[RPG • 250] Knives out • Speeltopic O1 - Speeltopics

29 juni 2021 - 0:13 Vanth is offline

Vanth 23147

• KNIVES OUT •
- Geïnspireerd door de gelijknamige film -

Hillsborough, California -- De Montgomery familie staat al generaties lang bekend als een steenrijke en vooral invloedrijke familie. Met meerdere miljoenenbedrijven op hun naam en bekende namen in de politiek is het geen wonder dat veel mensen van hen gehoord hebben en bovenal, naar hen opkijken. Wanneer het noodlot in de familie toe slaat, moet het dan ook koste wat het kost geheim gehouden worden. De reputatie van de familie mag nou eenmaal nooit op het spel komen te staan.
3 juni: Het immense landgoed wordt opgeschrikt door een ontdekking. Namelijk die van het lichaam van James Montgomery, het 78-jarige hoofd van de familie. Het einde aan zijn leven veroorzaakt door een enkele messteek door zijn hart. Hoe graag de familie het ook stil wou houden en intern wou oplossen.. Daar was het te laat voor. Een team van detectives stond voor hun neus zonder dat ze zich daarop voor konden bereiden, klaar om de dader te vinden en de zaak op te lossen. Maar het is niet zo makkelijk als het lijkt, het te vinden bewijs is gering en werkelijk iedereen op het landgoed lijkt een motief te hebben. Daarnaast lijkt het erop dat er steeds meer geheimen naar boven komen naarmate ze langer met de zaak bezig zijn, en dat ze ook zelf steeds meer verstrengeld raken met de familie.
De Montgomeries doen er alles aan om hun status te behouden, de detectives doen er alles aan om achter de waarheid te komen. Maar wie zal uiteindelijk echt krijgen wat ze willen, en wat moet het kosten?

• PERSONAGES •

The family
Sons & daughters of James sr.
• Charlotte Liv Montgomery - 26 - 1.5 - Isolophilia
• Addison Ella Montgomery - 42 - 1.8 - Enjoy_20
• James Clarence Montgomery - 38 - 1.5 - Epione
• Harrison Bartholomew Montgomery - 47 - 1.5 - Raccoon
• Anthony Christopher Montgomery - 30 - 1.4 - calice
• Sebastian Aubrey Montgomery - 44 - 1.7 - Amren

Grandsons & granddaughters of James sr.
• Cristine Davinia Montgomery - 17 - 1.7 - Veda
• Adelaide Vivica Montgomery - 20 - 1.7 - Epione
• Olivia Rosaline Montgomery-Kovalenko - 22 - 1.7 - Reeses
• Meadow Isadora Montgomery - 20 - 1.7 - Iotte
• Margaret Billie Felicia Leneghan - 21 - 1.8 - deangelis
• Linnea Tamires Montgomery - 21 - 1.8 - Morrigann
• Beaufort Jesse Montgomery - 23 - 1.5 - Amren
• Lucas Maksim Montgomery - 20 - 1.7 -Helvar
• Alexander Sebastian Montgomery - 18 - 1.8 - Epione

Partners
• Jazmín Sofía Reyes - 25 - 1.4 - Niragi
• Valeria Cinta Jiménez - 33 - 1.3 - Veda
• Neveah Verónica Charlize Montgomery - 29 - 1.6 - deangelis
• Nadiya Kateryna Montgomery-Kovalenko - 42 - 1.7 - Morrigann
• Marek Tomás Novotný - 23 - 1.5 - Everglow

Staff
• Evelyn Finley Gardner - 28 - 1.6 - Raccoon
• Heather Katherine Hayes - 23 - 1.8 - Raccoon
• Linley Blake - 23 - 1.8 - Rionach
• Maxwell John Anderson - 55 - 1.7 - Niragi

Detectives
• Jason Benjamin King - 34 - 1.3 - Niragi
• Fyodor Aleksej Orlov - 32 - 1.4 -Helvar
• Bexley Hemera MacGavin - 26 - 1.5 - Veda
• Elena Blackbourne - 29 - 1.5 -Morrigann

• REGELS •

• Minimaal 250 woorden per post
• Reageer minimaal een keer per week, als dit echt niet kan geef het dan gerust door
• We sluiten niemand buiten!
• Drama in de RPG zelf is prima, maar vecht het OOC maar uit in privé
• OOC in het praattopic
• 16+ is uiteraard toegestaan, maar geef het aan bovenaan je post
• Niemand is perfect!
• Be creative
• Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

ROLLENTOPIC • PRAATTOPIC

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 15:37 ]

El Diablo.

10 okt 2021 - 15:09 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Lucas Montgomery

20 • with Olivia • at the party

❝ There's always a wild side to an innocent face❞

Van drinken met Crissy was die middag alleen niets terecht gekomen. Nog voor ze zich naar de drankkelder hadden kunnen begeven, had een detective hun pad gekruist. De man had Crissy willen overhoren en had haar dan ook meegenomen naar één van de vele ruimtes in het landhuis, Lucas alleen achterlatend. Crissy had hem nog beloofd om dan de volgende dag te gaan drinken, dus hadden ze daar een paar uur doorgebracht. De stiekemerd had hem weten te overtuigen meer te drinken dan hij eigenlijk had gewild. Zelf besloot hij om zich maar niet af te vragen wat Crissy naar binnen had weten te werken. Tot zo ver het zijn van een verantwoordelijke broer. Hopelijk zouden hun ouders er niet achter komen, anders zou er vast wat zwaaien.
Rond negen uur kreeg hij een appje van Olivia binnen, vragend waar hij en hun zusjes waren, want het was tijd voor een feestje. Feestje? Ohja, shit, er was vanavond een feest ter ere van hun overleden opa. Ze zouden daar waarschijnlijk verwacht worden en het leek Lucas ook beter als hij zijn gezicht zou laten zien. Tijd om te gaan dan?
'Kom je mee?' vroeg hij nog aan Crissy, maar ze leek duidelijk niet geïnteresseerd. Hij was momenteel ook helemaal niet in de mood om haar mee te gaan slepen, dus liet hij haar maar. Als Crissy niet wilde, dan wilde ze niet. Hij stond op en merkte toen pas hoeveel hij eigenlijk op had. Oeps, misschien had hij zich toch niet moeten laten uitdagen door Crissy? De wereld voelde een beetje wiebelig aan, maar hij kreeg het voor elkaar om in een redelijk rechte lijn naar de deur te lopen. 'Je komt zo nog wel, toch?' vroeg hij haar nog om haar vervolgens alleen achter te laten in de wijnkelder. Ergens voelde het niet helemaal goed, maar hij kon ook niet de hele avond bij haar blijven, terwijl ze juist op het feest verwacht werden.
Voor hij zich naar de feestzaal begaf, maakte hij eerst nog een stop op zijn slaapkamer. Tijd om wat water te atten voor hij zich zou laten zien. Hopelijk zou dat hem helpen om iets steviger op zijn benen te blijven staan. Ook viel hij aan op de koekjesvoorraad die hij ergens verstopt had. Een volle maag kon ook helpen en hij had toch ook weer wat honger gekregen na het avondeten. Lucas trok ook nog een schoon overhemd aan en friste zichzelf verder nog even op. Zo, nu kon hij zich hopelijk zonder al te veel problemen vertonen op het feestje. Hij zou daar misschien alleen wel van de alcohol moeten afblijven, wilde hij zichzelf niet voor schut zetten.
Eenmaal hij de feestzaal had gevonden, zag hij al vrij gauw Olivia bij een van de statafels staan. De bediende met de champagne negeerde hij en hij liep direct op zijn zus af. Zijn ogen hield hij gefocust op Olivia en de statafel, zodat hij hopelijk zonder al te veel te wankelen erheen kon lopen. Het water en de koekjes hadden hem goed gedaan, maar de alcohol had nog een behoorlijk effect op hem. Zijn familie hoefde absoluut niet te weten dat hij al dronken was voor het feestje begonnen was.
'He, Olivia,' begroette hij haar en gaf haar een korte knuffel. 'Komen de anderen ook? Al vermoed ik dat we niet op Crissy hoeven te rekenen.' Hij glimlachte even schaapachtig en een golf van schuldgevoel kwam nog even over hem heen zetten. Was het echt wel zo slim geweest om haar daar alleen te laten? Wat als ze zich in een coma zou zuipen? Hij zou sowieso tijdens dit feestje nog even moeten checken op haar. Gewoon of alles nog wel goed ging. Hij wilde niet weten hoe zij zich straks zou voelen als voor hem de wereld al een beetje begon te draaien. Hij was nota bene groter dan haar, dus kon in theorie meer hebben.
'Is er al iets spannends gebeurt hier?' vroeg hij haar vervolgens maar, deels om zichzelf van zijn zorgen af te leiden. 'Onze familie kennende zal het niet lang rustig blijven.' Hij grijnsde bij de gedachte aan enkele ruzies tijdens voorgaande diners met Thanksgiving. Echt, hij was blij dat ze bijna nooit in de States waren, zo misten ze het meeste drama, hoe vermakelijk het soms ook kon zijn.

[ bericht aangepast op 10 okt 2021 - 15:10 ]

10 okt 2021 - 17:32 darkurge is offline

darkurge 3074

ANTHONY CHRISTOPHER MONTGOMERY

Ain't no daddy issues, then I won't even bother

Son of James Sr. • 33 years old • at the bar • with Elena

Aan de bar, met een glas champagne in zijn hand nam Anthony de ruimte in zich op. Er misten nog een paar belangrijke gezichten in de familie, zoals zijn broer Harrison, en ook Sebastian had hij nog niet gezien. Zelfs zijn eigen verloofde had Tony nog niet weten te vinden tussen al het personeel en familie. Het was essentieel dat Jazmin er zou zijn vanavond. De eerste zwangerschap hadden ze ook samen aangekondigd bij een familiefeest en vanavond wilde Tony hetzelfde doen. Er was echter één obstakel, op de afwezigheid van Jazmin, na: Meadow. Vlak na hun eerste zoen kwam de zwangerschap van Jazmin naar buiten en Meadow had niet al te goed gereageerd op dat nieuws. Dit keer wilde Tony het dan ook anders aanpakken. Hij was voornemens om Meadow apart te nemen, om haar het nieuws persoonlijk te vertellen. Dat was het minste wat Tony voor haar kon doen.
”Hey, Tony,” Elena Blackbourne voegde zich bij Anthony aan de bar. Een glimlach sierde haar gezicht en haar lichaam was gehuld in een strakke jurk. Niet verkeerd. “Gecondoleerd nog, met je vader.” Haar hand vond zijn arm.
Tony glimlachte een geforceerde lach. “Lena.” zei hij, waarna hij zijn oude universiteitsvriendin naar zich toe trok in een omhelzing. “Dankje. Ik zou willen dat we elkaar onder andere omstandigheden weer zagen.” Tony nam een slok van zijn drank. Hij mocht Elena graag, maar ze bleef een buitenstaander. Ze was geen onderdeel van de familie en eigenlijk vond Tony dan ook dat ze geen rol hoorde te spelen op deze avond. Als het aan hem lag zou dit een besloten feest moeten zijn.
“Dit is waarschijnlijk een erg grove vraag, maar vieren jullie altijd feestjes als er iemand is overleden of is dit een rijke mensen ding?” vroeg Elena.“Ik weet dat het in sommige culturen ook gebruikelijk is, het leven van iemand vieren… Sorry in elk geval dat je nu ook nog met mij en de andere detectives opgescheept zit. Pinky promise dat ik je geen vragen over dit zal stellen. Daar is vanavond niet het moment voor.” Die belofte geloofde Anthony niet helemaal, maar van alle detectives sprak hij het liefst met zijn oude vriendin en dus bleef hij aan haar zijde staan.
Tony grinnikte. “Als je m’n vader had gekend zou je het misschien beter begrepen.” Vertelde hij haar. “Laat ik het zo zeggen; hoe meer aandacht er op hem en de familie gevestigd kon worden, hoe beter.” lachte hij. “Hij hield van feestjes.” Verduidelijkte hij zichzelf nog extra, voor het geval Elena zijn opvatting negatief had opgevat. Het laatste wat hij wilde was zich negatief over zijn vader uitlaten nu hij overleden was. “En hij was ook verdomde goed in het organiseren van feestjes, dat moet ik hem nageven.” Anthony draaide zich naar Lena toe. “Je bent hier nooit eerder geweest, of wel?” Op de universiteit konden ze het altijd goed met elkaar vinden, maar Tony kon zich niet herinneren dat hij Lena eerder had uitgenodigd op een van de uitbundige Montgomery feesten.
“Hoe.. hoe gaat het met je?” vroeg Lena.
Anthony haalde zijn schouders op. “Wat moet ik zeggen,” Kort dacht hij na, een zucht volgde. “ik denk dat ik voornamelijk in shock ben.” liet hij Elena weten. “Het is zo verschrikkelijk, dat het nog niet helemaal is doorgedrongen denk ik.. voor mijn gevoel kan mijn vader zo binnen kunnen komen door die deur, om vervolgens een vreselijk cliché speech te geven.” Anthony schudde zijn hoofd uit ongeloof. Voelde hij zich echt zo? Hij wist het niet zo goed. In zijn hoofd was hij meer bezig met de zwangerschap van Jazmin, maar het leek hem geen goed idee om dat aan Elena te vertellen. “Maar dat zit er nu niet meer in.. het is vreselijk.” Besloot hij. “Hoe is het met jou?” Vroeg hij haar vervolgens, zijn ogen gleden over de strakke jurk die ze droeg. “En mag ik dan nu een grove vraag stellen? Draag jij dit altijd wanneer iemand is overleden?”

[ bericht aangepast op 10 okt 2021 - 17:35 ]

10 okt 2021 - 19:00 Halsin is offline

Halsin 1445

〚 I will either find a way or I will make one. 〛

Adelaide Vivica Montgomery-Kovalenko

20 ✦ Dress ✦ With Sebastian ✦ Her room

Hoofschuddend had Adelaide voor haar kledingkast gestaan toen ze uit de douche kwam. Opzoek naar een jurk die paste bij de avond. Een feestje….omdat iemand was overleden. Het was een van de dingen van haar familie was een raadsel voor haar bleef. Ze moest er wel heen, al wilde ze niet. Familievrienden en kennissen zouden ook richting het landgoed komen, daarnaast had Addie ook iets opgevangen dat de detectives aanwezig zouden zijn.

Gisteren had ze haar gesprek met detective Orlev al gehad. Ondanks dat ze zich beroerd had gevoeld had ze niet de impressie gekregen van de detective dat ze verdacht overkwam. Hij had zelfs haar ‘alibi’ geloofd, namelijk dat ze bij haar vriendin Layla was geweest de hele avond. Een klein lichtpuntje aan de dag.
Haar beroerde gevoel was tot een top gekomen, of juist dieptepunt, toen ze na het verhoor in haar kamer aankwam en ervoor koos om weer op haar telefoon te kijken. Ze had diverse berichtjes: die van Crissy van eerder op de dag stonden nog ongelezen, een paar van mensen die ze via Layla had ontmoet en een van haar collega Mariana, met wie ze ook steeds closer werd. Net toen ze haar telefoon weer wilde wegleggen na de berichtjes te beantwoord hebben, kwam er een nieuwe melding binnen van Instagram DM’s. Nolan, haar ex. Haar adem stokte in haar keel en voordat ze er erg in had, gleed haar telefoon uit haar handen, op de grond. De klap had Mila wakker laten schrikken, arm beestje.
Wat wilde hij nou van haar?
Er ging een koude rilling over haar rug en een vlaag van misselijkheid overkwam haar. Addie snelde richting het dichtstbijzijnde toilet en hing er net op tijd boven toen haar maaginhoud omhoog kwam. Enkele tranen rolden over haar wangen toen ze terug liep naar haar kamer nadat ze haar mond had gespoeld bij de wasbak. Het liefst was ze bij Do of Liv gaan kijken hoe het met ze ging. Wat ze nog liever had gewild was een knuffel halen bij haar ouders, maar die hadden het al druk genoeg. Ze hoefde hen niet lastig te vallen met haar onzinnige overreactie. Daar stond hun hoofd vast niet naar.
En dus was Addie in haar kamer gebleven en lag ze op bed naast Mila. Kittens hielpen altijd als iemand zich slecht voelde. Alleen hielp het toen niet.

Eindelijk maar toch had ze een jurk gevonden die passend was voor de avond. Een zwart jurkje. Daarmee kon niemand de fout ingaan. Rustig deed ze het jurkje aan, bang om de fragiele mouwen kapot te maken, en voor de spiegel streek ze hem glad. Met haar beide handen stylde ze haar haren even, die ze gewoon los had laten hangen. Ze pakte er bijpassende zwarte pumps bij en deed deze ook aan. Perfect.
Haar telefoon maakte het geluidje dat er een melding was. Toen ze gisteren eindelijk weer dapper genoeg was om haar telefoon op te pakken, had ze haar ex meteen geblokkeerd via Instagram..alweer. Misschien werd het toch eens tijd om haar account privé te maken en te kijken of ze DM’s kon uitzetten. Het werd vermoeiend
Gelukkig was het nu Olivia die haar een berichtje gestuurd had, vragend waar zij, haar zusjes en Lukas waren.

To Liv
Kom er zo snel mogelijk aan!

Na haar antwoord te hebbe gestuurd, legde ze haar telefoon terug op het nachtkastje. Die hoefde ze niet bij zich te hebben vanavond. Gisteren had het voor twee keer drama gezorgd en vanavond wilde ze geen drama. Voor zover kon met haar familie. Addie zuchtte. De avond zou lang zijn.

Geklop op haar deur deed haar doen opkijken en ze schraapte haar keel even alvorens ze ‘binnen’ zei. De deur opende en het was haar vader die haar kamer binnen stapte. In haar achterhoofd begon het schuldgevoel te knagen.
‘’Hey pap,’’ zei ze met een zwakke glimlach. ‘’hoe is het?’’ Misschien was het een domme vraag, Addie wist het eigenlijk wel zeker, maar ze wist ook niet wat ze anders zou moeten vragen. Of zeggen nota bene.
Na hem even bezorgd aan te hebben gekeken, gaf ze hem een knuffel. Hetgeen wat ze gistermiddag al had willen doen. Vrijwel meteen voelde ze de tranen achter haar ogen prikken en ze beet op haar onderlip om tegen te gaan dat ze zouden vallen.
‘’Komen er heel veel mensen?’’ vroeg ze vervolgens zacht. De alcohol wat aanwezig zou zijn kon ze zeker wel gebruiken, wellicht zou ze dan ook meer als zichzelf gedragen, maar een menigte mensen niet zo zeer. Met tegenzin liet ze haar vader weer los. Het voelde veiliger in zijn armen, net zoals het deed toen ze klein was. ‘’Is mam al beneden?’’ vroeg ze met haar beste nep glimlach.

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

12 okt 2021 - 0:43 Aynur is offline

Aynur 2380

Valeria Cinta Jiménez

33 | Soon to be wife of Harrison| Lawyer | Outfit | with Harrison at their shared bed room

Ik legde net de laatste hand aan mijn make-up toen Harrison’s hoofd tussen de deuropening uit piepte. “Val?” klonk zijn stem vragend waarop ik me omdraaide. “Ja? Is er iets mis?” Meteen sloeg ik om naar mijn bezorgdheid-modus. Vrijwel onmiddellijk stond ik op en keek hem onderzoekend aan. Echter ontdekte ik dat moment de zweem van een glimlach die om zijn lippen speelde en reflecteerde ik deze algauw met een variant van de mijne.
“Hé,” begroette hij me terwijl hij zijn vingers over mijn arm liet glijden en verstrengelde deze met mijn eigen vingers. “Je ziet er prachtig uit.” Ik kantelde mijn hoofd en beet op mijn lip. “Gelukkig maar, anders was al deze moeite voor niets geweest,” probeerde ik iets luchtigheid aan te brengen in de sfeer en ik lachte zachtjes. Na een diepe zucht kwam ik tot de conclusie dat humor misschien niet al te gewenst was in deze situatie waardoor ik kort mijn keel schraapte. Om mezelf een houding te geven, maakte ik onze ineengestrengelde handen los en streek ik de kleding van Harrison glad.
“Had je de kinderen al bericht of gesproken?” vroeg ik dan ook naar het praktische stuk — het gedeelte waar ik wel goed in was. “Over hoe het gaat en of ze er de behoefte aan hebben om naar de condoleance te gaan.” Ik sloeg mijn armen om zijn nek en trok mijn lichaam zodoende iets dichter tegen de zijne aan. Net op het moment dat voorzichtig naar voren wilde leunen om Harrison een kus te geven, opende hij zijn mond om verder te praten.
“Val- ik. . . ik weet niet waar ik jou aan verdien,” begon hij alvorens hij me voor was met het geven van een kus op mijn lippen. Een gelukzalig geluid ontsnapte me. “Ik weet dat mijn familie nogal. . . much is,”
“En dat is heel zwak uitgedrukt,” mompelde ik waarna ik verder ging met het kussen van zijn kaaklijn en dit keer mijn handen omlaag liet glijden totdat ik die hem in de mijne kon nemen.
“-Maar echt,” vervolgde Harrison, “ik hou zoveel van je en wat je allemaal voor me doet.” Ik maakte me iets meer los van mijn vriend om hem aan te kunnen kijken en mijn hart liep over van emotie. Teder maakte hij zich van me los om me helemaal in zijn armen te nemen. “. . . zoveel van je,” prevelde hij vervolgens tegen mijn voorhoofd. Alle gevoelens die ik opgehoopt had over de jaren heen zodat ik sterk voor Harrison en de kinderen kon zijn, leken zich allemaal een weg te vinden naar mijn traanbuizen. Ik beet tot bloedens toe op mijn lip om te voorkomen dat ik nu in tranen zou uitbarsten. Als er iemand recht had om te huilen dan was het Harrison wel — niet ik.
“En ik- ik hou. . . ook heel veel van jou.” Mijn stem brak ongeveer halverwege en ik kroop voor zover mogelijk nog dieper zijn knuffel in. Ik had dit nodig — ik had hém nodig. “Ah, het spijt me. . .” mompelde ik en ik keek naar zijn met make-up besmeurde shirt. “Ik pak wel een nieuwe voor je.” Echter maakte ik nog geen aanstalten om te vertrekken — ik wilde nooit meer weg uit deze veilige plek tussen zijn armen die voorkwamen dat ik in duizend stukjes uiteen viel.

I have seen my own sun darkened

12 okt 2021 - 20:36 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LINNEA TAMIRES MONTGOMERY

I might be a fragile little flower but I'll kick your ass

twentyone • with fyodor • party room

De afgelopen anderhalf dag had Lin het voor elkaar gekregen om de detectives te vermijden door voornamelijk op haar kamer te blijven. Ze voelde zich net weer goed genoeg om iets te eten, toen ze van Marek te horen kreeg dat hij was ondervraagd door ene detective Orlov. Dat was genoeg geweest om haar eetlust weer te stillen en opnieuw terug te vluchten naar haar kamer. Ze kon er, hopelijk, via haar vader op rekenen dat dit niet als verdacht werd gezien. En als Marek’s overhoring redelijk okay was gegaan, dan moest het voor haar ook wel goedkomen, toch? Ze hadden praktisch gezien hetzelfde alibi. Toch bleef dat nerveuze gevoel rondfladderen in haar buik. Normaal was training haar bron van afleiding. Lin had zoveel workouts in haar kamer gedaan de afgelopen dagen dat ze het nauwelijks nog kon bijhouden, maar het was lang niet hetzelfde als daadwerkelijk schaatsen. Hoewel ze normaal de regels vrij goed opvolgde begon ze ondertussen steeds meer te overwegen om er gewoon voor één middag tussen uit te gaan. De hele tijd bij haar familie zitten hielp ook niet bepaald mee. Hoe dol ze ook op hen was, ze had ademruimte nodig.

To Crissy
Hypotethische vraag… weet jij nog manieren om buiten te komen?

To Beau
Als ik er voor een middagje vandoor ga, ga je dan mee?

Nu was ze ook vele malen liever op haar kamer gebleven, maar het was disrespectvol tegenover haar opa om niet op het feest te komen dat werd gegeven in teken van zijn leven, ook al kon de man soms behoorlijk akelig zijn. Volledig sober op het feest zijn ging haar niet lukken en Lin stond al snel met een glas champagne in haar handen, zoekende naar Do. Zoals ze haar lievelingsnichtje kende zou zei op het moment ook liever iets anders doen. Voor ze Do kon vinden spotte ze Beau aan de bar, samen met Linley en een van de detectives. Shit. Shit shit shit. Kwamen zij ook vanavond? Hadden ze geen andere dingen om te doen? Een eigen gezin? Lin zag het als haar teken om te gaan. Voor ze een stap had kunnen zetten bereikte een bekende stem haar oren. Ze vloekte zachtjes tegen zichzelf en draaide zich richting Fyodor. Nog meer fuck.
”Linnea Montgomery, niet?”
”De enige echte,” mompelde ze zonder veel enthousiasme.
”Het is tijd dat wij morgenochtend gaan praten, je bent me nog een overhoring schuldig. Je wilt vast niet als verdacht worden gezien.” Waar er een kleine glimlach op zijn gezicht stond, klonken zijn woorden meer als een dreigement.
Lin probeerde naar een excuus te zoeken, maar ‘ik was ziek’ klonk nu ook zwak in haar eigen oren. “Morgenochtend klinkt goed.” Met moeite lukte het om de lichte trilling uit haar stem te houden. Het kostte nog meer moeite om niet het glas champagne in haar hand gelijk achterover te slaan. Ze had een kleine hoop gehad dat Fyodor na antwoord op zijn vraag zou vertrekken. In plaats daarvan zette hij juist een stap dichterbij. Ze kon zijn aftershave ruiken.
”Waarom verliet je me zo plots?”
Zijn warme adem tegen haar nek liet een rilling over haar rug lopen, eentje waarvan ze niet wist of deze goed of slecht was. Het antwoord dwaalde rond in haar hoofd. Fyodor uit het niets ghosten was een van de gemeenste dingen die ze ooit had gedaan en ze was er niet bepaald trots op. Destijds had dat een beter plan geleken dan hem de waarheid te vertellen: dat ze had gelogen over haar leeftijd. Hij zou absoluut geen interesse in haar gehad hebben als hij haar echte leeftijd had geweten. Het was haast beschamend hoe gemakkelijk de leugen over haar lippen was gekomen. Ze had nooit gedacht dat het ook ooit maar de serieuze kant op zou gaan. Aarzelend zocht ze zijn blik op met haar blauwe ogen. Was het wel of niet beter om nu een stap bij hem vandaan te zetten? Argwaan bij haar familie trekken klonk ook niet als een goed idee. “Het spijt me,” zei ze op een zachte, verontschuldigende toon. Ze had nog meer twijfels over of ze hem nu wel of niet de waarheid moest vertellen. Één ding was zeker: dit ging ze niet doen met haar familie in de buurt. Die hoefden al helemaal niet te weten wat er aan de hand was. “Wil je een drankje halen bij de bar?” ging ze op een gedempte toon verder. “Dan kan ik het iets meer uitleggen in privé?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

13 okt 2021 - 0:07 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ELENA BLACKBOURNE

I need a stronger word than ‘fuck’ in my life

twentynine • with tony • at the bar

Ze had zelf nog zijn arm vastgepakt omdat dit gepaster leek, maar Tony leek hier anders over te denken en trok haar in een omhelsing. Op sommige vlakken leek hij niks veranderd met hoe hij was tijdens zijn universiteitsjaren, was bij waarschijnlijk ook niet veranderd. Hij gaf nog altijd dezelfde fratboy-vibes af, maar dan gehuld in een iets ouder jasje. Of hij nog steeds dezelfde wilde haren had moest nog blijken. “Ik denk dat elke omstandigheden beter zouden zijn dan deze,” zuchtte ze zachtjes, waarna ze hem vroeg of zulk soort feestjes, nadat iemand was overleden, normaal waren voor zijn familie. Rijke families, zeker families zo rijk als de zijne, konden er soms vreemde gebruiken op na houden. Of elk excuus aangrijpen om met geld te smijten en hun rijkdom te laten zijn. De flessen champagne die hier ronddwalen kostten waarschijnlijk net zoveel als zij maandelijks uitgaf aan haar boodschappen. Grote kans dat het zelfs nog meer was. Luisterende naar Tony’s antwoord plukte ze een glas champagne ven een dienblad.
“Als je m’n vader had gekend zou je het misschien beter begrepen,” begon hij met een grinnik. Nou, als ze Jack moest geloven was iemand zijn of haar leven beter af wanneer ze James Sr. niet kennende, maar dat hield ze voor zichzelf. Wellicht dat Tony beter met de oude, overleden man overweg kon dan Jack. “Laat ik het zo zeggen; hoe meer aandacht er op hem en de familie gevestigd kon worden, hoe beter. Hij hield van feestjes. En hij was ook verdomde goed in het organiseren van feestjes, dat moet ik hem nageven. Je bent hier nooit eerder geweest, of wel?”
Lena schudde haar hoofd. “Nope, als ik had geweten dat je in zo’n huis woonde dan had ik wel achter jou aangezeten in plaats van je vriend,” grapte ze. Ze had het altijd vrij duidelijk naar hem gemaakt dat ze niet bijzonder veel gaf om de hoeveelheid geld die hij bezat. Zijn arrogantie er over was behoorlijk komisch geweest en iets waar ze hem maar al te graag mee klierde. “Maar je vader hield van aandacht dus? Dat klinkt als iemand anders die ik ken…” plaagde Lena. Het was moeilijk om niet weer terug te vallen in oude gewoontes. Om nog een beetje fatsoenlijk te blijven vroeg ze hem hoe het ging.
“Wat moet ik zeggen, ik denk dat ik voornamelijk in shock ben. Het is zo verschrikkelijk, dat het nog niet helemaal is doorgedrongen denk ik.. voor mijn gevoel kan mijn vader zo binnen kunnen komen door die deur, om vervolgens een vreselijk cliché speech te geven.” Cliché speeches, nog iets wat als Tony zelf klonk. “Maar dat zit er nu niet meer in… het is vreselijk. Hoe is het met jou?”
Het bleef moeilijk om in deze situatie op iemand te reageren. Een familielid dat vermoord was door een ander familielid was niet bepaald niks. Dat diegene hier op dit moment in het huis ronddwaalde gaf haar lichtelijke kriebels en een adrenaline rush tegelijk. “Ik weet dat ik een detective ben op deze zaak, maar mocht je er iets anders over kwijt willen, dan mag dat ook altijd,” vertelde ze hem op een zachtere toon. “We zijn nog altijd vrienden, toch?” Deze zaak ging hoe dan ook een moeilijke balans worden tussen zakelijk en persoonlijk, maar als Jakob’s ex nota bene bij betrokken was dan kon zijn zij er ook op deze manier voor Tony zijn als een vriendin. Soms is het juist fijn om in zulke situaties niet met familie over dit soort dingen te praten. Over de jaren heen had ze al behoorlijk wat verhalen aangehoord van mensen die ze moest ondervragen. “Met mij gaat het goed, er is niet heel veel boeiends aan de hand in mijn leven op dit moment,” antwoordde ze schouderophalend.
“En mag ik dan nu een grove vraag stellen? Draag jij dit altijd wanneer iemand is overleden?” Zijn ogen gleden over haar jurkje.
Ze moest haar lach dempen achter handen, terwijl ze hem met pretlichtjes in haar ogen aankeek. Dit was een van de redenen waardoor ze zo goed met elkaar overweg konden tijdens het ene jaar op universiteit. Zulk soort vragen konden gewoon, zonder dat de ander gelijk beledigd was. Hoofdschudden keek Lena Tony aan. “Tegen je waarschijnlijke verwachtingen in, is het antwoord nee.” Ze was zich er zeker van bewust dat haar jurkje niet per se geschikt was voor een feest van een overledene, met de manier waarop het de juiste rondingen benadrukte. “Ik zou eerst een Tinder-date hebben vanavond. Ik was al praktisch klaar om te gaan toen ik gebeld door de grote boze baas met de mededeling of ik hier heen wilde komen.” Lena keek de man naast haar met een pruillipje aan. “Weer volledig omkleden zou enkel tijd kosten, dus nu moeten jullie hier mee doen. It is what it is, volgende kom ik wel weer professioneler gekleed.” Ze dronk de rest van haar glas leeg. “Terugkomende op je eerdere opmerking, ik vind dat je mij nog wel een huistour verschuldigd bent.” Nadat Tony hiermee akkoord was gegaan bestelde ze nog een drankje bij de barman, waarna ze achter Tony aan de gang op liep.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 okt 2021 - 17:05 darkurge is offline

darkurge 3074

ANTHONY CHRISTOPHER MONTGOMERY

Ain't no daddy issues, then I won't even bother

Son of James Sr. • 33 years old •hallway • with Elena

De omhelzing waar Anthony Elena in getrokken had was van korte duur, maar het was een warm weerzien. Toen hij haar losliet bekeek Tony Lena beter. Ze was knapper dan ze tijdens haar universiteitsjaren was geweest. Volwassenheid stond haar goed. De jeugdige volheid was iets meer uit haar gezicht en een bepaalde zelfverzekerdheid sierde haar. De jurk die ze droeg omsloot haar slanke lichaam nauw en Tony moest moeite doen om niet opnieuw zijn handen naar de dame uit te steken. Op university had Lena vaak zijn vrienden gedate, maar zelf had hij de dame nooit mogen uitproberen. Als het niet voor Jazmin en Meadow was, had hij zijn schoolvriendin meteen de zaal mee uitgenomen en zijn slaapkamer laten zien.
Lena pakte een glas champagne van een voorbijkomende ober en Anthony vertelde over zijn overleden vader. Over hoe hij hield van aandacht op de familie, van feesten en van het geven van de meest cliché speeches die hij ooit had gehoord. “Je bent hier nooit eerder geweest, of wel?”
Lena schudde haar hoofd en haar donkere haren dansten met haar mee. “Nope, als ik had geweten dat je in zo’n huis woonde dan had ik wel achter jou aangezeten in plaats van je vriend,” zei ze grappend.
Anthony glimlachte. “Wat niet is kan nog komen.” De glimlach die zijn lippen sierden hield hij even vast, om vervolgens zijn glas tegen dat van Lena aan te tikken. “Op de toekomst.” En hij knipoogde naar de dame.
“Maar je vader hield van aandacht dus? Dat klinkt als iemand anders die ik ken…” Lena was haar streken zo te zien nog niet verleerd. De plagerige toon in haar stem nam Tony mee naar de vele fratparty’s waar hij met haar had staan praten.
Anthony haalde zijn schouders op. “Zo vader, zo zoon.” Zijn broers zouden hem eens moeten horen... Wat een onzin kraamde hij uit, daar was Tony zich maar al te bewust van. James Sr. en hij leken niet bepaald op elkaar, maar dat wist Elena niet.
Lena wilde weten hoe met het hem ging. Een gewaagde vraag om te stellen aan iemand wiens vader zojuist vermoord was. Het was een tragedie, maar Tony wist dat James Sr. zijn afwezigheid door de meeste aanwezigen werd verkozen boven zijn aanwezigheid.
“Ik weet dat ik een detective ben op deze zaak, maar mocht je er iets anders over kwijt willen, dan mag dat ook altijd,” zei Lena met een zachte stem.“We zijn nog altijd vrienden, toch?”
Tony keek Lena aan, legde zijn hand op haar schouder en zei “Dat betekent veel Lena, dankjewel.” Kort kneep hij in de schouder van de dame.
“Met mij gaat het goed, er is niet heel veel boeiends aan de hand in mijn leven op dit moment,” vertelde ze schouderophalend.

“En mag ik dan nu een grove vraag stellen? Draag jij dit altijd wanneer iemand is overleden?” Tony keek naar de uitdagende jurk waar Elena zichzelf in had gehuld vanavond.
Een lach ontsnapte Lena haar lippen en ze bracht haar handen voor haar mond. De schittering in haar ogen was Tony niet ontgaan. Het gaf hem een voldaan gevoel.
“Tegen je waarschijnlijke verwachtingen in, is het antwoord nee.” zei de detective hoofdschuddend. “Ik zou eerst een Tinder-date hebben vanavond. Ik was al praktisch klaar om te gaan toen ik gebeld door de grote boze baas met de mededeling of ik hier heen wilde komen.”
Tony knikte. “Een tinder-date?” Vroeg hij geïnteresseerd. “Dus je bent nog niet gesettled... “ Heel even trok Anthony zijn wenkbrauwen op. “Wordt dat niet eens tijd?” Hij dacht te weten dat de dame 29 was. Geen man, geen kinderen. Niet de ideale positie om in te zitten voor een vrouw.
Lena pruilde haar lip, misschien was ze toch jonger dan Tony dacht. “Weer volledig omkleden zou enkel tijd kosten, dus nu moeten jullie hier mee doen. It is what it is, volgende kom ik wel weer professioneler gekleed.” zei ze en ze dronk haar glas champagne op. “Terugkomende op je eerdere opmerking, ik vind dat je mij nog wel een huistour verschuldigd bent.”
“Oh, is dat zo?” Vroeg Tony, onder de indruk van de directheid van de vrouw. Hij volgde haar voorbeeld en dronk ook zijn glas leeg. “Tegen zo’n knappe dame kan ik geen nee zeggen.”
Beiden bestelden ze een drankje bij de bar waarna ze de woonkamer verlieten.
De gang was een stuk rustiger en het was niet onaangenaam om Elena voor zichzelf te hebben. “Waar wil je beginnen?” vroeg hij nieuwsgierig. Tony bracht zijn hand op Tony haar onderrug en greep in de stof van haar jurk. “Het zwembad, de tuinen, de bibliotheek, bioscoop, mijn collectie auto’s... of ga je liever naar boven?” En hij knikte richting de grote trap die naar de eerste verdieping leidde.

[ bericht aangepast op 15 okt 2021 - 17:07 ]

15 okt 2021 - 18:56 Iotte is offline

Iotte 952

MEADOW ISADORA MONTGOMERY-KOVALENKO
Sweet as sugar, cold as ice
20 • daughter of sebastian and nadiya • kort zwart jurkje • with olivia and lucas • at feest

Een feest om het leven van haar opa te vieren? Het had Meadow wat vreemd in de oren geklonken. Het was pas één dag geleden dat James Sr. het loodje had gelegd, al voelde het alsof er maanden voorbij waren gegaan. Er was zoveel gebeurt. Het was een onwerkelijke gedachten dat haar opa pas twee dagen geleden haar en Tony samen had betrapt tijdens een van hun onderonsjes in de study. Dat was dan ook de laatste keer dat ze haar opa in levende lijven had gezien, de volgende ochtend was hij dood. Vermoord. En aangetroffen door de dienstmeid.
En als dat nog niet genoeg was liet niemand hen vervolgens in rust en stilte rouwen. Vrijwel meteen stroomde de detectives naar het landgoed en liepen vervolgens de deur plat. Het was een schade, een inbreuk op hun privacy, althans dat vond Meadow.
Gelukkig had ze gisterochtend, net als deze ochtend, nog even in Tony’s armen kunnen liggen, het had haar goed gedaan en haar de kracht gegeven om de dag te overleven. De detectives hadden vragen gehad, wat natuurlijk logisch was, want daarvoor waren ze hier. Meadow had eigenlijk niet met ze willen praten. Wat ging hun haar relaties en familiebanden nou aan?
En nu was er dus een feestje georganiseerd. Een feestje dat in het teken stond van James Sr.. Meadow was echter niet in de stemming om te feesten, maar een feestje bleef een feestje en a party never killed nobody. Alhoewel, James Sr. zou daar nu wel anders over denken.
Na het avondeten had Meadow zich terug getrokken op haar kamer om zich klaar te maken voor het feest. Gehuld in een zwart strak jurkje - ze was immers in de rouw - die perfect om haar lichaam sloot, legde ze de laatste hand aan haar haar en make up. Kritisch bekeek ze zichzelf in de spiegel. Ze was niet tevreden, maar het kon er mee door.
Het geluid van haar telefoon bracht haar terug op de wereld. Een berichtje van Olivia. Ze was al onderweg naar het feest beneden en vroeg of iemand wou meeten. Meadow pakte haar telefoon op en appte haar terug dat ze er aan zou komen. Ze stond op, streek haar jurkje glas en blikte voor de laatste keer naar haar spiegelbeeld. Ready to go, here goes nothing.
Op haar hoge hakken daalde Meadow voorzichtig de trappen van het landgoed af. Het geluid van geroezemoes kwam haar tegemoet toen ze de laatste treden nam. Een glas champagne die haar bij de deuropening werd aangebroken sloeg ze niet af. Deze avond vroeg om alcohol. De jongen die het haar gaf keurde ze echter geen blik waardig. Haar ogen gleden door de ruimte en al snel vonden ze haar zus en broer Lucas aan een van de hoge statafels. Doelgericht liep Meadow op haar af. ‘Hé sis,’ begroette ze haar. ‘Wat zie je er mooi uit.’ Vervolgens wendde ze zich tot Lucas. ‘Hé Luc, jij mag er natuurlijk ook wel wezen!’

van Olivia
Waar zijn jullie, guys? On my way to the party, let’s meet?

naar Olivia
On my way!

[ bericht aangepast op 15 okt 2021 - 19:28 ]

someone out there feels better because you exist

16 okt 2021 - 12:41 Miyah is offline

Miyah 1369

Marek Tomás Novotný
’Clever as the Devil and twice as pretty'

23 • on his way to the party

'I was a born troublemaker and might as well earn a living at it'

Zodra Marek het landgoed even kon verlaten, had hij dat gedaan. Het gesprek met detective Orlov was een beetje vreemd verlopen, maar bovenal wel oké. Hij wist niet wat de detective allemaal door had over hem dus hij hoopte op het beste. Het ging hem uiteraard alleen maar over de moord op James senior, wat dat betreft zou Marek safe moeten zijn. Uiteraard zou Marek Linnea zo goed mogelijk bijstaan, hoe vermoeiend alles ook was. Maar voor zijn bende moest hij ook echt het één en ander regelen. Ze waren druk bezig om een vracht crystal meth te importeren en daar zou Marek bij moeten assisteren. Het ging om serieus veel geld, het was een belangrijke missie. Maar toch voelde Marek hoe dit alles aan hem begon te knagen. Hij hield echt van Linnea en eigenlijk zou hij geen geheimen voor haar moeten hebben. Maar als ze dit zou weten, dan zou ze hem vast niet meer willen. De onderwereld was het enige leven dat hij kende voordat hij haar ontmoet had en zomaar stoppen kon niet. Hij zat er tot zijn nek in en uit dat wereldje stapte je gewoon niet zomaar - tenzij je dood was.

Marek moest haasten om op tijd terug te zijn voor het feest. Ze zouden James senior nog een laatste eer moeten bewijzen om zijn leven te vieren. Hij had er allesbehalve zin in. Zoals altijd was Linnea bijstaan het belangrijkste wat er bestond voor hem. Maar hij zou deze avond niet achter haar aanlopen als een puppy. Het was van belang dat ze haar eigen bewegingsruimte had en daarbij kon het voor Marek ook geen kwaad om de rest van haar familie beter te leren kennen. Met tegenzin vertrok hij daarom maar terug naar het landgoed. Deze keer hoopte hij dat er niet teveem gebeurde, echter wist je het maar nooit bij de familie Montgomery.

"She would've made such a lovely bride, what a shame she's fucked in the head, " they said

17 okt 2021 - 20:42 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Fyodor Orlov

32 • Detective • with Linnea • at the party

❝ When you try your hardest not to be a fucker, but everyone you deal with is a fucker, so you end up being a bigger fucker just to outfuck the fuckers ❞

Niet lang nadat hij zijn telefoon had weggestopt, voelde Fyodor het ding weer in zijn broekzak trillen. Ieder ander had hij nu genegeerd, gezien zijn oog op Linnea was gevallen. Hij was alleen vrij zeker dat het Bex was, dus was hij bereid een uitzondering voor haar te maken, ook al kon hij niet beloven dat hij al te gezellig zou reageren. Het feit dat een oude fling hier was, één die hem opeens in de steek had gelaten, maakte hem onrustig. Zijn hart bonkte onrustig, het liefst zou hij haar nu mijden, maar hij moest wel.

From: Bexley
En als ik je heel lief aankijk....? Dat werkte op onze eerst dag ook zo goed, hehe

Fijn, hij zou dus druk vanuit Bex moeten gaan weerstaan. Hij zou wel willen, maar hij had vanavond toch echt andere verantwoordelijkheden. Tegen de tijd dat hij hier klaar was, zou hij waarschijnlijk zijn bed willen induiken. Hij kende Bex al langer dan vandaag en wist dat ze koppig was. Hij zou dus met een hele duidelijke nee moeten komen.

To: Bexley
Werkte toen al niet, werkt nu ook niet. Sorry, maar moet echt hier aan de slag. Tenzij je daarna mij slapend ook nog leuk gezelschap vind.

Misschien een toch niet zo duidelijke nee, dat was gewoon lastig naar Bex toe, maar de boodschap was hopelijk wel overgekomen. Als hij hier klaar was, zou hij doodop zijn. In ieder geval hij had dan geen zin meer in het gezelschap van anderen, zelfs Bex niet. Eerst slapen, dan kon hij er wel weer tegenaan, hopelijk. Het zouden in ieder geval nog een paar zware dagen worden.
Hij zou nu in ieder geval Linnea onder ogen moeten komen. Het was belangrijk dat hij haar in ieder geval morgenochtend zou kunnen overhoren, hoezeer hij er ook tegenop keek. Hij keek zelfs op tegen de ontmoeting die hij nu zou moeten hebben, maar hij zou wel moeten. Haar alibi was belangrijk, hij moest hier meer over weten, wat ze allemaal gezien en gehoord had omtrent de moord, dingen die verdacht zouden kunnen zijn. De moed bijeen rapen was lastig, maar uiteindelijk wist hij zelfverzekerd ogend op haar af te stappen.
'De enige echte,' mompelde ze toen hij haar vroeg of ze inderdaad Linnea was. Hij was er vrij zeker van dat hij zich niet zou kunnen vergissen, niet met haar, maar hij moest het echt 100 procent zeker weten. Ze leek ook absoluut niet blij te zijn om hem te zien, iets wat hem niet bepaald verbaasde. Al zeker niet na wat ze hem geflikt had, ze had vast door dat ze hem iets uit te leggen had, al wilde hij daar nu eigenlijk niet over beginnen.
Hij knikte nog even tevreden om dan vervolgens door te vragen, haar te vertellen dat ze morgen zouden moeten praten. 'Morgenochtend klinkt goed,' gaf ze gelukkig direct toe. Waarom ze hem eerder vermeden had, was hem nu nog een raadsel, maar het scheelde dat ze nu leek te willen meewerken.
'Goed, dan verwacht ik je morgenochtend om elf uur in de grote hal.' Hij maakte er nog het einde van de ochtend van omdat hij geen idee had van hoe lang dit feestje zou gaan duren en hij het zowel zichzelf als Linnea niet wilde aandoen om te vroeg hun bed uit te moeten voor de overhoring. Het was beter voor hen beiden geweest als hij zich weer teruggetrokken had. Deze afspraak was geregeld, hij zou nu weer verder moeten met de andere gasten observeren. Toch overviel een nood naar weten hem opeens. Hij moest gewoon weten waarom ze hem zo plots had laten staan, haast alsof hij het feestje niet zou kunnen verlaten zonder die kennis.
'Het spijt me,' bood ze haar verontschuldigingen aan na een korte stilte. Ze leek het nog te menen ook, zover hij zo gauw hij kon peilen. Zou dit betekenen dat ze bereid was het uit te leggen? Er ging een rilling door hem heen en hij nam weer wat afstand van haar, zich plotseling bewust van hoe weinig ruimte hij tussen hen gelaten had. 'Wil je een drankje halen bij de bar?' vroeg ze hem vervolgens. 'Dan kan ik het iets meer uitleggen in privé?'
'Prima,' merkte hij droogjes op, ondertussen langzaam knikkend. Ze was dus echt bereid om het hem uit te leggen? Dat was toch meer dan waar hij op had durven hopen. Hij had afwijzing verwacht, of dat ze op zijn minst probeerde om eronderuit te komen. In plaats daarvan werkte ze juist kalm mee. Juist die vertrouwde kalmheid van toen ze nog aan het daten waren. Hij had niet durven hopen dat ze deze behouden had, nadat ze er zo plots vandoor gegaan was.
Fyodor volgde haar dan ook naar de bar, al bestelde hij daar slechts wat fris. Hij wilde de avond nuchter doorkomen, zo was hij een stuk opmerkzamer. 'Dus, wat was er gebeurd?' vroeg hij toen ze een plek hadden bereikt waar ze stil bleef staan, blijkbaar comfortabel genoeg om hier haar hart te luchten. Hij probeerde nu wel zijn afstand te houden, zijn verlangen naar haar antwoord niet te tonen. Toch boorden zijn ogen zich wel in die van de hare, zoekend naar uitleg, eventuele emoties die meer konden verklaren naast de woorden.

[ bericht aangepast op 17 okt 2021 - 20:42 ]

18 okt 2021 - 13:41 Reeses is offline

Reeses 1333

Olivia Montgomery - Kovalenko
━━━━━━
22 ▫ Outfit ▫ Is with Meadow and Lukas ▫ Is at the party

From Crissy : Sorry, sis. Ik heb een date met een fles alcohol, maar wel bedankt voor het aanbod. Succes op het feest!
To Crissy : Klinkt als een goed plan! Heeft je date toevallig een leuke broer? Thanx, jij ook!

From Addie : Kom er zo snel mogelijk aan!
To Addie : Okii, see you soon!

From Do : On my way!
To Do : Waiting for you! (:

Olivia had zich nog maar net aan de statafel geïnstalleerd toen haar telefoon haar liet weten dat ze meerdere berichten had ontvangen. Met haar duim werd de iPhone ontgrendeld, al had ze op het screenscherm al gezien dat de berichtjes van haar zussen afkomstig waren.
Do was onderweg, Crissy had blijkbaar andere plannen en Addie zou dus later komen.
Olivia’s vingers vlogen razendsnel over de toetsen terwijl ze haar zussen beantwoordde. En Lucas? Of was hij al op het feest? Olivia aarzelde, twijfelde of ze wel of geen rondje moest maken toen haar broer er al aankwam.
“He, Olivia,” zei Lucas en even voelde ze de armen van haar broer om zich heen.
“Hé Luuc,” zei Olivia glimlachend. De armen van haar broer voelde goed om haar heen, opgelucht dat het hem blijkbaar niets uitmaakte of ze wel of geen bloedverwanten waren.
“Komen de anderen ook? Al vermoed ik dat we niet op Crissy hoeven te rekenen.”
Olivia schudde haar hoofd, in reactie op zijn laatste vraag en gebaarde naar haar telefoon. “Cris komt inderdaad niet, appte ze. Misschien zie ik haar later nog.” De fles alcohol waar haar jongste zusje over appte klonk zo slecht nog niet. “Do komt er ook aan en Addie is wat later.
Olivia nam een slok van haar champagne en liet haar blik over de familieleden en andere genodigden dwalen. “Is er al iets spannends gebeurt hier?,” vroeg Lucas. “Onze familie kennende zal het niet lang rustig blijven.”
Olivia grinnikte. “Het enige spannende tot nu toe is dat die detectives blijkbaar ook zijn uitgenodigd, al leek niet iedereen daar even blij mee te zijn. “Ik gok op een uurtje rust, voor er wel weer een of ander familiedrama op komt zetten. Wat denk jij?”
Langs Lucas heen zag Olivia ook Do aan komen lopen en Olivia glimlachte al naar haar, nog voor ze goed en wel bij hen was. “Hé sis,” begroette Do haar. “Wat zie je er mooi uit,” zei en vervolgens tot Lucas: “Hé Luc, jij mag er natuurlijk ook wel wezen!”
“Wat klinkt dat weer gemeend, Do,” merkte Olivia plagend op. “Maar jij ziet er ook goed uit hoor. Nieuwe jurk?,” vroeg ze haar zus nieuwsgierig.
Toen wierp ze haar broer en zus beurtelings een blik toe. “Hoe was jullie gesprek eigenlijk met die detectives?,” vroeg ze hen toen.

[ bericht aangepast op 18 okt 2021 - 13:41 ]

18 okt 2021 - 23:40 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ELENA BLACKBOURNE

I need a stronger word than ‘fuck’ in my life

twentynine • with tony • wherever tony's fave childhood spot is

“Wat niet is kan nog komen,” zei Tony met een glimlach. Hij tikte zijn glas tegen het hare aan. “Op de toekomst.” Een knipoog volgde.Oh, hij was zeker een paar van zijn oude gewoontes nog niet verloren, dat was nu al duidelijk. Tijdens hun universiteitsjaren hadden ze behoorlijk hadden de twee behoorlijk wat af geflirt. Als het al ergens toe leek te leiden op een feestje, raakte ze elkaar altijd kwijt op een gegeven moment en gingen ze er beiden met een ander vandoor. Dat Lena uiteindelijk een relatie kreeg met een van zijn beste vrienden bevorderde het ook niet.
Ze schudde haar hoofd met een zachte lach. “Nog geen steek verandert, of wel?” Lena trok speels een wenkbrauw op. “Maar inderdaad, op de toekomst, moge het een mooie zijn en vele leuke dingen brengen.”
Het gesprek ging kort over naar zijn vader en over hoe Tony zich voelde. Het was een moeilijke vraag om niet te stellen, ook al was het enkele jaren geleden dat ze voor het laatst met hem gesproken had. Ze waren met zo’n gemak weer in hun gebruikelijke banter gevallen dat het ook niet als jaren voelde. Dit leidde er ook toe dat ze hem vertelde dat hij bij haar dingen kwijt mocht, als hij dat zou willen.
“Dat betekent veel Lena, dankjewel.” Bij zijn woorden kneep hij zachtjes in haar schouder. Dat had hij ook niet verleerd, al die aanrakingen. Niet dat je haar daarover klaagde.
”Hmm, altijd. Kan ik eindelijk iets voor je terug doen, na al die keren dat ik je ’s avonds laat opbelde om een spin uit mijn kamer te verwijderen.” Lena staak zonder schaamte haar hand in Tony’s broekzak, viste zijn mobiel er uit, om zijn hand vast te pakken en de mobiel te unlocken met zijn vingerafdruk. Enkele seconden later typte ze haar nummer in zijn contacten, waarna ze zijn telefoon weer teruggaf. “Alsjeblieft. Ik ben vaak nog laat wakker, dus als het nodig is…” Ze haalde haar schouders op.

Tony zou Tony niet zijn als hij zelf ook geen rake opmerking haar kant op gooide, ditmaal over haar jurk. “Een tinder-date? Dus je bent nog niet gesettled… Wordt dat niet eens tijd?”
”Tsja, niet iedereen van ons kan al kinderen hebben wanneer ze nog op de uni zitten, Tony,” kaatste ze terug. Het was nooit de bedoeling geweest dat ze erachter kwam, bijna niemand van hun gezamenlijke vriendengroep van die tijd wist het. Ze waren een keer samen toen Tony gebeld werd dat er iets gebeurd was en onmiddellijk moest komen. Het leek zo urgent dat ze had geweigerd om hem alleen te laten gaan. Dertig minuten en meerdere red lights later stonden ze voor een klein meisje die maar niet wilde stoppen met huilen, totdat Lena haar optilde. Het was lichtelijk ongemakkelijk geweest toen de kinderdagverblijfleidster dacht dat zij de moeder was. “Maar gelukkig voor mij leven we in de eenentwinstige eeuw en hoef ik niet nu al te ‘settlen’, zoals jij dat noemt.” Haar oma was het daar niet bepaald mee eens. Tony schijnbaar ook niet. “Als ik een kind neem, dan ga ik adopteren,” besloot ze, al was dat iets waar ze nog lang niet over na wilde denken. De verantwoordelijkheid om een ander wezen in leven te houden leek haar niks. “Voor nu zijn Tinder-dates nog veel te leuk,” vervolgde ze. Dit keer was zij degene die knipoogde. “Zou je ook eens moeten doen.”
Er waren vele dingen die ze vele malen interessanter vond dan het onderwerp ‘kinderen’, zoals het belachelijk grote huis waar ze nu in waren. Ze aarzelde geen seconde, vroeg Tony om een rondleiding en niet veel later stonden ze op de gang, beide gepaard met een drankje die een stuk sterker was dan de champagne van eerder. Lena was haast geneigd om shots te doen. Tony’s hand op haar onderrug voelde aangenaam warm aan. “Waar wil je beginnen? Het zwembad, de tuinen, de bibliotheek, bioscoop, mijn collectie auto’s... of ga je liever naar boven?”
Voor even dacht Lena dat hij een grapje maakte met alles wat hij opsomde. “Als je hier woont hoef je nooit meer de deur uit,” mompelde ze tegen haarzelf, al leek zo’n leven haar ook niks. “Als je zo nodig vindt dat ik ‘settle’, heb je niet nog een leuke, vrijgezelle broer aan wie je mij kunt koppelen?” Ze nam een slok van haar drankje. “Ik wil je favoriete plekken in het huis zien. Eerst die van jou als kind, daarna die jou als een tiener, die toen je op de uni zat en je lievelingsplek van nu.” Een grote glimlach sierde haar gezicht terwijl ze hem aankeek. “Ik heb hoge verwachtingen. En daarna wil ik je auto's ook zien. En uittesten.”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

23 okt 2021 - 17:33 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Lucas Montgomery

20 • with Olivia and Meadow • at the party

❝ There's always a wild side to an innocent face❞

Eenmaal op het feestje probeerde Lucas zo nuchter mogelijk over te komen, al zou het hem aan de andere kant weinig verbazen als dit hem juist verdacht maakte. Toch leek het hem een beter idee dan gewoon nergens op te letten, want dan zou het sowieso fout gaan. Zonder al te veel problemen wist hij zijn zusje Olivia te bereiken en gaf haar dan ook een knuffel ter begroeting.
'Hé Luuc,' kreeg hij de begroeting terug, opgelucht dat ze nog kon glimlachen. Het nieuws dat ze eigenlijk was geadopteerd, was nog vers voor ieder van hen. Olivia leek het er nog erg zwaar mee te hebben, al maakte het voor Lucas helemaal niets uit of ze nu wel of geen bloed met hem deelde. De broer-zus band was er sowieso en zou niet verdwijnen als het aan hem lag.
'Cris komt inderdaad niet, appte ze. Misschien zie ik haar later nog,' beantwoordde ze zijn vraag over of hun andere zussen nog zouden komen. 'Do komt er ook aan en Addie is wat later.' Hmm, natuurlijk kwam Crissy niet opdagen, die had het veel te gezellig gehad met de drankvoorraad die ze aangebroken hadden. Eerlijk gezegd betwijfelde hij of ze zich nog later zou laten zien. Toch leek het hem wel een goed idee om nog eens een keer te gaan kijken of het nog wel goed ging daar. Misschien over een uurtje ofzo.
'We zien de andere twee dan vanzelf wel verschijnen, gok ik?' Op zich waren de meiden altijd vrij sloom, dus ze zouden nu vast ook nog bezig zijn met zich op te tutten. Gelukkig hadden hij en zijn vader thuis hun eigen badkamer, anders zouden ze eeuwen staan te wachten op al die vrouwen. Zij waren dan in ieder geval lekker snel klaar. Al stond hier tegenover dat ze dan alsnog lang konden wachten als ze met het gehele gezin op stap gingen.
'Het enige spannende tot nu toe is dat die detectives blijkbaar ook zijn uitgenodigd. Ik gok op een uurtje rust, voor er wel weer een of ander familiedrama op komt zetten. Wat denk jij?' Oh, de detectives was wel interessant, wat hadden die überhaupt te zoeken op zo'n feestje? Hij hoopte maar dat ze hem verder met rust zouden laten, hij had het formulier ingevuld en hierop aangegeven dat hij helemaal niets met de moord te maken had. Wat voor informatie zouden ze nog meer van hem kunnen willen hebben? Hij liet zijn blik nog eens over de zaal gaan en kon in ieder geval twee van hen spotten, ieder diep in gesprek met één van zijn familieleden, de man wel heel dicht in de buurt van zijn nichtje Linnea.
'Is het heel erg dat het me niet zal verbazen als we de eerste drama al ruim voor het uur rond is hebben?' vroeg hij Olivia maar. Lucas wilde nu even niet verder over de aanwezige detectives nadenken. Wel hoopte hij dat zijn familie zich vanavond voor de verandering eens wel kon gedragen en dat ze meer dan een uur nodig zouden hebben voor het eerste drama losbarstte.
Lucas werd uit zijn overwegingen getrokken, toen Do op hen af kwam lopen. 'Hé sis, wat zie je er mooi uit,' begroette ze eerst Olivia. 'Hé Luc, jij mag er natuurlijk ook wel wezen!' vertelde ze hem vervolgens. Lucas grijnsde even schaapachtig om haar dan even een klopje op haar schouder te geven. 'Dank je, jij ook,' bracht hij uit, nooit zo goed met complimentjes en al helemaal niet naar de zus toe met wie zijn band de laatste tijd wat minder was.
'Wat klinkt dat weer gemeend, Do,' ging Olivia in op de begroeting naar haar. 'Maar jij ziet er ook goed uit hoor. Nieuwe jurk?' Lucas verschoof zijn blik weer naar de menigte toen zijn twee zussen vervielen in meidengeklets. De twee detectives van eerder waren ondertussen nergens meer te bekennen. Huh, zouden er dan toch nog overhoringen worden afgenomen? Hij mocht hopen van niet, al helemaal omdat dit juist bedoeld was om te feesten, niet om weer herinnerd te worden aan de misdaad die had plaatsgevonden.
'Hoe was jullie gesprek eigenlijk met die detectives?' doorbrak Olivia vervolgens zijn gedachten. Blijkbaar hadden zijn zussen dus wel een gesprek gehad, arme hen. Wel was hij eigenlijk nieuwsgierig naar wat er nu precies aan hen gevraagd was. Dan kon hij zich in ieder geval een beetje voorbereiden mocht één van de detectives hem toch willen spreken.
'Ik heb er geen gesproken tot nu toe. Jullie wel dus? Wat voor vragen stelden ze eigenlijk?' Afwachtend keek hij naar zijn beide zussen. Hopelijk voor hen hadden de detectives het hen niet al te lastig gemaakt. 'Het lijkt er trouwens op dat ze vanavond nog steeds mensen aan het ondervragen zijn,' merkte hij nog op. Zijn observatie zat hem toch niet helemaal lekker. 'Er waren er zojuist nog twee, maar nu zie ik ze niet meer.'

25 okt 2021 - 23:07 Amobi is offline

Amobi 15201

BEAUFORT JESSE MONTGOMERY
eldest grandson • son of harrison • 23 • bar • with jason & linley

Beaufort’s verhoor met Jason was niet bepaald verlopen zoals hij had verwacht, of gehoopt. De vlinders en de zenuwen hadden onrustig door zijn lijf gegierd, waardoor hij té vaak de verkeerde dingen zij, of kleine foutjes maakte in zijn verhaal. Alsof hij alles bij elkaar aan het liegen was. Wie had gedacht dat verhoord worden betreffende een moordzaak door iemand waar je gevoelens voor had een slecht idee was? De rest van de dag had Beau eenzaam doorgebracht in zijn eigen kamer. Hij kon absoluut niet zijn de teleurgestelde blik van zijn vader aanzien nadat Beau hem verteld had dat hij het gesprek had verpest. Telefonisch had hij Linnea nog succes gewenst, al bleek zij evengoed een ster te zijn in het ontwijken van degenen die ze niet wilde tegenkomen.
Inmiddels was er een dag verstreken en was er een groots feest ter ere van James Sr. Montgomery aangekondigd. Iets waar Beaufort niet verplicht was om naartoe te gaan, maar eigenlijk toch wel. Het liefst had de jongen zich nog enkele dagen langer in zijn kamer verstopt, met zijn laptop en Netflix en een grote hoeveelheid schoolwerk. Er waren toch genoeg werksters die zijn eten naar zijn kamer konden brengen. Helaas had Harrison er sterk op aangedrongen dat zijn beide kinderen aanwezig moesten zijn vanavond en dus stond Beaufort nu voor zijn spiegel. Zijn haar was onverzorgd, zijn ogen stonden moe en een beginnende stoppelbaard was zich aan het vormen. Daarnaast stonk hij ook. Er zat niet anders op dan zichzelf een volledige verzorging beurt te geven.
Ongeveer drie kwartier later stond Beaufort klaar om naar beneden te vertrekken. Zijn haar weer gemodelleerd, zijn lichaam schoon en lekker ruikend en net gekleed in een pak. Precies zoals Beaufort zich het liefste vertoonde bij andere mensen. Ergens vond hij het een beetje morbide om een feest te geven als aandenken aan een recentelijk vermoord iemand, maar zijn familie was altijd al een beetje apart geweest. Het berichtje van zijn vader dat ze om negen uur beneden werden verwacht negeerde hij. Het was niet alsof ze indruk moesten wekken op iemand, toch? Wel stuurde Beaufort zijn zusje snel een berichtje, vooraleer hij zijn kamer uitwandelde om de feestgangers op de begane grond te vergezellen.
Niet bepaald geinteseerd in het opzoeken van familie, viel zijn oog al snel op een van de werksters bij de bar: Linley. Echter stond niemand minder dan detective King naast haar. Een persoon die Beaufort, als hij slim was, het beste vermeed. Zeker gezien ze hier waarschijnlijk niet waren om gezellig mee te feesten. Helaas was er niemand anders in de nabije omgeving op wie Beaufort wilde afstappen, daar het uitsluitend familie was en hij juist daar geen zin in had. Beaufort besloot dan ook om toch maar Linley en daarbij ook Jason op te zoeken. Wellicht dat hun gesprek beter zou verlopen na een paar borrels.
“Een dubbele whiskey graag,” zei Beaufort zodra hij bij de bar aangekomen was. Hij leunde tegen de rand van de bar aan en focuste zich op het tweetal naast hem, terwijl zijn bestelde glas naar hem toegeschoven werd. Beaufort nam een grote slok en draaide zich toen om naar zijn twee gesprekpartners. “Wat zie je er weer prachtig uit vanavond, Linley. Ik ben blij dat je vanavond bent gekomen,” zei hij, waarna hij zich kort focuste op Jason. Ergens wilde Beaufort graag weten wat hij hier deed, aangezien het een herdenkingsfeest voor familie en personeel was en de detective tot geen van deze groepen hoorde.
“Ik ben wel verrast jou hier te zien moet ik zeggen, ” zei Beaufort dan ook tegen hem. “Had je veel zin in een feestje of zo? Of is dit een opdracht van de grote baas om ons te betrappen op verdacht gedrag?” Zijn wenkbrauw ging vragend omhoog en hij nam een tweede slok van zijn whiskey. Als Beaufort deze avond wilde overleven, moest hij waarschijnlijk veel alcohol drinken om het cringe-gehalte te kunnen weerstaan. “Maar goed, hoe ging jouw verhoor gisteren, Lin?” vroeg hij daarna, om maar een gesprek te starten.

Pain In The Ass
Al beneden bij het feest?

That is a perfect copy of reality.

27 okt 2021 - 0:12 Halsin is offline

Halsin 1445

〚 If it wasn't for the coffee, I'd have no identifiable personality whatsoever. 〛

Alexander Sebastian Montgomery

18 ― With Cristine ― Wine cellar

Een feestje….omdat iemand was overleden. Toen Alec dit hoorde dacht hij dat zijn familie gek was geworden. Blijkbaar was het een gewoon iets om te doen, voor zijn familie tenminste. Het leven vieren van de overledene. Ofzoiets. Alec had er in ieder geval niet veel zin in.
Gistermiddag was hij uiteindelijk ondervraagd door detective MacGavin. Liever had hij gehad dat hij niet ondervraagd hoefde te worden, maar wat moest dat moest. De eerder ingevulde getuigenverklaring was niet voldoende. Ondanks zijn tegenzin had hij wel meegewerkt tijdens het gesprek. Hij was onschuldig en dat mochten ze best weten.
Na het gesprek was hij weer richting zijn kamer vertrokken en had hij de rest van de resterende middag zitten tekenen met muziek op standje ‘gehoorbeschadiging binnen 3 uur’, zijn favoriete volume. ‘s Avonds had hij precies hetzelfde gedaan. Naar vrienden gaan mocht niet, hij moest natuurlijk op het landgoed blijven, en dus had er niet veel anders op gezeten dan dat doen.

Het berichtje wat Crissy hem stuurde trok zijn aandacht. Aan de wijnfles te zien, was ze in de wijnkelder.

from: Crissy
Het aanbod is nog steeds geldig.

to: Crissy
Ik kom eraan!

Crissy haar aanbod was een waar hij maar al te graag op in ging. Drinken met Crissy was veel vermakelijker dan een of ander feest waar hij geen zin in had.
En dus was Alec onderweg naar de wijnkelder in plaats van de ruimte waar de rest van zijn familie zich waarschijnlijk zou bevinden op dit moment. Hij had een paar fleece dekens meegenomen, gezien de wijnkelder niet bepaald warm was, en hij had zelfs wat snacks weten mee te krijgen. Zo zouden ze wel een tijd doorkomen.
‘’Hey,’’ zei hij zodra hij bij zijn nichtje was aangekomen. ‘’ik heb dekens en snacks meegenomen.’’ De snacks liet hij voorzichtig vallen. De dekens niet zozeer.
‘’Wat voor wijn heb je uitgekozen?’’ Zijn ogen waren gevallen op de fles wijn die ze vast had en hij knikte er even naar. ‘’Geen zin in het feestje boven?’’ vroeg hij vervolgens. Al het antwoord al duidelijk leek aan het feit dat ze in de wijnkelder waren.

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Index RPG Actieve Topics Zoek