[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic - Speeltopics

Ryker haalde zijn schouders op in antwoord op Klaus’ vraag. “Op dit moment niet echt, nee. Wellicht dat we hem kunnen dwingen een nacht buiten te slapen in de kou, of hem bedorven eten kunnen geven dat hij moet opeten zodat hij ziek wordt,” vervolgde hij daarna. Geen van deze opties gaf Ryker de voldoening die hij zocht, die iemand in elkaar trappen hem gaf, maar als Klaus wilde dat de homo een lange lijdensweg aflegde, dan gebeurde dat. Zijn vriend was nog steeds de koning van Montreuxe, zelfs al was Ryker het niet eens met deze positie en droeg hij de kroon liever zelf. “Zolang ik hem maar in elkaar kan meppen, het liefst deze week nog.”
      Helaas trok niemand minder dan Inez vervolgens de aandacht van Klaus, waardoor Ryker in een derde wiel veranderde. Op zijn opmerking om de dame te laten gaan werd niet gereageerd, wat alleen maar irritatie opwekte. Ryker snapte zijn vriend niet. Johann stond op het punt om tegen zijn wil een dame te kusssen om aan hen te bewijzen dat hij geen homo was en Klaus had alleen maar oog voor zijn ex-vriendin? Wat een zwakkeling was het ook. Dan focuste hij zich maar als enige op de entertainment die elk moment stond te gebeuren.
      Ryker blokkeerde het gesprek tussen Klaus en Inez zoveel mogelijk in zijn hoofd. Het was overduidelijk een gesprek bedoeld voor de twee voormalig geliefden en hij had er weinig aan toe te voegen. Pas zodra Ryker’s naam werd genoemd, besteedde hij weer aandacht aan het tweetal. Bij het horen van Klaus’ woorden voelde hij zich wat bleker worden. Hard beet Ryker op zijn lippen, terwijl hij de gepijnigde blik van Inez vermeed. Dit was echt vreselijk. Wat was Klaus toch ook een enorme eikel, dacht alleen maar aan zichzelf. Ryker slaakte een diepe zucht en keek zijn blonde vriend aan met ogen die vuur schoten. “Werkelijk, joh? Volgens mij was het vooral jouw idee,” sneerde hij naar hem, waarna hij eindelijk Inez aankeek. Op haar vraag haalde hij slechts zijn schouders op. Liegen kon hij niet, niet met Kahl in de buurt die hem zonder problemen nog meer voor de bus zou gooien.
      Zodra Inez zich weer op haar ex-vriend ging focussen, raakte Ryker weer buiten het gesprek en ging hij zich weer focussen op Johann en zijn kus met Dagmar. Er verscheen een kleine grijns op zijn lippen toen ze het eindelijk deden. Ryker hoopte dat beiden de ergste seconden van hun avond beleefden. Dat was het minste wat ze verdienden. Johann de vieze homo, samen met Dagmar de gore Jood. Het feit dat Ryker twee jaar een relatie met haar had gehad liet hem onrein voelen van binnen. Het maakte hem blind van woede. Dat ze het lef had gehad dit voor hem verborgen te houden, zodat ze een relatie met hem kon aangaan. Het was een smerig spelletje dat Dagmar had gespeeld, iets waarvoor Ryker graag een vuist in haar gezicht duwde. Gevolgd door een tweede, en een derde. Misschien een vierde, afhankelijk van hoelang ze haar bewustzijn zou houden.
      Ruw werd Ryker uit zijn gedachten gehaald door een dame die op een subtiele manier om zijn aandacht vroeg. “Een drankje, ja? Waarop heb je dat gebasseerd?” vroeg hij, terwijl hij het meisje van top tot teen bekeek. Waarschijnlijk een van de nieuwe studenten, daar Ryker haar nog niet eerder in de hallen van Montreuxe had gezien. Zijn wenkbrauw ging vragend omhoog toen de dame een glas whiskey omhoog hield. Ze had zelfs al de moeite genomen om een drankje voor hem te halen. “Hoeveel mensen heb je gevraagd wat mijn favoriet is?” zei Ryker, waarna hij haar een knipoog gaf en het glas overnam. Gelijk nam hij een grote slok en liet hij de whiskey in zijn keel branden. Hij voelde zich gelijk een stuk beter.
      “Oh, nee, niet bepaald,” antwoordde Ryker op haar vraag. “Slechts een onverwacht stelletje dat kennelijk de tijd van hun leven heeft vanavond.” Voor enkele seconden langer staarde hij weer naar Johann en Dagmar, die nu weer van elkaar losgerukt waren en aanstalten maakten om de kelder uit te lopen. Dit verraste Ryker. Was de kus dan zo goed verlopen dat ze nu met elkaar het bed in wilden duiken? Of wilde Johann erg graag aan hen bewijzen dat hij écht niet homo was. In ieder geval, hij hoopte maar dat het de slechtste seks was die beiden in lange tijd hadden gehad. Daarna focuste Ryker zich weer op de dame die hem de glas whiskey had gegeven. “Kom, laten we ergens anders praten. Dit feest lijkt toch op zijn einde te raken,” stelde hij voor, waarna hij zijn hand uitstak en haar meetrok de ruimte uit. Aan Inez en Klaus besteedde hij geen aandacht meer, die waren toch veel te druk met elkaar.
      “Mijn naam is trouwens Ryker, maar ik heb zo het vermoeden dat je dat al weet. Ik zou graag die van jou willen weten,” zei Ryker, zodra ze de overvolle kelder uit waren en op de gang liepen. Hij ademde de berglucht welkomend in en keek rond zich heen, waarna hij een tweede slok whiskey nam. Nog altijd had hij de hand van het vooralsnog onbekende meisje vast. Ze was erg aantrekkelijk, meer dan de meesten op deze school. Zelfs misschien aantrekkelijker dan Inez, hoewel dat rode haar zijn geheugen vaak kwelde. Echter wilde Ryker op dit moment niet aan haar denken, zeker niet nadat Klaus aan haar had onthuld wat een geweldadige gedachtes hij soms bij zich droeg. Wat moest Inez wel niet van hem denken?
      “Wat zeg je ervan als we mijn slaapkamer opzoeken?” vroeg Ryker toen uit het niets. Hij keek de dame wiens hand hij vasthield glimlachend aan. “We hoeven niks te doen wat jij niet wilt, maar het is wel meer privé dan.. Hier.” Met zijn wenkbrauw opgetrokken in een vraag keek hij haar aan, al wachtte Ryker niet op toestemming voordat hij haar meetrok naar kamer 802. Ze ging toch wel ja zeggen, anders had ze hem nooit een drankje aangeboden. Dat deden vrouwen alleen maar als ze iets van je wilden op romantisch of seksueel gebied.