[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dus jullie zijn boos op Yrla, omdat hij Maaya heeft geholpen? Terwijl je zelf degene bent die gevraagd heeft aan hem om Maaya te helpen?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw. Dat is althans wat hij uit de zin haalde. Hij snapte niet zo goed waarom Jester nu boos was op de blonde jongen. Hij had het toch zelf gevraagd? Of ging het hier over Onyx? Merrin herinnerde zich vaag het verhaal van Onyx die had verteld dat hij gebroken had met zijn beste vriendin, Maaya. En dat ze elkaar gek hadden gemaakt met hun gaves. Van hem kon hij ergens begrijpen dat hij Maaya niet mocht. Hij snapte er echt geen ene moer van.
      "En wat had Yrla er tegen kunnen doen dan dat ze niet kwam?" Hij vond Yrla nu niet echt het type die het tegen Maaya kon opnemen.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Wat? Nee— hoorde je me wel? Ik had Yrla gevraagd te zorgen dat ze niet- doodging ofzo doordat ze 's nachts ergens op het terrein achterbleef, niet om haar hier op onze campus in de watten te leggen. Maaya mogen trotseren voor het ontbijt is niet een van mijn hobby's, maar Onyx zag er daarna definitief vanaf om bij Yrla te willen liggen." Hij voelde zich als iemand die aan een kleuter moest blijven uitleggen dat één plus tien altijd elf was. "Waarom zou ik- ik heb nooit gezegd dat ik boos was." Jester stapte tijdens het praten het gat door. Door de open ramen lekte er genoeg licht naar binnen om iets te kunnen zien, en er leek zelfs een beetje viezigheid vanaf gespoeld te zijn door de regen van vannacht. Nu ze schuin stonden kon het tenminste ook gewoon weglopen. "Zelfs Onyx is niet bóós—volgens mij heb jij een heel andere definitie van boos dan ik, mijn hemel—maar blij haar te zien waren we ook niet. Savy?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Natuurlijk snap ik dat. Ik ben niet dom," kaatste hij geïrriteerd terug. "Sorry hoor. Ik begreep je gewoon verkeerd. Ik kan beter vragen, dan dingen zomaar aannemen." Hij had de irritatie in Jesters stem wel gehoord, en dat zwiepte ook zijn eigen irritatie aan. Wat deed hij hier ook alweer? Oh ja, hulp aanbieden. Hij zuchtte inwendig. Hij begreep nog steeds niet waarom hij het deed, misschien alleen wel vanwege de woorden die Fersephone eergisteravond had uitgesproken. Dat ze een team waren, en samen moesten werken. Dat was een doel dat hij best wilde behalen, maar daarvoor moest hij nog een keer over zijn hart strijken tegenover zijn oude pestkop. "Weet je wat?" zei hij zachtjes, terwijl hij door de kamer keek. De irritatie was alweer van zijn gezicht verdwenen en maakte plaats voor een vriendelijke glimlach. "Ik help je deze kamer schoon te maken, als jij nu eerst gaat douchen en mee gaat eten. Ik werk niet op een lege maag namelijk. Deal?" Hij stak zijn hand uit naar Jester.
      Zo, Jester. Nu had je een duidelijk aanbod voor hulp. Nu was het aan jou om te bewijzen dat je die kon aannemen. En Fersephone haar woorden waar kon maken. Meer ging hij echt niet voor Jester doen.

[ bericht aangepast op 4 aug 2020 - 11:48 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester trok een wenkbrauw op naar de jongen naast hem en de stilte bleef even als een levend iets tussen hen inhangen terwijl hij zijn opties overwoog. "Fine," mompelde hij uiteindelijk. Hij draaide zich weer om naar het gat. Merrin had eigenlijk wel gelijk. Hij kon nu toch niet heel veel meer doen tot op zijn minst Yrla wakker was en ze konden gaan schoonmaken. En ondanks dat het slaapkamerprobleem echt binnenkort een oplossing nodig had, ging hij de boel echt niet klaar krijgen voor Onyx klaar was met douchen. Bovendien wilde hij zelf ook wel af van de stukjes Maaya om zich heen.
      "Jij wint. Maar daar houd ik je aan."

[ bericht aangepast op 4 aug 2020 - 12:12 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er was iets niet goed. Fayr zag er beroerd uit, bleker dan normaal. En haar stem klonk piepend."Hij is oke, Fayr," zei ze zachtjes met een glimlach tegen haar vriendin. "Hij komt er vast wel weer helemaal bovenop." Fysiek in ieder geval. Emotioneel dat moest nog maar blijken. Vienna wist maar al te goed van haar eigen avontuur dat dat nog best een gevecht zou kunnen zijn. Ergens wilde ze hem laten blijken dat ze wist waar hij doorheen ging. Dat het een zware strijd was, dat ze er voor hem wilde zijn. Maar dat was ook serieus hypocriet na de tijd voor zijn zelfmoord er nauwelijks aandacht aan besteed te hebben, dat ze het niet aan hem zag. Dat zou Onyx vast ook vinden. Dus misschien kon ze hem gewoon beter met rust laten en aan de anderen overlaten hem op te beuren.
      En misschien wist ze ook wel helemaal niet hoe hij zich voelde. Er waren zoveel mogelijke redenen om zelfmoord te willen plegen, dat van haar leek misschien niet eens op dat van hem. Nee, ze kon het beter laten rusten. En misschien gewoon vriendelijk doen als ze aan de eettafel zaten of zoiets.
      "Kan ik iets voor je doen?" vroeg ze zachtjes aan Fayr. Het meisje leek nog steeds niet helemaal wakker. Misschien was ze wel ziek! Net als Phone de vorige keer was na het vele gebruik van haar gave... Onyx helen moest Fayr veel energie gekost hebben.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zodra Adam de douche hoorde lopen, ging hij de badkamer uit. Hij liep op zijn tenen, plat op zijn voeten staan deed zeer en hij merkte dat hij zelfs zo een spoor bloed achterliet. Die glassplinters moesten er zo snel mogelijk uit. Eerst had hij de pijn opzij geduwd om Onyx te kunnen helpen, maar dat hield hij vast niet lang vol. Gelukkig stonden de twee jongens een paar meter verderop bij een deur die hij nog nooit had gezien.
      Hij legde een hand op Merrins bovenarm om zijn aandacht te trekken. ‘Willenf jullie misschien heel even helpen? Met het zoeken naar een pincet zodat ik het glas uit mijn voeten kan halen en een stoffer en blik om de rest van de scherven bijeen te vegen? Onyx is nu aan het douchen, maar het lijkt me beter als de scherven weg zijn voordat hij klaar is.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Je bent erin gaan staan?" Jester wierp een blik op het rode spoot achter de jongen en trok een gezicht. "Auw. Stoffer en blik ligt beneden in het gootsteenkastje. Of het washok, hangt er vanaf wie hem het laatst opgeruimd heeft." Hij keek Adam even vragend aan of hij hem wel mocht aanraken om hem naar een stoel te helpen. "Dat glas kan ik fixen, als je wil."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De eerste vraag beantwoordde hij maar niet – die splinters kwamen er immers niet vanzelf in. ‘Wil jij die pakken, Mer?’ vroeg hij aan zijn vriendje. ‘En eventueel het alvast opvegen?’ Hij had geen idee hoelang het zou duren voordat dat glas eruit was en hij wilde Jester ook nog zijn excuses aanbieden voor gisteren. ‘Want het zou inderdaad fijn zijn als je kon helpen,’ zei hij met een voorzichtig glimlachje terwijl hij Jester aankeek.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat was vast een ja. En hij brak Merrin's deal niet als hij nu even tussendoor Adam hielp. Hij had zich al omgedraaid, onderwég naar gaan douchen en ontbijten. Een kleine detour deed niemand pijn en Merrin vond het vast niet erg als Jester ervoor zorgde dat zijn vriendje niet overal bloed achterliet. Mensen van wie je hield die overal bloed achterlieten was namelijk nogal kut- samengevat, Jester kon het weten. Ha, hij moest weglopen eens proberen, dan zou je Merrin horen.
      Hij schoof zijn schouder onder die van Adam zodat die op hem kon leunen, in plaats van zijn voet. Gelukkig was Adam maar een klein stukje groter dan hij, dus het ging nog best ook. "You got it," reageerde hij op Adam's glimlach. Een beetje voorzichtig, want gisteren hadden ze nog ruzie gehad. Misschien was dit een moment om dat weer een beetje te fixen.
      Hoewel Azumi wel op zijn kamer zat natuurlijk, maar het draakje sliep toch. En Jester was erbij. Maar Adam had een trauma.
      "Mijn kamer, of beter de jouwe?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij keek een beetje verloren naar Adam en Jester. Merrin had bezorgd een arm om zijn vriendje willen slaan, maar begreep ook wel dat het niet het moment daarvoor was. Ook had hij al willen rennen voor een pincet. Maar Jester had al voorgesteld te helpen. "Ik zal het wel opvegen." Hij knikte maar een beetje op Adam zijn vraag en liep voorzichtig achter Adam en Jester de kamer uit.
      Hij liep de trap af op zoek naar een stoffer en blik. Hij vond hem al snel op de plek waar Jester gezegd had dat hij lag en liep rustig weer naar boven. In de badkamer hoorde Merrin hoe nog altijd de douche aan stond. Maar hij wist niet wat hij tegen Onyx moest zeggen. En dus raapte hij zo stil en rustig als hij maar kon de scherven op van de spiegel.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh, mijn kamer is goed hoor.’
      Jester hielp hem naar zijn kamer toe, waar hij op zijn bed neerzakte en zijn benen op het bed uitstrekte.
      ‘Sorry nog voor gisteren,’ begon Adam, voor Jester straks klaar was en hij het nog niet gezegd had. ‘We hadden allebei onze dag niet en ik denk dat we allebei dingen hebben gezegd die niet nodig waren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester trok een handdoek uit de kast om het bloed mee op te vangen (het begon haast een automatisme te worden) en ging op zijn knieën op de grond zitten, zodat hij op de juiste hoogte was met Adam's voet. Naar een pincet begon hij niet eens met zoeken. Hij wilde net zijn gave naar boven halen, toen Adam begon te praten en hij keek verrast op. De verontschuldiging die daarna volgde kwam nog ietsje onverwachter.
      "Oh- het is oké," zei hij zacht. "Dankjewel." En dat meende hij. Hij had zich er echt kut over gevoeld en dat Adam zijn excuses aanbood was fijn om te horen. Fijner dan hij dacht, eigenlijk. "Sorry dat ik zo bot deed, man. Dat spijt me echt. Wat mij betreft had je in ieder geval gelijk, ik had echt mijn dag niet." Hij schonk de jongen een voorzichtige glimlach en richtte daarna weer zijn aandacht op diens bloedende voet. "Maar laten we eerst dit eens fixen."
      Hij zocht in zijn geheugen naar wat hij de vorige keer gezegd had en haalde zijn gave naar boven. "Hi, Jester hier," begon hij, ietsje opgelatener dan toen bij Onyx. "Ik weet dat Adam heel onbeleefd bovenop jullie is gaan staan, maar dat draaien we graag weer terug. Kom er maar uit. Jullie willen naar me luisteren, want anders zitten jullie hier nog een hele tijd en daar wordt niemand vrolijk van."

[ bericht aangepast op 4 aug 2020 - 17:08 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam keek gefascineerd toe. Natuurlijk had hij Jester zijn gave wel in de arena zien gebruiken, maar zo dichtbij was het anders. Misschien dat hij het zich verbeeldde, toch dacht hij te voelen dat de splinters zich uit zijn vlees wurmden. Het deed wel pijn, maar de manier waarop Jester tegen glas praatte, liet toch zijn mondhoeken omhoog krullen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had zijn armen om de kleine jongen heen geslagen. Buiten de hut sloeg de donder om zich heen. De schouders van de roodharige knul schokten; iedere keer dat de bliksem langs flitste zag hij de tranen op zijn wangen.
      ‘Ik zal er altijd voor je zijn, Uk.’
      Weer een bliksemschicht die de hut verlichtte. Ditmaal hing de jongen naar achteren in zijn armen, bloed golfde uit een diepe snede in zijn keel.
      Met een bonkend hart schoot Zebediah overeind. De dekens plakten tegen zijn huid. Zijn borstkas ging heftig op en neer en even hoorde hij niets dan zijn eigen ademhaling. Pas toen deze rustiger werd, focuste hij zich meer op de omgeving.
      Er was geen onweer. Hij hoorde alleen zachtjes de regen tegen het glas tikken. Met een zucht kwam hij overeind en begon door zijn slaapkamer te ijsberen. Het beklemmende gevoel weigerde weg te gaan. Was het Dezi inderdaad al gelukt? Was dat het volgende lijk dat Romeo kwam brengen? Het besproete gezicht van de lachende, roodharige jongen bleef maar voor zijn ogen zweven.
      ’Ik zal er altijd voor je zijn, Uk. Wij twee tegen de wereld.
      Hij haalde diep adem. ‘Noah is dood,’ zei hij daarna tegen zichzelf. ‘Die Jester lijkt er alleen op, dat is alles. Herinneringen maken een mens. Zonder, zijn ze dood.’
      Maar hij had de herinneringen weggehaald. Hij had Noah vermoord en wat ervan over was, werd binnenkort – of misschien wel op dit eigenste moment – ook gedood.
      Een onbekende paniek laaide in hem op, een beschermingsdrang die alleen de kleine Noah in hem kon oproepen. Hij had beloofd hem te zullen beschermen tegen welk monster dan ook, en nu… De frustratie beukte op hem in, hij kamde met zijn vingers door zijn haar en was in staat om het uit zijn hoofd te trekken.
      Oké, genoeg nu. Je deed wat je doen moet. Eén zwakke schakel mag niet alles overhoop gooien.
      Hij drukte het lichtknopje in drukte zijn gezicht praktisch tegen de spiegel terwijl hij zijn gave aansprak. Hij staarde in zijn ogen. ‘Noah is dood. Je hebt geen enkele binding met Jester, hij is niets meer dan een imposter. Je geeft niets om Jester. Als hij dood is, doet het je helemaal niets..’
      Hij ademde diep uit, staarde zichzelf nog even aan.
      Ja, hij had zichzelf weer onder controle.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx kreeg het benauwd van de hete douche en zette de temperatuur al snel een stuk lager. Lang onder de douche blijven staan leek hem sowieso geen goed idee, hij was al duizelig. Hij voelde zich sowieso hondsberoerd doordat drie man net had toegekeken hoe hij zijn keel wilde doorsnijden en zijn hersens zochten naar een manier om die zwakheid weer te laten overheersen door… iets anders. Iets wat een stuk vertrouwder worden. Toen hij Merrin heel netjes de scherven bijeen zag vegen – zo netjes dat je de grond vast kon oplikken – schoot hem iets te binnen. Drijfnat liep hij naar de bank toe waarop zijn spullen lagen. ‘Hé Einstein. Kom eens hier?’

---

Every villain is a hero in his own mind.