[RPG • 0] Experium || 34 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla trok zijn wenkbrauw op. "Ik kan best zelf antwoord geven," beet hij Onyx toe. Hij keek even met een woedende blik naar Onyx, mister betweter en daarna terug naar zijn oude beste vriend. Hij wist zichzelf weer iets te bedaren en vervolgde rustig. "Je weet best dat ik niet alles hoef en wil weten en misschien beter ook niet kan weten. Ik wil alleen weten of het ernstig is? Moet ik hem de komende dagen gewoon wat beter in de gaten houden? Dat is de vraag, een simpel ja of nee heb ik genoeg aan," zei hij verrassend rustig. In antwoord daarop knikte Jester met zijn hoofd en Yrla gaf een kort knikje terug.
      Yrla stond op van zijn stoel. Hij keek even langs de drie gezichten heen. Voor hem stonden twee vrienden en een oud-vriend, die op een of andere geheime missie waren gegaan, waar hij blijkbaar geen deel van uit had mogen maken. Voor het eerst voelde hij zich verschrikkelijk buitengesloten. Vroeger had hij deel uitgemaakt van het plannen maken en van het uitvoeren ervan. Nu mocht hij alleen de rommel opruimen, omdat het toevallig zo uitkwam. Ergens dacht hij dat het hem niets had kunnen schelen, dat hij eindelijk wel over het feit heen wat dat Jester nu met Onyx plannen smeedde en dat hij daar geen deel van uit maakte. Maar als Nish daar ook nog eens deel vanuit ging maken. Hij keek even naar de Buffalo naast hem. Hij had Nish net terug, hij wilde niet hem ook nog kwijtraken aan Onyx...
      Yrla liep even naar de veranda en keek neer op het slapende meisje. "Ik heb dus een loge vanavond," zei hij zachtjes, om te laten merken dat hij inderdaad niets meer wilde weten. Hij draaide zich even om naar zijn oude vriend. "Dan moet je wel mijn meubels weer even terugslepen mijn kamer in, idioot," zei hij grappend tegen Jester. "Het wordt wel een beetje afgezaagde grap zo, jes."

[ bericht aangepast op 11 nov 2020 - 17:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx trok zijn wenkbrauwen op door de snauw die hij van Yrla kreeg. Hij had de reden van Jesters vraag willen verduidelijken, dat was alles. Hij deed zijn best om niet met zijn ogen te rollen toen Jesters vraag én zijn waarschuwing blijkbaar nog steeds niet duidelijk maakte dat alles niet echt geweldig met Merrin ging. Hij liet het antwoord maar aan Jester over en leunde met zijn armen op de leuning van de trap terwijl hij in de verte staarde en dacht aan de confrontatie die ze binnenkort met Maxwell zouden hebben en dat ze hem écht geen reden mochten geven om hun geheugens te doorzoeken. Dan vielen ze niet alleen zelf door de mand: het zou ook duidelijk worden dat Yrla dubbelspel speelde en helemaal niet aan Maxwell en Zebediahs kant stond. Hij kon zich geen enkel scenario bedenken hoe dat voordelig voor zijn vriend zou uitpakken. Met een beetje pech bleef er straks geen Panther meer over.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Ja, knikte Jester. Dat wist hij best, dat Yrla niet alles hoefde te weten. 'Ja,' zei hij, op zowel de vraag van of het ernstig was en of Yrla beter een oogje op Merrin kon houden de komende tijd. 'Tuurlijk help ik,' zei Jester, zonder dat hij wist waar de blonde jongen het eigenlijk over had. Maar het klonk logisch om te helpen, want Yrla had een loge vanavond. Maaya. Dus dan moesten meubels wel terug zijn kamer in. Waren die weer weg dan? Dat had hij al eens eerder gedaan, dus die grap was inderdaad wel een beetje afgezaagd. Hij vroeg zich af wie het gedaan had. Hij grijnsde en knipoogde. 'Tja, niet iedereen is zo origineel als ik, toch?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish volgde het gesprek maar half, hij was vooral afgeleid door Jesters vreemde gedrag. Wel ving hij op dat Yrla dacht dat Jester zijn meubels had weggehaald, wat Jester niet echt ontkende.
      ‘Beetje de eer opstrijken voor mijn grap en het dan ook nog eens onorigineel noemen,’ zei Nish hoofdschuddend. Hij keek Yrla aan. Dit was toch wel een beetje een teleurstellende ontknoping. ‘Ik zou je kamer maar wat beter onderzoeken.’ Hij gaf hem een knipoog, daarna richtte hij zich weer tot Jester. ‘En wij gaan nu eerst Azrael eens opzoeken want die halfgare staat waar je je nu in verkeert, vind ik maar niks.’
      Dat was net zo riskant als een dronken Onyx. Riskanter waarschijnlijk nog zelfs.
      ‘Was jij al klaar met haar of slaapt ze alleen?’ vroeg hij aan Onyx.
      ‘Ik moet de droom nog doen. Ik kom zo wel weer naar de zaal, vannacht wordt ze niet meer wakker.’
      Nish knikte en keek even naar het bewegingloze lichaam. ‘Misschien moet nog even iemand haar een dreun geven. Bewijs van de val, enzo.’
      Hij wilde daar best vrijwilliger voor zijn, maar hij kon zich indenken dat Jester dat ook graag eens deed.
      'Misschien wat voor jou?' vroeg hij aan Jester. 'Volgens mij wil je haar al weken een dreun geven.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Oké,' zei Jester geduldig. Hij werd er een beetje moe van om zo geduldig te doen. 'Tja, als je grap nou wat origineler was dan was dat eer opstrijken ook nog leuk geweest,' zei hij plagend. Dat voelde al ietsje beter. Hij stak zijn handen in zijn zakken en vond het maar een koude bedoening, om hier zo met zijn allen buiten te staan. Maar de ijzige wind leek ergens wel iets te helpen, want hier en daar zag de wereld er alweer ietsje scherper uit, in plaats van dat wazige gedoe. Nish richtte het woord weer tot hem en Jester merkte dat hij daarna aan het knikken was. 'Graag zelfs,' zei hij. Hij wilde Maaya inderdaad al weken een dreun geven, hoewel dat misschien niet zo handig was. Maar bewijs van de val konden ze wel gebruiken. Dus balde hij zijn vuist en liep vastberaden op het meisje af.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx grinnikte zacht. Jester was zo beïnvloedbaar als een klein kind. Zoals hij normaal anderen overtuigde, zo makkelijk was hij nu zelf te overtuigen. Voor nu kon Onyx er wel om lachen, zolang Nish of hijzelf bij hem was maakte hij zich niet al te grote zorgen. Natuurlijk moesten ze hier binnenkort wel wat op verzinnen, anders was er niet eens een waarheidsserum nodig. ‘Geef d’r maar een goeie rechtse,’ zei hij met een grijns.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat klonk wel als een goed plan, en zo gezegd, zo gedaan. Jesters vuist maakte onzacht contact met Maaya's kaak en, nouja, dat deed Jester zélf meer pijn dan hij had verwacht. Geschrokken wapperde hij even met zijn hand en deed weer een stapje terug. 'Fuck,' zei hij, een beetje in de war waarom hij dat nou net gedaan had. Hij kneep zijn vuist afwisselend even samen en ontspande hem weer en keek fronsend op naar Onyx. 'Dat wilde ik helemaal niet doen,' zei hij langzaam, alsof Onyx kon verklaren waarom hij het wél gedaan had.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx schoot in de lach. ‘Wen er maar aan, je moet mij er ook nog eentje geven als we Maaya niet argwanend willen maken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Maar ik wil jou helemaal niet slaan,' wierp Jester tegen, die ook van zichzelf wel hoorde hoe onzeker dat klonk maar niet echt wist of hij de kant van het wel of niet slaan moest kiezen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish kon met de beste wil van de wereld niet begrijpen waarom Onyx ook een klap zou moeten krijgen. Was dit een soort zelfkastijding, ofzo? Hoe dan ook vond hij het maar niks dat Jester het überhaupt leek te overwegen.
      'Zo is het wel mooi geweest. Wij gaan eerst eens bij Azrael langs.' Hij sloeg een arm om Jesters schouders en leidde hem van het drietal weg. ‘We zien jullie zo wel weer,’ vervolgde hij tegen Onyx en Yrla.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Oké,' zei Jester opgelucht, die dat wel een heel goed idee vond.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was nou niet echt een spetterend feest. Zijn date was heus niet onaardig, maar veel leven in de brouwerij bracht ze ook niet. Jester was nergens te bekennen, en Merrin en Adam ook niet. Fire wilde hij vanavond niet storen, behalve om hem een beetje aan te moedigen als dat nodig was. Vienna en Fayr stonden er ook bij, dus op zich was dat niet zo’n verkeerd gezelschap en kon hij 8226 heus wel even bij haar vriendinnen achterlaten. En toch hield iets hem tegen; het gevoel alsof het groepje compleet was en ze niet echt op hem zaten te wachten.
      Er zat een beetje een vreemd gevoel in zijn maag. Net had hij fantastisch nieuws gehoord – namelijk dat Kris nog leefde – en het was alsof er niemand was met wie hij dat kon vieren. Alleen 8226, die de helft van de tijd afgeleid was. Hij dacht terug aan Halloweenfeesten van langer geleden, aan de horrorclown die Kris de laatste keer geweest was. Weten dat Kris echt nog ergens was maar dat ze niet bij elkaar konden komen, maakte het gemis gek genoeg nog groter.
      Toen er opeens een in zwart gehuld figuur voor hem stond, dacht Fox dan ook dat hij hallucineerde. Felgroene ogen schenen als edelstenen door de maskergaten. Fox’ mond werd droog. Even vergat hij alles om hem heen en staarde hij vooruit, naar de Ringwraith.
      Een met ijzeren plaatje overdekte handschoen strekte zich naar hem uit
      Vroeg hem te dansen.
      Fox’ wangen werden warm. Zijn hart ging als een razende tekeer.
      ‘Kris?’ fluisterde hij.
      Hij kwam niet boven de muziek uit.
      Het kon Kris niet zijn – dat wist hij ook wel. Het was zijn verbeelding die met hem op de loop ging. En toch… Vanuit het niets was er ineens iemand die met hem wilde dansen, iemand die net zulke mooie ogen als Kris had.
      Fox legde zijn hand in die van de onbekende.
      De greep was ferm. Het was bizar hoe verlegen Fox zich ineens weer voelde, net als in de dagen dat hij voor het eerst verliefd was geworden. Hij legde zijn handen op de schouders van de ander. Hij was groter dan Fox. Fox probeerde zich te herinnerinn hoe veel Kris en hij in lengte hadden gescheeld, maar zijn brein voelde als blubber en het enige wat hij kon doen was de ander aankijken.
      Het koude staal van de handschoenen legde zich om zijn heupen en voelde koel tegen zijn huid. Een rilling liep langs Fox’ rug.
      Die ogen bleven hem maar aanstaren. Verder sprak hij geen woord.
      Fox werd er onzeker van. Iemand haalde vast een geintje met hem uit en durfde daarom niet te praten. Als het Kris echt was… dan zou hij toch wel iets hebben gezegd en hem niet zo eng hebben aangestaard?
      Samen met zijn mysterieuze danspartner wiegde hij op de muziek. Hoewel hij normaal van de zenuwen ronduit zou gaan praten, bleef ieder woord nu in zijn keel steken. Zijn adem stokte toen een hand zich losmaakte van zijn heup en zich naar zijn gezicht verplaatste, zijn kaak streelde en door zijn krullen streek.
      Fox stond te trillen op zijn benen, wist niet of hij dit fijn vond of juist niet. Hij wenste dat de ander zijn kap afdeed, zijn gezicht toonde, zodat hij wist of iemand een grapje uithaalde of niet.
      Zijn gedachten schoten naar de roos die hij had ontvangen.
      ‘Heb jij me die roos gestuurd?’ Zijn stem trilde lichtjes.
      Langzaam knikte de maskerdrager.
      Het liedje kwam ten einde. Gelukkig, want Fox dacht niet dat hij de spanning nog veel langer verdragen kon. Een hand verdween in het zwarte gewaad en haalde er een klein briefje uit, dat hij achter Fox’ riem stak.
      Toen raakten de stalen vingers nog even zijn kin aan, voor de ander zich terugtrok en zich omdraaide.
      Fox staarde hem na, zag hem door de deur naar buiten stappen. Ergens wilde hij erachter aan rennen, vragen wie het was, maar zijn voeten waren aan de grond vastgenageld.
      Met bevende vingers trok hij het papiertje achter zijn riem vandaan en vouwde hem open.
      Ik wou dat ik je de hele avond in mijn armen had kunnen houden. 23 uur onder de sterren en ik toon je wie ik ben. X
      Een blos schoot weer naar zijn wangen. Ergens dreinde de gedachte dat het een grap was op de achtergrond, tegelijkertijd was die blik zo intens geweest dat hij hem nog steeds kon voelen.
      Hij bestudeerde het handschrift, dacht overeenkomsten met Kris te zien.
      De gedachte dat het misschien echt zijn vriend was die een manier had gevonden om hem hier op een gekostumeerd bal op te zoeken, liet een explosie aan emoties afgaan.
      Hij keek op de klonk.
      Kwart over tien.
      Nog drie kwartier en hij zou het weten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was ergens blij dat hij niet in de richting van Nish gekeken had, dat hij zijn hoofd razendsnel naar de deur had kunnen draaien. Dan had de jongen ten minste niet de verschrikkelijke teleurstelling gezien die over zijn gezicht gegleden was. Normaal zou hij het geweldig gevonden hebben dat juist Nish nu met dit aan kwam zetten, maar nu overheerste vooral de kilte. Met een flits was de jongen door de deur verdwenen en naar boven gerend. Waarschijnlijk misten ze hem toch niet. Alsof iemand hem kon schelen, behalve als zijn kamer beschikbaar was.
      Met grof geweld sloeg hij de deur van zijn eigen slaapkamer open (en weer dicht) en liep met grove stappen naar binnen. Hij ging langs de plek staan waar zijn bed hoorde te staan en trapte hard in die richting. Waar hij ergens nog gehoopt had, dat hij in het luchtledige zou trappen, trapte hij keihard tegen de zijkant van zijn bed aan. Hij voelde de pijn door zijn enkel omhoog door zijn been schieten en kreunde even. Yrla zakte door zijn been heen, aangezien de pijn hem naar zijn enkel trok. De pijn van zijn been was echter niet zo erg als de pijn in zijn maagstreek. De hoop die hij eerder die avond had voelen opflakkeren, was als een dovende kaars weer uitgegaan. Het voelde alsof een steen zich in zijn maag genesteld had, alsof het bloed in zijn lichaam bevroor. Het was niet Jesters grap.
      De blonde jongen liet verslagen zijn hoofd op zijn bed liggen en voelde al gauw de tranen omhoog dringen. Het was niet Jester, het was niet Jesters grap. Halloween was normaal de gelegenheid geweest voor hen om inderdaad elkaar voor de gek te houden. Maar de roodharige jongen keek al weken niet meer naar hem om. Eerst had hij zichzelf proberen voor te houden dat het vast nog wel goed kwam, dat het vast nog wel te lijmen was. Daarna had hij zichzelf ervan proberen te overtuigen dat het misschien wel beter zo was, dat ze uit elkaar gegroeid waren, dat Jester niet meer de persoon was die hij vroeger was. Dat besef was langzaam gaan settelen, maar Yrla besefte nu ook wel dat hij zichzelf daar alleen maar nog meer mee voor de gek had gehouden. Want hij miste zijn beste vriend verschrikkelijk, hij miste het samen grappen uithalen, hij miste het keten, de flauwekul. Alles was opeens zo serieus allemaal geworden en er was een bepaalde koelte tussen hen in komen te hangen. Hij had het gevoel dat Jester hem niet meer vertrouwde, nog nauwelijks naar hem omkeek. Want hoewel ze weken geleden nog samen plannen hadden gemaakt, was hij daarna nooit meer naar Yrla toegekomen om te vragen hoe het met Zebediah ging of hoe het überhaupt met hem ging. Hij had niets meegekregen van zijn problemen met Nish, niet meegekregen van zijn groei van de afgelopen weken. En dat lag ook wel grotendeels aan hemzelf, hij kon het gewoon niet meer voor elkaar krijgen hem dingen te vertellen. Hij kon de woorden niet vormen die Jester misschien moest horen.
      En tegelijkertijd zag hij hoe de band tussen Onyx en Jester juist weer groeide, misschien nog wel hechter dan voorheen. En hoewel Onyx het flink verpest had, kreeg hij blijkbaar wel die tweede kans, die Yrla zo erg naar verlangt had. Want zij waren nu wel weer samen plannen aan het smeden, samen dingen aan het uitvreten, iets wat hij dolgraag wilde doen. Er sneed een scherpe jaloezie door zijn maag heen en hij hoopte voor hemzelf dat Onyx lekker beneden bleef, want hij wist niet wat hij allemaal zou uitroepen in jaloezie.
      Deze grap, hij drukte zo erg op de feiten wat hij verloren was, dat het hem nu gewoon niet lukte om zichzelf bij elkaar te houden.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik niet," zei ze pontificaal, terwijl ze haar handen in de lucht stak. Ze keek even op naar Fire naast haar en zag aan zijn gezicht dat ze misschien een beetje bot was op het moment. Ze keek even terug naar de jongen met het masker. Ze had wel uit de begroeting van Fire en vooral die van Vienna begrepen dat het hier om de blonde Rhino ging. Ze had zich voorgenomen om voor beiden een beetje beter haar best te doen, de jongen een kans te geven. Maar daar begon ze al lekker mee. "We willen niet hebben dat ik per ongeluk in een dronken bui je incognito status verpest toch?" zei ze met een flauwe glimlach, om zichzelf maar uit te leggen en in de hoop dat ze daarmee iets minder bot overkwam. Niet dat het haar iets kon schelen of ze dat verpestte voor hem, maar ze moest haar best maar doen. Voor Fire en Vie. Daarom..

[ bericht aangepast op 11 nov 2020 - 17:09 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx had geen flauw idee waarom Yrla opeens weggeschoten was. Omdat Nish in zijn kamer was geweest? Misschien zat het nog wel helemaal niet zo goed tussen hen. Hij tilde Maaya van de grond en bracht haar eerst maar naar zijn eigen kamer, waar hij haar op het andere bed dumpte. Toen aarzelde hij. Moest hij checken of er wat met Yrla aan de hand was? Tot voor kort zou hij om die gedachte gesnoven hebben, maar na Yrla’s steun van twee dagen geleden voelde dat niet goed. En dus liep hij naar de kamer van de jongen en deed de deur open. Voor hij hem goed wel open had, knalde Yrla hem weer dicht. Onyx grimaste. Hij dacht dat hij die deur er wel uit kreeg met wat grof geweld, maar dat was nou ook weer wat overdreven.
      ‘Wat de fuck is er aan de hand?’ vroeg hij daarom maar.

---

Every villain is a hero in his own mind.