[RPG • 0] Experium || 18 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx had geen flauw idee waar hij zich prettig bij voelde. Bij helemaal niets, vermoedde hij. Na vandaag. Hij zag op tegen de volgende dag, wetend dat hij dan een beslissing moest nemen. Zelfs al wist hij diep vanbinnen al wat die beslissing zou gaan worden. Dat maakte dat hij eigenlijk afstand van Jester wilde houden en tegelijkertijd wilde hij dat niet. Hij gaf iets op wat hij niet wilde opgeven. Hij zou zijn vriend pijn doen op een manier die hij eigenlijk niet kon bevatten. Hij mocht nu niet wegvluchten voor diezelfde pijn.
      ‘Schuif eens op.’
      Toen Jester ruimte had gemaakt, ging Onyx naast hem liggen, op zijn zij. Hij staarde Jester aan, zag nog steeds de sporen van de nachtmerrie op zijn gezicht. Er waren zo veel dingen die hij wilde zeggen, maar hij zweeg een lange tijd.
      ‘Je hoeft niet op te hoepelen,’ zei hij uiteindelijk.
      Niet nu. Niet vanavond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij lachte zachtjes - vanwege de slapende Vienna - om de geschrokken blik van Fayr. Hij had er weer een, kon aan haar blik en hoofdschudden al zien dat ze niet eerder seks had gehad. Dat was niet perse waar hij op doelde, maar haar reactie was grappig. Aan de ene kant was het leuk geweest als ze al wel seks had gehad, dat was makkelijker. Maar nu kon hij haar precies vormen naar hoe hij het wilde en wenste. En kijken hoe ze reageerde op hem. Hij gniffelde in zichzelf om die gedachte. "Rustig, Fayr. Ik bedoelde nog een kus, meer niet," zei hij zachtjes. Dat was een leugen, maar dat maakt niet uit. Hij liet het lichtbolletje van Fayrs verliefdheid in zijn zak glijden. Het zou voor nu nog wel even kracht hebben, maar zonder huidcontact zou het snel vergaan. Hij moest Fayr in bed krijgen. Hij keek even naar Vienna in het bed, die rustig lag te slapen en grijnsde zelfverzekerd. "Al heb ik er althans geen moeite mee hoor, met je kamergenoot. Maakt het spannend." Hij knipoogde naar haar, moest lachen om haar ongemakkelijkheid. En liep toen naar haar toe. "Kom op, ik wil ook nog wat slaap straks. En ik ben bang dat als je andere huisgenoten me hier betrappen na wat Maaya vanavond heeft gedaan, dat er dan wat zwaait." Hij drukte een kus op haar voorhoofd.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dus jij was het met wie Dezi wegging." Nu begreep ze opeens waarom ze Dezi vaker met Fire had gezien. Blijkbaar was -wat het ook was tussen hen - toen al aan de gang. En vandaar dat Dezi er zonder kleerscheuren vanaf was gekomen. "Waarschijnlijk was je met een gebroken neus weggelopen," zei ze met een grijns en ze keek Fire met een uitdagende blik aan. Ze keek Fire even geïntrigeerd aan. "Heb je eigenlijk ooit een vriendin gehad?" vroeg ze ineens nieuwsgierig. Ze schrok van zichzelf van die vraag. Waarom wilde ze dat weten? Ze voelde een blos naar haar wangen stijgen en om een of andere reden durfde ze Fire niet goed aan te kijken. Wat was ze aan het doen? Waarom reageerde ze toch elke keer zo vreemd in zijn buurt? Ze voelde zich totaal niet zichzelf.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Gelukkig," zei Jester zachtjes terug. Er straalde een bepaalde somberheid van Onyx af, die Jester eigenlijk wel begreep. Het kwam door hen, wat er gebeurd was vanavond. Niets hiervan was gebeurd als zij de uitdaging met Maaya niet waren aangegaan, al vanaf het eerste moment waren ze zich dondersgoed bewust van wat ze kon doen. Zou doen. Ze wisten welk risico ze genomen hadden en nu moesten ze leven met de gevolgen ervan.
      Jester vond Onyx' blik in het donker. "Jij hebt niet eens geslapen, of wel?" Als hij ondertussen kon zeggen dat hij Onyx een beetje kende, maakte die jongen zich veel te veel zorgen om in slaap te kunnen vallen. Hij krulde zijn lippen in een waterige glimlach, ondanks dat Onyx die waarschijnlijk niet kon zien.
      Hij stak zijn hand uit naar die van Onyx en vouwde de zijne eroverheen. "Nu lijkt het misschien alsof ze gewonnen heeft, maar we geven het heus niet op. Wij zijn aan zet nou. De Lions staan aan onze kant, ik kan straks mijn gave weer echt gebruiken, Nenya kan de toekomst in de gaten houden... zo makkelijk krijgt ze ons Panthers niet klein." Hij gaf Onyx een bemoedigend kneepje.

[ bericht aangepast op 15 mei 2020 - 21:11 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dat was een vraag die Fire niet had zien aankomen. Hij sprak niet graag over zijn karige liefdesleven. Een beetje ongemakkelijk meed hij haar blik. ‘Ik heb één vriendin gehad,’ antwoordde hij. ‘Dat eh – liep niet zo goed af.’

[ bericht aangepast op 15 mei 2020 - 21:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Geen van die dingen ging Maaya tegenhouden. Er was maar één ding en dat was hijzelf. Hij had iets van haar afgepakt en ze zou niet rusten voordat ze het ook van hem had afgepakt. En hoewel het pijn deed, wist hij dat hij dat verdiend had. Hij maakte zijn vingers van Jester los, hief zijn hand en streelde zijn kaak. Ondanks de duisternis vond hij zijn blik. Hij tuurde ernaar. De warmte van Jesters huid zinderde onder zijn vingers.
      ‘Ik hou van je.’
      Onyx schrok van zijn eigen woorden. Verschrikt trok hij zijn hand terug.
      Wáárom. Waarom moest hij het nóg moeilijker gaan maken voor hen? Uit frustratie kon hij zijn hoofd wel tegen de muur slaan. Maar het kwam gewoon door Jesters hoopvolle woorden, die vulden hem met warmte. Hij had zo veel vertrouwen in iedereen… maar Onyx kon alleen de schuld voelen, de dingen die Maaya bij de anderen zou gaan doen als hij haar niet haar zin gaf.
      Hij draaide zich met zijn rug naar Jester toe en staarde naar het lege bed van zijn vriend.
      Ik haat je.
      Hij wist niet of die woorden voor Maaya of voor hemzelf bedoeld waren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Uhm sorry, ik zal er verder niet naar vragen. Ik was gewoon nieuwsgierig ineens, vandaar." Waarom legde ze zichzelf uit, waarom wilde ze dit überhaupt weten en waarom luchtte het haar stiekem op dat hij nog maar 1 relatie had gehad? Kwam dat omdat zij er geen had gehad? "Goed," zei ze ongemakkelijk. "Uhm wat doe je buiten de lessen om?" Ze merkte dat hun rondje groot was geworden, maar dat ze nu toch echt op de terugweg waren naar het Panthers house. En ergens vond ze het jammer, ze vond het heerlijk met Fire samen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fires mondhoek krulde om toen ze weer van onderwerp veranderde. Ze leek zijn ongemak aan te voelen en drong niet aan, zoals zo veel anderen al wel hadden gedaan. Niet dat hij het iemand ooit had verteld. Hij vond het vreselijk gênant en steeds als hij erover praatte kreeg hij een kleur. Al was het gelukkig toch donker. ‘Ik ga een paar keer per week boogschieten bij de schietbaan,’ vertelde hij. ‘Verder niet echt bijzondere dingen eigenlijk. Ik lees graag, over de buitenwereld. Met name over andere landen. En motors.’ Hij grijnsde scheef. ‘Een paar jaar geleden kende ik elk boek over motortechniek uit mijn hoofd. Het is maar de vraag of ik er ooit eentje in het echt zal zien. En jij?’ vroeg hij nieuwsgierig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Cool," zei ze tevreden. Waarom was ze nooit eerder op Fire afgestapt? De dingen die hij tot noch toe vertelden leken haar allemaal leuk. Al stonden de Lions en Panthers eerst niet op goede voet met elkaar natuurlijk. "Ik ben meestal lekker over het spullen kerkhof aan het struinen. Wat je daar wel niet kan vinden," zei ze met een lachje. "Maar ik ga ook twee keer in de week kickboksen. Heerlijk om even ergens tegenaan te meppen." Ze deed een paar slagen voor in de lucht en keek hem toen aan. Fayr zou haar voor gek verklaren als ze morgen vertelde dat ze nog een rondje had gedaan met Fire. Vienna zou haar waarschijnlijk uit horen of er meer gebeurd was, belachelijk natuurlijk. Ze keek even weer naar voren, ze kon haar eigen hoofd en gevoel niet zo goed volgen op het moment, maar zodra het Panthers house verderop weer zichtbaar werd voelde ze een teleurstelling over haar heen vallen. Al was ze ook moe.. Erg moe opeens... Fersephone onderdrukte een gaap, en keek even bewust de andere kant op op dat moment. Fire hoefde niet te denken dat ze moe was.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij vond het wel bij haar passen, kickboksen. Ze was stoer, hij begreep wel waarom Dezi en zij naar elkaar toe waren getrokken. ‘In mijn eerste jaren heb ik dat ook gedaan. Maar toen ik steeds de boksbal in de hens liet vliegen, moest ik al snel stoppen.’ Hij grinnikte. ‘Misschien moet ik het binnenkort maar weer eens proberen. Dat zou nu niet meer moeten gebeuren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zijn huid gloeide nog na waar Onyx hem aangeraakt had.
      Ik hou van je.
      De woorden zorgden voor een vreemde rust in hem, zelfs toen Onyx haast verschrikt zijn hand terugtrok en zich zo plotseling weer van Jester afdraaide dat het was als een deur die in zijn gezicht werd dichtgeslagen. Om een of andere reden vond Jester het niet eens erg. Jammer misschien, maar hij was niet boos. Hij had medelijden, dat Onyx het blijkbaar zo moeilijk had dat hij zelf schrok als hij zei dat hij van hem hield.
      Jester staarde naar de rug van zijn vriend en de laatste restjes van de nachtmerrie gleden van hem af. Hij duwde zichzelf een klein stukje overeind op zijn elleboog en leunde naar voren om een zachte kus bovenaan op Onyx' rug te drukken. "Ik ook van jou," zei hij zachtjes terug en hij glimlachte ondanks alles. "In wat voor bui, van wie dan ook." Hij kuste Onyx nog een keertje op dezelfde plek en liet zich toen weer terugzakken naar zijn kant van het bed. Even had hij nog overwogen om dicht tegen zijn vriend aan te kruipen, om hem te laten weten dat hij niet alleen was, dat hij niet alleen door zijn zorgen heen hoefde te gaan, maar hij deed het niet. Onyx zat ergens mee en hij had zich al expres weggedraaid. Soms moest hij die ruimte ook kunnen krijgen.
      De dekens die hij eerder aan de kant had getrapt, viste hij nu weer tussen het bed en de muur vandaan. Het was zijn eigen deken, zag hij nu ook. Ze lagen nog altijd recht bovenop die van Onyx, waar hij eerder die avond per ongeluk op in slaap was gevallen en Jesters eigen bed was kaal. Waar Onyx de nacht eerst op had doorgebracht, zonder iets om hem warm te houden omdat hij die aan Jester gegeven had. Onyx had het altijd warmer dan hij, maar het was ondertussen geen zomer meer.
      Jester legde een deel over Onyx heen, tot zijn middel en trok de andere hoek helemaal over zijn eigen schouders. Ondanks de nachtmerrie, leek slapen niet zo eng meer. Ze gaven niet op. Maaya was een probleem en problemen hadden ook altijd een oplossing. Ze zouden het wel vinden, iets waardoor ze de anderen veilig konden houden en Maaya hen met rust zou laten.
      Onyx hield van hem.
      Alles kwam goed.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Rustig? Ze was toch rustig? Ze had toch ook alleen maar bedoeld dat-
      Fayr schudde de gedachte van zich af, hoewel er een blos over haar wangen schoot toen hij zei dat hij er geen problemen mee zou hebben om blijkbaar seks te hebben terwijl Vienna aan de andere kant van de kamer sliep. Spannend, ja doei. Daar had zij wél een probleem mee. Hij knipoogde wel, maar Fayr vond het moeilijk om precies in te schatten of hij echt een grapje maakte of niet. Had zij zijn gave maar, dan hoefde ze hem alleen aan te raken om het zeker te weten. Daarom was hij vast ook zo zelfverzekerd. Of het hoorde gewoon bij hem.
      Toch verzachtte ze weer toen hij een kus op haar voorhoofd drukte en ze glimlachte. "Ja, jij moet ook gauw maar eens teruggaan," zei ze zachtjes. "Voordat je straks de slaap niet meer kan vatten ofzo." Ze stapte achteruit en sloeg de dekens terug. Nu herinnerde ze zich weer hoe ze alleen maar een nachtjapon aanhad en haar ondergoed, en verder niets. Gelukkig kon ze gauw tussen de lakens glijden, wat toch weer een stukje veiliger voelde.
      Niet veiliger. Bij Romeo wás ze veilig.
      Ze was gewoon moe. Dat was het, niets meer.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Eigenlijk had Fox al niet meer de hoop gehad dat zijn prille vriendschap die welgeteld een paar uur had geduurd nog te redden viel. Daarom had hij hem maar alles opgebiecht. Veel had hij toch niet te verliezen. Wonder boven wonder had het iets in Adam losgemaakt en daarna had hij zelfs over zijn eigen trauma gesproken. En nu was er iets veranderd tussen hen. De lucht voelde lichter, zijn hárt voelde lichter. Adams gevoelens voor hem waren dan wel niet zo sterk als andersom, maar hij wilde evengoed met hem bevriend zijn. Tijd met hem doorbrengen. En hij geloofde zelfs dat Kris nog ergens was.
      ‘Vertel eens wat over Kris?’ vroeg Adam nieuwsgierig.
      Ze waren onderweg naar hun campussen, maar het was nog wel een kwartier lopen.
      Fox keek opzij. Het was een vraag die niemand ooit aan hem gesteld had. ‘Hij was… hij is twee jaar ouder dan ik. Hij zat bij de Rhino’s en hij was een beetje een rebels type. Ik liet me extra vaak naar het straflokaal sturen omdat hij daar vaak was.’ Hij glimlachte bij de herinnering. Hij bleef even stilstaan, diepte zijn iNet op en opende zijn foto’s. Hij ging naar het mapje met foto’s met Kris en klikte de laatste foto aan. Ze zaten samen op het dak en hij had de foto van boven hun hoofden gemaakt, hun benen bungelden over de rand van het dak. Kris’ ogen waren paars, zijn lach was spontaan. Het zilveren bolletje links onder zijn lip weerkaatste het zonlicht.
      ‘Dit is hem,’ zei hij zacht. Zijn keel voelde dik. Het was maanden geleden dat hij de map had durven openen.
      Adam keek hem van opzij aan en wreef toen even over zijn rug. ‘Hij ziet eruit als een vrolijke jongen.’
      Fox moest lachen om die opmerking. ‘Oh, hij kon ook vreselijk chagrijnig zijn. Vooral als ik hem mijn goocheltrucs liet zien. Die vond hij altijd belachelijk.’ Hij grijnsde scheef. ‘Al durf ik te wedden dat hij ze nu stiekem mist.’
      Adam grinnikte zacht. ‘Kun je goochelen?’
      ‘Nou ja – ik was er toen wel mee bezig. Maar toen hij weg was…’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Toen ben ik ermee gestopt. Al heb ik ergens nog wel een doos liggen, onder mijn bed ofzo.’
      ‘Wauw. Nou je mag best eens een show voor mij houden.’
      Fox glimlachte flauwtjes. Hij dacht dat hij het heel pijnlijk zou worden om die doos weer open te doen.
      ‘Vertel me meer!’
      ‘Hmm. Hij luisterde altijd vreselijke schreeuwbands. Hij hield stiekem een rat die hij Sage noemde. Ik heb nog drie maanden voor haar gezorgd voordat ze stierf.’ Hij glimlachte bij de herinnering aan het witte beestje. Opeens begon zijn onderlip te trillen. Weer overweldigde het verdriet hem en hij veegde langs zijn ogen. ‘Ik mis hem zo. Ik hoop gewoon… dat hij gelukkig is. Waar dan ook.’
      Adam keek hem van opzij aan en sloeg weer een arm om zijn onderrug. ‘Het zal nog even duren, maar als ik het tijdreizen onder de knie heb kan ik misschien naar hem op zoek gaan. Misschien vinden we dan antwoorden.’ Hij glimlachte. ‘Misschien kun je zelfs mee.’
      Het was lief, dat hij dat voorstelde. Maar teruggaan, zijn vriend weer omarmen en hem daarna weer achterlaten… dat zou hem breken.
      ‘Je kunt dus mensen meenemen naar het verleden?’
      Adam knikte. ‘Dat heb ik eens met de onderzoekers gedaan.’
      ‘Kun je dan ook mensen uit het verleden vandaan halen. En hem zo… redden?’
      Niet dat hij zou weten waar ze de jongen moesten verstoppen. Maar toch, was het niet beter dan dat hij nu dood zou zijn?
      ‘Dat weet ik niet,’ antwoordde Adam. ‘Dat heb ik nog nooit gedaan. Maar we verzinnen vast een manier om te ontdekken waar hij is en wat er met hem gebeurd is.’
      Fox leunde tegen zijn nieuwe vriend aan. Hoop bloeide in hem op – maar hij was als de dood dat het een ijdele hoop was en dat hij zijn verdwijning straks weer opnieuw zou moeten verwerken. Adam bedoelde het goed, maar soms was het beter om het verleden te laten rusten. Wie weet wat voor gevolgen het anders voor Adam zou hebben…

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Leuk! Ga met mij mee anders, ik ga morgenavond weer," zei ze met een glimlach. Even keek ze naar Fire op en toen weer terug naar de deur van de Panthers die aanlokkelijk dichtbij was. Ze had hem meegevraagd om mee te gaan kickboksen. Gewoon al vrienden toch? Ze had hem nu toch niet per ongeluk op een date mee gevraagd toch?! Ze schudde die gedachte letterlijk uit haar hoofd. Doe fucking normaal, Phone. Jullie zijn net vrienden en gaan leuke vrienden dingen doen. Waarom doe je zo idioot en gedraag je je als een idioot. Ze waren terug bij de veranda. En het afscheid tussen hen was dichtbij.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Prima,' knikte Fire. 'Al wil ik morgenavond ook nog even met Jester doorspreken hoe we onze mensen het beste gaan beschermen, dus onder voorbehoud daarvan dan. Ik wil wel dat iedereen zich vrijdag veilig voelt op het feestje. Als dat nou veel voorbereiding vergt van mijn kant dan hou ik je een avondje boksen tegoed. In het weekend ofzo.'

---

Every villain is a hero in his own mind.