[RPG • 0] Experium || 09 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^
Speeltopic 4: Klik ^^
Speeltopic 5: Klik ^^
Speeltopic 6: Klik ^^
Speeltopic 7: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Dan vertellen we haar toch niets? Fayr kan alleen maar helpen. En hij zal zich ook veel beter voelen als zij even d'r magic laat wapperen, dan als we hem langzaam weer terugbrengen naar het land der levenden."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Onyx schudde zijn hoofd. 'Het is zijn keus. Ga het hem vragen als je wilt, maar ik kan je zo al vertellen dat hij niet wil dat er nóg meer mensen bij betrokken worden. Die knul schaamt zich dood en wat jij of ik ook tegen hem zal zeggen, de schaamte zal niet minder worden.' Hij keek zijn vriend somber aan, want hij vreesde de uitwerking die dit op 8175's toch al gestokte gave zou hebben. 'Ik denk dat het je zelfs met je gave niet lukt, die schaamte. Voorlopig niet, althans.'

[ bericht aangepast op 30 maart 2020 - 13:57 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester wilde heel graag nog meer zeggen. Veel meer. Maar de woorden bleven steken in zijn keel en hij zei ze dus maar niet. "Wat wil je überhaupt doen dan?" vroeg hij verslagen. Hij haalde een hand door zijn haren en keek naar de deur van Merrins kamer. "Die jongen gaat doodsbang voor haar zijn. Al helemaal als wij wraak gaan nemen. Dan verwacht hij een aanval terug-" Jester vloekte en schudde zijn hoofd. "Wraak nemen. Op een fucking afdelingsgenoot." Maatregelen, dat klonk beter. Minder...
      Minder wat, Jester? Want alles wat Dezi Adam heeft aangedaan is gruwelijk, afgrijselijk en onmenselijk.
      Zijn gedachten schoten terug naar vorige week, met de Lions in Vienna's kamer.
      Niet nog eens...

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Laat dat maar aan mij over,' antwoordde hij duister. De kunst was gewoon om haar hard genoeg aan te pakken dat ze Adam niets meer dúrfde aan te doen. 'Jij moet alleen die draak uit de kamer krijgen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Dezi had ook zijn haren gestreeld, maar het was anders bij Michiel. Zijn aanrakingen waren warm, net als zijn woorden. Hij vond het niet erg, het overtuigde hem ervan dat hij veilig was. Ik zal de rest van de nacht over je waken.
      Hij geloofde hem, en hij merkte dat hij weer iets rustiger werd vanbinnen.
      'Dank je wel,' murmelde hij zachtjes. Hij voelde zich uitgeput, maar niet meer zo gebroken als eerst. Er lagen meer woorden op zijn tong, maar uiteindelijk verstilden die en gaf hij zich over aan de vermoeidheid, veilig in de armen van de jongen van wie hij hield.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Laat dat maar aan mij over.
      Nee.
      Dikke, vette, nee. Dat ging dus even- Nee!
      "Wacht. Onyx. Stop." Nu was het Jester die Onyx' arm pakte. "Gebruik even je gezonde verstand. Hoe wil je dit aan de rest van de school uit gaan leggen? Want je moet met iets beters komen dan dat een andere afdeling haar heeft afgetuigd. Zodra het uitkomt dat we het zélf waren?! We moeten overleven, weet je nog? Bewijzen dat we kunnen functioneren." Hij schudde zijn hoofd. "Dit is niet de oplossing. Écht niet. Misschien bij- bij die Lions, maar dit is fucking Dézi. Ze steekt je neer in je slaap."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Waarom denk je dat ík wat ga uitleggen aan de rest? Ze bedenkt zelf maar een mooie smoes, je denkt toch niet dat ze gaat toegeven dat ze haar date van de vorige avond heeft verkracht? Haar kennende zegt ze helemaal niets.' Hij kneep zijn ogen ietsje samen. 'En met alle respect, maar Dezi is niets meer dan een geile feeks met een grote bek, meer niet.' Hij beende naar zijn slaapkamer en trok een vest aan omdat hij geen zin had om net zo'n borstkas als Adam te krijgen. 'En wij gaan niets doen, ik doe het. Jij moet alleen die draak van d'r op de gang krijgen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Haar kennende?" Jester beende achter Onyx aan de slaapkamer in. "Haar kennende schreeuwt ze het de hele school rond en zit ik straks zonder mijn fucking beste vriend. Nee. Echt niet." Als Onyx wilde zou hij Jester prima kunnen negeren en een paar maanden geleden zou hij dat waarschijnlijk nog gedaan hebben ook. "Ik haal Azumi wel weg, maar eerst moet ik toch echt een beter plan horen dan haar alle hoeken van de kamer laten zien." Nu hij zijn keuze gemaakt had, leek de rest een heel stuk helderder. Jester vouwde zijn armen over elkaar en bleef in de deuropening staan. Heel indrukwekkend was dat niet, in alleen zijn pyjama broek. Hij pakte straks wel een shirt.
      Dit moest eerst. "We leren haar een lesje; dit flikt ze niemand ooit nog eens. En als ze zelfs maar naar 8175 toe ádemt krijgt ze daar spijt van. Maar we gaan geen fucking mensen mishandelen, want dan zijn wij net zo erg. En flikker op met je 'ik doe het niet jij' want ik sta er mooi naast en laat het toe. We doen dit op míjn manier."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx


We gaan haar een lesje leren; dit flikt ze niemand ooit nog eens.
      Hóé dán, wilde Onyx naar hem schreeuwen. Er was voor dat wijf maar één boodschap die duidelijk was en Onyx zou haar die geven.
      'Best,' bromde hij. Hij ging tegenover Jester staan, staarde de kleinere, vastberaden jongen aan.
      Maar hij was ook vastberaden, en Jester was veel te vredelievend. Het was sowieso beter als hij er niet bij was, want hij wist dat de jongen nog steeds last van zijn geweten had vanwege wat ze de twee Lions hadden aangedaan.
      'Sorry kleintje,' mompelde hij. Hij greep een handvol van Jesters rode krullen en ramde hem daarna met de zijkant van zijn hoofd tegen de deurpost zodat hij door zijn benen zakte. Hij tilde hem op, legde hem op het bed en controleerde even of hij niet bloedde, maar dat was gelukkig niet het geval.
      Daarna keerde hij zich naar zijn bed toe. Achter zijn matras bewaarde hij al jaren een mes, gewoonweg omdat hij door Maaya’s krachten paranoïde was geworden dat er iemand ’s nachts in zijn kamer zou binnendringen. Hij had het ding nog nooit gebruikt. Nu stopte hij het in de binnenkant van zijn vest, daarna trok hij de sleutel uit de deur en draaide hem van buiten op slot.
      Als Jester bijkwam hield dat hem niet binnen, maar het hield hem in elk geval éven bezig.
      Lang de tijd had hij dus niet.
      Heel zachtjes opende hij de deur van Yrla’s kamer. Gewoon om te checken dat ze hier niet was. Het was aannemelijker dat ze 8102 uit haar kamer had gejaagd, maar die had hij dan wel op de bank verwacht aan te treffen. Yrla was Dezi’s enige bondgenoot en zat tóch al met Adam te fucken, dus het was plausibel. Zeker omdat hij Adam niet in staat achtte om een trap te beklimmen.
      En als hij ernaast zat, ging hij gewoon een verdieping omlaag.
      Hij gluurde naar binnen. De gordijnen waren open, waardoor het maanlicht naar binnen stroomde. Kleren lagen verspreid door de kamer. Op het linkerbed lag inderdaad de draak, Dezi zelf was in diep in slaap op het andere bed. Zijn maag verkrampte toen hij de donkere vlekken op de sprei zag – Adams bloed. Zijn eigen bloed begon weer te koken en hij haalde diep adem om zijn kalmte te bewaren.
      Eerst dat beest uit de kamer.
      Hij sloop dichterbij, ervan uitgaand dat haar gehoor beter was dan die van haar meesteres.
      Vlak voordat hij het dier genaderd was, opende ze de ogen.
      Onyx keek het beest recht aan. Hij had er nooit een aanvaring mee gehad, dus erg gealarmeerd was het niet.
      ‘Ik dacht, je wil vast even vliegen, de buitenlucht in,’ fluisterde hij tegen het dier en hij stak zijn arm uit. ‘Die baas van je heeft zich weer eens in coma gezopen.’
      Het dier hief haar kop op en sprong daarna enthousiast op zijn arm. Het was een leuk ding, moest Onyx toegeven. Zonde dat het aan zo’n monster vastzat. Met Azumi op zijn arm liep hij de kamer uit. Op de gang schudde hij het dier van zich af en sloot de deur weer. Ook hier ging de deur op slot.
      Hij keerde zich nu naar het slapende meisje toe, keek op haar neer. Zo in slaap kon hij zich moeilijk voorstellen dat ze in staat was geweest om Adam zoiets gruwelijks aan te doen, maar hij had de bewijzen gezien.
      Hij kon het hier zelfs ruiken.
      Hij zakte met één knie op het matras neer en sloot toen zijn hand om haar keel. En kneep.

[ bericht aangepast op 30 maart 2020 - 16:26 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

Dezi’s ogen vlogen open toen ze opeens niet meer kon ademen. Een grote hand klemde haar keel dicht. Ze staarde recht in twee ijzige ogen.
      Wat the fuck! wilde ze snauwen, maar er kwam geen enkel geluidje uit haar strot.
      ‘Dit vind je lekker toch?’ klonk het spottend.
      Ze wist niet of ze in paniek of opgewonden moest raken. Wurgseks met Onyx was nou niet echt iets waar ze nee tegen zou zeggen, maar hij wel.
      Hij liet zijn greep iets verslappen zodat ze kon antwoorden. ‘Was die kus van gisteren zo goed?’ kaatste ze terug.
      ‘Ik weet wat je met 8175 hebt gedaan.’
      ‘En nu wil je ook?’
      Ze gromde toen hij in haar gezicht spuugde. Hij reikte in de binnenkant van zijn vest en ze verstijfde toen hij opeens een mes in zijn hand hield. Vliegensvlug verplaatste hij zich, zodat zijn knie in haar maag drukte.
      Dezi staarde naar het mes, daarna schoot haar blik weer naar Onyx’ gezicht.
      Zelfs een ijspegel straalde nog meer warmte uit.
      ‘Doe normaal man,’ siste ze. ‘Hij is vrijwillig naar mijn kamer meegekomen, ik heb niets gedaan wat hij niet wilde. Het werd gewoon een beetje ruig.’
      ‘Van ruige seks raak je niet in shock.’
      Haar blik schoot opzij. Ze had niet eens gemerkt dat 8175 was weggegaan. Was die huilebalk naar Onyx gegaan?
      ‘Ik vond hem onderkoeld in de douche,’ zei hij. ‘Van onder tot boven door jou open geklauwd.’
      ‘Hij vond het lekker,’ hield ze stug vol. ‘Het is niet mijn schuld dat hij z’n eerst keer meteen kinky wilde.’ Ze probeerde haar gezicht weg te trekken toen hij het mes ernaartoe bewoog, maar hij hield haar hoofd stevig vast.
      Een vlammetje angst begon te flakkeren. Ze was er helemaal niet zo zeker van dat hij niets met dat mes zou durven doen.
      ‘Wat heeft Yrla tegen hem gezegd?’
      ‘Wat?’
      Ten antwoord duwde hij de punt van het mes tegen haar haargrens.
      ‘Weet ik veel,’ snauwde ze. ‘Wat kan mij het schelen. Haal dat mes weg, psycho!’
      Hij legde een hand op haar mond. Een sadistische grijns krulde om zijn lippen. ‘Jij vindt míj een psycho? Ik denk dat ik mijn gelijke gevonden heb.’
      Zijn kalmte was angstaanjagend, hij genoot hiervan.
      ‘Ik heb niet zo lang voordat Jester de brave burger komt uithangen, dus ik leg je één keer uit wat we gaan doen. Ik ga dat mooie gezichtje van je verminken zodat iedereen ziet hoe verrot je diep vanbinnen bent. Als je het waagt om het door Faye of wie dan ook te laten helen, beloof ik je dat ik de volgende keer niet jou onder handen neem, maar Azumi. Zonder dat mormel ben je niets, dus dan heb je ook geen reden om hier te blijven. Tegenwoordig kan ik mensen in slaap spelen, dus denk maar niet dat je je kunt voorbereiden. Ik wil je niet meer bij een van de Naamlozen of Merrin in de buurt zien. Als je ook maar naar ze kijkt, steek ik je oog uit en als je tegen ze praat snijd ik je tong eruit.’
      De grijns op zijn gezicht werd duivels en Dezi kon niets meer uitbrengen.
      Ja, ze was bang.
      ‘Je hebt je punt gemaakt,’ bromde ze toch.
      ‘Nee, de punt moet nog aan de slag gaan,’ antwoordde hij, en hij streelde met de punt van zijn mes haar wang. ‘Ik wil je er erg graag een blijvende herinnering aan geven dat ik niet bluf.’
      Dezi keek scheel toen hij het mes weer naar haar haargrens rechts bovenin bewoog.
      ‘En als je ooit nog iemand verkracht, bewerk ik je van onderen net zo erg als op je gezicht.’
      En toen zette hij druk.
      Dezi gilde toen de pijn zich door haar heen verspreidde en hij met het mes in haar gezicht kerfde; het sneed door haar voorhoofd, doorkruiste haar wenkbrauw, miste nét haar oog en sneed over haar neus en lippen en diagonaal verder tot aan haar linkerkaak. Bloed welde op en vermengde zich binnen no-time met haar tranen.
      ‘Wacht maar,’ gilde ze. ‘Dit zet ik je betaald. Dit zet ik je verdomme betaald, gore klootzak.’
      Grinnikend stond hij op. ‘Moet je vooral doen als je ook graag een oog kwijt wilt.’ Zijn onheilspellende blik rustte op haar. ‘Al zou dat misschien wel een opluchting zijn, dan hoef je je lelijke, verminkte kop niet meer elke dag te aanschouwen.’
      Hij draaide zich om.
      Dezi vloog overeind. Door het bloed dat in haar ogen was gelopen kon ze moeilijk zien, maar ze sprong op zijn rug en kraste met haar nagels langs zijn keel.
      ‘Fuck you!’ gilde ze huilend.
      Hij smeet haar van zich af, met een klap kwam ze tegen de muur aan.
      ‘Op sommige plaatsen krijg je de doodstraf voor verkrachting. Je komt er nog goed af.’
      ‘Ik heb niemand verkracht!’ schreeuwde ze. ‘Hij wilde het! Hij wilde het zelf!’
      Haar gezicht brandde, bloed bleef naar beneden glijden.
      ‘Je hoort achter slot en grendel als je dat echt denkt,’ snoof Onyx.
      Ze begon te snikken toen ze voorzichtig de diepe snee op haar gezicht aanraakte en kromp ineen van de pijn.
      ‘Je beschermt de verkeerden,’ beet ze hem toe. ‘Maar je bent te stom om te zien dat je je eigen dood tegemoet gaat door hen te beschermen!’
      ‘En jij bent stom als je denkt dat ik in je leugens zou trappen, of je ze zelf nou gelooft of niet.’
      En na die woorden liep hij de deur uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij was net ook in slaap aan het sukkelen, toen hij een ijslijke gil hoorde. Een rilling ging door zijn lichaam heen en hij dekte Adam zijn oren af tegen het geluid. Angst overviel hem en met grote ogen keek hij naar de deur. Hij zette zich schrap voor wat daar doorheen zou komen zetten. Maar er gebeurde verder niets....
      De stilte keerde terug alsof er niets gebeurd was. Dat leek alles alleen maar enger te maken. De rest van de nacht deed Merrin geen oog dicht...

[ bericht aangepast op 30 maart 2020 - 17:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Hij had beroerd geslapen in het bed. Het lag als een plank, was koud geweest vanwege de onbeslapenheid en de spierpijn van twee dagen eerder was er al vroeg ingeslagen. Om 6 uur in de ochtend had hij al besloten dat hij er genoeg van had. Als een oud lijk kwam hij kreunend overeind.
      8102 lag nog rustig aan de andere kant te slapen. Ergens kwam hij in de verleiding haar wakker te maken, een glas water over haar hoofd te gooien, maar hij had beloofd haar niet aan te raken. En Yrla kwam altijd zijn beloftes na. Toen hij langs de kast liep om naar de wc te gaan, kreeg hij echter een idee. Hij had beloofd haar met rust te laten, maar niet haar spullen. Yrla trok haar kledingkast open en haalde er een tas uit tevoorschijn. De jongen schoof al haar ondergoed in de tas en sloeg hem over zijn schouder. Met een grijns verliet de jongen de kamer, ging gehaast naar de wc en liep naar de woonkamer van de Panthers. Nee, dit was niet leuk genoeg. De Panthers waren te lief, plus het vernederd niet genoeg. Uit de kast toverde hij een bol touw tevoorschijn en liep in de richting van de eetzaal. Hij zou de eetzaal versieren.

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Sorry kleintje,' zei Onyx.
      Toen werd alles zwart.

Zijn hoofd deed pijn. In de verte hoorde hij vaag een stem iets zeggen. Of schreeuwen. Te ver weg, te zacht om te verstaan. Jester kreunde zacht en bracht zijn hand naar zijn hoofd. Het aanraken van de linkerkant was ongeveer even plezierig als op en neer springen op Legoblokjes. En punaises. Hij lag wel op iets zachts. Hij knipperde een paar keer, het felle licht van de lamp even nog teveel. Grote goden, dat was naar.
      Wattefuck?
      Met een hand tegen zijn hoofd kwam Jester overeind. De wereld leek onder zijn voeten door te wiebelen. Hij was gewoon in zijn kamer, op zijn bed. Onyx was weg. Wat was er gebeurd? Ze hadden een film gekeken en waren gaan slapen, maar nu brandde het licht. De herinneringen kwamen terug als een vloedgolf. Onyx met 8175 in zijn armen. De verkleumde jongen weer afdrogen en aankleden en met een kruik in bed leggen. Onyx, die die het Dezi wel even betaald zou zetten- Onyx die-
      Die hem buiten westen sloeg. Dat was het laatste wat hij zich nog kon herinneren. De gestalte van zijn vriend voor hem en de blik in zijn ogen vlak voordat iets zijn hoofd met kracht tegen iets hards aan had geslagen en het licht uitging. Nu was Onyx weg en de deur zat dicht.
      "Fuck you!" Dezi. Vanuit de andere kamer. Ze had Yrla's kamer gebruikt en-
      Jester vloog overeind. Nee. Nee, nee, nee, nee! Hij stak zijn hand uit naar de deur klink en struikelde al haast de gang op, toen de deur potdicht bleef zitten en Jester er haast tegenaan klapte. Haast trillend probeerde hij het nog een keer, maar de deur gaf geen centimeter mee. Op slot. Onyx had hem fucking opgesloten in zijn kamer. Het eerste wat hij voelde was verraad. Daarna was hij alleen nog maar woest. Vanuit Yrla's kamer bleef Dezi's stem maar komen, de vloer bleef wiebelen en Jester vloekte.
      "Ga open," zei hij tegen het slot, en er gebeurde niets. "Verdomme, ga gewoon open! Ik moet hem tegenhouden, ga OPEN!" Weer niks. Jester schopte tegen de deur en draaide zich om. Er was nog een tweede sleutel. Ergens. Hij had geen tijd om op zijn fucking gave te wachten, voordat Onyx ijskoud zijn eigen plan doorzette en hen allemaal de pleuris in werkte. En alles alleen nog maar erger maakte.
      Hij trok de la uit zijn nachtkastje en ging zo snel hij kon door de spullen-
      Het geluid van een sleutel in het slot. Jester draaide zich om met dat de deur openging en Onyx op de drempel verscheen. Met een mes in zijn hand. En spetters bloed op zijn gezicht.
      Voor een paar seconden kon Jester even helemaal niets uitbrengen. Alle emoties leken zich vanbinnen op te bouwen als een bom en hij kon het niet stoppen. "Je hebt me fucking bewústeloos geslagen?" wist hij uiteindelijk over zijn lippen te krijgen. Zelfs zijn stem trilde. Van woede. Of stress. Of teleurstelling. Hij wist het zelf niet eens. "Wat heb je gedaan?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Ik heb gedaan wat ik moest doen. Ze ademt nog, dus maak je niet zo druk. Ze heeft haar les geleerd.' Onyx liep naar de kraan toe en spoelde het mes schoon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

'Dit zal je nooit meer vergeten.' Haar stem klonk zoeter dan stroop. 'Wie jou ooit nog aanraakt, jij zal altijd mij blijven zien, mij blijven voelen. Je zal nooit naar iemand anders verlangen dan naar mij.'
      Haar handen gleden naar plaatsen waar hij niet wilde dat ze kwamen, deden hem pijn tot hij jammerde. Ze plaatste haar lippen op de zijne, slokte zijn uitingen van pijn op, beet op zijn lip tot die bloedde.
      Even werd alles zwart voor zijn ogen, daarna lag hij opgekruld op zijn zij. Zijn schouders schokten, ze lachte zachtjes, liet haar vinger langs zijn ruggengraat glijden tot aan zijn stuitje.
      'We kunnen hier best een gewoonte van maken, vind je niet? Je weet nu dat je het lekker vindt. Dat is niets om je voor te schamen hoor. Er zijn genoeg mensen die van BDSM houden.'
      Ze draaide hem naar zich toe, veegde de tranen van zijn wangen en legde zijn gezicht op haar borst. En hij lag daar maar, verstijfd, niet in staat om zich te bewegen.
      Haar borst voelde harder dan verwacht. Zijn lichaam gloeide alsof de wereld in brand stond.
      Was het haar drakenvuur? Had ze zich bedacht, vond ze zijn verlangens zo pervers dat ze ze voor altijd wilde verschroeien?
      Adams ogen vlogen open. Er lag een warm lichaam tegen hem aan, een naakt lichaam. Beelden uit zijn droom schoten door zijn hoofd. Of was het geen droom geweest? Dezi — Dezi lag naast hem. Deze had hem gedwongen om... om... In een reflex schoot hij naar achteren, met zijn voeten trapte hij haar bij hem vandaan. Haar stem spookte door zijn hoofd. Had ze net iets gezegd? Wilde ze wéér een keer?
      'Ik wil niet meer!' schreeuwde hij, zijn zicht vertroebeld door tranen. 'Ik wil dit nooit meer!'
      Hij trapte harder, tot ze uit bed viel. Onmiddellijk krabbelde hij naar achteren tot zijn rug de muur raakte en hij klemde de deken stevig om zich heen om zijn lichaam te beschermen. Zijn keel deed zoveel pijn dat het leek alsof hij lava had doorgeslikt. Hij hijgde, had het stikheet en hij trilde over zijn hele lichaam.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Every villain is a hero in his own mind.