[RPG • 0] Experium || 09 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Onyx keek vanuit zijn ooghoeken opzij, waardoor hij zag dat Jester af en toe schichtig naar het kleine beetje afstand tussen hun bovenbenen keek. Nonchalant sloeg hij een arm om Jester heen. 'Je bent toch niet zenuwachtig hè?' fluisterde hij plagend in zijn oor omdat hij vond dat de jongen zich toch wel een klein beetje vreemd gedroeg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Bloednerveus," zei Jester direct. "Dit is een van de beste villains van allemaal en als je hem niet leuk vindt ben ik voor altijd diep gekwetst en weet ik niet meer wat ik aanmoet met mijn leven."
      Alsjeblieft, laat dit niet het moment zijn dat Onyx zijn observerende skills weer eens afstofte, want dan kwam er nog een moeilijk gesprek aan. Tenzij Onyx stiekem toch verliefd was, maar daar had Jester momenteel echt geen idee meer van. Zelfs het stemmetje in zijn hoofd zweeg als het graf en alle rode draadjes die hij eerder aan mekaar had verbonden, waren nu even hopeloos verdwenen.
      Die arm om zijn schouder hielp niet, maar leuk was het wel. Dacht hij.
      Atteeentie aan Jester, functioneer weer even als een normaal mens. Herhaling-

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 17:08 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam was vreselijk zenuwachtig toen ze de slaapkamerdeur van Yrla achter zich dichttrokken. Ging hij hier echt mee door? Het vooruitzicht om zich voor haar uit te kleden bezorgde hem een gigantische knoop in zijn maag, laat staan wat er wel niet zou gaan gebeuren als ze hem zou aanraken op plekken waar hij helemaal niet door haar – of door wie dan ook – aangeraakt wilde worden. Of als hij dat bij háár moest doen.
      Toch bleven haar woorden door zijn hoofd spoken. Dat hij hier één keertje doorheen moest, daarna zou hij weer normaal zijn. Ze had gezegd dat zijn brein gereset zou worden, dus misschien betekende dat wel dat zijn gevoelens voor Michiel morgenochtend verdwenen waren.
      Zou dat niet een antwoord op alles zijn?
      Hij moest zich gewoon vermannen, net zoals hij bij de kus had gedaan.
      Onzeker keek hij Dezi aan. ‘Ik weet niet echt wat ik moet doen,’ mompelde hij.
      ‘Dat geeft niet. Je hoeft niets te doen, laat mij het werk maar doen.’
      Stilletjes keek hij langs haar heen. Op het hoofdkussen van het andere bed lag het draakje, al had die gelukkig zijn ogen gesloten.
      ‘Misschien kun je helpen mijn jurk uit te doen.’
      Haar ogen stonden vriendelijk en het gaf hem weer een beetje moed. Zonder haar aan te kijken zette hij een stapje dichterbij. Zijn vingers beefden toen hij de knopen op haar rug losmaakte. De stof viel al snel naar beneden. Dezi’s handen gleden over haar heupen en rolden de rest van de jurk naar beneden. Ze draaide zich om.
      Daar stond ze dan, spiernaakt voor hem.
      Gegeneerd keek hij weg, maar ze nam haar hoofd tussen haar handen en dwong zijn gezicht weer terug.
      ‘Kijk,’ zei ze op strenge toon.
      Hij liet zijn blik zakken, keek naar haar volle borsten, haar slanke buik en verder naar beneden.
      Hij zei niets. Zodra hij de mogelijkheid zag, keek hij weg.
      Ze pakte zijn handen en legde die tegen haar borsten, kneep in zijn vingers. Haar huid was klam, koud. ‘Kneed ze maar, kus ze maar. Doe er maar mee wat je wilt.’
      Niks, hij wilde er helemaal niks mee doen. Hij wilde zijn handen terugtrekken en wegrennen.
      ‘Neem je tijd maar, liefje.’
      Ondertussen begon ze zijn gilet en overhemd los te knopen. Haar handen brandden toen ze die over zijn bovenlijf liet glijden. Geen aangename warmte, zoals wanneer hij Michiel per ongeluk aanraakte. Een snijdende warmte, of misschien was het wel kou, het was ongemakkelijk en pijnlijk en deed hem van top tot teen verstenen.
      ‘Je hebt zo’n mooi lichaam. Ik zag het al vanaf het eerste moment.’
      Haar lippen gleden langs zijn hals, zogen aan zijn vlees.
      Hij kneep zijn ogen stijf dicht, verroerde zich niet.
      Zijn broeksknoop ging open, de stof viel langs zijn enkels. Hij struikelde naar achteren toen ze hem plotseling op het bed duwde. Haar handen duwden hem op het matras terwijl ze lippen opeiste; ruw en hard deze keer.
      Opeens voelde hij haar hand zijn boxer in glijden. In een reflex trapte hij haar van zich af en hij kroop in paniek naar achteren.
      ‘Ik wil het niet,’ zei hij met een trillende stem.
      ‘Oh jawel.’ Haar ogen werden donker. ‘Anders vertel ik iedereen wat voor smerige fantasieën je over je kamergenootje hebt.’
      Hij kromp ineen. Liet haar weer dichterbij komen.
      Alleen vannacht. Alleen vannacht en je bent er vanaf.
      Hij kneep zijn ogen weer dicht, probeerde een plekje in zijn geest te vinden waar hij dit kon laten gebeuren zonder dat hij zich daar echt bewust van was. Het lukte niet, iedere keer dat ze een nieuwe plek aanraakte werd hij weer naar het hier en nu getrokken en schoot er een golf van paniek door hem heen.
      ‘Je moet ontspannen,’ klonk het ongeduldig. ‘Kom op Adam, wees niet zo koppig. Iedere man vindt dit lekker.’
      Hij probeerde het echt, hij beeldde zich zelfs in dat het iemand anders was die zijn bovenlichaam kuste. Michiel – nee, niet Michiel. Hij mocht niet aan Michiel denken, hij mocht nooit meer zo aan Michiel denken. In plaats daarvan haalde hij zich Fox’ gezicht voor de geest. Op de een of andere manier slaagde hij erin zichzelf te laten geloven dat hij het minder erg zou vinden als hij over hem fantaseerde. Hij was ook knap, en hij was lief…
      ‘Goed zo,’ klonk het ver weg. ‘Ik zei toch dat je het wel lekker zou vinden. Je moet er gewoon even doorheen.
      Hij schoot overeind toen de koude lucht zijn middel raakte en ze haar hand om hem heen sloeg. Zijn lichaam verstijfde weer, hij kon niet aan Fox blijven denken terwijl zij dáár aan zat. Hij sloeg haar hand weg en draaide zich van haar weg.
      ‘Ik kan dit niet,’ zei hij. ‘Ik vind dit helemaal niet fijn.’
      Hij duwde zich van het matras af, maar met een zwaai belandde hij weer op zijn rug. Plotseling bevonden haar koude vingers zich om zijn keel, haar nagels drukten in zijn vlees.
      ‘Dan heb je pech,’ zei ze hees. ‘Want ik wil je en ik zal je krijgen ook.’
      Hij wilde schreeuwen dat ze met haar poten van hem af moest blijven, maar ze kneep in zijn strot zodat hij geen lucht meer kreeg en al helemaal geen woord kon uitbrengen.
      ‘Je gaat precies doen wat ik zeg,’ hijgde ze in zijn oor. Met haar vrije hand greep ze hem weer tussen zijn benen. ‘En daarna laat je me doen wat ik wil. Eén slordige schreeuw en de hele school weet wat voor een gore flikker jij bent.’ De nagels in zijn hals werden scherper. Heel even liet ze de druk vieren zodat hij een hap lucht kon nemen, daarna kneep ze zijn keel weer dicht. Hij begon in paniek te raken toen Azumi opeens naast hem neerstreek en met haar gekartelde staart langs de binnenkant van zijn dij streek. ‘En als je me nou echt ongehoorzaam bent, mag je de eerste persoon zijn die seks heeft met een draak.’ Ze keek hem met een duivelse grijns aan. ‘Of je dat overleeft, valt nog maar te bezien. Maar ach – niemand die je zal missen.’
      Ze haalde haar handen weg en kroop omhoog. ‘Ben ik duidelijk geweest?’
      Adam kon zich niet verroeren. Het enige wat bewoog, waren de tranen die langs zijn slapen drupten en in het kussen vielen.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 17:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

'Ik zal mijn best doen om niet in slaap te vallen,' beloofde Onyx. 'In elk geval de eerste tien minuten.'
      Hij schoof nog wat dichter tegen Jester aan. Want ach, waarom ook niet? Jester leek het om een of andere vage reden toch een beetje ongemakkelijk te vinden, dus dat maakte het voor hem alleen maar leuker.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 17:23 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester had kunnen zweren dat Onyx dit expres deed en dat maakte het een heel stuk makkelijker om gewoon zijn hoofd op Onyx' schouder neer te leggen en naar het begin van de film te kijken alsof er niets aan de hand was. Onyx zijn zin. Hij kon dit plagende baas-boven-baas prima net zolang volhouden als zijn vriend. "Als je na de eerste tien minuten al slaapt, dan prik ik je zonder genade in je zij."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'En ik maar hopen dat je me wakker zou kussen,' antwoordde Onyx, zijn blik op het tv-scherm gericht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam staarde naar de muur aan de andere kant van de kamer. Hij voelde zich verdoofd. Smerig. Gebruikt. Klauwsporen liepen over zijn borst, bloed drupte nog steeds gestaag naar beneden. Hij kon haar handen nog steeds voelen, overal op zijn lijf. Haar lippen, haar tong. Hij had een ranzige smaak in zijn mond omdat ze hem gedwongen had daarmee dingen te doen waar hij nooit meer aan wilde terugdenken.
      Het voelde alsof zijn lichaam hem verraden had. Ze had geweten wat ze had moeten doen om hem hard genoeg te krijgen zodat ze hem zijn maagdelijkheid kon afnemen. Het was alsof dat deel van hem los was gekoppeld van de rest van zijn lijf.
      Hij had er niet van genoten, geen seconde.
      Zij hield echter vol van wel, en daardoor walgde hij alleen maar meer van zichzelf.
      Er was echt iets vreselijks mis met hem.
      En het had niet tot het resultaat geleid waarop hij gehoopt had. Sterker nog, hij wilde nooit meer een vrouwenlichaam aanraken. Hij wilde nooit meer aan deze nacht herinnerd worden. Hij voelde zich ontmand, verkracht. Zelfs al was het zijn eigen schuld.
      Zonder zijn eigen smerige verlangens was dit nooit gebeurd.

Het leek uren te duren voordat hij zich weer kon bewegen. Dezi sliep, hij voelde haar ademhaling in zijn nek. Haar hand lag op zijn heup. Heel voorzichtig klom hij het bed uit. Hij wilde maar één ding en dat was douchen.
      Zachtjes sloot hij de deur achter zich. De douche zette hij wijd open, zo heet mogelijk. Het brandde, maar nog steeds kon hij Dezi’s handen op zijn lichaam voelen. Hij keek naar zijn lijf, naar de schrammen overal op zijn lijf. Het douchewater rond zijn voeten kleurde roze. Met een flink wat zeep smeerde hij zijn lichaam in. Het beet in de wonden en hij probeerde het als helend te ervaren, maar dat lukte niet. Hoe hard hij zijn lijf ook schrobde, hij bleef zich smerig voelen. Alsof Dezi een smet op hem achtergelaten die nooit meer weg zou gaan.
      De tranen begonnen weer te stromen, al spoelde het douchewater ze meteen weg. Hij duwde zijn gezicht onder de hete douchekop, wenste dat hij zou stikken. Het lukte niet, steeds trok hij toch zijn gezicht terug om adem te halen.
      Wat was hij een vreselijke zwakkeling. Hij had zich nog nooit zo erg geschaamd.
      Als iemand hier ooit achter kwam, dat een vrouw dit bij hem gedaan had? Hij klapte dubbel, gaf over. De ruimte tolde om hem heen. Hij leunde met zijn handen tegen de muur, kneep zijn ogen dicht.
      De striemen rond zijn keel brandden toen hij haar klauwen er weer omheen voelde terwijl ze hem bereed. In een reflex tastte hij naar zijn hals om de vingers weg te trekken, maar er was niets meer. Het zat in zijn hoofd.
      Ze zat voor altijd in zijn hoofd, zoals hij in haar lijf had gezeten.
      Iets wat intiem en mooi had moeten zijn tussen twee mensen die van elkaar hielden, had dankzij haar misschien wel voor altijd een andere betekenis voor hem gekregen. Hij dacht niet dat hij zich ooit nog voor iemand zou willen uitkleden, hij zou niet eens meer met iemand anders willen douchen.
      Zijn benen trilden. Hij gaf een slinger aan de temperatuurknop totdat het water ijskoud werd, daarna zakte hij op de tegels neer. Rillend sloeg hij zijn armen om zijn knieën terwijl hij met lege ogen vooruit staarde.
      Als hij lang genoeg in de kou bleef zitten, zou hij vanzelf niets meer voelen.
      Ook haar handen niet meer, haar lippen niet meer.
      Misschien zouden zelfs zijn herinneringen bevriezen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Mijn tweede aanbidder?" zei ze lachend. Ze trok haar wenkbrauw op in een vraag. "Oh, een beetje concurrentie kan ik wel handelen," zei ze met een grijns. Waarom was dit zo leuk? Waar was de vervelende Fox gebleven die ze de rest van de avond had gezien? Het leek al te vervagen dat het even niet lekker tussen hen ging. Vienna voelde een kriebel van de kou over haar huid lopen, maar om een of andere reden wilde ze nog niet weg van de jongen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox zag dat ze rilde. Hij trok zijn jasje uit, drapeerde die om haar schouders en glimlachte naar haar. Nu ze alleen waren, vond hij haar weer een stuk leuker. 'Ik bedoelde onze Flash. Die toch niet zo snel was dat ie je op tijd kon vragen. Als Merrin hem niet afkapte, had je dan wel ja gezegd?' vroeg hij nieuwsgierig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Yrla bedoel je?" Ze nam dankbaar het jasje aan van Fox en voelde zijn warmte er nog van. Ze kroop heerlijk weg in de stof en bedankte hem zachtjes. Voor een moment vroeg ze zich af of ze dichter naar hem toe zou schuiven, zodat ze warm tegen elkaar aan konden zitten. Ze durfde echter nog niet, dus keek ze hem alleen met een glimlach aan. "Ik heb er niet echt over nagedacht, maar ik denk het niet. Ik zou hem er meer voor hebben laten werken," zei ze met een grijns. Ze dacht even terug aan de momenten die ze voor de vakantie met hem had gehad, voor hij naar het ziekenhuis had gemoeten. Ze waren toen heel close geweest en naar elkaar toe gegroeid. Echter na zijn terugkomst hadden ze nauwelijks een woord gewisseld, behalve die ene keer. Misschien had het bal hen weer samen kunnen laten opleven, maar Vienna wist niet zeker of ze dat ook weer wilde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

'Er hard voor laten werken zeg je. Dan spring je nu zeker niet een gat in de lucht als ik je nu simpel mee vraag voor een date morgenavond?' Hij draaide zich ietsje meer naar haar toe en liet zijn blik over haar knappe gezicht glijden. Er waren niet veel mensen die een bril droegen, maar hij vond dat het haar gezicht sprekender maakte. Zou hij een brillenhoofd hebben? Hij had er nog nooit eentje opgehad... Daar moest maar eens verandering in komen.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 19:12 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Dat deed ze wel, of haar hart ten minste. Maar ze had het idee dat ze zich niet te makkelijk zou moeten laten inpakken door Fox. Hij mocht nu wel iets moeite voor haar doen, ze wilde weten of hij oprecht interesse in haar had. Ze zette haar hand op de grond en leunde iets zijn kant op. "Zou je me ook op een simpele manier hebben gevraagd als ik wel als jouw date mee had gekund naar het bal?" Kaatste ze de vraag terug.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

'Nee,' gaf hij toe. 'Dan waren er kaarsen, chocola en bloemen geweest. Maar na die niet heel vriendelijke afwijzing heb ik er niet zo veel trek in om het nog een keer te doen, sorry. Al zal ik morgen niet met lege handen aankomen,' beloofde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

“Nu maak je me nieuwsgierig.” Zei ze met een lachje. Ze keek heel even naar zijn gezicht en dacht een glimp onzekerheid op te vangen. Ze legde haar hand over die van hem heen. “Wel, je hebt me vandaag gered van een hersenschudding of een pijnlijke rug, dus ik denk dat je het wel verdiend hebt.” zei ze met een knipoog. “Ik ga graag met je op date, fox,” zei ze zachtjes.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 20:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox glimlachte. Hij had het allemaal niet zo serieus bedoeld, maar er was meer opluchting in zijn lijf dan alleen door een ego-boost verklaard kon worden. Hij keek even naar haar hand op die van hem. Het voelde niet verkeerd. Zou hij het kunnen, verliefd worden op een meisje? Hij voelde zich er tot aangetrokken, dat absoluut, maar om de een of andere reden was hij er tot nog toe nooit écht op verliefd geworden. Terwijl het hem juist zo fijn leek, een vriendin; het gaf hem de hoop dat het minder herinneringen aan zijn vorige vriendjes zou oproepen. Hij schudde de gedachte van zich af. Wat een onzinnige gedachte. Hij werd niet zo snel verliefd en de eerste date moest verdorie nog beginnen.
'Dat vind ik heel leuk,' zei hij oprecht. Het enthousiasme dat verdwenen was op het moment dat Merrin en Vienna bij hem waren weggelopen en hij 8175 met die draak had zien zoenen, kwam eindelijk weer een beetje terug en hij ging rechter op zitten. 'Ik beloof je dat het tof wordt. Een date zoals je nog nooit hebt gehad.' Hij grijnsde breed. 'Al moet je je wel een beetje comfy kleden.'

---

Every villain is a hero in his own mind.