[RPG • 0] Experium || 15 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 8:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox had het net wel gezien.
      Adam die tot tweemaal toe op zijn knieën voor Merrin zat. Die zijn handen vasthad. Die even later op een afstandje zelfs op zijn schoot zat – en daarna hadden de twee elkaar ook nog omhelsd. Adam had zelfs zijn gezicht gestreeld. Het had er wel érg intiem uitgezien en hij begon weer aan Merrins gevoelens te twijfelen. Waren ze dan wel terug? Maar waarom had hij dan net na een kus op zijn hand zijn hand weggetrokken?
      De twee liepen langs in de richting van de ingang van de tent. Ze glimlachten allebei van oor tot oor, hij voelde zelfs van een meter afstand een spanning tussen de twee – een prettige spanning. Iets wat hij alleen maar kon duiden als verliefdheid, maar waar ze zich nu beiden comfortabel mee voelden.
      Hij klemde zijn kiezen op elkaar. Maar tussen Adam en hem was er óók iets. Hij wist het. Hij voelde het. Al vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten, dat hun handen elkaar per ongeluk raakten toen ze het stapeltje papieren oppakten. Hij wist dat Adam dat ook voelde, hij gaf het alleen geen tijd om te groeien. Zijn hele wereld draaide om Merrin, eerst omdat hij hem wilde beschermen en nu omdat hij invalide was.
      Maar Fox was óók leuk, zij hadden óók chemistry. Meer dan Merrin en Adam.
      Zelfs al begon hij met 5-0 achterstand, hij was nog niet van plan om het op te geven. Hij moest Adam alleen even in zijn eentje treffen, dan kon hij hem subtiel het gevoel geven dat de jongen nog wat goed te maken had – wat ook wáár was na hoe hij zich de afgelopen weken tegen hem gedragen had – en dan stemde hij vast wel in met ‘een avondje chillen’ dat nét even iets romantischer werd dan hij op voorhand gedacht had.
      Ja – zoiets moest lukken.
      Hij zou hem meenemen naar het schooldak om zijn date van vorige week over te doen en deze keer zou Adam niet in paniek wegrennen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam had het gevoel dat hij droomde. Michiel vond hem leuk. Michiel vond hem écht leuk. Het was alsof hij over een dons-deken liep. Zelfs het aanzicht van Yrla naast Agami’s bed kon zijn humeur niet verpesten. Hij negeerde de jongen, zette de rolstoel naast Agami neer en bleef achter Michiel staan. Zijn handen legde hij op zijn schouders en hij streek even met zijn duimen langs Michiels nekspieren tot hij kippenvel zag ontstaan. Zijn maag maakte een salto en hoewel hij wist dat zijn glimlach ongepast was bij iemand die gewond in bed lag, kon hij het niet stoppen.
      ‘Hé,’ zei hij tegen Agami. ‘Wat heb je het goed gedaan. Hoe voel je je? Heb je nog pijn?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Ik laat jullie wel alleen," mompelde hij. Hij liep naar de uitgang van de tent, maar keek uiteindelijk achterom. "Oh, Merrin! Ik kom je na de lunch ophalen. Oefeningen remember?" Hij hoorde de jongen kreunen. "Moet dat?" Yrla ging niet eens antwoord geven op die vraag. Hij had zelf om hulp gevraagd aan hem, dan moest hij er ook maar mee dealen. Als hij een softe behandeling had gewild, had hij het iemand anders moeten vragen. Hij kwam naast Vienna en Jester staan. "Klaar om terug te gaan? Die twee zorgen wel voor 8102," zei hij, terwijl hij met zijn duim over zijn schouder wees.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Hij zweerde dat als hij nog langer zo zou lachen, deze vast zou komen te staan op zijn gezicht. Hij was opgelucht te zien dat Agami alweer overeind zat en Adam zette hem vlak naast haar bed neer. Zodra hij begon te kriebelen, merkte Merrin dat er overal kippenvel opstond. De vlinders in zijn buik maakten overuren en het leek bijna alsof ze hem misselijk wilden maken met hun gedraai. Adam leidde hem zo af, dat hij bijna vergat dat ze hier voor Agami waren gekomen. "Ja! Onze held," viel Merrin Adam bij. Hij grijnsde naar haar. Hij wist niet of het ongepast was zijn vrolijkheid, maar hij kon niet anders. Adams aanwezigheid liet hem stralen. Toen hij Yrla hoorde zeggen over het oefenen, kreunde hij. Hij wilde eigenlijk nu helemaal niet weg bij Adam, ze hadden net elkaar gevonden. Maar hij had zo'n gevoel dat Yrla zich niet tegen liet spreken. En aan de andere kant, als hij zou gaan oefenen, zou hij weer sneller lopen. Dan kon hij nog meer dingen samen met hem gaan doen! Opeens voelde Merrin zich ontzettend gemotiveerd om aan de slag te gaan. Hij zou weer lopen!

---

It's never gonna happen, Guys.

Oefeningen doen? Zou Yrla hem gaan helpen revalideren? Opeens meende hij zich weer zoiets te herinneren, had Michiel dat zelf niet voorgesteld? Zodat Yrla kon laten zien dat hij er echt spijt van had? De gedachte liet de vlinders in zijn buik bevriezen. Er waren zo veel mensen die hem konden helpen – en hij wilde uitgerekend tijd doorbrengen met iemand die zijn beste vriend zo veel pijn had aangedaan? Gisteren bij het ontwaken had hij dat natuurlijk niet geweten, maar nu toch wel? Hij zou daar nu toch niet nog steeds mee doorgaan, nu hij wist hoe hun relatie in elkaar stak en hoeveel pijn Yrla hem had aangedaan? Adam kon hem helpen! Of Vienna, of Jester, of Onyx!
      De oude Michiel zou dit nooit gedaan hebben. Het kneusde zijn hart, zich weer te realiseren dat de jongen in de rolstoel niet dezelfde was als degene met wie hij in het zwembad had gestoeid, wie hij had getroost toen hij vertelde wat Onyx had gedaan, met wie hij had liggen zoenen zonder dat Michiel zich dat de volgende ochtend herinnerde. Die jongen was weg. Hij haalde diep adem, knipperde zijn tranen weg. Zo mocht hij niet denken. Hij moest hier gewoon met Michiel over praten, vertellen hoe hij erin stond. Misschien dat Michiel dan zijn besluit zou herzien, dan zou vast blijken dat ze toch wel degelijk dezelfde persoon waren.
      Adam boog zich ietsje voorover. 'Kunnen we hier straks even over praten?' vroeg hij zacht.

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 10:07 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij keek even naar Adam over zijn schouder. De glimlach op zijn gezicht was bevroren en Merrin keek een beetje verbaasd omhoog. Hij legde zijn hand op die van Adam en streek er even overheen. "Natuurlijk," zei hij zachtjes terug. Hij glimlachte even naar Adam. Er was iets aan de hand, hij wist niet zo goed wat. Maar hij vond het prettig dat Adam het vroeg.

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

De excuses die hij aanbood, kwamen als een verrassing. Agami had ondertussen wel een beeld van Yrla gemaakt in haar hoofd en dit laatste leek nergens bij te kloppen. Dat, terwijl hij eigenlijk heel oprecht klonk en het ongemak in zijn houding kon ook niet echt gespeeld zijn, of wel? Voor een keertje wist Agami echt even niet wat ze nu terug moest zeggen, nadat de jongen zo open geweest was.
      Hij had zich inderdaad als een klootzak gedragen — een enorm kloterige klootzak — maar deze excuses kwamen er ook niet zomaar uit. Dat zag ze ook wel. Zo open zijn naar haar, een naamloze, kostte vast ook moeite, zeker als je dan ook nog moest toegeven dat je fout zat. Ze wist nog altijd er niet het fijne van wat er met Adam was gebeurd en daar was ze eigenlijk het meest boos over. Die stroop leek alweer weken geleden en hoewel de vernedering daar nog altijd knaagde en Yrla's stem door haar hoofd ging, kon ze er iedere dag een stukje beter mee omgaan. Weken geleden of niet, ze zinde nog altijd op een mooi moment van wraak.
      Voordat ze uiteindelijk wél nog iets kon zeggen, kwamen Adam en Merrin binnen en mompelde Yrla dat hij hen drieën wel alleen zou laten.
      "Oh, Merrin! Ik kom je na de lunch ophalen. Oefeningen remember?" zei Yrla bij de ingang nog.
      Merrin kreunde. "Moet dat?"
      Yrla verdween zonder antwoord te geven.
      "Oefeningen?" Agami keek Merrin verbaasd aan. "Heeft Yrla tegen jullie ook zijn excuses aangeboden?"
      Ze voelde een plannetje opkomen. Yrla hield toch zo van grappen? Misschien werd het eens tijd dat hij een koekje van eigen deeg kreeg. Voor hen drieën zou het vast heel cathartisch zijn om de pestkop eens een keertje terug te pakken, zodat ze het uit hun systeem hadden en de nieuwe Yrla weer een kans konden geven. Dat leek haar wel wat.
      "Ik voel me eigenlijk wel oké. De zijkant van mijn hoofd bonst als een malle, maar verder gaat het wel. Zag je hoe ik die ander buiten bewustzijn sloeg? Het deed echt veel pijn en ik dacht eigenlijk dat het niet zou werken, maar dat deed het wel," zei ze, nog steeds een beetje verbaasd dat het haar echt gelukt was.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Ja," mompelde Jester langzaam, nog in gedachten over Romeo en wat hij eigenlijk van die jongen wist. Niet heel veel, maar ook niet niks. Hij vond Vienna's blik weer en schudde de gedachte van zich af. "Laten we gaan inderdaad. Die twee sukkels hebben nog geen flauw benul van de dertig punten die we zojuist hebben binnengesleept." Hij grijnsde even naar het meisje.
      Ook Yrla kwam er weer bijstaan, met de mededeling dat de twee jongens zich om 8102 hadden ontfermd.
      Jester knikte. "Mooi." Hij liep nog even naar de ingang van de tent, vertelde het meisje dat ze het hartstikke goed gedaan had en dat als ze nog duizelig was of andere bijeffecten van een hersenschudding opmerkte, dat ze dan niet koppig moest zijn maar gewoon naar de ziekenboeg wandelen of Fayr even aan haar mouw trekken. Hij gaf nog een laatste zwaai naar het clubje musketiers en verdween weer richting Yrla en Vienna.
      Nu Onyx nog ergens vinden. In ieder geval had hij nog een back-up als hij niet op de campus was, deze keer.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr

Bij de campus van de Rhino's aangekomen sloeg toch weer een vlaagje onzekerheid toe. Het roodharige meisje dat het tegen Jester had opgenomen en nogal gruwelijke dingen door het bos had geroepen, woonde hier immers ook. En ondanks dat Fayr wist dat ze nog bij de Arena was, zou ze haar liever niet in haar eentje tegen het lijf lopen.
      "Oh, nee, ik loop wel mee," zei ze. "Ik ben wel benieuwd." Ze zou gewoon op de drempel blijven staan, dan was er niets aan de hand.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Merrin keek Agami aan met een glimlach. "Ja," zei hij schouderophalend. "Ik zei terug dat als hij het echt meende, en als het echt zijn schuld was dat ik niet meer kan lopen, dat hij ook maar helpt aan de oplossing. Ik ben benieuwd wat hij ervan bakt. Het zal hem een keer goed doen voor mij te werken, na alle wc's die ik van de binnenkant heb gezien, omdat ik weer eens gevlucht was." Merrin haalde een wenkbrauw op. Dat was een rare opmerking. Toch om een of andere reden had hij het idee dat het waar was, en een vaag vermoeden dat Jester ook een aantal keer de schuldige was van dit. De jongen haalde zijn schouders op, dat was verleden tijd. Het deed hem om een of andere reden niet zoveel meer.
      "Natuurijk hebben we dat gezien," zei Merrin zachtjes. Hij wist niet of hij nu trots op het meisje moest zijn of niet, maar het was in ieder geval een hele prestatie. "Maar ik ben wel blij dat je nu weer hier bent hoor."

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 11:16 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Hij voelde zich goed. Het voelde fijn om weer tussen Jester en Vienna in te lopen, alsof er nooit wat gebeurd was. En hij nooit idiote dingen gedaan had. Hij hoopte maar dat door de opdracht hij weer een beetje had laten zien dat hij er was voor de Panthers, al zat hij nog met de opdracht van Zebediah. Door het toernooi was hij het voor even glad vergeten. Hij ging in het midden lopen en keek met een grijns naar de twee kleinere mensen naast hem.
      "Ik zat te denken he. Morgen ben ik jarig. En we hebben net een kutdag gehad. Wat als we even een hele dikke middelvinger opsteken naar het schoolbestuur en morgen gewoon heel hard gaan feesten. Ik heb wel zin in een feetje," zei hij grijzend.
      "Oh, oh oh!" sprong Vienna opeens op en neer. "Fox had ook het idee om ons bondgenootschap te vieren deze week, alleen dan op vrijdag. Dus dan zou het alleen een feestje zijn van Lions en Panthers. Mag dat Jester?" Ze leunde langs Yrla heen en keek naar de roodharige jongen met knipperende ogen. "Het thema is Disney, dus je kan niet weigeren," zei ze zoetjes. Vienna keek even op naar hem en toen weer naar Jester. "En morgen is zijn verjaardag, dus dat is ook een goed excuus. Pretty please?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Romeo

De hal van hun house was zoals altijd lekker donker. De muren donkergrijs geschilderd, met een donkere eikenhouten trap met rode loper erop. Hij ging Fayr voor naar boven, waar aan de linkerkant - de achterste van de gang - zijn kamer zat. Zijn kamergenoot was er gelukkig op het moment niet. En dus opende hij voor Fayr de deur. Ook hier waren de muren donkergrijs, met rode lakens op hun bed. Romeo pakte Julia naast zijn bed vandaan en keek Fayr met een grijns aan. "En wat vind je ervan?" Hij wist dat het Rhinos House er heel anders uitzag dan de andere houses. Om een of andere reden hadden de andere houses veel meer kleur in hun huis, maar hier was het donkergrijs en rood, met in de overloop op de gang een enorme woeste neushoorn, die een van de oudere leerlingen daar had geschilderd. Romeo vond hun house prettig, niet zo schreeuwend qua kleuren, zoals het okergeel bij de Lions.
      Hij liep op Fayr af, die op de drempel was blijven staan. Hij drukte een kus op haar voorhoofd en keek haar met een plagerige grijns aan. "Durf je niet naar binnen te komen? Mijn kamer bijt niet en ik ook niet," zei hij met een knipoog.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Dit is een complot," zei Jester hoofdschuddend. Het idee van Vienna kon hij zich ergens nog wel in vinden, voor de teambuilding was het een goed idee om ook eens met de Lions te gaan bonden (en kom op, Disney? Duh) en dingen hoefden niet per se zo te escaleren als bij Merrin's naamfeestje. De Lions en de Panthers hadden nooit echt op goede voet gestaan, dus om dit eerste verbond eens goed in te luiden, was een feestje wel toepasselijk.
      Het feestje van Yrla daar vlak voor leek hem niet zo'n goed idee, al helemaal niet omdat een dikke middelvinger opsteken naar het schoolbestuur hem veel minder aansprak nu hij gezien had waar het schoolbestuur tot in staat was. Maar hij kon moeilijk het ene feestje toejuichen en het andere accepteren. Hij leunde even voorover om ze allebei aan te kunnen kijken.
      "Twee feestjes dus?" vroeg hij nog ter verduidelijking. "Goden, daar gaat onze reputatie." Jester bleef nog een paar passen stil en slaakte toen een diepe zucht. "Oké dan. Doe je ding. Maar jullie regelen alles en ruimen alles ook zelf weer op, begrepen?" hij keek even waarschuwend naar hen allebei. "Anders kom ik 's ochtends met m'n sax even langs om te improviseren voor je slaapkamerdeur."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr

      "Ach houd toch op," zei Fayr lachend en ze gaf hem een klein duwtje. Om een of andere reden voelde het als een uitdaging om toch binnen te komen en ze wist niet zeker of ze dat wel wilde. Het house van de Rhino's gaf haar ergens een beetje de kriebels. Alles was zo donker, waar zelfs dat van de Panthers nog stukken lichter was. En panters waren zwart.
      "Zullen we gaan? Of heb je nog iets nodig?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"We kunnen toch jouw verjaardag ook vrijdag vieren? Het wordt dan wel niet zo groot, maar dan hebben we geen dubbel feest," zei Vienna zachtjes. Ze keek even op naar de blonde jongen naast haar. Hij had zoals altijd weer die eeuwige grijns op zijn gezicht, maar om een of andere reden was het dit keer meer ontspannen. Hij keek anders, uit zijn ogen.
      "Mij best, ik wilde toch alleen met de Panthers wat vieren en misschien wat losse vrienden," zei hij schouderophalend. "So Vrijdag it is," zei hij met een grijns. Vienna hupte op en neer. Ze was helemaal in de wolken dat ze weer mochten feesten. Ze opende de deur van het house voor de jongens en liep samen met ze naar binnen. Ze keek vreemd op, toen ze Fersephone en Onyx knock out op de bank aantrof.
      "Is dat mijn dekbed?" vroeg ze zich af. Yrla kwam naast Vienna staan en keek nieuwsgierig de kamer in.
      "Hee Jes, moet je zien. Wij doen voor ons leven vechten in die arena en die twee wormen hier liggen gewoon te maffen."

---

It's never gonna happen, Guys.