[RPG • 0] Experium || 32 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 20 okt 2020 - 11:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

En natuurlijk keek Cackle precies op dat moment weer hun kant op, dus kon Jester het propje ook niet weer uit zijn shirt vissen. In plaats daarvan krabbelde hij nog iets op een stukje papier en schoof dat ook weer Onyx kant op. Om ervoor te zorgen dat hij zijn vriend niet net weer voorzien had van nieuwe munitie leunde hij daarna semi-geïnteresseerd naar voren.

May the odds be ever in your favor      0 {

[ bericht aangepast op 24 okt 2020 - 14:40 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij was de halve ochtend in bed blijven liggen, omdat de hoofdpijn toch te erg was. Maar na de lunch had hij zich stukken beter gevoeld en had hij toch een kansje gewaagd om zich weer in de lessen te voegen. Hij had het er niet zo op om de hele dag in bed te blijven liggen. Dat wilde niet zeggen dat hij zich al helemaal fit voelde. Zijn hoofd duizelde nog steeds en de pijn was grotendeels wel weggetrokken, maar leek te sluimeren in zijn achterhoofd. Hij kon zich ook nauwelijks focussen op wat er met wiskunde gezegd werd en Jesters belachelijke actie in Engels maakte hem alleen maar stront chagrijnig in plaats van dat hij het ook maar iets grappig vond.
      De helft van de Engels les ging langs hem heen, tot er weer een nieuwe pijnscheut door zijn hoofd schoot. Hij kreunde zachtjes, om proberen te voorkomen dat hij de les zou onderbreken. Met alle macht die hij in zich had, probeerde de jongen te voorkomen dat hij opnieuw zijn herinneringen ingetrokken werd. Uiteindelijk slaakte hij toch een schreeuw, op het moment dat de herinnering door brak.

Hij had gefaald. 7223 had gefaald, hij had het niet gehaald. Een beetje beteuterd keek de jongen naar zijn handen. Moeder kwam naast hem zitten op bed en hij voelde hoe ze een arm om hem heen sloeg. "Je hebt het goed gedaan vandaag, 7223." Maar 7223 schudde zijn hoofd. Nee, hij had het niet goed gedaan, zijn gave had hem in de steek gelaten. "Je mag naar de school toe, 7223. Morgen ga je je mentor ontmoeten." Hij keek een beetje verbaasd op naar de vrouw naast hem. Maar hij had niet gedaan wat ze van hem gevraagd hadden! "Echt?" vroeg hij zachtjes. "Echt waar."
      Enthousiast kwam hij overeind. Hij mocht naar Experium, waar ze zo hard voor geoefend hadden! Hij mocht eindelijk naar school. Moeder overste ging aan de tafel zitten en wenkte dat hij naast haar moest komen zitten. Nieuwsgierig keek hij haar aan. "We gaan nieuwe kleren uitzoeken, een nieuwe tas. We gaan voor je boeken zorgen en dan kan je volgende week gaan beginnen. Er zullen daar allemaal mensen zijn van jou leeftijd, die net als jij een gave hebben." 7233 ging op de stoel zitten en luisterde enthousiast naar haar. Hij wilde niets liever. "En mijn zus?" vroeg hij blij.
      Er schoot een schok over het gezicht van moeder Overste heen, terwijl 7223 zich afvroeg waar hij die vraag vandaan haalde. Was zijn zus daar? Had hij een zus? Iets vertelde hem dat ze daar was. M... M... Ook iets met een M. "7223, je bent alleen. Er is daar geen familie." Moeder overste haar stem klonk kleintjes en ze keek streng naar hem. Maar hij had iets anders op haar gezicht gezien, iets... "Nee, nee. Ik heb een zus. Ik weet het zeker. Ik weet alleen haar naam niet meer." Koortsachtig kwam hij overeind. "7223, kalme-" Hij keek woest op naar de vrouw tegenover haar. Waarom noemde ze een nummer? Waarom elke keer weer. Hij was geen nummer, hij had een naam! "Het is Michiel!" En met dat hij zijn eigen naam tegen de vrouw riep, voelde hij zijn herinneringen hem overspoelen. Het duurde even voor de jongen zich herpakte, maar toen hij weer kon zien, zag hij dat moeder Overste zich uit haar stoel gewerkt had. Ze stond met een zwart apparaatje in haar handen, degene die ze altijd gebruikte om hem neer te meppen als hij weer een vlucht idee had.
      In paniek schoot Michiel naar voren en stootte onder de uitgestoken hand heen. Ze vielen al rollebollend omver, waarbij het apparaat uit haar handen schoot. Michiel greep er wanhopig naar, wist zijn handen eromheen te klemmen, richtte en drukte op een random knop. Moeder ging als een lappenpop naar de grond en bleef daar dood stil liggen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx staarde naar de laatste tekens. Was dat een soort geheimcode ofzo? Terwijl de les verderging, bleef hij op de tekentjes broeden – totdat hij een schreeuw hoorde. Hij wierp een blik opzij en zag dat Merrin van zijn stoel was gevallen en nu kreunend over zijn hoofd wreef. Hij was vast in slaap gesukkeld – tenslotte bleef hij ondanks zijn naam wel een béétje het kneusje van de klas.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had met opgetrokken wenkbrauw zitten kijken naar de persoon naast hem en de persoon voor hem. Hij dacht dat dit gedoe na het feestje van zaterdag wel voorbij zou zijn, maar hier zaten ze alsnog onder zijn neus een beetje flauw te doen met zijn twee. Hij wist nu echter wel waarom Onyx zijn toetjes kwijt was aan Jester, en hij vond het eerlijk gezegd een geniale actie. Hij wilde net commentaar leveren op Onyx, want hij snapte er geen ene drol van, toen hij schrok van een schreeuw die van naast hem kwam.
      Merrin ging zonder reden naar de grond en lag als een kleine baby op de vloer te spartelen. Hij had zijn handen om zijn hoofd gevouwen en schreeuwde de longen uit zijn lijf. Het beeld verontruste hem ernstig, maar voor hij in beweging kon komen, zat Adam al naast hem. Het vriendje suste de jongen zachtjes en zei iets over pijnstillers. Een beetje ongemakkelijk keek Yrla naar de twee. Het was bijna gemeen dat de jongen door zoveel pijn ging, de pijn die hij bijna zelf kon voelen als hij ernaar bleef kijken.
      Maar voor die echter iets kon doen, was ook Cackle bij de jongen neergeknield. De man trok even een ooglid open van de jongen, maar het leek hem niet te bevallen wat hij zag. "6445, ga professor Maxwell halen en zeg dat hij onmiddellijk deze kant op komt. Noem specifiek 7223 en hoofdpijn." Yrla had nog steeds zitten staren, tot hij besefte dat de professor tegen hem sprak. Yrla kwam onmiddellijk uit zijn stoel overeind, maar bevroor bij Onyx waarschuwing. Hij keek Onyx even niet begrijpend aan. "Wat?" mimede hij. Dit was een noodgeval toch?

[ bericht aangepast op 24 okt 2020 - 15:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zodra er om Maxwell werd gevraagd, schoot Onyx rechtop. Op hetzelfde moment draaide Jester zijn gezicht opzij en wisselden ze een verontruste blik uit. Als er normaal gesproken iemand door de grond ging van de pijn, werd die naar de ziekenboeg gebracht. Dan gingen ze niet Maxwell erbij halen. Dat Merrin straks mee zou gaan met Zebediahs handlanger, zat hem absoluut niet lekker.
      ‘Yr,’ zei hij waarschuwend voordat zijn vriend het lokaal uit stoof.
      Onyx boog zich naar voren toe. ‘Als hij naar Maxwell gaat, betekent dat niks goeds,’ fluisterde hij tegen Jester. ‘Kan je hem niet op andere gedachten brengen?’

[ bericht aangepast op 24 okt 2020 - 15:57 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam wist niet wat hij moest doen, de pijn leek maar niet op te houden. Zijn ogen schoten rond tot hij Fayr had gevonden. Zij kon wel helpen toch? Dat had ze ook gedaan toen Jester gevloerd werd door de hoofdpijn. Het idee dat Merrin weg moest zat hem helemaal niet lekker, al kwam dat waarschijnlijk doordat Onyx Yrla had tegengehouden. Dat zou hij echt niet doen om Merrin te pesten. ‘Het wordt zo wel minder,’ fluisterde Adam en hij streek over Merrins arm. ‘Fayr komt je zo helpen of anders laat Onyx je in slaap vallen, dan wordt de pijn ook minder…’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester was ongeveer tegelijk met Cackle naast een kreunende Merrin neergeknield. Maar zodra Maxwell's naam viel, veranderden zijn zorgen in regelrechte stress. Maxwell was een probleem. Merrin kon niet naar Maxwell, want dan zagen ze die jongen nooit meer terug. Hij knikte op de gefluisterde woorden van Onyx en zocht Cackle's blik.
      Roeien met de riemen die je hebt.
      En dat was meer dan alleen zijn gave.
      'Gaat hij dood?' Jester had zijn schouders bezorgd iets opgetrokken en beet gestrest op zijn lip. Zijn stem trilde licht. 'Shit--'
      Niet echt. Kom op zeg, als je on the side de Naamlozen uit Zebediah's klauwen probeert te redden en in een Arena hebt gestaan met in ieder geval één iemand die er vast geen moeite mee had om hem echt te doden, dan was dit niet een moment waarop je alle stress niet meer aankon. Maar hij had informatie nodig en snel ook, en het liefst zónder gave. Cackle kende zijn gave beter dan wie dan ook, er was geen enkele manier dat hij het kon verbergen met subtiliteit. Dus moest hij op een ander beïnvloedbaar aspect inspelen.
      Cackle keek opzij en zijn gezicht verzachtte iets. 'Nee. Alleen hoofdpijn, dat moet even nagekeken worden.'
      Top. Super. Laten we Maxwell er maar lekker buiten houden dan, hmm?
      He-ho, let's go. Jester haalde zijn gave in volle kracht omhoog en rechtte zijn rug. 'Dan is er geen reden om Maxwell te halen.' Hij keek zijn vader recht aan. 'Je vertelt aan niemand over Merrin en zijn hoofdpijn. Dat kan je niet, want ik draag het je op en mijn gave is als die van Zebediah en sterker dan jouw wilskracht. Er is was niks aan de hand. Merrin is in slaap gesukkeld tijdens de les. Hij heeft geen hoofdpijn, hij is alleen maar heel erg moe. Je over reageerde. Je weet dat Merrin is vandaag ziek was, hij heeft de lessen vanochtend ook al gemist. Hij is nog niet beter, dus hij hoort in bed als hij in jouw les in slaap valt. Eigenlijk moet iemand hem even snel naar de campus terugbrengen, zodat er niet nog meer van je les verloren gaat.'
      Jemig, dat was wel even een dingetje. Nog nooit had hij zijn gave zo op Cackle gebruikt. Soms wel een beetje, om te proberen met dingen weg te komen, maar de man kende hem veel te goed om erin te trappen. Met sneaky shit wegkomen was zo ook met een gave als de zijne verrekte moeilijk. Maar hij leerde ook buiten de lessen en hij leerde van een kut-iemand die al vijf jaar langer deed wat Jester ook kon. Commando aanleggen, ander verhaal aanpraten. Het was nog net geen geheugenslot, maar kwam het je bekend voor?
      Tegen de tijd dat hij was uitgesproken, had Onyx al zijn gedachten gelezen. Het had Jester genoeg moeite gekost om zich compleet te focussen op het overtuigen van zijn eigen vader en mentor, maar toen hij klaar was lag Merrin lijkbleek maar helemaal stil te slapen. De mondharmonica van Onyx verdween soepel weer ergens in een zak.
      Jester voelde zich een beetje licht in zijn hoofd.
      Cackle kwam overeind en maakte een geïrriteerd geluidje. '6445, breng hem terug naar jullie campus. Als je ziek bent, kom je niet naar de les. Dit kost alleen maar tijd.' Hij liep weer terug naar zijn bureau.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx was ook weer overeind gekomen en stapte richting zijn tafel terwijl Yrla nu naast de jongen neerknielde. Heel even gleed Onyx’ hand langs Jesters rug, toch wel trots op hoe ze samen gehandeld hebben, en hij leunde naar zijn vriend toe. ‘Wat zijn we toch een topteam. Misschien moeten we vanavond als Team Rocket gaan.’ Hij grijnsde. ‘James’ slogan past helemaal bij jou.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Waarom hij? Hij trok even een wenkbrauw op, maar protesteerde niet. Het had een paar seconden geduurd voor hij in de gaten had waarom Onyx hem tegengehouden had, en vandaar dat hij Merrin zonder mokken oppakte onder zijn knieën en oksels. Dit was niet standaard protocol om iemand die zoveel pijn had naar precies die docent te brengen. En hij vroeg zich af wat er precies met Merrin aan de hand was. Met de jongen in zijn armen liep hij naar de gang en liep hij rustig door de gangen naar buiten. Pas buiten durfde hij naar de voordeur van het Panther house te flitsen, waar hij met enige moeite de deur openkreeg. Hij legde Merrin rustig boven in op zijn eigen bed.
      Yrla had zich al omgekeerd, toen hij aarzelend bij de deur bleef staan. Merrin was zo aardig voor hem altijd, hij kon wel beter doen dan dit. En dus liep hij terug naar de jongen en trok voorzichtig zijn schoenen uit. Yrla sloeg het dekbed open, legde de jongen opnieuw neer en sloeg de dekens weer over hem heen. Zo, verder dan dat ging hij niet. Dus verliet hij zachtjes de kamer om terug te sprinten naar zijn Engelse les.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester was de laatste die overeind kwam en de plotselinge lichte aanraking van Onyx op zijn rug hielp om weer een beetje met beide benen op de grond te komen. Hij had geen hoofdpijn, gelukkig. De kluis hield het, maar het was wel even een flinke inspanning. En hij maakte zich zorgen. Want hij had ook wel door dat het echt geen gewone hoofdpijn was en hij wíst dat Merrins bijwerking iets anders inhield. Dus dat was het ook niet. Het liefst zou hij er meteen met Onyx over kunnen praten, maar ze hadden nog een heel klokuur Engels te gaan. In ieder geval bleef Merrin veilig onder zeil tot Onyx hem wakker maakte.
      Hij glimlachte naar zijn vriend toen hij ging zitten. Doen alsof er niets aan de hand was en het inderdaad alleen ging om een zieke. 'Om de wereld voor verder verval te behoeden,' fluisterde hij terug. 'Team Rocket is nog altijd sneller dan het licht.' Want die samenwerking van net was wel echt goals tot de max. Cackle schraapte zijn keel en Jester draaide vlug weer om (het dreigement van eerder was nog niet vergeten). Dezi zat naast hem de hele happening te bekijken.
      En het zat hem niet lekker. Met een half oog op Cackle schreef hij een nieuw briefje en schoof dat haar kant op. Dezi was nog altijd een outsider. En outsiders vonden het nooit zo erg om vreemde zaken door te lullen. Misschien overdreef hij. Ze gedroeg zich prima en nergens wees het erop dat de oude Dezi stiekem terug was. Dus eigenlijk was het een win-win, zijn briefje. Als ze er toch nog niet bijhoorde, dan maakte hij haar nu in ieder geval medeplichtig. En anders betrok hij haar gewoon.

Welkom bij de geheimen van de Panthers, Dezi

Als de anderen gelijk hadden en ze was inderdaad stiekem de Grote Boze Draak, dan was ze hiermee in ieder geval medeplichtig. Had hij gelijk, dan was dit een eerste moment om haar te gaan vertrouwen. De eersten die het effect van haar verraad zouden merken waren Merrin en hij. Mocht er echt iets misgaan, was dat vast genoeg voor Onyx om een oplossing te verzinnen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2020 - 17:36 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi was nog aan het verwerken wat ze net had gezien. Merrin die op de grond viel en een soort toeval had. Cackle die daar nogal heftig op reageerde, alsof er iets serieus mis was. Onyx die Yrla opdroeg om zijn leerkracht te negeren en vervolgens Jester aanmoedigde om Cackle met zijn gave te overtuigen dat er niets aan de hand was.
      Er was overduidelijk wél wat aan de hand dus.
      Hoe ze hier haar voordeel mee ging doen wist ze nog niet, maar ze trok een wenkbrauw op toen ze Jesters hanenpoterige handschrift las.
      ‘Ik voel me vereerd,’ antwoordde ze ietwat verveeld. 'Wat meer bloed erbij en het had voor een Halloween-geintje kunnen doorgaan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jesters ogen vernauwden een fractie, maar hij zei niks meer terug. Iets in die verveelde toon deed hem teveel aan de oude Dezi denken dan hij comfortabel vond. Hij maakte de mentale notitie om straks direct te vragen wat Onyx dacht en anders gewoon zijn gave op haar te gebruiken. Zij was anders dan Cackle. Als hij het goed speelde, had ze niks door.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze had die ochtend zich in alle vroegte bij de keukens gemeld. Wat ze er wel niet voor over had om op date- leuke dingen te gaan doen met Darian. Al moest ze stiekem toegeven dat ze ontzettend had uitgekeken naar vandaag. Ze waren eerst begonnen met allerlei groenten voor te snijden. Al de hele ochtend was ze bezig geweest met het snijden van groenten en vlees. Dit was het meest saaie stuk geweest, maar Yara had haar al gewaarschuwd dat ze er wat voor over moest hebben om een banket voor vijftig personen te maken. Ze hadden in de middag verschillende gerechten al in de ovens gezet. Yara had haar verschillende manieren laten zien hoe je dingen moest maken en ze merkte dat de kokkin er stiekem van genoot dat ze mocht uitleggen wat zij het liefste deed.
      En nu zat ze samen met Yara en nog een paar andere koks buiten op een bankje pauze te houden. Met een kleine glimlach op haar gezicht stuurde ze een foto, die ze gemaakt had van haar bord carpaccio wat ze had opgemaakt naar Darian.

Kijk, ik ben stiekem al goed onderzoek aan het doen voor morgen! (:

      Yara kwam naast haar zitten en kwam met een kleine grijns op haar gezicht. "Oh, ik herken die glimlach. Hoe heet hij?" Vienna kreeg een hoogrode blos op haar wangen. Was het dan echt zo duidelijk? "Het mag ook een zij zijn hoor," hoorde ze Yara haar toefluisteren, toen ze niet reageerde. Vienna moest zachtjes lachen om haar opmerking. Ze keek naar de oudere vrouw naast haar en merkte dat ze stiekem verlangde om erover te praten. "Hij is heel lief, maar ik durf niet zo goed."
      Yara tikte haar sigaret een stukje af en blies de rook de andere kant op. "Waarom niet?" Vienna draaide haar vingers in elkaar en zuchtte even zachtjes. "Mijn vorige relatie liep zo ontzettend verkeerd, ik ben zo bang dat als ik hiervoor ga dat ik dat ga herhalen." Yara keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "Lijkt hij ook maar enigszins op je ex? Heb je redenen hem te wantrouwen?" Vienna schudde haar hoofd. Nee, eigenlijk niet. Het was meer haar eigen gevoel dat moeilijk aan het doen was. "Dan zal het vast wel goed komen." Yara tikte haar aan met een elleboog. "Ik neem aan dat hij morgen komt eten?" Vienna grinnikte stil, maar knikte met een grote glimlach. Yara stond op en gooide haar peuk van zich af. "Dan moeten we zorgen dat er iets goeds staat, dat we indruk op hem kunnen maken. Kom op, ik heb een idee." Vienna keek verbaasd op, maar volgde Yara met een grote lach naar binnen. Ze was benieuwd wat de vrouw in haar hoofd gehaald had.

[ bericht aangepast op 24 okt 2020 - 18:38 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Enigszins krampachtig had Onyx zich op zijn bed neer laten zakken, met zijn rug tegen de muur. In tegenstelling tot wat hij verwacht had, was de wond nog niet weggetrokken. Jester plofte naast hem neer. Geen van tweeën had hoeven voorstellen om hier samen naartoe te gaan. Het was Jesters kamer of die van hem en hier zou Fox niet naar binnen stappen.
      Net waren ze even bij Merrin gaan kijken. Hij sliep nog steeds, maar nu was het natuurlijk. Adam was naast hem gaan zitten en had na even aandringen verteld dat Merrin vannacht ook al enorm veel hoofdpijn had gehad en dat hij de laatste tijd veel herinneringen had.
      ‘Misschien moeten we eens uitzoeken wat Maxwell hier precies op school doet,’ opperde Onyx.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi kende haar aardrijkskundeleraar niet zo heel goed. Toch had hij wel iets intrigerends en ze was wel benieuwd wat hij voor een beetje informatie zou doen. Zodra ze zeker wist dat geen van haar afdelingsgenoten haar in de gaten hield, liep ze naar het aardrijkskundelokaal toe, waar de man net het lokaal afsloot.
      ‘Meneer…’ zei ze en ze speelde met een pluk haar. ‘Kan ik u misschien even spreken?’

---

Every villain is a hero in his own mind.