[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik ben Rhae.’ Ze schudde Blythe de hand.

[ bericht aangepast op 8 mei 2021 - 13:06 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

JEMIMA GAUTHIER ravenclaw • in a flooded part of the train • rafael and roman Het verschil tussen hoe het meisje naar Rafaël en Roman keek was haast komisch. Jem trok geamuseerd een wenkbrauw op. Het was wel typisch dat dit net moest gebeuren wanneer er Schouwers in de trein waren. Het probleem was nu in elk geval opgelost, afgezien de grote schroeiplek op het tapijt – het vuurtje waar het meisje eerder over had gesproken.       "Ik denk dat je een Valentijnsbrief kunt verwachten, Raf," grinnikte Jem. Haar ogen gleden naar Roman. "Jij daarentegen... Het is maar goed dat eerstejaars nog geen praktische lessen met boggarts hebben." Het voelde haast vreemd om hem tijdens het daglicht te zien. Ondanks dat ze in hetzelfde huis zaten, praatten ze voornamelijk met elkaar tijdens de nachtelijke uurtjes. "Meer chaos gaande in de trein?"

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Een liefdesbrief? Even keek hij peilend op naar Jemima, Dit ging er niet nog eentje worden toch? Anders was hij nu al klaar met dat verliefd zijn gedoe. "Van jou?" vroeg hij plagend. Hij kwam weer overeind van de bank en keek even zo'n lief mogelijke glimlach naar Jemima. "Vind ik echt een eer, ik zal hem inlijsten boven mijn bed." Zo, hij kon er maar beter een grapje van maken. Hij keek even naar Roman en moest zachtjes lachen om het geintje wat Jemima maakte.
      "Muizen," beantwoorde hij op Jemimas laatste vraag met een flauwe glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Theo moest lachen om de opmerking over heropvoeding. ''Ik ben blij dat ik niet heropgevoed moet worden. Is weer een pluspunt.'' Nu moest zijn 'nee, nee, nee' niet verkeerd opgevat worden. Hij mocht Zoya tot een zekere hoogte en respecteerde haar, maar ze was simpelweg zijn type niet. Iets wat waarschijnlijk wederzijds was. Nee, Theo's type was het meisje wat naast hem stond en wiens hand hij nog steeds vast had. ''Ah goed idee, de trolley witch zou dat inderdaad wel hebben.'' antwoordde Theo terwijl hij bedenkelijk knikte. ''Die loopt vast haar ronde al door de trein heen.'' Ofwel ze zouden zich door de menigte die zich in het pad bevond banen. Het leek alsof er ieder jaar meer studenten bij kwamen en alsof de trein steeds kleiner werd. Een glimlach sierde zijn gezicht doordat Kyra hem kapitein noemde. ''Sinds het het handigste is om de muizen in het goederenstuk te bewaren, kunnen we het beste eerst de trolley witch opzoeken,'' begon hij. ''dus let's go, my lady.'' Hij twijfelde of hij haar hand moest loslaten of deze vast moest blijven houden, dus begon hij maar langzaam te lopen.

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Met hun dozen vol artikelen van Weasleys' Wizard Wheezes, gingen Mavis en Lee ieder een deel van de trein door. Lee was enthousiast genoeg om zijn medeleerlingen een flink aantal spullen aan te smeren, al was hij minder secuur in de administratie bijhouden en vergat hij dat de helft van de keren. Bij aankomst bij Hogwarts zou hij alles nog maar eens goed natellen. Rekenen was sowieso niet echt zijn sterkste punt, waardoor hij soms wat hulp van de klant nodig had om helemaal uit het wisselgeld te komen. Hier en daar leverde hem dat een spottende opmerking op, maar dat mocht de pret niet drukken. Hij was er evengoed trots op ambassadeur van WWW te zijn.
      Bij ieder coupé gluurde hij even naar binnen om de hele vervelende mensen over te kunnen slaan. Toen hij Lane in een coupé zag zitten bleef hij dan ook even weifelend staan, maar uiteindelijk liep hij toch verder. Het mocht dan wel drie jaar geleden zijn, maar hij voelde zich nog steeds opgelaten bij de jongen in de buurt. Bovendien was hij gewoon te stom voor de leuke dingen die hij verkocht.
      De andere reden dat hij overal eerst naar binnen gluurde, was Nomad. Hem weer voor het eerst zien (en spreken!) vroeg toch wel om enige interne voorbereiding. Voordat zijn hart er vandoor ging ofzo. Toen hij dan ook eindelijk, eindelijk een glimp van de jongen opving, waren zijn handen zo klam dat hij alle koopwaar bijna liet vallen. Vlug zette hij de doos klem tussen zijn heup en de wand en haalde een hand door zijn weerbarstige krullen, al wist hij maar al te goed dat daar geen redden aan was.
      Kom op, Lee. Je kan het.
      Hij hoefde alleen maar te vragen of hij ook wat wilde kopen.
      Al wilde hij veel meer vragen; naast hem op de bank neerploffen en vragen naar zijn vakantie en zijn plannen voor het komende jaar en de nieuwe liedjes die hij kon spelen en nog meer dingen die hij nu in zijn zenuwen spontaan aan het vergeten was.
      Toen Lee maar bleef dralen en het tempo van zijn hart nou niet echt afnam, gaf hij zichzelf toch maar een mentale schop onder zijn kont en duwde de deur van de coupé open.
      ‘Goeiemiddag!’ Om de een of andere reden had het net echt geleken alsof Nomad helemaal alleen in de coupé zat, maar nu zag hij dat Prudence en Daphne er ook waren. En Marcus. Maar dat was iets minder rampzalig.
      Hij besloot dan ook maar te doen alsof die twee stomme meiden niet bestonden en keek Nomad aan. Het zien van de jongen zorgde direct voor een glimlach die zo groot was dat hij zo het Guiness Book of Records in kon en er was enthousiast vuurwerk in zijn buik toen die mysterieuze donkere ogen hem aankeken.
      Lee vergat spontaan wat hij hier kwam doen. Een paar tellen staarde hij de jongen aan, daarna kreeg hij het zo warm dat hij zou zweren dat de coupé tot een oven was omgetoverd.
      En hij werd rood. Vast vuurrood.
      Lee wist niets beters te bedenken dan te doen alsof hij er niets van merkte, dus hij stak enthousiast de doos naar voren. ‘Wil je ook iets kopen?’ Hoopvol keek hij Nomad aan, hopend het contact nog even te kunnen rekken. Natuurlijk zou hij hem na de treinreis opzoeken – zeker met die vrek op het andere bankje ging hij hier geen stuntelende conversaties houden – maar hij had de jongen zo gemist dat iedere seconde oogcontact een galjoen waard was en hij wilde gewoon heel graag iets aan hem verkopen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew
>> In de coupé met Prudence, Daphne, Marcel en Lee <<

Nomad was verstijfd toen Lee opeens hun coupé was binnengekomen. Was het naïef van hem geweest om te verwachten dat Lee hem niet zou opzoeken als hij zich bij Daphne zou voegen? Zijn hartslag nam toe en hij voelde zich bekeken door Daphne, aan wie hij zojuist had verteld dat hij geen behoefte meer had aan het gezelschap van Lee.
Hij wist dat hij gewoon een barse 'Nee' moest zeggen. Dat zou duidelijkheid scheppen, voor iedereen. Maar zodra hij oogcontact met Lee maakte, voelde hij die barsheid een beetje verdwijnen.
Ik heb je gemist...
De woorden schoten door zijn hoofd - en dat beangstigde hem. Omdat hij zijn blik niet wilde neerslaan, blikte hij op de merchandise die Lee in zijn handen had. 'Wat verkopen jullie?' vroeg hij. Lee had vorig jaar niet echt spullen verkocht, maar meer gezocht naar proefpersonen. Daar had hij enthousiast over verteld, dat hij Fred en George hielp met hun ambities van het starten van een eigen winkel. Daarna had hij een hand voor zijn mond geslagen en gezegd dat hij dat eigenlijk niet zomaar aan iedereen mocht vertellen, maar dat hij Nomad wel genoeg vertrouwde.

[ bericht aangepast op 9 mei 2021 - 12:55 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Dit allemaal!’ Hij schoof de doos onder Nomads neus. Aangezien de jongen nou niet echt een grapjas was en de meeste dingen vast niet kende, begon hij een lange beschrijving van alles wat er in zat en waar je ze voor kon gebruiken. ‘Deze vind ik leuk.’ Hij haalde er een felgekleurd doosje uit met een plaatje van een jong stel op het dek van een piratenschip. ‘Er zitten dagdromen in die een halfuur duren. Heel handig voor wanneer je je verveelt. Oh en de hoofdloze hoed is ook supercool, dan wordt je hoofd onzichtbaar.’ Hij lachte. ‘Niet de meest originele benaming maar super handig als je ergens heen wilt waar je stiekem niet mag zijn.’

[ bericht aangepast op 10 mei 2021 - 10:02 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

Het gesprek tussen Prudence en Daphne over dates of whatever ging eigenlijk volledig aan hem voorbij terwijl hij uit het raam staarde. Toen hij de deur van de coupé open hoorde gaan keek hij op en richting de deur. Marcus trok zijn wenkbrauw op bij het zien van een Hufflepuff student, die meer weg had van een overenthousiaste golden retriever. Wilson was zijn naam of zo. Niet geheel relevant voor Marcus om te onthouden, gezien hij wist dat de jongen geen Pureblood of tenminste zelfs een Halfblood was. Hij richtte zijn blik op Nomad die aangesproken werd door de jongen om wat dan ook te kopen. Echter zei hij niets. Marcus wilde de reactie van de Ravenclaw afwachten voordat hij zich er mee ging bemoeien.

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Een flauwe grijns krulde om Romans lippen. ‘Jij denkt dat ik al nachtmerriewaardig materiaal ben?’ vroeg hij aan Jemina. ‘Ik bereid ze gewoon voor op Snape. Maakt hun leven op Hogwarts juist wat minder traumatiserend.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad bekeek de spullen met opgetrokken wenkbrauwen. Lee zette hem niet in een prettige positie, want die wist heus ook wel dat hij hier niet echt iets mee had. 'Niet mijn ding,' zei hij schouderophalend. 'Maar wie weet maak je Marcus er blij mee.'

[ bericht aangepast op 10 mei 2021 - 11:34 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Oh, dit werd heerlijk.
      De verliefdheid spatte zo ongeveer van Lee af, met zijn knalrooie kop en complete aandacht voor Nomad. Geen wonder dat die jongen afstand wilde nemen. Misschien kon ze alvast de eerste hatelijke opmerking uitlokken. Zo voor haar ogen zou dat Lee nog veel meer pijn doen.
      Haar lippen krulden om in een grijns. ‘Dat Nomad die puppyogen van je kan weerstaan, ongelofelijk… Nou, ik wil wel wat, hoor, liefje. Doe mij die dagdromen maar, altijd handig tijdens een saaie les.’ Ze gaf hem een knipoog toen hij zich naar haar omdraaide en haar onzeker aankeek.
      Na een paar tellen haalde hij het doosje eruit.
      ‘Ik ben alleen wel gewend om in natura te betalen. Dat werkt bij jou niet hè? Normaal zou ik je een lapdance geven… Maar misschien dat Nomad die dan nu maar van je in ontvangst moet nemen? Volgens mij wil jij die best graag geven en wel… hij probeert toch puntjes bij ons te scoren. Wat zeg je d’r van, Morphew? Even een paar minuten die nicht op je schoot om pappie blij te maken? Ik beloof je dat hij er niets van zal horen, alleen dat je een Slytherin-vriendin uit de brand hebt geholpen...’

[ bericht aangepast op 10 mei 2021 - 12:14 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

KYRA ALIYEVA gryffindor • chaser • prefect • looking for the trolley witch • theo "Je hebt veel meer pluspunten dan enkel dat," merkte ze op. Met jongens zoals Theo kon ze het zich niet voorstellen dat Isa alle jongens maar niks vindt. Kyra had in de afgelopen dagen haar best gedaan om wat meer informatie uit Isa te krijgen wat ze dan wél leuk vond, maar heel ver was ze nog niet gekomen.       De trolley witch was normaal vrij makkelijk te vinden door de horde studenten om haar heen. Kyra wist nog al te goed dat Harry zich in zijn eerste jaar niet al te populair had gemaakt door alles van de trolley te kopen. Maar eerlijk, als ze niet enorm op haar kop zou krijgen van haar ouders, dan had ze het zelf waarschijnlijk ook wel gedaan.       "Ik kan ook mijn kat halen om de muizen te zoeken," begon Kyra, "maar ik ben vrij zeker dat dat niet onder diervriendelijke manieren valt." Theo had nog steeds haar hand vast en als hij niet van plan was die van haar los te laten, ging ze de zijne ook niet los laten. Ze kon de grijns op Jordyn's gezicht al voor zich zien. "Your lady, hmm?" merkte ze onschuldig op.

[ bericht aangepast op 10 mei 2021 - 12:56 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nomad Morphew
>> Met Prudence, Marcel, Daphne en Lee in een coupé <<

Nomad keek Daphne aan. Hij kon het leedvermaak in haar ogen zien en hij wist dat dit Lee pijn deed. Waarom was die jongen ook deze coupé in gegaan? Het was vast goed bedoeld, maar het was ook wel wat idioot. Hij had toch kunnen weten dat Daphne een opmerking zou maken?
'In dat geval verwijs ik 'm opnieuw door naar Marcel,' zei Nomad, die toch kort het oogcontact met Lee aanging. Zijn hoofd was knalrood geworden - en Daphne had gelijk over zijn puppy-ogen, want die had hij. Maar hij zou nu niet toegeven. Lee had zelf gekozen om deze coupé in te gaan.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

---

Hij rolde met zijn ogen toen Nomad de Hufflepuff jongen doorverwees naar hem om zijn spullen te verkopen. As if. Daphne die zag blijkbaar haar kans op dat moment om toe te slaan. Een spottend lachje rolde over zijn lippen toen de dame begon over betalen in natura. Zijn ogen bleven hangen op de jongen met een hoofd zo rood als een tomaat. ''Nou, Marcel hier,'' begon Marcus terwijl hij Nomad even scherp aankeek. ''heeft ook geen interesse, maar bedankt Morphew'' Vervolgens keek hij weer naar de jongen en zijn spullen. ''Geen interesse, sorry Wilson. Ik denk dat je het beter kan proberen je speelgoed te verkopen bij een andere coupé, denk je niet?''

[ bericht aangepast op 10 mei 2021 - 16:01 ]

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

Lee had wel verwacht dat Daphne een of andere kutopmerking zou maken, maar Nomad deed nou net alsof ze geen vrienden waren. Deed hij dat alleen om indruk op die andere drie te maken? Waarom zou je daar indruk op wíllen maken. Alleen omdat ze Slytherin waren? Nou hij liet zich echt niet door hen kleineren. Er gleed een uitdagend glimlachje over zijn lippen.
      ‘Ik zal niet ontkennen dat ik liever op Nomads schoot zit dan dat jij op de mijne zit, maar als jij graag zo wilt betalen dan mag dat hoor. Ik ben de moeilijkste niet.’ Hij zette de doos “speelgoed” op Nomads benen en keek Daphne aan. ‘Dus dan moeten we maar van plaats wisselen hè?’

---

Every villain is a hero in his own mind.