[RPG • 0] Experium || 17 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 9 mei 2020 - 15:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Zijn huid begon licht te tintelen met dat Onyx zo dichtbij kwam zitten. Helemaal geen onaangenaam gevoel, vond Jester, terwijl hij naar Onyx grijnsde. "Voor wat hoort wat, puur eigenbelang," knipoogde hij. Hij ging zelf ietsje rechterop tegen de muur zitten en trok een knie op zodat hij er met een elleboog op kon leunen. "Da's nou precies het leuke van het woord 'theorie' in combinatie met 'tot dusver'. Theorie is alleen maar theorie tot je het naar de praktijk haalt, niet?" Jester wiebelde met zijn wenkbrauwen. "Kom maar op, Scary Vibes. Hit me with your best shot."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Ze hield de rode lijn uiterst nauwkeurig in de gaten. Deze keer kwam Merrin wel van zijn plek vandaan en gingen ze nek aan nek richting de eindstreep. Of nou, zo hard je kon gaan met een rolstoel, want met zo'n verpletterende vaart ging dat uiteindelijk nu ook weer niet. Ze waren allebei snel en Agami kneep haar ogen samen om te zien wie er nu echt als eerste over de streep kwam. Even leek het alsof ze tegelijk zouden aankomen, maar Adam lag nét een neuslengte voor.
      Het meisje hief haar handen in de lucht. "Adam heeft gewonnen!"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij baalde, maar hij was er dan ook niet helemaal meer bij geweest met zijn hoofd. Ach, de beste had gewonnen toch? "Gefeliciteerd," zei hij tegen Adam. Een slechte verliezer was hij niet. Na hun race begonnen de jongens met een bal gooien in de bakset. Adam wisselde soms om met Agami, zodat zij ook mee kon doen. Het was nog niet makkelijk vanuit zittende houding. Al wist Merrin er toch nog een aantal te scoren. Na een uurtje was hij doodop.
      "Zullen we teruggaan? Ik wil wakker zijn bij je feestje vanavond, dus ik denk dat ik even een half uurtje ga liggen," zei hij tegen Agami en Adam met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam knikte. Agami duwde de rolstoel van Merrin terwijl Adam die van hem terugbracht naar de ziekenzaal.
      ‘Zullen we voor we straks naar het avondeten gaan nog even langs het winkeltje?’ vroeg Adam toen Merrin en hij alleen op de slaapkamer waren en hij zijn vriend op het bed had geholpen. Het was fijn dat Merrin nu beter met Agami kon opschieten dan daarvoor, toen er toch altijd een soort spanning tussen hen had gehangen. ‘Dan kunnen we een cadeautje voor haar kopen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx was niet iemand die vaak neuriede – niet zoals Jester, die altijd wel een of ander nummer in zijn hoofd had zitten. Soms hielp het bij het componeren, maar dat deed hij over het algemeen ook niet bij anderen in de buurt.
      ’Beter doe je je ogen dicht,’ zei hij. ‘Voor iemand neuriën is al awkward genoeg zonder dat er nog van die bruine ogen zijn die je verlekkerd aanstaren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester grinnikte, maar deed wat Onyx zei. Iets nieuws proberen was altijd moeilijk en aftasten, zeker als er iemand constant op je vingers zat mee te kijken terwijl je iets probeerde. Natuurlijk had de jongen hem ondertussen al vaker in slaap gespeeld, dus hij wist ergens wel wat hij kon verwachten. Toch kalmeerde hij zijn eigen gedachten voor zover dat ging, om Onyx nog een beetje te kunnen helpen. Hij liet zijn hoofd ook tegen de muur rusten en wachtte af tot Onyx zou beginnen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx deed ook zijn ogen dicht zodat hij zich beter kon concentreren. Het eerste geluid dat eruit kwam klonk zo onzuiver dat hij meteen zijn concentratie verloor, dus hij schraapte zijn keel en voegde gaandeweg ietsje meer volume toe zodat Jester het ook daadwerkelijk zou kunnen horen. Het was moeilijk, hij merkte dat hij steeds na een paar noten wegzakte. Hij was vooral bezig zichzelf in slaap te helpen en doordat hij nu niet zijn vingers gedachteloos aan de gang kon laten gaan maar hij zich echt op de melodie moest focussen, wilde het niet echt lukken.
'Ik weet niet hoe ik het moet flikken zonder zelf ik slaap te vallen,' zei hij uiteindelijk. 'Het gaat niet zo automatisch als spelen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Sure, lijkt me een goed plan." Hij ging liggen op zijn bed en merkte gek genoeg dat hij er behoefte aan had gehad om echt even te liggen. Blijkbaar hadden dit alles nog heel veel impact op zijn lichaam. Het voelde alsof hij continue aan de slag was. Hij draaide zich om op zijn zijde en was sneller weg dan hij verwacht had.

"Meer begrip dan mij?' vroeg hij beledigd. Hij stond abrupt op de rem, waardoor Adam een stap aan hem voorbij liep.
      "Misschien komt dat door het feit dat je me met niets vertrouwd. Sinds dat hele gedoe met Yrla zwijg je me een soort van dood. Michiel, ja daar kan ik alle leuke dingen mee doen. Maar serieus vertellen wat je dwars zit, nee dat kan niet. Zelfs na het moment dat ik je heb laten zien dat je me kan vertrouwen, door zelf open te zijn over iets wat ik ontzettend moeilijk vond, praat je niet met me. Ik zie toch dat het niet goed met je gaat!"
      "... ik ben het gewoon niet waard, denk ik dan maar."
      Adam keek hem droevig aan. "Ik wou dat ik het je kon vertellen, Michiel. Want het vreet me op en het maakt me doodsbang om jou te verliezen." Zijn onderlip begon te trillen en hij veegde langs zijn ogen. 'Maar wat ik deed en wat ik nog van ze moet doen, doe ik omdat ik jou wil beschermen. Omdat je mijn beste vriend bent en omdat ik vreselijk veel van je hou. En ik hoop dat je me op een dag kunt vergeven en dat ik het je kan uitleggen zonder dat onze levens gevaar lopen, als we van deze afschuwelijke school met al die klootzakken om ons heen weg zijn.'
....
      'Ik - ik heb iets afschuwelijks gedaan en Yrla en Dezi hebben het ontdekt,' zei hij verslagen. 'Ze chanteren me ermee, dreigen het tegen de directie te zeggen als ik niet doe wat ze zeggen en ze willen dat ik de vriendschap met jou verbreek."
...
      'Ik wil het niet, Michiel,' fluisterde hij. 'Ik wil onze vriendschap niet verbreken, maar ik wil ook niet dat jij gevaar loopt door iets wat ik heb gedaan. Je wordt medeplichtig als ik het je vertel en ik wil niet dat jou iets overkomt, lieve Michiel.' Hij veegde langs zijn ogen en slikte moeizaam. 'Daar zou ik nooit mee kunnen leven.'
      "Dan doe het niet," fluisterde hij. "Vertel me wat er aan de hand is, dan kan ik je helpen."
....
'Denk niet dat ik jou niet vertrouw; ik vertrouw hén niet, en met goede reden. Jij betekent meer voor me dan je kunt bevatten, dan ik zelf bevat.' Hij gaf de jongen een kus op zijn wang en keek hem toen weer aan. 'Het spijt me. Het spijt me verschrikkelijk.'

Een uur later werd hij wakker, de herinneringen aan Adam nog vers in zijn hoofd. Angstig keek hij naar de jongen aan de andere kant van de kamer. Ging hij weg?

[ bericht aangepast op 5 mei 2020 - 14:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam had op zijn bed zitten tekenen, met zijn rug tegen de muur. Hij was er bijna mee gestopt toen hij weer aan gisteren had gedacht en Fox had voorgesteld dat ze samen een strip konden maken. Het had hem leuk geleken, maar nu wist hij niet of het er ooit nog van zou komen en of bij ooit zou ontdekken wat er gisterenavond echt was gebeurd en wat alleen in zijn hoofd had plaatsgevonden.
Hij keek op van zijn papier toen hij vanuit zijn ooghoeken een beweging zag, Merrin was wakker geworden. Hij zag er bleek uit.
'Hé, je bent weer wakker. Heb je weer een nachtmerrie over vroeger gehad?' vroeg Adam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester deed zijn ogen weer open en keek opzij. Er trok een hint van frustratie over Onyx' gezicht en hij gaf de jongen een duwtje. "So what als je zelf ook in slaap valt? Dan is het je wél gewoon gelukt. Je kan dit, Scary Vibes."
      Onyx neuriede inderdaad nooit. Niet zoals Jester zelf, die ongeveer ieder uur wel weer een nieuw liedje in zijn hoofd had zitten. Hij zou kunnen voorstellen dat Onyx eens hetzelfde moest proberen, zij het niet dat dit Onyx was en dat hij het zich maar heel lastig kon voorstellen om die jongen neuriënd door de gangen te zien wandelen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam was zo rustig, niet zo als de Adam in zijn dromen - die in paniek en verdrietig was geweest. De jongen had hem al verteld dat ze even uit elkaar geweest waren, toch? "Ik... ik denk het?" stelde hij de vraag. "Wil je geen vrienden meer met mij zijn?" flapte hij er opeens uit. De herinnering stond heel scherp langs zijn bewustzijn, maar hij wist niet wanneer de ruzie had plaatsgevonden. Hij wist wel dat de woorden pijn deden, dat hij de tranen langs de rand van zijn ogen had staan.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Dan maken ze ons straks pas wakker bij de naamceremonie,' antwoordde Onyx. Hij was niet echt van plan om het avondeten over te slaan en hij moest ook nog een naam voor 8102 bedenken. 'Ik doe het vanavond wel voor we gaan slapen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had dus inderdaad weer een deel van zijn herinneringen terug. Daar was Adam blij om, al had hij stiekem gehoopt dat deze vaag op de achtergrond zouden blijven. Hij wilde niet dat Merrin weer bang werd om hem kwijt te raken. Hij kwam van zijn bed af en ging bij zijn vriend zitten.
      'Dat wil ik wel,' zei hij op een berustende toon. 'De enige reden dat ik onze vriendschap heb verbroken is omdat Yrla en Dezi me anders bij het schoolbestuur zouden melden als een mislukt experiment — omdat ik op jongens val — en ze hadden gezegd dat ze over jou hetzelfde zouden zeggen. Dan zouden we een spuit krijgen waaraan al mensen waren gestorven. Nu weet ik dat dat leugens zijn. En daarbovenop had Dezi me heel duidelijk gemaakt wat ze met jou zou gaan doen als ik toch vrienden met je bleef, maar zij is nu weg. Niemand wil ons nu meer pijn doen of uit elkaar halen,' zei hij zacht, al wist hij dat dat niet waar was. Iemand had Yrla gezegd hen weg te pesten. Er zou nu vast een ander komen die dat zou proberen. Hij nam Merrins hand zachtjes in de zijne en streelde de rug ervan met zijn vingertoppen terwijl hij hem aankeek. 'Ik wilde je alleen maar beschermen en daardoor heb ik je pijn gedaan. En dat spijt me. Nog steeds. Ik was zo bang... Maar ik had je meteen moeten vertellen wat Yrla tegen me gezegd had. Ik was alleen — ik was alleen zo bang dat je het smerig zou vinden dat ik op je verliefd was. En daarna... toen was het al te laat en kon ik niet meer terug omdat Dezi...' Hij zuchtte. 'Omdat ik wist dat Dezi zou doen wat ze uiteindelijk gedaan heeft.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik weet niet of ik je helemaal volg," zei hij aarzelend. Het feit echter dat Adam zo rustig bleef onder zijn paniek stelde hem ontzettend gerust. Hij volgde het verhaal niet helemaal. Hij snapte de logica er niet van. Werd hij gestraft, omdat hij op jongens viel? Was er iemand die hun pijn wilde doen? Of was dat nu allemaal voorbij? Die Dezi, haar naam werd veel vaker genoemd, maar hij kon maar een vaag beeld bij het meisje maken. Hij had zijn herinneringen van het jaar dat hij op school was geweest. Een wispelturig meisje in zijn herinneringen, de ene keer aardig, de andere keren heel kort af, gemeen of soms zelfs wreed bijna. Wat hadden Dezi en Yrla te maken met het feit dat Adam er nu wel of niet was? "Maar je gaat dus niet meer weg?" vroeg hij kleintjes.

[ bericht aangepast op 5 mei 2020 - 15:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Hij wierp een blik op zijn horloge. "Oké, goed punt." Zijn blik gleed naar de deur en hij kwam overeind. "Dan is het nu jouw beurt om mij te helpen," zei hij luchtig, terwijl hij overeind kwam en de deur op slot draaide. Jester begon er steeds zekerder van de worden dat Yrla gelijk had over die failsafe, die bonkende hoofdpijn die hij altijd al had gehad. Of niet. In het begin had zijn gave ook op de meest random momenten aangestaan en dat had hem zoveel hoofdpijn op moeten leveren dat hij vaker wel dan niet de vloer spontane knuffels gegeven moest hebben.
      Maar dat had hij niet. Hij herinnerde zich alleen dat het pijn deed, maar alleen de laatste twee jaar was hij er ook regelmatig aan onderuit gegaan. Tot Cackle met die kluis was gekomen toen Jester erom gevraagd had en plotseling een wereld van mogelijkheden voor hem open was gegaan. Nu was de hoofdpijn weer terug en dat vond hij een ontzettend slechte ontwikkeling.
      Als het echt een ingeplante failsafe was, kon die er dan niet ook uit?
      Maar één manier om daar achter te komen en dat deed hij niet terwijl iedereen zomaar door die deur heen kon huppelen. Paranoïde of niet. Jester negeerde de vragende blik van Onyx, pakte de stoel weer op en zette die weer op het bed neer om op de wiebelige constellatie te klimmen. Ging uiteindelijk sneller dan Onyx uitleggen waarom hij in de tussenruimte van het plafond moest gaan zitten graaien.
      Het was de derde tegel van allebei de muren af. Daarachter lag het dossier. Zíjn dossier. Jester tilde de plafondtegel op en haalde de bruine map voorzichtig tevoorschijn. Het ding zat onder het stof en grijze vlokjes dwarrelden omlaag naar de grond. Jester kwam zelf ook weer naar beneden en veegde het meeste er vlug vanaf. Nog altijd voelde het naar om vast te houden. Alsof hij iets deed wat niet mocht.
      Hij trok een gezicht en duwde het in Onyx' handen, blij om het weer los te kunnen laten. "Herinner je je dit ding nog?" Hij kon zich nog net beheersen om zijn handen niet aan zijn broek af te vegen ofzo. Hoe hij het voor elkaar gekregen had dat ding ooit zelf open te doen, wist hij niet. Misschien dat hij toen nog niet door had hoe erg het was dat hij dat deed.
      Érg? Hoor je jezelf wel praten? Wattefuck man?
      Jup. Innerlijk debatteam, bereid je voor, we gaan weer van start.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.