[Rpg • 0] Experium || 30 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 okt 2020 - 19:56 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Met jou naar het Halloweenfeest?' Hij zette het glas terug op de bar. 'Hmm. Misschien heb ik al een date. Wat doe je dan?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx wist wel dat Fox iemand was die makkelijk iemands hand vastpakte, maar toch… Met een klap realiseerde hij zich dat hij zelf niet eens wist hoe Jesters hand in de zijne voelde. Zij hadden nooit elkaars hand vastgehouden. Was dat iets wat Jester gemist had? Een zwaar gevoel vulde zijn maag en hij onderdrukte een zucht. Vlug keek hij om zich heen – hij wilde niet dat zijn humeur nu omsloeg. Toch kreeg hij het beeld nu niet uit zijn hoofd. Fox vond Jester leuk. Hadden ze al vaker elkaars hand vastgehouden? Hij schudde het van zich af. Nee – zoiets zou Jester niet doen. Niet achter zijn rug om. En ook niet zo snel na hun breuk. Dat – dat had Adam gezegd.
      Onyx wist dat hij moest loslaten. Hij keek om zich heen op zoek naar wat afleiding. Merrin en Adam stonden samen bij een van de statafels en hoewel hun verliefdheid als drukken op een pijnlijke wond was, liep hij toch naar hen toe om er even een praatje mee te maken terwijl hij wachtte tot het zijn beurt was om weer het podium op te gaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Haar voor een avondje in een ijspilaar veranderen?' opperde Dezi. 'Extra decoratie, enzo.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Kan je dat wel, zonder dat beest van je?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze legde haar hand over die van hem en sprak haar gave aan, waardoor zijn hand koud en lichtblauw werd. 'Ik ben niet helemaal hulpeloos. Maar dat hoeft niet iedereen te weten,' zei ze, terwijl ze dichter naar hem toe boog.
      Helemaal hulpeloos was ze misschien niet, maar heel veel meer kon ze ook niet. Helemaal iemand bevriezen zonder hulp van Azumi ging niet lukken. Hooguit kreeg diegene het ijskoud, en ook niet zo lang als ze dat dan zou willen. Maar dat hoefde Damon niet te weten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hé, daar ging die heerlijke warmte. Damon keek een beetje beledigd van zijn hand naar haar en weer terug en draaide zich toen samenzweerderig een beetje naar haar toe. Ze was dichterbij komen staan, merkte hij. Prima. 'Ah, zijn we dan nu al zo close geworden dat je geheimpjes met me deelt?' Hij trok een mondhoek op en tilde daarna haar hand van de zijne af. 'Ik voel me vereerd.' Zonder er zelfs echt bij na hoeven te denken sprak hij zijn eigen gave aan om ergens uit de lucht een hapje goud te fixen en ook zijn hand weer deel te maken van zijn roes.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hoewel het hilarisch was geweest om Britney Spears te zingen, was het toch ook wel heel vet om nu een nummer te doen dat hij oprecht goed vond. Het gitaarsolo kende hij uit zijn hoofd en eigenlijk vond hij het wel jammer dat hij zijn elektrische gitaar niet mee had, maar algauw bedacht hij dat het voor Jester ook leuk moest blijven. Hij wist hoe makkelijk hij zich in muziek kon verliezen. Straks lag iedereen te pitten en droomde ze dat ze over de snelweg aan het racen waren.
      Hij grijnsde nog even naar zijn vriend voor ze het podium beklommen en de microfoons op de standaard dichterbij trokken zodat ze hun handen vrij hadden voor een luchtgitaar. Onyx zong het eerste couplet met een stem die toch dichtbij het snerpende geluid van Brian Johnson kwam terwijl Jester de gitaar voor zijn rekening nam en bijviel bij het refrein, waarna ze het omwisselden.
      Ze hadden nog nooit eerder samen gezongen, maar hij vergat al snel dat er ook nog een publiek was en genoot er gewoon van om dit samen met zijn vriend te doen, af en toe een beetje gek te doen en vooral veel te lachen. Hij werd een beetje emotioneel bij de gedachte dat het alleen aan Nenya’s gave te danken was dat hij hier überhaupt naast zijn vriend stond en lol had, in plaats van dat zijn lichaam lag weg te rotten. Hij zocht naar Jesters ogen omdat hij zeker wist dat de twinkeling erin alle negativiteit in zijn hoofd verjoeg, voelde de donkere gevoelens weer wegtrekken en zong toen weer enthousiast verder.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi keek in zijn ogen. Lichte ogen – waar toch een donkere blik in lag. Het contrast deed haar hart sneller kloppen. ‘Jij lijkt me wel het type dat van geheimpjes houdt,’ zei ze op zwoele toon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een glimlach krulde om Nish’ lippen toen Jester en Onyx hun liedje begonnen te zingen. Onyx zag er zo gelukkig uit wanneer Jester naast hem stond en ze heel even alleen oog hadden voor elkaar. Of ze nou een diepe vriendschap voor elkaar voelden of meer, hij zag het, vóélde het haast, in de manier waarop ze naar elkaar keken en non-verbaal met elkaar communiceerden.
      Het was fijn om Onyx zo te zien. Hij kende zijn lege blikken, zijn opgekropte schuldgevoelens, zijn afkeer voor zichzelf en voor wat hij had gedaan en het liet hem niet onberoerd om te zien hoe Onyx zich als een soort vlinder had ontpopt had en al die negatieve gevoelens van zich af had geschud. Soms was het nog moeilijk te geloven dat er achter die onverschillige, ruwe jongen die jarenlang alleen aan de Panthers-tafel had gezeten zo’n lieve, gevoelige en spontane jongen schuilging. Een jongen die door mentale mishandeling nooit had durven ontdekken wie hij echt was.
      Zien hoe hecht de vriendschap van die jongens nog steeds was, gaf hem ook een stekend gevoel in zijn maag. Zijn blik gleed naar de bar, waar Yrla samen met Vienna en Evelin zat en overduidelijk praatjes had. Als hij die nacht zijn handen had thuishouden, had Kris dan nu naast hem gestaan? Waren zij dan ook het podium opgegaan, had hij dan op de een of andere manier net zo naar Kris en Fox kunnen kijken zoals hij nu naar Onyx en Jester keek? Had hij zijn eigen gevoelens opzij kunnen zetten in het belang van een vriendschap? Hij had het in zich, wist hij nu.
      Maar daar was hij te laat achter gekomen.
      Kris was er niet.
      Die werd ergens vastgehouden, terwijl degene van wie hij hield nu met jaloezie in zijn hart naar het podium staarde waar zijn nieuwe liefde aan het zingen was. Kris zat al meer dan drie jaar opgesloten, was dood in de ogen van zijn vriendje en het was zíjn schuld.
      Hij haalde scherp adem, duwde zich toen van de tafel af en liep naar buiten toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish keek opzij toen hij een beweging vlak naast zich zag. Hij leunde een stuk bij de ingang vandaan tegen de muur aan en staarde omhoog naar de donkere hemel. Hij had niet echt behoefte aan iemand om zich heen – maar toen hij zag dat het Fox zag, trok hij verbaasd zijn wenkbrauwen op.
      ‘Je vindt hem leuk hè?’
      Nish blies een wolk rook in zijn gezicht. ‘Wat de fuck gaat dat jou aan?’
      Wat dacht hij? Dat ze samen even zielig konden gaan doen omdat ze verliefd waren op iemand wiens hart al bij iemand anders lag?
      Fox wapperde met zijn hand voor zijn gezicht om de rook weg te wuiven. ‘Jullie passen goed bij elkaar.’
      Nish kon het niet helpen dat hij cynisch moest lachen. ‘Wat is dit nou weer?’
      Fox haalde een hand door zijn krullen en haalde zijn schouders op. ‘Het is toch zo? Onyx was depressief toen je hem leerde kennen en kijk hoe hij nu op het podium staat te rocken. Dat komt door jou, hoor, niet door Jester.’
      ‘En dat Jester goed in zijn vel zit dat komt door jou?’ vroeg hij schamper.
      ‘Ja, ik geloof dat ik hem wel geholpen heb.’
      Misschien wel ja. Wist hij veel. Hij kende Jester nauwelijks.
      ‘Ik dacht gewoon… Misschien kunnen we gewoon allebei krijgen wat we willen.’
      Nish rolde met zijn ogen en draaide zich toen naar de kleinere jongen toe. Hij was echt wanhopig. Echt boos kon hij er echter niet om worden, het was eerder zijn schuldgevoel dat oplaaide. Het was immers aan Nish te danken dat hij Kris was kwijtgeraakt en alsof dat nog niet klote genoeg was, liep hij nu ook nog Cupido voor Zebediah te spelen. Het was dan wel heel hypocriet om Fox’ gedrag af te keuren.
      ‘Ik snap het, Fox. Heus. Je bent verliefd en je bent bang dat dat Onyx er met je liefje vandoor gaat. Maar die geniepige opmerkingen van je helpen daar heus niet bij en je richt er alleen maar schade mee aan. Onyx heeft zichzelf eindelijk weer op de rit.’
      ‘Maar Onyx is toch niet de enige die het zwaar heeft gehad? Jester heeft helemaal niets van al die shit verdient, maar iedereen doet maar alsof alleen Onyx het zwaar heeft gehad. Zelfs al zouden zijn gevoelens voor Onyx weg zijn, dan kan hij dat niet eens zeggen omdat hij bang is dat Onyx zichzelf van een dak werpt. Onyx moet gewoon zelf eens de conclusie trekken dat het voorbij is.’
      ‘En dat doet hij ook heus wel,’ antwoordde Nish vermoeid. ‘Maar dat moeten ze samen uitvinden. Daar hoef je echt niet bij te helpen. Wees er gewoon voor Jester, als hij je leuk vindt dan komt het heus wel goed.’
      Fox’ kaak verstrakte en hij keek weg. Hij maakte al aanstalten om weg te lopen, maar Nish was nog niet klaar met praten en greep Fox bij zijn bovenarm om hem terug te trekken.
      ‘Luister, snotaap,’ zei hij op een lage toon. ‘Ik meen wat ik nu zeg. Je hebt dingen tegen hem gezegd die echt niet oké zijn. Als je weer zoiets flikt dan sla ik je zo hard dat je een week niet meer kunt lopen.’
      Fox trok zijn arm los en keek hem met smeulende ogen aan. ‘Zie je? Daarom passen jullie perfect bij elkaar. Omdat geweld jullie enige oplossing is.’
      ‘Je bent een imbeciel als je denkt dat verbaal geweld geen geweld is. Van alle mensen zou jíj dat toch moeten weten.’
      Fox kromp in elkaar. Er waren nog veel meer dingen die Nish hem toe wilde snauwen, maar uiteindelijk klemde hij alleen zijn kiezen op elkaar toen Fox weer naar binnen stormde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Hmm.' Damon en tikte haast gedachteloos met zijn vingers tegen haar hand. 'Misschien.' Hij vermaakte zich eigenlijk wel onder haar intense blik en de wetenschap dat ze heel flink kon krabben, maakte dit gesprek alleen maar interessanter. De meeste mensen bleven wel een eindje bij hem vandaan en zelfs niet alle Rhino's waren echt op hun gemak bij hem. Zij leek daar niet zoveel last van te hebben. Of dat verstandig was was de volgende vraag. Damon hield zijn hoofd een beetje schuin en keek haar samenzweerderig aan. 'Zal ik jou dan ook eens een geheimpje vertellen?'

[ bericht aangepast op 9 okt 2020 - 18:31 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi hief haar pink op en streelde langs de zijkant van zijn hand, ditmaal zonder zijn temperatuur weg te nemen. Ze liet zijn blik niet los. 'Ik hou wel van geheimpjes.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Het is eigenlijk meer een demonstratie.' Damon grijnsde en liet zijn gave los. Niet op haar, dat zou veel te voorspelbaar zijn. Bovendien hoefde hij haar heus niet tegen zich in het harnas te jagen. Ondanks haar huidige status bij de Panthers had ze gezegd makkelijk Fayr voor hem te kunnen regelen en hij vond het de moeite wel waard om uit te vinden of dat bluf was of niet.
      Meteen stuitte hij op een dunne gouden draad en trok die met zijn gave hebberig naar zich toe. Het kostte wat moeite om dat heerlijke zonnestraaltje ook gelijk weer te laten gaan, maar wat moest dat moest. Via het lichte huidcontact tussen hun vingers, liet hij het vloeibare goud naar de gestoorde Panther vloeien.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

No stop signs, speed limit
Nobody's gonna slow me down
Like a wheel, gonna spin it
Nobody's gonna mess me around
Hey Satan, payin' my dues
Playing in a rocking band
Hey mama, look at me
I'm on my way to the promised land, woo

I'm on the highway to hell
Highway to hell
I'm on the highway to hell
Highway to hell

Het was even geleden dat hij zich gedragen had als de letterlijke Jester zoals iedereen hem gekend had. Die zich nogal weinig van de regels aantrok, grappen uithaalde en er zeker geen problemen mee had om dat alledrie in het volle zicht van al zijn medestudenten te doen. Nu, midden op het podium een liedje zingen dat qua tekst een van de dikste middelvingers ooit was naar Experium, zou hij zich haast nostalgisch gaan voelen. Het was toch een verdomd goed idee van Yrla geweest, de karaoke. De overduidelijke uithaal naar de school en die hele Zuivering van ze bracht een grijns op zijn gezicht die hem haast op de Joker deed lijken, en om het samen met Onyx te doen zorgde ervoor dat nog geen Zeb-cameo die grijns er weer vanaf kon krijgen.
      En het was dan wel karaoke, hij wist zeker dat de solo nog beter geklonken zou hebben als Onyx hem zelf had gespeeld.
      Vanachter zijn microfoon keek hij opzij naar zijn beste vriend, die op zijn luchtgitaar de solo vast zelfs nog met de juiste grepen speelde. En even werd hij vervuld van zoveel trots en blijdschap dat hij haast vergat dat het refrein weer begon. Jester had van Onyx gehouden toen die nog maar heel af en toe zo vrolijk was. De kleine momentjes in het gras of als hij zich verbaasde over kaartenhuizen op zijn buik. De flitsen van Onyx-met-een-bloemetje-in-zijn haar.
      Nu eindelijk iedereen kon zien wat Jester had gezien, hield hij haast zo mogelijk nóg meer van hem. Bovenal was hij als een moederkloek zo trots dat Onyx dit gewoon dúrfde. Zich niets van anderen aantrok op een heel andere manier dan dat het hem niet kon schelen of ze hem een klootzak vonden of niet. De vlinders in de raceauto's blèrden de tekst van het lied keihard mee en er had zich iets warms en zachts in zijn borst genesteld. En iedere keer dat hij naar Onyx keek, werd het ietsje groter.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi keek nieuwsgierig toe, maar ze had geen idee wat hij haar nou probeerde te demonstreren. Net op het moment dat ze dacht dat hij gewoon een prutser was, gleed er een lichte tinteling over haar armen. Ze boog haar hoofd, maar zag niets. Wel welde er opeens een warm gevoel in haar op en werden de geluiden om haar heen doffer. Pas toen ze dat merkte, realiseerde ze zich hoe irritant ze dat geroezemoes had gevonden. Even was ze ervan overtuigd dat ze op het strand lag, dat de zon op haar gezicht scheen en dat ze omringd was door mooie mannen die haar lichaam streelden. Voor ze daar echt van kon genieten, glipte het gevoel weg en was ze weer terug in de stomme karaokezaal. Bijna verongelijkt keek ze Damon aan. ‘Dat was zo kort dat het haast cru was.’ Toch was het haar niet duidelijk wat er precies gebeurd was. Hij kon iets met energie, had ze begrepen. Iets met herinneringen omhooghalen? Nare herinneringen? Of had hij bij haar nou het tegenovergestelde gedaan en een goede herinnering opgehaald? Ze sperde haar ogen ietsje open. Dat zou dan haar eerste herinnering zijn! ‘Wat was dat?’ vroeg ze toch maar, voor ze zichzelf blij maakte met een dooie mus.

---

Every villain is a hero in his own mind.