[RPG • 0] Experium || 37 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •[Onbekend] • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Morgen,’ beloofde Onyx. Jester had wel een punt namelijk – zonder Nish’ hulp had hij nog steeds niet van Jesters gevoelens geweten, en andersom. Al kon dat ook gewoon bedoeld zijn om hun vertrouwen te winnen. ‘En het is niet alleen jouw paranoia,’ mompelde hij. ‘Hij loog recht in m’n gezicht toen hij zei dat hij Zebediah al maanden niet had gezien. Een goeie leugenaar is ie sowieso – of ik ben gewoon tering naïef.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een scheve grijns krulde om Nish’ mondhoeken. Maak volgende keer dan maar een foto. Maaya en zonnestraaltje geeft een error in mijn hoofd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij wist niet zo goed wat hij van de jongen naast hem moest denken. Was Yrla dan echt komen vragen hoe het met hem ging? De blonde jongen naast hem maakte dat Merrin zich een beetje ongemakkelijk voelde, maar hij had tegelijkertijd het gevoel uit dit gesprek dat Yrla er niets mee te maken had. Of hij daar ook vanuit mocht gaan wist hij niet zo goed. Hij wist sowieso even niet zo goed wie hij nu op hun woord kon vertrouwen en wie niet.
      De aardrijkskundeles ging tergend langzaam voorbij, maar toen de bel eenmaal ging, bleef Merrin even hangen langs het bureau van Maxwell. De aardrijkskunde docent keek hem even kort over zijn bril aan, maar Merrin wist al wel dat hij in de gaten had dat Merrin met hem wilde praten. Toen iedereen het lokaal uit was, sloot Merrin even de deur en ging bij het bureau van zijn docent staan. "Professor," begon hij aarzelend. "Ik.. ik heb toch nog wel vragen over ons gesprek van gisteravond," begon Merrin onzeker. Ergens was hij bang dat Maxwell het zou afkeuren dat hij hierover begon, maar in plaats daarvan glimlachte zijn aardrijkskunde leerkracht. "Ik zou het gek vinden als je niet met vragen zat." Maxwell zette zijn aktetas op zijn bureau. "Maar helaas heb ik nu nog een les te geven, 7223. Dus misschien kunnen we het vanmiddag bespreken, onder een kopje thee? In mijn kantoor."
      Merrin vroeg zich af waarom Maxwell hem opeens bij zijn nummer noemde, tot de deur openging en er een leerling van de Elephants binnen kwam. Oh. "Natuurlijk professor. Heel graag, tot vanmiddag." Nog altijd zenuwachtig liep Merrin het lokaal weer uit en haastte zich om ook zelf in zijn volgende les op tijd te komen. Oké, vanmiddag kon hij vragen stellen. Hij moest alleen nog even bedenken welke.

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Hij had toch ook niet kunnen weten voor gisteren wat wij wisten? Misschien was dat zijn manier van beschermen.' Jester ging iets dichter naast Onyx lopen en pakte zijn hand vast. 'En je bent niet naïef. Ik was er dan wel niet bij, maar tien tegen één dat je het hem niet makkelijk gemaakt heeft om besties met je te worden. Jij en goedgelovig zijn? Dat klinkt even realistisch als jij in een roze tutu,' grinnikte hij. 'Ben wel benieuwd hoe dat je staat, trouwens. Je hebt een atletische bouw. Denk dat je een zwarte nog best hebben kan.'

[ bericht aangepast op 5 jan 2021 - 22:01 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij pikte Emil op bij de Lions campus, waar ze hadden afgesproken. Emil had al een bal onder zijn arm gestoken en Yrla had even snel zijn schoolspullen naar zijn eigen campus gebracht. Nu waren ze samen onderweg naar het sportveld.
"Zo, en hoe was je avond gisteravond?" vroeg hij met een glimlach, zich bedenkende dat hij Emil die hele avond niet eens had gezien.

---

It's never gonna happen, Guys.

Tot zijn verbazing was Adam er ook niet in de laatste les van de dag. Even schoot de vraag of Adam misschien boos zou zijn op hem door zijn hoofd heen, maar dat was absoluut belachelijk. Adam had geen redenen om boos op hem te zijn, toch? Er was toch niets geks aan dat hij even de tijd nodig had gehad om zijn hoofd op een rijtje te zetten na alles? Dat hoopte hij althans. Als Adam dat wel gek zou vinden, dan wist hij niet zo goed wat hij moest doen.
      Net zoals hij nu niet goed wist wat hij moest doen. Adam was er niet en dus stond hij een beetje verloren buiten het lokaal. Moest hij teruggaan naar de campus en zien of Adam daar was? Of zou hij vast met Maxwell gaan praten? Hij had zijn ideeën nog niet eens met Adam kunnen bespreken, maar aan de andere kant als hij nu met Maxwell zou gaan praten, dan was hij er al wel vanaf. Plus dan zou hij straks niet alle tijd kwijt zijn en had hij meer tijd met Adam. Hij wist überhaupt niet waar hij zijn vriendje moest gaan zoeken. Even viste hij zijn iNet uit zijn zak. Moest hij een berichtje sturen? Ergens was hij nog niet blij met Adam, maar het was ook niet zo erg dat hij hem de hele dag wilde ontlopen. Hij opende een bericht.

Hee, waar ben je? Ik was er de afgelopen twee lessen, maar toen was jij er niet.

Hij stopte zijn iNet weg en begon in de richting van Maxwell zijn kantoor te lopen. Het gesprek hoefde niet lang te duren. Hij had maar een paar vragen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat was nadat ik had verteld wat wij wisten,’ mompelde hij. Hij boog zijn hoofd iets en keek naar hun handen. Gisteren had hij zo nog met Nish gelopen. Had hij zich afgevraagd hoe Jes’ hand in die van hem zou voelen. Het voelde net zo vreemd als de dag ervoor en ergens vond hij het kut dat ze over Nish aan het praten waren op een moment waar hij zes weken naar uit had gekeken. ‘
      Heel moeilijk had hij het Nish niet gemaakt. Hij had hem niet geprobeerd om hem weg te duwen, zoals hij zo vaak bij Jester had gedaan. Ze waren eigenlijk al vanaf het begin behoorlijk open naar elkaar geweest. Of dat dacht hij ten minste.
      Hij was blij dat Jester er toch een luchtige opmerking tegenaan gooide en grijnsde halfslachtig. ‘Nou wie weet doe ik nog weleens speciaal voor jou een zwarte tutu aan.’ Hij gaf zijn vriend een knipoog. ‘Verjaardagscadeautje voor je, ofzo,’ grinnikte hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Niet zo heel denderend,’ antwoordde Emil. ‘Ik had… hoofdpijn en ben uiteindelijk vroeg weggegaan.’ Plotseling toch een beetje zenuwachtig keek hij opzij. ‘Ik wil het goedmaken met Nenya omdat ik haar avond verpest heb, maar ik weet niet echt hoe. Jij bent handiger met meiden dan ik – heb je, weet ik veel, tips?’ Hij voelde zijn kaken warm worden omdat hij Yrla hier nu om een soort van liefdesadvies stond te vragen. Yrla vond hem vast een enorme kneus nu.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam en Fox waren net de campus binnengelopen toen er een berichtje van Merrin binnenkwam. Dat had hij weer mooi gepresteerd – net de lessen skippen waar Merrin wel naartoe ging. Hij had gedacht dat Merrin wel zou willen wachten met Maxwell onder ogen komen.
      Ik ben in de campus. Ik voelde me niet zo goed. Kom je hier ook heen? Ik moet je nog wat vertellen.
      Straks zou hij wel tegen Merrin zeggen dat dat een leugen was, maar hij durfde niet iets over de echte reden te zeggen. Misschien las iemand wel met hun berichten mee. Gisteren had hij een harde klap gemaakt, dus dat kon hij nog als een terecht excuus gebruiken, mocht er iemand naar vragen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was verbluft, absoluut zonder woorden. "En je vraagt dat aan mij?" Hij was er oprecht verbaasd over. Ja, hij had wel wat meiden gehad de afgelopen jaren, maar nooit was er iets blijven hangen. "Ik weet niet, man," zei hij ietwat ongemakkelijk. "Ik ben totaal niet romantisch of zoiets. Daarvoor moet je bij Vienna zijn." Ja, dat antwoord had hij lekker wat aan, Yrla. Hij dacht even na. Al het contact wat hij afgelopen jaren met meiden had gehad, ging eigenlijk altijd wel vrij natuurlijk, in combinatie met drank of dankzij een tussenkomst van Dezi. En het was altijd maar om een doel geweest; seks. Nooit voor iets meer. En Yrla geloofde niet dat Emil daar naar op zoek was.
      "Maar goed. Wat ik zou doen, ik zou Nenya gewoon uitnodigen om iets leuks te gaan doen. Kies iets om te doen wat je leuk vindt. Geef haar wat complimentjes, over hoe ze eruit ziet bijvoorbeeld. Haak bij een gespreksonderwerp in op wat zij leuk vindt. En aangezien je nu iets deed wat jij leuk vind, kan je de volgende keer iets doen wat zij leuk vind. Heb je meteen een vervolgdate." Hij haalde zijn schouders op. Hij wist het verder ook niet echt. Dit was zijn tactiek voor met Evelin deze avond. Of dat nog iets ging worden dat was ook nog maar afwachten.
      Hij tikte zijn vriend naast hem even aan met zijn elleboog. "En hee, je had een goed excuus gisteravond om weg te gaan van het feest. Dat zal ze vast niet kwalijk nemen. Het is niet dat je je date heb ingeruild voor een ander, of zoiets." Hij grijnsde een beetje ongemakkelijk.

[ bericht aangepast op 5 jan 2021 - 22:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij liep op een drafje in de richting van Maxwell zijn kantoor. Toen hij vlak voor het kantoor stond, keek hij nog even vlug op zijn iNet en zag dat hij een bericht van Adam al had gemist. Adam was in de campus. Hij keek even naar de deur van het kantoor. Hij moest dit gesprek dan maar kort houden, vijf minuutjes of zoiets. Merrin zette een timer voor zichzelf om de tijd in de gaten te houden en stuurde een bericht naar Adam.

Oke, ik kom er zo aan. Nog even gesprekje met docent.

Merrin klopte aan bij Maxwell zijn kantoor, die niet veel later voor hem opendeed. "Ah, 7223. Ik verwachte je al, kom binnen." Merrin stond te trappelen op zijn tenen en liep langs zijn aardrijkskunde docent naar binnen. "Ga zitten," nodigde zijn professor hem uit. Merrin knikte even kort en ging zitten in een van de luie stoelen die er in het kantoor stond. Maxwell kwam aanlopen met een pot thee, maar Merrin was zo zenuwachtig dat hij alles afsloeg. Toen Maxwell ging zitten in de andere stoel, was hij zo van het padje dat hij blij was dat zijn aardrijkskunde docent het woord nam. "Vertel. Wat wilde je aan mij vragen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester floot en moest toen stoppen omdat hij te hard zat te grijnzen. 'Oh shit, dan vriest het in de hell.' Lachend trok hij Onyx mee richting de ontbijtzaal en liet alle zware onderwerpen lekker voor wat ze waren totdat ze in alle rust hun ontbijt achter de kiezen hadden (acceptabele bolletjes gezond deze keer en tosti's die ze bij een zure Yara afhaalden en vervolgens in een uitgestorven eetzaal gezellig samen opaten. Het voelde als vragen om problemen om zo openlijk zich geen reet aan te trekken van de lessen, zeker met de vage tweede opdracht die hen boven het hoofd hing, maar ze hadden al zoveel dingen om zich zorgen over te maken, dat Jester alle problematische meldingen, gedachten of alarmbellen lekker voor zich uit schoof naar een moment dat hij weer tijd en zin had om erover na te denken.
[tab Nu was hij met z'n soulmate aan het ontbijten, het einde van de wereld kon vast nog wel even wachten.
      Terug op de campus gingen ze als eerste aan de slag met het plan voor Maxwell. Adam konden ze als laatste hoop achter de hand houden, maar Jester had liever zelf ook een failsafe waar ze op konden rekenen. Na een paar kleine aanpassingen aan de daadwerkelijke overtuiging ("je bent enkel in staat om te liegen" werd een simpel "je bent in staat om te liegen", om Onyx (en hemzelf) complete vrijheid te kunnen geven tijdens een eventuele overhoring, zodat ze gewoon konden vertellen wat hen op dat moment het beste uitkwam) was het moment van de waarheid (of niet echt) daar. Het codewoord bleef 'IJskonijn' ondanks Onyx' dreigende gestaar.
      Het was best een mooi plan. Het enige jammere was alleen dat ze er na meerdere pogingen achter kwamen dat je wel tot in het diepst van je ziel kon gelóven dat je in staat was om te liegen, maar als natuurwetten je tegenhielden dan had je daar zelf niet zoveel tegenin te brengen.
      Als Onyx gelóófde dat hij kon vliegen, dan was dat niet meteen zo. Dan zou Jester eerder de zwaartekracht moeten overtuigen om een flink eind op te tiefen, maar dat was wel een tikje... ambitieus. Hij kon niet in tegen dingen als de zwaartekracht, of temperatuur of magnetisme. Hij kon mensen en objecten vanalles laten doen, maar hij kon niet tegen de aard van het ding in. Een deur kon open en dicht, niet praten. Een hart kon bewegen en daarmee stoppen, maar niet uit iemands borst vliegen. Een mens kon heel veel, maar niet plotseling kleuren kunnen zien. Ondanks de nieuwe kanten van zijn gaven, kon hij tegen sommige dingen niet in.
      Een bodempje serum overtuigen dat het niet meer werkte leverde ook niks op. Als eerste bleek het next to impossible om voldoende grip te krijgen, ten tweede bleek de grip die hij wel kreeg, niet genoeg.
      'Oké, ik geef op.' Jester plofte achterover. 'Jouw idee nu proberen, of eerst effe pauze?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx slaakte een diepe zucht. Zelf had hij nog niets gedaan, dus hij vond dat hij wel eerst zijn handen uit de mouwen mocht steken voor hij het ook opgaf. Hij overdacht zijn twee plannen. Maxwell in slaap spelen via een melodietje op zijn iNet en hem dan op de een of andere manier bij Romeo dumpen was zo’n beetje de code-rood oplossing voor wanneer Maxwell hem echt van school wilde sturen of zijn geheugen wilde wissen. Een iets minder radicale ingreep was hem in een droom trekken die maar een klein beetje van de werkelijkheid verschilde.
      ‘Ik geloof dat het kan werken. Een soort hallucinatie creëren zoals Maaya dat kan – een droom afspelen waarin Maxwell en ik nog steeds in zijn kantoor zitten en hij het waarheidsserum gebruikt zonder te weten dat hij in een droom zit waar dat spul niet werkt.’ Hij leunde voorover, met zijn ellebogen op zijn knieën. ‘Alleen heeft dat veel voorbereidingstijd nodig. Ik moet eerst weten hoe zijn kantoor er precies uitziet, hoe het er ruikt, hoe de lichtval is en al die shit. Dat lukt me nooit op basis van de paar crappy herinneringen die ik heb – en die ik ook nog eens door een waas van te veel drank en Nish’ onzichtbaarheidskunstje heb gezien. Maxwell in slaap toveren en Nish vragen of die hem onzichtbaar kan meeslepen is nog het beste idee. Maar ja. Ook nogal een hele opgave.’ Zuchtend wreef hij over zijn gezicht. Hij had het idee dat de oplossing bij Jester vandaan moest komen en keek zijn vriend peinzend aan. ‘Wat nou als jij de herinneringen aan Maxwell in combinatie met Zebediah, het me laat vergeten? Tijdelijk – bij het gebruik van een codewoord zoals net? Dan valt er ook weinig te bekennen. Moet je me alleen wel overtuigen van een smoes waarom ik niet wilde dat Merrin naar Maxwell ging.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester knipperde met zijn ogen terwijl hij dat idee op zich liet inwerken. Alles tijdelijk vergeten. Dan viel er weinig te bekennen, waarheidsserum of wat voor andere enge experium trucjes dan ook (herinneringen doorbladeren enzo), als de informatie er gewoon niet wás, dan kon je die ook moeilijk prijsgeven, niet? Een nadeel dat eraan vast zat was dat je dan zelf ook geen flauw benul meer had van wat er zich afspeelde voor je neus, maar daar was vast iets aan te doen. Een soort "dude-chill-and-roll-with-it-vibe" inbouwen ofzo.
      'Shit dat is slim.' Jester knikte en ging weer rechtop zitten, ineens weer vol energie. 'Dat zou best kunnen werken. Als je alles tijdelijk vergeten bent, is al die informatie volkomen veilig. Geen waarheidsserum, mijn gave of die van Zebediah zelfs, of het doorbladeren van onze herinneringen helpt daar ook maar iets aan. Helaas pindakaas, het is er niet.' Hij floot. 'Damn, Scary Vibes, I like the way you're thinking.' Hij knikte nog eens. 'Oké, laten we dat straks gaan uitwerken! Maar eerst, Maxwell's kantoor ken je inderdaad nog niet goed genoeg, maar misschien dat je hier al kan oefenen? Stel dat het de derde poging hier al degelijk lukt, kunnen we de huiskamer nog proberen enzo verder. Dan hoef je straks een omgeving maar even gezien te hebben en bam- daar is je hallucinatie-droom al.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"I- ik was aan het nadenken over ons gesprek van gisteravond, maar ik snap het niet helemaal, professor." Merrin wreef nerveus zijn handen over elkaar en besefte eigenlijk dat hij maar een vraag had voor Maxwell. "Ik vraag me eigenlijk vooral af waarom, professor, waarom u mij wilt helpen." Hij keek even op naar zijn aardrijkskundedocent. Dat was de vraag die Adam eigenlijk in zijn hoofd had gestopt, waardoor hij was gaan twijfelen aan het gesprek van die avond ervoor. Adam vertrouwde hun docent niet en Merrin begreep niet zo goed waarom. De man was afgelopen jaar altijd vriendelijk geweest, hij had nooit problemen met hem gehad en in de vage herinneringen die hij had was Maxwell nog niet een keer voorgekomen.
      Ergens was hij bang dat de man boos werd om zijn vraag, maar in plaats daarvan glimlachte Maxwell. "Dat is een goede vraag, Merrin." Een kleine glimlach schoot even over Merrin zijn gezicht toen de docent zijn naam gebruikte. "Wel, in eerste instantie omdat jij misschien wel een van de meest interessante gaven hebt hier op school. Je bent nog jong, maar je gave heeft nog zoveel potentieel om te ontwikkelen." Merrin kon zijn oren niet geloven toen zijn docent het zei. Hij een interessante gave? Zijn mentor deed nog altijd of hij waardeloos was. En hijzelf had het idee dat hij nog niet veel gepresteerd had met zijn gave. "En ten tweede is omdat ik weet dat we straks samen op dezelfde lijn staan. Je hebt net zo'n grote hekel aan de school als ik."
      Merrin keek een beetje verbaasd op naar zijn docent. Had Maxwell een hekel aan de school? Had hijzelf een hekel aan de school? Hij wilde de vraag stellen waarom, maar Maxwell hield hem tegen. "Je zult het vanzelf begrijpen als je al je herinneringen terug hebt. En als je ze hebt, dan weet je me te vinden. Ik kan je hulp goed gebruiken." Merrin keek op naar zijn aardrijkskunde docent. "Te helpen bij wat?" Van het gezicht van zijn docent was weinig af te lezen. De man keek hem even aan met een glimlach, maar gaf geen antwoord op de vraag. In plaats daarvan stond hij op van zijn stoel en liep naar zijn bureau. Merrin zijn iNet ging af in de tussentijd, de vijf minuten waren voorbij.
      "Was dat alles, Merrin?" Maxwell ging zitten en keek met zijn vriendelijke lach over zijn bril naar hem toe. "Of was er nog iets wat je met me wilde delen?" Merrin stond op en liep naar het bureau. Hij kon het nu zeggen. Hij kon nu zeggen dat Onyx en Jester en die Nish, dat die van zijn herinneringen wisten. Hij kon nu zeggen dat ze gewist moesten worden, maar om een of andere reden bleven de woorden haken in zijn keel. Hij kon het niet. Hij kon Onyx en Jester niet bij zijn docent lappen. Het voelde verkeerd om als een soort snitch ze te verraden bij Maxwell. Hij was niet zo, dit was niet hoe hij werkte. Ze mochten dan wel in zijn dossier hebben gekeken en hij mocht dan wel boos op ze zijn, maar dit ging veel te ver. Misschien had hij vanmorgen in zijn woede en angst dingen een beetje overdreven. Het was alsof nu pas puzzelstukjes in elkaar aan het vlechten waren, nu hij geen goede gevoelens had bij zijn docent.
      En had Adam niet gezegd dat ze hem niet vertrouwde? Adam vertrouwde hem in ieder geval niet. En Merrin had eigenlijk geen reden om de man wel te vertrouwen. Hij was afgelopen jaar dan wel zo aardig voor hem geweest, maar tegelijkertijd was dit wel de school die ook zijn zus van hem afgenomen had. En om een of andere reden voelde hij de druk in zijn hoofd opbouwen en flitsten beelden van het onderzoekscentrum door zijn hoofd. "Nee professor," zei hij uiteindelijk met een droge mond. "Ik denk dat ik gauw maar ga, ik voel hoofdpijn aankomen." Hij glimlachte even kort naar Maxwell en verliet toen vlug het kantoor, niet wetende of hij nu meer antwoorden had gekregen of juist meer vragen had gekregen.

[ bericht aangepast op 6 jan 2021 - 11:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.