[RPG • 0] Experium || 35 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox snoof. Als hij bezorgd om hém was, dan was hij toch wel achter hem aangekomen? Het was niets voor hem om het er dan bij te laten. Hij had gehoord wat hij wilde, namelijk dat Fox niet onder Zebediahs invloed stond en straks niet een klauw langs zijn hals haalde. ‘Ik weet ook wel dat Zebediah niet aardig is. Ik ben heus niet vergeten wat hij heeft gedaan. Maar op dit moment is hij de enige die ervoor kan zorgen dat ik Kris terugzie. Als je in mijn schoenen stond, zou jij dan niet alles doen om Adam weer een keer te zien? Zou Jester niet alles voor Onyx doen? Ik heb gewoon geen keuze…’ zei hij zacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De grijns gleed van Onyx’ gezicht.
      Zijn moeder.
      Hij had geen moeder. Die had hem niet eens gewild.
      Hij had alleen een onbekende broer en Maaya. Ze waren dan wel geen bloedverwanten, maar ze moest als een zus voor hem zijn geweest. Hij wierp een blik op het meisje op het bed, dat hem zich zo lang zo klote had laten voelen en dat tegelijkertijd zijn enige schakel met zijn verleden was.
      ‘Jij praat meer dan zij,’ antwoordde hij nors. Hij richtte zijn blik weer op het tv-scherm en hoopte dat Yrla zou optiefen met zijn stomme grapjes.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had niet het idee dat Fox helemaal begreep wat hij bedoelde, maar misschien lukte dat op dit moment ook niet echt. "Ik denk dat je zeker wel een keuze hebt. Je hebt keuze om het niet te doen en langer te wachten. Je hebt een keuze om te kijken of je uit de school zelf kan ontsnappen en kan gaan zoeken. Maar die keuzes duren een stuk langer of zijn een stuk moeilijker. En je wacht al zo lang." Hij zuchtte, haalde zijn schouders op. "En je hebt de keuze om te kijken of je andere vrienden je kunnen helpen om Kris terug te vinden, maar ook dat gaat een moeilijke weg worden waarvan je niet weet waar je eindigt."
      Merrin sloeg een arm om Fox zijn schouders heen. "Maar je hebt gelijk. Stel Adam zal volgende week verdwijnen dan zal ik ook alles doen om te kijken waar hij is. Al moet ik daarvoor elk tijdsdecennium voor doorzoeken." Hij wist niet of hij dat daadwerkelijk kon. Het leek hem behoorlijk lastig, die gave van Adam. Hij zou niet eens weten hoe die te gebruiken of wat hij ervoor moest doen. Daarnaast joeg Adam zijn gave stiekem hem een beetje angst aan. Adam mocht er dan controle over hebben, maar als Merrin zelf tijd kon reizen zou hij dat tegelijkertijd vet en angstaanjagend vinden. Wat als je op een holbewoner stuitte in de oertijd? Of een T-rex? Of in een gladitorgevecht kwam in de Romeinse tijd? Iets wat hij stiekem ook dolgraag wilde zien. En daarnaast, als hij terug zou springen en hij kon niet meer terug, dan had hij een enorm probleem. Dan was hij iedereen voor goed kwijt.
      "Maar ik begrijp je wel. Je wilt nu zo graag iets van Kris horen dat zelfs op deze manier je naar hem wilt zoeken. Je wilt elke mogelijkheid aanpakken. Maar je moet ook nog altijd bedenken dat deze Zebediah duidelijk iets van je wil en dat Kris daartussen kan staan. Als dat zo is, dan zal hij nooit vertellen waar Kris is."

---

It's never gonna happen, Guys.

"Wow, relax. Het was maar een grapje," zei hij, terwijl hij zijn handen in de lucht gooide als teken van onschuld. Yrla liep naar het bed en legde zijn armen onder het meisje door. Hij tilde haar met gemak op en liep alweer terug naar de deur. Daar keek hij even aarzelend om naar de jongens op het bed, maar de sfeer in de kamer was opeens heftig veranderd, en niet ten goede. "Welterusten," zei hij dus maar een beetje beschaamd, voor hij met het meisje in zijn armen wegliep naar zijn eigen kamer. Het idee dat hij iets fout had gedaan had zich in zijn maag genesteld, maar hoe Yrla ook probeerde te bedenken wat hij verkeerd gezegd had, hij kwam er echt niet bij.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox sloeg zijn ogen neer.
      Was het dan zo vergezocht dat Zebediah oprecht spijt had van wat hij had gedaan? Dat hij toch op een bepaalde manier van hem gehouden had en het oprecht wilde goed maken? Dat het jaar dat ze samen waren geweest toch iets voor hem betekend had?
      Zijn schouders zakten naar beneden.
      Het had geen zin om daarover met Merrin te praten – of met wie dan ook. Niemand kende Zebediah. Niemand had die andere kant van hem gezien.
      ‘Ik denk dat ik even alleen wil zijn,’ zei hij zacht. ‘Ik weet dat je het allemaal goed bedoelt en ik vind het heel lief dat je me probeert te helpen. En je probeert het niet alleen – je hélpt ook echt… Maar mijn gedachten zijn echt een chaos na alles wat ik vandaag heb gehoord en ik moet gewoon even nadenken.’
      Hij glimlachte verontschuldigend naar Merrin.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish keek Onyx van opzij aan.
      ‘Je zit wel goed in je rol met die moodswings van je,’ plaagde hij, al wilde hij er een serieus onderwerp mee aansnijden. Onyx’ humeur leek vandaag wel alle mogelijke spectra te hebben aangeraakt. ‘Waar ging dat over?’
      Onyx’ blik flitste even opzij, daarna leunde hij zuchtend met zijn hoofd tegen de muur. ‘Ik had Jester gevraagd om ook in mijn dossier te kijken. Daar staat shit in over onze families enzo. Ik ben blijkbaar bij een weeshuis gedumpt, dus geen pa en ma voor mij.’
      Dat moest pijn doen. Zeker voor iemand als Onyx, die al zo vaak het gevoel had dat hij aan de kant geschoven was door mensen. Misschien had dat gevoel er al in gezeten lang voordat hij Maaya leerde kennen.
      ‘Misschien komen we allemaal wel uit een weeshuis.’
      Onyx schudde zijn hoofd. ‘Nee.’
      Nish was geneigd om zijn hand over die van Onyx heen te schuiven, maar dat deed hij niet. Het was niet meer aan hem om hem op zo’n manier troost te bieden. Nish probeerde zich in te denken hoe Onyx zich nu voelde door zich in te beelden dat hij wél zijn eigen dossier had doorgenomen en tot dezelfde conclusie was gekomen, maar ergens kon hij niet geloven dat hij zich daar erg druk over maakte. Ouders had hij nu ook niet. Zoveel zou er niet veranderen.
      ‘Maaya zat in hetzelfde weeshuis,’ antwoordde Onyx. ‘Er zat een foto van ons in als kinderen. En nog een jonger jochie. Mijn broertje.’ Er viel even een stilte. ‘Dus mocht je toevallig weten wie nummer 4912 heeft…’
      Nish sperde zijn ogen open. ‘4912 is je broertje?’
      In een flits zag hij beide jongens voor zich, met hun donkere haar, bleke huid, lichtblauwe ogen en al lang verdwenen onschuld.
      ‘Je kent hem?’ vroeg Onyx, die zich nu helemaal naar hem toe draaide.
      Nish haalde een hand door zijn haren, er niet helemaal zeker van of dit nou een conclusie was waar Onyx blij van zou worden. Hij zag nou niet echt een warme reünie voor zich. Maar toch… Zoiets groots kon hij ook echt niet voor zich houden.
      ‘Ja… Als 4912 familie van je is… Dan is Damon je broertje.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het meer.
      Het méér?!
      De reden dat Jester nog met een soort van gerust hart het had aangedurfd om inderdaad de hele avond van hot naar her te gaan, was omdat hij wist dat de leider van de Lions er was om problemen op te vangen. Hij zou een oogje houden op Fox, hij wíst nota bene van die voorspelling, en nu zat hij bij het meer? Jester had op hem gerekend, verdomme, en nu hadden Fox en Merrin met Zebediah gepraat en was er wisthijveelwat nog meer aan shit gebeurd.
      Jester vloekte binnensmonds en deed zijn best om een volgende snauw binnen te houden. Daar zou hij ook geen ruk mee opschieten en dat wist hij zelf ook best. In ieder geval had Fire opgenomen. Was hij niet halverwege een gesprek met Ratty waarna de feestzaal compleet per ongeluk afbrandde. Dat... scheelde in ieder geval iets.
      'Zebediah is hier.'
      En hij had met Fox gepraat.
      En hij had met Merrin gepraat.
      En hij wilde Romeo terug.
      En hij had Onyx' leven op het spel gezet.
      'Ergens op het terrein, ik heb geen idee waar nu. Heb je een zonnebril bij je? Voordat hij na Fox ook nog jou als gesprekspartner op zijn lijstje heeft staan.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ik snap het, heb ik ook altijd." Merrin zette een stap achteruit. Hij kon zich goed voorstellen hoe Fox zich nu voelde. Hij had ook zoveel informatie over zich heen gekregen die avond wat Maxwell betreft en stiekem was het wel even lekker geweest om in andermans problemen te duiken, in plaats van zijn eigen angst te moeten ontmoeten. "Als ik jou was, dan zou ik lekker in een uil veranderen en ergens in een boom gaan zitten of zoiets. Heb je last van niemand," zei hij knipogend, terwijl hij zich omdraaide. "Oh, en als je me nodig heb, dan moet je maar gewoon bellen."
      Merrin nam afscheid van Fox en liep terug de gang in. Hij zag nog net hoe Jester zijn telefoon ophing en aarzelend bleef Merrin staan. Moest hij op Jester afstappen of zou hij als een nietsvermoedende voorbijganger langs lopen en op zoek naar Adam gaan? Waarom hij dat laatste bedacht wist hij ook niet zo goed. Hij liep er gewoon als zichzelf langs heen en als Jester met hem wilde praten, dan moest hij hem zelf aanhouden.

---

It's never gonna happen, Guys.

De roes die nog een beetje in zijn gedachten was geweest doordat hij hier samen met Fersephone had gezeten en de rest van de wereld voor een paar minuten niet had uitgemaakt, verdween op slag bij Jesters laatste woorden.
      ‘Zebediah heeft met Fox gesproken?’ Er trok een steek door zijn buik en door een vlaag van woede en onrust gleed er zo’n hete gloed over zijn lichaam dat Fersephone iets naar achteren schoof. ‘Waar is Fox nu? Gaat het goed met hem?’ Het was alsof zijn ingewanden versteenden toen hij terugdacht aan het nieuws dat hij eerder vanavond had ontvangen. Nenya kreeg spontaan een visioen over Kris en een paar uur later was Zebediah met Fox in gesprek? Dat kon niets anders dan een list zijn! Waarschijnlijk had hij Nenya opgedragen om dat aan Fox te vertellen!
      Zijn kaak verstrakte bij de gedachte dat Fox daar zomaar ingetrapt zou zijn. Het zag het zijn vriend zo doen. Had hij dan helemaal niets geleerd? Hij bracht iedereen in gevaar! En Zebediah maar lachen dat die jongen nog stééds zo beïnvloedbaar was…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Damon was zijn broertje. De jongen die hij zo beschermend had vastgehouden op de foto. Degene die een soort broederlijk gevoel had opgeroepen toen Adam voor het eerst een paniekaanval kreeg.
      Damon was zo ongeveer wel de laatste persoon op aarde die de bescherming van een ander nodig leek te hebben. Al was het natuurlijk lang geleden en kende Damon nog minder van hun geschiedenis dan hij.
      Hij was waarschijnlijk compleet gereset toen hij hier op school aankwam.
      Onyx wist niet hoe hij zich moest voelen met deze kennis. Natuurlijk was het een opluchting dat hij nog leefde en dat het niet fucking Tony of Romeo was.
      Of Nish.
      Maar toch…
      Wat moest hij er verder mee? Hij kon moeilijk op de jongen aflopen en zeggen ‘yo, ik ben je broer’. Als Damon dat tegen hem had gezegd, had ie ook alleen zijn wenkbrauwen opgetrokken.
      Maar andere familie had hij niet. Ooit was er een tijd geweest dat ze om elkaar gegeven hadden, dat ze ontzettend belangrijk voor elkaar waren geweest. Experium had dat samen met hun herinneringen afgepakt en alleen daarom voelde hij al een soort weerstand omhoog komen, een vastberadenheid waarom hij wél een band met zijn broertje wilde.
      ‘Ga je het hem zeggen?’ vroeg Nish naast hem.
      Onyx trok zijn schouders op. ‘Ik weet het niet.’
      Hij staarde naar zijn knieën. Straks lachte Damon hem vierkant uit en moest hij niets van hem hebben. Zijn schild was niet meer zo dik dat hij zich daar niets van zou aantrekken. Dat zijn ouders hem niet gewild hadden, had hem al geraakt. Als zijn broertje recht in zijn gezicht zei dat hij kon opflikkeren dan wist hij niet hoe hij daarop zou reageren.
      ‘Ik kan wel eens een beetje vissen om te zien of hij überhaupt nieuwsgierig is naar zijn familie,’ stelde Nish voor. ‘Ik ben nu ook wel nieuwsgierig naar mijn eigen dossier. Als ik weet wat daar in staat, kan ik het best een keer ter sprake brengen.’
      Onyx keek hem aan en beet peinzend op zijn wang. Dat was inderdaad een idee.
      ‘Thanks,’ zei hij zacht.
      Nish trok een mondhoek op. ‘Anderen vertrouwen levert je soms best wat op.’ Hij gaf een snelle knipoog.
      Onyx rolde met zijn ogen, al was het natuurlijk waar. En hij was ook ontzettend blij dat hij alles aan zijn vriend kwijt kon. Ook nu nog, nu ze weer gewoon vrienden waren. Zijn gedachten dwaalden af naar Jester. Hij wilde zijn vriend een berichtje sturen, hem vertellen over Damon. Of misschien überhaupt gewoon wat contact. Dat wat er nu tussen hen was voelde nog steeds heel breekbaar of zelfs als niets meer dan een spinsel van zijn eigen brein.
      Zijn iNet lag echter ergens op zijn bureau en ergens vond hij het niet zo leuk tegenover Nish als hij nu via zijn iNet met Jester een conversatie ging zitten voeren.
      Het kwam morgen wel. Nu moesten ze maar gewoon verder gaan met film kijken en even niet aan moeilijke dilemma’s denken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Hoe snel kan je hier zijn?' vroeg Jester eerst, voordat ze tijd verloren met het herhalen van het verhaal. 'Ik weet niet waar Fox is, ik sta in de hal van de zaal in een poging weer wat te ontdooien zodat ik opnieuw kan gaan zoeken.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Hoezo weet je niet waar hij is?’ vroeg Fire op een snauwerige toon. ‘Wie heeft je dan verteld dat ie met Zebediah was?’ Hij liep een paar stappen bij Fersephone weg, hij kreeg het zelfs benauwd van zijn eigen hitte. Zijn binnenste gloeide en in een flits zag hij de drie opengereten lichamen van zijn afdelingsgenoten weer voor zich. ‘Als hij weer met zich laat spelen dan doe ik die klungel verdomme zelf wat aan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester fronste. 'Die klungel? Gast, zie jij je maar eens staande te houden als Ratty plotseling voor je neus opduikt.' Hij schudde even kort zijn hoofd. 'Ik heb je hulp nodig om Fox te vinden voor hij zichzelf in gevaar brengt, niet om zelf het gevaar te zijn. Je weet best dat hij echt niet gezellig met Zebediah heeft staan kletsen omdat dat hem nou een goed plan leek.' Jester blikte weer even naar de ingang en begreep ineens veel meer van Fox' kwade uitbarsting van net, want met de manier waarop Fire op dit nieuws reageerde klonken plotseling Jesters' eigen woorden ook heel niet best. Als Fire niet oppaste klonk een nieuwe meeting met Zeb straks nog redelijker dan een gesprek met Fox' eigen leider.
      Klungel.
      Zelfs al had Fox dat niet gehoord, Jester voelde zelf al de pijn van dat ene woord.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zebediah zou niet zomaar voor hem opduiken, want hij wist dat Fire hem dan in een hoopje as veranderde. Een gevaar dat Fox óók voor hem zou kunnen vormen – en toch had hij ervoor gekozen om met Zebediah te praten in plaats van zijn ogen uit zijn hoofd te krabben.
      ‘Ik denk dat we allebei best weten waar Zebediah en Fox over hebben gesproken,’ antwoordde hij korzelig. ‘En dat hij tot een hoop in staat is als Zebediah hem bepaalde beloftes doet. Misschien dat je eens met je jongste telg moet praten. Mij maak je niet wijs dat ze uitgerekend vanavond een visioen over Kris kreeg. Grote kans dat Zebediah dat haar opgedragen heeft te zeggen.’
      Inmiddels was hij begonnen in de campus van de Buffalo’s te lopen. Als hij de jongen een beetje kende en het niet helemaal fout zat, zat hij daar waarschijnlijk op het dak.
      ‘Ik laat het je wel weten als ik hem gevonden heb.’

[ bericht aangepast op 18 dec 2020 - 15:10 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox had het advies van Merrin opgevolgd en eerst een tijdje in een dierengedaante over het terrein gezworven. Toch was nadenken moeilijker als hij niet zichzelf was en uiteindelijk transformeerde hij toch terug naar zichzelf op het dak van het oude theater. Hij dacht aan de keer dat hij daar met Vienna was geweest en er trok een gevoel van een gemis door hem heen. Hoewel ze hun ruzie destijds hadden uitgesproken, was het contact snel verwaterd. Hij vond het jammer. Zeker omdat hij nu bij de Panthers woonde had hij andere verwachtingen gehad.
      Hij schudde de gedachten aan Vienna van zich af. Er waren andere dingen waar hij over na moest denken. Alles wat Zebediah vanavond tegen hem had gezegd, liet hij opnieuw zijn gedachten passeren. Dat hij spijt had van wat hij had gedaan. Dat het Romeo was geweest die hem ertoe had aangezet. Dat hij Fox hier vandaan wilde halen, hem kennis met zijn familie wilde laten maken. Dat Fox hem dingen liet voelen die niemand anders hem liet voelen.
      Fox trok zijn knieën op en sloeg zijn armen eromheen. Hij staarde naar de sterrenhemel, zich stilletjes afvragend wat Kris zou doen. Dat antwoord was niet zo moeilijk. Die zou Zebediah nooit vertrouwen.
      Maar Fox vertrouwde hem ook niet, toch?
      Hij wilde hem gewoon gebruiken om Kris te vinden, in plaats van zich deze keer te láten gebruiken.
      En toch wist hij dat er meer was. Die sluimerende hoop dat Zebediah echt iets om hem gaf. Dat hij echt dingen wilde goed maken. Hoe kon hij erachter komen of dat echt waar was of dat Fox toch wéér met open ogen in een val tuinde?
      Hij dacht weer aan de roos die hij had ontvangen, aan de duif die door 8226 geïnstrueerd was. Had Zebediah zijn gave op haar gebruikt? Herinnerde ze zich er iets van? Had Zebediah haar opgedragen om hem als date te vragen, zodat niemand hem deze avond zou missen?
      Aan Jester had hij niet zo makkelijk kunnen ontkomen, waarschijnlijk.
      Het zat hem niet lekker. 8226 kende de verhalen. Waarom was ze dan niet op Fire afgestapt? Iets had haar tegengehouden. Hij stond op en veranderde in een vogel. Hij moest met haar praten.
      Eerst vloog hij naar de feestzaal toe. Al snel zag hij dat ze er niet meer was. Waarschijnlijk was ze al naar haar kamer gegaan. Kon het wachten tot morgen? Niet echt. Dan moest hij buiten blijven, een gesprek met Jester aangaan was makkelijker als hij de dingen in ieder geval zelf op een rijtje had.
      Een paar minuten later klopte hij op de deur. Er klonken stemmen, Onna en Heidi waren vast ook al terug.
      Het was Onna die opendeed.
      ‘Hé,’ zei hij, langs haar hen kijkend. Zijn date zat op het matras op de grond. ‘Kan ik je misschien nog even spreken, 8226?’
      Ze keek naar hem op. De blik in haar ogen kon hij niet zo goed duiden, maar na een korte aarzeling knikte ze en stond ze op.



Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Every villain is a hero in his own mind.