[RPG • 0] Experium || 15 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 8:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

Teveel hitte op zijn ogen gehad? Zou dat zijn bijwerking zijn, bij zijn gave? Hij had hem flink gebruikt vandaag. Nu werd het meisje zo mogelijk nog nieuwsgieriger naar haar eigen bijwerking — en ergens ook wel een beetje zenuwachtig. Jester kreeg zoveel hoofdpijn dat bij buiten westen raakte, zoals toen bij Sogat, Fire kon blijkbaar niet goed meer zien... die bijwerkingen leken haar heel geen feestje.
      "Maakt niet uit, ik had moeten kijken waar ik heen ging," zei ze verontschuldigend. Ze hield even het boek in haar handen naar hem omhoog. "En het gaat wel weer. Een beetje hoofdpijn, maar verder heb ik niets."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Weet je het zeker? Ik zat eraan te denken dat een trio met Yrla misschien wel een goede manier van bonden is,' zei hij met een uitgestreken gezicht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Toch zin in een enkeltje naar Walhalla?" vroeg Jester lachend. "Ik denk dat Yrla nog liever een week niets eet en iedere dag honderd rondjes om het terrein heen rent dan dat hij überhaupt dat voorstel moet áánhoren." Hij schudde zijn hoofd. "Getver. Echt niet."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Het is wel ontzettend moedig van je dat je in je eentje bent gaan zoeken, op zo’n jonge leeftijd!’ Hoe was de band met zijn ouders geweest? Het moest moeilijk zijn als zij ervan overtuigd waren dat je zus ergens anders beter af was dan thuis en jij dat niet kon geloven. ‘En je hebt haar gevonden én je herinnert je haar weer.’ Hij glimlachte trots naar zijn vriend – en tegelijkertijd vroeg hij zich af of er ook iemand was die stad en land afzocht om hem te vinden. Het idee maakte hem zenuwachtig. ‘Wanneer heb je je ouders voor het laatst gezien?’ vroeg hij zacht. ‘Afgaande op je herinneringen van voor Experium dan, natuurlijk. Heb je afscheid van hen genomen toen je ging zoeken? Of ben je… van huis weggelopen?’ Hij beet even op zijn lip, wist niet of hij nu te persoonlijke vragen stelde maar hij wilde dat Michiel – Merrin – zijn hart kon luchten als hij daar behoefte aan had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx haalde zijn schouders op. 'Misschien helpt het hem van zijn homohaat af. Moet zijn brein eens gereset worden. Maar goed. Je hebt me nog steeds niet verteld wie dat prachtige lijf van jou wél al heeft mogen verkennen,' vervolgde hij, aangezien de bittere toon van zijn stem hem niet ontgaan was en hij de sfeer niet wilde verpesten. Hij hoopte dat diegene al lang en breed was verdwenen, want ondanks zijn grapje over trio's, had Jester wel een punt. Waarschijnlijk vielen er wel gewonden zodra iemand met fikken aan zíjn vriend — vriendje, blijkbaar — zat.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Daar kan ik over meepraten.' Hij keek naar het boek in haar hand. 'En toch druk aan de studie? Een opdracht voor geschiedenis?' vroeg hij toen hij de kaft van de dikke pil had gelezen; het ging over de ontstaansgeschiedenis van Experium en richtte zich — voor wat hij zich herinnerde — voor een groot deel op de experimenten en projecten die aan dit hele circus vooraf waren gegaan.

[ bericht aangepast op 26 april 2020 - 22:55 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een trio voorstellen bij Yrla leek hem niet de manier om dat te bereiken. Gewoon, casual een stel zijn en laten zien dat dat niets veranderden aan de mensen die ze waren, dat werkte waarschijnlijk een heel stuk beter. Jester had daar wat over willen zeggen, toen Onyx terugging naar het onderwerp van Sarah en niet heel subtiel naar haar vroeg.
tab] Jester trok zijn wenkbrauwen op en het plan van Fox en Adam kwam weer even in hem op. Om Onyx jaloers te maken om hem te laten inzien dat hij wel degelijk verliefd was — het leek erop dat die er eerder achter waren gekomen hoe Onyx zich voelde dan Onyx zelf. Wat was dat plan nou precies? Dat Fox Jester zou zoenen ofzo? Jester liet zijn blik even over Onyx' gezicht heen glijden en begon te vermoeden dat het maar beter was dat hij dat idee had afgewezen.
      Er krulde een scheve lach om zijn lippen. "Hoezo?" zei hij plagend. "Je kent haar waarschijnlijk toch niet, Scary Vibes."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was in elk geval een meisje. Ergens luchtte dat hem op. Omdat veel dan ook voor hem nieuw zou zijn? Omdat die geen testosteronoverschot hadden waar jongens soms mee kampten waardoor ze de behoefte voelden om hem uit te dagen? Hij trok een mondhoek op. 'Gewoon... Dan kan ik alvast een kuil voor haar graven voor het geval dat ze je weer terug wilt.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

      Ze keek even ongemakkelijk over haar schouder om te zien of er niet nog iemand was (het verzamelen van de gaven van andere afdelingen was een paar weken geleden nog heel belangrijk geweest en ondanks dat iedereen haar haar gave had kunnen zien gebruiken, gaf ze liever geen gedetailleerde uitleg aan hun rivalen) en schudde toen haar hoofd. Fire was de leider van de Lions, toch? En ze hadden een bondgenootschap. Dus dan kon ze dit best ook aan hem vertellen.
      "Nee. Ik- ik heb het toernooi voorspeld. Dat is mijn gave," verduidelijkte ze nog even. "Op commando, na wat hulp. Wat ik heb gezien is precies zo uitgekomen, ondanks dat ik mijn naam nog niet heb. Maar ik zie niet alles en dingen blijven altijd vaag, dus mijn visioenen goed begrijpen is een hele kunst op zich. Ik dacht dat Maaya Jester zou verrassen, maar in werkelijkheid stond hij háár op te wachten. Dus ik weet niet altijd precies wát ik zie en ik heb nog een paar andere..." ze maakte haar zin niet af en haalde haar schouders op. "Het leek me verstandig om eens uit te zoeken waar ik eigenlijk ben. Hoe Experium in elkaar steekt, enzo. Misschien dat als ik dat begrijp, dat ik de rest van mijn visioenen ook makkelijker kan uitleggen." Ze hield schaapachtig het boek nog eens een beetje omhoog. "Dus geen schoolwerk. Niet echt."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

[16+]

Merrin

"Bedankt, Adam," zei hij verlegen. Hij voelde zich totaal niet dapper. "En je hebt gelijk." Het was fijn om Marisse eindelijk gevonden te hebben en haar weer in zijn armen te sluiten. Dat ging hij maar eens doen vanavond, even een goede knuffel geven aan zijn zus. Hij probeerde na te denken over zijn laatste vraag. "Ik ben weggelopen," zei hij beschaamd. Hij voelde de rilling over zijn rug lopen. "Mijn moeder, ze begreep het niet. Toen ik vertelde dat ik naar mijn zus wilde gaan zoeken, flipte ze hem. Ze zei dat Vienna haar van haar liefde van haar leven had beroofd. Ze haatte mijn zus, zei ze. Uit het diepst van haar hart. Als ik echt mijn zus zou gaan zoeken, hoefde ik niet meer terug thuis te komen..."
      Merrin huiverde bij de herinnering en de tranen sprongen in zijn ogen. Hij had nu al meer gezegd dan hij wilde zeggen. Wat als Adam nu raar ging denken over hem en zijn zus? Wat als hij opeens niets meer met hen te maken wilde hebben, om... om wat zijn zus had gedaan? Het was om hem te beschermen, hij had het altijd al geweten. Ze had het niet expres gedaan. Ze had hen willen beschermen! Tranen vloeiden nu rijkelijk over zijn wangen en hij haalde snikkend adem.
      "Kijk alsjeblieft niet anders naar mij of naar mijn zus oke? Ze wilde ons gewoon beschermen. Die man, Richard.... Hij was slecht, wreed gewoon. Op een dag dat mijn moeder niet wilde luisteren..." Hij bevroor, daar in die zin. En opeens kwam daar die hele levendige herinnering voor zijn ogen langs.

"Je bent een hoer, weet je dat! Een slet, een nietsnut. Je verdient het niet om te leven." De donkere man deelde een klap uit aan de vrouw voor hem, terwijl een klein jongetje angstig in de hoek verscholen zat. Merrin keek toe vanuit die hoek, voelde de angst door zijn lichaam gaan, terwijl de donkere man zijn ogen op hem richtte. Hij was bang voor zijn moeder, maar hij durfde haar niet te helpen. Richard was eng, doodeng. "Wat denk je van je zoon, Lisa? Nu moet ik hem leren hoe je een man moet zijn, hij zal zich vast schamen voor zo'n vies wijf dat hij als moeder heeft. Jullie hele familie is een schande!" Merrin zag de man op hem afkomen en angstig kroop hij verder de hoek in tot hij niet meer kon. Richard greep hem bij de kraag en tilde hem zo de lucht in. "Laat me los," piepte hij. "Laat me los." Hij probeerde zich uit de greep van zijn belager te worstelen, maar Richard was te sterk.
      "Laat hem los!" klonk er ineens een scherpe stem door de kamer. Marisse stond in de opening van woonkamer en hal en keek met een woeste blik op Richard neer. Merrin zag wel dat ze trilde, maar Marisse probeerde haar angst niet te laten zien. Dat kon hij vast ook! Dapperder dan hij zich voelde, sloeg hij in op de arm van de man. "Oh, kijk Lies. Je dochter wil zich ermee bemoeien. Laat zien wat voor slet zij wel niet is. Zo moeder, zo dochter toch?" Merrin voelde hoe Richard hem losliet en hij viel op de grond. Angstig keek hij toe hoe de man op Marisse afliep. Marisse bleef moedig staan, keek de man in de ogen, tot hij vol in haar gezicht uithaalde. Merrin riep haar naam, zodra hij zag dat zijn zus naar de grond ging. "Jullie familie is zielig. Jullie zijn het allemaal niet waard. Wat een smerige bende hierzo. Ik zal jullie eens een lesje leren. Zomaar opstaan tegen volwassenen, je hoort te luisteren!" Richard greep Marisse beet bij het haar en trok haar gillend overeind van de vloer. Hij zette haar tegen de zijkant van de trap neer, met een hand geklemd om haar keel. "Luister goed naar me meisje. Zo'n toon sla je nooit meer tegen mij aan, of ik laat je broertje de volgende keer kruipen." Merrin schoof angstig achteruit en verborg zich weer onder de tafel, achter het tafelkleed. Vanaf hier had hij zicht op zijn zus, die angstig kronkelde in de hand van de man.
      Vanuit het niets begon Marisse te gillen en schoven opeens de meubels in de kamer. Een van de stoelen raakte Richard, die angstig achteruit was gestapt door het opeens bewegende huis. Marisse was op de grond gevallen en met angst en woede in haar ogen keek het meisje op naar de donkere man tegenover haar. Merrin bevroor. Marisse had haar gave niet onder controle. De tafel boven Merrin vloog weg en maaide Richard door de kamer. Hij knalde met zijn rug tegen de kast, en precies met zijn hoofd tegen de scherpe hoek. De man viel als een zoutzak in elkaar, zei geen woord meer, geen kuchje. Marisse haar gave daalde, toen ze besefte dat Richard niet meer bewoog.

[ bericht aangepast op 26 april 2020 - 23:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Pfoe," zei Jester, terwijl hij een mentale notitie maakte om Fox snel in te lichten over het feit dat zelfs een bijna-kus waarschijnlijk zéér negatief voor hem zou aflopen. "Dat klinkt wel als een hoop werk. Moet minstens twee meter diep zijn, toch?" Hij klikte met zijn tong. "Als je me maar meevraagt, dan ga ik op een stoeltje ernaast een boek lezen. Anders heb ik niks te doen terwijl je weg bent."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam was dichter naar Merrin toegeschoven toen hij rechtop was gaan zitten. Hij sloeg zijn armen stevig om hem heen toen hij begon te huilen en veegde de tranen van zijn wangen. Hij was gestopt met praten, het was alsof hij even verstrikt zat in gedachten. Zachtjes trok Adam hem tegen zich aan, Merrins hoofd tegen zijn borst. Troostend streelde hij zijn haren –
      En toen stond hij opeens midden in een woonkamer, waar een volwassen man allerlei afgrijselijke dingen snauwde. Hij kon zijn blik niet van de kleine jongen in de hoek afnemen. Die blauwe ogen… dat moest Merrin zijn. Michiel. Toen de man naar het kind toeliep en hem bij zijn keel greep en van de grond tilde, wilde Adam er naartoe rennen. Hij wilde hem beschermen, wilde hem toeschreeuwen dat hij de jongen met rust moest laten, maar zijn voeten verzetten zich niet en er kwam geen geluid uit zijn keel.
      Hulpeloos keek hij toe hoe de boel escaleerde, hoe de man Michiel weer losliet en zich op zijn zus richtte. Ze gilde, de tafel kwam los van de grond en Adam voelde een schok door hem heen gaan toen de man geraakt werd door de tafel en levenloos bleef liggen.
      Daarna werd het donker, voelde hij een druk op zijn slapen en was hij weer terug in de kamer. Michiel snikte weer. Of nog steeds.
      ‘Ik – ik heb het gezien,’ fluisterde hij. ‘Je herinnering. Wat afschuwelijk voor jou en je zus. Ik weet niet wat ik moet zeggen, Merrin.’
      Ondanks opmerking dat Adam nu niet anders naar hem of zijn zus moest kijken, deed hij dat nu wel. Hij dacht terug aan de eerste dag, toen hij zo boos op haar was geworden omdat ze Merrin de klas uit liet sturen. Iets wat zo onschuldig was, na wat Yrla en Dezi hadden gedaan. Hij schaamde zich ervoor, zeker nu hij wist dat Vienna al die tijd zijn zus was geweest en dat ze dit had moeten verduren, zelfs al wist ze dat niet meer. Zoiets als dit liet een diepe pijn na, hij wist zeker dat die nog ergens was achtergebleven, diep binnen in haar.
      ‘Geen wonder dat je thuis bent weggegaan om je zus te zoeken,’ zei hij zachtjes. ‘En wat moet je je onveilig hebben gevoeld.’ Hij slikte, voelde de tranen in zijn ogen branden. Hij wilde zeggen dat hij zich hier veilig kon voelen, dat Adam hem wel zou beschermen maar hij wist dat het een leugen was, een belofte die hij niet kon waarmaken. Hij had hem niet tegen de ijspegels kunnen beschermen. Als hij vandaag de arena was ingestuurd had Adam dat niet kunnen tegenhouden. Als het bestuur hem besloot te verwijderen kon Adam evenmin wat doen. Ook hier waren ze overgeleverd aan bruten, ook hier grepen ze elkaar bij de keel. Dezi had dat gedaan bij hem. Onyx bij Dezi. Híj had dat bij Dezi gedaan. Hij had zijn vriend willen beschermen – en in plaats daarvan zat hij in een rolstoel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Opeens was hij terug in het hier en nu. Hij voelde dat hij tegen Adam aanzat en hoe hij rustig over zijn rug wreef. Het maakte de jongen iets rustiger. Hij was veilig bij de jongen hier naast hem. Richard was nergens te bekennen. Het maakte dat zijn tranen iets zakte, hij voelde zich gehoord door de jongen naast hem. De lieve dingen die hij zei, maakte dat hij rustiger werd, tot hij besefte wat Adam zei. "H- hoe bedoel je, je hebt het gezien?" zei hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire knikte begripvol. Iedere nieuweling wilde weten op wat voor plek hij was beland, waar hij vandaan kwam en dat soort dingen. Op veel vragen zou ze geen antwoord vinden, wist hij.
      ‘Experium houdt van geheimen,’ zei hij. ‘Of je hier échte antwoorden zult vinden…’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Vast wel een paar. Maar hou in gedachten dat ze willen dat je hier je informatie vandaan haalt. Dat ze je laten lezen wat zij willen dat je leest.’ Zijn mondhoek krulde omhoog. ‘Maar het kan ook heel nuttig zijn om te ontdekken wat het bestuur ons in elk geval wíl laten geloven.’ Hij liet zijn blik even over het meisje glijden. De meest betrouwbare informatie kwam waarschijnlijk van leerlingen als hij, die hier al jaren zaten. Onyx was echter de oudste uit haar afdeling en dat was nou niet echt iemand die graag op de spreekstoel klom. ‘Er is één leerling die hier langer is dan ik. Je mag je vragen ook altijd aan mij stellen. Met het pluspunt dat liegen voor mij onmogelijk is.’ Even voelde hij een steek, ergens, diep. ‘Wat misschien een prettig side-effect voor iedereen was geweest.’

]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx grinnikte om zijn antwoord. Als er iets was wat hij leuk vond aan Jester, was het wel dat hij meeging in zijn donkere humor. ‘Dat klinkt als een ideale eerste date.’

---

Every villain is a hero in his own mind.