[RPG • 0] Experium || 17 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 9 mei 2020 - 15:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij had haar meegesleept naar een leeg lokaal en was op een van de tafel gaan zitten. Hij keek het meisje voor hem nieuwsgierig aan. "Goed, zoals ik al zei. Mensen dragen altijd hun emoties bij zich, deze emoties geven een soort kracht af die ik met mijn gave kan oppikken en kan manipuleren. Daardoor kan ik op afstand mensen voor de gek houden. Ik denk dat we op zo'n zelfde manier naar jou gave moeten kijken. Jij werkt alleen niet met emoties. Jouw gave werkt - als ik het goed heb - met het brein. Je houdt de hersenen totaal voor de gek. Maar het brein is net zoals emoties, altijd in beweging. Het heeft zijn eigen manier van werken en geeft ook signalen af. Jij moet het bewustzijn of dat brein van de persoon in de gaten krijgen en op kunnen vangen. Uiteindelijk leer je onderscheid maken tussen de verschillende aspecten van personen." Romeo keek Maaya even met een zuinig lachje aan. "Volg je me nog?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Oh, maar dat vind je alleen maar leuk. Geef toe," zei hij met een grijns. Hij rolde zijn rolstoel vooruit en draaide samen met Adam een rondje. Daarna pakte hij een bal van de grond, die hij op zijn schoot legde. Hij zette zijn rolstoel op een lijn, tegenover Adam. "Ik heb werkelijk geen idee hoe we dit gaan doen," zei hij met een lachje. Hij keek naar de bal in zijn hand en probeerde hem naast zijn stoel te stuiteren. Hij was na drie keer stuiteren echter de bal al kwijt, de ronde bal rolde door de zaal heen. "Misschien moeten we eerst een wedstrijdje doen, wie het snelste aan de overkant is?" zei hij met een schaapachtige grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

Het was rustig in de bibliotheek. Ondanks dat de zomer met iedere dag al wat verder verdween, was het vandaag lekker weer en de meeste studenten kozen ervoor om hun vrije middag op de velden of zelfs bij het zwembad door te brengen. Agami zelf slenterde weer op haar dooie gemakje tussen de stapels boeken door. De euforie van het behalen van haar naamexamen had zich al iets beheerst, maar duwde nog altijd zinderend tegen haar huid als ze eraan terugdacht.
      Misschien, als ze Yrla aardig had gevonden, had ze zich nog ergens schuldig gevoeld dat het feestje dat nu vanavond op de planning stond voor haar was, in plaats van voor hem op zijn verjaardag. Maar gelukkig vond ze hem niet aardig — niet echt, in ieder geval — en daardoor had ze er toch nog echt zin in. Het meisje zocht hetzelfde tafeltje als gisteren weer op en trok het dikke boek weer uit haar tas vandaan.

In het begin was er niets. De mens is een complex wezen en altijd in beweging. Ontwikkeling staat niet stil en de wereld ook niet. Voor het onderzoek dat uiteindelijk de naam Experium Scolae zou krijgen, is er gekeken naar de kleinste mutaties die op een bepaald moment zich voordeden. Kinderen, die symptomen lieten zien van iets buitengewoons. Iets bijzonders. Iets dat, met de nodige training, preféct kon worden. De mens ontwikkelde zich door, recht voor onze ogen.
      'Op zoek naar de perfecte mens' is het credo geworden van dit experiment. De kinderen met deze 'gaven' kregen de mogelijkheid tot onderwijs en ontwikkeling van hun gaven, hier op de school. Veel van dit onderzoek is tasten in het duister, zoals altijd bij de pioniers in het werkveld. Waar komen die 'gaven' vandaan? Is het erfelijk? Is het na te maken in een lab? Waar stamt het van af?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze vond zijn manier van praten maar irritant. Ze was geen kleuter, ze zat hier net zo lang op school als zij. Natuurlijk wist ze deze dingen. Het brein kon ze moeiteloos vinden, en alle onderdeeltjes daarbinnen in. Ze had ook weleens geprobeerd om andere delen van het brein te bereiken, zoals het zenuwcentrum, maar omdat haar eigen brein daarbij aan dat van de ander gelinkt was, was dat veel te risicovol geweest om dat te herhalen. Ze had het dus maar bij hallucinaties gelaten. ‘Kom maar gewoon to the point.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Als je jezelf daarmee kunt verzekeren dat je vandaag in ieder geval met íéts van me wint, kunnen we dat best doen,’ zei Adam plagerig. Het was maar een grapje, als het op balsporten aankwam waren ze best aan elkaar gewaagd dus hij zou makkelijk kunnen verliezen. ‘Maar dan tot het midden van de zaal? Want anders ben ik bang dat ik tegen de muur knal.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx was een beetje overweldigd door de immense opluchting die hij voelde toen Fayr dacht dat ze het wel kon herstellen. Dat Persephone daar dan ook bij betrokken zou worden, kon hem niet zo veel schelen. Zolang de connectie maar verbroken werd en hij niet doodging als dat klotewijf dat ook deed. 'Prima. Kijk dan maar wat jullie kunnen doen als Persephone weer oké is.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire had het prettiger gevonden als het vóór het feestje vrijdagavond zou gebeuren, toch gaf hij een knikje ter toestemming. Tenslotte had Jester tijdens het toernooi al veel van zijn gave gevergd en ze hadden er niets aan als hij de herinnering op een slordige manier verborg en het na een tijdje weer terugkwam. 'Dat betekent dat hij er vrijdag wel is. Het zou fijn zijn als Onyx hem dan niet nog eens extra op de kast probeert te jagen, tijdens het feestje. Ik zou graag ook een avond willen genieten, in plaats van de mentale stukken van mijn afdelingsgenoot bij elkaar te schrapen.' Hij geloofde wel dat Jester zich kon inhouden, hij had immers gezegd dat hij ook niet blij was met de hele situatie. Onyx' grenzen lagen echter wat verder dan de zijne en hij betwijfelde of de jongen er écht spijt van had. Niet iets wat Fire kon afdwingen, maar prettig was anders en hij had het gevoel dat Onyx meer rekening hield met Jesters wensen dan met die van iemand anders.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Relax, Maaya," zuchtte hij. Hij had dus gelijk, want anders had ze niet zo gedaan. "Ik was gewoon aan het kijken of ik gelijk had. Jij weet misschien hoe je gave precies werkt, maar ik niet. Kom hier." Hij wenkte haar dichterbij. "Goed, om nu op afstand je het te leren, wordt te snel. Maar misschien kunnen we een tussenstap doen." Hij verschoof iets over de tafel. Dit ging een lange les worden als ze elke keer zo deed. "Leg je hand op tafel. We raken dan beiden hetzelfde oppervlak aan. Kijk of je mijn bewustzijn kan vinden door de tafel heen." Echter voor Maaya de tafel aan kon raken, hield Romeo haar tegen. "En laat me alsjeblieft niet tussen vlammen dansen, die hallucinatie zag er eerlijk gezegd niet heel prettig uit." Hij kon het maar beter gezegd hebben...

[ bericht aangepast op 4 mei 2020 - 10:19 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Wat krijg ik van je als ik win?" zei hij met samengeknepen ogen. Adam had hem zojuist uitgedaagd en die uitdaging wilde hij met alle liefde aangaan. Hij rolde zijn rolstoel naar de lijn en zag dat Adam hetzelfde deed. "Bij nul?"

---

It's never gonna happen, Guys.

      "You got it. Ik zal het tegen hem zeggen." Betekende trouwens wel dat hij het vrijdag wat rustig aan moest doen met de drank. Sowieso was hij al niet van plan om net als bij Merrins naamfeestje het op een zuipen te zetten, met al die Lions erbij en het jonge verbond leek een helder hoofd hem wel zo handig. Nu had hij er ook nog huiswerk bij voor op zaterdag en hij deed het waarschijnlijk beter zonder kater.
      Het was even stil gebleven, tot Jester nog een keer het woord nam. "En, Fire?" Hij keek de jongen aan. "Het spijt me. Dat het überhaupt gebeurd is." Ondanks dat de Lion het hier al met Onyx over gehad moest hebben, dacht Jester niet dat dit al een keer gezegd was. Fire hoefde de excuses niet de accepteren, maar dan had hij ze in ieder geval wel aangeboden.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Komt voor elkaar. Ik zal het daarvoor tegen niemand zeggen, als dat je een beetje geruststelt," zei ze met een glimlach.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Hmm. Degene die wint krijgt een maandlang een persoonlijke bediende die zijn was doet,’ grijnsde Adam. Hij draaide een rondje in zijn rolstoel om er een beetje meer feeling mee te krijgen. ‘En dan doen we the best out of three want ik ben nog niet zo geoefend als jij. Dus drie wedstrijdjes en degene die twee keer wint heeft gewonnen?’ Hij keek Merrin strijdlustig aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ai, een maand was wel lang. Maar hij ging nu echt niet opgeven. "Prima, dat is een deal." Hij keek terug naar Adam en zag dezelfde blik die hij had in de ogen van zijn vriend. Adam zou ook niet snel opgeven. Merrin keek snel naar de middenlijn en telde af, zodra Adam er klaar voor was. Zodra hij bij nul was, ging hij er volledig voor. Hij rolde zijn rolstoel zo snel mogelijk naar de middenlijn en juichte op het moment dat hij eroverheen kwam. Merrin liet de rolstoel uitrollen en remde uiteindelijk op het eind voor de muur. Hij keek opzij naar Adam en besefte zich opeen dat hij geen flauw benul had wie er gewonnen had. "Misschien hebben we een jurylid nodig," zei hij ongemakkelijk. "Want ik heb geen idee wie er nu gewonnen heeft." Hij lachte zachtjes..

---

It's never gonna happen, Guys.

Maaya was sceptisch. Ze had al eens geprobeerd om een hallucinatie aan een object vast te kleven, zodat iemand die het vastpakte de beelden zou zien. Het had nergens toe geleid – er gebeurde niets. Toch benaderde Romeo het nu via een andere weg: door naar een bewustzijn te zoeken. Of misschien hoefde ze die nog niet eens te vinden, maar moest ze gewoon zijn hand vinden. Het hout van de tafel als verlangstuk van haar eigen hand gebruiken. Ze riep een hallucinatie op waarin het sneeuwde – wat het hier nooit deed – en concentreerde zich op zijn hand. Er gebeurde niets. Ze voelde de connectie niet, merkte ook bij Romeo geen verandering op. Ze verplaatste haar blik nu naar het hout tussen hen in. Daar moest het eerst in, voordat haar gave naar zijn lichaam en naar zijn geest kon stromen. Haar vingers schokten lichtjes toen ze de kracht naar het houten tafelblad liet gaan. Door inwendig tegen zichzelf te praten probeerde ze de hallucinatie naar Romeo’s hand te sturen, maar ze had inmiddels geen idee waar de kracht was gebleven. Misschien moest het meer intuïtief. Ze schudde haar hand even om het contact te verbreken, daarna legde ze hem opnieuw neer. Deze keer sloot ze haar ogen. Ze liet haar gave los, liet hem door het hout stromen. Ze zocht naar nerven waar haar kracht doorheen kon glijden en dat deed ze net zo lang totdat ze weerstand voelde – warme weerstand. Iets levends. Romeo. Ze beeldde zich nu in dat ze een hand op die van hem legde, waarna ze de hallucinatie het laatste zetje gaf en het overal om heen liet sneeuwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij knipperde met zijn ogen. Er kwamen kleine witte vlokjes naar beneden. Hij ving er eentje op met zijn hand. De kou voelde hij op zijn hand vallen, waar het zich direct omsmolt tot water. Kou, juist. Wel, het was beter dan vuur. "Zullen we een sneeuwpop maken?" zei hij luchtig. Meer als bevestiging dat het Maaya gelukt was. Hij was lichtelijk geïrriteerd dat ze het zo snel gevonden had. Maar aan de andere kant onder de indruk van haar hallucinatie. Dus zo voelde het om er eentje mee te maken. Jester moest letterlijk in de fik hebben gestaan in de arena, want Romeo voelde alles. Hij keek nu al uit naar het idee om Maaya haar gave te gebruiken op een aantal mensen die hij kende. Ultimate payback, right? "Oke, laten we het oppervlak vergroten," zei hij, toen de hallucinatie hem begon te vervelen.

[ bericht aangepast op 4 mei 2020 - 12:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.