[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij kreeg antwoord.
      Onyx gaf gewoon antwoord. Om heel eerlijk te zijn had Jester half verwacht dat de jongen iets zou zeggen over dat het zijn zaken niet waren en dat de boel daarmee afgesloten zou zijn geweest. Ergens diep vanbinnen viel er een heel klein stukje gewicht van zijn schouders af. Als hij niet beter had geweten zou hij het opluchting genoemd hebben.
      "Ze dacht dat door te stoppen je vriend te zijn, dat ze dan niet meer de wederhelft uit de profetie zou zijn?" Jester floot zachtjes. "Damn, dat is echt fucking dom. Shit man." Dit alles, járen van freaking oorlog tussen hen, vanwege één voorspelling dat Onyx zichzelf en Maaya zou vermoorden? Sorry hoor, maar als Nenya met dat soort naargeestige dingen aan kwam zetten, ging Jester liever tegen het hele universum in dan dat hij maar besloot om er een einde aan te maken. Ze hadden vannacht ook de toekomst veranderd. What, like it's hard? Kom op zeg. Hij had het niet verwacht om het ooit over Maaya te gaan zeggen, maar dat kind had echt geen ruggengraat.
      Hij keek Onyx even aan. "En nu kwam ze wat, daar sorry voor zeggen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Soort van. Een verontschuldiging en dat ze de Panthers voortaan met rust ging laten.’
      En dat ze ons niet meer dwarsboomt.
      Maar dat durfde hij niet te zeggen. Er was immers niets meer om te dwarsbomen. Hij schoof wat meer naar de rand van zijn bed toe. Hij kon wel een frisse douche gebruiken. Hoe hij de rest van de dag ging doorkomen wist hij niet. Hij wilde niemand onder ogen komen.
      ‘Je zit nog onder het bloed. Ga jij eerst douchen?’ stelde Onyx aarzelend voor.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester snoof. "Ze voelde zich nogal genereus, zo blijkt. Ben benieuwd hoelang dat stand houdt." Hij trok even veel betekenend met zijn wenkbrauwen. Nee, veel vertrouwen in die belofte had hij niet. In theorie zou ze hen zelfs al met rust moeten laten, dus wat ze hier nu gezegd had was eigenlijk niet eens iets nieuws. Bij Onyx' opmerking over het bloed keek hij bijna verbaasd naar beneden. Zijn kleren zaten onder de roestbruine vlekken en waar hij het dan wel van zijn handen had gekregen, was het al met al nogal een luguber gezicht. "Ah, shit. Het zit zeker ook nog op m'n gezicht?" voor Onyx antwoord kon geven draaide hij zich zelf al om naar de spiegel en kreeg daar zijn antwoord— jup. "Gezellig man," verzuchtte hij. "Wie houdt er nu niet van stukjes Maaya op je gezicht, yay." Jester schudde zijn hoofd en duwde zich van de wasbak af. "Ga jij maar eerst. Je ziet er zelf niet veel beter uit," zei hij met een half lachje, terwijl hij zijn iNet van de bodem van de stoel viste. Nog steeds geen antwoord van Fox, trouwens. Dat was wel een tikje vreemd. Was alles gewoon goed en had hij vergeten een berichtje te sturen? Meteen in slaap gevallen toen hij thuis was?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik ook,’ gaf Onyx toe. Hij wist wel beter dan op Maaya te vertrouwen. Hij kwam overeind en trok met de linkerhand zijn kast open, terwijl de ander als een dood gewicht aan zijn andere arm bungelde. Hij negeerde het, hopelijk trok het straks nog weg. Of niet. Als dit de prijs was om niet meer aan Maaya verbonden te zijn dan vond hij dat best. Tenslotte was het zijn eigen schuld. Hij trok een joggingbroek van de stapel, gooide die op zijn bed, liet een shirt volgen en gooide uiteindelijk een handdoek eroverheen zodat hij het makkelijk onder één arm kon nemen.
      Net voordat hij zich naar de deur toekeerde, ving hij Jesters blik. ‘Wat is er met je hand?’
      Onyx haalde z’n schouders op. ‘Verlamd, denk ik.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Verlamd?" herhaalde Jester, die toch wel vond dat die ontdekking wat geschoktheid zou moeten verdienen. "Wat- hoe dan? Fayr heeft het geheeld..." En er was nog iets dat niet klopte. Zijn blik schoot even naar de dichte deur, Onyx en weer terug. Bij Maaya had hij er niets van gezien. Had ze anders met links de deur open gegooid ofzo? Maar ze leek heel zo chagrijnig niet, en het gesprek tussen hen had helemaal niet lang geduurd. Had zij er ook haar schouders over opgehaald? "Daar was Maaya vast niet blij mee," zei hij langzaam.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Misschien dat ze alleen het hoognodige gedaan om ervoor te zorgen dat ik stopte met bloeden. Maaya heeft nergens last van, dus ik heb zo het idee dat ik de bloedband per ongeluk heb doorgesneden. Is het toch nog ergens goed voor geweest.’
      Hij merkte wel hoe luchtig hij klonk, maar het was geen schijn. Hij wist nog altijd niet of hij er blij mee was dat ze zijn leven hadden gered. De laatste herinneringen aan Jes – zelfs al waren ze verzonnen – waren het mooiste einde geweest dat hij zich kon wensen.
      Nu was hij weer terug in een realiteit waarin Jes zijn aanwezigheid dan wel tolereerde, maar waar hij dat wat hem gelukkig had gemaakt nooit meer zou terugkrijgen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had vol verbazing Maaya achter na gekeken. De hallucinatie die ze had gekregen verwarde haar nog steeds. Het was geen enge droom geweest, geen vuur die haar verteerde. Maar een dansende, zingende Yrla. Ze schoot opnieuw in de lach toen ze terug dacht aan de droom. Zou hij er iets mee te maken hebben?. Vienna keek op de klok en zag dat het pas zeven uur in de ochtend was. Veel te vroeg om hem te confronteren. En daarnaast, ze wilde zelf nog iets slapen. Vienna legde haar hoofd neer en verloor zichzelf nog voor een paar uur, voor ze opnieuw op stond zo tegen tienen.
      Nog altijd slaperig kwam het meisje overeind en keek naar haar beste vriendin verderop. Ergens wilde ze Fayr laten slapen nog, maar aan de andere kant wilde ze Fayr ook niet alleen laten om te eten. Gelukkig werd haar beste vriendin op dat moment wakker. "Goedemorgen slaapkop," zei ze met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Maaya had nergens last van.
      Maaya had nergens freaking last van. De woorden drongen maar langzaam tot hem door. Zou dat kunnen? Zou het kunnen dat hij die stomme, afschuwelijke bloedband zélf had verbroken? Misschien was hij wel even klinisch dood geweest, totdat Fayr haar magie had laten werken. Misschien was het gewoon een fysiek iets dat kapot moest— hun eigen plan was immers geweest om te proberen of Fersephone het breken kon en Fayr daarna de scherven kon opruimen. Misschien hadden ze het verkeerd gehad en was alleen Fayrs gave toch genoeg geweest. Ze had immers nog die derde keer geprobeerd íets te helen? Zou dat het zijn geweest?
      "...misschien heb je hem zelf— waarom sta je niet te springen van vreugde bij dat idee? Holy f- weet je het zeker? Kunnen we dat niet testen ofzo? Dan kunnen we gewoon terugslaan als ze weer een rotstreek uithaalt! Geen bloedband meer-" Jester was echt even niet meer in staat om coherente zinnen te vormen. Het was zeven uur in de ochtend, hij had Maaya al overleefd, zijn gave gebruikt op een niveau wat hem eerder voor de rest van de dag op de reservebank geplaatst zou hebben en Onyx kwam met het nieuws dat de bloedband misschien weg was? Misschien kwam het omdat hij zoveel shit had moeten doorstaan de afgelopen dagen, maar dat klonk hem toch in de oren als fan-fucking-tastisch nieuws.
      Ze waren van haar af— écht van haar af. Niemand meer die hij zou moeten terugfluiten als ze wraak op haar wilden nemen, omdat ze zich dan ook op Onyx uitleefden. Geen extra stress omdat niet alleen de Panthers maar óók de fucking Rhino's levend door de Zuivering heen moesten en helemaal niets meer dat hun afdelingen nog aan elkaar verbond. Geen bloedband die nog altijd een geheim was voor freaking iedereen en dus ook voor Fire— hoe langer Jester het tot zich door liet dringen, hoe beter en mooier het universum eruit leek te zien.
      Holy fucking hell, ze waren van die bloedband af.
      En Jester deed het eerste wat er in zijn hoofd opkwam na die laatste gedachte en overbrugde zonder erbij na te denken de laatste meter afstand tussen hen in en sloeg zijn armen stevig om Onyx heen. Die hand konden ze echt wel fixen. Met Fersephone's hulp konden ze Fayr wel weer op krachten krijgen en met een beetje geluk was het maandagochtend gerepareerd en kwam alles weer op zijn pootjes terecht en waren ze voorgoed van het kreng af en-
      Hij was Onyx een knuffel aan het geven.
      De melding in zijn hoofd dat dat toch even niet de bedoeling was, wist toen pas met vlaggen en alarmlichten zijn aandacht te trekken en Jester liet de jongen meteen geschokt weer los. "Oh- fuck- sorry. Sorry, dat had ik niet- Het spijt me." Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Dit had hij niet moeten doen. Echt niet. Niet omdat ze nu officieel geen vrienden meer waren, maar ook gewoon— ze hadden elkaar zoveel pijn gedaan, er was wanhopig behoefte aan een beetje ruimte. En dan deed hij dit. Stom!

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Het – het geeft niet.’ Hij voelde zijn wangen branden. Iets had door zijn buik geraasd toen Jesters ogen oplichtten, toen zijn woorden enthousiast klonken, toen hij weer even Jester was. In een opwelling had hij hem willen zoenen, gewoon omdat de gekke gedachte door zijn hoofd schoot dat alles dan weer als vorige week zou zijn.
      De knuffel was echter een verstandiger alternatief – Jester zou hem waarschijnlijk alleen maar van zich afgeduwd hebben en de knuffel was ook ontzettend fijn en in de momenten dat Jester hem in zijn armen hield, was hij oprecht blij dat hij nog leefde en dit nog een keer mocht meemaken.
      De heftige emoties verwarden hem – het was anders dan het voorheen was geweest, alsof er vannacht op een reset-knop was gedrukt en alles veel harder binnenkwam. Inclusief dat hij hier fucking zat te blozen doordat zijn ex hem omhelsde en hij geen fláúw idee had wat hij nu moest doen. Opgelaten nam hij zijn dode vingers in zijn hand en kneep er een beetje in.
      ‘We moeten het inderdaad checken ja. En ik ben blij dat het verbroken is. Al kost het me wel een hand.’ Hij trok zijn schouders even op. ‘Maar goed. Soms moeten er offers worden gebracht.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Erg goed geslapen had Adam niet. Steeds wanneer hij zijn ogen sloot, drongen nare beelden zich aan hem op. Dezi’s wraak. Het auto-ongeluk van zijn familie. Onyx die bloedend in het bos lag. Iedere keer wanneer hij weer wakker schrok, kostte het hem een paar tellen voordat hij besefte waar hij was. Bij Merrin. Dan luisterde hij naar zijn ademhaling, legde hij soms een hand tegen zijn borst om zijn hartslag te voelen en kalmeerde hij weer een beetje. Rond half acht begon zijn maag al te knorren – gisteren hadden ze immers nog tot laat door het bos gelopen. Hij draaide zich op zijn zij. Merrin was nog diep in slaap, hoewel hij meestal wel een vroege vogel was. Hopelijk vond hij het niet erg dat hij hem zachtjes wakker maakte om te vragen of hij al wilde ontbijten. Als hij nog wilde wachten, zou hij wel beneden wat uit de koelkast halen om zijn honger tijdelijk te stillen totdat er iemand was met wie hij naar de eetzaal kon lopen. Hij streelde hem van zijn borst tot aan zijn navel en liet zijn hand daar liggen terwijl hij tweemaal een kus tegen zijn schouder drukte.
      ‘Ik wil gaan ontbijten,’ zei hij zachtjes, waarna hij nog een kus tegen zijn schouder drukte. ‘Blijf je liever nog even liggen of heb je ook al honger?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Thank the gods— Onyx wuifde het weg. Een beetje awkward was het wel (kom op, je geeft je ex niet zomaar een knuffel en al helemaal niet als er gebeurd was wat er tussen hen... jeweetwel) maar Jester was blij dat Onyx er zelf ook overheen probeerde te praten. Praten was goed. Dat mocht immers nog.
      "Nu-uh, die hand fixen we wel. Met Fayr, of misschien beter die heler van de Buffalo's. Fayr repareert ook andere dingen en dat meisje niet, dus dan lopen we geen risico dat ze het per ongeluk weer aan elkaar breidt. Maar ze had gezegd toch dat het verkeerd voelde, die band? Dan kan ze het waarschijnlijk ook niet repareren als het fout is, dus dan zitten we sowieso veilig. Had Maaya het al wel door?" Jester was zich ervan bewust dat hij weer stond te ratelen, maar de interne rem was verdwenen. Slaapgebrek ofzo. "Want als zij het nog niet weet en we voorzichtig zijn met die test, dan lopen we eens een keer een stap op haar voor." Oh ja, hij zag het al helemaal zitten. En dat herinnerde hem eraan, hij wilde nog opschrijven wat hij tegen Maaya gezegd had.
      Voor het eerst had hij eens écht gebruik gemaakt van de reputatie Zebediah en een commando gegeven. Als in— het was een combinatie van meerdere dingen. Voor de zekerheid had hij Fersephone ook nog in de mix erbij gegooid, maar haar gezicht had zich iets vertrokken toen hij het over haar had. Phone wist dan wel niet van de bloedband, maar Jester zou haar tegengehouden hebben voor er ooit sprake kwam van het breken van vingers, dat wist Maaya best. Dus het enige steekhoudende argument dat hij gegeven had, was die van Zebediah. Eigenlijk was hij best benieuwd in hoeverre hij dat nog eens kon gebruiken.
      Jester wist dat hij niemand voor de gek hield als hij Zebediah na wilde doen. Maar dat had hij ook niet gezegd. Hun gaven waren vrijwel hetzelfde, behalve dat die van hemzelf net iets anders werkte. Via gehoor, in plaats van via zicht en veel indirecter. Maar het bleef manipulatie en iedereen wist dat als Zebediah zijn gave op je gebruikte, je deed wat hij zei. Dus als Jéster beweerde dat zijn gave hetzelfde was (en dezelfde uitwerking had) als Zebediah, dan kon hij ook een commando geven. In theorie.
      Hij draaide zich vlug om naar het bureau en viste het kladblok van de grond en de pen tussen de rugleuning en bodem van de rieten stoel vandaan. Een paar regels liet hij wit (de notities gingen verder namelijk over objecten en zover hij wist had Zebediah daar nooit iets mee gedaan) en schreef toen de zin op, voor zover hij zich die nog precies herinnerde. Daar ging hij eens aan werken, binnenkort.
      "Ga jij maar alvast douchen, dan ga ik kijken of Yr al wakker is— ik dacht dat hij Maaya bij de ziekenboeg zou droppen ofzo, echt, wat er in zijn hoofd omgaat— en eens kijken of ik Azumi zover krijg dat haar awesome kasteel ietsje kleiner mag, want een extra airco is leuk in de zomer, maar in de winter ben ik iets minder enthousiast. Herfst. Whatever." Hij leunde even opzij om naar het draakje te kunnen kijken, maar die lag te slapen. "Blijf je hier, trouwens, of ga je je geluk bij Yrla beproeven?" voegde hij daar zo luchtig mogelijk aan toe. Jester zette een punt achter zijn zin en bleef even naar het papier kijken. Zo luchtig mogelijk betekende nog niet dat het ook echt zo klonk— of voelde. Zijn schouders zakten een heel klein stukje naar beneden, voor hij zichzelf erop betrapte en weer rechtop ging staan.
      Kom op, Jes. Onyx leeft nog, hij haat je... waarschijnlijk niet..echt, en misschien is de bloedband wel weg. Je was vrolijk, weet je nog?

[ bericht aangepast op 2 aug 2020 - 21:42 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij werd uit een enorme diepte omhoog getrokken. Iemand kriebelde zachtjes over zijn buik. Het bezorgde een kleine glimlach op zijn gezicht, maar het was de stem die hem uit zijn slaap trok. "Ontbijten?" vroeg hij zachtjes. Hij was nog niet helemaal wakker. Zijn oogleden voelden nog zwaar aan, net als zijn hoofd. Toen hij zijn ogen opende, zag hij zijn vriendje naast hem liggen. Hij glimlachte breed en schoof naar voren om Adam een intense kus te geven. Zijn lippen brandden zodra hij die van Adam weer losliet. "Geef me even om wakker te worden," zei hij met een gaap. Hij kroop dichter tegen Adam aan, die heerlijk warm was. Eigenlijk wilde hij zijn bed nog niet verlaten, maar aan de andere kant wilde hij ook niet dat Adam zonder hem ging. "Vijf minuutjes."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee, ik hield mijn hand bewust uit zicht. Hoe langer dat zo is, hoe beter. Tenslotte zal ze ervoor willen zorgen dat onze afdeling niet als laatste eindigt dus ik denk dat het een enorme troef is.’
      Daarom ging hij het genezen van zijn hand ook niet riskeren, tenzij hij bereid was om opnieuw zijn arm open te rijten om in geval van nood te zorgen dat de bloedband opnieuw verbroken werd. Maar voor nu was het goed zo. Hij had dit zichzelf aangedaan, hij wilde leven met de consequenties. Misschien hielp dit hem vaker stilstaan bij de gevolgen van zijn daden.
      Hij keek Jester aarzelend aan toen die over het slaapkamerdilemma begon. ‘Nu Maaya en Yrla opeens dikke maatjes zijn heb ik daar echt geen behoefte aan.’ Hij zuchtte en tuurde naar de grond tussen zijn voeten. Hij moest eerlijk zijn. Hij wilde Jester niet wéér kwetsen. ‘Ik wil je niet weer in de steek laten en ik weet dat je niet graag alleen bent. En ik – ik meende wat ik schreef in mijn brief. Dat jij een beter mens van me maakt.’ Hij slikte nerveus en sloeg toen zijn ogen op. ‘Jes – ik… Ik ben nog steeds ver-verliefd op je. En ik ben bang dat dat niet overgaat als je zo vaak in de buurt bent en dat doet alleen maar pijn. Dus misschien moet ik maar nog wat langer in de wachttoren blijven. Als jij niet met Yrla een kamer wil delen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze nam eerst een uitgebreide douche, een enorm uitgebreide douche. Waarschijnlijk stond ze al een uur onder het warme water, maar Fersephone had geen zin om er onder vandaan te komen. De warmte was heerlijk door haar lichaam verspreid en verwarmde weer haar koude botten. En het spinnenbloed was allang weggespoeld. Maar ze was eigenlijk te moe om zich nog te bewegen. Ze wilde die kou niet weer in, maar besefte uiteindelijk dat ze moest. Zo gauw als ze kon, draaide het meisje de kraan dicht en droogde zich zo snel mogelijk af. In haar badjas stak ze de kamer over, om in haar kamer te ontdekken dat haar matras nog bij Vienna en Fayr lag. Wel, dan het andere bed maar. Ze had geen zin om dat nu te regelen. Het enige wat ze wilde was slapen. Fersephone liet zich op haar bed vallen en klom in haar badjas nog onder de dekens. De warmte van de douche had haar loom gemaakt en ze viel sneller in slaap dan ze van zichzelf gewend was.
      Die ochtend droomde ze voor het eerst over hem....

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dat weet ik," bromde hij zacht, waarna hij de kamer verliet. Hij wilde nu niets anders dan het bloed van zich afwassen en de verschrikkelijke avond vergeten. Hij moest iets verzinnen op het feit dat hij de controle verloren was. "Is er nog enig nieuws," vroeg hij aan Zebediah, die naast hem was komen lopen. "Of iets wat ik nog voor je kan doen komende tijd?"

---

It's never gonna happen, Guys.