[RPG • 0] Experium || 32 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 20 okt 2020 - 11:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Mijn toetjes gaan waarschijnlijk de komende twee weken al naar Jester toe…’
      Of nou ja – waarschijnlijk niet zíjn toetjes. Maar dat betekende niet dat hij die aan iets Maaya-gerelateerds ging opofferen.
      Hij dacht na. Zijn gedachten schoten naar het pokerspel van een paar weken terug. Misschien dat Yrla de volgende keer wel meewilde. Jes kon hij er toch niet mee naartoe nemen en een extra Panther tussen die Rhino's was zo verkeerd niet.
      ‘Je mag mijn gave gebruiken als ze het doet? En ik de jouwe als ze het niet doet?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam gleed het bed uit, vulde een glas met water en haalde pijnstillers uit het kastje eronder vandaan. Hij ging weer naast Merrin zitten, gaf het glas en drukte het pilletje uit de strip voor hij het aan zijn vriendje gaf. Hij was geneigd om even door zijn haren te strijken, maar met hoofdpijn was dat niet prettig. Praten wilde hij waarschijnlijk ook niet, dus vouwde hij zijn handen maar in zijn schoot en wachtte hij af of hij nog meer kon doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij mocht Onyx gave gebruiken? Iemand een droom of nachtmerrie sturen? Wauw, dat was een geniaal idee. "Deal," zei hij grijnzend. Hij wist niet waar Onyx zijn gave voor kon gebruiken, maar als hij verloor was opeens ook niet eens zo heel erg. Nu moest hij alleen nog een onmogelijke taak voor elkaar krijgen, maar dat ging hem vast wel lukken. Hoopte hij. "Waarom gaan je toetjes naar Jester komende weken," vroeg hij nieuwsgierig.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dankjewel," mompelde hij zachtjes. Merrin sloeg de pilletjes achterover en dronk direct het hele glas leeg. Hij gaf het glas aan Adam, die het wegzette op het nachtkastje en kroop daarna tegen zijn vriendje aan. Hij legde zijn hoofd op Adam zijn schouder en kroop zoveel mogelijk tegen zijn vriendje aan als kon. Voor een moment was hij stil, maar uiteindelijk kriebelde er lichte tranen over zijn wangen. "Het deed zeer, zoveel zeer," mompelde hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Dat ga je nog wel zien,' antwoordde Onyx met een grijns. 'Of niet en dan krijg ik een shitload aan toetjes.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam sloeg een arm om hem heen en wreef zachtjes zijn duim heen en weer. ‘Droomde je weer over het onderzoekscentrum? Wat ze gedaan hebben?’ Hij had niet zulke erge herinneringen aan die plek, al hadden ze die misschien wel weggehaald. De meeste nare dingen die hij er nog over wist, waren dingen die tijdens het tijdreizen waren gebeurd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ja," gaf hij zachtjes toe. Hij wist niet hoe hij het moest omschrijven echter, wat ze hem hadden laten doen. Hij verschool zijn neus in Adams schouder. "Ik heb gewoon even een knuffel nodig denk ik," zei hij met een kleine glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam glimlachte, trok hem nog ietsje steviger tegen zich aan en kuste zijn voorhoofd. ‘Knuffels heb ik altijd in overvloed,’ zei hij zachtjes.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Toen Nish wakker werd, was de plaats naast hem leeg. Hij rekte zich uit en keek op de wekker. Over een minuut of tien begon het ontbijt. Was Onyx daar al naartoe gegaan? Ergens vond hij dat wel wat voor zijn vriend. Hij grinnikte hoofdschuddend en stond op. Het maakte hem niet uit, hij was toch niet van plan om weer bij de Panthers te gaan zitten. Ergens gaf het hem ook wel een goed gevoel dat Onyx het prima vond dat hij hier was terwijl de jongen zelf er niet was. Hij stapte uit bed vandaan en besloot dat hij hier net zo goed kon gaan douchen als er verder niemand anders was. Hij zocht in Onyx’ kast naar een handdoek, sloeg die over zijn schouder, pikte ook maar meteen een boxer mee en liep naar de badkamer toe. Voor de zekerheid maakte hij zichzelf maar onzichtbaar. Het zat dan wel weer goed tussen Yrla en hem, maar hem naakt onder de douche zien was misschien wat te veel van het goede.
      Hij was net bezig zich weer aan te kleden toen de deur openging en Fox naar binnen stapte. Nish vroeg zich af of hij kenbaar moest maken dat hij er was, maar uiteindelijk keek hij zwijgend toe hoe de jongen water in zijn gezicht plensde en daarna zuchtend op de wasbak leunde terwijl hij in de spiegel staarde.
      Hij zag er niet goed uit. Zijn blik was dof en er zaten wallen onder zijn ogen. Zelfs zijn anders zo vrolijke krullen leken nu mistroostig naar beneden te hangen. Er ging een steek van schuld door hem heen. Niet alleen omdat hij de oorzaak was dat Kris weg was, ook omdat hij wist dat Zebediah hem binnenkort zou opzoeken. Nish trok zijn shirt over zijn hoofd, drong zijn gave terug en schraapte zijn keel.
      Wat hij ging zeggen, wist hij niet. Fox en hij waren nooit vrienden geweest, maar hij haatte hem ook niet meer. Fox draaide zijn hoofd opzij en verstarde toen hij hem zag.
      Zo had hij nooit op hem gereageerd, hoeveel kutte dingen hij ook had gezegd. Maar de opmerking over Kris had iets in hem gebroken.
      Nish stapte dichter naar hem toe en leunde met zijn heup tegen de wastafel naast die van Fox. ‘Ik had dat niet moeten zeggen. Over Kris.’
      Fox boog zijn hoofd. ‘Het was waar.’
      Nish kreeg een brok in zijn keel toen er een traan langs Fox’ wang gleed. Soms wekte hij de indruk dat niets hem kon schelen, maar als het op Kris aankwam was hij ontzettend kwetsbaar. Nish stapte dichter naar hem toen dwong met zijn vingers Fox’ gezicht omhoog.
      ‘Het was niet waar, Fox. Hij zou niet trots op je zijn, maar dat betekent niet dat hij minder van je zou houden. Ik weet niet waar hij precies is, maar ik weet wel dat hij aan je denkt. Ieder uur van de dag. En dat hij niet kan wachten tot hij je weer in zijn armen kan houden.’
      Die woorden lieten blijkbaar de sluizen openen, want de tranen bleven langs Fox’ wangen glijden, zelfs al probeerde hij zich weg te vegen met zijn handen.
      ‘D-denk je dat echt? Dat hij nog leeft? Dat hij – dat hij nog aan me denkt?’
      Hij wilde het zo graag. Toezeggen dat hij wist dat Kris nog leefde. Maar wat als dat alleen maar vragen opleverde, vragen die hij niet kon beantwoorden? Die misschien zelfs op de een of andere manier bij Onyx terechtkwamen? Die jongen was niet dom, die trok de waarheid zo uit hem.
      ‘Ik geloof echt dat hij nog leeft,’ zei hij uiteindelijk. ‘Maar misschien – misschien kun je het aan Nenya vragen. Of zij in de toekomst kan zien of hij nog leeft.’
      Onyx’ dood had ze ook voorspeld, dus ze was goed.
      En wie weet, misschien kon hij haar wel overhalen om een voorspelling te verzinnen.
      Als Fox geloofde dat Kris nog in leven was, zou Zebediah veel minder makkelijk op zijn kwetsbaarheid in kunnen spelen en de pijlen zouden niet naar hem wijzen. Het was een perfecte oplossing.
      Nu moest hij alleen Nenya nog zo ver krijgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ergens vond Fox het dom van zichzelf dat hij dat nooit eerder aan Nenya gevraagd had. Of kwam dat gewoon doordat hij bang was voor het antwoord? Hoe dan ook gaf het hem kracht dat Nish geloofde dat Kris ook nog leefde. De andere woorden – dat Kris nog steeds van hem hield als dat echt zo was – lieten hem weer een beetje warm worden.
      Hij was verbaasd toen Nish een hand op zijn schouder legde, een kneepje gaf en hem daarna voorbij liep. Fox keek hem na.
      Hij was veranderd, realiseerde Fox zich. Iedereen leek wel te veranderen. Op een positieve manier dan, behalve hij. Hij zuchtte zachtjes terwijl hij aan Jester dacht. Dat Nish hier nu weer had geslapen, betekende wel dat het serieus was tussen hem en Onyx. Was dat echt allemaal niet gebeurd als hij zaterdag niets had gedaan?
      Hij haalde diep adem, wist dat hij het moest loslaten. Hij vond het ontzettend rot voor zijn vriend, maar het was zijn keuze om afwachtend te zijn en er vrede mee te hebben als Onyx zijn geluk bij iemand anders vond. En misschien hoorde dat ook wel zo, als je van iemand hield. Toch wist hij zeker dat hij er verdraaid veel moeite mee zou hebben als Kris iemand anders had gevonden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish wist niet op welke kamer Nenya sliep – en hij wist al helemaal niet of ze er nog was. Hij wilde haar echter spreken voor Fox dat deed, dus waagde hij eerst maar een kans voor het ontbijt. De meest linker deur was open. Hij liep naar de middelste en klopte aan, waarna hij een stapje naar achteren zette. Het meisje kende hem waarschijnlijk niet eens, dus ze zou het wel raar vinden om een wildvreemde jongen voor haar slaapkamerdeur te zien staan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Mijn beste Cackle. Geweldige vent. Zou je mij de eer willen doen met mij naar het feest te gaan vanavond?' Jester was als laatste van de klas binnengekomen en zat nu overdreven op één knie voor zijn mentor, op een manier waar Shakespeare's personages jaloers op zouden zijn. Cackle leek bij de goden niet te weten wat hem overkwam en zijn strenge gezicht was voor een keer vertrokken met verbazing, voordat het weer teruggleed naar de fabrieksinstellingen. Of... toch niet?
      Het verschil was zo miniem dat Jester het waarschijnlijk niet eens gemerkt zou hebben als de herinnering niet glashelder over zijn netvlies geflitst was. Het moment met kerst, toen hij een pakje had gekregen waar schijnbaar alleen een paar nieuwe stripboeken in hadden gezeten. Hij had de dubbele bodem nooit opgemerkt zonder dat kleine lachje, verstopt in zijn mondhoek.
      Hij overwoog het te doen. Gewoon om hem te pesten, want iedereen verwachtte dat hij zou weigeren.
      In de klas hing nog altijd een afwachtende stilte en zijn vader rechtte zijn rug alsof hij antwoord ging geven. Toen gleed zijn blik naar de deur en het volgende moment stond alleen Cackle weer voor hem en het glimlachje was weg. 'Ga zitten, 4184,' zei hij, met nog altijd die opgetrokken wenkbrauw. 'We hebben betere zaken te behandelen.'
      'Beter dan met mijn date zijn? Dat bestaat toch niet?'
      'Je sollicitatie voor een lange, lange mentorles wordt zorgvuldig overwogen, 4184. Ga zitten.'
      'Dus.... zal ik het houden op een misschien?'
      Deze keer verwaardigde Cackle zich niet eens om nog antwoord te geven en staarde hem enkel met een bijzonder gevaarlijke blik aan.
      Grijnzend stak Jester zijn handen half in de lucht, ten teken van overgave en liep vlug naar zijn plek toe. Op het moment dat hij ging zitten, zei hij nog morrend, maar hard genoeg dat iedereen het horen kon, 'Je bent zeker al gevraagd door Onyx, de smiecht.' Hij wierp een blik over zijn schouder en wiebelde even met zijn wenkbrauwen.
      'Nog één woord van je deze les en je spendeert de komende week iedere avond in dit lokaal.' Cackle klonk streng, maar de twinkeling in zijn ogen was terug. En Jester wist niet zo goed wat hij daarvan vond. Maar hij was druk bezig met doen alsof hij van niks wist, dus dat zou hij volhouden. Met opgetrokken wenkbrauwen van verbazing deed Jester alsof hij zijn mond op slot draaide en het sleuteltje weggooide, hoewel een grijns moeilijk te stoppen was. Die toetjes had hij in ieder geval binnen. En over omdraaien in zijn stoel was niks gezegd dus dat deed hij ook meteen, om naar Onyx te knipogen. Pay up.
      Zie, hij kon best doen alsof het helemaal niet zo fucked up was dat hij voor zijn eigen vader aan het verbergen was dat hij zelfs na de tweede poging om het hem te laten vergeten weer wist wie hij was. Helemaal niet fucked up.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx had met een grijns toegekeken toen Jester op één knie voor zijn leraar – vader, eigenlijk, wat alles stiekem nog ironischer maakte – was neergezakt. Eerlijk was eerlijk, Onyx was niet de enige die door hun breuk veranderd was en die zichzelf weer had moeten terugvinden. Het voelde ook eeuwen geleden dat hij deze kant van Jester had gezien en het liet hem terugdenken aan zijn triomfantelijke grijns toen hij zelfverzekerd de aula binnenkwam met een boombox en hem mee naar het bal vroeg. Het deed hem goed om zijn vriend zo te zien. Toen Jester voor hem neerplofte, zich omdraaide en naar hem knipoogde, kriebelde er toch heel lichtjes wat in zijn buik. Iets waar hij mooi geen aandacht aan ging besteden.
      ‘Goed – die toetjes heb je binnen. Maar ik had toch wel op zijn minst een bos rozen verwacht,’ zei hij op zachte toon. 'Dus misschien is de chocoladepudding niet helemaal verdiend.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Grinnikend boog Jester zich naar voren en scheurde een blaadje uit zijn schrift. Hij wachtte tot Cackle zich over het boek boog en schoof het toen soepel naar achteren.

Eens gegeven, blijft gegeven <3
Win ze maar terug , SV

[ bericht aangepast op 24 okt 2020 - 14:27 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Oh I will, handsome,' zei Onyx met een inmiddels bijna onuitwisbare scheve grijns. Hij maakte een propje en gooide dat in de smalle ruimte tussen Jesters nek en zijn shirt.

[ bericht aangepast op 24 okt 2020 - 14:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.