• EXPERIUM - THE PREQUEL

    Voordat de Zuivering begon, speelden er heel andere verhalen...



    LIONS
    ⚜️
    Fire Vuur
    Fox Dieren veranderen
    Astreal Astral projection
    Tony Onzichtbaar in het donker
    Emil Duplicatie
    ~
    Onna Ondoordringbare huid
    Vera Vliegen
    Serena Stembeheersing
    Heidi Groene vingers
    8226 Praten met dieren

    Buffalo's
    ⚜️
    Ednoces Tijd bevriezen voor 10 sec
    Dalit Immuniteit voor gaven
    Goliath Ant-man
    Rai Electriciteit
    8034 Gevarensonar
    ~
    Sarah Onbekend
    [Onbekend] [Onbekend]
    [Onbekend] [Onbekend]
    [Onbekend] [Onbekend]
    [Onbekend] [Onbekend]

    Rhino's
    ⚜️
    Romeo Emoties manipuleren
    Damon Dementor
    Peter Spiderman
    Azrael Krachten afnemen en aanvullen.
    Darian Objecten materialiseren
    ~
    Maaya Hallucinates.
    Melissa [Onbekend]
    Alice Spiegelloper
    Medusa Verstenen onder haar blik
    Naamloze Gedachtenlezen

    Elephants
    ⚜️
    [Onbekend] [Onbekend]
    Vision Met zintuigen spelen
    Nish Aanwezigheid verbergen
    [Onbekend] [Onbekend]
    [Onbekend] [Onbekend]
    ~
    Kijo Veranderen in een Oni.
    Stella Licht ombuigen.
    Vera Leugendetector.
    Helene Genezing.
    [Onbekend] [Onbekend]



    Oud-studenten
    Conway Lion [Onbekend]
    Raz Lion [Onbekend]
    Ylva Lion [Onbekend]
    Tuuli Lion Wind
    Kris Buffalo Edelstenen manipulatie
    Safira Buffalo Drakengedaante
    Zebediah Rhino Manipulatie
    Thor Rhino Sterk
    Moacir Rhino [Onbekend]
    Adrasteia Rhino Via bloed gave overnemen
    Ryan Panther [Onbekend]

                     
    Eerdere topics
    Speeltopic 1: Klik ^^
    Speeltopic 2: Klik ^^
    Speeltopic 3: Klik ^^
    Speeltopic 4: Klik ^^
    Speeltopic 5: Klik ^^
    Speeltopic 6: Klik ^^
    Speeltopic 7: Klik ^^
    Speeltopic 8: Klik ^^
    Speeltopic 9: Klik ^^
    Speeltopic 10: Klik ^^
    Speeltopic 11:Klik ^^
    Speeltopic 12:Klik ^^
    Speeltopic 13: Klik ^^
    Speeltopic 14: Klik ^^
    Speeltopic 15: Klik ^^
    Speeltopic 16: Klik ^^
    Speeltopic 17: Klik ^^
    Speeltopic 18: Klik ^^
    Speeltopic 19: Klik ^^
    Speeltopic 20: Klik ^^
    Speeltopic 21: Klik ^^
    Speeltopic 22: Klik ^^
    Speeltopic 23: Klik ^^

    ~
    Rollentopic

    ~
    Tijdlijn
    ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah)
    ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire)
    ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo
    ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx)
    ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya)
    ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox)
    ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester)
    ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi)
    ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna)
    ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr)
    ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla)
    ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin)
    ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya)
    ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)


    [ bericht aangepast op 12 juli 2020 - 14:50 ]


    Three words, large enough to tip the world. I remember you.

    November 2016


    Nish


    ‘Relax,’ zei Nish met een scheve grijns. Hij leunde met zijn onderarm op Yrla’s schouder. ‘Je hoeft geen rondjes te rennen, maar als er een minotaurusachtig ding op je afrent is het wel handig om te weten of je op tijd kan wegduiken. Voor ik straks stukjes Yrla van de grond moet schrapen, weet je wel. Ik bedoel - ik wil best hand in hand mett je blijven lopen als je onzichtbaar wil blijven maar je moet je ook weer geen driejarige op de kinderboederij gaan voelen.’

    [ bericht aangepast op 20 aug 2020 - 15:22 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Maart 2013

    Onyx


    Met zijn dienblad liep Onyx naar buiten toe. Het was altijd zo’n kabaal in de eetzaal, hij at veel liever op de heuvel. Zeker als het toch goed weer was – niet te warm en niet koud. Zijn ogen gleden langs de heuvel zonder dat hij precies wist wat nu een goede plaats om te eten kwalificeerde – totdat ze op Kris bleven rusten en er een glimlach op zijn gezicht kwam. Het was zo’n vier dagen geleden dat ze samen in de toren hadden gezeten en Onyx betrapte zich erop dat hij er steeds vaker aan terugdacht. Met Maaya liep het nog steeds niet helemaal lekker, maar zelfs als dat wel als vanouds was geweest dan had de vriendschap met Kris anders gevoeld. Het was spannender, gaf hem een ander gevoel.
          Melissa en Mike zaten ook bij hem, al hadden die vooral oog voor elkaar. Ze zaten elkaar nog net niet te voeren, maar evengoed zaten ze vervelend dicht bij elkaar. Kris’ kreeg een grote glimlach op zijn gezicht toen hij Onyx zag. Hij was blijkbar ook opgelucht dat hij niet langer alleen met die tortelduifjes zat.
          ‘Hé.’ Onyx ging naast hem zitten.
          Kris’ ogen waren dit keer een levendig groen. ‘Hé man. Jullie hadden vandaag een aardrijkskundetentamen toch? Ging het goed?’
          Onyx nam een hap van zijn krentenbol. ‘Ja hoor.’ Leren vond hij niet zo moeilijk, als hij iets had doorgelezen onthield hij het meestal wel.
          ‘Oh – ik heb trouwens nog een vette band ontdekt.’ Kris trok zijn iNet uit zijn broekzak, sloot er oordopjes op aan en schoof wat dichter naar Onyx toe. Hij was zich bewust van Kris’ knie tegen de zijne en hij vroeg zich af of hij dat vervelend hoorde te vinden of dat dat normaal was – en daarna waarom hij daar überhaupt over nadacht. Hij schudde de gedachte van zich af, pakte het oordopje en stopte die in zijn oor. Kris trommelde met zijn vingers op het gras tussen hen in, vlak naast Onyx’ eigen hand.
          ‘En? Vet hè?’ grijnsde Kris. Hij had zijn hand weer platgelegd, zijn pink rustte nu tegen die van hem. Kris leek het niet door te hebben en Onyx begreep niet waarom hij zich in vredesnaam zo van iedere beweging bewust was.
          Hij schraapte zijn keel, die opeens kurkdroog voelde.
          ‘Ja, klinkt goed. Lekkere solo’s.’
          ‘Ik wist het wel,’ grijnsde hij.
          Kris keek hem weer met die eigenzinnige blik aan, die blik waardoor er soms een waas over zijn gedachten leek te trekken.
          ‘Misschien eh – kunnen we vannacht nog wat nummers luisteren? Of – film kijken ofzo?’ De woorden waren eruit voor hij er echt over na had gedacht. Opeens zat er een rare knoop in zijn maag. Het klonk bijna wanhopig, alsof hij wanhopig graag vrienden met Kris wilde worden.
          ‘Ja – vet. Zoek jij maar een plek uit.’
          Onyx knikte. Om tien uur moesten alle lichten uit zijn, film kijken kon dan niet meer. Alleen op je iNet. Maar dat kon ook wel samen, toch? Of misschien kon hij de boel in het theater aan de praat krijgen.
          ‘Eén uur bij het theater.’
          ‘Leuk man.’ Kris glimlachte naar hem. Opeens gleed zijn pink over die van Onyx. Er welde iets warms in hem op en om de een of andere reden dwaalde zijn blik van Kris’ ogen af naar beneden, naar zijn lippen. De pink verstrengelde zich met die van hem en verward keek hij op naar Kris. Die leunde iets naar voren. Onyx wist niet waarom, maar hij deed het ook.
          Opeens viel er met plof iets op zijn hand. Verschrikt trok Onyx zijn gezicht terug. Zijn wangen werden warm alsof hij betrapt was tijdens iets wat niet mocht. Wat belachelijk was – daar trok hij zich nooit wat van aan.
          ‘Wat een kleretentamen was dat!’ brieste Maaya. Ze had haar tas voor zich in het gras gegooid – op zijn hand. Met een boos gezicht ging ze tegenover hen zitten, waarbij ze Kris zo’n woeste blik zond dat hij bijna ging denken dat híj het tentamen verzonnen had.
          Even keek hij opzij naar Kris, maar die grijnsde alleen breed en gaf hem een knipoog.
          Onyx wenste dat Maaya weg was gebleven, nu wist hij alleen een onhandige grijns op te brengen terwijl Maaya door klaagde over het proefwerk. Onyx kon zijn gedachten er niet bij houden, hij bleef denken aan hun verstrengelde pinken en het vreemde moment dat Maaya net verbroken had – en het vreemde gevoel in zijn binnenste als hij aan vanavond dacht.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Maart 2013

    Maaya



    Maaya had nooit geweten wat ze precies voor Onyx voelde – totdat ze in de gaten kreeg dat er iets gaande was tussen Onyx en Kris. Dat had ongetwijfeld bijgedragen aan het feit dat ze een hekel aan hem had, maar nu, nu ze zó dicht bij elkaar zaten dat hun handen elkaar raakten en ze zelfs op het punt hadden gestaan om te zoenen was er iets binnen in haar geknapt. Er kwam iets vrij was agressief was en duister en het vulde haar met een ijzige haat voor de jongen die háár beste vriend van haar probeerde af te pakken. Waarschijnlijk had Onyx helemaal niet dóór dat Kris iets van hem wilde.
          En dus moest ze handelen. Moest ze zorgen dat Kris hem met rust liet. Tegen welke prijs dan ook. Vandaag nog – hoe eerder hoe beter. Omdat ze geen zin had om de hele school af te zoeken, stuurde ze hem een berichtje dat ze na schooltijd met hem wilde praten – achter het schoolgebouw. Ze wist precíés hoe ze hem onder druk kon zetten.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Maart 2013


    Kris


    Kris kon zich niet echt bedenken wat Maaya van hem moest, maar hij ging toch naar haar toe. Misschien had het iets te maken met de verkrachting. Dat was de enige connectie die ze hadden. En Onyx.
          Er stroomde een warm gevoel door hem heen toen hij aan de zwartharige jongen dacht. Eindelijk had hij het gevoel dat er een beetje schot in de zaak zat. Dat hij begon te ontdekken dat hij wat voor hem voelde.
          Vannacht zou hij het echt doen, hoe vreemd Onyx hem ook aankeek en hoe zenuwachtig hij ook was. Hij zou gewoon zijn lippen tegen die van hem drukken.
          Met dat beeld in zijn hoofd, was er een onuitwisbare glimlach op zijn gezicht toen hij Maaya opzocht. Ze had een harde blik in haar ogen.
          ‘Ik wil dat je ermee ophoudt.’
          Kris staarde haar aan. Zijn glimlach veranderde toch wel – in iets ongelovigs. ‘Waarmee?’
          Al wist hij het best. Het was niet per ongeluk geweest, vanmiddag. Ze had bewust willen voorkomen dat Kris hem zoende.
          ‘Met Onyx.’
          Welja. Ze had het lef nog om het hardop te zeggen ook.
          ‘En nu denk je dat ik braaf naar je luister? Wees niet zo’n jaloers kreng, zeg.’
          ‘Jaloezie heeft hier niets mee te maken. Hij is heus niet zoals jij.’ Ze trok een vies gezicht. ‘Een smerige homo.’
          Er schoot een ongelovig lachje tussen zijn lippen door. ‘En dit moet me kwetsen?’
          ‘Het kan me niet schelen of het je kwetst,’ zei ze fel. ‘Je blijft bij hem uit de buurt. Praat niet meer met hem. Kíjkt niet eens meer naar hem.’
          ‘Of anders?’
          Ze keek hem recht aan. Waanzin stond in haar ogen.
          ‘Dan stap ik op het schoolbestuur af en laat ik hun mijn herinneringen zien.’
          Hij staarde haar ongelovig aan, kon het niet helpen dat hij in de lach schoot. ‘Zo gestoord ben je niet.’
          ‘O nee?’ Ze klemde haar kiezen op elkaar. ‘Onyx is hier alles wat ik heb en ik laat hem niet van me afpakken omdat je jij zaakje niet in je broek kan houden. Zoek maar iemand anders om je perverse dingen mee te doen, maar níét mijn beste vriend.’
          Het was alsof het bloed in zijn aderen stolde. Hij hief zijn kin en keek haar uitdagend aan. ‘Je bent gestoord.’
          ‘Zegt degene die een leraar vermoord heeft.’ Ze kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Denk niet dat ik bluf. Als jij het contact niet verbreekt – en het kan me niet schelen wat voor excuus je opgeeft – dan stap ik ze naar het bestuur, laat ik ze mijn herinneringen inlezen en wordt onthuld dat jíj meneer Barnes hebt vermoord.’
          Kris vloekte. ‘Wat ben jij voor een gore teef? Als ik niet had ingegrepen, had die klootzak je nog steeds bereden.’
          Ze zei niets, staarde hem alleen maar met een ijskoude blik aan.
          ‘Duidelijk?’ vroeg ze uiteindelijk.
          Woede laaide in hem op. ‘Waarom denk je dat ik niet met jou zou doen als wat ik met je leraar heb gedaan?’
          ‘Omdat…’ Ze stak haar hand uit, de palm naar boven. Er liep een grillig litteken overheen. ‘Onyx en ik met elkaar zijn verbonden. We voelen elkaars pijn. En als je mij doodt, dood je hem ook.’
          Tering. Dit was écht fucked-up.
          ‘En als je hem hierover verteld, doe ik hetzelfde. Dan ga ik naar het bestuur en klaag ik je evengoed aan.’ Ze snoof, keek hem minachtend aan. ‘Maak hier nou geen drama van. Je hoeft maar bij één iemand weg te blijven. Dat is alles.’
          En dat was net degene bij wie hij niet weg wílde blijven. Degene die hij vanavond zou ontmoeten, met wie hij een tweede date had.
          ‘Denk maar niet dat je hier ongestraft mee wegkomt,’ gromde hij.
          Ze lachte kort. ‘We zullen zien. Helaas voor jou, straf je niet alleen mij, maar ook Onyx.’ Ze gaf hem een knipoog. ‘Je kan met hem flirten wat je wil, maar Onyx en ik horen bij elkaar. Wij zullen altijd met elkaar verbonden blijven – op een niveau dat jij nooit kunt begrijpen.’
          Kris balde zijn vuisten, zijn nagels sneden in zijn palmen.
          Maar wat kon hij doen? Hij kon niets doen zonder Onyx te schaden – hoewel hij dat nog wel subtiel zou gaan checken – en Maaya was overduidelijk gestoord. Hij had haar van een pedofiel gered en dít was haar dank?
          ‘Ik had hem je dood moeten laten neuken,’ gromde hij. Daarna beende hij met grote stappen weg. Tranen van onmacht en verraad brandden in zijn ogen.

    [ bericht aangepast op 21 aug 2020 - 16:59 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Maart 2013

    Onyx


    Het was hem gelukt. Hij had zijn iNet op het grote scherm weten aan te sluiten. Wel stond het geluid zacht, anders zouden ze vast en zeker ontdekt worden. Via een raam was hij naar binnen geklommen – hij nam aan dat Kris wel zo slim was om ook zelf een weg naar binnen te verzinnen. Er gonsde een vreemde spanning door zijn lichaam en steeds opnieuw schoot zijn blik naar het raam toe om te kijken of hij al kwam. Hij had een van zijn favoriete horrorfilms gekozen, waarvan hij wist dat Kris die ook kon waarderen.
          Zo tegen kwart over één begon het wachten vervelend te worden. Hij ijsbeerde een beetje door het gebouw, klom uiteindelijk naar buiten om te zien of Kris daar niet op hem wachtte. Hij was nergens te bekennen. Een beetje weifelend bleef Onyx staan wachten. Kris was niet iemand die heel stipt was, dus hij wachtte nog een kwartier. En nog één. Totdat er een uur voorbij was.
          Was hij soms niet duidelijk geweest, had Kris niet door dat hij vanavond bedoeld had? Of was hij in slaap gevallen – of was hij onderweg hiernaartoe onderschept? Hij opende zijn iNet, aarzelde even. Hij kon wel een berichtje sturen om te vragen waar hij was, maar hij was bang dat het bestuur alles kon meelezen en het was overduidelijk niet de bedoeling dat hij na middernacht met iemand afsprak.
          En dus wachtte hij nog een half uur, liep nog eens een rondje om het gebouw. Teleurstelling viel over hem heen toen hij zijn iNet losmaakte van het grote scherm. Het was vast een misverstand. Hij was niet duidelijk genoeg geweest.
          Of hij is gepakt.
          Die gedachte deed zijn maag verkrampen. Kris was niet echt een braverik, zijn straffen waren altijd hard. Moest hij het voor de zekerheid checken? Niet dat hij er wat aan zou kunnen doen – maar gewoon, voor zijn gemoedsrust?
          Het was twee uur geweest toen hij bij een van de drie jongensgebouwen aankwam. Het was een andere dan die van Onyx en hoewel hij wist dat Kris hier ergens sliep, had hij geen flauw idee waar precies. Er was een oranje puntje op de veranda te zien en toen hij dichterbij kwam, zag hij dat het Kris’ sigaret was. De jongen leek van hem te schrikken.
          ‘Onyx?’
          ‘Waarom zit je hier?’ vroeg hij nors. ‘Ik dacht dat ze je gepakt hadden.’
          Kris staarde hem een paar tellen aan, toen haalde hij zijn schouders op. ‘Ik had toch meer zin om in m’n eentje de avond door te brengen.’
          ‘Had je dat niet kunnen zeggen?’ viel Onyx uit.
          Nonchalant leunde de jongen naar achteren. Toen grinnikte hij. ‘Nee – zien hoe ver je zou gaan was veel leuker. Maar je bent zélfs helemaal hierheen gekomen. Dan moet je toch best wanhopig zijn.’
          Het was alsof iemand een bak ijskoud water over hem heen kieperde. Onyx voelde een steek in zijn borst, die zo plots en zo scherp was dat hij helemaal niets kon uitbrengen. Hij snapte het niet. ‘Was het – was het een grap?’
          ‘Natuurlijk was het grap,’ klonk het hard. ‘Zo veel was er een paar dagen terug niet aan.’
          Onyx dacht aan Kris’ pink die over de zijne was gegleden, aan hoe hij zich gevoeld had toen hun gezichten dichter bij elkaar waren gekomen. Was dat… allemaal een spelletje? Een vlaag van woede overviel hem. Hij was niet een of andere kneus die dat zomaar toeliet! Met een paar stappen was hij bij Kris, die hij bij zijn shirt greep en overeind trok. Woedend staarde hij in zijn ogen.
          ‘Wie de fuck denk je wel niet dat je –‘
          En toen greep Kris opeens een handvol van zijn haar, trok hem dichterbij en een tel later voelde Onyx zijn lippen op de zijne. Heel even verstijfde hij – daarna duwde hij de jongen van zich af en ramde zijn vuist tegen zijn kaak.
          Kris struikelde achteruit.
          Onyx wreef met zijn arm langs zijn mond alsof hij de kus daarmee weg kon poetsen.
          ‘Als je dat ooit nog flikt, ruk ik die piercing uit je bek,’ snauwde hij.
          Kris zei niets meer.
          Voor Onyx voelde dat tenminste nog als een kleine overwinning en hij draaide zich om en beende weg.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Maart 2013


    Kris


    Kris voelde zijn lippen nog branden – meer dan zijn kaak, waar hij net een flinke rechtse had gehad. Hij sloot zijn ogen, haalde diep adem. Hij had zich niet kunnen beheersen, al weken fantaseerde hij erover hoe Onyx zou zoenen en op het moment dat hij zich realiseerde dat hij daar nooit achter zou komen, had hij gedaan wat hij nog had kunnen doen. Onyx had het alleen maar kwader gemaakt. Wat goed was – dan zou Maaya tenminste haar bek houden. Maar hij haatte zichzelf erom, hij haatte háár erom. Het was overduidelijk dat Onyx gekwetst was en het liefst wilde hij achter hem aan rennen en alles uitleggen. Maar dat kon niet. Maaya was gestoord, ze zou inderdaad naar het bestuur gaan en hun vertellen wat Kris had gedaan. Dan was het einde verhaal voor hem. Zo langzamerhand begon hij zich zelfs af te vragen of niet álles doorgestoken kaart was van Maaya. Of ze dat met Barnes had uitgelokt, had verwacht dat Kris nog eens sprankje goedheid in zich had en dat hij in zijn woede Barnes zou doden. Het zou hem niet eens verbazen. Zo uitgekookt was ze wel. Hij hoopte maar dat Onyx binnenkort ook ontdekte wat een gedrocht ze was. Van hem zou hij dan ook niets meer moeten hebben, maar hij gunde hem een betere vriendschap dan die feeks die hem behandelde alsof hij haar bezit was.
          ‘Het was leuk zolang het duurde,’ mompelde hij.
          Na die woorden liep hij naar binnen toe. Urenlang had hij zich afgevraagd hoe hij het Onyx moest brengen. Uiteindelijk was het allemaal nog vrij makkelijk gegaan, al zorgde dat er niet voor dat hij zich er minder klote onder voelde.
          Ooit zette hij het Maaya betaald. Hij wist nog niet hoe hij dat ging doen zonder dat Onyx daar ook de dupe van zou zijn, maar hij vond wel een manier.


    Every villain is a hero in his own mind.

    November 2016

    Yrla


    Hij was toch een beetje bang, maar dat wilde hij absoluut niet aan Nish laten merken. Wegduiken moest geen probleem zijn. Al wilde hij ook ergens het aanbod van Nish aannemen dat hij onzichtbaar kon blijven. "Oke, dan. Lead the way," zei hij nog niet helemaal zelfverzekerd. Ergens was hij bang dat Nish hem midden in het bos zou droppen en nooit meer terug zou komen. Zijn hele lichaam schreeuwde ergens dat hij het niet moest doen, maar hij wilde alles behalve bang overkomen. Want bang was hij absoluut niet.


    It's never gonna happen, Guys.

    November 2016


    Nish


    Nish trok een mondhoek op. Toch bleef hij zo vlak naast Yrla lopen dat hun schouders elkaar regelmatig raakte, zodat hij hem ieder moment bij de arm kon grijpen als het toch verstandiger was om wél onzichtbaar te worden.
          Zelf was hij ook een beetje gespannen. Zo vaak was hij hier immers niet geweest, de wezens die hij hier zag waren iedere keer een verrassing. Daar kwam bij dat sommige niet op hun zicht oordeelden, maar hen roken. Dan was Yrla’s gave een stuk handiger dan die van hem.
          Na een minuut of vijf knapten er takken. In een reflex duwde hij de jongen iets opzij zodat hij tussen hem en mogelijk gevaar in stond. Waar hij zich – in alle eerlijkheid – best wel over verbaasde. Er liep iets groots, iets met het formaat van een koe. Door de struiken kon hij het niet heel duidelijk zien. Een gekartelde groene staart gleed door het struikgewas heen, wat hem aan een krokodil liet denken. Hij zocht naar Yrla’s blik en grijnsde.
          ‘Durf je dichterbij?’ vroeg hij bijna onhoorbaar.


    Every villain is a hero in his own mind.

    November 2016

    Yrla


    Hij trok een wenkbrauw op, terwijl hij naar Nish keek. "En de kans lopen dat je inderdaad stukjes Yrla van de grond moet schrapen. Nee bedankt." Hij vond het toch best spannend om hier te zijn, maar hier zijn was al gevaarlijk genoeg, hij ging niet ook nog eens die beesten poken en hun op de zenuwen werken. Dat was vragen om problemen. Hij keek op naar de jongen die opeens voor hem was komen staan. Het voelde alsof een oudere broer voor hem was opgekomen en hem wilde beschermen. Aan de andere kant had je echter wel dat vreemde contact, dat niet echt iets was wat je met je broer deed, toch?


    It's never gonna happen, Guys.

    November 2016


    Nish


    ‘Hé ik nam je niet mee hiernaartoe om een beetje achter een boom te blijven staan, zeg,’ grijnsde Nish. ‘Ik hou wel van jongens met een beetje ballen.’ Hij pakte Yrla’s hand vast en liet hen oplossen in het niets. Daarna liep hij voorzichtig wat dichterbij. ‘Ik reken er wel op dat jij me als de sodemieter dertig meter opzij trekt als er wat op ons af dendert,’ fluisterde hij. Opwinding verspreidde zich door zijn ledematen, de adrenaline gaf hem altijd een kick.


    Every villain is a hero in his own mind.

    November 2016

    Yrla


    Hij knikte, dapperder dan hij zich voelde. Yrla verstevigde zijn greep op Nish zijn hand en grijnsde even sullig op de woorden van Nish. Tegelijkertijd was hij blij dat de jongen dat niet kon zien, omdat Nish hen weer in het niets had laten oplossen. Langzaam slopen ze dichterbij en Yrla voelde de spanning opbouwen in zijn maag. Hij merkte echter dat hij die spanning wel aangenaam vond en dat er langzaam een grijns op zijn gezicht kwam. Met Nish probeerde hij hele andere dingen uit dan met Jester, maar nog dit was ook spannend. Het dier wat ze beslopen had iets weg van een grote varaan, leek bijna op een van de dinosauriërs die hij had gezien in een van zijn geschiedenis boeken. De schubben op zijn rug stonden recht overeind en hij had een staart en bek als een krokodil. Hij keek even opzij naar Nish (of waar hij verwachtte dat Nish was) en grijnsde. Hij wilde wel eens testen hoe dapper Nish was.
          "Wedden dat je dat ding niet durft aan te raken?" fluisterde hij zacht. Nish leek hem geen schijtbak, maar daar moest wel iets tegenover staan natuurlijk. Wat kon hij bieden? "Als je het wel doet dan..." Hij dacht even diep na.


    It's never gonna happen, Guys.

    November 2016


    Nish


    Ha – er kwam nu toch een durfalletje naar boven. Hij grijnsde breed. Dit spelletje hadden Kris en hij al zo vaak gespeeld – hij zou er toch wel voor gaan.
          ‘Als ik dat ding aanraak… Dan doe jij een hele avond lang alles wat ik van je vraag.’ Hij liet zijn gave iets afzwakken, zodat hij Yrla in de ogen kon kijken. Yrla was groen genoeg om daar geen dubbele betekenis achter te zoeken, al zou Nish ook niet zulke dingen van hem vragen. Hoogstens een kus. Met een zweem van een grijns boog hij zich dichter naar Yrla’s oor en fluisterde: ‘En als ik het niet durf – wat slechts een hypothetisch geval is – dan ben ik een hele nacht lang all yours.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    November 2016

    Yrla


    Zijn hoofd werd knalrood. Nish.. hij.. Hij zou toch niet? Nee daar bedoelde hij vast niets mee. Dat kon echt niet. Hij moest daar niet eens aan denken. "Dan kun je toekijken hoe ik slaap," fluisterde hij dapperder terug dan hij zich voelde. "Ik ben vast heel schattig." Zo, dat was dan ook meteen duidelijk. Nope, verboden terrein. Ging niet gebeuren.


    It's never gonna happen, Guys.

    November 2016


    Nish


    ‘Nou dan kom ik er makkelijker vanaf als hij,’ grijnsde hij. Het was hem niet ontgaan dat zijn wangen vuurrood waren geworden. ‘Je bent inderdaad wel schattig met die blozende wangen,’ voegde hij er met een plagerige knipoog aan toe. Daarna parkeerde hij Yrla achter een boom, zodat hij een beetje spelingsruimte had als die halve dino opeens op hem af stierde. ‘Well, wish me luck baby.’ Hij blies de jongen een kus toe en verdween toen.
          Nish was getraind in zo zachtjes mogelijk vooruitkomen, dus met voldoende zelfvertrouwen kwam hij dichterbij. Varanen joegen vooral op basis van hun zicht, dat kwam hem mooi uit. Nadeel was alleen wel dat hij last-minute aan Yrla moest laten zíén dat hij het beest aanraakte, anders had ie nog niets bewezen. Zijn blik schoot naar de bek van het beest. Dat ding kon best z’n nek breken. En met een beetje pech had hij nog gifklieren ook, of had Experium er nog veel gekkere dingen mee gedaan. Je wist maar nooit. Straks begon ie nog te praten.
          Het dier bewoog onrustig zijn kop heen en weer. Nish stond bijna helemaal stil. De staart gleed over de grond. Nee – hij zou hem niet bij het puntje van zijn staart raken, hij wilde dat logge lijf aanraken. Hij schatte de afstand in zette zich op drie meter afstand af en begon te rennen. Vlak voor hij de flank van het best raakte, liet hij zijn onzichtbaarheid van zich afglijden en zodra hij de schubben onder zijn handen voelde, dook hij tussen de poten van het dier door. Het dier draaide zich. Voordat Nish zijn onzichtbaarheid weer kon aanwenden, ramde iets hards hem tegen zijn zij en hij vlóóg letterlijk een paar meter door de lucht voor hij tegen een boom aan klapte.
          ‘Kut,’ gromde hij toen hij op de grond terechtkwam en de pijn zich door zijn zij verspreidde. Dat was op z’n minst een gekneusde rib. Voor hij zich daar druk om kon maken, stevende het beest op hem af. Half verwachtte hij dat Kris het met een kristallen speer zou doorboren, toen realiseerde hij zich opeens dat hij hier zonder zijn beste vriend was. De enige die hij had meegenomen was een doetje dat pas net zijn naam had en nu pas vervloekte hij zijn eigen roekeloosheid.


    Every villain is a hero in his own mind.

    November 2016

    Yrla


    Hij wist absoluut niet wat hij moest zeggen, maar hij kreeg er nauwelijks tijd voor om erover na te denken. Vol spanning keek hij toe, op zoek naar een glimp van Nish. Het was nu misschien nog wel spannender, omdat hij de jongen niet kon zien. Toen hij uiteindelijk tevoorschijn kwam, ging alles razendsnel. Voor Yrla het wist lag de jongen op zijn rug en stevende de varaan op hem af. Hij had niet eens tijd om bang te zijn. Yrla keek snel om zich heen, op zoek naar een plek waar hij snelheid kon maken. Gelukkig stonden verderop de bomen verder uit elkaar, waardoor hij in ieder geval een stuk kon rennen.
          Binnen een seconde stond hij naast Nish. Hij haakte zijn armen onder de oksels van Nish door, klemde ze om zijn schouders vast en trok de jongen omhoog. Yrla negeerde de schreeuw van pijn die daarbij loskwam. Dit was de enige manier om Nish te verplaatsen, Nish was veel te zwaar voor hem om echt op te tillen. Ze waren een week geleden net met zijn krachttraining begonnen, zodat hij ook anderen mee kon nemen op zijn rug, dat hij daar sterk genoeg voor was. Yrla keek even achterom. Hij zou achteruit moeten rennen, ook iets wat nieuw was. Maar hij had geen keuze.
          Yrla zette zijn snelheid in, wist Nish zelfs honderd meter verder te krijgen, door zijn snelheid was hij die rap voorbij. Toen hij echter een hoek om wilde slaan, om te verdwijnen tussen de bomen, verloor hij zijn evenwicht. De jongen struikelde over zijn eigen voeten en kwam languit op zijn rug in het gras te liggen. Zelf ving hij de hardste klap op, hij voelde de pijn door zijn ruggengraat omhoog schieten. Nish kwam met zijn volle gewicht bovenop hem te liggen en sloeg door de kracht van de impact de lucht uit zijn longen. De eerste paar minuten lag hij naar adem te happen en was het even volledig stil tussen hen. "Ik dacht..." Hij haalde nog een keer diep adem. "Ik dacht dat we afgesproken hadden dat we geen stukjes Yrla van de grond zouden rapen. Stukjes Nish mocht dan wel geen deel van de deal zijn, maar dat lijkt me ook niet zo'n strak plan," zei hij grijnzend. De pijn schoot opnieuw door zijn rug heen en hij stootte een pijnlijke kreun uit.


    It's never gonna happen, Guys.