[RPG • 0] Experium || 34 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

-

[ bericht aangepast op 9 nov 2020 - 0:43 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

leeg

[ bericht aangepast op 8 nov 2020 - 22:41 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx knipperde vrouwelijk en blies Yrla een kusje toe voor hij grijnzend verder liep.
      ‘Dan mag ik ook kiezen welke kamer het wordt.’
      Iemand met geen gevoel voor humor. Moreau kwam in hem op, maar daar was Jes misschien nog bezig. Zijn eigen mentor? Dat was toch een sulletje. Lachte die ook eens.
      Hij wilde dat net voorstellen toen een hand zich om zijn pols sloot en hem opzij trok. Vlak voor hem verscheen Nish.
      ‘Wat de fuck doe je hier?’ siste hij.
      ‘Ik miste je,’ zei hij met een lome grijns. Hij duwde zijn vriend naar achteren tot hij tegen de muur stond met zijn rug. Vlak voor zijn lippen die van Nish raakten, greep de jongen hem vrij hardhandig bij zijn kin en dwong hem tot oogcontact.
      ‘Ben je dronken?’
      ‘Nee man. Een klein beetje maar.’
      Nish staarde in zijn ogen en zuchtte, voor hij naar Yrla en Maaya keek. ‘Wil je ons fucking dood hebben door die kuthoer hierheen te brengen?’ gromde hij.
      Nish klonk oprecht boos. Verongelijkt deed Onyx een stapje naar achteren. ‘We wilden gewoon even een van de kantoren op z’n kop zetten.’
      ‘Ik zei dat je niet zo veel moest drinken. Is het nou echt zo moeilijk om verdorie een halfuurtje naar me te luisteren?’ Nish keek langs hem heen naar Yrla. Hij greep de jongen bij zijn arm en fluisterde iets wat hij niet kon verstaan, daarna greep hij Onyx hardhandig bij zijn arm en duwde hem in een hoek van de kamer. ‘Wacht jij hier maar.’
      Onyx voelde zich als een klein kind dat straf kreeg. Toen hij Jesters teleurgestelde blik opving, maakte dat alles alleen maar erger en hij staarde zwijgend voor zich uit. Hij vroeg maar niks, hij vond het maar niks dat Nish boos op hem was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Wow, hij had Nish nog nooit zo boos gezien. Hij was de walging van twee seconden eerder al direct vergeten en was zwaar onder de indruk van de woede. Zelfs hij voelde zich een beetje schuldig, terwijl hij helemaal niet geweten had dat Nish hier was. Hij was dan voor een paar seconden ook echt bang dat Nish ook tegen hem zou uitvallen, terwijl hij hier niets aan kon doen. "Haal haar hier vandaan en zorg dat je haar niet uit het oog verliest voor Jester of ik je heb opgezocht." Hij wilde bijna salueren en draaide zich toen om naar Maaya.
      Ai, dit was nu wel een netelige situatie ja. Als ze opgebiecht had aan de leerkrachten dat hij het kantoor van Sogat had versierd, had hem dat nog niet eens zoveel kunnen schelen. Het kantoor van Dubois was meer chantagemiddel geweest en hij was blij dat ze daar nooit gekomen waren. "Oke, feestje is blijkbaar voorbij," zei hij grijnzend. Hij sloeg even een arm om Maaya haar schouder heen en duwde haar zo in de richting die ze moest lopen. Hij keek even aarzelend over zijn schouder naar Nish, maar besloot toen dat Nish waarschijnlijk niet boos op hem was.
      Althans dat hoopte hij in het diepst van zijn hart. Hij wilde het niet nu al verpest hebben.

---

It's never gonna happen, Guys.

Maaya bleef staan. Wat was dit nou weer? Ze was echt niet van plan om zich door Nish weg te laten sturen! En waarom liet Onyx zo over zich heen lopen? Ze wierp de jongen een koele blik toe en richtte zich tot Yrla, die haar alweer meetrok. ‘Sinds wanneer doe jij braaf wat een Buffalo je opdraagt,’ snoof ze. ‘Wat zij ook in een kantoor aan het doen zijn – dat kunnen wij toch in een ander kantoor doen? Er zijn er zat!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Doe ik niet," zei hij grijnzend. Deed hij wel, maar dat hoefde Maaya niet te weten. "We lopen gewoon een rondje en komen zo weer terug. Als het wat minder druk is." Hij keek grijnzend op Maaya neer. "Of wil je ook een preek van Nish? Niet dat ik denk dat dat bij jou indruk maakt, maar ruziemaken voor de kantoren van de leerkrachten trekt me iets teveel aandacht."

---

It's never gonna happen, Guys.

Maaya snoof. ‘Ik ben niet bang voor Nish en ik laat me zéker niet door hem zeggen wat ik moet doen.’
      Ze snapte het gedoe niet. Zij konden toch prima naar een andere kantoor gaan? Of… deed Nish daar iets wat veel verder ging dan een lolletje uithalen? ‘Wie is daar nog meer dan?’
      Ze wilde zich losrukken, maar Yrla’s greep verstevigde zich juist. Ze was best sterk, maar Yrla was zo snel dat hij haar overrompelde en voor ze het wist, had hij haar de deur door gesleurd en die weer op slot gedraaid. Met een hallucinatie had ze hem van zich af kunnen werpen, maar daar werkte haar hoofd veel te traag voor. Haar arm deed pijn waar hij haar zo stevig had vastgegrepen en ze wierp hem en verongelijkte blik toe. Ze wilde hem toesissen dat hij hier spijt van kreeg, maar hield haar kiezen op elkaar.
      Dat hoefde hij niet te weten. Dat merkte hij vanzelf wel.
      Ze hield er niet van als plannen zo maar aan de kant werden geschoven omdat een random persoon hen dat toesnauwde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish’ schouders waren nog steeds gespannen toen Yrla de roodharige snol mee door de gang trok en de deur sloot. Hij wierp een blik op Onyx, die naar de grond staarde. Hoewel die verslagen uitdrukking anders iets bij hem had losgemaakt, maakte het hem nu alleen maar bozer. Wat dacht hij wel niet? Er was één persoon die Onyx nooit meer zou vertrouwen en uitgerekend díé nam hij mee terwijl Jester en hij iets illegaals aan het doen waren? Nish had hem compleet vertrouwd en had zonder aarzelen gedaan wat Onyx hem gevraagd was, zelfs al had hij geen flauw idee waarom Jester precies die dossiers wilde lezen. Als iemand erachter kwam wat ze hier deden, zouden hun herinneringen worden blootgelegd en was het nog maar de vraag wat ze daarvan hielden. Misschien wel niks. En misschien werd hun gave wel zo riskant geacht dat ze weg werden gestuurd. En alsof dat nog niet erg genoeg was, nam Onyx Mááya mee? Maaya had haar eigen verkrachting gebruikt om Kris te dwingen niet meer met Onyx om te gaan. Haar obsessie was de afgelopen jaren niet bepaald afgenomen, dus hij kon wel raden waar ze Jester en hem mee zou gaan chanteren! Hij wierp een ongeduldige blik op Jester, die net de lade open had gekregen. Er lag echter zo veel zooi op Maxwells tafel dat daar ook rustig een dossier onder kon liggen.
      ‘Ik kan helpen zoeken…’ zei Onyx en hij maakte aanstalten om naar het bureau te lopen.
      ‘Nee,’ kapte Nish hem af. ‘Die gast merkt het waarschijnlijk al als er een blaadje scheef ligt en jij laat met je dronken kop waarschijnlijk de helft op de grond donderen. Je blijft daar wachten tot we dat kutdossier hebben en dan gaan we hier als de sodemieter weg.’
      ‘En het waarheidsserum? Hebben jullie dat al gevonden?’
      Nish’ blik schoot tussen de twee jongens hen en weer. Het waarheidsserum? Waar dachten ze dat voor nodig te hebben? Hij begon het steeds ongemakkelijker te vinden dat hij hier bij betrokken was geraakt.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Ik kan toveren, niet heksen.' Jester doorzocht lade nummer drie (!!) die ook al voor geen enkele reden op slot had gezeten en begon Maxwell wel héél vervelend te vinden. Merrins dossier was tot nu toe nog nergens te vinden, maar ook de normale dossiers van Maxwells leerlingen niet. Die dude had de kunst van shizzle verstoppen in de chaos even net ietsje té goed onder de knie.
      Hij kón proberen alles op het bureaublad te doorzoeken.
      Als hij alles ook maar weer op dezelfde manier terug zou leggen.
      Er hing ineens een spanning in de kamer, als een extra tikkende klok die hen erop wees dat ze al veel te lang niet gesnapt waren. En nu was Onyx hier, dronken, had hij zelfs een glimp opgevangen van Yrla en Mááya?! Het was alsof het universum hen probeerde te vertellen hier zo snel mogelijk vandaan te komen. Jester balde zijn vuist en draaide zich om naar het bureau. De vorige keer was het niet zo'n rommel geweest, maar het was wel gelukt.
      En hij kon dan niet heksen, maar verdomme hij kon zéker wel toveren.
      'Je weet precies hoe alles ligt,' mompelde hij tegen zichzelf. 'Straks leg je alles weer exact zo terug.'
      Het vage bonken dreunde in zijn oren en Jester dacht tegen zichzelf dat een sleutel jatten ook wel zo handig kon zijn.
      'Dossier 7223, iemand tilt het voorblad een stukje omhoog en je gaat een klein beetje open.' Hij had de woorden nog niet uitgesproken of er verschoof iets aan de linkerkant van het bureau. Jesters arm schoot uit en hij kon nog net voorkomen dat een donkerblauwe mok van het bureau af donderde. Hebbes.
      Hij keek op naar Nish, die hij tot zijn verbazing weer kon zien. 'Hebben ze de deur weer achter zich op slot gedaan?' vroeg hij dringend. Voordat straks een docent naar boven kwam om iets te halen en al meteen doorhad dat er iets niet pluis was. 'Vier minuten, dan zijn we klaar.' Hoopte hij. Jester deed zijn best om geen aandacht aan Onyx te besteden (dat kwam wel weer als ze niet hoog illegale dingen aan het doen waren) en viste voorzichtig het beige dossier onder de mok vandaan. Het witte labeltje toonde het nummer van Merrin.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Hier krijg ik spijt van zeker?" Hij rolde met zijn ogen. Zodra hij Maaya haar blik zag verduisteren wist hij al hoe laat het was. Hij zuchtte even diep. "En ik maar denken dat er eindelijk iets gebeurde en dat we vrienden konden zijn." De jongen haalde zijn schouders op en merkte dat hij toch stiekem ergens teleurgesteld was, dit was zijn kans geweest om toch iets met Maaya aan te knopen. Waarom hij dat zo graag wilde was hem een raadsel, misschien omdat Onyx gelijk had en hij van uitdagingen hield. Maar als ze hem nu alweer met hallucinaties ging bestoken dan was het gewoon klaar en praatte hij gewoon nooit meer met haar.
      Hij wees Maaya de richting uit die ze moesten hebben en het meisje begon koppig voor hem uit te lopen. Hij liep geduldig achter haar aan in de richting van het trappenhuis. In stilte liepen ze de trap af. Ergens wilde hij zijn excuus aanbieden aan Maaya, maar of dat goed viel of nodig was, dat wist hij niet zo goed. Hij wilde net vragen wat ze gingen doen, tot hij een stem op de trap hoorde. In een flits had hij zich door de dichtsbijzijnde deur heen gebeukt en had Maaya onderweg mee gegrepen. Hij zette haar voorzichtig om de hoek tegen de muur aan en maande haar tot stilte voor ze ook maar een geluid kon maken. Door het raam in de deur kon Yrla zien hoe Maxwell langs hen heen liep, met Merrin in de achtervolging en die idioot van een Rai die Adam in zijn armen droeg. Yrla wachtte op het moment tot hij zeker wist dat ze een trap hoger waren. "Zo te zien hebben we geluk gehad," zei hij zachtjes tegen het meisje, "twee seconden later en Maxwell had ons betrapt. Gelukje bij een ongelukje dan maar, niet?" vroeg hij grijnzend, in een poging het ijs weer een beetje te breken.
      Yrla liet Maaya haastig los, voor hij echt een hallucinatie kreeg, en greep zijn iNet uit zijn zakken. Hij had Nish snel gevonden.

Maxwell komt eraan.

[ bericht aangepast op 9 nov 2020 - 16:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish hoorde opnieuw het slot van de deur. Hij werd zich ervan bewust dat hij zijn gave niet gebruikte en verdween weer. Waarschijnlijk was het Yrla, maar hij wilde het zekere voor het onzekere nemen.
      En dat was maar goed ook, want op dat moment stapten er opeens een hele bonte groep mensen doorheen. Maxwell liep voorop, gevolgd door Rai die Adam in zijn armen droeg. Merrin drentelde er een beetje verdwaasd naast.
      In een splitseconde woog hij af wat wijzer was, hierbinnen blijven om te ontdekken wat de vier hier tijdens een schoolfeest gingen doen of het risico om betrapt te worden (met een aangeschoten Onyx) zo klein mogelijk houden en de twee de kamer uit leiden.
      Hij ging toch voor het eerste, wetend dat Merrin de reden was dat ze hier überhaupt waren. Zachtjes sloot hij de deur. ‘Maxwell komt eraan, samen met Merrin, een bewusteloze Adam en een afdelingsgenoot van mij. Als jij de deur op slot praat – en er voor de zekerheid ook voor zorgt dat Onyx z’n bek houdt – dan zullen we eens horen wat ze te zeggen hebben.’
      Hij pakte Onyx bij zijn arm en duwde hem ruw naar de andere hoek van de kamer, naast een hoge kast. Merrins dossier moesten ze straks maar echt goed doorkijken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Maar professor," zei hij, terwijl de man de sleutels van de kantoren van de docenten in het slot stak. Merrin had zijn aardrijkskundeleraar altijd al aardig gevonden. Het was een vriendelijke man, die hem om een of andere reden altijd met een stiekeme knipoog toch net iets meer vergaf als menig ander. Hij wist nog de keer dat hij zijn huiswerk glad vergeten was en dat Yrla voor hem de volle laag kreeg en hij alleen een knipoog dat hij het de volgende keer maar af moest hebben. Maar dat kon ook zijn, omdat normaal Merrin nooit zijn huiswerk vergat.
      "Komt echt wel alles goed met hem?" Merrin keek bezorgd over zijn vriend die nog altijd bewusteloos in Rai zijn armen lag. Hij voelde de warme hand van Maxwell op zijn schouder. "Vast wel. We lappen hem gewoon even op, al moet hij nu zo echt wel bijkomen." De ernst in de stem van de man ontging hem niet en dat maakte Merrin alleen maar nerveuzer. Maxwell knikte naar de deur en Merrin knikte haastig dat hij de hint begreep. Hij sloot de deur achter hen en volgde Rai en Adam naar een van de laatste kantoren.

[ bericht aangepast op 9 nov 2020 - 17:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish’ boosheid werkte nogal ontnuchterend en de roes was allang weggesmolten. Onyx wilde zeggen dat het hem speet, want langzaam drong wel tot hem door dat het heel dom geweest was om hiernaartoe te gaan, maar hij wist ook wel dat het niet het goede moment was.
      ‘Ik kan heus mijn mond wel houden,’ mompelde Onyx. ‘Ik ben niet stomdronken, man.’
      ‘Des te idioter ben je,’ gromde Nish.
      Onyx stapte zo ver als hij kon naar achteren om ruimte te maken voor de andere twee. Jester had hem verder niet aangekeken. Hij was vast ook boos. Hij leunde met zijn rug tegen de muur terwijl hij toekeek hoe Jester zijn gave gebruikte om de deur weer op slot te doen. Het lichtje van zijn iNet ging ook weg. Nish greep hem bij zijn pols en er trok een prikkelend gevoel door hem heen, heviger dan de vorige keren. Kwam dat doordat Nish kwaad was of zette hij zijn gave een versnelling hoger? Het leek hem beter om hem niet te vragen en dus wachtte hij maar in stilte af wat er zou gaan gebeuren.
      Terwijl hij afwachtte, drongen Nish’ woorden pas écht tot hem door. Dat niet alleen Maxwell kwam, maar ook Merrin en Adam. En dat Adam bewusteloos was. Dat riep een woede in hem op, maar Nish kneep hard in zijn pols alsof hij dat aanvoelde en het hem wilde beletten om nog meer stomme dingen te doen. En dus staarde hij maar naar zijn voeten, zich bewust van Nish’ hand als een bankschroef om hem heen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Wát?!' siste Jester, die naar het dossier keek, de deur en weer terug en overwoog hoeveel paniek echt schadelijk was voor een mens. Hij sloeg het dossier weer dicht zonder werkelijk iets gelezen te hebben naast Merrins echte naam (die hij al wist) en dat hij een zus had op school (wat hij óók al wist) en tilde zo snel mogelijk het stapeltje papier weer op waar het dossier onder had gelegen en schoof de beige map weer terug. Hij kon zijn hartslag in zijn eigen oren horen, maar richtte al zijn aandacht op het mentale beeld van het bureau dat hij had gemaakt.
      Zette het kopje terug en verschoof de laptop weer twee centimeter terug. Legde een laatste blaadje recht en glipte zo snel mogelijk achter het bureau vandaan (schoof de stoel weer recht) en hurkte voor de deur neer. Ook hij kon nu de stemmen en de voetstappen al horen en deed heel erg zijn best om de questionable shit van Fox uit zijn hoofd te zetten. Als Nish aan de verkeerde kant stond, waren ze er straks gloeiend bij. Want Jester kon geen Nish én Maxwell meer overtuigen dat er niks aan de hand was. Het slot klikte akelig luid weer op zijn plaats en Jester draaide zich weer om naar de hoek waar hij Nish en Onyx voor het laatst gezien had en die nu... wel, nogal leeg leek.
      Vertrouwen.
      Hij ging ernaast staan, stak zijn hand uit en fluisterde, 'zeg, wat gebeurt er eigenlijk als jóuw gave overbelast wordt?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish pakte Jesters hand vast. ‘Ik gebruik nu een beetje extra zodat onze ademhalingen ook gedempt worden,’ fluisterde hij terug. Hij was nog aan het oefenen om zijn gave zo aan te wenden dat hij ongehoord met iemand kon fluisteren, maar dat had hij nog niet helemaal onder de knie en dit was echt geen moment om dat uit te testen. ‘Als ik mijn gave te veel gebruik, krijg ik een schaduw,’ zei hij. ‘Maar tenzij ze hier de hele nacht blijven, ben ik daar niet zo bang voor.’

---

Every villain is a hero in his own mind.