[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee gaf hem een schouderduwtje. ‘Nou zeg, een beetje meer enthousiasme mag wel.’ Hij stak plagerig zijn tong uit. ‘Ben je soms vergeten hoe gezellig ik ben?’ Met het restant van de fopartikelen in de doos stond hij op en klemde het ding tegen zich aan. ‘Nou, ik ga maar kijken of ik hier nog kopers voor kan vinden. Tot vanavond!’ Hij schonk de jongen nog een glimlach en ging de eerst volgende coupé binnen waar hij meteen de schade opnam. Dat was niet best.

---

Every villain is a hero in his own mind.

-

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 10:27 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Uiteindelijk was Lee teruggegaan naar zijn coupé, waar hij zijn verhaal had gedaan over wat er in de Slytherin-coupé was gebeurd. Met zijn vieren hadden ze geprobeerd de schade te herstellen. Sommige dingen waren echt niet meer te redden – daarvoor liet hij wel gewoon een rekening naar Prudence sturen. Al met al vond Lee dat hij zich toch best goed had gehandhaafd. Een lapdance van Daphne was nou niet iets waar hij de hele zomervakantie reikhalzend naar uit had gekeken, maar het deed hem stiekem wel goed dat zij degene was die haar zelfbeheersing was verloren. En op het moment zelf was hij nogal boos geweest toen hij in de gang belandde, maar hij vond het toch wel heel lief dat Nomad hem was komen helpen. Met vlinders in zijn buik dacht hij aan vanavond. Als hij zijn plan maar durfde uit te voeren… Een betere gelegenheid kreeg hij vast niet!
      De treinreis kwam tot een einde en Lee kleedde zich net zoals de anderen om. Zodra hij de trein uit was, ademde hij gretig de frisse lucht in. Eindelijk weer terug op Hogwarts! Hij had er weer helemaal zin in!
      Hij stapte iets dichter naar Cole toe en zei: ‘We moeten ons gesprek nog wel afmaken hè! Zonder de meiden erbij!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Naarmate de trein langzamer begon te rijden, besloten Tilly en Rosalie om zich om te gaan kleden. De hele reis hadden ze een beetje gesproken over de vakantie, hadden ze een soort van luisterspelletje gedaan en had Rosalie Tilly kennis laten maken met Ravi. Rosalie kon aan de uil merken dat het diertje enthousiast was. Het zat zachtjes te piepen op haar schouder. "Oke, zoals we geoefend hebben." Met behulp van Tilly haalde Rosalie haar koffer naar beneden. Ze voelde even langs de randen en vond zo de sloten van haar koffer. Zodra ze de deksel opende, sprong Ravi van haar schouder.
      Zoals ze thuis geoefend hadden, hielp Ravi Rosalie met haar kleding. Zodra Rosalie het woord 'uniform' zei, begon te kleine uil te springen door de koffer. Door geluidjes te maken gaf de uil aan of ze het goede in handen had of niet. Binnen vijf minuten was ze omgekleed en gooide ze haar koffer weer tevreden dicht. Vanuit haar zak haalde het meisje uilensnoepjes vandaan en voerde een paar aan Ravi. "Goed gedaan," zei ze zachtjes tegen de uil, terwijl ze hem over zijn hoofd aaide. Met behulp van Tilly kwam ze naar het perron en daar begonnen de zenuwen echt toe te nemen. Hoewel ze het kasteel niet meer zou kunnen zien, wat ze erg jammer vond, was ze benieuwd hoe ze deze wereld opnieuw kon beleven.
      Ze rook de koetsen. Of eigenlijk vooral dat wat ervoor stond. Rosalie kon niet helemaal thuis brengen, ze had altijd het idee dat ze koetsen zichzelf trokken, maar toch was er een soort dierlijke lucht, die heel flauw was vergeleken met de scherpe boslucht om hen heen. Voor Rosalie echter in mocht stappen, werd zowel zij als Tilly gecontroleerd of ze iets op zak hadden. Tilly en zij zeiden niets tegen elkaar, tot Rosalie eindelijk in de koets zat. "Waarom zouden ze dat doen, dat was eerst niet toch?" vroeg ze aan haar vriendin.

[ bericht aangepast op 13 mei 2021 - 22:38 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Eindelijk!" Rafaël gooide zijn arm om de schouder van zijn beste vriendin heen. Zodra hij de trein uit was gekomen, had hij eindelijk Jordyn op het perron gezien. Hij grijnsde breed naar het meisje naast hem. "Kon je nu echt niet gewoon wachten tot we in het kasteel waren?" vroeg hij met kleine glimlach.

[ bericht aangepast op 13 mei 2021 - 22:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Volgens mij heb jij altijd honger," zei ze grinnikend. Ze liep voor Noah uit door de gang en nam een kleine sprong het perron op. De andere leerlingen woelden als een grote wolk bijen om hen heen en Isa keek even kort om zich heen of ze haar andere vrienden zag. Uiteindelijk liet ze het zitten en keek met een glimlach om naar Noah. Ze zou Blythe wel weer in school zien.
      "Zal ik heel eerlijk zijn?" zei ze met een kleine glimlach naar Noah. "Ik kan niet wachten tot ik weer in mijn bed lig straks." Ze was ergens toch moe geworden van de lange reis en om een of andere reden sliep haar hemelbed hier in Hogwarts beter dan thuis.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Je kan maar beter het jaar goed inluiden hè,’ zei Jordyn met een grijns. Ze had zich prima vermaakt, zo met Mosh. Even wat verloren tijd ingehaald. ‘En het gaf toch wel een beetje extra spanning.’ Ze wiebelde met haar wenkbrauwen en gaf hem toen een plagerig schouderduwtje. ‘Al is voor een groentje als jij natuurlijk alles spannend.’

[ bericht aangepast op 13 mei 2021 - 23:13 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij wist absoluut niet hoe hij daarop moest reageren. Hij mocht dan wel een groentje zijn, maar wat Jordyn deed ging hem ook te ver. Hij hoopte nog altijd zijn eerste keer met iemand speciaal te delen, al werd die kans steeds kleiner met Zoya in beeld.
      Hij wilde het er in ieder geval niet over hebben. "Hoe was je vakantie?" Veranderde hij het onderwerp.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij had heus niet altijd honger. Hij knipperde dan ook wat ontzet met zijn ogen bij haar reactie. Onverstaanbaar mompelde hij iets, keek nog vluchtig de coupé rond of hij alles mee had dat mee moest, en volgde haar dan het perron op. Net als hij wou uitstappen, passeerde één van de heksen op haar naaldhakken, en hij besloot van nog maar enkele seconden op het trapje te blijven staan tot ze weg was. 'En jij doet niets liever dan slapen.' kaatste hij terug, terwijl hij even prutste aan zijn gewaad die bleef haperen aan het trapje.

Zodra hij de trein uitstapte, greep hij naar het pakje sigaretten in zijn broekzak. Nonchalant liet de jongen zijn ogen over het perron gaan, terwijl hij de peuk in zijn mond stak, hem aanwakkerde en de eerste rook uitblies. In de trein had hij geprobeerd rustig zijn ronde te doen, maar de schouwers hadden hem toch lichtelijk nerveus gemaakt. De extra bewaking van Hogwarts dit jaar zou zijn positie een stuk moeilijker maken, al was het ook wel weer een uitdaging.
      Al was hij blijkbaar niet de enige die van de schouwers nerveus werd. Hij was in zijn nopjes geweest toen hij Roman had zien blunderen. Er moest dit jaar vast iets te vinden zijn tegen de head boy, zodat die in ieder geval niet kwam bemoeien met zijn zaakjes. Zoya maakte hij zich geen zorgen over, zij kneep al jaren een oogje dicht sinds ze prefect was geworden. Handig, zo'n vriendin.
      Over handige vrienden gesproken. Hij vond Prudence en Daphne verderop. Als hij met hen mee zou lopen en gewoon een gesprek aan zou knopen, wist Thomas zeker dat hij minder zenuwachtig overkwam bij de ingang. Vloeken meesmokkelen in zijn koffer had hij dit jaar niet gedurfd (al wist hij genoeg manieren hoe er wel aan te komen). Dat betekende niet dat zijn koffer onschuldig was. Op zijn dooie akkertje liep de jongen naar de meiden toe.
      "Dames," zei hij bij wijze van begroeting.

[ bericht aangepast op 14 mei 2021 - 12:47 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Na haar bezoekje naar het toilet, had ze zich vlug omgekleed aangezien ze bijna bij Hogwarts waren. Ze had zich nog even verkneukeld met de situatie die ze daarnet had met Lee. Als ze straks in bed zou terug denken aan die gezichtsuitdrukking op zijn stomme smoel, zou ze vast slapen als een roosje.
Ze stapte de trein uit, en wandelde op een snel tempo naar Daphne toe - Bijna Noah van zijn sokken blazend, maar wat boeit het - die ze net had opgemerkt op het perron. 'Wat stond jij daarnet lekker hevig bij Lee janksmoel.' Ze grijnsde haar tanden bloot, terwijl ze haar vriendin geamuseerd aankeek. Vanuit haar ooghoeken merkte ze Thomas op, en wenkte hem door te zwaaien. Terwijl ze keek hoe hij dichter naar hen toe wandelde, kwam Jordyn even in haar vizier. Die meid had ze altijd al een knappe verschijning gevonden, en ze had precies afgelopen zomer nog een grotere glow up gehad. Haar gedachten dwaalden even af naar het eindejaarsbal van vorig schooljaar. Toen had ze een gryffindor willen pesten, waarbij dat Jordyn werd, maar dat lukte niet zo fantastisch aangezien ze nogal dronken rondliep waardoor haar bitchy skills als verdoofd waren. en toen begon die meid te flirten als een echte pro, en daar bezweek Prudence meteen voor. Ze raakte haar lippen onbewust aan tijdens het terugdenken aan de tongzoen die ze gedaan hadden achter het standbeeld van de heks met de bochel. Hoopte ze nou dat ze ooit nog eens die kans kreeg? Want ze had Jordyn weggeduwd toen ze besefte wat ze aan het doen waren, zomaar even in het openbaar. Ze schudde snel haar hoofd om de gedachte los te laten. 'He, Thomas.' Ze richtte haar blik dan maar op de jongen.

[ bericht aangepast op 14 mei 2021 - 12:00 ]

Daphne wierp een donkere blik op haar vriendin. De naam “Lee” hoefde ze de rest van de dag niet meer te horen. Ze had zich nogal laten kennen door hem aan zijn haren uit de coupé vandaan te sleuren en was daar helemaal niet blij mee. Uiteindelijk was het evengoed vernederend voor die kneus geweest, maar evengoed zat dat hele gesprek haar niet lekker en was ze nog steeds vreselijk geïrriteerd door het hele gebeuren. Hij werd steeds brutaler, leek het wel. Terwijl ze toch juist een omgekeerde reactie had willen uitlokken. Het was een schrale troost dat hij de naam van zijn nieuwe crush zo onderhand op zijn voorhoofd had geschreven; dat zou ze nog weleens flink uitbuiten.
      Met een zelfingenomen glimlachje begroette ze Thomas, benieuwd welke waardevolle informatie hij dit jaar zou ontrafelen. ‘Byrne.’ Ze legde een hand op zijn onderrug, boog zich naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. ‘Goed je weer te zien.’

[ bericht aangepast op 14 mei 2021 - 12:14 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had de afwezige blik van Prudence vluchtig gezien en voor een moment was hij nieuwsgierig waar het meisje aan gedacht had, voor hijzelf kwam storen. Hij liet het er echter op dit moment bij zitten, al maakte hij een mentale notitie Prudence een beetje in de gaten te houden.
      "Insgelijks," stemde hij met Daphne in. Hij schonk beide dames een charmante glimlach. "Hebben jullie het al gehoord?" vroeg hij zacht. Praten over de vakantie en koetjes en kalfjes was niet echt zijn ding. Thomas ging liever direct op zijn doel af als hij iets waardevols had gezien en er lag een mooie prijs in het verschiet. Hij moest alleen de gelegenheid ervoor creëren en Daphne en Prudence waren juist zijn favoriete meiden daarvoor. Thomas leunde iets dichter naar de meiden toe en sprak zacht. "Rosalie is terug." Een sluw glimlachje lag op zijn gezicht. "Ben benieuwd hoe onze rattenkoning daarop reageert."
      Hij keek even naar Dapnhe en trok een wenkbrauw in uitdaging naar haar op.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Schuldig," zei ze met een grijns. Ze haakte bij Noah in en samen met hem liep ze naar de koetsen. Hij had gelijk, ook zij had zin in het avondeten en ze was benieuwd waar ze straks allemaal uit kon kiezen. "Ik hoop echt dat ze weer kippenvleugeltjes hebben, die maakt mijn moeder nooit."
      Al kletsend over wat ze hoopten dat op tafel kwam te staan, liepen ze verder naar de ingang van de school. Vilder stond daar op hen te wachten en een beetje verbaasd liet Isa zich controleren met een lange gekromde staaf. Verbaasd keek ze even op naar Noah, maar de mochten beiden doorlopen zonder dat er iets aan de hand was. "Ze zijn wel erg serieus met dit, vind je ook niet?"
      Het baarde haar zorgen. Natuurlijk had ze ook wel de schouwers gezien op de trein en ze wist ook wel hoe laat het was, de kranten stonden er vol mee; De terugkeer van Voldemort. Ook Isabella wist heus wel wat het betekende, het gevaar, de dreigingen, maar zo dichtbij als dit was het voor haar nog niet geweest.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze sloeg haar armen over elkaar, en wendde haar blik af van Jordyn. Niet dat ze er mee inzat dat het onbeleefd is om te staren naar anderen, daar had ze nog nooit achter gekeken. Maar ze wou niet dat Jordyn het zou merken. Ze richtte haar blik meteen oprecht geïnteresseerd naar Thomas als hij blijkbaar een nieuwtje had. Ze zette een stap dichter, zodat ze zeker niets zou missen qua informatie. Ze trok dan ook meteen grote ogen, en geamuseerd keek ze opzij naar Daphne. 'Dit gaat een heel interessant jaar worden.' Na een saaie zomervakantie thuis, had ze drama zeker en vast gemist en dit nieuws was gewoon...Hemels.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt