[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 2 - Speeltopics

𝒥acob had Evicka een kop koffie aangeboden. Zoals hij van haar gewend was verscheen er een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Jacob lifte zijn blik en ontmoette die van haar. “Goedemorgen, Jacob. Een kop koffie klinkt heerlijk, daar ben ik zeker wel aan toe,” haar stem klonk opgewekt. Jacob was erg blij dat Evicka naar de shool was gekomen. Ze konden hier wel een krachtige engel gebruiken. “Ik vind het ook helemaal niet erg om zelf koffie te maken. Ik was toch net van plan om iets te drinken te pakken.” Jacob knikte. "Walk with me?" stelde hij dan ook voor. Met Evicka aan zijn zijde liep Jacob naar de koffietafel toe. “Trouwens,” begon Evicka. “Ik heb je veel te lang niet gezien. Zie jij binnenkort tijd om bij te kletsen?” "Absoluut!" Hapte Jacob misschien iets te enthousiast. "Dat lijkt me erg leuk." probeerde hij zichzelf iets minder fanboy over te laten komen, waarschijnlijk zonder succes. "Ik ben echt blij dat je dit jaar naar Metanoia bent gekomen, we kunnen je hier goed gebruiken." Jacob keek naar een andere groep docenten een eindje verderop: Yuliya, Jaromir en Belial. Met Jaromir en Yuliya had hij redelijk goed contact. Ondanks dat Jacob het niet eens was met hun visie op het leven na de dood, probeerde hij een vriendschappelijke band te onderhouden. Belial was echter een ander verhaal. Voor zijn gevoel had Jacob echt zijn best gedaan om met hem een vriendschap op te bouwen, maar hij kon de tafel met Uno kaarten nog steeds zien vliegen door zijn kamer. Hun wekelijkse kaart avonden waren goed van start gegaan, maar waren geëindigd in een fiasco. "Heb je zin om je mentorleerlingen te ontmoeten?" vroeg Jacob, om het gesprek aan de gang te houden. Zelf was hij enorm blij met de leerlingen die onder zijn vleugels zouden vallen dit jaar. Zuzana was een geweldige leerling en Florence was gewoon... geweldig. Die laatste mening hield hij voor zichzelf. Maar de afgelopen jaren had Florence zich ontwikkeld tot een prachtige jonge engel en dat was ook de jonge Volitares niet ontgaan. Ze werd vaker wel dan niet door mannelijke Volitares gevolgd, iets wat Jacob vreselijk jaloers maakte... niet dat hij ooit iets met zijn gevoelens voor Florence kon doen. Dat zou zijn carrière pas écht tot schande maken. Hij zou straks zijn mentorleerlingen op zoeken, voor nu was hij erg content met zijn plaats naast Evicka.

𝕂ali leek niet zo onder de indruk van Ramsey zijn geschreeuw. Ze keek niet op of om en ging onverstoord verder met het inschenken van haar koffie. "Ik denk dat ze je aan de andere kant van de school nog niet gehoord hebben, dus ik zou nog iets harder schreeuwen." zei Kali sarcastisch. "Oh hou op..." zei Ramsey geïrriteerd en hij gaf Kali een kus op haar wang. Ze kon wel brutaal tegen hem doen, maar ze wisten allebei dondersgoed wie er gisteravond dronken bij hem in bed was gekropen... Blijkbaar was er een lame feestje geweest, Laslo en een paar weirde artfreaks deden alsof ze wisten hoe ze moesten feesten. Yeah, right... Ramsey begreep niet waarom Kali interesse had in die saaie volitares. Vanavond zou er een groter feest zijn en dat feestje zou Ramsey niet aan zich voorbij laten gaan. Devrim organiseerde het feest vanavond en hij kon goed met de jongen overweg. Bovendien wist Dev wel hoe je het naar je zin moest hebben. "Je bent het niet serieus vergeten toch?" probeerde hij Kali te herinneren aan hun deal. “Nou, prinses, we hebben vele deals gehad.” zei Kali, Ramsey fronste zijn wenkbrauwen. Kali noemde hem altijd 'prinses' en voor de een of andere reden vond Ramsey dat nog leuk ook. Al probeerde hij dat niet aan haar te laten merken. “Ik denk dat je mijn geheugen even moet verfrissen. En ik wil een betere begroeting dan zo’n saaie kus op mijn wang.” Ze sloeg haar armen om zijn middel heen en Ramsey hield haar iets langer vast dan echt nodig was. “Ik ben trots op je,” fluisterde Kali in zijn oor. “Je hebt het gedaan.” Ramsey liet haar weer los en keek haar met een brede grijns aan. "Dus die date, he..." begon hij. "Wanneer heb je tijd?" De deal die ze hadden gesloten was dat Kali met hem op date zou gaan als hij het laatste jaar zou redden. Hun relatie was... ingewikkeld. Kali leek Ramsey altijd weg te duwen om vervolgens weer met hem in bed te belanden... Vreselijk irritant vond hij het. Wat wou ze nu? Betekende hij meer voor haar of speelde ze gewoon met zijn gevoelens? Door al hun geklooi was Ramsey iets terughoudender geworden. Hij vroeg haar vaak mee uit, om altijd te worden afgewezen, maar van binnen was hij voorzichtiger dan hij eigenlijk zou willen. Over de schouder van Kali zag Ramsey Evelynn en Laslo elkaar ontmoetten. Wat een gezeik... Laslo was de ex van Eve en Ramsey kon het niet hebben dat hij met haar stond te praten. Wat moest hij van haar? Kon hij niet ff oprotten ofzo... De neiging om op hen af te lopen en Eve apart te nemen wist hij te onderdrukken, maar alleen omdat Kali voor hem stond. Hij zou later vandaag Eve wel gaan opzoeken. En dan was er nog Florence, the queen of hearts van dit onderkomen. Hij had haar en haar blonde lokken tot zijn teleurstelling nog niet gezien vanochtend. Als ze er al zou zijn zou ze misschien wel bij hem en Kali komen staan, dat zou leuk zijn. "En wie bepaalt wat we gaan doen? Jij of ik?" kwam Ramsey weer terug op de date die Kali aan hem beloofd had.

[ bericht aangepast op 22 mei 2021 - 23:38 ]

---

Het leek enkele seconden te duren voordat Ruhn’s brein de connectie maakte dat Gabrièl tegen hem gesproken had. Vermoedelijk als gevolg van oververmoeidheid, zijn vriend kennende. Waarom iemand zijn nachtrust zou opgeven om te verven was iets wat Gabrièl nooit zou begrijpen. Zelfs met feestjes was de jongen na twee uur ’s nachts in zijn bed te vinden. De slechte welgesteldheid van een lichaam na een avondje nachtbraken was Gabrièl de extra tijd absoluut niet waard. Hij verkoos schoonheid boven waarschijnlijke gezelligheid. Een mening die velen niet met hem zouden delen.       ”Schilderen, verven, wat is het verschil?” vroeg Gabrièl, zijn wenkbrauw omhoog getrokken in een frons. Het was waarschijnlijk weer iets waar alleen creatievelingen als Ruhn een probleem van maakte. Gabrièl haalde slechts zijn schouders op. “Vriend, je weet dat ik van je houd, maar je ziet er echt niet beter uit dan sommige anderen. Het lijkt alsof je op jezelf geschilderd hebt terwijl je stomdronken was en alsof je al vijf nachten niet hebt geslapen,” zei hij tegen Ruhn, een brede glimlach op zijn lippen zichtbaar. Gabrièl’s liefdetaal was nu eenmaal iemand beledigen en zijn vriend zou dat inmiddels wel weten. “Dat gezegd hebbende, ik ben het ermee eens dat je beter ruikt. Weet niet wat ze hebben uitgespookt, gezien ik niet ben gegaan ondanks de uitnodiging, maar erg hygiënisch zal het niet zijn geweest.”       Gabrièl schudde zijn hoofd zachtjes bij de opmerking van Ruhn. Zolang zijn kamergenoten maar niet stonken. Zijn enige eis, maar wel een lastige, als Gabrièl de ruimte zo rook. “Zelfs de Duivel mist verplichte afspraken niet, Ruhn. Dat weet je toch?” antwoordde hij op de vraag van zijn vriend, terwijl Gabrièl hem een vuist tegen Ruhn’s schouder gaf als reactie op de klappen op zijn borst. “Maar gepeupel is het zeker. Teveel grijze vleugels ook, als je het mij vraagt. Twijfelaars zouden niet in het laatste jaar mogen.” Zodra de woorden eruit waren, realiseerde Gabrièl zich dat Ruhn tot die groep behoorde.       ”Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk,” verbeterde hij zichzelf snel, waarna hij Ruhn een knipoog gaf. “Jij komt er wel, maat. Wordt gewoon een engel. Enige engel die ik ooit een vriend zal noemen.” Een paar schouderkloppen volgde dit statement.       ”Ja, vanavond ben ik erbij. Kan niet twee feesten missen, Laslo beschouw ik wel als een vriend. Daarnaast kan Dev niet erover ophouden, dus beter wordt het het beste feest dat ooit gegeven is,” antwoordde Gabrièl op Ruhn’s laatste vraag. “En ik snap wel dat je iets anders moet aantrekken. Je lijkt een beetje op een clown op deze manier.”

[ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 12:17 ]

---

That is a perfect copy of reality.

never trade respect for attention

twentytwo • persephone • outfit minus bag • gabrièl and ruhn • binnenplaats

---

Het was vrij duidelijk aan de figuren in de binnenplaats te zien wie er afgelopen avond bij Laslo’s feestje waren geweest. De een was er nog slechter aan toe dan de ander. Leya was zelf niet tot het einde gebleven, zeker niet met het feestje van vanavond ook nog in het vooruitzicht, en van hoelaat het voor de rest was geworden, was dat maar goed ook. De brakke staat van sommige zouden waarschijnlijk geen goede impressie op de docenten achterlaten – niet dat dat veel uitmaakte, want hun docenten waren toch al van vrijwel niks onder de indruk. Leya zelf had één van de nieuwe docenten toegewezen gekregen: Cyrus. Met zijn kleine postuur viel hij haast in het niets naast de andere docenten, maar hij moest wel iets interessants gedaan hebben om het tot positie van onderadviseur te schoppen. Intrigerend was het in elk geval. En dan nog de komst van een aartsengel.       Nadat ze wat thee gehaald – iets wat aan geen enkele ochtend mocht ontbreken – gleden haar ogen verveeld over de binnenplaats. De sfeer was verrassend rustig tot nu toe, tot haar teleurstelling. Meestal zorgde Ramsey wel voor wat vermaak, maar die was te druk met zijn harem aan meisjes. Aiden stond met een hoofd als een tomaat naast Salhi, met vingers die in elkaar verstrengeld waren, ook interessant. Daar zal ze later nog wel naar vragen. Bij sommige andere leek het alsof er nog steeds genoeg alcohol in hun bloed dwaalde, aan hun gedrag te zien. Uiteindelijk viel haar blik op Gabrièl en Ruhn. Die laatste zag er uit alsof hij de nacht had gespendeerd in een blik verf.       Leya bewoog zich door de menigte en voegde zich bij het tegengestellende koppel. “Ruhn, je weet dat er kwasten en doeken bestaan en dat je niet jezelf als schildermateriaal hoeft te gebruiken?” begroette ze de jonge kunstenaar met een glimlach. Ze had de grote neiging de jongen gelijk onder de douche te sturen, en daarna linea recta naar bed. Voor enkele seconden deed ze een poging om wat van de verf uit zijn haar te krijgen, maar het was een onbegonnen zaak. “Je hebt niks gemist gisteravond,” vervolgde ze tegen Gabe. “Afgezien vals gezang van Luca, Devrim en Laslo.”

[ bericht aangepast op 23 mei 2021 - 15:59 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

The Wanderer // 18 jaar // Outfit // @courtyard // Aiden       De vraag over het verjaardagsfeestje van een voor mij onbekende volitare deed een bepaald soort paniek doen opkomen in mijn binnenste. Ik had mijn hoofd al willen schudden om Aiden zijn aanbod af te slaan maar hij hield me tegen door te zeggen dat hij altijd bij me zou blijven. Hierop had ik bezorgd zijn hand vastgepakt – een teken dat ik me op gemak voelde bij hem – en gevraagd naar wat zijn vrienden daarvan vonden. Anderen wilden immers ook zijn aandacht hebben, wat ik zeker goed kon begrijpen.       Aiden zucht waarna er een glimlach op zijn gezicht tevoorschijn komt – eentje die ik niet zo goed kan begrijpen onder de omstandigheden. Devrim had me zeker veel geleerd de afgelopen paar jaar evenals de anderen die ik volgens mijn neef vrienden mocht noemen.       “Volgens mij kunnen ze wel een avond zonder mij feesten,” klonk Aiden zijn stem zachtjes. “Ik vind het niet erg, Sal. Integendeel, het zou een ware eer zijn om jou te vergezellen naar een feestje.” Mijn blik gleed van zijn gezicht naar zijn hand die eerder een zacht kneepje in de mijn had gegeven.       “Wat ben je aan het doen?” vroeg ik lachend terwijl ik toe keek hoe hij onze vingers verstrengelde. Waar ik normaal gesproken mijn hand weggetrokken zou hebben, liet ik Aiden zijn gang gaan. Wel zorgde deze handeling ervoor dat ik me gelaten voelde en lukte het me niet meer om zijn ogen te ontmoeten.       “Als je meegaat, beloof ik je dat je als eerste een nieuw liedje te horen krijgt. Deal? Want Gabrièl en Leya gaan uit hun dak als ze van hun troon worden gestoten.” Er klonk iets onheilspellends in die woorden al kon ik er niet precies de vinger erop leggen. Sowieso kon ik goed met beide overweg ze deden immers aardig tegen mij. Echter was in de loop van de maanden een bepaalde twijfel op gekomen na mijn vondst van de poort naar de Sterfelijke Wereld die ik voor hem had moeten vinden. Op mijn vraag wat hij ermee moest, deed hij dermate vaag dat mijn wantrouwen groeide. Tot op de dag van vandaag had ik hem daar niets over vertelt en ergens voelde ik me er schuldig over – een gevoel dat ik in zijn bijzijn onderdrukte.       “Sorry, Aiden,” begon ik en ik haalde mijn hand uit de zijne. “Ik wil heel graag je liedje horen, maar ik kan echt niet.” Het gevoel dat ik kreeg bij het idee, het gevoel at mijn keel werd samengeknepen, kon ik niet onder woorden brengen. Ik deed een poging het te uiten door mijn hand in een gefrustreerde beweging van mijn hart naar mijn keel te brengen. “Het lukt me niet,” mompelde ik. Ik beet op mijn lip en liet mijn hoofd hangen.       “Ik ben hier gekomen omdat dat moest. Van jou. Van Devrim. Van de docenten. Anders krijg ik nog zo’n proces. Ik durf niet. . .” hakkelde ik – me een weg zoekende in mijn woorden. Nog nooit had ik zoveel achter elkaar gesproken in een situatie die niet prettig voor me aanvoelde. “Ik vind je wel heel lief.” Ik trok mijn tas dichter naar me toe om een kleine indicatie te geven dat ik zo snel mogelijk weg wilde, mijn mentor gedag wilde zeggen om daarna mijn kamer op te zoeken.

"She always had that look about her,       that look of otherness,             of eyes that see things much too far,             and of thoughts that wander                   of the edge of the world."

---

I have seen my own sun darkened

ELIJAH

---

Dat ik helemaal achteraan stond op een afstandje van de meeste volitaires boeide me niet. Mijn focus lag nu met mijn stift op de naakte huid van mijn knie doe door de scheur van mijn versleten jeansbroek piepte. Asteria een blik gunnen deed ik niet en hoewel ik bij speeches zoals deze echt mijn best moest doen om niet in te dommelen, stond mijn blik nu op scherp. Het was niet enkel door diens akelige vleugels dat ik geïntimideerd was door de vrouw. De zwarte inkt van mijn stift liet de contouren van mijn fantasie na, waarbij een zon tevoorschijn kwam evenals de vele ogen van de Aarstengelen en de geniepige grijnzen van de Demonen. Mijn laatste jaar hier al had ik nog geen idee waas ik heen moest na Metanoia. Alsof één van beide kanten me zelf zou willen... Ik keek even op naar Lara toen ik een stilte hoorde en kwam voorzichtig overeind, mijn veren zachtjes schuddend als ik mijn losse jeans ook iets afklopte. Het was me zelf wat ontgaan welke Mentor ik had gekregen al stonden mijn gedachten ook niet meteen bij het ontmoeten van deze-zeker niet met deze drukte die van start ging.
“Ben je er al uit wat voor tattoo je dit jaar bij me gaat zetten?” klonk Lara haar stem wat me uit mijn dromerige roes haalde en even keek ik de jongedame bedenkelijk aan, terwijl haar woorden tot me doorkwamen. "Oh.." begon ik en glimlachte licht, waarna ik uit mijn achterzak een klein schetboekje bovenhaalde. "Ik heb wat illustraties gemaakt van de dingen die je leuk leken. Wil je ze zien?" Ik overhandigde haar het kleine A5 boekje die al wat in intvlekken zat al waren deze al opgedroogd. 'Ik wist niet meteen welk thema je het liefst had, dus er zit vanalles wat in." verklaarde ik rustig en wiebelde iets onzeker op mijn benen. Ik kende Lara nog niet zo erg lang al vond ik haar tekenstijl wel erg leuk. Het has iets duisters met zich mee , maar ook een hint van licht. Iets wat ik in mijn designs wat door probeerde te trekken. "Ik hoop dat je iets leuk vind? Er is nog wel wat werk aan, maar dan heb ik een idee waar je naartoe wilt." sprak ik vervolgens na een kleine stilte. Ik kon zien hoe Lara door de 'ghostlady's' bladerde, de ietswat fijnere tekeningen heen ging tot ook de wat donkere prentjes. Lijn kunst was altijd een groot onzeker punt geweest, en hoewel ik wel achter mijn designs stond was het toch altijd spannend om de mening van anderen te horen.
Mijn blik gleed even over de zaal heen, naar de nieuwe en oude docenten die ons dit jaar zouden begeleiden. Maar ook gleed mijn blik kort tussen het volk heen al wende ik gauw mijn blik af toen ik een paar ogen terug zag staren naar me. " Wie is jou nieuwe mentor? "

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

”Some people are not meant to be tamed."

Met veel tegenzin had Evelynn zichzelf uit bed weten te slepen. Oh– wat ze niet over zou hebben gehad voor een paar extra uurtjes. De hete kop koffie in haar hand was op dit moment dan ook haar grootste vriend. Na enkele gefaalde pogingen tot het nemen van voorzichtige slokken waarbij ze haar tong maar bleef branden, had ze tijdens Asteria haar speech dan ook chagrijnig gewacht tot haar drinken iets afgekoeld was. De speech was alles behalve interessant. Het was een standaard praatje waarin weinig tot geen nieuwe informatie gegeven werd. De roodharige dame droomde erdoor weg. Uit het niets voelde Eve hoe er zich twee armen rondom haar lichaam vormden. Het deed haar lichtelijk schrikken tot ze de vertrouwdheid ervan herkende. Het was Laslo. Daar hoefde de redhead niet eens voor om te kijken. “Goedemorgen liefste, heb je je vannacht een beetje kunnen vermaken? Je leek het in ieder geval wel heel gezellig te hebben, zelfs met mij,” zei de jongen terwijl hij haar omdraaide. Here we go.. De nacht ervoor was Eve voor Las zijn verjaardag mee gevraagd om uit te gaan met een klein groepje vrienden. Hoe kon ze daar nou nee op zeggen? Ze had zich uitstekend vermaakt en was zelfs aardig geweest tegen haar meestal 'vervelende' ex. Dat zou ze nu waarschijnlijk uitgebreid te horen krijgen. Bij het zien van Eve haar vermoeide ogen moest Las grinniken, iets dat aanstekelijk werkte waardoor ook de dame een grijns op haar gezicht kreeg. Yup, the party did a number on her. ”Of gaan we vanaf nu weer terug naar elkaar negeren en mij slechte namen noemen? Ik vind allebei leuk hoor, maar mijn voorkeur ligt toch echt bij de eerste optie,” vervolgde de jongen zijn tirade over de dame haar vriendelijke gedrag. Eve kon niets anders dan hem met een grijns hoofdschuddend aankijken. "Hmm ik zal het onthouden," refereerde de dame naar de jongen zijn voorkeur. "Alhoewel ik natuurlijk wel een reputatie hoog te houden heb," Eve liet haar wijsvinger haar richting op wijzen. "Haatdragende ex weet je wel." sloot ze speels af waarna ze een grote slok van haar koffie nam. Zelfspot had de dame wel.

De relatie tussen haar en Laslo vond Eve een lastige. Ze had de jongen in het begin, kort na hun breuk, het liefst ontweken. De levens van het tweetal waren echter zo verweven dat dit onmogelijk bleek. Gezamenlijke vrienden en clubs waren daar een voorbeeld van. De dame had zichzelf beloofd een wrok te blijven koesteren. De laatste tijd begon ze toch weer op te warmen tegenover de jongen – een gegeven waar ze niet trots op was. De woorden van Las raakte dan ook wel de kern. ”Al blijkt maar weer dat je mij helemaal niet zo super vreselijk vindt als je blijft beweren, gezien je wel naar mijn verjaardagfeesten komt,” sloot Laslo voor nu zijn betoog af waarna hij haar een knipoog toe wierp. Eve rolde kort luchtig met haar ogen alvorens ze de jongen een zachte por in zijn zij gaf. "Haal je maar niets geks in je hoofd darling. Ik was er vooral voor de alcohol." antwoordde ze met een kleine smirk op haar gezicht. Eve haar ogen vlogen kort de ruimte door, de verschillende kliekjes scannend. Haar aandacht bevond zich echter al snel weer bij de jongen naast haar. "Je bent wel iets gestegen in m'n good books moet ik toegeven. In plaats van haten, tolereer ik je nu. Er is dus enigszins vooruitgang." grapte de redhead terwijl ze de laatste slok van haar energiegevende drankje achterover gooide. "That being said, vond ik het wel echt een leuke avond." eindigde de dame serieuzer. "Heb je al zin in ronde twee vanavond?"

”Feel like making a deal with the devil?"

---

20 years ⋆ The Devilish Angel ⋆ Outfit ⋆ Courtyard ⋆ Devrim

Het duiveltje op mijn schouder weet de overhand te nemen en ik leg mijn armen over Devrim zijn schouders om hem dichter naar me toe te trekken. Hij sloot zijn ogen waardoor ik mijn lippen voelde opkrullen tot een grijns. Juist door deze handeling kreeg ik neiging om hem te plagen en ik maakte de opmerking dat hij stonk naar rook en alcohol. Zijn bruine kijkers vlogen open, de irritatie erin zichtbaar. Ik grinnikte duivels en klakte met mijn tong.       “Gelukkig voor jou vind ik je wel ontzettend sexy,” en met die woorden boog ik me voorover om mijn koers te verplaatsen van zijn lippen naar zijn wang – voorlopig. Een uitdagende knipoog van mijn kant volgde en ik deed een halfslachtige poging me van hem los te maken. Echter was het Devrim die zijn handen om mijn middel heen liet glijden en zijn heupen naar voren duwde. De zachte kreun die mijn lippen verliet, kon ik nauwelijks voorkomen. Ik beet op mijn lip om het geluid in ieder geval succesvol te temperen en verwijtend versmalden ik mijn ogen.       “Je weet toch dat het gevaarlijk is een demoon uit te dagen, engel?” Onze gezichten bevonden zich heel dicht bij elkaar. “Ik ben niet bang voor gevaar,” fluisterde ik en ik ging met mijn nagel speels over de huid achterin zijn nek. Er zou nu slechts een vonk voor nodig zijn of we zouden hele slechte dingen doen, realiseerde ik me. En deze realisatie maakte dat ik mijn keel schraapte waardoor we elkaar loslieten.       “Ik heb je goed neergezet, bij je mentor dan toch.” Ik liet mijn blik over Jaromir glijden. Het hoofdschudden van Devrim liet een regen van glitters op me neerdalen. “Bedankt,” grapte ik sarcastisch. “Wacht, hij stond te kijken?” Mijn ogen vlogen open en ik keek achterom. Zodra ik zijn blik ving, lachte ik schaapachtig en maakte een onhandige zwaaibeweging. “Als we hier nu niet hadden gestaan. . .” hoorde ik Devrim nog mompelen vlakbij mijn oor. Ik verbrak het oogcontact met Jaromir doordat de beelden die door mijn hoofd schoten mijn witte veren niet waard waren.       Devrim liet zijn arm over mijn schouders glijden en ik verlegde mijn arm om zijn middel zodat deze comfortabel lag. “Ik heb nog maar een jaar de tijd om je los te weken van die walgelijke engelenzijde, Dee. Dat moet lukken. Alhoewel dat vriendje van je misschien dwars zal gaan liggen.” Ik volgde Devrim’s blik en zag Ruhn staan. Enthousiast zwaaide ik naar hem alvorens ik me weer naar Devrim boog die nog wat leek te willen zeggen. “En at zal vanavond starten, dus bereid je alvast voor. Deze avond gaat niemand ooit nog vergeten. Nooit!”       Ik rolde met mijn ogen en prikte hem plagend in zijn zijde. “Niet zo neerbuigend doen tegenover Ruhn. Ik hou van je, maar niemand kan Ruhn zijn plek innemen. Net zoals dat niemand jou plek kan innemen, Dev.” Ik dook onder Devrim zijn arm door en ging door mijn knieën om mijn tassen bij elkaar te rapen. “Ah, en. . . Ik kijk uit naar vanavond. Ik hoop dat je morgen geen belangrijke dingen geplant hebt staan?” Ik stak plagend mijn tong naar hem uit. “Voordat ik naar Jaromir ga, wil ik nog even Laslo hebben gesproken. Ik heb nog niet de kans gekregen hem te feliciteren met zijn verjaardag,” legde ik uit waarom ik mijn tassen al bij elkaar had gepakt.

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 2:56 ]

---

I have seen my own sun darkened

BELIAL

Ietswat geïrriteerd wreef ik mijn hand over mijn voorhoofd heen. Mijn slapen kort masserend om de opborrelende hoofdpijn tegen te gaan. Het was nu al het tiende jaar hetzelfde liedje al voelde het meer als een eeuwigheid aan. Niet enkel het lesgeven was een ware marteling, er werd nog eens verwacht van me om drie malloten te mentoren, zorgend dat ze het juiste pad gaan kiezen op het eind van het jaar. Er werd natuurlijk van mijn kant geprefereerd dat ze in Hell gingen branden al was er natuurlijk wel van die vreselijke gevallen dat niet konden kiezen. Ik zweer het je twijfel was een vloek van de beste hierbeneden, niet enkel de kids kwellend die besprenkeld waren met het goedje twijfel maar ook een werkelijke kwelling voor mij die met die monsters opgescheept zat. De frustraties liggen zo hoog dat ik zelf geen beeldjes meer toegelaten ben in mijn kantoor omdat ik alles in brokken sla na een dag.
Ik snoof even en vouwde mijn armen weer in hun defensieve geruiste houding terwijl mijn aandacht ging naar de jonge volitaires. De zee aan witte, donkere en grijze veren bleef nog steeds een intrigerend zicht. Hier en daar zag je dan ook een rode veer uitblinken of een gouden de aandacht eisen. De narscisistische eikels. Het was vaak van die kids, dat de blikken van afgunst nu het meest op te merken was, ten opzichte van Asteria die tegenover hen op het verhoog stond.
De lange roodharige eindigde haar speech door de nieuwe docenten voor te stellen en daarna het podium af te dalen. Het geruis van fluisterende studenten vulde de zaal en en gauw schuimden ze af naar de koffie tafels en kwam er wat leven in de brouwerij. Great.
Even kraakte ik mijn nek waarna ik mijn zware pluimendek even uitschudde , vooraleer ik mijn blik zijlings liet gaan naar mijn mede collega's. 'En, tevreden met de mormels welke jullie hebben ontvangen als mentorkinderen? Ik heb zo enige twijfels. . .' Sprak Jaz, die gehuld was in een volledig zwart pak. Erg goed was ik niet in namen onthouden, maar ik kon me herinneren dat hij drie van mijn studenten had, waaronder Gabrièl en Donovan. Hun lot aan de duistere zijde was al zo goed als verzegeld, dus zolang Jaz hen uit de 'grove' problemen hield was het zowat een eitje. " Zeg me niet dat je een uitdaging niet aangaat, Jaz. " Grimaste ik naar de man een uitdagende fonkeling in mijn ogen.
'Yuliya, je ziet er heerlijk uit als altijd. Belial, helaas kan ik van jou niet hetzelfde zeggen,' grijnsde de man dan terug waardoor ik even geamuseerd een kleine grom uit mijn keel liet rollen.“Hm, komt waarschijnlijk omdat de arme man te lang droog heeft gestaan. Moet hoognodig weer eens een leuk avondje beleven,” Mijn wenkbrauw schoot omhoog eens Yuliya haar bek opende, een speelse glimlach krulde om haar lippen “Niet met mij trouwens, ik ben veel te goed voor je.” Ze klopte even op mijn arm waardoor ik geamuseerd naar haar toeboog. " Hmm, ik ben nochtans geupgrade naar mijn hand, deze lijkt toch wat beter zijn werk te doen dan jou, Poppy." een perverse grimas sierde mijn lippen kort terwijl ik mijn hand uit hun defensieve houding haalde, waarna ik ze weer terug stak. "Maar ik zeg nooit nee tegen een interessant offer." ik beet kort op mijn onderlip waarna ik naar Jaz keek. "Niet met jou tho, dus houd je mond maar." stangde ik hem.
Yuliya leek ook niet al te tevreden te zijn met haar toegewezen monsters, ik kon de irritatie zo al van haar blik aflezen “Om een of andere reden heeft de grootste kleuter van de school om mij gevraagd als mentor, tezamen met een van de vele meisjes met wie hij flikflooit. Alleen bij Elijah voel ik enige blijheid.” Bromde de dame waardoor ik even kort lachte als ze dat al marteling vond, dan was de dame pas echt soft geworden. " Jij noemt dat de grootste kleuter? Hunn, ik heb verdorie dat onderkruipsel van een Laslo aan mijn been hangen. Maar goed dat hij nu nog een feestje bouwt want het zal misschien zijn laatste verjaardag zijn eens ik klaar ben met 'em." mijn neus rimpelde iets op van walging toen mijn hellblauwe ogen al snel de twijfelaar vond in het volk. Het joch zag er uit alsof hij betere dagen kende, maar dat was voorbij nu. Hij had duidelijk zijn doodvonnis getekend om mij als mentor te kiezen, want hij deed het zeker weten om mij te kloten. Dat ik Kali had als vond ik dan weer minder erg " Ik dril al hun goedheid er zo wel uit." mompelde ik nog eerder tegenmezelf met een vleug amusement jegens deze monsters en wat ik met hen kon doen, waarna ik mijn schouders iets ontspande en weer naar mijn collega's keek.
'We zouden een weddenschap af kunnen sluiten over de nieuwelingen,' Begon de donkere man naast ons 'Wanneer zouden ze spijt krijgen van hun keuze tot docentschap? Ik geef ze een week, al is dat al goedmoedig — minder wanneer de lessen beginnen. Voornamelijk de zogenaamde duistere protegé.' Ik volgde Jaromirs blik richting de nieuwe Aartsengel en de boytoy van de Adviseurs van Lucifer. Waarom ze dat scharminkel hier brachten snapte ik niet goed. “Ligt eraan hoe ze hier zijn gekomen. Hoewel, aan het gezicht te zien van een van hun, zal het zeker niet vrijwillig zijn. Die lijkt nu al spijt te hebben,” Yuliya haar woorden amuseerden me wel en een weddenschap afslaan deed ik niet gauw. " Ik heef hem 4 dagen, met studenten zoals Ramsey en Laslo zal hij snel een zenuwinzinking krijgen." sprak ik geamuseerd, desnoods haalde ik die eerste nog eens apart om hem die taak te geven, het stangen van docenten leken ze maar al te graag te doen.
”Die Cyrus mag van mij weer heel snel terugkeren naar de diepte waar hij vandaan komt,” Vervolgde de donkerharige schone naast me. “Ik vertrouw hem niet. Die Evicka ook niet trouwens.” sprak Yuliya waarna ik een intstemmend knikje schonk, voor eens haf ik der gelijk. "Maakt me niet uit hoeveel ballen hij heeft moeten likken voor zijn positie, het ziet er mij maar een twijgje uit." snoof ik en keek even naar Jaromir. "Heeft hij niet het vak van Schermen ingepikt waar je achter doelde?" ik grijnsde iets uitdagend. Ik kon zien aan de man zijn ogen dat hij het joch ook niet mocht. Ik wilde nog wat erbij lullen toen mijn aandacht getrokken werd door een stelletje volitaires die nog net niet elkaars kleren van elkaar aan het rukken was. "Ze beginnen al vroeg, zie ik," hoorde ik Yuliya, waardoor ik het niet kon laten om een "Jaloers, ouwe? " erachter te gooien en de dame en uitdagende blik te zenden. "Dat is jou bleekscheet zeker?". ik keek weer naar Jaz en knikte richting Dinah.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

LUCA

---

Met kleine oogjes deed ik mijn uiterste best om naar Asteria's speech te luisteren. Het was nogal erg laat geweest gisteren en ik voelde wel hoe mijn lichaam toe was aan een nap van 12 uur. Mijn huid zat onder de glitter en alcoholstift ondanks de ochtend-douche die Aly me beval te nemen bleven de glinsterende dingetjes opduiken. Het volk rondom mij kwam tot leven en dat was voor mij ook een teken dat ik misschien even aan de kant moest gaan zodat de anderen makkelijker bij hun gesprekspartner konden. Ook ik zou zo meteen mijn mentor Asteria gaan opzoeken evenals de nieuwe docenten te gaan begroeten. Dat leek me wel zo vriendelijk - ookal stond mijn hoofd er niet echt naar. Ik had barstende koppijn en mijn keel voelde ook wat schor aan, al kon ik je niet helemaal meer vertellen wat ik gisteren allemaal op Laslo's feestje had uitgespookt. Wel kon ik je zeggend at ik me zeer zeker vermaakt had met Devrim en Laslo als Party buddies. Ik liet mijn blauwe kijkers even door de zaal gaan om te zien of de twee zelf ook hun bed waren uitgekomen toen mijn blik op een andere vriendelijke verschijning viel.
“Jij ziet er uit alsof je dit kunt gebruiken.” Het was Zuzana die me een glas water overhandigde. “En deze ook.” De brunette grabbelde even in de zakken van haar gele jurkje waarna haar zachte handen een trip Paracetamol tevooschijn toverden. Mijn mondhoekjes krulden omhoog in een dankbare glimlach, waardoor ik mijn keel even schraapte en een oprechte maar lichtelijk schorre "Bedankt Zuze" over mijn lippen rolde, waarna ik de pillen aannam en deze met het water die ik van haar gekregen had doorspoelde. Mijn bonkende hoofdpijn zou zo meteen wel minderen, al was het niet mijn eerste pijnstiller die ik binnen had. “Heb je wel goed ontbeten?” de bezorgdheid van de jongedame sierde haar waardoor ik braafjes knikte en zachtjes gniffelde. "Geen zorgen, ik heb een broodje binnen, Aly wist me optijd mijn bed uit te sleuren. Geloof me ik zie er iets frisser uit dan daarnet." gniffelde ik, Alyssa was een echte engel. Mijn beste maatje had mij uit bed geholpen en de badkamer ingeduwd zodat ik toch iets kon binnenspelen vooralleer de mentorgesprekken zouden starten. De jongedame was ondertussen zelf haar gaan klaarmaken waardoor ik haar nog niet hier had gespot. Maar kennende Alyssa was ze ergens vooraan te vinden.
"Heb jij je een beetje geamuseerd gisteren?" vroeg ik haar oprecht nieuwsgierig. Zelf had ik de kans niet gehad om gisteren echt te feesten met haar al was er wel een nieuwe kans vanavond. “Ga je vanavond weer zo wild dansen? Het zag er heel charmant uit.” Haar woorden deden me weer zachtjes lachen, waardoor er een lichte beschamende blos op mijn wangen kwam gloeien. Ik hield enorm van dansen al kon het een beetje extreem uitdragen met wat alcohol op -en ik kon niet erg goed tegen alcohol- "Ik ga het toch ietsje rustiger aandoen denk ik." haf ik eerlijk toe mijn handen iets beschaamd door mijn donkere haren krabbend. Ik kon de glittertjes zo naar beneden zien dwarrelen. " Al hoop ik vanavond toch een een dansje met jou de placeren, als je daar zin in hebt natuurlijk." stelde ik Zuze voor met een klein glimalchje en liet mijn schouders al wat bewegen in een fout schuifpasjes dansje, waardoor ik al bijna met mezelf begon te lachen al stierf mijn stem iets weg. Ik had wel erg luid moeten meegezongen hebben... Ik nam nog een slokje van mijn water, deels om de lichte blos van mijn wangen te krijgen al werd het wel weer iets warmer bij het besef dat ik haar net had gevraagd om met me te dansen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

”Let kindness be the language of your heart."

Met volle aandacht had Aly vooraan naar Asteria haar speech geluisterd. Een brede glimlach vormde zich op haar gezicht bij het horen van haar mentor. Evicka was nieuw en de brunette wist erg weinig over haar of haar karakter. Toch was ze erg blij geweest met de indeling. Evicka was een aartsengel en niet zomaar een. Ze was het langste trouw aan God. Hierom zag Aly haar dan ook als een rolmodel. Nadat het praatje van Asteria tot een eind was gekomen, schoten Aly haar ogen door de menigte heen op zoek naar Isa. De twee meiden hadden gisteravond samen gekookt en zoals gewoonlijk was er weer veel te veel overgebleven. Ze hadden afgesproken om het toetje de volgende dag op te eten. Zodoende liep Aly met een bakje brownies op haar beste vriendin af. Vluchtig schoten haar kijkers af en toe wat om haar heen. De binnenplaats in haar opnemend. Zo zag ze Kali wat verderop staan. Een lieflijke glimlach verscheen op haar gezicht toen hun blikken kruisten. Aly onderdrukte de neiging om op haar af te stappen en haar beter te begroeten gezien haar gezelschap. Niet veel verder spotte de brunette Isa. Haar vriendin stond tegen de pilaren van het kasteel aan waar het wat minder druk was. "Hey you!" begroette ze Isa vrolijk waarna ze de dame een knuffel gaf. "Kijk eens wat ik heb meegenomen." Aly hield het plastic bakje omhoog waarna ze de deksel er voorzichtig vanaf haalde. De heerlijk ruikende brownies zagen er nog steeds erg goed uit.

"Oh en geen zorgen, ik ken de chefs persoonlijk. Dit is minimaal 4 sterren waardig." grapte ze waarna ze er een uit pikte en het bakje in de richting van haar vriendin hield om hetzelfde te doen. "Hoe leuk dat we samen bij Evicka zitten," Aly haar enthousiasme was duidelijk in haar stem te horen. Ze wist bijna wel zeker dat Isara er net zo over dacht. "wat dat betreft hebben we het wel getroffen. Veel andere keken niet erg blij maar misschien komt dat vooral door slaapgebrek." voegde ze aan haar eerdere woorden toe. Er was niets aan overdreven. Meerdere volitaires liepen rond met enorme wallen. Aly blikte nog eens door de ruimte heen waarna ze Luca spotte. Ze was opgelucht hem te zien. Door het feestje van Laslo lag hij nog vlak voor het ontbijt te snurken. Ze had hem dan ook zijn bed uit getrokken om ervoor te zorgen dat hij nog wat tijd had om zich op te frissen en wat te eten. Hem kennende wilde hij wel een beetje een goede indruk maken op zijn mentor en nieuwe docenten. Ze had hem achtergelaten om te douche en was zichzelf ook gaan klaarmaken. Ze had kort een moment van spijt gehad toen ze de binnenplaats op liep en de jongen niet kon vinden. Misschien was hij wel weer in slaap gevallen? Maar gelukkig was dat niet het geval. Aly haar blik focuste zich weer op haar vriendin. "Ga jij vanavond trouwens naar het feestje van Laslo? Iedereen is uitgenodigd hoorde ik?" vroeg ze met een lichte twijfel. Het was niet zo dat Aly niet van een feestje hield. Het ging meer om van wie het feestje was. Ze had niet zo een goede geschiedenis met de jongen gezien ze zijn pestgedrag ten opzichte van Elijah aan de leraren had gemeld. Isa kende deze geschiedenis ook en de vraag was dan vooral om te polsen wat de blondine vond dat Aly moest doen. Daarnaast zou het enorm helpen als haar beste vriendin ook van de partij zou zijn. "Ergens is het ook onbeleefd om niet te gaan toch?"

"There is strength in your softness."

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 22:48 ]

---

𝔈lijah kwam overeind en schudde zijn veren achtjes uit. Hij leek er niet helemaal bij met zijn hoofd. Toen Lara hem een vraag stelde keek hij haar pas aan. “Oh...” bracht hij uit en hij glimlachte. Hij haalde een schetsboek uit zijn achterzak en Lara keek er nieuwsgierig naar. “Ik heb wat illustraties gemaakt van de dingen die je leuk leken. Wil je ze zien?” vroeg hij. Lara knikte en Elijah gaf haar zijn schetsboek. “Ik wist niet meteen welk thema je het liefst had, dus er zit vanalles wat in.” vertelde hij. Lara sloeg zijn schetsboekje open, ze vond het een eer om zijn werk te mogen bekijken. Een schetsboek is altijd zoiets persoonlijks, zoiets intiems. Gefascineerd bladerde Lara door de pagina’s, die hier en daar door inktvlekken werden gesierd. “Ik hoop dat je iets leuk vindt? Er is nog wel wat werk aan, maar dan heb ik een idee waar je naartoe wilt.” legde Elijah verder uit. Langzaam knikkend bleef ze hangen op een pagina met de ghostladys. "Dit is echt iets voor mij, vind je niet?" Haar vleugels werden misschien steeds lichter, maar Lara haar stijl was nog steeds zo donker en duister als voorheen. "Maar ook dit vind ik fantastisch mooi." vertelde ze over de wat duisterdere tekeningen. "Je hebt echt talent." met een kleine glimlach keek ze naar haar nieuwe vriend. “Wie is jouw nieuwe mentor?” Vroeg Elijah, terwijl hij de binnenplaats rondkeek. “Nikolas.” zei Lara. Ze had nog nooit les van hem gehad, gezien ze de jaren hiervoor het volledige demonenpakket had gevolgd. Hij leek haar vriendelijk en was blij dat ze bij hem was ingedeeld. Gezien Elijah de binnenplaats observeerde, werd Lara nieuwsgierig en deed hetzelfde. Haar ogen gleden over de binnenplaats en de groepjes docenten en Volitares. Vooral Jaromir sprong er voor Lara uit. Hij zag er ontzettend lekker uit in zijn volledig zwarte outfit. Lara deed haar mond open om haar mening over Jaromir te delen met Elijah, maar bedacht zich. Ze kende hem misschien nog niet goed genoeg om knappe docenten met hem te bespreken. Ze zou later wel aan Evelynn vragen of het haar ook was opgevallen. Tegen haar beste vriendin Eve zei ze bijna alles, bovendien kon zij een beetje mannelijk schoon ook goed waarderen. "Wie is jouw mentor?" vroeg Lara, in plaats van ongepaste opmerkingen over hun docent Docent Geschiedkunde te maken. Voor haar eigen bestwil kon ze beter uit de buurt blijven van hem. De afgelopen weken had ze wel bewezen dat ze weinig weerstand wist te bieden aan iedere vorm van seksuele spanning. Ze kon hem er niet bij hebben. Lara vroeg zich af of Don al van haar escapades had gehoord. Aan Leya haar vuile blikken, vuiler dan ze normaliter al van haar kreeg, te zien was Gabriel er in ieder geval niet in geslaagd om hun nachtelijke avonturen voor zich te houden. Leya joeg haar al de stuipen op het lijf, maar nu zorgde Lara ervoor dat ze ver uit de buurt bleef van haar. Lara zocht Don tussen alle andere studenten, maar kon hem niet vinden. Waar zou hij zijn? Hoe zou het met hem zijn? "Hee, is er vanavond niet een feestje?" vroeg ze aan Elijah. Dev had haar uitgenodigd, nog zo'n relatie zonder een duidelijke lijn tussen vriendschap of meer.... Lara vroeg zich af of Donovan er ook zou zijn vanavond, maar haar oude vriendengroep kennende zouden zij een feestje niet overslaan. Bij de gedachte dat ze Don vandaag weer zou zien ontstond er een combinatie van steken en vlinders in haar buik. Ze werd er duizelig van. Beter sprak ze Eve nog voor de avond viel, ze had voldoende om met haar beste vriendin te bespreken...

---

[ bericht aangepast op 25 mei 2021 - 13:52 ]

---

Een grijs verspreidde over Laslo’s lippen toen Evelynn zowaar goed op hem reageerde. Hij vond deze versie veel leuker dan de dame die het liefst op de grond voor hem wilde spugen. “Wat ben je toch ontzettend lief dat je rekening wilt houden met mijn voorkeuren,” zei Laslo, waarna hij snel een plukje haar achter haar oor duwde. Het was langgeleden dat hij zo intiem met Evelynn was geweest en hij miste het meer dan hij wilde toegeven. Hoewel zijn schuldgevoel allang was gezakt, had hij nog wel spijt dat hij was vreemdgegaan op haar. Laslo was niet een totaal vreselijk persoon.       ”Een haatdragende ex ben je zeker, Eve,” zei Laslo grinnikend, waardoor het duidelijk werd dat hij die woorden niet meende. De grijns op zijn lippen werd alleen maar groter toen Evelynn met haar ogen rolde om zijn opmerking. Op dat moment voelde hij ogen in zijn rug branden en hij draaide zich even kort om, om recht in Ramsey’s vurige ogen te kijken. Wat zijn probleem nou toch was? Laslo rolde met zijn ogen, gaf de jongen een verdiende middelvinger en focuste zich weer op Evelynn.       ”Je moet je pitbull beter trainen, hij ziet eruit alsof hij mijn nek eruit wilt rukken met zijn tanden, terwijl ik gewoon een leuk gesprekje met je heb,” zei Laslo tegen zijn ex-vriendin. Hij ergerde zich enorm aan Ramsey’s gehijg over zijn nek wanneer Laslo ook maar een voet richting een van ‘zijn’ meisjes zette. Hoe kon iemand zo bezitterig zijn?       Laslo zette zijn hand op zijn borst en keek quasi-beledigd toen Evelynn zei dat ze meer voor de alcohol kwam dan voor hem. “Auch, mijn hart zegt krak,” zei hij, waarna hij deed alsof hij een traan wegveegde. Hierna rolde er een lach over zijn lippen, waarna Laslo kort zijn hoofd schudde. “Moet wel toegeven, de alcohol was ook wel erg sterk in die club. Beste dat ik in een lange tijd heb gehad denk ik. Ik zou je het slechts half kwalijk nemen als je die woorden meende.”       Laslo’s hart maakte een ongekend sprongetje bij Evelynn’s volgende woorden. Ze tolereerde hem weer? Dat was iets wat hij niet had zien aankomen, zeker niet na haar gedrag de afgelopen twee jaar. Had hij toch iets goeds gedaan. “Nou ik ben blij dat je me weer tolereert. Dan zijn mijn inspanningen om mijn fout goed te maken toch niet voor niets geweest,” zei Laslo, waarna hij Evelynn’s hand kort pakte en het een zachte kneep gaf. De sterke drang om haar nu te kussen zette hij met kracht uit zijn hoofd. Dan had hij sowieso een klap voor zijn hoofd te pakken.       ”Of ik zin heb in ronde twee? Evie, je weet wel tegen wie je praat toch? Wat is dat nu weer voor een vraag,” zei Laslo, zijn kenmerkende grijns weer zichtbaar op zijn gezicht. “Natuurlijk heb ik zin in ronde twee. Ik weet niet wat Dev allemaal geregeld heeft, maar hem kennende zal het wel goed zijn. Ik geloof dat hij ongeveer heel Metanoia en het demonen realm heeft uitgenodigd.” Laslo beet even kort op zijn lippen en staarde in Evelynn’s ogen. Oh ja, spijt over het vreemdgaan op haar had hij zeker. Hij slaakte een diepe zucht en haalde een hand door zijn haren.       ”Evie, zou ik vanavond een dans van je kunnen stelen? Slechts een enkele, de rest van de avond mag je met Ramsey doorbrengen. Al begrijp ik absoluut niet wat je in die mislukte abortie ziet, maar smaken verschillen nu eenmaal, hè?” vroeg Laslo uiteindelijk, zonder erover te kunnen nadenken en er spijt van te krijgen.       Op dat moment voelde hij een tik op zijn achterhoofd, waardoor Laslo zich genoodzaakt voelde om zich weer om te draaien, denkend dat het Ramsey was. Zodra hij registreerde dat het niet een eikel, maar Dinah was, zette hij dezelfde grote glimlach op die Dinah's lippen droegen. "Gefeliciteerd!" zei de dame, waarna ze hem vlug omhelsde.

[ bericht aangepast op 25 mei 2021 - 22:02 ]

---

That is a perfect copy of reality.

---

Throw me to the wolves and I'll return leading the pack

Donovan had met een gebogen hoofd in de schaduwen van de binnenplaats de bekende welkomsspeech van Evicka aangehoord. De huisregels kon hij nu wel dromen. Het enige moment dat Donovan had opgekeken was bij het voorstellen van de nieuwe docenten. Zijn mentor was daar een van. Jaromir. Jaromir was hun nieuwe docent geschiedkunde en had vleugels die zo zwart kleurde als de nacht. Geïntrigeerd had Don de nieuwe docent van een afstandje staan bestuderen en kon eigenlijk niet wachten om met deze demon kennis te mogen maken. Ergens was hij vereerd dat hij zijn laatste jaar een mentor zoals Jaromir mocht hebben. Om hem heen begonnen zijn mede volitaires zich te verplaatsen, wat betekende dat de speech was afgelopen. Het volume ging omhoog en hier en daar werden vrienden herenigd. Donovan lief zijn ogen over de vele hoofden die aanwezig waren glijden, en had al snel die van Lara gevonden. Natuurlijk. Het was automatisme geworden. Waar Lara was, trokken zijn ogen naar toe. Als een magneet. Zo was het altijd geweest, en zo zou het altijd blijven, vreesde hij. Hij wou het niet toegeven maar het deed hem nog steeds pijn hoe zij hem op de een op de andere dag heeft kunnen laten vallen. Als een baksteen. Het voelde als hoog verraad, en toch kom hij haar maar niet uit zijn hoofd zetten. En nu hij haar daar zo zag staan, in gesprek met Elijah, voelde als een dolk in zijn hart. Kapot van verdriet vond hij een rebound in Kali. Want waar Lara plots uit zijn leven verdwenen was, was Kali voor in de plek gekomen. Kali was een goede vriendin geweest en had hem de nodige mental support geboden toen hij het het hardste nodig had. Van het een was het ander gebeurd, en daar had hij geen spijt van gehad. Wat misschien begon als een rebound, groeide met de dag meer richting oprechte gevoelens. Iets waar Donovan niet op gerekend had.       Plots besefte hij zich dat hij aan het staren was en rukte zijn blik, nog voor ze het gezien kon hebben, los van Lara. Snel liet hij zijn blik verder over het plein glijden en zag zijn beste vriend Ramsey zich in de richting van Kali begeven. Don stond op het punt zich bij hen te voegen totdat zijn aandacht getrokken werd door Zuze die in de aanwezigheid van Luca was. Wat krijgen we nou? Don vloekte zachtjes binnensmonds. Mik had Metanoia nog maar net verlaten en dit ging nu al fout. Hell no, not on his watch. Hij had Mik een belofte gedaan en die zou hij nakomen ook.       ”Al hoop ik vanavond toch een een dansje met jou de placeren, als je daar zin in hebt natuurlijk." Hoorde Don nog net de laatste woorden van Luca voordat hij uit het niets boven Zuze uittorende. Luca stem stierf weg en er viel een korte stilte. Don zijn blik gleed van Zuse naar Luca en weer terug. Hij schudde lichtelijk teleurstellend zijn hoofd, dit zou Mik nooit goedkeuren en wendde zich tot Luca. “Haar antwoord is nee, daar heeft ze geen zin in.” Antwoordde hij met zijn diepe lage stem zonder Zuze ook maar de kans te geven om zelf op Luca te reageren. Don was altijd een man van weinig woorden geweest die de confrontatie liever niet opzocht, maar Zuze was worth the fight.

---

someone out there feels better because you exist

she wore a smile like a loaded gun

twenty • outfit minus sunglasses • ramsey • binnenplaats

---

Ramsey had een brede grijns op zijn gezicht staan. Het was vaak dat, of een chagrijnige kop. De jongen kende weinig gezichtsuitdrukking die er tussen invielen. "Dus die date, he… Wanneer heb je tijd?”       Juist, de date. Hun weddenschap. Had ze er goed aangedaan om die weddenschap met hem aan te gaan? Het had Ramsey in elk geval in het laatste jaar gekregen, anders was de kans vrij reëel geweest dat hij net zoals Laslo tot zijn vijfentwintigste op Metanoia gezeten had. Welke kant Ramsey ging kiezen was meer dan duidelijk, maar een klein deel van haar vroeg zich af of hij überhaupt klaar voor was om de school te verlaten, met zijn gedrag soms.       Kali opende haar mond om antwoord te geven op zijn vraag, toen Ramsey’s gezicht iets betrok. Ze volgde zijn blik en zag Evelynn en Laslo samen staan. De twee hadden het zo te zien een stuk gezelliger dan het er normaal aan toeging. Ze voelde zich nog altijd lichtelijk schuldig dat ze het bed had gedeeld met Laslo toen hij Eve nog datete – ook al had ze dat laatste niet geweten. En later nog meerdere malen. Als hij hierom als zo humeurig keek, dan was het maar goed dat hij er tijdens het feestje niet bij was. Laslo being Laslo stak zijn middelvinger op. Hoe hypocriet het ook mocht zijn, met zowel haar eigen gedrag als de vele keren dat ze Ramsey’s date verzoekjes had afgewezen, ergerde Kali zich aan Ramsey’s reactie op het tweetal dat verderop stond. Zeker omdat het ook geen geheim was dat de jongen tegelijk ook nog achter Florence aan zat.       "En wie bepaalt wat we gaan doen? Jij of ik?"       Kali verplaatste haar aandacht terug naar Ramsey. Ze was sowieso al van plan geweest om hem even te plagen, maar nu kon hij het al helemaal krijgen. “Je bent één detail vergeten van onze weddenschap, prinses.” Voor een demon was hij erg slecht in het maken van deals. Dat beloofde nog wat. “Onze weddenschap was dat we op date zouden gaan als je in het laatste jaar terecht kwam… maar we hebben niet afgesproken wanneer we dan op een date gaan. Kan vandaag zijn. Of morgen. Of over een paar maanden.” Kali haalde haar onschuldig schouders op. Was ze lullig bezig. Ja, waarschijnlijk wel. Maar ze was ook te nieuwsgierig naar zijn reactie. Ze wilde hem haast vertellen dat hij maar op date moest gaan met Flo of Evelyn. Ze wist echter ook dat Ramsey zo’n beetje alles als een uitdaging zag, dus ze hield mooi haar mond dicht voor hij dat nog daadwerkelijk ging doen ook. “Maar, als het eenmaal zo ver is, dan mag jij gerust bepalen wat we gaan doen.” Kali gaf hem een klopje op zijn hoofd. “Ik zal je laten weten wanneer ik tijd heb.”       Over zijn schouder viel ditmaal haar blik op Don, die met een gezicht als een donderwolk richting Zuzana en Luca liep. Interessant. Daar zou ze hem later nog wel naar vragen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered