen waarom hij zo waardeerde dat ik zijn vriendje was, dat hij altijd met me wilde zijn, dat hij zoveel van me hield.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Voor een moment greep de angst hem om het hart. Was dat waarom Merrin huilde? Was hij erachter dat hij ook iets voor Adam voelde en dit hun laatste moment? “Maar die persoon ben ik helemaal niet,” zei de jongen met een snik. Yrla haalde voor een moment even opgelucht adem, al voelde hij een steek van schuld dat hij aan Merrin getwijfeld had. “Ik heb al die dingen niet voor deze Adam gedaan. Hij gaf allemaal redenen waarom hij me zo leuk vond, redenen die in onze tijdlijn helemaal niet bestaan. Dat ik hem geholpen had met… iemand, iemand die hem pijn had gedaan. Maar.. ik.. ik heb dat niet gedaan,” snikte Merrin. Yrla sloeg even zijn arm om zijn vriendje heen en wreef over zijn arm. Zelf was hij zoekende naar woorden die hij tegen Merrin kon zeggen.
      ”Ik wil hem dolgraag helpen met zijn gebroken hart, omdat het mijn beste vriend is,” fluisterde Merrin zachtjes. “Maar ik zie ook tegelijkertijd dat het hem ontzettend veel pijn doet dat ik er niet voor hem ben, d-d-dat ik met jou ben.” Op dat moment keek even Merrin naar hem op en glimlachte verdrietig naar hem. “Ik ben en kan niet degene voor Adam zijn, die hij wil dat ik ben. En… dat doet mij ook pijn.”
      Yrla trok de jongen naar zich toe en drukte een kus op zijn voorhoofd. “Het is nogal een ingewikkelde situatie niet?” zei hij een beetje ongemakkelijk. Merrin knikte. Yrla aarzelde voor een moment. “Ik weet dat dit stom klinkt uit mijn mond, maar misschien moet je toch even afstand van elkaar bewaren de komende tijd. Het voelt nu als een neerwaartse spiraal waarin jullie elkaar pijn blijven doen.” Yrla haalde zijn schouders op. “Of ga morgen met hem praten. Vertel hem wat je dwars zit. Dan komen jullie vast samen tot een oplossing.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin keek even met een glimlach naar Yrla op. Hij mocht dat deze Adam niet mogen en al meerdere keren boos zijn geweest, maar hij was nu zo lief. Hij luisterde en gaf gewoon normaal antwoord. Hij knikte op zijn woorden. Merrin zou gewoon met Adam gaan praten, en misschien was afstand niet eens zo verkeerd, ook al wilde hij dat liever niet.
      Merrin legde zijn hoofd tegen de schouder van Yrla aan. Voor een moment was het stil. “Hij loog trouwens, wist je dat?” zei Merrin met een kleine glimlach. “Over het feit dat je er niet altijd bent voor mij.” Merrin kwam even overeind en keek met een glimlach naar zijn vriendje. “Want dat ben je wel,” zei hij met een blos. “Al vanaf het begin.” Merrin was even zoekende naar woorden. Want hoe makkelijk Adam zijn gevoel uitsprak, Merrin was daar absoluut niet goed in, of het nu positief of negatief was.
      ”En hij begon dan wel over vanmorgen, maar ik vond het eigenlijk wel fijn dat je er niet was. Je hielp me waar nodig was en voor de rest mocht ik proberen het zelf op te lossen. Dat vond ik fijn,” gaf hij toe. “Dat je dat vertrouwen in me had. Ik wil ook graag dingen zelf leren oplossen,” zei hij zachtjes. Hij keek even op naar Yrla, die met een schaapachtige grijns naar hem terug keek. “Wel, als je me nodig hebt, weet je me te vinden.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrins woorden lieten toch even een kriebel los in zijn maag. Het was niet vaak dat ze zo met elkaar spraken, maar misschien moesten ze dat gewoon wat vaker doen. Elkaar vertellen wat ze aan elkaar waardeerden. “Ik moet jou anders ook bedanken,” gaf Yrla op zijn beurt toe. Merrin keek even verrast naar hem op. “Ik heb met Nish afgesproken dat we morgen gaan praten, over wat er gebeurd is. Hij was net hier, wilde Adam tegenhouden, maar was dus eigenlijk al te laat.” Hij schonk Merrin een glimlach, toen die verbaasd los kwam van zijn schouder. “Wat goed van je!” zei hij enthousiast. “Kwam het door wat Adam over jullie vertelde dat je het toch doet?”
      Yla schudde zijn hoofd. “Nee, ik besefte dat ik spijt zou krijgen als ik inderdaad deze kans zou laten gaan. En anders bleef er wel een irritant stemmetje aan mijn hoofd zeuren dat het misschien slim was geweest.” Yrla trok Merrin naar zich toe en haalde met een grijns zijn hand door zijn haren. Merrin wist ook wel dat hij hem bedoelde. De jongen lachte toen Yrla door zijn haren wreef en direct was de zware stemming tussen hen vervlogen. Yrla veegde de sporen van tranen van Merrins wang af en drukte even kort zijn lippen op die van Merrin. “Het komt wel goed met jou en Adam,” zei hij om Merrin gerust te stellen. “En met ons,” zei hij met een grijns.
      Opnieuw liet hij zijn lippen die van Merrin ontmoeten en voelde daarbij dat zijn buik hevig in vuur en vlam kwam te staan.

---

It's never gonna happen, Guys.

Voor een moment vergat hij alles, zodra hij Yrla zijn lippen voelde. Hij trok de jongen boven op zich en een siddering van hitte ging door zijn lichaam. Hij voelde hoe Yrla zijn handen hem voorzichtig aftasten en elke plek die zijn vriendje had aangeraakt, leek de warmte van zijn aanraking te bewaren. Merrin zelf liet zijn vingertoppen over de blokjes op Yrla’s buik glijden en voelde zijn opwinding in de tussentijd groeien. Merrin liet zijn hand afzakken naar beneden en liet zijn hand om de opwinding van Yrla glijden. Yrla’s ademhaling stokte even voor een moment, voor hij hun lippen weer met elkaar versmolt. Zodra Yrla kusjes begon te geven in zijn nek en zo langzaam naar beneden ging, flitste bij Merrin voor even het beeld van zijn beste vriend voor zijn ogen langs die precies hetzelfde deed. De plekken waar lippen kwamen te staan, leken nog meer te branden als anders, lieten een siddering door zijn lichaam gaan. Waar het net nog verkeerd had gevoeld, wilde hij nu niets liever dan die lippen op zijn lichaam voelen, was het alsof ze hete sporen over zijn huid trokken. Gauw schudde Merrin dat beeld van zich af, ook al merkte hij dat zijn opwinding erdoor groeide. Niet aan denken
      Op het moment dat Yrla de zijne vond, draaide Merrin hen om. Hun onderbroeken verdwenen haastig in de draai en Merrin liet zich zakken op zijn vriend. Hij mocht niet aan Adam denken, Yrla was zijn vriendje en ze hadden net een goed gesprek gehad. Hij wilde niets liever dan Yrla. Merrin keek even in de blauwe ogen van de jongen onder zich en voelde zich om een of andere reden schuldig, terwijl hij niet goed wist waarom.

---

It's never gonna happen, Guys.

Na haar vreemde ontwaken eerder was Vienna nog even wakker gebleven om zichzelf te kalmeren. Ze was nog nauwelijks weggeweest, toen ze door dit vreemde gevoel weer wakker werd. Voor een moment vroeg ze zich wel af of Romeo hier iets mee te maken had. Of misschien had Onyx haar een nachtmerrie gestuurd, maar dan was het wel vreemd dat ze die niet kon herinneren. Ze zag Onyx daar niet voor aan. Vienna keek even opzij naar het lege bed van haar vriendin. Ze hoopte maar dat Toph het gewoon enorm naar haar zin had met Jester. En anders redde ze zichzelf ook heus wel.
      Op het moment dat ze ging liggen, was ze binnen tellen weer weg.

”Nee! Laat me eruit!” Vienna keek met een klein glimlachje naar haar beste vriendin die naast haar stond. Ze deden het elke keer, een soort ontgroening voor de nieuwelingen, zodat ze wisten wie de baas was. Vienna zorgde voor het slachtoffer, Toph voor de rest. Met haar krachten om de aarde te besturen had ze een soort hoog stenen graf gemaakt, waarin ze Merrin hadden laten zakken. Een zwarte steen lag eroverheen, met net aan de rand een kier, zodat de jongen nog kon ademhalen. En net dat hoopje van licht nog had. Hoe de jongen ook probeerde in zijn paniek er was natuurlijk geen mogelijkheid de steen weg te krijgen.
      ”Haal me eruit, alsjeblieft,” hoorde ze de jongen smeken. “Alsjeblieft! Vienna! Toph!” Dat hij hun namen schreeuwde, liet Vienna en Toph alleen maar lachen. Zo waren ze elke keer, net een stel krijsende biggetjes. Toph liet expres wat los zand langs de open rand naar binnen vallen, waardoor de jongen nog hoger krijste. Vienna lachte alleen maar harder en tikte haar vriendin aan het nog eens te doen. Wat een lafaard.

De droom kwam veel scherper naar voren dan een normale droom, maar dat was ook meer omdat het een herinnering was. Maar waar ze toen nog had gelachen, voelde ze nu een verschrikkelijk misselijk gevoel omhoog komen. Ze werd voor de tweede keer uit haar slaap gerukt, terwijl haar hart als een razende klopte. Vienna wist niet hoe snel ze uit bed moest komen en naar de wc moest vliegen, waar ze het weinige beetje dat nog in haar maag zat in de pot kieperde. Golven van misselijkheid gleden door haar buik heen, terwijl tranen zich langs de randen van haar ogen opdrongen. Wat was dit?!
      Een tijdje bleef Vienna nog angstvallig langs de wc zitten, terwijl ze al hyperventilerend naar adem haalde. De droom bleef zich in een rap tempo in haar hoofd afspelen, vooral het gillen van Merrin sneed als messen door haar maag heen. Even keek ze spottend naar de deur. Toph werd gelukkig nergens wakker van. Haar vriendin kwam niet eens kijken nu ze hier zat. Nadat ze een beetje gekalmeerd was, liep Vienna naar de wastafel om haar mond te spoelen. Een blik op het bed van Toph verklaarde waarom haar vriendin er niet was. Het bed was nog altijd onbeslapen. Vienna schudde haar hoofd en stak haar tandenborstel in haar mond. Hoe ze ook probeerde de nachtmerrie van zich af te schudden, het lukte haar niet. Uiteindelijk ging ze wel weer liggen in bed, maar ze was te wakker om nog te kunnen slapen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rennen. Ze moest rennen.
      Struikelend kwam ze weer overeind, maar na een paar stappen viel ze opnieuw. Weer moesten haar polsen haar gewicht opvangen. Haar hele lichaam voelde loodzwaar en deed fucking veel pijn – alsof ze door vloeibaar, kokend metaal was gerold en het nu uitgehard was.
      Rennen, verder rennen.
      Spoortjes bloed kriebelden langs haar armen en benen. Hoe ze aan de wondjes kwam, wist ze niet.
      Weer werkte ze zich overeind. Het rennen was inmiddels overgaan in strompelen – maar ze kwam nog steeds vooruit.
      Ze drukte een hand tegen haar zij, ze had zelden zo’n steek gehad.
      Maar ze moest door. Ze moest –
      Opeens rinkelde haar iNet. Pas nu het toestel afging, realiseerde ze zich dat ze die had meegenomen in haar heuptasje. Door de inspanning beefden haar handen en kreeg ze het ding amper uit het tasje vandaan. Het belletje aannemen ging net.
      Hijgend zakte ze op de grond neer.
      ‘Lekker gewandeld?’ klonk een vrolijke stem. ‘Boos worden en je eigen plannetjes verzinnen kan alleen tijdens kantooruren, dus enkel van maandag tot en met vrijdag van negen tot vijf. Als je je niet goed beheerst dan neem ik je gave nog een keer weg, net zolang tot je je lesje geleerd hebt of tot Experium je als gefaald beschouwt. Netjes aan de regels houden dus.’
      Voor Toph kon antwoorden, werd de verbinding alweer verbroken.
      Doodmoe liet Toph zich op de grond zakken. Ze krulde zich in de foetushouding en sloot haar ogen. Eindelijk hoefde ze niet meer te rennen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het voelde alsof er een vrachtwagen over haar heen was gereden. Met moeite slaagde ze erin om te gaan zitten.
      Haar huid voelde klam en ze had het stervenskoud.
      Ze was buiten – in het bos.
      Kreunend wreef ze in haar gezicht. Wat was er gebeurd?
      Voorzichtig gleed ze met haar armen over haar blote benen. Haar huid schrijnde. Bloedde ze?
      Het was te donker om dat te kunnen zien.
      Ze herinnerde zich dat ze bij het bos met Jester had afgesproken. Langzaam drong de waarheid zich aan haar op. Het was één grote grap geweest. Terwijl Jester met haar bélde en deed alsof hij dingen aan het voorbereiden was, was zijn vriend in werkelijkheid met hem bezig geweest.
      Woest klemde ze haar kaken op elkaar.
      Hier gaan ze voor boeten.
      Eerst moest ze hier echter vandaan. Ze stond op, maar het was alsof ze over glas liep, zo erg pijn deden haar voetzolen. Ze weigerde die marteling om naar huis te lopen te doorstaan en haalde haar iNet uit haar tas om Vienna te bellen.
      Vernederend was het wel – maar minder vernederend dan haarzelf nog urenlang martelen door het zelf te willen oplossen terwijl ze een vriendin had die haar naar huis kon zweven.

[ bericht aangepast op 12 aug 2021 - 21:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze draaide zich net om, toen haar INet ging. Vienna zuchtte. Welke idioot belde er midden in de nacht? Toch nieuwsgierig keek ze op haar scherm. Toph.
      Met een zucht nam het meisje op. "Laat me raden. Het is niet gelopen zoals je gehoopt had," begon ze het gesprek.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee,’ bromde Toph. ‘Verder geen commentaar graag – al kan ik wel wat hulp gebruiken, aangezien ik nog amper kan lopen. Ik ben ergens in het bos – kun jij daar overheen vliegen?’ Met haar gave zorgde ze wel dat ze boven de boomtoppen uitkwam. ‘En als je kleding kan meenemen zou dat fijn zijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna trok even een wenkbrauw op bij de laatste vraag, maar ze zou er wel achter komen wat er gebeurd was. "Tuurlijk. Slaap was toch al ver te zoeken..." Bromde ze. Vienna sloot het gesprek af met een 'tot zo'. Vienna zuchtte even en kwam toen weer overeind. Op haar gemak trok ze een simpel zwart jurkje aan, met een diepe V-hals en net iets langer dan haar billen. Ze trok haar haren los uit de staart en liet het vallen over haar schouders en deed bij de wastafel gauw haar lenzen in. Romeo had er op gestaan dat ze altijd goed gekleed de kamer uit te gaan, welk tijdstip van de dag of nacht het ook was. Dat was ze altijd vol blijven houden.
      Ze dook nog even gauw Toph haar kast in. Toph vroeg om kleding... Voor een moment aarzelde Vienna. Wat zou ze mee moeten nemen? Uiteindelijk pakte ze maar van alles wat. Ondergoed, een broek, shirt en vest. Zelfs sokken en schoenen, die ze allemaal in een tas stopte voor ze de kamer uit liep. Eenmaal buiten ging Vienna op haar gemakje op de bank op de veranda zitten en gooide de tas van Toph erop. Met een zwaai van haar hand liet ze de bank opvliegen. Richting het bos dan maar.
      Ze bleef rustig op de bank zitten, terwijl hij richting het bos vloog. Het bos was immens, dus in eerste instantie had Vienna geen flauw idee hoe Toph te vinden, tot ze verderop een berg spotte, waarvan ze zeker wist dat die er nog niet geweest was. Daar dus...

---

It's never gonna happen, Guys.

Zo boven de bomen joeg er een straffe wind, waardoor het zo zonder kleren best fris was en ze uiteindelijk van steen maar een soort windscherm had gemaakt. Ze was opgelucht toen Vienna kwam aanzweven op een bankje en grinnikte even om het beeld. Zodra Vienna haar haar kleren aangooide, trok Toph die aan, daarna stapte ze moeizaam over naar het bankje. ‘Thanks.’ De talloze wondjes op haar lijf liet ze Fayr straks eerst maar oplappen.

[ bericht aangepast op 13 aug 2021 - 15:25 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.