Adam
———
Adam zakte samen met Nish in het gras neer. Het was niet super warm, maar met een vestje aan was het prima te doen.
‘Het is dat ze zeggen dat dit vette voer tegen katers helpt, anders had ik het mooi laten staan,’ merkte Nish op, die misprijzend naar de omelet met spek keek.
Adam was blij dat hij een licht ontbijt had gekregen. ‘Als we ooit aan de tweede Harry Potter-film beginnen, moeten we de slokken halveren en moet je me zwéren dat je me tegenhoud als ik denk dat het een goed plan is om een bezet iemand ten huwelijk te vragen.’
‘Reageerde hij niet goed?’
‘Nou ja, zo goed als je kunt reageren bij zo’n stomme actie.’ Adam nam een klein hapje van zijn toast met kaas. Het smaakte hem niet. ‘Hij was wel heel lief hoor.’ Hij dacht terug aan het feit dat Merrin had moeten huilen. Hij kon zich niet meer zo goed herinneren waarom, maar leuk was de hele ervaring niet geweest. Had zijn dronkenschap hem herinnerd aan zijn stiefvader? Er kwam een gigantisch schuldgevoel in hem op. ‘Hij liet me zelfs nog even met hem dansen.’ Hij onderdrukte een zucht. ‘Maar erg netjes gedroeg ik me niet.’
‘Ach ja, je maakte er niet zo’n potje van als ik destijds deed,’ reageerde Nish schouderophalend.
Nee, gelukkig niet.
‘En nu?’
‘Ik ga zo mijn excuses aanbieden. Dat doe ik liever voordat de les begint. Normaal gesproken zit ik naast hem, dus dan heb ik het liever al een beetje uitgesproken dan dat Onyx of Toph in de buurt zit.’
Zijn blik versomberde toen hij aan Onyx dacht. Dat moest hij Nish maar gaan vertellen, aangezien die ook van plan was contact met de jongen te zoeken.
‘Onyx probeerde me vanochtend te vermoorden.’
Nish liet zijn stuk brood vallen en staarde hem aan. ‘Wát? En dat vertel je zo droog? Gast, ben je oké?’
Het kwam nog niet helemaal binnen, dat zijn beste vriend hem geprobeerd had te doden. ‘Vlak voor hij het mes op mijn nek zette, ging ik terug in de tijd, belaagde hem in de gang en dreigde toen Jester in de prehistorie achter te laten.’
Nish floot. ‘Doe maar bad-ass hoor.’ Hij grijnsde. ‘Als je zo doorgaat, ben jij de volgende die een aanzoek krijgt. Van mij, welteverstaan.’
Hoewel hij wist dat de jongen hem zat te plagen, voelde hij een blos langs zijn wangen trekken. ‘Rustig aan doen, weet je nog?’
Nish stak zijn tong uit. Hij liet zijn brood voor wat het was en leunde op zijn handen achterover in het gras. ‘Dus er bestaat een kans dat ik morgen dood ben als ik een gesprek met hem aanknoop?’
‘Nou ja, ik vermoed dat hij niet blij is met de dingen die ik over hem weet. Dus zolang jij het gesprek casual houdt, denk ik dat je je geen zorgen hoeft te maken. Al begrijp ik het als je het risico niet wil nemen.’
Nish wuifde het weg. ‘Deze jongen is bezig zijn leven te beteren. Daar hoort een beetje risico bij.’
Adam glimlachte flauwtjes.
Nish’ grijns zakte terug in een bijna kwetsbare glimlach. ‘Je dronken actie heeft wel íéts goeds opgeleverd, denk ik. Vlak nadat je weg was, besefte ik dat het niet echt een slim idee was en wilde ik je tegenhouden. Dat lukte niet, maar ik heb wel even met Yrla gepraat. We gaan vanavond praten.’
‘Echt? Wat goed!’
‘Allemaal door jou man.’ Nish gaf hem een duwtje tegen zijn schouder. ‘Wanneer gaan we de tweede film kijken? Morgenavond?’
Adam was blij dat Nish hem zo bezighield en het leuk vond om met hem af te spreken. Misschien moest hij in deze tijdlijn doen wat hij met Onyx in zijn eigen tijdlijn had gedaan: hem helpen om aan zichzelf te werken. Om échte vrienden te vinden.
‘Ja, leuk.’ Hij pakte zijn dienblad vast. ‘Dan ga ik zo maar eens mijn excuses aan Merrin en Yrla aanbieden.’
‘Succes!’
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
