[RPG • 0] Experium || 15 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 8:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vriendje.
      Het woord riep nogal een aversie in hem op. 'We zijn toch geen twaalf?' vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. Wat was er mis met vriend? Daar waren ze voor vandaag ook geweest. Er veranderde nu verder niks, toch? Nu hij er over nadacht begreep hij niet echt wat de big deal nou was. Hij besloot het gewoon te vragen. 'Wat houdt dit nou eigenlijk praktisch in?' vroeg hij zich af. 'Ik bedoel — moeten we dingen anders doen dan voorheen?' Hij trok zijn schouders op. Eigenlijk had geen flauw idee, maar hij wilde Jester ook niet te teleurstellen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Nouja, de volgende keer dat je stomdronken bent is het waarschijnlijk beter voor m'n hart als je dan niet meer zegt dat je niets voor me voelt," zei Jester, semi-serieus. "Nee man, ik maak je nu iedere ochtend wakker met een serenade," grinnikte hij. "Echt niet. De kieteldood kun je krijgen."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Dus het enige voordeel van een relatie met jou is een kieteldood?' grijnsde Onyx. 'Nou, laat dan maar zitten. Back to "speciale vrienden" dan maar.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Durf je niet?" zei Jester uitdagend. "Package deal. You cannot have one without the other. Je kan altijd nog kijken wat er gebeurt als je die kieteldood overleefd hebt. Of een afleidingsmanoeuvre verzinnen, de vorige keer slaagde je daar best goed in."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx grinnikte. 'Ik verwacht wel een beloning als ik die kieteldood van je overleef.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Duh," grijnsde Jester.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'En dat is...? Ik moet toch wel weten of het het overleven waard is of dat ik liever sterf en naar Walhalla ga. Waar ik onbeperkt wijn kan drinken en de beeldschone schildmaagden voor me in de rij staan. Denk je dat je daar tegenop kan?' Hij liet zich op zijn zij zakken, trok Jester met hem mee en liet zijn vingers langs zijn zij dwalen om te zien of hij zelf eigenlijk wel tegen kietelen kon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Hmm, ik kan het in ieder geval proberen," zei Jester. "En sinds wanneer houd jij van wijn? De vorige keer goot je vrolijk míjn whiskey naar binnen," zei hij beschuldigend, in een poging zijn vriend — vriendje? — af te leiden van het verkennen van zijn zij en hopelijk daarin zou slagen vóórdat Onyx erachter kwam dat Jester wel heel leuk met de kieteldood kon dreigen, maar er prima zelf ook aan kon sterven. Misschien had hij niet over dat kietelen moeten beginnen, Onyx's vingers zonden korte stroomschokjes door zijn huid en zwierven al gevaarlijk dichtbij.
      Wat Onyx kon, kon Jester ook.
      "Ik denk," zei hij langzaam, "dat ik zou beginnen met iets als dit." Nu hij op zijn zij lag en zijn gezicht op precies dezelfde hoogte was als die van Onyx, hoefde hij niet eens op zijn tenen te gaan staan, of Onyx' hoofd omlaag te trekken. Jester duwde zijn lippen tegen die van Onyx met een gemak als twee puzzelstukjes die precíes in elkaar vielen zoals je het in je hoofd voor je zag. Hitte schoot door zijn aderen en hij legde zijn hand tegen Onyx' nek, draaide zachte rondjes met zijn duim tegen zijn gladde huid.
      Het was niet ruw, zoals de eerste keer in de eetzaal, of net zo hongerig als die van net. Deze zoen was zacht en teder op een manier waarop hij met woorden nooit zou kunnen vertellen hoeveel hij van Onyx hield. Hoe erg hij hiernaar verlangd had en hoe perfect het voelde om zo dichtbij te zijn. Het was zo'n kus waardoor de wereld spontaan overal hartjes vandaan toverde, net zoals in de meest cheesy musicals waar Onyx vast een hekel aan zou hebben en Jester toch met hem zou willen kijken en dan halverwege ze waarschijnlijk vergaten dat de musical überhaupt nog speelde.
      Het kostte moeite om Onyx ook weer los te laten. "Zoiets, dus," wist hij er nog net uit te krijgen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Dat is wel een kus om bijna voor te sterven,’ fluisterde Onyx tegen Jesters lippen, waarna hij even plagerig in beet. Daarna dwaalde zijn hand weer naar Jesters zij af. Hij was dan wel afgeleid geraakt, maar het verbaasde hem niet als dat precies de bedoeling was geweest. ‘Het kan nog wel aanlokkelijker worden, denk ik.’ Hij drukte zijn vingers in Jesters vlees en zag hem zijn lichaam iets opzij trekken. Hij grijnsde. ‘Langer.’ Langzaam verplaatste hij zijn vingers. ‘En met minder kleren aan.’ Hij keek in Jesters ogen, die glommen alsof alle zorgen even waren opgelost. ‘Of ben jij er zo een die onbezoedeld het huwelijk in wil gaan?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Samen met Agami had Adam in de eetzaal gegeten. Daarna had hij Michiels bord opgehaald, waarmee hij nu naar hun slaapkamer liep.
      ‘Hé, je bent al wakker,’ glimlachte hij toen hij zijn vriend zag. ‘Ik heb je eten voor je meegenomen.’ Toen hij verder de kamer in liep, zag hij dat zijn haren tegen zijn voorhoofd plakten en dat hij zwaar ademde. Vlug zette hij het bord op het bijzettafeltje en ging naast Michiel zitten. ‘Wat is er?’ vroeg hij zacht. ‘Heb je naar gedroomd?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Goede goden, wat was het moeilijk om stil te blijven liggen. Volgens hem had Onyx ondertussen allang door dat Jester ook niet zo'n held was met kietelen, maar in het kléine geval dat dat niet zo was, probeerde Jester de schijn nog zo lang mogelijk vol te houden. Besloot dat originaliteit nog altijd overrated was en liet toen ook zijn eigen vingers naar Onyx' zij afdwalen.
      "Je bent duidelijk het gesprek na Merrin's naamfeestje vergeten," zei hij en hij kon er niet bij grinniken want dan zou hij onverhoopt ook meteen toegeven aan een giechel en Onyx' hand wegslaan. Dus zei hij het maar een soort van serieus en op een manier waardoor hij hoopte dat Onyx niet doorhad dat hij zijn kiezen op elkaar klemde om niet te reageren. "Wit wordt het niet meer voor mij op mijn bruiloft."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Ze had Adam gedag gezegd en had toen zelf koers gezet naar de bibliotheek. Zo vaak was ze er nog niet geweest en met een school vol tieners met magische gaven, vroeg ze zich af wat voor boeken er allemaal zouden staan. Ze hees de band van haar rugtas ietsje beter over haar schouder en liep naar binnen. Zoals bij alle bibliotheken rook het er naar oude boeken en stof. De bibliotheek was op de laatste verdieping en had hoge, lange ramen die het zonlicht naar binnen lieten vallen. Kleine stofdeeltjes dwarrelden traag in het oranje licht en droeg bij aan de illusie van rust die er in de ruimte hing.
      Stilletjes zocht ze ergens achterin een tafeltje op, een eindje bij de ingang vandaan en waar ze niet meteen zichtbaar zou zijn.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx probeerde met zijn andere hand Jesters kietelende hand vast te pakken en toen dat lukte, reeg hij zijn vingers langs die van zijn vriend en verstilden ook de vingers van zijn andere hand. Hij was nu toch wel nieuwsgierig, dus hij stelde het kietelen wel even uit. 'Je weet dat ik me nauwelijks wat herinner van dat feestje, laat staan van de afterparty. Dus vertel op. Ben ik nu al je smeuïge seksverhalen vergeten?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Heel even keek hij in de ogen van de licht-getinte jongen naast hem. Voor seconden wist hij even niet wie naast hem zat, tot zijn naam als een bliksemschicht door zijn hoofd heen flitste. Adam, zijn vriend hier op school. De jongen waarmee hij een date had. "Nare herinnering," zei hij zachtjes. Hij wist dat het een herinnering was, het kon niet anders. Was zijn zus ook hier? Had hij haar eindelijk gevonden?! Hij was op de school, niet waar. Hij sloeg de dekens van zich af en wilde zijn benen van het bed gooien, maar die reageerden niet op wat hij vroeg. Wat was er aan de hand? Waar was Marisse? Even keek hij paniekerig de jongen naast hem aan, tot rustig de herinneringen van de afgelopen twee dagen naar binnen glipten.
      Hij zuchtte opgelucht. Hij had Marisse gevonden, hij was veilig. Maar hij had haar gevonden. "Sorry, het was allemaal zo echt. Het was even lastig mezelf eruit te trekken," zei hij beschaamd tegen Adam naast hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire zat niet vaak in de bibliotheek, eigenlijk alleen wanneer hij even behoefte aan stilte had. Hij had een doffe hoofdpijn doordat hij dankzij het vele gebruiken van zijn gave niet meer zo scherp zag en zijn ogen dat de hele tijd moesten corrigeren. Hij had al twee paracetamol achterover geduwd: vanavond was het overwinningsfeestje. Dat kon hij niet missen. Vera en Sirenia hadden praktisch gesmeekt om het te mogen organiseren en hij had zijn schouders erover opgehaald, al was hij stiekem blij dat hij het niet hoefde te doen. Normaal gesproken liet hij het dan aan Fox over, maar die was al de hele dag nergens te bekennen. Waarschijnlijk had hij weer met de Panthers opgetrokken. Hij vond het niet erg, toch wilde hij ook niet dat Fox zich dusdanig aan de Panthers ging hechten dat hij geen moeite meer in zijn eigen afdeling investeerde. Zij moesten ook als Lions een sterk team blijven.
      Hij keek op toen de deur openging. Het naamloze meisje van de Panthers stapte naar binnen, al zag ze hem niet zitten. Er lag een boek over het opwerpen van mentale barrières voor hem open, iets waar hij zich al twee jaar in probeerde te bekwamen, sinds dat hele gedoe met Fox. Het viel niet mee om er informatie over te vinden, de methoden die erin beschreven werden klonken vergezocht en ze bestonden meer uit theorieën dan bewezen feiten.
      Hij haalde zijn iNet uit zijn zak om te zien hoe laat het was en zag toen dat hij een berichtje van een onbekend nummer had gekregen. Hoi. Hoorde van Vienna dat je me wilde spreken. Ben nu ziek op het moment, maar gok dat dat nog wel even duurt. Dus dat wordt kiezen voor je; ziekenbezoek of een week wachten. Mij maakt niet uit wanneer je komt. Persephone.
      Teleurstelling overviel hem een beetje bij het lezen van het bericht. Hij had gehoopt dat ze toch op zijn minst het fatsoen had om zich te excuseren voor de leugen die ze over hem had verspreid. Het leek haar echter niet te kunnen schelen en hij had daardoor ook geen zin om bij haar op bezoek te gaan.
      Ik wilde je zeggen dat ik het niet op prijs stel dat je roddels over me verspreidt en dat ik niet geloof dat dat een manier is waarop we met elkaar om zouden moeten gaan als bondgenoten. Of als mensen in het algemeen. Beterschap.
      Met een zucht drukte hij op verzenden.

---

Every villain is a hero in his own mind.