[RPG • 250] Knives out • Speeltopic O1 - Speeltopics

29 juni 2021 - 0:13 Vanth is offline

Vanth 23147

• KNIVES OUT •
- Geïnspireerd door de gelijknamige film -

Hillsborough, California -- De Montgomery familie staat al generaties lang bekend als een steenrijke en vooral invloedrijke familie. Met meerdere miljoenenbedrijven op hun naam en bekende namen in de politiek is het geen wonder dat veel mensen van hen gehoord hebben en bovenal, naar hen opkijken. Wanneer het noodlot in de familie toe slaat, moet het dan ook koste wat het kost geheim gehouden worden. De reputatie van de familie mag nou eenmaal nooit op het spel komen te staan.
3 juni: Het immense landgoed wordt opgeschrikt door een ontdekking. Namelijk die van het lichaam van James Montgomery, het 78-jarige hoofd van de familie. Het einde aan zijn leven veroorzaakt door een enkele messteek door zijn hart. Hoe graag de familie het ook stil wou houden en intern wou oplossen.. Daar was het te laat voor. Een team van detectives stond voor hun neus zonder dat ze zich daarop voor konden bereiden, klaar om de dader te vinden en de zaak op te lossen. Maar het is niet zo makkelijk als het lijkt, het te vinden bewijs is gering en werkelijk iedereen op het landgoed lijkt een motief te hebben. Daarnaast lijkt het erop dat er steeds meer geheimen naar boven komen naarmate ze langer met de zaak bezig zijn, en dat ze ook zelf steeds meer verstrengeld raken met de familie.
De Montgomeries doen er alles aan om hun status te behouden, de detectives doen er alles aan om achter de waarheid te komen. Maar wie zal uiteindelijk echt krijgen wat ze willen, en wat moet het kosten?

• PERSONAGES •

The family
Sons & daughters of James sr.
• Charlotte Liv Montgomery - 26 - 1.5 - Isolophilia
• Addison Ella Montgomery - 42 - 1.8 - Enjoy_20
• James Clarence Montgomery - 38 - 1.5 - Epione
• Harrison Bartholomew Montgomery - 47 - 1.5 - Raccoon
• Anthony Christopher Montgomery - 30 - 1.4 - calice
• Sebastian Aubrey Montgomery - 44 - 1.7 - Amren

Grandsons & granddaughters of James sr.
• Cristine Davinia Montgomery - 17 - 1.7 - Veda
• Adelaide Vivica Montgomery - 20 - 1.7 - Epione
• Olivia Rosaline Montgomery-Kovalenko - 22 - 1.7 - Reeses
• Meadow Isadora Montgomery - 20 - 1.7 - Iotte
• Margaret Billie Felicia Leneghan - 21 - 1.8 - deangelis
• Linnea Tamires Montgomery - 21 - 1.8 - Morrigann
• Beaufort Jesse Montgomery - 23 - 1.5 - Amren
• Lucas Maksim Montgomery - 20 - 1.7 -Helvar
• Alexander Sebastian Montgomery - 18 - 1.8 - Epione

Partners
• Jazmín Sofía Reyes - 25 - 1.4 - Niragi
• Valeria Cinta Jiménez - 33 - 1.3 - Veda
• Neveah Verónica Charlize Montgomery - 29 - 1.6 - deangelis
• Nadiya Kateryna Montgomery-Kovalenko - 42 - 1.7 - Morrigann
• Marek Tomás Novotný - 23 - 1.5 - Everglow

Staff
• Evelyn Finley Gardner - 28 - 1.6 - Raccoon
• Heather Katherine Hayes - 23 - 1.8 - Raccoon
• Linley Blake - 23 - 1.8 - Rionach
• Maxwell John Anderson - 55 - 1.7 - Niragi

Detectives
• Jason Benjamin King - 34 - 1.3 - Niragi
• Fyodor Aleksej Orlov - 32 - 1.4 -Helvar
• Bexley Hemera MacGavin - 26 - 1.5 - Veda
• Elena Blackbourne - 29 - 1.5 -Morrigann

• REGELS •

• Minimaal 250 woorden per post
• Reageer minimaal een keer per week, als dit echt niet kan geef het dan gerust door
• We sluiten niemand buiten!
• Drama in de RPG zelf is prima, maar vecht het OOC maar uit in privé
• OOC in het praattopic
• 16+ is uiteraard toegestaan, maar geef het aan bovenaan je post
• Niemand is perfect!
• Be creative
• Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

ROLLENTOPIC • PRAATTOPIC

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 15:37 ]

El Diablo.

25 nov 2021 - 21:37 Aynur is offline

Aynur 2380

☾ BEXLEY HEMERA MACGAVIN ☽

26 | Newbie Detective | Outfit| alone, at her own place

Het laatste berichtje dat ik van Fyodor kreeg, was van een zeer verontrustende aard. Ik kom eraan. Stel aub geen vragen. Normaal gesproken klonk hij niet zo kortaf. Daarbij had hij eerder aangegeven dat hij niet kon komen, dus waarom nu wel? Zou er misschien iets ergs gebeurd zijn? Bedenkelijk staarde ik voor een aantal luttele seconden in het niets alvorens ik met een ruk overeind kwam. Ik kon me namelijk nog heel goed herinneren hoe Fyodor gekeken had de eerste keer dat hij mijn appartement binnen was gelopen en als hij al uit zijn doen was, wilde ik voorkomen dat zijn humeur nog diep onder het nulpunt zakte.
Half struikelend over alle rotzooi die op de grond lag greep ik naar mijn broek die ik aan de andere kant van de kamer op mijn sofa had gegooid. Natuurlijk kreeg ik het voor elkaar om beide voeten in één broekspijp te wurmen waardoor ik gedwongen werd rustig te gaan zitten om mijn voeten in de juiste pijpen te stoppen. Een gefrustreerde zucht rolde over mijn lippen, maar eenmaal ik mijn broek goed en wel over mijn billen gehesen had kon de grote opruiming beginnen. Oftewel: zoveel mogelijk rommel van de grond pakken en ergens in de dichtstbijzijnde kast gooien. De rest wat niet in de kast paste werd vlug onder de bank geschoven.
Het geluid van de deurbel weergalmde eerder dan ik verwacht had door de gangen. “Ja! Ik kom!” riep ik naar de veroorzaker van het geluid. Met gevloek en al kwam ik overeind en greep ik naar de sleutels die aan het haakje vlakbij de deur hingen. Eerst opende ik de deur op een kiertje waar ik mijn hoofd doorstak en de man erachter van top tot teen in me opnam. “Hier ben ik dan,” bracht hij enigszins stamelend uit.
“Okay, mooi, je bent niet gewond. . .” waren de eerste woorden waarmee ik Fyodor begroette. Nu zwaaide ik de deur helemaal open en viel mijn oog op de pizza’s die hij mee had genomen. Een verraste blik verscheen in mijn ogen, maar ik was slim genoeg om mijn mond te houden zoals Fyodor van me gevraagd had in zijn bericht — tenminste, voor nu.
“Kunnen we alsjeblieft eerst eten?” vroeg Fyodor. Hij voelde al aan dat er miljoenen vragen op het puntje van mijn tong lagen. Stilzwijgend knikte ik en ik deed een stap opzij zodat hij er langs kon. “Wat er ook gebeurd is, ik ben blij dat je me toch nog komt verblijden met je gezelschap,” zei ik met een voorzichtige knipoog. “Ik ben grotendeels bezig geweest met het doorlezen van de geschreven getuigenissen, evenals alle persoonsgegevens van het slachtoffer.”
Ik gebaarde ondertussen dat Fyodor plaats kon nemen aan mijn salontafel. Ik had geen eettafel in mijn kleine appartement staan — het was te groot om overal mee naartoe te sjouwen als ik wilde verhuizen. Vaak zorgde ik ervoor dat ik ergens een kamer kon huren dat al gemeubileerd was en deze had al een salontafel toen ik erin trok. Betekende wel dat we op de grond moesten zitten om fatsoenlijk te eten, maar daar had ik nooit problemen mee gehad. Zelf liep ik eerst naar de keuken waar ik gekleurde plastic ikea-borden pakte en een schaar om de pizza in stukken te knippen. “Dont judge,” zei ik waarschuwend doch plagend toen ik dat ding in de richting van Fyodor stak zodat hij eerst zijn pizza kon knippen.

[ bericht aangepast op 25 nov 2021 - 21:45 ]

I have seen my own sun darkened

3 dec 2021 - 20:20 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Fyodor Orlov

32 • Detective • with Bex • at Bex' place

❝ When you try your hardest not to be a fucker, but everyone you deal with is a fucker, so you end up being a bigger fucker just to outfuck the fuckers ❞

Onderweg naar Bex' huis kwamen er toch zenuwen opzetten. Wat als hij toch niet welkom was, wat als hij met al die stomme grapjes zijn kans voor vanavond verkeken had? Ze had ook niet meer gereageerd op zijn appje, al nam ze de "stel geen vragen" misschien wel zodanig letterlijk door gewoon niets te zeggen. Daarnaast raasden verscheidene emoties door hem heen. Fyodor was kwaad op zichzelf, het deed pijn dat Linnea zo tegen hem gelogen had. En dan waren er nog de gevoelens voor Bex die hij ook liever niet onder ogen kwam, maar waarmee hij vanavond zeker wel geconfronteerd zou worden. Dat gebeurde nou eenmaal elke keer als hij haar zag.
Dat alles zorgde ervoor dat hij even twijfelend voor haar deur bleef staan, toen hij het eenmaal gevonden had. Toch stond hij hier nu met twee warme pizza's in zijn handen, dus hij kon niet meer terug. Hij zou er gewoon het beste van moeten gaan maken, ondanks dat zijn humeur momenteel niet goed genoeg was om gezellig te kunnen gaan zijn. Hopelijk kon Bex hem daarvoor vergeven, waren de pizza en het bier een goed genoeg verzoeningsoffer.
'Ja! Ik kom!' klonk vaag Bex' stem nadat Fyodor op de bel gedrukt had. Zijn hart begon opeens als een gek te bonken, dus focuste hij zich in de paar seconden die hij had voor ze de deur open zou doen op zijn ademhaling. Hij moest haar rustig tegemoet kunnen treden. De deur ging op een kier open en in eerste instantie zag hij alleen haar rode krullen, al verscheen haar gezicht ook al gauw. Ietwat onhandig stamelde hij zijn begroeting, vrijwel direct daarna spijt hebbend van zijn woordkeuze. Wat was dat nou weer voor begroeting? Hij kon echt beter, maar blijkbaar was hij te ontdaan om er wel fatsoenlijke woorden uit te krijgen.
'Okay, mooi, je bent niet gewond. . .' waren de eerste woorden die ze sprak en direct schoten zijn wenkbrauwen omhoog. Huh, waar kwam dat nu weer vandaan? Toch voelde hij zich ook voor een seconde vertederd dat ze zich blijkbaar wel zorgen om hem had gemaakt.
'Hoezo dat dan?' vroeg hij voorzichtig, al was hij ook bang direct allerlei vragen uit te lokken door dit te vragen. 'Ik heb niets geks gedaan,' verdedigde hij zichzelf nog. In ieder geval, hij had nu niets geks gedaan. Drie jaar geleden dus wel. Om zichzelf toch nog te redden vroeg hij Bex gauw of ze eerst konden gaan eten. Fyodor had zo'n vermoeden dat hij niet volledig onder Bex' vragen uit zou kunnen komen, maar hij hoopte dit moment in ieder geval nog zo lang mogelijk uit te kunnen stellen. 'Kan je het even vasthouden?' vroeg hij om vervolgens de pizzadozen en het bier in haar uitgestrekte armen te droppen. Zo had hij in ieder geval zijn handen vrij om zijn schoenen uit te kunnen trekken.
Eenmaal hij zijn schoenen uit had en aan de kant gezet, nam hij het eten en drinken weer van Bex aan om dan de woonkamer binnen te lopen. 'Wat er ook gebeurd is, ik ben blij dat je me toch nog komt verblijden met je gezelschap,' vertelde Bex hem nog en even keek hij naar haar om, zo de knipoog opvangend. Voorzichtig glimlachte hij, al had hij het gevoel dat er weinig oprecht aan was. Te veel dingen zaten hem daarvoor dwars. 'Ik ben grotendeels bezig geweest met het doorlezen van de geschreven getuigenissen, evenals alle persoonsgegevens van het slachtoffer.' Hij knikte, maar eigenlijk kon het hele onderzoek hem nu gestolen worden. Alles wat met de Montgomery's te maken had, deed hem aan zijn gesprek van eerder vanavond denken, een gesprek waar hij juist liever niet aan terug dacht.
'Goed bezig,' mompelde nog, waarna hij haar gebaar volgde en richting de salontafel liep. De hele ruimte was verbazingwekkend opgeruimd en hij keek Bex dan ook even verrast aan. Als hij goed keek, zag hij hier en daar wat spullen uit kasten puilen, maar ze had er in ieder geval iets aan gedaan sinds de vorige keer dat hij hier was, dus dat was goed. Bex had blijkbaar geen eettafel, dus zette hij de pizza's en het bier op de tafel neer en zelf nam hij plaats op de bank die ernaast stond. Wat onwennig keek hij om zich heen, terwijl Bex naar de keuken verdween. Het voelde op een bepaalde manier vreemd om zo in haar huis te zitten, terwijl ze altijd buiten de deur hadden afgesproken. Het was verkeerd dat hij hier nu zo zat, terwijl hij juist zo in de knoop met zichzelf was. Hij had gehoopt dat hun eerste meer persoonlijke afspraak gezelliger had kunnen zijn.
Het duurde niet lang voor Bex terug was en de stilte doorbrak. 'Dont judge,' waarschuwde ze hem, waarna ze een schaar naar hem uitstak. Aha, zij was er dus zo één. Zelf gebruikte hij liever een mes, maar oké, als dit haar oplossing was, ging hij er maar in mee. 'Ik zeg niets,' mompelde hij nog om de schaar dan van haar aan te nemen. Hij liep een beetje te klungelen, maar uiteindelijk had hij zijn pizza in stukken geknipt, waarvan er nu enkele stukken op zijn bord lagen. Hij trok zijn benen op, zodat hij in kleermakerszit op de bank zat en hij legde het bord in het kuiltje tussen zijn benen. 'Eet smakelijk,' wenste hij haar toe toen ook Bex haar pizza klaar had liggen om te eten.

10 dec 2021 - 23:36 Aynur is offline

Aynur 2380

☾ BEXLEY HEMERA MACGAVIN ☽

26 | Newbie Detective | Outfit| alone, at her own place

Het eerste wat ik deed zodra ik de deur op een kiertje open had staan, was Fyodor helemaal in me opnemen om hem te onderzoeken op verwondingen. Eens ik dit vastgesteld had deed ik een stap opzij om mijn partner binnen te kunnen laten. “Hoezo dat dan?” vroeg Fyodor nog voorzichtig waarna hij eraan toevoegde dat hij niets geks had gedaan.
Ik dacht hier even zorgvuldig over na om niet meteen alle vragen te stellen waarvan mijn partner gevraagd had dit juist niet te doen. “Nou, kijk. Ik ging vrijwel meteen uit van het ergste, maar gelukkig heb je geen lichamelijke pijn. Al kan emotionele pijn soms nog veel erger zijn.” Mijn ogen gingen vluchtig over zijn gelaat heen om te kijken hoe hij op mijn woorden reageerde. Misschien dat hij op die manier iets meer prijsgaf over de situatie zonder dat ik er een daadwerkelijke vraag over gesteld had.
Om zijn schoenen uit te kunnen doen vroeg Fyodor me of ik de nog warme pizzadoos vast wilde houden evenals het bier. Voordat ik hier antwoord op kon geven had hij alle artikelen al in mijn handen gedropt. Zo soepel mogelijk deed ik de deur achter me dicht en liet langs een gebukte Fyodor via de woonkamer naar de keuken. Daar aangekomen gebaarde ik dat hij plaats kon nemen op de grond of op één van de sofa’s die lukraak door de ruimte stonden. De glimlach die mijn partner me liet zien als reactie miste zijn gebruikelijke bravoure.
Ik deed een poging om hem af te leiden van hetgeen wat er in hem omging dor te vertellen over waar ik me mee bezig gehouden had in de tussentijd. Hij mompelde iets in de richting van “Goed bezig” waardoor al mijn vermoedens bevestigd werden. Normaal gesproken zou hij daar een sarcastische opmerking over hebben gemaakt of gevraagd naar mijn bevinding, maar de Rus leek compleet van de wereld te zijn. Wel was er verrassing van zijn gezicht af te lezen toen hij de woonkamer rondkeek. Ik kon niet anders dan in de lach schieten door zijn reactie.
“Ik zou alleen niet onder de bank kijken als ik jou was. Of een willekeurige kast openmaken,” waarschuwde ik gniffelend terwijl ik alle benodigdheden voor een fatsoenlijke maaltijd bij elkaar raapte. Eens ik alles gevonden had, liep ik weer de woonkamer in en liet mezelf vallen in een kleermakerszit. Ik stak een plastic, roze ikea-bord naar hem uit en eigende mezelf de groene toe. De schaar om ze pizza mee te knippen stak ik ook naar Fyodor uit zodat hij als eerste kon beginnen aan zijn pizza.
“Ik zeg niets,” reageerde Fyodor toen ik dreigend aangaf dat hij me niet kon veroordelen over het feit dat ik mijn pizza in stukken knipte. Dat was vele malen handiger dan zo’n roller naar mijn mening. Toen ik zag dat hij er zo mee zat te hannesen, schoof ik over in zijn richting en legde voorzichtig mijn hand over de zijne. “Kom maar hier. Als ik jou zo bezig zie vrees ik voor het lot van je vingers.” Ik wist nog heel goed hoe Fyodor een paar dagen geleden zijn handen van me weg had getrokken, maar ik kon mezelf niet tegengehouden. Ik zag een man die geen idee had wat hij met zichzelf aan moest en ik kon geen vragen stellen om hem uit te nodigen zijn hart te luchten. Daarom wilde ik hem graag op een andere manier helpen.
Zodra zijn pizza in stukken was geknipt, kon ik aan de mijne beginnen. “Ow!” riep ik uit zodra ik de inhoud ervan bekeek. “Je hebt mijn favoriete pizza meegenomen! Dat je dat nog onthouden hebt!” Een grote welgemeende glimlach verscheen over mijn gezicht en ik zette mijn tanden in het eerste stuk van de pizza. Hij wenste me “Eet smakelijk” toe en met mijn mond nog vol deed ik hetzelfde.
“Dus,” begon ik op het moment dat Fyodor zijn pizza achter zijn kiezen had hangen. “Ga je me nog uit jezelf vertellen wat er gebeurd is of wat zijn je verder plannen voor vanavond?” Ik leunde naar achteren tegen de stoel aan en propte nonchalant de rest van mijn één na laatste stuk pizza in mijn mond.

I have seen my own sun darkened

14 dec 2021 - 22:47 Kobyla is offline

Kobyla 19250

Fyodor Orlov

32 • Detective • with Bex • at Bex' place

❝ When you try your hardest not to be a fucker, but everyone you deal with is a fucker, so you end up being a bigger fucker just to outfuck the fuckers ❞

Het feit dat Bex zich direct afvroeg of hij niet gewond was verraste hem, maar ergens deed het hem ook goed. Je wist maar nooit wat te verwachten met de Mongomery's, maar gewond raken was niet iets wat als één van de eerste dingen in hem opkwam. Misschien wilde hij maar beter niet weten waar Bex hem allemaal capabel toe achtte, als gewond raken blijkbaar hoog op haar lijstje van mogelijke problemen stond.
'Nou, kijk. Ik ging vrijwel meteen uit van het ergste,' begon ze, waarna hij direct een wenkbrauw optrok. Dat was nu ook weer niet nodig. 'Maar gelukkig heb je geen lichamelijke pijn. Al kan emotionele pijn soms nog veel erger zijn.' Verdomme, die was raak. Hij beet kort op zijn lip en wende zijn blik af, niet helemaal in staat om Bex onder ogen te komen na die woorden. Hij had al redelijk wat fysieke pijn mogen meemaken, maar het was inderdaad altijd de emotionele pijn geweest die hem kapot wist te maken, elke keer weer na de zoveelste afwijzing. Het viel nu nog wel mee, maar alles had genoeg impact op hem gemaakt om hem op emotioneel vlak weer even goed door elkaar te schudden.
Fyodor besloot om haar woorden verder te negeren en hield zich in plaats daarvan bezig met het uitrekken van zijn schoenen. Gelukkig werkte ze mee toen hij even van de pizza's af moet en al gauw volgde hij haar verder haar woning binnen. Ondertussen begon ze hem te vertellen over het werk dat ze die avond thuis had gedaan, maar hij luisterde maar half. Hij wilde zich nu juist even niet met de zaak hoeven bezighouden, wilde er niet eens aan denken, want dan kwamen de herinneringen aan eerder die avond terug. De herinneringen moesten nu juist even weg blijven zodat hij op zijn minst nog een poging kon doen tot het hebben van een leuke avond. Al vermoedde hij wel dat Bex zou gaan proberen om te achterhalen wat er nu precies gebeurd was, daar was ze nieuwsgierig genoeg voor en hij straalde vast overduidelijk zijn ongelukkigheid uit.
Eenmaal in de woonkamer keek hij wat verward om zich heen, gezien het er een stuk netter was dan hij zich kon herinneren van de vorige keer. Hij was dan ook duidelijk onder de indruk, iets dat Bex direct leek op te pikken en ze kon haar lach niet inhouden. 'Ik zou alleen niet onder de bank kijken als ik jou was. Of een willekeurige kast openmaken,' klonk haar waarschuwing, waarna ze de keuken in verdween. Fyodor grinnikte zachtjes om haar opmerking en hij was opgelucht om te merken dat hij in ieder geval nog kon lachen, hoe subtiel dan ook.
'Ik zal wel gewoon gaan zitten,' stelde hij aan haar voor, waarna hij plaats nam op de bank. Bex kwam al gauw terug en stak een roze bord naar hem uit. Hij schudde even met zijn hoofd, wetend dat ze hem hiermee probeerde te provoceren. Hij had alleen gewoon de energie niet meer voor om er actief op in te gaan. Hij wilde gewoon even een fijne tijd hebben en in zijn huidige staat viel Bex irriteren hier niet onder. Ook over de schaar hield hij verder zijn mond, al kon hij er absoluut niet mee overweg. Hij kon er dan ook niet bij dat mensen dit handiger vonden. Gefocust probeerde hij het toch voor elkaar te krijgen, dus hij had het niet direct door toen Bex aanstalten maakten om hem te helpen. Net zoals gisteren ging er een schok door hem heen op het moment dat Bex haar hand op de zijne legde. Fyodor perste zijn lippen op elkaar, maar hij deed zijn uiterste best om nu niet zijn hand gauw weg te trekken. Hij wilde nu niet geconfronteerd worden met wat die aanraking met hem deed, maar hij wilde haar ook geen pijn doen.
'Kom maar hier. Als ik jou zo bezig zie vrees ik voor het lot van je vingers,' vertelde Bex hem nog, maar hij hoorde haar woorden nauwelijks, te hard was hij gefocust op kalm proberen te blijven onder die aanraking. Zodra het hem acceptabel leek, gaf hij haar dan ook de schaar om dan eindelijk zijn hand weg te kunnen trekken. Zijn ademhaling trilde lichtelijk en hij hoopte maar dat Bex dit niet kon horen. Hij riep vast al genoeg vragen op met de rest van zijn gedrag.
Gelukkig ging ze weer terug naar haar eigen pizza zodra ze de zijne in stukken had geknipt. 'Ow!' riep ze uit zodra ze haar doos opende. 'Je hebt mijn favoriete pizza meegenomen! Dat je dat nog onthouden hebt!' Natuurlijk had hij dat onthouden, hij kon niet anders. Hij wilde het beste voor haar, dus onthield hij dit soort feitjes. Hij schonk haar een waterig glimlachje, nog wat onstabiel door haar aanraking van net. Gauw pakte hij dan ook maar zijn eigen pizza erbij en na haar "eet smakelijk" te hebben gewenst, begon hij te eten. Er kwam nog een ondefinieerbaar geluid uit Bex' mond, maar daarna was het gelukkig even stil. Niet dat zijn hoofd het ermee eens was dat het stil moest zijn, want al na de eerste paar happen, begon hij weer terug te denken aan zijn gesprek met Linnea eerder, begon hij haar woorden stuk voor stuk te herhalen in zijn hoofd, zichzelf zo alleen maar meer kwellend.
'Dus,' trok Bex hem uiteindelijk uit zijn gedachtestroom. 'Ga je me nog uit jezelf vertellen wat er gebeurd is of wat zijn je verder plannen voor vanavond?' Hij had gehoopt dat het nog iets langer zou duren voor ze die vraag zou stellen, dat hij nog even rust zou krijgen, maar blijkbaar was ze te nieuwsgierig.
'Ik had gehoopt dat jij bereid zou zijn om me af te leiden,' probeerde hij haar nog op andere gedachten te krijgen, maar hij wist ook wel dat hij het haar nu misschien gewoon moest vertellen. Het zou waarschijnlijk toch moeten vanavond en dan was hij er vanaf. 'Maar ik werd vanavond met iets uit mn verleden geconfronteerd.' Wauw, wat klonk hij weer lekker dramatisch. Drie jaar terug was nou ook weer niet zo zeer verleden. 'Ik heb dus blijkbaar een paar jaar terug met één van de Montgomery kleinkinderen gedatet. Ze vertelde me vanavond gelogen te hebben over haar leeftijd en veel jonger te zijn geweest dan ik toen dacht.' Zo, het hoge woord was eruit, maar tot nu toe voelde het nog niet echt als een opluchting. Hij durfde Bex dan ook niet aan te kijken, bang voor haar reactie, voor wat ze er nu van vond, wat vast weinig goeds was.

Index RPG Actieve Topics Zoek