[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

JEMIMA GAUTHIER ravenclaw • in a comparment • rafael and roman Jem haalde haar schouders op. "Als je er eentje wilt, schrijf er met liefde een voor je." Rafael kon er nu daadwerkelijk een gaan verwachten ook. "Ik zal 'm in lijstwaardig maken, geen zorgen. Nog specifieke wensen?" Haar blik gleed naar Roman terwijl ze zachtjes lachte om zijn opmerking. Jem bekeek hem uitvoerig, beginnend bij zijn voeten en eindigend bij zijn hoofd. Langzaam trok ze een wenkbrauw op. "Je bent echt ontzettend angstaanjagend. Ik denk dat je Snape wel kunt inhalen. Vooral als je zo bevroren blijft staan als zonet. Maar goed. Muizen? Ik ben nieuwsgierig nu. "

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

"Zo zoetsappig mogelijk graag," zei hij tevreden. Hij legde even kort een hand op haar schouder. "Dat laat ik aan Roman over om uit te leggen. Ik ga eens kijken of mijn beste vriendin weer in het land der levenden is." En anders kon hij nog altijd op zoek naar Justin, die had hij wonderbaarlijk ook nog niet gezien. Allebei zijn beste vrienden had hij nog niet eens gesproken. Zou hij de trein gemist hebben? Rafael liep tevreden door de gang heen en keek even vluchtig coupé na coupé in op zoek naar Justin of Jordyn.

---

It's never gonna happen, Guys.

Daphne keek de jongen met een priemende blik aan. Die had ze niet zien aankomen. Ze wist dan ook even niet wat ze moest doen: het voelde alsof ze alleen maar kon verliezen. Als ze weigerde, sloeg ze een flater. Als ze het wel deed, stond ze ook meer voor lul dan hij.
      Uiteindelijk stond ze op. ‘Ga maar zitten dan.’
      Haar mondhoeken krulden omhoog. Ze wist wel hoe ze hem een toontje lager kon laten zingen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Nou, ik kan wel leukere complimenten bedenken,’ zei Roman hoofdschuddend. ‘Raf liet wat muizen los om Zoya de stuipen op het lijf te jagen. De rest van de coupé was banger voor onze Head Girl dan voor die beesten, maar dat terzijde.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met een uitgestreken gezicht ging Lee op het bankje zitten. Een scherpe parfumlucht prikkelde zijn neusgaten waar hij spontaan van moest niezen.
      ‘Je weet dat er zo’n spuitding op zo’n parfumfles zit hè en dat het niet de bedoeling is dat je het hele ding over je heen gooit?’ merkte hij op.
      Ze rolde met haar ogen. ‘Doe niet zo bijdehand, kleuter.’
      Alsof dat rollen met haar ogen zo volwassen was. Hij leunde naar achteren en klopte op zijn benen. ‘Nou, kom maar op. Misschien dat Marcus een liedje kan gaan zingen, anders is het zo stil. Dan kom ik zeker niet in de mood.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Lane!’ Rhae had het gevoel dat ze zo ongeveer de hele trein waren doorgelopen toen ze haar neef zag. Ze kende hem niet zo heel erg goed doordat ze zo ver van elkaar waren opgegroeid, maar ze was toch heel blij om hier iemand te kennen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er verscheen een diepe frons op haar voorhoofd als de coupédeur plots openschoof, en ze Lee zag staan. Wat komt die ukkepuk hier nu doen?
Ze wierp even een blik naar Daphne, en haar diepe frons werd haast nog dieper toen ze haar beste vriendin zag grijnzen. Ze volgde haar blik en kwam terecht bij Lee die een rode kop had die je kon vergelijken met een overrijpe tomaat. Ooooooooh. Ook bij Prudence verscheen er nu een ietwat boosaardige grijns. Dit wordt heerlijk. Haar blik ging even onverschillig over de doos met spullen. Waar die kerel zich mee bezighoudt. Wat een onzin.
Ze tuitte haar lippen wat, en sloeg haar ene been over de andere terwijl ze deed alsof haar nagels momenteel de meest boeiende objecten op de wereld waren.
'Ik denk dat jij eerder zou moeten betalen omdat Daphne überhaupt op jouw schoot zou willen gaan zitten.' Ze wierp een terloopse blik op de jongen. 'Zou wel goed zijn voor jouw reputatie hoor.' Ze grijnsde lichtjes, en ging met haar ene elleboog op haar knie steunen. 'Dan heb je tenminste nog iets bereikt in jouw laatste jaar. Gaan ze misschien toch nog twijfelen dat je geen vieze nicht bent.'

[ bericht aangepast op 10 mei 2021 - 22:01 ]

'Ik heb anders geen problemen met die reputatie hoor. Hoeven ze van mij niet aan te twijfelen. Juist jullie zouden toch moeten begrijpen wat ik in jongens zie, jullie gaan ze vol enthousiasme allemaal af.' Hij keek veelbetekenend naar het meisje. 'Je zou denken dat het Daphnes reputatie schaadt als ze zelfs bij een nicht aan haar trekken probeert te komen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze kon een schampere snuif niet onderdrukken. Hoe durfde dit ongedierte zo in de verdediging gaan tegen haar.
Haar blik ging even naar Daphne. Die zou er ook heus niet mee kunnen lachen.
'Wie zei er er hier iets over aan zijn trekken komen?' Haar wenkbrauwen schoten de lucht in. 'Droom lekker verder.'
En nu had ze genoeg van die gozer. Ze rolde verveeld met haar ogen, en ging rechtstaan. 'Ik ga even naar het toilet. Zelfs daar is het momenteel boeiender dan hier.' Rotjong.

Lee grinnikte. 'Het was niet mijn idee. Ik kan het ook niet helpen dat je vriendin...'
      Plotseling greep Daphne hem bij zijn krullen en rukte hem overeind. 'Zo is het wel weer genoeg,' siste ze. 'Wegwezen, snotjong.'
      Lee struikelde over zijn voeten toen ze hem door de coupé sleurde, terwijl haar lange nagels zijn hoofdhuid zo onderhand opensneden. Hij viel op zijn knieën in de gang toen ze hem naar buiten duwde. Voor hij overeind kon krabbelen, vloog de doos met spullen ook door de lucht, waarna alles over de grond verspreid lag. Iets brak, waarna de grond voor een groot deel in een moeras veranderde en Lee maar net opzij kon krabbelen. Kreunend ging Lee op zijn knieën zitten terwijl hij naar de ravage keek. Sommige spullen waren in het moeras terechtgekomen, die langzaam wegzonken. Hij plukte zoveel mogelijk uit de drab vandaan en veegde de smurrie af aan zijn kleren, maar lang niet alles zou te redden zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Na een paar minuten in de lege coupe te hebben doorgebracht, stond hij op. Hij blikte nog even naar buiten voordat hij de coupe verliet. Hij stond oog in oog met zijn nichtje Rhae en een nog bekender gezicht, Blythe. Hij was verrast om beide te zien nadat ze elkaar al een tijd niet meer gezien hadden. Er was wat contact geweest tussen hem en Rhae, een paar dagen voor deze treinreis om af te spreken maar zoals gewoonlijk was er weer eens niks van terecht gekomen. "Rhae" zei hij terwijl hij een hand door zijn haren haalde. Kort keek hij naar Blythe maar sprak haar verder niet aan, dus richtte hij zijn blik weer op zijn nichtje. "Sorry dat we elkaar niet eerder ontmoet hebben maar ik was weer eens veel te laat." De blondine was weinig veranderd sinds de laatste keer dat ze elkaar gezien hadden, misschien enkele centimeters gegroeid. Lane zou het niet snel toegeven maar hij was blij een bekend gezicht te zien. Zo vroeg in de reis had hij al heel wat gezien, dingen die voorlopig niet van zijn netvlies zouden verdwijnen. "Hoe was het in Frankrijk? Met je ouders en de hele bende aan broers?" Een scheve grijns was zichbaar op zijn gezicht terwijl hij tegen de gesloten deur achter hem leunde, zijn handen weggestoken in zijn broekzakken.

"I choose being real over being perfect."

[ bericht aangepast op 10 mei 2021 - 22:38 ]

---

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

Ze trok net de coupédeur dicht, als die binnen drie tellen alweer openvloog. Ze knipperde even met haar ogen, maar haar boosaardige grijns verscheen weer als zonneschijn als ze ziet hoe Daphne Lee hardhandig naar buiten werkte. Nog niet eens op Hogwarts, en ze was al bezig met vuile klusjes op te knappen. En wat voor eentje.

De knul viel op de grond, en ze keek er even zwijgend naar terwijl de spullen in het rond vlogen. 'O jee.' Ze deed alsof ze van alles probeerde te ontwijken op de grond, maar ondertussen doorboorde ze alles wat ze maar kon met haar naaldhakken. 'Oooooh, wat jammer nou!' Ze sloeg een hand voor haar mond alsof ze zich schulde voelde om daarna in lachen uit te barsten. 'Sukkel.' Ze slaakte een vrolijke kreet, en wandelde naar de toiletten.

Nomad Morphew
>> Met Prudence, Daphne, Marcus en Lee in een coupé/op de gang <<

Nomad had het tafereel zwijgend toegekeken, maar toen Daphne met een tevreden gezicht ging zitten, rolde hij met z'n ogen. 'Lekker volwassen,' zei hij. Hij klom overeind, opende de deur en stapte de coupé uit. Zonder Daphne nog aan te kijken sloot hij de deur achter zich en pakte hij zijn toverstok. Met een zwiep was het moeras verkleind en met nog een zwiep was hij helemaal verdwenen. Daarna zakte hij door zijn knieën en begon hij wat spullen op te rapen.
Hij zweeg even, maar zei toen toch zacht: 'Dat was niet zo verstandig van je.'

[ bericht aangepast op 11 mei 2021 - 10:26 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Er verscheen een klein glimlachje rond zijn mondhoeken. Isa heeft zich altijd oprecht zorgen gemaakt rond hem, en hij moest toegeven dat dat altijd een aangenaam gevoel gaf. Hij zou ze niet meer kunnen missen als vriendin. 'Maak je maar geen zorgen, Isa. Het ergste dat ooit gebeurd is een ontplofte ketel.' Plus dat zijn wenkbrauwen toen volledig waren weggeschroeid, maar er is niets dat Plijster niet kan oplossen, dus dat was ook geen zo'n groot drama. Alleen hadden de medestudenten zich krom gelachen. Stond hij daar met een schaapachtige grijns terwijl hij vanbinnen aan het sterven. En langs buiten ook, want wat stonken die dampen... poeh.

[ bericht aangepast op 11 mei 2021 - 10:38 ]

Op een ander moment was er misschien nog een blos langs zijn gezicht getrokken omdat Nomad hem kwam helpen, maar op het moment was hij vooral nog woest omdat dat rotwijf van een Prudence de helft van zijn spullen kapot had gemaakt met haar naaldhakken. Hoe moest hij dat nou aan Fred en George uitleggen? Straks was dit de laatste keer dat hij dit mocht doen en kon hij een baan bij hen ook wel vergeten! De gedachte liet tranen in zijn ogen springen en hij veegde ze woest weg.
      ‘Ik deed gewoon mijn werk,’ bromde hij. ‘En ik wilde jou gewoon gedag zeggen. Het is niet mijn schuld dat ze altijd kutopmerkingen moeten maken.’ Hij keek opzij. ‘Ik snap niet wat je bij ze moet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.