[RPG • 0] Experium || 09 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

“Weet je het zeker?” Agami keek hem voorzichtig aan. “Je moet niets doen wat je echt niet wil, oké?”

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam stemde halfslachtig met Agami's woorden en, daarna keerde hij terug naar de feestzaal. Vastberaden liep hij naar de bar en haalde twee drankjes, die hij snel achter elkaar wegdronk. Vanuit zijn ooghoeken zag hij Jester en Onyx samen zitten, die de glazen tegen elkaar klonken. Zijn blik zakte naar beneden. Had hij vanavond maar zo met Michiel kunnen zitten, lachend, kletsend, genietend van elkaars gezelschap. Maar zijn vriend had hem niet eens meer aangekeken, had gedaan alsof hij niet bestond. Natuurlijk – dat was de bedoeling geweest. Daar moest hij blij om zijn, maar hij voelde geen blijdschap of opluchting. Alleen een gapend gat in zijn binnenste.
      Met een zucht draaide hij zich om en zocht naar Dezi. Hij voelde zich verslagen, moe gevochten. Hij zou maar gewoon doen wat haar het beste leek. Wat had hij nog te verliezen?
      ‘Hé,’ zei hij schoorvoetend, zich ervan bewust dat ze vandaag over het algemeen best aardig was geweest terwijl ze dat helemaal niet had hoeven doen. ‘Sorry. Ik had gewoon even een momentje voor mezelf nodig.’
      ‘Dat geeft niet.’ Ze glimlachte naar hem. ‘Gaat het weer een beetje?’
      Hij trok een schouder op. Niet echt. De kus van Vienna en Michiel bleef maar door zijn hoofd spoken.
      ‘Kom, laat die gedachten gewoon eens los.’ Ze pakte zijn hand en trok hem mee naar het midden van de zaal. Eigenlijk wilde hij dat niet, eigenlijk wilde hij aan de zijkant blijven staan in plaats van in vol zicht.
      Maar hij moest de wereld laten geloven dat hij op meisjes viel. Dat hij Dezi leuk vond.
      ‘Leg je handen maar op mijn onderrug.’
      Hij voelde weerstand, maar deed toch wat ze hem zei. Ze danste gelukkig niet meer zo opzichtig als ze eerst had gedaan en hij merkte dat hij zich ietsje meer op zijn gemak voelde.
      Haar vingers streelden zijn wang en hij keek weifelend omhoog. Ze glimlachte. Hij wist niet of het door de drank kwam of door de wanhoop die hem in haar greep had, maar het zag er minder griezelig uit dan eerst.
      ‘Zie je? Het gaat hartstikke goed,’ zei ze zachtjes. ‘Dit ziet er heel natuurlijk uit. Kus me nu maar.’
      Zijn maag draaide zich om. Haar kussen? Waar iedereen hem kon zien?
      ‘Je kunt het, Adam,’ moedigde ze hem op vleiende toon aan. ‘Het zal heus niet zo erg zijn als je denkt.’
      Het was nu of nooit. Zijn handen voelden stijf op haar onderrug en hij was misselijk van de zenuwen. Wat als hij het zo vies vond dat hij moest overgeven, net zoals Michiel gisteren na hun kus had gedaan?
      Michiel… Zijn maag kromp samen.
      Daarom deed hij het. Om hun vriendschap te redden. Dit was maar een klein offer.
      Hij leunde iets dichter naar Dezi toe, sloot zijn ogen kuste haar zachtjes. Haar hand gleed naar zijn nek, en het duurde niet lang voor haar tong tussen zijn lippen door glibberde. Zijn maag verkrampte, zijn spieren verstarden. Op haar rug balde zijn hand zich tot een vuist. Toch zette hij door, liet hij zijn tong langs die van haar glijden. Het was een tedere zoen, wat hij helemaal niet verwacht had. Zijn gedachten schoten naar Michiel. Hij lag er op zijn zij naast, Michiel onder de dekens. Ze kusten, Adams hand rustte tegen zijn wang. Een langzame, tedere kus. Hij smaakte naar tandpasta, hij had hem een tandenborstel gegeven nadat hij had overgegeven.
      Zijn schouders verstijfden. Was het dan echt gebeurd?
      Hij zag Michiels twinkelende ogen voor zich, zijn lome glimlach.
      Het schuldgevoel omdat hij zijn dronken vriend had gekust, omdat hij misbruik van de situatie had gemaakt.
      Opeens voelde hij een hand langs zijn achterwerk glijden die zijn bil kneedde. Van schrik beet hij op de tong in zijn mond – de tong niet die niet langer van Michiel was, maar van Dezi. In plaats van zich terug te trekken, werd de kus juist heftiger en trok ze aan zijn onderlip. De weerzin kwam weer omhoog, zeker toen ze haar hand naar ontblote buik leidde.
      Het voelde alsof er een halve avond voorbij was toen ze eindelijk zijn lippen losliet en een spoor van kussen naar zijn oor trok.
      ‘Je doet het harstikke goed, liefje. Dit werkt, geloof me nou maar.’
      Adam zei niets. Hij durfde niet om zich heen te kijken, het voelde alsof iedereen aan hem kon zien dat hij alleen maar probéérde om hetero te zijn.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 11:27 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Romeo

Ze hadden nog de rest van de avond staan dansen. Romeo betrapte zichzelf erop dat hij het echt leuk had gehad en probeerde zich eraan te herinneren dat hij een missie had. Ze liepen gezamenlijk naar de uitgang, waar de wind hen meteen om de armen sloeg. Als een echte gentleman trok Romeo zijn jasje uit en legde deze over de schouders van Fayr heen. "Bedankt, ik vond het echt een leuke avond vanavond. En ik hoop dat we dit gauw weer een keer kunnen doen." Hij viste zijn iNet uit zijn zak, waarbij hij gauw naar nieuw contact zocht. "Dus Fayr, bij deze de vraag. Mag ik je nummer, zodat we dit nog een keer kunnen doen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Iemands high-five niet beantwoorden was iets als grafschending. Dat deed je gewoon niet. Hij begreep dan ook niet waarom Merrin zo reageerde. Was Vienna zo'n belabberde zoener? En Vienna reageerde ook al zo koeltjes, ze liepen gewoon weg zonder wat te zeggen. Terwijl ze toch mooi op de grond had gelegen als hij haar niet had opgevangen. Stank voor dank, noemden ze dat. Van alle twee, nota bene.
      Hij keek om zich heen om zijn eigen date te vinden, of überhaupt mensen die leuk waren. In plaats van een van zijn afdelingsgenoten of zijn date, zag hij de violist en het drakenwicht met elkaar staan zoenen. Op slechts een paar meter afstand. Hij staarde ernaar, leek zich pas te herinneren dat hij een hart had toen deze afbrokkelde. Hij wist niet of hij het erger voor zichzelf of voor de jongen vond.
      Voor de jongen, realiseerde hij zich, toen hij zich de opluchting herinnerde toen Fox hem even van dat wijf verloste. Zijn bewegingen waren stijf, de hele wereld kon zien dat hij dit niet voor zijn plezier deed. Maar waarom deed hij het dan wél? Hij begreep echt helemaal niets van die knul, dacht weer terug aan zijn paniekaanval op het dak. Had zíj er iets mee te maken? Nee, hij had het over Yrla gehad. Hij kon het niet helpen dat er een soort beschermingsdrang in hem naar boven kwam, dat hij de jongen bij dat wicht vandaan wilde trekken. Maar dan wat? Wat had hij erover te zeggen? Ze waren geen vrienden, zelfs als hij dat wilde. Hij had geen flauw idee hoe de jongen zou reageren, misschien maakte hij hem wel voor jaloerse nicht uit.
      En dus wendde hij zijn gezicht maar af en liep weg.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 11:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

De wind rukte al meteen aan haat haren en haar jurk en Fayr kroop graag ietsje dieper weg in Romeo’s jasje. De warmte van zijn huid was erin blijven hangen, wat Fayr eigenlijk best prettig vond.
      “Dankjewel. Ik heb ook een hele leuke avond gehad,” zei Fayr glimlachend. “Dan moet je alleen wel ook echt een berichtje sturen,” zei Fayr plagerig. Ze noemde rustig haar nummer op, terwijl ze het jasje een beetje dichter om zich heen trok tegen de wind.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Waarom had hij het gevoel dat iemand zijn hart samenkneep? Waarom stond hij op het punt van huilen. Op het moment dat hij Adam met Dezi gezien had, voelde hij de walging hem overvallen. Hij voelde het gal omhoog komen en ondanks dat hij het verschrikkelijk vond om te zien, kon hij zijn blik niet lostrekken van de kus tussen Dezi en Adam. Was dit echt wat hij wilde? Wilde 8175 samen met Dezi zijn? Merrin vond het niet om aan te zien. En eindelijk wist hij zijn blik los te trekken.
      Hij schrok van de hand van Vienna die om de zijne krulde. De lichte glimlach op haar gezicht liet hem nog verder breken, het was alsof ze het begreep. Zodra zijn eerste traan over zijn wang rolde, trok Vienna hem aan de hand van de dansvloer af. Er werd geen woord tussen hen gewisseld, tot ze een mooie plek hadden gevonden in een van de verlaten gangen. Er zat precies een nisje in de gang, waar ze zich in konden verschuilen. Ze zaten dicht tegen elkaar aan en Merrin vond het een fijn gevoel niet alleen te zijn. "Gaat het een beetje?" Merrin keek opzij naar Vienna en voelde zich meteen schuldig, wat was hij een idioot. Had hij haar avond alweer verpest door te gaan huilen.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 11:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Romeo

"Morgenochtend, direct," zei hij met een knipoog. Even keek hij peilen naar het meisje naast hem. Een kus zou waarschijnlijk teveel gevraagd zijn, maar om nu zwaaiend weg te lopen was ook zo laf. Romeo besloot voor de middenweg te gaan. Hij ging voor het meisje staan en boog zich voorover om een zachte kus op haar wang te planten. "Slaap lekker, lieve Fayr." Met een grijns nam hij een paar stappen afstand en terwijl hij wegliep, draaide hij zich even om. "Plus, je moet nog een keer mijn jasje komen terugbrengen, dus we zien elkaar sowieso." En met die woorden verdween hij in het donker, in de richting van zijn eigen slaapkamer.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Wel, haar momenten met Merrin waren leuk geweest voor de avond. De kus was leuk geweest en voor even had Vienna gedacht dat er misschien wel een mogelijkheid voor hen in had gezeten. Echter de manier hoe hij naar 8175 had gekeken, had dat idee meteen voor haar verpest. Ze was niet wie hij wilde. "Het spijt me Vienna. Verpest ik de avond alweer voor je." Misschien lichtelijk, maar Vienna was er liever nu achter dan over twee maanden dat dit speelde. Zijn stem klonk zacht en ze kon het verdriet in zijn stem horen. "Het geeft niet, je hebt niets verpest Merrin. Ik heb echt een hele leuke avond met je gehad." Ze vroeg zich af hoe ze dit aan moest pakken, maar ze had het idee dat als ze ging dwalen om het onderwerp dat ze er niets uit kon krijgen. Dus ging ze voor de directe manier. "Hoe lang voel je al iets voor hem?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Voor wie," vroeg hij verbaasd. De tranen waren niet gekomen, ondanks het verdriet dat hij voelde. Het voelde alsof iemand hem met een vuist in zijn maag geslagen had, want hij was plots misselijk. Vienna naast hem keek hem met verbaasde blik aan. "Voor 8175, natuurlijk. Of hoe jij hem ook noemt," zei ze zachtjes lachend. Merrin keek op zijn beurt Vienna weer verbaasd aan. Hij voelde wat voor 8175? Zijn verbaasde blik maakte Vienna aan het lachen en haar stemgeluid liet de beladen sfeer tussen hen wat dalen. Hij keek even bedenkelijk voor hem uit. Was hij verliefd op Adam? Was dat het hele probleem geweest? Had hij zijn gevoel voor Vienna en zijn gevoel voor Adam door de war gehaald? Hij had gedacht wat hij voelde voor Adam vriendschap was en voor Vienna verliefdheid, maar misschien was het wel andersom. "Ik weet het niet," zei hij uiteindelijk schouderophalend. "Ik dacht.." Hij zweeg, durfde hij zijn gevoel met Vienna te delen? "Ik dacht dat ik verliefd was op jou. Vanaf moment een voelde het namelijk zo goed tussen ons, alsof ik je al jaren kende." Zo, het was eruit. Vienna kon ermee doen wat ze wilde. Merrin wist niet of dit de goede stap was op dit moment, maar misschien was Vienna wel een van de weinigen die hem kon helpen om te kijken wat hij nu precies voelde.

[ bericht aangepast op 29 maart 2020 - 12:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

Dit voelde als het perfecte bal, waar hij gewoon op zijn barkruk kon blijven zitten en zijn date er bij voorbaat al van uitging dat hij niet wilde dansen.
      Helaas had iemand anders daar andere ideeën over.
      ‘Kom op, Onyx.’ Maaya stond opeens voor hen en stak haar hand uit. ‘Dans met me. Inmiddels zijn we toch wel volwassen genoeg om over onze boosheid heen te stappen? Jij hebt mij getraumatiseerd en ik jou, maar inmiddels hebben we elkaar al ruim een jaar met rust gelaten. Het wordt tijd dat we eens normaal met elkaar praten.’
      ‘En dat moet nu?’ snoof hij.
      Ze trok haar wenkbrauwen op. ‘Je doet toch niets anders dan aan de bar zitten.’
      ‘En dat bevalt me best. Flikker op, Maaya.’
      ‘Ik moet met je praten,’ hield ze vol. Ze keek hem indringend aan.
      Zijn schouders verstijfden. Hij voelde de neiging om Jester aan te kijken om te zien wat hij daarvan vond, maar ergens wilde hij hem hier juist helemaal niet in betrekken. Niet openlijk.
      ‘Vijf minuten,’ bromde hij.
      ‘Dat is meer dan genoeg.’
      Hij negeerde haar uitgestoken hand, wierp Jester een vlugge blik toe en gleed toen van zijn barkruk af. Ze pakte hem bij de pols en trok hem mee naar een hoekje van de danszaal, waar maar één stel stond te slowen. Daar legde ze losjes haar armen om zijn nek.
      Met tegenzin legde hij zijn handen op haar heupen. Hoe minder ze opvielen, hoe beter.
      ‘Nog vier minuten.’
      ‘Hoe gaat het met je hand?’
      Hij trok zijn wenkbrauwen op. Serieus, dáár ging ze het over hebben? Er was echter geen smalende grijns om haar lippen, geen zelfvoldane blik in haar ogen. Het leek even alsof hij in de ogen van het meisje keek dat vroeger zijn vriendin was geweest.
      Hij wilde haar van zich afduwen, maar juist op dat moment begon ze weer te praten.
      ‘Ik voelde het glas ook. Ik voel zo vaak pijn, op willekeurige momenten, en ik weet dat jij dat bent.’
      Hij zweeg. Dat wisten ze allang van elkaar.
      Er verscheen nu irritatie in haar ogen. ‘Kom op, Onyx. Denk eens verder. Heb je er weleens aan gedacht wat er met jou gaat gebeuren als mijn afdeling straks verwijderd wordt? Wat als de geruchten waar zijn en ze de testobjecten die onvoldoende aan hun eisen voldoen doden? Als ík doodga, wat denk je dan dat er met jou gebeurt? En andersom? Als ik een been kwijtraak als jij dat ook doet, waarom denk je dan dat jouw hart wel zal blijven kloppen als de mijne daarmee ophoudt?’
      Hij staarde haar aan. Daar had hij geen moment aan gedacht.
      ‘Ja? Dringt het tot je botte kop door? Wij zijn allebei fucked als er iets met een van onze afdelingen gebeurt.’
      Het was alsof al het geluid in de zaal wegstierf.
      Tyfuszooi. Wat een tyfuszooi.
      Nu moest hij niet alleen ervoor zorgen dat zijn eigen afdeling overeind bleef staan, maar ook die van Maaya.
      Hij wist niet wat hij moest zeggen. Zonder nog een woord te spreken, liep hij terug naar Jester. Even wilde hij de schijn ophouden dat er niets aan de hand was, maar hij wist heus wel dat zijn vriend daar niet intrapte.
      ‘Oké, party’s over,’ bromde hij. ‘Mijn overlevingskansen zijn zojuist gehalveerd.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze voelde zich gevleid door zijn woorden. En ze wist wat hij bedoelde. Zij had namelijk zich precies hetzelfde gevoeld, toen ze elkaar leerde kennen. "Misschien kennen we elkaar ook al wel jaren, alleen weten we dat niet meer," zei ze met een grijns. Het leek de jongen naast haar niet te helpen en even draaide ze zich in zijn richting, om hem zo beter te kunnen zien. "Oke, denk even aan dat moment van net, toen je Dezi met 8175 zag zoenen. Wat voelde je je toen?" Ze zag zijn gezicht wegtrekken in een grimas. Vienna legde bemoedigend haar hand op zijn knie, waarna hij met een zucht antwoordde. "Alsof er iemand in mijn maag een vuist plantte." Vienna knikte. Ze had dus gelijk gehad, toen ze de blik in zijn ogen zag. Merrin was echt verliefd op zijn vriend. "Nou, stel je voor. Ik zou voor jou neus met iemand anders zoenen, Jester bijvoorbeeld. Hoe zou je je dan voelen?" Heel even was Merrin stil, maar uiteindelijk keek hij met een grijns naar haar op. "Ik zou van je walgen, maar puur en alleen omdat het Jester is."
      Oh! Quasi beledigd sloeg Vienna tegen zijn arm aan, maar ze schoot samen met hem in de lach. Na enige tijd viel het tussen hen stil. Uiteindelijk nam Merrin weer het woord. "Ik denk dat ik dat alleen maar leuk voor je zal vinden, mits je die persoon ook leuk vind natuurlijk." Er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht te staan en Vienna knikte hem toe. "Dat is dus het verschil tussen vriendschap en verliefd zijn. Verliefd zijn maakt je een beetje hebberig heb ik geleerd. Als het pijn doet om de ander te zien zoenen, ben je vaak verliefd. Of als hij aandacht aan iemand anders geeft, is bij mij vaak dat ik dan jaloers wordt. Niet een hele goede eigenschap, maar een beetje jaloezie is goed toch?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Dezi moest toegeven – zoenen kon ie wel. Het was niet stuntelig, ze had verwacht dat hij er weinig van zou bakken. Hoe zou een passionele kus met hem zijn? Hopelijk bereikten ze dat stadium nog. De conclusie dat deze kus als zo bevredigend was geweest, zorgde ervoor dat ze nog meer zin in de rest van zijn lichaam kreeg. Ze wist niet hoelang ze hem aan haar leugens kon onderwerpen, dus ze wilde het er eens goed van nemen. Ze wilde álles nemen.
      Ze pakte zijn hand vast. ‘Kom, laten we de rust opzoeken en dit daar voortzetten.’
      Hij verstijfde weer. Ze vond het niet erg dat ze niet zo begeerd werd als normaal, weten dat ze macht over hem had was net zo opwindend.
      ‘Waar gaan we dan heen?’ vroeg hij stilletjes, zijn ogen groot als die van een bang kind.
      ‘We kunnen Yrla’s kamer gebruiken.’
      ‘W-waarvoor?’ hakkelde hij.
      ‘Voor het resetten van je brein.’ Ze gaf hem een knipoog. ‘Net hebben we stap één gezet. Dat ging toch goed? Onbewust vond je het lekker, dat merkte ik aan de manier waarop je me kuste. Dat is goed, die onbewuste gevoelens moeten bewuste worden.’
      ‘M-maar wat gaan we dan doen?’
      Het was aandoenlijk, die onschuldige, verschrikte ogen.
      Hij wist heel goed wat ze gingen doen.
      ‘Wat je met meisjes zou moeten willen doen, Adam, in plaats van jongens.’ Ze trok wat dwingender aan zijn hand en trok hem mee naar de uitgang. ‘Als je dat eenmaal gedaan hebt, weten je hersens weer hoe het hoort. Dan zijn die gevoelens voor je vriend weg en is de weg vrij om verliefd op een meisje te worden.’
      De jongen boog zijn hoofd en staarde naar zijn voeten. Toch schuifelde hij met haar mee.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Jaloers worden. Tja, dat kende hij. Hij was al jaloers geweest op Agami, omdat die voor zijn gevoel zijn vriendschap inpikte. Hij had moeite gehad met het briefje van Fox, omdat die met Adam op date wilde. Kwam dat door het feit dat hij verliefd was? "Fuck, je hebt gelijk" zei hij, toen hij eindelijk door had dat Vienna gelijk had. Hij was verliefd op Adam. Opeens begreep hij waarom hij zo verdrietig was, waarom het zo zeer deed dat Adam van hem wegliep. Hij voelde Vienna haar hand op zijn knie en even keek hij op naar het meisje naast hem. "Ga naar hem toe. De avond is nog niet voorbij, vertel hem hoe je je voelt. Ik weet zeker dat je hem onder Dezi haar neus weg kan kapen." Vienna's grijns overtuigde hem voor een seconde ervan dat hij dat daadwerkelijk kon doen, maar voelde meteen zijn moed in zijn schoenen zakken, toen hij Adams stem door zijn hoofd hoorde. "Dat gaat niet werken," zei hij teleurgesteld. De kou leek opeens vat op hem gekregen te hebben en hij voelde de kippenvel over zijn armen strijken. "Hoe bedoel je?" Met een verdrietige glimlach keek Merrin op naar Vienna naast hem. "Adam valt niet op jongens, hij heeft zelfs gezegd dat hij daarvan walgt." Vienna haar blik sprak boekdelen, hij kon de medelijden erin niet hebben. Direct wendde hij zijn gezicht af. "Bedankt Vienna, voor vanavond, voor dit gesprek. Maar ik denk dat ik nu even alleen wil zijn."
      Hij voelde hoe het meisje even in zijn arm kneep voor ze opstond. "Als je mijn hulp nodig hebt, zoek me op, oké? We zijn niet voor niets goede vrienden toch?" Hij keek even naar Vienna met een glimlach. "Ja, vrienden..."

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester had het een bijzonder slecht idee gevonden om Maaya zomaar met Onyx weg te laten lopen en kreeg al iets meer begrip voor hoe Onyx in staat was geweest zijn glas kapot te knijpen. Hij had alleen niets gezegd en de keuze aan Onyx gelaten. Ze zou bovendien toch niets uithalen in een zaal vol mensen. Hoopte hij. Vanaf zijn plekje aan de bar was hij naar het stel blijven staren, vastberaden om meteen in te grijpen als er iets fout leek te gaan.
      Onyx had haar vijf minuten beloofd. Nog voordat er drie van om waren, kwam hij alweer terug.
      Euh. Wát?
      Jester knipperde met zijn ogen. "Gehalv- wat? Wat heeft ze tegen je gezegd?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze struinde terug in de richting van de campus, maar zodra ze het house in de gaten kreeg, merkte Vienna dat ze nog geen zin had om terug te gaan. Dan zou ze alles aan Fayr uit moeten leggen en daar had ze toch nog toe geen zin in. Ze dwaalde dus af van hun House in de richting van het meer. Het was fris deze avond, maar ondanks dat ging het meisje zitten aan de rand van het meer. Ze drapeerde haar rok over haar benen heen en sloeg daarna haar armen om haar knieën, in een poging een beetje de kou te weren. Het was heerlijk rustig hier, en voor een moment kon Vienna even haar gedachten weer op een rij proberen te krijgen. Ze had een leuke avond gehad, maar alles was opeens anders verlopen dan verwacht.

---

It's never gonna happen, Guys.