[RPG • 0] Experium || 37 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •[Onbekend] • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx zuchtte. Juist ja.
      ‘Wat mij betreft laten we Romeo daar lekker wegrotten. Dan komt Zebediah maar. Ik hou wel een slaapliedje paraat, kunnen we die lul daarna naast zijn bestie dumpen.’
      Hij was niet zo bang voor wat Zebediah zou doen – niet met een Jester naast zich die hem met één woord tot stilstand kon dwingen om te voorkomen dat hij hem wat aan zou doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij wist niet zeker of hij wel wilde leren hoe hij die gave moest gebruiken, maar misschien konden ze ergens nog hun voordeel ermee doen als ze leerden wat de keerpunten van Zebediah zijn gave was. Of als ze meer in de gaten kregen hoe het werkte. En hoewel Adam het goed bedoelde, met Jester oefenen voor zijn gave zat hij niet echt op te wachten. Het begon langzaam te zakken dat het misschien niet zo erg was als hij vanmorgen had gedacht, maar dat wilde niet zeggen dat hij niet nog altijd boos op Jester was. Hij keek even op naar Adam en voelde opeens een steen op zijn maag zakken.
      "Er is nog wel iets wat ik tegen jou wil zeggen," begon hij aarzelend... Merrin verschoof een beetje met zijn voeten en er vormde zich een brok in zijn keel. Hij vond dit super moeilijk om tegen Adam te zeggen. Maar hij wist zeker dat als hij het niet zou zeggen, dat Adam het zo blindelings nog een keer zou doen. "Gisteravond.. " Hij zuchtte, het lukte hem niet. "Gisteravond had ik aan je gevraagd om wat er gebeurd was tussen mij en Maxwell tussen ons te houden. En dan hoor ik vanmorgen dat je daarna direct naar Onyx gerend ben en het hem hebt verteld. Ook al wist hij het blijkbaar al." Merrin voelde de tranen langs de rand van zijn ogen staan. Hij had zich voorgenomen dit tegen Adam te zeggen, maar wist niet dat hij het echt zo moeilijk zou vinden. "Dat vind ik niet zo leuk," zei hij aarzelend.
      Merrin veegde even langs zijn oog, om een niet bestaande traan weg te vegen. Hij durfde Adam nauwelijks aan te kijken. Waarom hij het zo moeilijk vond te zeggen wist hij niet zo goed. Misschien omdat hij nog nooit echt eerder een soort van kritiek op Adam had gehad, niet op deze manier althans.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam wist niet zo goed wat hij daarop moest antwoorden. Hij zag dat zijn vriendje hem nauwelijks aankeek en hij voelde aan dat hij hem teleurgesteld had.
      ‘Ik was nooit van plan om de inhoud van dat gesprek met hem te delen,’ antwoordde Adam. ‘Ik vond dat je dat zelf moest doen, als je dat zou willen. Maar dit was groter dan alleen jij, Mer. Iemand heeft mij geëlektrocuteerd, puur om jou bij Maxwell te krijgen. Dat – deed me ook wat en dat moest ik aan iemand kwijt.’ Hij staarde naar beneden. ‘En Jester heeft zijn gave op een leraar gebruikt, en Onyx en hij hebben laten merken dat ze weten dat er iets mis is met Maxwell – wat Maxwell dankzij Dezi ook weet. Ik kon toch niet niks zeggen? Onyx is mijn vriend en het gaat net weer beter met hem en door jou te willen beschermen loopt hij nu de kans dat zijn geheugen gewist wordt of dat hij van school verwijderd wordt. Ik moest hem waarschuwen dat Maxwell weet wat Jester en hij geprobeerd hebben zodat ze zich erop voor kunnen bereiden – wat ze nu de hele dag gedaan hebben.’ Dat hoopte hij tenminste. Er kwam een akelig gevoel in hem op. Wat als ze gefaald hadden? Wat als ze in de loop van de dag al verdwenen waren? Ze waren bij geen enkele les geweest. Adam onderdrukte de neiging om op te springen en naar de andere kamer te rennen om te kijken of ze in orde waren. Eerst wachtte hij Merrins reactie gespannen af, als die het niet begreep dan maakte nu wegrennen het nog erger.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Maar als je dat allemaal echt vindt, waarom heb je dan gisteravond gezegd dat je het tussen ons zou houden? Dan had je dat niet moeten beloven." Hij keek nu wel op naar Adam. Adam zijn antwoord deed hem pijn. Het gaf hem het gevoel alsof hij niet goed genoeg was voor Adam om met zijn problemen of zorgen naartoe te komen. "En als het je allemaal echt zo dwars gezeten had van dat elektrocuteren, waarom heb je dat dan niet gezegd tegen mij? Waarom heb je je zorgen over Maxwell niet met mij gedeeld? Ik weet dat ik ook genoeg aan mijn hoofd had door Maxwell, maar ik kan er ook best voor jou zijn." Merrin keek weer naar zijn vingers en hij wrong er ongeduldig mee. Hij aarzelde over zijn volgende stuk wat hij wilde zeggen.
      "Ik weet dat ik soms traag van begrip ben, en ik wilde het echt niet voor altijd geheim houden. Maar ik moest eerst de gebeurtenissen van gisteravond laten zakken, want het was allemaal zoveel. En zelfs daarvoor kreeg ik nauwelijks tijd." door Zebediah. Hij slikte die laatste woorden in. Dat had hij ook nog niet eens kunnen vertellen aan Adam door al dit gedoe en onzin. Maar dit was niet het moment daarover te beginnen. Niet als ze over henzelf spraken.
      "Ik snap dat je hen wilde waarschuwen, maar het voelt vervelend. We hadden afgesproken dat we niets zouden zeggen, dat vroeg ik je, zodat ik tijd kreeg om de dingen op een rij te kunnen zetten. En vanmorgen had ik een heel idee gehad dat we samen konden doen om erachter te komen wat Maxwell wil, en wilde ik samen met jou met Jester en Onyx praten. Maar het voelt nu een beetje alsof je al allerlei beslissingen voor mij genomen hebt, zonder mij, zeg maar." Hij schaamde zich voor die laatste zin en opnieuw durfde hij Adam niet aan te kijken. Maar Merrin kon niets veranderen aan zijn gevoel. Hij wist dat hij soms wat traag van begrip was, maar nu voelde het alsof Adam gelogen tegen hem had. Blijkbaar was hij nooit van plan geweest om het tussen hen te houden. En dat kon niet verkeerd zijn als het echt was om mensen te beschermen, maar waarom zei Adam dat dan niet gewoon?

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik dacht dat dat over de inhoud van het gesprek tussen jou en Maxwell ging, daar praatten we toen over. Je wilde dat je zus zich geen zorgen om je maakte omdat Maxwell nu van je herinneringen wist en met Jester en Onyx zouden we sowieso nog gaan praten om te horen wat ze over Maxwell wisten. Dat staat los van het feit dat Jester en Onyx door de maand waren gevallen.’ Hij kon het niet helpen dat hij een beetje geïrriteerd klonk. Zijn vriend was in gevaar, hij begreep niet dat Merrin er zo’n punt van maakte dat hij hem zonder overleg had gewaarschuwd. Hij had geen geheimen verklapt, geen beloften gebroken. ‘En ik had toen we gisteren met elkaar praatten nog helemaal niet aan de gevaren voor Onyx en Jester gedacht. Zo ver dacht ik helemaal niet vooruit, ik was vooral bang om jou en niet om hen. Maar toen ik twee uur later met Onyx praatte, kwam het wél in me op dat hij nu in gevaar was. Dus blijkbaar ben je niet de enige die traag van begrip is.’ Zijn stem klonk bitter. Zijn hoofd was óók een chaos geweest en hij was ook niet in staat geweest om tien stappen vooruit te denken. ‘Dus ja – ik nam de beslissing om mijn vriend te waarschuwen toen dat gevaar in me opkwam. Ik kon toch ook niet weten dat hij op dat moment in Maxwells kantoor was en alles al wist, en dat dat de volgende ochtend tot een escalatie zou leiden waardoor jij je oorspronkelijke plan niet meer kon uitvoeren? Ik wilde hem gewoon waarschuwen dat zijn plan mislukt was. Dan konden Jester en hij daar een oplossing voor verzinnen, voor hún problemen, en konden wij ons met die van ons bezighouden. Maar zo liep het nou eenmaal allemaal niet. Ik had dat toch ook niet kunnen voorzien. Ik deed gewoon wat ik dacht dat het beste was en blijkbaar was het terecht dat ik hen waarschuwde, want ze lopen nu kans om van school gehaald te worden!’ Hij schrok van het volume van zijn stem en haalde diep adem toen de emoties hem overmanden en hij een paniekaanval omhoog voelde komen. Vluchtig veegde hij langs zijn ogen, die vochtig waren geworden. Rustig Adam. Je hebt je gave nog. Jij kunt het terugdraaien als het misloopt. Het hielp nauwelijks, feit was dat hij helemaal niet wíst of hij dat echt kon. Tot nu toe was het allemaal speculatie, hij had nog nooit écht iets in het verleden veranderd en wie weet wat de school hem zou aandoen als ze erachter kwamen dat hij zulke dingen probeerde recht te zetten. Dan was het waarschijnlijk ook het einde van hem.

[ bericht aangepast op 8 jan 2021 - 11:48 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin ving direct de irritatie op in Adam zijn stem en het was alsof de haren over zijn hele lijf overeind gingen staan. Dus blijkbaar ben je niet de enige die traag van begrip is. De toon van Adam die daaroverheen sprak, was zo bitter dat Merrin de opmerking tot diep in zijn hart voelde. Zoals Adam het schreeuwde en zei, kon dat niets goeds zijn. En nam Adam hem dat kwalijk dat hij soms zijn tijd nodig had. De tranen die al langs de rand van zijn ogen hadden gezeten, begonnen nu rijkelijk te vloeien. Adams harde stem liet de rillingen over zijn rug lopen en ergens wilde Merrin rennen. Hij wilde zo vlug mogelijk weg uit dit, uit deze situatie. Je wist maar nooit wanneer de klap kwam. Het lukte hem echter niet, het was alsof hij daar gevangen zat, tegen de kastdeur aan. Het enige wat hij kon doen, was zichzelf zo klein mogelijk maken en zich tot een bolletje oprollen. Merrin probeerde te verdwijnen in zijn kleding, door zijn neus te begraven tussen zijn knieën en zijn capuchon over zijn hoofd trok. Misschien zou Adam hem niet zien. Misschien zou de jongen gewoon uitrazen en weglopen. Of misschien werd Adam wel alleen maar bozer. Hij mocht in ieder geval niet laten horen dat hij huilde. Als hij liet horen dat hij huilde, dan maakte ze daar misbruik van. Hij moest gewoon stil zijn en niets meer zeggen. Hij mocht niets meer zeggen, dat maakte het altijd erger.
      Adams woorden liepen als een zee van dringende golven over hem heen, waarbij hij het gevoel had bij elk verwijt een beetje meer te verdrinken. Hij had hier nooit over mogen beginnen. Hij had nooit mogen zeggen dat hij zich vervelend onder iets voelde. Want dat maakte toch niets uit. Hij was degene die hier slecht was. Hij had nooit dit tegen Adam mogen zeggen, want dit had Adam boos gemaakt.

[ bericht aangepast op 8 jan 2021 - 14:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam wilde niet weer flippen. Daar schoot niemand wat mee op. Hij sloot zijn ogen en concentreerde zich op zijn ademhaling. Diep in, diep uit. Zijn buik laten opbollen en de lucht er weer uitlaten.
      Behalve dat zijn eigen gejaagde ademhaling hoorde hij niets. Merrin probeerde hem er niet doorheen te loodsen, maar hij kwam ook niet met een verweer aan. Hij bleef stil alsof hij Adam de ruimte wilde geven om alles weer even op een rijtje te krijgen en daar was hij hem dankbaar voor.
      Langzaam trok de spanning uit zijn buik weg.
      Als Onyx en Jester inderdaad waren verdwenen, had iemand dat vast wel gemerkt. Er was geen reden om zo panisch te doen. Toen hij er zeker van was dat hij zichzelf weer in de hand had, opende hij zijn ogen weer en draaide zich om, aangezien hij op de rand van zijn bed was gaan zitten.
      Was Merrin nog steeds boos? – Of…
      Nee, de jongen keek hem niet met een stalen gezicht aan. Hij had zich als een balletje tegen de muur opgekruld. Adam kreeg een brok in zijn keel toen hij zag hoe kwetsbaar zijn vriend was. Had hij iets gezegd wat hem pijn had gedaan? Hij vond het moeilijk om het gesprek weer terug te halen. Hij had willen uitleggen waarom hij Onyx had willen waarschuwen en daar kon Merrin nooit zo van streek door zijn.
      ‘Het spijt me Merrin,’ zei hij zachtjes. ‘Ik – ik wilde je niet laten schrikken.’ Zijn hand gleed over het dekbed, maar hij durfde hem niet aan te raken. ‘Ik ben gewoon bang en ik raakte in paniek. Sorry.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij durfde nog altijd niet op te kijken. Het was even stil tussen hen geweest en Adam klonk dan wel weer heel redelijk. Maar hij vertrouwde het nog niet helemaal. Hij kon ook gewoon doen alsof, om hem uit te lokken op te kijken. En als je dan opkeek, dan had je nog altijd een groot probleem. Want dan zag je dat die andere persoon nog steeds boos was. En dan had je hem aangekeken, dus dan had hij de reden om iets met je te doen. Dan was je in de ruimte, dan kon hij boos blijven doen en schreeuwen. En slaan.
      Merrin kon op het moment zijn stem niet vinden. Hij wilde Adam niet negeren, want negeren was ook slecht. Want als je niet zei dan werden ze ook boos. Maar als je wel iets zei, dan werden ze ook boos. Adam had hem gewoon niet moeten zien. Hij was hier gewoon niet. Niet in deze kamer. Hij was verdwenen, in het niets. Op dit moment wenste hij dat zijn gave onzichtbaarheid was, in plaats van veranderen in iemand anders. Dat hij nu gewoon letterlijk kon verdwijnen hier tegen de kast.
      Je moest ze gewoon hun zin geven, dat werkte altijd. Als ze maar te horen kregen wat ze wilden horen, dan lieten ze je het snelst met rust. Wat had hij gezegd? Een excuses... Hij moest gewoon zeggen dat het allemaal niet gaf en dat hij dom deed. Ja, als hij dom deed, dan viel het allemaal mee en dan werd Adam niet verder boos op hem. En dan ging Adam gewoon weg. Zijn hart hamerde in zijn borst, terwijl zijn mond gortdroog aanvoelde. "Het.. het geeft niet," zei hij. Merrin was tevreden dat hij zijn emotie aardig uit zijn stem wist te weren, maar schrok wel van het feit dat hij zo schor was. "Ik ben gewoon dom. Ik had er niet over moeten beginnen. Sorry," zei hij ook gehaast. Hij had gewoon niets gezegd. Hij moest het maar gewoon vergeten, hij had niets gezegd. En er was niets gebeurd.

---

It's never gonna happen, Guys.

Blijkbaar had Adam in zijn paniek ook iets bij zijn vriendje getriggerd. Hij ging naast hem op de grond zitten en pakte zijn hand. ‘Waarom zeg je dat?’ vroeg hij voorzichtig. ‘Dat je dom bent? Dat je er niet over had moeten beginnen? We horen juist alles tegen elkaar te kunnen zeggen toch?’ Hij gaf Merrin een kneepje. ‘Ook al zijn het soms dingen die we moeilijk vinden. Anders blijft het ons alleen maar opvreten.’

[ bericht aangepast op 9 jan 2021 - 18:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij bevroor onder Adam zijn aanraking. Voor luttele seconden was hij bang dat er iets ging gebeuren, maar toen er niets gebeurde, daalde zijn hartslag in zijn borst. Natuurlijk zou er niets gebeuren, dit was Adam. Het was vreemd om te beseffen dat als iemand boos werd dat er dan niet iets ergs zou gebeuren. Hij voelde aan hoe Adam zijn hand vastpakte dat het allemaal oké was. En hij schaamde zich diep voor de gedachten en de woorden die hij net had uitgesproken.
      Kon hij echt alles zeggen? Op het moment voelde het niet zo. "Maar je werd boos," zei hij heel, heel erg zachtjes. Zo zacht dat hij niet zeker wist of hij het wel echt hardop had uitgesproken.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik was niet boos,’ zei Adam zacht. Met zijn duim draaide hij langzaam cirkeltjes over de rug van Merrins hand. ‘Ik voelde me onbegrepen denk ik en omdat het mij zo hoog zit dat Onyx en Jester straks misschien wel verdwijnen reageerde ik feller dan nodig was. Misschien loop ik ook een beetje op mijn tandvlees door alles wat er aan de hand is.’ Hij zocht naar Merrins blik. En zelfs al Merrin iets zei wat hij hem boos zou maken, was dat geen reden dat hij iets niet zou moeten zeggen. Hij wist alleen niet zo goed hoe hij dat eraan toe moest voegen en liet het hier nu maar bij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oh," zei hij zachtjes. Had hij het dan verkeerd ingeschat? "Ik denk... Ik denk gewoon dat ik niet zo goed tegen schreeuwen kan," zei hij beschaamd. Hij voelde een blos naar zijn wangen schieten. Hij wilde op Adam reageren dat het helemaal niet nodig was dat hij op zijn tandvlees liep en dat hij het fijn zou vinden als hij voortaan gewoon naar hem daarmee naartoe kwam. Merrin schudde met zijn hoofd, misschien was dat nu niet helemaal handig om te reageren. Merrin had het gevoel dat Adam hem niet begreep, maar om begrepen te worden, moest hij eerst luisteren toch? Hij had dat ooit eens in een boek over leiderschap gelezen, dat ze voor Sociale training hadden moeten doorlezen. Hij herhaalde de woorden van Adam voor zichzelf in zijn hoofd en probeerde toen maar een vraag te stellen. Onbegrepen over wat? "Waar heb ik je niet goed begrepen?" vroeg hij dus maar.
      Merrin voelde de rust terugkeren in zijn borst, het voelde fijn weer normaal met elkaar te praten. Daar was hij veel beter in dan dat hij aan moest geven dat hij iets niet fijn vond of dat zijn emoties nog zo hoog zaten.

[ bericht aangepast op 8 jan 2021 - 18:41 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat snap ik wel,’ antwoordde Adam zacht. ‘Ik vond dat vanochtend ook moeilijk. Maar ik raakte in paniek en daardoor had ik niet eens door dat ik was gaan schreeuwen.’ Hij sloeg beschaamd zijn ogen neer en dacht na over de vraag die Merrin daarop had laten volgen. ‘Ik had het gevoel dat je niet begreep waarom ik tegen Onyx had gezegd dat zijn plan mislukt was. Of dat je het wel begreep maar dat je alsnog vond dat ik hem maar aan zijn lot had moeten overlaten – omdat we afgesproken hadden het tussen ons te houden. Terwijl ik dus dacht dat dat over de inhoud van je gesprek ging – over je herinneringen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij snapte het eerlijk gezegd nog steeds niet. Welk plan? En hij had toch nooit gezegd dat hij Onyx aan zijn lot over moesten laten? Ze hadden het toch helemaal niet over Onyx, maar over hen? "Je wilde hem beschermen, want hij is je vriend," zei Merrin maar zijn gedachte hardop. Want dat is wat Adam wilde horen toch? Dat hij wist waarom hij naar Onyx was gegaan? En zoiets had hij gezegd, hij had de boze woorden wel gehoord, al wilde hij ze het liefst vergeten.

[ bericht aangepast op 9 jan 2021 - 10:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ja.’ Adam glimlachte naar hem. ‘Vind je het nog erg dat ik daarom heb gezegd dat we in Maxwells kantoor zijn geweest?’ Hij probeerde Merrins blik te peilen, hij vond het vandaag moeilijk om in te schatten wat er door zijn hoofd ging.

---

Every villain is a hero in his own mind.