[RPG • 0] Experium || 37 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •[Onbekend] • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 jan 2021 - 22:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx wist niet precies hoe en wanneer, maar op een gegeven moment lag hij naast Jester op zijn zij in het gras zonder dat ze hun kus hadden verbroken. Deze zoen was anders dan die van gisteravond, anders dan die met Nish waren geweest, hij was fel en dan weer teder en hij voelde zoveel tintelingen in zijn lijf dat de vlinders duidelijk uit zijn maag ontsnapt waren.
      Dit was wat hij zo graag gewild had. Waar hij voor had willen leven.
      Niet het zoenen zelf, maar die vreemde intimiteit die hij nergens mee kon vergelijken, de overgave aan elkaar en de realisatie dat dit niet meer gewoon een potje zoenen voor de lol was, zoals vroeger. Met heel zijn hart hield hij van deze jongen en hij voelde dat het wederzijds was, zelfs al begreep hij het niet. Teder streek hij langs Jesters wang toen hij buiten adem begon te raken. Hij wilde hem zeggen hoe immens veel hij van hem hield, maar hij kon geen woorden vinden voor wat hij voelde, voor wat hij wilde – nóg dichter bij hem komen, helemaal met hem versmelten zodat hij niets meer voelde behalve hem. Zijn ademhaling, zijn hartslag.
      Met een glimlach tuurde hij in Jesters ogen, die hem zagen op zo’n andere manier dan anderen deden. Zachtjes streek hij opnieuw langs zijn lippen, gaf kleine, tevreden kusjes. De vermoeidheid was weg, de leegte ook, alsof Jes een pijnstillende werking had. Zijn eigen medicijn.
      Tijd werd nog maar een vaag begrip terwijl ze hier zo lagen – totdat zijn iNet een bericht ontving en Onyx zich weer realiseerde dat de rest van de wereld verder ging met hun bezigheden. Misschien was het maar goed dat ze eerst alle belangrijke dingen hadden besproken, Onyx zag het wel gebeuren dat ze zich anders compleet in elkaar verloren waren.
      ‘Dat zal Nish zijn,’ zei hij zonder aanstalten te maken om zijn iNet te pakken. ‘Pauze is weer voorbij, I guess.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De wereld om hen heen had niet verder weg kunnen zijn en kwam ook maar langzaam weer terug in focus—het geluid van Onyx' iNet zou Jester rustig genegeerd hebben zonder het zelfs maar door te hebben. Het stemmetje in zijn hoofd bevond zich ergens op een roze wolk heel ver weg en zijn hele lichaam tintelde van geluk dat dit écht was.
      Jester streek langs Onyx' kaaklijn en sloeg zijn ogen naar hem op met een scheve grijns. 'Tijd om weer met de Avengers level threat af te rekenen. De plicht roept.' Hij duwde zich op een elleboog overeind en plantte een laatste kusje op het puntje van Onyx' neus. 'Zulke pauzes zijn wel voor herhaling vatbaar. Wel een toekomstbeeld waar ik goed mee kan leven, weetje.' Hij knipoogde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Het meeste gebeurt in mijn hoofd,’ antwoordde Darian. ‘Dan stel ik me voor hoe het eruitziet en dan duw ik mijn gave naar mijn vingertoppen en dan ontstaat het voorwerp.’ Hij dacht aan iets simpels als een plastic wit bordje en een paar tellen later hield hij het in zijn handen. ‘Maar bij moeilijkere dingen is het soms makkelijker om verschillende onderdelen te maken en ze dan zelf aan elkaar te maken. Om fouten te voorkomen. Zo heb ik dat ook bij je zweefboard gedaan. En als ik iets nieuws ontwerp – zoals het masker, dan teken ik het vaak eerst zodat het goed in mijn hoofd zit en ik geen details vergeet. Vaak ontstaan er dan wel een paar misvormde versies voor het er echt goed aan alle kanten uitziet. Hoe kleiner, hoe ingewikkelder het vaak is. De feestlocaties die ik vroeger bijvoorbeeld maakte bestonden vooral uit grote vlakken en die kon ik dan stuk voor stuk neerzetten, zeg maar.’ Hij keek haar een beetje vertwijfeld aan, het viel niet mee om zijn gave uit te leggen en het was ook lang geleden dat er iemand naar gevraagd had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx antwoordde met iets wat het midden hield tussen een grijns en een glimlach en ging ook overeind zitten. De warmte wervelde nog steeds door hem heen. Een toekomstbeeld waar ik goed mee kan leven. Bedoelde hij dat ook op de lange termijn? Hij dacht aan de toekomstdromen die hij voor zichzelf had gesponnen, vlak voor hij een einde aan zijn leven had willen maken. Zouden die toch eens uitkomen? Dat ze samen de wereld gingen verkennen? Het viel niet mee om zover vooruit te kijken, met alles waar ze op het moment mee bezig waren. Maar hij hoopte het – heel erg. Voordat hij zulke dingen hardop zou gaan uitkramen, schoof hij iets bij zijn vriend vandaan om bij zijn iNet te kunnen. Het was inderdaad een bericht van Nish.
      ‘Nish komt hierheen.’ Onverwacht sloeg er toch weer een golf zenuwen door hem heen. Hij was niet goed in zich verontschuldigen. ‘Misschien dat ik eerst maar alleen met hem moet praten.’
      Het was tenslotte zijn beste vriend. Of dat was hij de afgelopen weken in ieder geval geweest. Misschien dat Jester het nu weer was. Maar Jes was ook… veel meer dan dat. Hoe dan ook vond hij dat ze dit als volwassenen moesten proberen uit te praten. Hij hield dan wel niet zo veel van Nish als hij van Jes deed, maar hij vond het wel kut als hij zich daar nu weer zes weken rot over zou voelen en uiteindelijk had Nish wel een fout gemaakt door tegen hem te liegen, maar zijn vriendschap was wel oprecht, in tegenstelling tot wat hij gisteren dacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Je moet wel goed kunnen tekenen dan," zei ze met een glimlach en misschien een lichte zweem van jaloezie. Dat was gek genoeg iets wat ze graag zou kunnen, maar waar ze eigenlijk het geduld niet voor had. "Je gave klinkt echt gaaf. Sommige gaven die anderen hebben, zou ik echt niet willen hebben. Maar die van jou klinkt zo gek nog niet," zei ze met een glimlach. Vienna liet de woorden van Darian op zich inwerkenen en het duurde even voor ze besefte wat hij daadwerkelijk zei. "Wacht, feestlocaties?" zei ze grinnikend. Ze keek op naar Darian. Hij leek nu niet echt het feestbeest, maar misschien was dat eerder wel anders. "Sorry dat ik het zeg, maar je leek me nu niet echt een feestbeest." Ze voelde een blos op haar wangen. "Wat heb je allemaal gemaakt?" zei ze maar snel, om over die opmerking heen te praten.

[ bericht aangepast op 13 jan 2021 - 15:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian trok een mondhoek op. ‘Vroeger vond ik het nog wel leuk. Het waren feesten waarvoor Zebediah en Romeo niet werden uitgenodigd, dus dat maakte het al een stuk leuker. Ik vond het altijd wel vet om met mijn gave aan de slag te gaan – en ergens deel van te zijn.’ Het klonk misschien stom, maar het was wel zo. Hij had ergens bij gehoord, was samen met Melissa de enige die voor alle feestjes was uitgenodigd. Het gaf hem afleiding van de dingen die zijn afdeling deed, van de manier waarop ze hem pijn hadden gedaan. Toen de feestjes ophielden viel dat weg en was hij steeds meer op zichzelf geraakt – en daarna waren het alleen nog de door de school georganiseerde feesten waar hij soms heen ging. Of niet.
      Hij haalde zijn iNet uit zijn zak en ging op zoek tussen zijn oude foto’s. In het mapje van 2015 en 2016 stonden de meeste gebouwen en hij liet ze aan Vienna zien: twee grote verlichte dobbelstenen, een pompoen, iets wat op een stadion leek, een circustent, en wat simpelere gebouwen, kleurrijk of juist in hele moderne stijl. Hij grinnikte bij het zien van de verschillen. ‘Niet echt een bepaalde stijl dus.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik kan me voorstellen dat dat een stuk leuker was," zei ze met een bijna spottend lachje. De rest van de woorden klonk een beetje verdrietig in haar oren, maar ze durfde er niet echt op in te gaan. Ze ging iets dichter op hem staan om de foto's te kunnen bekijken, al deed ze haar best hem net niet aan te raken. Het voelde nog een beetje alsof dat niet mocht of zoiets. "Hee! Hier ben ik bij geweest!" zei ze toen ze naar de pompoen wees die Darian liet zien. Ze liet Darian even verder bladeren, maar bladerde toen terug naar de foto die ze opeens herkende. "Ik was eigenlijk nog niet oud genoeg voor het feest, maar Thor nam me mee." Het was de eerste keer dat ze zo openlijk over hem sprak, en waarbij de herinnering ineens zo plotseling was gekomen. Pijn deed het niet echt meer, al betrok haar gezicht lichtelijk. "Hij had meteen ruzie gezocht die avond, waardoor we de keer daarna niet meer welkom waren." Een belachelijke ruzie was het ook nog eens, want hij had ruzie gezocht met... De naam die in haar hoofd opsprong was zo verrassend, dat ze bijna het idee had dat ze zich vergist had. Vienna dacht niet graag terug aan haar herinneringen met Thor. Maar nu kwamen de herinneringen aan die avond langzaam binnen. Thor had ruzie gezocht met Kris, omdat zij... met Fox stond te dansen? Had ze Fox eerder ontmoet? Vaag stond haar het beeld van de jongen met de krulletjes haar bij. Ze moest het hem eens vragen of ze elkaar inderdaad al eerder ontmoet hadden. Ze vertrouwde haar hoofd niet op het moment. "Ik heb wel Yrla ontmoet op dat feestje. En we zijn nu nog steeds vrienden," zei ze met een glimlach.
      Yrla. Die daar toen op dat feest was met Nish. De herinnering aan alles wat Yrla haar verteld had wat er op een van die feestjes gebeurd was, drukte haar humeur. Die gore klootzak. Als ze.. Vienna schudde even haar hoofd. Ze wilde niet meegetrokken worden in die herinneringen. Ze was nu op date, niet het moment om sikkeneurig te doen. Spontaan, alsof ze haar idee daar kracht mee bijzette, pakte ze Darian zijn hand. "Kom, we praten aan de tafel verder. Anders staan we hier vanavond om een uur nog." Ze trok hem aan zijn hand in de richting van de gedekte tafel. Ze had een date, en daar had noch Thor of Nish iets mee te maken.

[ bericht aangepast op 13 jan 2021 - 16:10 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Deze keer klonk Onyx zekerder van zijn zaak en was het ook een stuk minder abrupt, dus Jester knikte. 'Is goed,' zei hij en hij kwam overeind. 'Ga ik weer terug naar de campus, komen jullie ook daarheen als jullie klaar zijn?' Hij zond Onyx een bemoedigende glimlach.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Darian liet zich door haar naar de tafel leiden. Het voelde fijn, haar hand in de zijne. Daar kon hij best aan wennen en hij gaf even een kneepje voordat hij aan de tafel ging zitten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Als hij gelijk met het plan instemt om over te lopen en zo tijd te winnen dan stuur ik je een berichtje, oké? Dan kunnen we later nog bespreken hoe we precies die uitwisseling willen laten verlopen en kan ik eerst zorgen dat die eerste date van nog een beetje noemenswaardig wordt. Want met deze tijdsdruk word ik alleen maar nerveus.’ Hij gaf Jester ook een plagerig schouderduwtje. ‘En als hij nog dingen wil doorspreken dan komen we naar de campus.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Hij grinnikte. 'Prima. Ga ik alvast werken aan een coole naam voor ons geheugen-wis-trucje. En misschien ook een paar minuten aan het ding zelf, maar vooral de naam.' Jester wiebelde even met zijn wenkbrauwen en grijnsde. 'Zie ik je straks weer, Scary Vibes. Succes!'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Darians kneepje in haar hand liet de zenuwen weer iets zakken. "Wel, ik heb geen zes gangen ervan weten te maken, dus ik hoop dat je tevreden ben met drie. Dat was al een hele opgave." Ze glimlachte even naar hem. "Wel, deze is vrij duidelijk toch?" zei ze een kleine glimlach. "Smakelijk," zei ze zachtjes.

[ bericht aangepast op 13 jan 2021 - 21:07 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Volledig opgenomen door zijn eigen gedachten werkte hij zijn eten naar binnen. Hij had twee dingen op de planning staan vandaag; zijn gesprek met Zebediah (waar hij moest bekennen dat hij absoluut geen idee had waar Romeo was), niet echt iets om naar uit te kijken. En zijn date met Evelin.
      Om een of andere reden wist hij op het moment niet waar hij zenuwachtiger voor was. Zijn date met Evelin was zijn eerste serieuze (als hij dat zo mocht noemen) date dat hij in jaren gehad had. Natuurlijk had hij meisjes gedate in de jaren hiervoor, maar het was altijd maar kort en makkelijk geweest. Dit keer zou hij er moeite in moeten steken en hij had niet echt een lekkere start gemaakt. En zijn reputatie zat hem niet mee. Al het halve avondeten zat hij te wikken en te wegen wat nu romantisch was en wat over de top was. Of was een absolute no-go was deze avond. Het was vreemd, en nieuw voor hem dat hij zich zo druk kon maken over een afspraakje.
      En daarnaast had je natuurlijk Zebediah nog. Hij had absoluut geen idee waar Romeo was, natuurlijk hadden de jongens hem dat niet verteld, maar hij wist ook niet wat hij wel tegen Zebediah moest vertellen. Hij had het idee gehad dat Jester en Onyx vandaag op een plan aan het broeden waren geweest, wat hij met Zebediah moest doen. Hen schaduwen had natuurlijk geen zin gehad, dat kon hij aan Zebediah vertellen. Maar goed, als hij niets leverde vanavond, dan kon Onyx de prijs betalen. Oké, hij wist wel waar hij zich meer zorgen om maakte. Dat hele gesprek met Zebediah zat hem niet lekker en hij wist absoluut niet wat hij nu moest doen. Onvoorbereid dat gesprek in te gaan leek hem niets. Onwennig zocht Yrla om zich heen of hij Onyx en Jester ergens zag, maar hij kon het tweetal nergens vinden.
      Yrla zuchtte diep. Ze zouden hem niet laten hangen, dat wist hij. Dat kon niet anders toch? Ze zouden vast straks komen met een plan waar hij niets van af mocht weten en gewoon moest uitvoeren. En dat was op zich prima, als ze maar kwamen.

[ bericht aangepast op 13 jan 2021 - 21:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish sloeg zijn laatste les over toen hij tijdens geschiedenis een berichtje van Onyx had gekregen, opgelucht dat zijn vriend hem nog wilde spreken. Onderweg naar het meer probeerde hij te bedenken wat hij tegen Onyx wilde zeggen, maar dat viel niet mee omdat hij geen idee had hoe het gesprek met Jester was verlopen.
      De jongen zat aan de rand van het meer. Toen Nish naast hem neerzakte, waren zijn schouders gespannen. Er kolkte echter geen woede in zijn ogen en hij leek zelfs opgelaten toen zijn blik langs de blauwe plekken in Nish’ gezicht.
      ‘Sorry,’ zei Onyx uiteindelijk. Hij wendde zijn gezicht af en staarde uit over het meer. ‘Dat ik me zo liet gaan.’
      ‘Ik kan heus wel tegen een stootje,’ antwoordde Nish, toch wel verbaasd over zijn spijt. ‘En die klappen had ik verdiend na wat ik Fox aandeed.’
      Een lange tijd zei Onyx niks. Nish wachtte rustig af, al voelde hij zich gespannen.
      ‘Je moet ermee kappen,’ zei de Panther toen. ‘Dingen voor hem doen omdat hij mij anders wat aan dreigt te doen. Hij zal elke keer meer van je vragen. Stel dat Fox na gisteravond verdwenen was – hoe denk je dat ik me dan had gevoeld? Ik ga niet beweren dat ik Zebediah met mijn ogen dicht aankan, maar ik ben ook niet machteloos. Ik kan een slaapmelodie paraat hebben en daarnaast kan Jester me dwingen om bepaalde dingen niet te doen.’
      ‘Als Jesters gave sterker is dan die van Zebediah,’ mompelde Nish. Daar had hij geen idee van. ‘Hij heeft ook een manier om gaven uit te schakelen, met een soort halsband. Vast via Maxwell verkregen. Als jij het risico wil nemen dat Zebediah ervoor zorgt dat je van school wordt gestuurd of… iemand om wie je geeft pijn doet, dan kan ik niet anders dan je besluit accepteren. Maar dan is het wel belangrijk om de feiten te kennen.’
      Onyx keek hem een tijdje peinzend aan. ‘Beschermde je alleen mij?’
      ‘Jou en Yrla. En Jester, misschien.’ Hij tuurde naar zijn handen. ‘Zebediah weet wat ik Yrla heb aangedaan en dat dat na het bezoekje van Damon weer bij hem omhoog is gekomen. Van de roddels die over jou rondgingen was hij blijkbaar ook goed op de hoogte.’ Hij wreef met zijn duim langs zijn knokkel. ‘Hij zei dat hij je zou dwingen om Yrla of Jester te verkrachten – toen hij twee weken geleden midden in de nacht in mijn kamer stond en zei dat ik twee boodschappen aan Fox moest doorgeven. Zelfs als ik “nee” zei, wist ik dat hij dan wel iemand anders voor zijn karretje zou spannen én dat jij er de dupe van zou worden.’
      ‘Je had hem kunnen waarschuwen.’
      Nish boog zijn hoofd. ‘Ja. Maar ik was bang voor de dreigementen. Ik probeerde het via Nenya zo te spelen dat Fox geloofde dat Kris nog leefde. Dan zou hij na Jesters afwijzing minder… wanhopig zijn.’
      ‘Of juist wanhopiger om Kris te vinden.’
      Zuchtend haalde Nish een hand door zijn haren. ‘Het was fout, ik weet het. Maar het was als kiezen tussen twee kwaden.’
      ‘We hadden er samen wat op kunnen verzinnen. We hebben het er gisteravond notabene nog over gehad!’
      ‘Ik schaamde me,’ mompelde Nish. ‘Omdat ik weet dat jij het nooit zou hebben gedaan. Jij had nog eerder Zebediahs gezicht opengereten dan iets voor hem te doen.’ Hij keek opzij, maar Onyx vermeed zijn blik. ‘Ik was bang je kwijt te raken. Bén bang je kwijt te raken. Sinds Kris met Fox kreeg heb ik niet meer zo’n hechte band met iemand gehad – en dat is al zes jaar geleden.’ Hij haalde diep adem, dacht weer aan wat hij aan Jester beloofd had. Dat hij Onyx de waarheid zou vertellen. ‘Ik durfde het je nooit te vertellen, maar het is mijn schuld dat Kris er niet meer is en ik mis hem iedere dag. Ik wilde dat niet nog eens meemaken en jou ook verliezen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Verward keek Onyx de jongen aan. ‘Jouw schuld dat Kris er niet meer is?’
      Nish knikte langzaam. Hij keek hem niet aan.
      ‘Ik heb het je heel vaak willen vertellen. Juist omdat we van die open gesprekken hadden. Maar ik was bang dat je me dan nooit meer zou vertrouwen.’ Hij was even stil en tuurde naar zijn handen. ‘Doordat ik zo jaloers was op Fox… Sloeg ik door. Ik heb je verteld dat ik toen bevriend raakte met Zebediah. Wat ik niet heb gezegd… wat ik niemand heb gezegd, behalve tijdens het verhoor van gisteren… Is dat Zebediah me heeft overgehaald om Kris van school te laten sturen. Heel lang wilde ik mezelf laten geloven dat hij me dwong door zijn gave, maar ik denk niet dat dat zo was. Het feit dat hij onze vriendschap had opgegeven voor Fox brak iets in me en ergens in de maanden erna ben ik hem gaan haten. Ongetwijfeld door dingen die Zebediah zei en Romeo heeft vast ook zijn steentje bijgedragen. Uiteindelijk kreeg Zebediah me zo ver dat ik deed alsof ik het goed wilde maken met Kris. In plaats daarvan bracht ik hem naar het schoolbestuur toe en ik vertelde hen over Kris’ geheim.’
      ‘Wat voor geheim?’ vroeg Onyx met opgetrokken wenkbrauwen.
      ‘Dat doet er niet meer toe,’ antwoordde Nish ontwijkend. ‘Maar het was iets wat hij alleen mij had toevertrouwd. Zelfs Fox weet er niet vanaf. Hij wist dat hij geschorst zou worden als het geheim ooit uitkwam… En ik greep die kans om van hem af te komen.’
Zwijgend keek Onyx opzij. Er glom een traan in Nish’ ooghoek.
‘Ik verraadde mijn beste vriend. En dat kon ik je niet vertellen, want jij bent ook door beste vrienden verraden. Ik dacht dat je me nooit zou vertrouwen.’
Onyx beet op de binnenkant van zijn wang. Kris had hém verraden – hij was de eerste geweest. Degene die hem recht in zijn gezicht uitlachte, nadat Onyx ruim een uur op hem had gewacht in de veronderstelling dat ze samen iets gingen doen. Het eerste wat er in hem opkwam, was dat Kris het had verdiend. Was hij niet degene die zijn vriendschap met Nish had verbroken? Net zoals hij bij Onyx had gedaan?
‘Hij liet je stikken,’ bromde Onyx. ‘Hij verdiende het om zelf eens verraden te worden.’
Nish keek opzij. ‘Ik randde iemand aan. Een jonge jongen die mij vertrouwde. Zou jij daar nog mee bevriend willen zijn? Ik had het zelf verkloot.’
Onyx dacht aan Adam. Als Nish bij hem zoiets had geflikt, had hij inderdaad ook niets meer van hem moeten hebben. Al was Nish wel dronken geweest en had hij er spijt van gehad. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen. Het was hem duidelijk dat Nish er veel spijt van had. Had hij net zo veel van Kris gehouden als Onyx van Jester deed? Hij zou het zichzelf nooit vergeven als hij Jester zoiets had aangedaan – maar die nacht tijdens het bondgenotenfeestje… hij was er toe in staat geweest. Maaya had hem net zo opgezweept als Zebediah waarschijnlijk bij Nish had gedaan.
      ‘Ik ben niet bang dat je het bij mij ook zou doen,’ zei Onyx – en hij was verrast over zijn eigen woorden. Maar het was waar. Nish was net zomin de jongen die hij drie jaar geleden was geweest als dat Onyx dat was. Ze waren allebei veranderd, misschien juist door elkaar. En ook al was hij niet blij met de dingen die Nish had gedaan om Onyx te beschermen… het deed hem toch ook wel wat dat hij zo veel voor Nish betekende. Nooit eerder had iemand hem in bescherming willen nemen.
      Nish keek hem onderzoekend aan. ‘Vertrouw je me nog steeds?’
      ‘Gek genoeg wel,’ mompelde hij.
      Misschien omdat het nog steeds vertrouwd voelde met hem. Misschien omdat hij Nish inmiddels goed had leren kennen – goed genoeg om te weten dat hij nu eerlijk was.
      ‘Maar ik meen wat ik zei. Stop met klusjes uitvoeren voor Zebediah. Hij houdt echt niet op met je onder druk zetten tot je een keer bezwijkt en je écht dingen doet die je jezelf nooit zal vergeven. En als hij je straft door middel van mij… zo zij het dan. Dat heb ik liever dan dat je straks niet meer met jezelf kunt leven en ook eens met bloedende polsen in het bos ligt.’
      Hij hoorde Nish slikken. Daarna leunde de jongen naar hem toe tot dat hun schouders elkaar raakten. ‘En wat als hij jou opdraagt om dat te doen?’ zei hij zacht.
      ‘Dan was hij dat hoe dan ook al van plan, ongeacht wat jij zou doen. En vergeet niet dat we een tijdreiziger achter de hand hebben. Als dat echt gebeurt, gaat hij echt wel terug om me te waarschuwen.’
      Nish liet zijn hoofd tegen zijn schouder zakken en zuchtte. ‘Oké.’ Het was even stil. ‘Voor vanavond moet ik Romeo vinden. Moet ik dat dan niet doen?’
      ‘Ik moet niet de reden zijn dat je het wel doet. Maar als je zelf bang bent voor wat Zebediah je aandoet als je hem de rug toe keert, dan snap ik dat. Je kunt het doen als Yr en doen alsof je Zebediahs taken uitvoert en daarbij informatie winnen – maar als hij mij al bedreigde betwijfel ik of hij je ooit zal vertrouwen.’
      ‘Nee,’ mompelde Nish. ‘Dat doet hij sowieso niet.’
      ‘Dan kun je ook overlopen.’ Hij was even stil. ‘Al vind ik dat ook geen fijn idee. Hij neemt dan vast wraak.’
      ‘Via jou,’ mompelde Nish.
      ‘Dat is dan wel weer een pluspunt. Ik kan me erop voorbereiden. Anyway – Jester en ik hoopten inderdaad dat je zou willen overlopen. Dat je weigert Romeo te zoeken, waarna Yrla hem ook niet zal kunnen vinden en die misschien om uitstel kan vragen. Jester stelt een ruil voor, Romeo tegen Kris.’
      Nish hief zijn hoofd weer en keek hem met grote ogen aan.
      ‘Romeo tegen Kris?’
      Onyx knikte langzaam.
      Nish haalde een hand over zijn gezicht. ‘Dat is best een goeie deal. Zeker als Jester nog een beetje brainwash-shit doet. Zou toch mooi zijn als die gast niet meer weet wie Zebediah is.’
      Onyx trok een mondhoek op. Dat was nog best een idee. En als dat te moeilijk was, konden ze in elk geval de herinnering aan Fayr onderdrukken, zodat zij geen gevaar liep.
      ‘Ik ben het Kris verschuldigd,’ zei Nish. ‘Hij zit al drie jaar gevangen door mij. Als jullie geloven dat dit werkt en bereid zijn de risico’s te dragen, zal ik dat ook doen.’
      Hoewel het plan hem eerder nog dwars had gezeten, merkte Onyx dat hij toch opgelucht was dat Nish zich erin kon vinden. Het was hun beste kans – zo konden ze er het meest uithalen. Hij was bang voor wat Zebediah Nish zou aandoen, maar als Onyx zelf degene was die het moest ontgelden dan vertrouwde hij erop dat Jester en hij er wel een stokje voor zouden steken. Dat ze hem wellicht zelfs in de val konden lokken.
      ‘Is alles weer oké tussen ons?’ vroeg Nish aarzelend.
      Onyx liet zijn hoofd tegen dat van Nish zakken. ‘Ja – alles is weer oké tussen ons.’

---

Every villain is a hero in his own mind.