Adam
———
Adam schrok van de lippen die opeens op die van hem waren.
Ze waren niet van Merrin!
Hij draaide zijn hoofd opzij en veegde zijn mond af. ‘Waarom deed je dat?’
‘Waarom niet? Je bent leuk.’
‘Maar ik wil alleen met Merrin zoenen.’
Hij sloot zijn ogen en dacht aan zijn lieve vriendje, met zijn prachtige blauwe ogen en zijn ravenzwarte haar. Aan hoe zacht zijn lippen waren en hoe zijn hele lichaam altijd in brand leek te staan als ze zoenden.
Dat had hij niet met Nish.
Dat wilde hij ook niet met Nish.
‘Wil je niet liever met Yrla zoenen?’ vroeg Adam zich af.
Hij keek opzij. Ondanks het flauwe licht zag hij dat de jongen een blos kreeg.
‘Ha! Zie je wel dat je op Yrla verliefd bent! Jullie horen gewoon bij elkaar.’
‘Ik ben niet… En hoe kun je nou zeggen dat we bij elkaar horen? Ik heb hem aangerand.’
‘Ja, dat was stom. Maar dat gaat hij je vergeven. Hij wilde voor je doodgaan hoor. Dat doet hij heus niet voor iedereen.’
‘Maar niet hier, Adam.’
‘Nee. Nou en. Jullie horen bij elkaar. Net zoals Merrin en ik. Yrla is helemaal niet goed voor hem, niet zoals ik. En jij en Yrla zijn wel goed voor elkaar. Maar jullie zijn gewoon allemaal te dom om dat in te zien!’ Gefrustreerd sloeg hij met zijn vuist op het dekbed. ‘Ik moet het hem gewoon nog een keer zeggen. Waarom ik van hem hou. Dat ik alleen van hem hou. Ik ga hem gewoon ten huwelijk vragen.’ Adam stond op. ‘Ja, dat ga ik doen. Dan snapt hij wel hoe serieus ik ben.’
‘Adam…’ Nish greep zijn pols vast. ‘Yrla en ik horen echt niet bij elkaar.’
‘Jawel. Dat geloof ik. Jij vindt hem leuk en hij was ook verliefd op jou. Dat zei hij zelf. Zoiets kan heus terugkomen. Daarom gaf hij zijn leven voor je in mijn tijdlijn. Omdat hij verliefd op je is.’
Nish liet zijn pols los. ‘Zei Yrla dat hij op me verliefd was? Deze Yrla?’
‘Ja. Hij zei dat je zijn oude vlam was. Dat ik met jou aan het stoken was. Blijkbaar dacht hij dat dat kon werken. Dus hij houdt niet zoveel van Merrin als ik.’
Ja - dat ging hij doen.
Aan Merrin laten zien hoeveel hij van hem hield. Dat was het ultieme liefdesgebaar.
Nish kwam naast hem staan. ‘Ga je hem echt ten huwelijk vragen?’
‘Ja, waarom niet?’
Nish staarde hem lang aan en haalde toen zijn schouders op. ‘Weet ik niet.’ Opeens lichtte zijn gezicht op. ‘Oh, ze verkopen ringen in het winkeltje! Steel er eentje?’
Stelen mocht niet.
Maar hij kon dat morgen doen. Betalen.
Een grijns verspreidde zich over zijn gezicht. ‘Ja, goed idee. Geweldig idee.’ Hij gaf de jongen een knuffel. ‘Jij mag wel de bruidsjongen zijn.’
Nish trok een gezicht. ‘Ik dacht meer aan de best man.’
Adam schudde zijn hoofd. ‘Nee, dat is Fox. Of we doen een dubbelbruiloft! In een plaats van een dubbeldate. Dat is een goed idee! Ga jij Yrla ook ten huwelijk vragen?’
Nish verslikte zich in zijn speeksel en begon te hoesten. ‘Dat eh, lijkt me nog even een stapje te ver. Laten we eerst kijken hoe Merrin reageert.’
‘Ja. Misschien wel. Oké, dan ga ik dat doen. Doei!’
Hij teleporteerde naar het winkeltje, waar hij een mooie ring uitkoos. De volgende stop was zijn slaapkamer. Met iets te veel moeite trok hij het pak aan dat hij bij het gala had aangehad. Dat had Merrin mooi gevonden.
Hij deed opnieuw gel in zijn haren, zodat hij er op zijn knapst uitzag - hoopte hij.
Met een hand tegen de muur wankelde hij naar de kamer van Yrla en Merrin. Lopen was moeilijker dan teleporteren. Wie had dat ooit gedacht. Hij grinnikte zachtjes en ging toen naar de kamer van de twee jongens toe.
Ergens opzij zag hij Yrla, maar die was niet belangrijk.
Merrin wel.
Merrin was al aan het slapen. Mocht hij hem wakker kussen?
Misschien werd de Yrla-vloek dan verbroken. Hij stommelde verder door de kamer.
Every villain is a hero in his own mind.
ProngsPotter
