[RPG • 0] Experium || 29 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 sep 2020 - 20:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester grinnikte. 'Het is zeker een aangenaam idee.' Toch gleed de glimlach al vrij snel van zijn gezicht af en hij trok zijn benen op om in kleermakerszit tegenover Onyx te kunnen gaan zitten. 'Maar als we het even van de andere kant bekijken, in haar belevingswereld zit ik muurvast. Als ik weiger haar te helpen, raak ik met haar ook jou kwijt en ze weet dat ik dat nooit zou doen. Dus als ik dat opeens 'niet genoeg' zou vinden, dan heeft ze ook wel door dat er iets niet aan de haak is, toch?'
      Hij leunde met zijn ellenboog op zijn knie en liet zijn hoofd tegen zijn hand rusten. 'Ik denk,' begon hij langzaam, 'dat als we hopen het te kunnen klaarspelen dat zij eens naar ónze pijpen danst, dat we dan wel moeten vertellen dat de bloedband weg is. Dan heeft ze niks meer om op terug te vallen, behalve de goedheid van mijn hart om haar niet aan d'r fucking lot over te laten. Dan hebben wij de troef in handen. En daarbij, één gezellig gesprekje met mij en ze gelooft ten diepste dat die bloedband nooit is weggeweest als dat nodig is. Anders... dan moeten we om onze kant geloofwaardig te houden wel íets doen om haar te helpen.' Hij keek Onyx peilend aan. 'Stel dat ze inderdaad van school wordt getrapt. Wat zou je daarvan vinden? Ik bedoel, ze hoorde wel bij je verleden enzo.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Maandag 17 oktober

Phone

"Ik heb zitten denken," begon ze. Phone maakte zich het gemakkelijk op het andere bed, terwijl ze naar het vot in Fayr haar handen keek. "Het feit dat je out ging -en ik ook- zit me al een tijdje niet lekker. Er moet een manier zijn zodat we allebei sterker kunnen worden, zodat dat niet zo snel meer gebeurd." Fersephone zuchtte even en keek op naar haar zus. "Misschien moeten we een keer samen trainen. Gek genoeg hebben we dat nauwelijks gedaan afgelopen jaren. Onze gaven zijn aan elkaar verbonden, maar tegelijkertijd zo anders. Misschien kan ik jou iets leren en jij mij. Of lukt het ons die band te versterken of onze krachten." Dat leek haar wel wat, maar eerlijk gezegd was er vooral iets anders waar ze naar op zoek was. Iets wat ze Fayr absoluut niet zou vertellen. "Wat denk je ervan?" Zei ze met een kleine grijns.

[ bericht aangepast op 20 sep 2020 - 22:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx keek Jester aan. ‘De enige reden dat ze de afgelopen weken niets heeft gedaan, is omdat ze als de dood is dat ik mijn polsen weer doorsnijd en dat we het deze keer niet overleven. Zodra ze weet dat die band weg is, heeft ze geen enkele reden om ons naar de overwinning te willen helpen. Ze is gefrustreerd en gestrest – grote kans dat ze weer net zo kut gaat doen als voorheen. Gewoon omdat ze een obsessie nodig heeft.’ Onyx dacht over Jesters vraag na en haalde toen zijn schouders op. ‘Nog geen procent van alle herinneringen aan haar is positief. Ik overleef het wel als ze de pijp uit gaat. Waarschijnlijk wordt ze toch verkocht, dus dood zal ze voorlopig niet gaan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

“Met als verschil dat we haar deze keer duidelijk maken dat één teen over de lijn betekent dat ze zich echt geen zorgen meer hoeft te maken of ze de Zuivering haalt of niet. Als zij niet meer afhankelijk is van ons, zijn wij dat andersom ook niet van haar, toch?”

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Want? Wat was Jester van plan te doen? Maaya óók opsluiten in de bunker? Dat was alleen een tijdelijke oplossing. Die al gevaarlijk genoeg was. Experium stelde het vast niet op prijs als ze hun leerlingen opsloten.
      ‘Ik wil niet dat ze weet van de bloedband,’ realiseerde hij zich – en het was uit meer dan praktisch oogpunt. Hij streek een plooi in het dekbed glad en sloeg zijn ogen neer toen hij begreep waar dat door kwam. ‘Ik ben bang voor haar, denk ik,’ zei hij zacht. Iets wat hij aan niemand anders dan Jester zou durven toegeven. Hij had het niet eens aan zichzelf kunnen toegeven. ‘En de bloedband is mijn enige beetje zekerheid.’

[ bericht aangepast op 21 sep 2020 - 9:06 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Oké,' zei Jester. 'Dan spelen we het spelletje met haar mee en zeggen we er niks over.' Even had hij de aandrang om zijn hand geruststellend over die van Onyx heen te vouwen, maar tegelijkertijd kon hij Fox' lippen nog op zijn wang voelen en hij deed het uiteindelijk niet. 'Zal straks Fire even aan zijn mouw trekken en op de hoogte stellen-- hoeveel wil je dat hij weet? We kunnen hem niet niks vertellen, als iemand--' en hij zei misschien haar naam niet, maar bedoelde hier zeker weten een bepaalde roodharige trut (en niet zichzelf)) 'dan ineens bij hem komt snitchen hebben we een probleem.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Oké. Dat was alles.
      Hij had het gevoel dat hij zich blootgaf aan Jester en hij reageerde zo… lauw. Eens te meer besefte hij hoe ver ze nog van elkaar af stonden. Hij kreeg het gevoel dat zelfs de band met Merrin nog dieper ging. Dat hij daarmee wel een gesprek kon aangaan zoals hij eerst met Jester had gekund. De oude Jester, die samen de angsten zou weerleggen of hem op zijn minst ruimte gaf om erover te praten.
      Tranen brandden achter zijn ogen bij de gedachte aan wat hij kwijt was geraakt.
      Maaya had gewonnen, had bereikt wat ze wilde. Het voelde alsof zelfs Jester zich daarbij neergelegd had, alsof hij die muur tussen hen in wel prima vond. Alsof hij het helemaal niet waard was om voor te vechten.
      ‘Ik ga zelf wel met Fire praten,’ zei hij. Zijn stem klonk monotoon en hij wist dat het beter was als hij wegging. ‘Kijk maar wat je met Maaya doet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Hé,' zei hij zacht, terwijl hij zijn hand om die van Onyx legde. 'Hé, wacht even met die Marianentrog. Scubaduiken doe je altijd met zijn tweeën, toch? M'n luchtflessen liggen nog op zolder.' Hij probeerde Onyx' blik te vangen en gaf een zacht kneepje. 'Als ik iets verkeerds doe, mag je dat gewoon zeggen. Je hoeft je niet af te sluiten, of als je dat toch graag doet dan op zijn minst met mij erbij, oké? Wat Maaya deze keer ook gaat proberen, het gaat d'r van zijn lang zal ze leven niet meer lukken om dingen alweer op te fucken. Ik mag haar een eerste keer onderschat hebben, but you bet your ass dat me dat geen tweede keer gebeurt. Ik- wil je niet nog eens kwijt.' Het laatste kwam er het zachtst uit, van ergens diep uit zijn hart. Hij wilde Onyx écht niet nog eens kwijt. Misschien was dat zelfs wel een van de redenen dat hij die vraag van Fox niet had kunnen beantwoorden. Over die date. Omdat hij bang was dat dat Onyx weer heel ver van hem zou afstoten en dat wilde hij niet. Wel leek het op een ik-laat-je-nooit-meer-alleen liedje. Jester wist dat hij daar niet bang voor zou moeten zijn en hoewel hij niet wist hoe Onyx zou reageren, was het niet dat hij bang was voor een vuist tegen zijn kaak.
      Eerder dat Onyx hem niet zou geloven.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het voelde een beetje dubbel toen Jester deze keer wel oppikte dat hem wat dwars zat, maar zodra hij Jesters hand op die van hem voelde was dat alweer vergeven. Het was niet zozeer dat Jester iets verkeerd deed, het voelde meer alsof er een stukje vanzelfsprekenheid verdwenen was. Hij besloot daar echter geen woorden aan te geven en ging op het Maaya-gedeelte in.
      ‘We weten niet of het haar niet weer lukt,’ mompelde Onyx. ‘Ik weet dat ze genoeg met mijn hoofd kan kloten om me wél dingen te laten doen die ik anders nooit zou doen. En jij – jij vertrouwde me de vorige keer veel meer dan je nu doet. En toch geloofde je wat ik allemaal uitkraamde.’ Hij staarde naar de grond. ‘De vorige keer zeiden we ook dat het haar niet zou lukken. En toch heeft ze gewonnen, is er precies gebeurd wat ze wilde. Wat wij samen hadden is kapot, jij voelt niet meer hetzelfde voor me als voorheen en mijn gevoelens zijn ook veranderd.’

[ bericht aangepast op 21 sep 2020 - 21:45 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'De vorige keer was ik er niet op voorbereid, ondanks alles. Je dacht zeker al bijna dat ik slim was, maar nope. En we zaten al niet op een goede plek toen alles vrijdag misging. Deze keer weten we beter. En als we haar inderdaad laten geloven dat die bloedband er nog is, dan zitten we in ieder geval weer voor even veilig. We komen er wel.' Heel even wachtte hij af om te zien of die woorden het effect hadden waar hij op hoopte (het effect zijnde: ....[unknown]. Onyx keek hem nog steeds niet aan. Voor hij nadacht stak Jester zijn hand uit en legde zijn vingers zachtjes tegen Onyx' kaak aan, zo voorzichtig dat het haast een non-verbale vraag was om hem aan te kijken. 'Misschien was het niet meer wat het was,' zei Jester ernstig, 'maar dan maken we er gewoon weer iets anders moois van.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Tintelingen dansten op zijn huid waar Jester hem aanraakte. Hij draaide zijn hoofd opzij en keek in zijn warme, bruine ogen. Ook hij wilde zijn hand tegen Jesters kaak leggen, hem zachtjes kussen, tederder dan ze ooit hadden gedaan. Toch maakten Jesters woorden wel duidelijk dat hij daar nog niet klaar voor was. Hij had niet ontkend dat hij geen gevoelens meer had voor Onyx, ze waren na zondag nog steeds niet teruggekomen. Ergens deed dat pijn, maar hij klampte zich vast aan de gedachte dat ze in ieder geval nog vrienden waren. Dat was belangrijker dan wat dan ook. En meer… Meer konden ze altijd nog worden.
      Hij glimlachte naar Jester. Toen hij zich bewust werd van Jesters hand op die van hem, draaide hij zijn hand om zodat Jesters vingers tussen die van hem vielen en haakte hij ze langs elkaar. Als zulke aanrakingen nog steeds binnen een vriendschap pasten, dan kon hij het zoenen best opofferen.
      ‘Het wordt maar eens tijd dat je me wat van je vriendschapsliedjesshit leert. Voor als ik een zwak moment heb. Die krijg ik nauwelijks uit mijn kop.’

[ bericht aangepast op 23 sep 2020 - 11:31 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Naar Fire toegaan om hem over Maaya te vertellen. Hij had het gisteren zo gemakkelijk geopperd, maar de waarheid was dat hij nu wenste dat Jester mee was gegaan. Natuurlijk – hij kon zo naar Jester toegaan en die zou geen seconde aarzelen. Maar hij had Fox en Jester tijdens het eten horen praten en Fox had zijn kamergenoot min of meer overgehaald om naar een provisorische goochelshow te komen kijken, dus hij wilde hem niet storen. Ergens prikte de vraag of Jester zulke dingen leuk vond aan Fox – of hij zulke dingen bij Onyx miste. Uiteindelijk duwde hij het stemmetje ver weg. Hij wilde zichzelf niet met Fox vergelijken. Ze verschilden nu eenmaal van elkaar als dag en nacht en dat was niet erg. Met Nish deed hij ook andere dingen dan met Adam of Jes – en nooit had hij het gevoel gehad dat de anderen tekortschoten. Het was juist hierdoor dat hij de waarde van verschillende vriendschappen was gaan inzien, in plaats van compleet afhankelijk van één iemand te zijn.
      Zijn gedachten werden weer naar Fire teruggevoerd toen de jongen naar buiten kwam. Hij wist niet waarom hij zich bij voorbaat al niet op zijn gemak voelde. Omdat het over Maaya ging? Of omdat het Fire was? Fire – die hem al een aantal keren op zijn plaats had gezet. Die geen blad voor zijn mond nam. Iets wat Onyx meestal wel kon waarderen, maar als het op Maaya aankwam was hij altijd bang dat er zomaar een knop kon omgaan. Zelfs alleen al bij het uitspreken van haar naam, alsof dat een vloek was.
      De laatste keer dat Fire hem had horen praten, was tijdens hun bondgenootschapsfeestje geweest. Dat hij toen zo grondig verkloot had. Nu weer voor het eerst met de jongen praten trok hem een beetje terug, alsof alles wat er toen was gebeurd slechts enkele dagen geleden was.
      Hij zette zich van het muurtje af voordat Fire hem voorbij was gelopen. ‘Heb je even?’
      Fire keek hem onderzoekend aan en gaf toen een knikje. ‘Loop je mee naar de campus?’
      Nu was het Onyx die knikte, blij dat de jongen aanvoelde dat hij over iets wilde praten wat de rest van de school niet hoefde te horen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'En dan allebei out gaan zeker?' plaagde Fayr. Ze zocht even naar een paar spelden om de stof weer netjes vast te kunnen zetten zodat er niets zou gaan verschuiven en richtte haar aandacht daarna ietsje serieuzer weer op haar zus. 'Het klinkt wel goed inderdaad,' knikte ze. 'Ik zal het morgen meteen aan Navkar voorstellen. Misschien dat we inderdaad kunnen kijken of we die onderste drempel zouden kunnen verlagen? Uiteindelijk is het bij mij in ieder geval een soort marathon rennen. Ik heb best een hoop energie, maar op een gegeven moment is het helemaal op en kan ik niet meer verder. Leren om verstandiger met die energie om te gaan of zelfs om meer uithoudingsvermogen op te bouwen, dat klinkt wel als een heel goed plan.'
      Misschien als dat werkte, dat ze dan ook nog iets meer kon oefenen met het laatste idee dat ze had gehad voor haar gave. Ondertussen had ze het al een paar keer geprobeerd... met wisselende resultaten. Tijdens het tuinieren was ze met de gieter in de weer geweest. Die had natuurlijk een soort douchekop erop zitten om het water wat gelijkmatiger te verspeiden.
      En, had ze geredeneerd, eigenlijk waren dat gewoon gaatjes in een stuk plastic. Gaatjes kon zij repareren, toch? Eén keer, zo bleek. Toen na lang proberen de gaatjes inderdaad verdwenen waren en de douchekop een dicht stuk plastic, had Fayr het niet meer terug naar de andere staat kunnen krijgen. Nog niet, hoopte ze. Maar daarom was de gieter nu wel per ongeluk, ehm, kwijt. Er was toch niemand anders die het ding gebruikte.
      Fayr wist nog niet zo goed wat ze ervan vond dat het haar in eerste instantie gelukt was. Of wat ze daarmee kon. Wel wist ze dat het haar helemaal niet lekker zat dat ze het proces niet terug had kunnen draaien. Helemaal niet lekker, zelfs. Maar dat zei ze niet tegen Phone. Later pas. Als ze het wat beter kon. Anders zou haar zus zich alleen maar zorgen gaan maken.

[ bericht aangepast op 24 sep 2020 - 1:13 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire kon niet ontkennen dat hij nieuwsgierig was naar wat Onyx te zeggen had. Doordat hij zich de laatste tijd had teruggetrokken om Fersephone te ontlopen, waren zijn andere contacten ook een beetje gestrand. Niet dat hij Onyx nou een vriend zou noemen, maar polsen hoe het met iemand ging nadat hij een zelfmoordpoging had gedaan, was iets wat hij in normale omstandigheden wel zou hebben gedaan. Zeker omdat Onyx en hij wel een paar serieuze gesprekken hadden gehad. De jongen zag er eigenlijk wel goed uit. Wie hem dan ook precies tot steun was geweest – diegenen hadden het goed gedaan. Niettemin bleef Fire wel een beetje sceptisch. Hij was nog steeds een beetje bang voor hoe Onyx zou reageren als Fox naar zijn gevoelens ging handelen, want zelfs al sprak hij zijn vriend niet zo vaak meer, hij merkte aan alles dat hij als een blok voor Jester gevallen was. Iets waar Fire eigenlijk al een beetje bang voor was geweest vanaf het moment dat hij de twee voor het eerst samen had gezien, op weg naar de arena toen ze net hun bondgenootschap hadden gesloten.
      Hij betwijfelde echter of Onyx hier was om over Jester en Fox te praten, dus zodra ze op zijn kamer zaten keek hij de jongen vragend aan.
      ‘Ik had een bloedband met Maaya.’
      Onyx was altijd wel recht voor zijn raap, maar Fire had toch een paar tellen nodig om de plotselinge richting van het gesprek tot zich door te laten dringen.
      De Panther draaide zijn hand om en liet een litteken op de palm zien. ‘Ik weet niet hoe ik eraan kom, maar Maaya en ik hebben ons hele leven elkaars pijn gevoeld. Toen ik een paar weken geleden bijna doodging, gebeurde haar hetzelfde.’
      Fire streek langs zijn kin. Van zoiets bizars had hij nog nooit gehoord.
      ‘Toen we het bondgenootschap aangingen had ik al gezegd dat we een probleem met de Rhino’s hadden en dat ik daarmee bezig was. De Rhino’s konden we namelijk niet laten verliezen, want dan zou ik het zelf ook niet overleven. Ik was toen al bezig om een manier te zoeken om de bloedband te verbreken. Dat is per ongeluk gelukt toen ik mijn polsen doorsneed. Punt is – Maaya weet het nog niet. Aangezien we samen in hetzelfde zinkende schuitje zitten, kwam ze naar mij toe, enigszins bezorgd omdat haar afdeling nu dik in de minderheid is. Ik heb haar de waarheid niet verteld – het lijkt me alleen maar goed als de Rhino’s ons met rust laten. Ik heb gezegd dat ze verder maar met Jes moet onderhandelen en ik weet niet of ze dat ook echt gaat doen – maar als er dus iets uit voortkomt dan weet je dat het schijn is. Wat ons betreft verliezen de Rhino’s de zuivering, maar als ze ons met rust laten en geen Damon- en Maayastreken meer leveren is dat wel chill.’
      Fire liet Onyx’ woorden op zich in werken. Hij vroeg zich af hoelang hij dit voor Maaya verborgen kon houden en hoe woest Maaya wel niet zou worden als ze werd voorgelogen, maar hij wist dat de twee jongens slim genoeg waren om dat in hun achterhoofd te houden. Tenslotte hadden ze allebei van dichtbij gezien hoe geniepig Maaya te werk ging en het had uiteindelijk hun relatie kapotgemaakt.
      ‘Oké. Bedankt voor de inlichtingen.’ Fire liet zijn blik op Onyx rusten. Moest hij vragen hoe het met hem ging? Of kwam dat nogal stompzinnig over, na vijf weken?
      Voor hij tot een besluit kon komen, stond Onyx alweer op.
      ‘En Fox?’ vroeg Fire uiteindelijk. ‘Levert het geen spanningen op dat hij, nou ja, praktisch bij jullie is ingetrokken?’
      Onyx haalde zijn schouders op. ‘Er is niemand die hem voor Dezi zou willen terug ruilen. Veroorzaakt zij geen problemen?’
      Fire vond het vervelend dat ze hier woonde, zeker nu ze iets met Tony had en het hele gebouw dat ’s nachts en ’s ochtends moest horen, maar hij zou het nooit over zijn hart verkrijgen om haar terug naar de Panthers te sturen na wat ze Adam had aangedaan.
      ‘Ze is haar geheugen nog altijd kwijt, dus ik geloof dat de jongens veilig zijn. Maar of ze echt veranderd is? Dat betwijfel ik. Ze is nog steeds provocerend en… ordinair.’
      Een vlugge grijns gleed over Onyx’ gezicht. ‘Die haal over d’r gezicht heeft helaas weinig invloed op haar arrogantie gehad.’
      Dat was zeker waar. Hoewel het afbreuk deed aan haar schoonheid, had ze nog genoeg andere lichaamsdelen om mee te pronken. Dat hij daar ooit wat in gezien had, begreep hij nog steeds niet. Zelfs al was het vooral om praktische redenen geweest.
      Voor hij verder nog iets kon zeggen, ontdekte hij dat Onyx alweer de kamer uitgelopen was. Fire wende zijn gezicht af en staarde voor zich uit. Niet voor het eerst voelde hij zich een beetje alleen gelaten sinds Fox halsoverkop naar de Panthers was verhuisd, maar hij schoof het weg en besloot te gaan kijken of 8226 nog wat hulp bij haar huiswerk kon gebruiken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish had amper kunnen eten. Iedere keer was zijn blik naar de tafel van de Panthers afgegleden en was er een steek van schuld door zijn borst gegaan als hij Fox zag. Vrolijk als altijd, geanimeerd pratend tegen wie hem dan ook maar aan wilde horen. Hij vroeg zich af hoelang het zou duren voordat Zebediah die lach weer van zijn gezicht veegde. Hij schaamde zich voor de gedachten van eerder die dag waarmee hij zijn daden tegenover zichzelf had willen rechtvaardigen toen hij aan de Naamloze Lion Zebediahs boodschap doorgaf. Dat Fox misschien zou denken dat het van Jester kwam – dat dat alleen maar beter zou zijn. Gisteren had hij zijn jaloezie nog aan de kant kunnen schuiven, had hij Onyx aangemoedigd om ervoor te gaan en vanmiddag had hij zich alweer bedacht.
      En nu wist hij niet wat hij moest voelen.
      Hij had het gevoel dat hij zijn vriend verraadde, door nu te hopen dat Jester en Fox wel wat met elkaar kregen. Niet alleen zodat Onyx misschien eens om zich heen ging kijken, op zoek naar andere jongens die misschien interessant waren. Vooral ook omdat hij bang was voor wat er met Fox zou gebeuren als hij een blauwtje bij Jester liep. Hem kennende liet hij zich dan weer heel gemakkelijk door Zebediah manipuleren. Die wist maar al te goed wat hij moest zeggen.
      Niet voor de eerste keer overwoog hij om de jongen de waarheid te vertellen. Dat Kris nog leefde. Maar wat dan? Als hij vertelde dat Zebediah Kris gevangenhield, zou Fox daar echt niet zijn mond over kunnen houden als de twee elkaar zagen. Wat zou Zebediah dan doen? De dreigementen van vannacht zaten nog vers in zijn geheugen.
      Zebediah zou hem naar Yrla’s kamer sturen, of hij zou Onyx onder zijn invloed plaatsen en hem op Jester afsturen zodat Tony’s roddel werkelijkheid zou worden. Het zou hen allemaal breken – daar wilde hij niet voor verantwoordelijk zijn.
      Uiteindelijk schoof hij zijn bord weg – hij kon geen hap binnenhouden. Hij liep de eetzaal uit, botste tot tweemaal toe tegen iemand aan, maar hij was te verstrikt in zijn gedachten om werkelijk iemand te zien of te horen. Even dacht hij zelfs vingers langs zijn arm te voelen glijden, maar hij rukte zijn arm weg, was plotseling zeker dat hij Zebediahs grijns zou zien als hij zijn hoofd opzij draaide, maakte zichzelf onzichtbaar en verliet de school.

---

Every villain is a hero in his own mind.