[RPG — 2OO] The Filthy Rich • Speeltopic - Speeltopics

25 maart 2020 - 16:31 Ziegler is offline

Ziegler 20534

★ HEATHERVILLE ★

THE CITY FOR THE ~~FILTHY~~ RICH

BEGINSITUATIE

Het is het eerste weekend van juli en dat betekent één ding voor de inwoners van Heatherville: het jaarlijkse tuinfeest bij Ophelia George. Iedereen in Heatherville kent Ophelia. Ze is een oud-model en steenrijk. Nu ze al jaren met pensioen is, organiseert met regelmaat evenementen waaronder haar welbekende tuinfeest. In haar prachtige tuin is iedereen welkom.
Het tuinfeest lijkt natuurlijk een prachtige en chique gelegenheid, terwijl iedereen wel beter weet. Het is het juiste moment voor overmatige drank- en drugsgebruik, vozen in geheime hoekjes en kamers en alles doen wat god verboden heeft. Eén ding is zeker: de tuinfeesten van Ophelia zijn niet voor niks zo populair.

★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★★ ★

Big girls cry when their hearts are breaking

31 maart 2020 - 14:32 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Noé Binda Aitkin

"We are all a little broken.
But the last time I checked, broken crayons still color.”"

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

Noé's mondhoeken krullen op tot een speelse glimlach, die uitstrekte over haar gehele uitdrukking. De uitdagende glinstering in Altair's ogen ontging haar niet, waardoor zijn vraag niet meer als een complete verassing kwam. Tot tweemaal toe had hij de blondine in de afgelopen paar minuten al uitgedaagd en Noé zou zichzelf niet wezen als ze beide uitdagingen niet zomaar uit de weg ging.
"Zou jij dat durven, Noé?"
De blondine grijnsde en terwijl Altair zijn glas achterover gooide, nam Noé nog een laatste slok van haar drankje — waarna ze deze verlaten op het blad van de bar liet staan. Ze zag er geen enkele angst in om niet met hem te gaan dansen, of om de man later eens op een board te zetten — mocht Altair hier daadwerkelijk voor open staan. Hij was haar echter voor met een antwoord geven.
"Weet je wat? Ik duld geen tegenspraak, ik ben benieuwd naar je skills. Ze zeggen dat het net als surfen is…"
Lachend liet Noé zich in de richting van de dansvloer leiden, waarop ze onderweg een schuinse blik op de jongen naast haar wierp. Elke aarzeling die Noé had gehad — vlak voor het tweetal de tuin daadwerkelijk betrad — of welk spoor aan twijfeling dan ook, was volledig verdwenen dankzij de man aan haar arm. Misschien had hij het niet de in de gaten, maar Noé waarde zijn aanwezigheid nu nog meer dan wie dan ook vanavond.
"Laat maar eens zien wat je in je hebt," prevelde Noé zoet doch verweven met een uitdaging in haar toon, eens ze samen de dansvloer bereikt hadden. Zachtjes gleed haar hand in die van Altair, tot hij enkel haar vingertoppen nog aanraakte en de blondine zo op een soepele manier een rondje liet draaien — haar rok in een stille ruis meedeinend op de bewegingen die ze maakte.
De blondine bewoog soepel mee op het ritme van de muziek die klonk — liet het haar lichaam uitdagen op diens klanken, terwijl ze het van Altair uitdaagde mee te blijven gaan met het hare. Een brede lach verscheen in Noé's gehele uitdrukking, terwijl haar groenbruine kijkers zich vasthaakten in die van de man voor haar, en ze wist in een perfecte draai haar lichaam dicht bij het zijne te laten komen.
"Je eerste impressie tot nu toe?"
Glimlachend knikte ze subtiel in het algemeen naar iets om hen heen, doelend op het tuinfeest en het begin tot dusver, waarbij onbewust de revers van zijn jasje zacht tussen haar vingers doorgleden. Het was misschien nog vroeg, maar voor iemand die hier voor het eerst verschenen was-was het wellicht geen vraag te laat.

[ bericht aangepast op 31 maart 2020 - 14:33 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

31 maart 2020 - 16:28 Naird is offline

Naird 10646

─ Elizabeth Morland ─

Samen liepen de dames op naar buiten, het was dat de straat waar ze zich bevonden verlaten was — logisch, iedereen die er toedeed in Heatherville, wat eigenlijk wel iedereen was, was nu op Ophelia's feestje — anders hadden de twee sowieso heel wat blikken gevangen.
'Hm. Wellicht.' Even hield Liz stil om onderzoekend haar ogen over Madeleine heen te laten gaan alvorens haar lippen zich vormde in een geamuseerde glimlach. Die stond dus ook niet te koop met haar hele levensverhaal. Zo'n instelling kon Liz wel waarderen. 'Laten we maar zien waar de avond ons heen brengt.' Een instemmend geluidje verliet Liz haar lippen terwijl ze bevestigend knikte.
'Het is dat ik niks heb om mee te proosten maar, I'll drink to that.' Inmiddels stonden ze voor een zwarte Audi S8 die zo mooi glom dat Liz het niet kon laten zachtjes tussen haar tanden door te fluiten, iets wat lichte trots leek op te wekken bij de chauffeur. Die begroette hen met een beleefd knikje en opende galant één van de achterdeuren voor hen, waarop Madeleine de chauffeur een stralende glimlach gunde voordat ze instapte. Liz besloot hetzelfde te doen en lichte pretlichtjes verschenen in haar ogen toen ze zag dat de wat oudere heer wat moest blozen. Eenmaal binnen in de auto verzamelde ze alle delen stof van haar jurk, zodat er niks tussen de deur klem kwam te zitten. De chauffeur leek ook nog even hierop dubbel te checken, voordat hij de deur dichtdeed en achter het stuur instapte.
'Ophelia al eens ooit ontmoet?'
'Hangt ervan af wat je verstaat onder ontmoeten.' Liz keek op zij naar Madeleine en tuitte nadenkend haar lippen wat. 'Ik ben vaker op één van haar feestjes geweest, daar ontkom je eerlijk gezegd ook niet aan. Toen heb ik me wel eens voorgesteld.' Hoewel de dame al aardig op leeftijd was, had ze duidelijk nog een jonge geest. Ze hield ontzettend van feestjes geven en de gezelligheid die dat met zich meebracht — en Liz had haar ook op sommige momenten dusdanig meegemaakt, dat de dame klaarblijkelijk ook behoorlijk hield van een borrel of twee. 'Maar of ik weet wie Ophelia echt is? Helaas niet.' Vragend blikte ze Madeleine's kant op. 'Heb jij de dame al beter leren kennen dan?' Even blikte Liz de andere kant op, uit het raam van de auto. Het kleine stadje raasde aan haar voorbij, ze verplaatste haar blik naar verder weg, waar de namiddagzon een mooi glinstering aan het zeewater gaf. Haar uitzicht verdween abrupt toen de auto een hoek omsloeg en tot stilstand kwam voor een grote villa.
'Uw bestemming, dames.' De chauffeur stapte uit en opende de deur. Liz stapte de auto uit en wachtte totdat Madeleine ook tevoorschijn kwam geschoven.
'Ik was vergeten hoe Ophelia's huis die van mij eruit laat zien als een Playmobil hutje.'

Big girls don't cry
🔪
22 — Femme Fatale — Madeleine

I just caught the wave in your eyes

1 april 2020 - 12:33 DevIce is offline

DevIce 195

Sebastian Justus Mcgawyer

Terwijl Sebas naar de bar loopt dreunen Lee’s worden na in zijn hoofd. Het spijt me oprecht, Sebas. Hij weigerde haar te vertellen hoe hard hij haar nodig had gehad. Dat zou haar hart alleen maar breken. De jongen besluit een omweg te maken en loopt naar het toilet. Eenmaal binnen laat hij zich op de wcbril zakken terwijl hij met zijn hoofd tegen de koele tegels leunt. In en uit. De mantra herhaalt hij terwijl hij diep ademhaalt. In zijn hoofd herhaalt het gesprek zich, continu. Leo’s verdrietige gezicht, Tinsley’s smekende ogen. Alsof ze hem vroegen om alsjeblieft op te geven en maar gewoon mee te gaan in alles wat zich had afgespeeld in de jaren dat hij weg was geweest.

Stiekem wilde hij dat hij nooit weg was gegaan. Hij had geweten dat, terwijl zijn leven stilstond, de rest gewoon door zouden gaan met leven. Dat iedereen en alles dat deel uitmaakte van het leven dat hij in Heatherville had gewoon zou blijven draaien. Ergens was dat ook de reden dat hij zo blij was dat Leonora hem met open armen verwelkomde. Het voelde vertrouwd. Ze hadden, voor zover dat kon, contact gehouden terwijl hij bij zijn moeder zat en het was een van de dingen waar hij momenteel het meest dankbaar voor was. Ergens steekt het hem, terwijl Leo daar altijd voor hem was geweest was hij zojuist bijna meteen boven op Leo gedoken, en op de relatie die zijn ex had met Kars. Maar was het niet zo dat zij hem had laten vallen? Natuurlijk had hij haar vertrouwen gebroken, maar andersom had ze ook niet geprobeerd contact op te nemen. Hoe dan ook, waar twee vochten hadden twee schuld. Het gevecht was over, hij had verloren, Kars had gewonnen en het leven ging door.

Nog een paar keer haalt hij adem, waarna hij opstaat en met zijn hand door zijn haren gaat. Hij kijkt even in de spiegel, twee ogen staren hem leeg aan. Dan schud hij zijn hoofd, loopt hij het toilet uit en vervolgt hij zijn weg naar de bar. Hij besluit meteen maar een fles te pakken, daar hadden ze alle drie waarschijnlijk wel behoefte aan, en nam drie lege glazen mee. Even kijkt hij over zijn schouder. Leonora en Tinsley zijn nog in gesprek, en dus blijft hij een beetje staan treuzelen zodat ze in ieder geval de dingen kunnen zeggen die ze kwijt moeten.

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 8:06 ]

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

2 april 2020 - 20:32 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1015

⋯ Madeleine Avery Florence ⋯

21 ━ Atleet ━ Voor het huis van Ophelia ━ Elizabeth ━ outfit

‘’Oh, maak je geen zorgen. Straks zal er genoeg zijn om mee te proosten.’’ Madeleine knipoogde naar de brunette en kon het niet laten om kort hoofdschuddend te glimlachen toen de dame floot bij het zien van hun vervoer. Onderhand was Madeleine de auto al ingestapt en had ze plaats gemaakt voor Elizabeth. Het was van nature dat de twee dames een gesprek begonnen over het onderwerp van de avond, namelijk Ophelia. Alhoewel, naarmate de uren versteken was het gewoonlijk dat andere dingen of personen centraal begonnen te staan. Madeleine luisterde aandachtig naar Elizabeth en was benieuwd of ze er wat uit kon halen, puur om wat meer over de persoon naast haar te weten. ‘’Hm.’’ Humde Madeleine. Oké niet heel veel dus, maar ze had ook niet anders moeten verwachten. Ach ja. Een ondeugende glimlach verscheen rond haar lippen toen ze dezelfde vraag te horen kreeg.
‘’Oh, ja zeker. Ophelia komt wel eens naar mijn wedstrijden kijken wanneer ze daar tijd voor heeft. Ze is als een soort lucky charm voor me, want op een of andere manier presteer ik altijd beter bij haar aanwezigheid. Helaas kan ik haar niet continu naast me hebben want als dat kon, dan had ik dat allang al gedaan.’’ Madeleine leunde met haar elleboog tegen het raam aan haar linkerzijde aan en keek zijdelings naar Elizabeth. De laatste keer dat Madeleine een schaatswedstrijd had was Ophelia ook aanwezig geweest, dat was inmiddels al een paar weken geleden. De vrouw deed wonderen door alleen al op te dagen. Als het aan Madeleine lag had ze Ophelia als haar biologische moeder genomen. Je zou misschien denken dat ze nu wel heel ondankbaar aan het denken was, echter wanneer je haar ouders zag als het ging om sport, dan zouden de meesten haar gegarandeerd gelijk geven.
Heel lang duurde het niet voordat ze voor het huis van Ophelia tot stilstand kwamen, de wegen waren redelijk verlaten op een tijdstip en dag als deze. Madeleine schoof opzij nadat Elizabeth uit de auto stapte en kwam er toen zelf ook uit. Kort bedankte ze de chauffeur en keerde naar het huis toe van Ophelia. De twee bleven even staan kijken en Madeleine wuifde met haar hand de opmerking van Elizabeth weg. ‘’Nee joh, iedereens huis is uniek op zijn eigen manier. Wellicht worden Playbmobil hutjes binnenkort de nieuwe trend.’’ Eventjes wachtte ze en maakte toen aanstalten om naar binnen te gaan. ‘’Shall we?’’

[ bericht aangepast op 2 april 2020 - 20:32 ]

3 april 2020 - 17:58 LordJohn is online

LordJohn 10836

Leonora Paige Booth

19 — actress — at Ophelia's garden w/ ~~Sebastian &~~ Tinsley — outfit

'Ik snap je, Leo. Je hoeft niet sorry te blijven zeggen. Ik ben echt niet kwaad. Ik wil niet dat je het jezelf kwalijk blijft nemen. Je probeerde iets goeds te doen, en helaas werkte dat niet helemaal. I love you, oké? Forever and always. Het komt goed. Ik praat dit wel bij met Sebastian. En neem het jezelf echt niet kwalijk dat je niets hebt gezegd, er valt dan ook niets te vergeven.’
Deze oprechte woorden deden Leo toch wel echt goed en ze sloot haar ogen toen Tinsley haar armen om haar heen sloeg. Ze bleef nog stil en knuffelde haar beste vriendin dankbaar even.
'Sorry,' zei ze toch weer op zachte toon en ze haalde een keer goed, diep adem. Ze wilde niet dat haar vriendschap met Sebastian of Tinsley of Kars zou verdwijnen, juist daarom had ze zich stilgehouden. Uiteindelijk keek Leo weer op naar Lee en ze glimlachte even. 'Love you,' zei ze direct en ze omhelsde haar weer even. 'Ik ben gewoon blij dat je gelukkig bent met Kars, en dat wilde ik niet verpesten...' mompelde ze zacht.
Toen keek ze even om en ze zag Sebastian een eindje verderop staan bij de bar. Hij richtte zijn blik af en toe op Lee en Leo in het prieel en maakte nog geen aanstalten om terug hun kant op te komen. Leo glimlachte toch even naar hem. Sebastian verdiende alleen maar liefde en aandacht, en Lee ook. Maar het had niet gewerkt tussen hen. Misschien was het zo slecht nog niet, want Sebastian had die kans aangegrepen om clean te worden, ook al moest hij daarvoor naar Italië. Leo hoopte gewoon dat alles weer normaal zou worden, al zou het nog wel even duren.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

3 april 2020 - 20:08 Kefe is offline

Kefe 5051

Tinsley Ranger
⊱ Wrestler ||| Partygirl ||| Outfit ||| @ Gazebo w/ ~~Sebas &~~ Leo ⊰

‘Sorry,’ de woorden die Leo alsnog uitspreekt laten Tinsley zachtjes tegen het achterhoofd van haar beste vriendin slaan. ‘Stop it, Leo.’ Zowel Tinsley als Sebastian weten hoe Leo is, en dat ze echt alleen handeld vanuit goede bedoelingen. Bovendien is Tinsley al niet iemand die gauw kwaad wordt, maar kwaad blijven is al helemaal iets dat ze niet kan. Al helemaal niet op iemand van wie ze houdt.
‘Love you,’ antwoord Leo dan ook op haar eigen woorden. ‘Ik ben gewoon blij dat je gelukkig bent met Kars, en dat wilde ik niet verpesten…’ Tinsley schud direct resoluut haar hoofd, voor haar ogen weer richting de bar glijden. Een zachte zucht glijdt over haar lippen. ‘Als het zo doorgaat ben jij niet degene die het doet, maar heb ik Fitz binnen vierentwintig uur weer achter me aan sjokken die Kars vervloekt.’ Opnieuw schud Tinsley haar hoofd, waarna ze haar ogen weer naar haar beste vriendin laat glijden. Dat de komst van Sebastian dingen moeilijker maakt voor haar, dat is één ding waar ze zeker van is. Het heeft haar niet voor niets zoveel jaren gekost om “over hem heen” te komen — al twijfelt ze daar nu al over.
Wanneer haar blik Sebastian opmerken, gezien ze rond aan het kijken was, glimlacht ze dan toch lichtelijk. Natuurlijk is ze enorm blij met zijn terugkomst. Misschien iets te blij — iets waardoor ze haarzelf even voor haar hoofd wil slaan. Sowieso heeft hun tijd apart hen beide goed gedaan, maar nu vraagt Tinsley zich al gauw af of dat echt zo is. Ze schud echter de gedachte gauw weg, en wenkt hem dan ook zodat hij weet dat hij welkom is. Het laatste dat ze hem nu wil laten voelen is een buitenstaander. Hij is evengoed welkom hier als iedereen op dit feest.
Al gauw merkt Tinsley op hoe hij een fles en drie glazen soepel in zijn handen laat balanceren, waardoor er ditmaal een iets wat echtere glimlach rond haar lippen begint te spelen. ‘Zoals vanouds.’ Haar ogen glijden uitdagend naar Leo, voordat ze Sebas weer opzoekt met haar blik. Ze hoopt maar dat hij snel hun kant op komt, want ze is toe aan meer alcohol dan ze nog geconsumeerd heeft. Het enige dat ze haarzelf nog wel wil beloven is dat ze niet teveel gaan drinken, dat gaat haar nu namelijk echt niet helpen.

A l t a i r D u n n
⊱ Ex male stripper ||| Mysterious stranger ||| Outfit ||| @ Dancefloor w/ Noé ⊰

Voor Altair is het vermakelijk om Noé’s speelse uitdrukking te zien, welke zelfs haar ogen reikt. Gezien deze reactie kan hij dan ook niets anders dan haar laten weten dat ze hoe dan ook de zogenaamde dansvloer opgaan, ondanks dat er nog niemand op te vinden is. Eenmaal daar daagt ze hem nogmaals uit, waardoor hij haar tentoonstelt aan ieder die kijkt door haar een rondje te laten draaien. ‘Laat maar eens zien wat je in je hebt.’ Zijn wenkbrauwen schieten vermakelijk omhoog, voor deze weer terugzakken, de grijns op zijn gezicht groeiend — haar uitdaging overduidelijk aannemend.
Altair volgt haar ritme, iets dat een man in zijn ogen ook behoort te doen. Wanneer ze een soepele draai maakt, is het hem direct duidelijker dat ze dichterbij is gekomen. Niet dat je Altair hoort klagen, gezien hij het anders stilzwijgend wel gevraagd had aan Noé. Zelfs in zijn oude beroep bestaat er zoiets als consent, en is het altijd zo netjes om dat te vragen. Nu is dit maar een “simpelere” dans als het ware, maar beleefdheid brengt je verder dan puberaal gedrag — althans vanuit de ogen van Altair.
‘Je eerste impressie tot nu toe?’ hoort hij de aantrekkelijke blondine dan ook vragen, waardoor hij haar even aankijkt. Zijn lichaam gaat nog steeds mee in haar ritme en bewegingen, iets dat de jongeman simpel afgaat. ‘Interessant.’ Opnieuw verschijnt er toch een speelse, jongensachtige grijns op zijn gezicht — gezien hij haar opnieuw lichtelijk aan het plagen is. Al gauw reageert hij dan ook op haar subtiele knikje. ‘Oh, je doelt op het feest?’ De grijns verlaat zijn gezicht nog altijd niet, en hij haalt vervolgens zijn schouders op. ‘Nog een beetje houterig, maar iets zegt me dat dat niet lang blijft.’
Waarschijnlijk geheel onbedoeld voelt hij hoe Noé wat dichterbij komt, haar handen rond zijn revers klemmend — alhoewel niet zo strak. Een glimlach glijdt dan ook over zijn gezicht, terwijl hij zijn handen relaxed op haar heupen laat rusten. Ondertussen verschijnt er echter toch wel een vragende uitdrukking op zijn gezicht, alsof hij haar inderdaad wil vragen of het prima is. Niets is erger dan afgewezen worden op dat vlak, maar hij kan niet eens indenken hoe het voor een dame moet zijn.
‘En, vermaak jij je een beetje?’ met een vragende blik kijkt hij haar even aan. Het verbaasd hem dat niemand haar nog begroet heeft, maar dat is niet aan hem om uit te spreken. Natuurlijk hoeft niet iedereen elkaar te kennen, en kunnen haar vrienden net wat later komen als het ware.

[ bericht aangepast op 3 april 2020 - 20:09 ]

I'm your little ray of pitch black.

4 april 2020 - 20:04 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Noam Yates

•••

23 • @ Ophelia's, bar • Suit & Tie • & Nikita

'Alles is een verrassing, Nomnom — behalve het feit dat ik deze jurk niet zelf zal uittrekken.'
Noam voelt zijn kaken samentrekken, waarbij hij zijn blik afwendt. Nikita weet dondersgoed wat deze woorden met hem zullen doen — maar dat weerhoudt haar niet te stoppen. Noam wendt zijn blik richting de dansvloer, waar hij direct Noé weet te herkennen. Wanneer hij de handen van een onbekende man op haar heupen ziet liggen — voelt hij een steek van opkomende woede Noam weet zichzelf te bedenken dat ze niet langer meer van hem is, hun relatie een half jaar geleden verbroken. Alsnog — dat ze zou snel verder zou gaan, nee. Dat had hij niet verwacht — niet van Noé.
Niet dat het hem uit zou maken — of in ieder geval niet zou moeten.
Noam kijkt op tijd terug richting Nikita om haar tong suggestief langs het glas te zien glijden. Slikkend wendt hij zijn blik weer af, terug denken aan een half jaar geleden. Noam had voor haar gekozen — onbewust. Noé had hem de keuze nooit gesteld, maar hij had het wel degelijk gedaan. Noam zou altijd voor zijn Nikita kiezen — ook al betwijfelde hij haar evenredige toewijding. Het zou allemaal niet uit moeten maken, maar dat deed het wel. Noam slikt een brok weg, denkend aan de nachten waarop hij hieraan continu heeft gedaan.
'Ik heb zin om te dansen. Je kunt toekijken of meedoen.'
Noam slikt eenmalig — zijn kijkers kortstondig terug flitsend richting Noé, die zichzelf tegen de man aan beweegt alsof haar leven er vanaf hangt. Noam is nooit een goede danser geweest, hij was eerder houterig dan vrij soepel. Noam had er nooit wat om gegeven — totdat hij met Noé begon te daten, ze had hem dingen geleerd.
'Ja, sure — wacht één seconde.'
Noam draait zich om richting de bar, waar hij een glas champagne vanaf graait — hetgeen hij in één teug laat verdwijnen. Wanneer hij zichzelf weer omdraait, voelt hij de alcohol al langzaam naar zijn hoofd stijgen. Noam zou het einde van de avond geeneens halen zo.
Met een vastberaden blik in zijn kijkers, neemt hij Nikita's hand in de zijne — o zo vertrouwd — waarna hij haar richting de dansvloer trekt. Daar aangekomen draait hij zich weer om, waarna hij zichzelf laat bewegen op de bonkende snelle muziek. Noé was inmiddels verdwenen uit zijn hoofd — Nikita's jurk weer volop terug, en haar woorden.
'Moet je niet op zoek naar iemand om je jurk vanavond te verwijderen?'
Noam had het bedoeld als een grapje, maar zijn woorden klinken kil en koud in zijn mond. Nukkig draait hij zijn gezicht nogmaals af, zijn heupen nog steeds draaiend. Waarom Nikita hem zo gefrustreerd maakte weet hij eigenlijk niet — maar het is niet tegen te houden.
'Ik kom je morgenvroeg in ieder geval helemaal nergens halen.'
Maar dat zou hij wel degelijk doen — en dat wist zij ook.

•••

•

4 april 2020 - 21:37 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Noé Binda Aitkin

"We are all a little broken.
But the last time I checked, broken crayons still color.”"

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

Noé moest het Altair nageven; de man kon dansen. Ze merkte het aan de soepele bewegingen die hij maakte, waarbij hij de blondine moeiteloos leek te volgen — alsof het zeker niet de eerste keer was dat hij op een dansvloer gestaan had.
"Interessant." Is in eerste instantie het antwoord op de vraag die Noé gesteld had. Ze kon er niks aan doen, maar bij het zien van de speelse, jongensachtige grijns op Altair's gezicht verschijnen er opnieuw zachte blossen op haar wangen. Hij plaagde haar nog altijd en hoewel ze er ergens van genoot, moest ze er nog altijd aan wennen. Het werd een vastgesteld feit dat Noé op dit terrein bijna niks meer gewend was. Om te voorkomen dat ze verder weg dreef op opkomende gedachten sloot de blondine haar gedachten volledig af. Niet nu.
"Oh, je doelt op het feest?"
Noé grinnikte zacht, beet kort op haar onderlip en schudde licht met haar hoofd. Het subtiele complimentje streelde ondanks alles haar vrouwelijk ego.
"Nog een beetje houterig, maar iets zegt me dat dat niet lang blijft."
Schokschouderende keek Altair een keer rond. Noé beaamde zijn woorden en knikte licht.
"Ik zou liegen als ik zeg dat het wel zo," reageerde ze vervolgens. "Het is algemeen bekend dat dit soort dingen in een vingerknip kunnen omslaan."
Een glimlach verscheen op haar lippen bij het zien van de vragende blik in Altair zijn ogen. Zijn handen lagen beschaafd, geen millimeter te laag en dus had ze er geen enkele moeite mee.
"En, vermaak jij je een beetje?"
Net wanneer Noé instemmend wil knikken, en er nog net een gepaste plagende opmerking terug naar het puntje van haar tong wil glijden, ziet ze nog meer beweging op de dansvloer.
Het verbaasde Noé niet dat er langzaamaan meerdere hun voorbeeld zouden volgen, tenslotte was het een feest en dansen hoorde daar nu eenmaal bij. Of je wilde, of niet. Het is echter de reactie diep binnen in haar — de o zo bekende tinteling die ze voelde wanneer hij in de buurt was — die er voor zorgt dat Noé opzij kijkt. Eens was hij vervuld geweest met niets meer dan warmte en liefde, nu stak het en torde aan de stiknaden van haar nog maar net geheelde hart.
Wanneer Noé terug kijkt naar Altair moet ze haar best doen de kleur op haar gezicht te behouden en poogt ze de lichte wankeling in haar passen af te doen aan onoplettendheid, terwijl ze haar glimlach onder een lichte dwang op haar plek tracht te houden.
De afgelopen maanden was het haar gelukt geweest om alles op een rijtje te krijgen, om veel dingen een plekje te kunnen geven — ook al voelde ze soms nog zo misplaatst aan en sprongen de tranen haar op enkele zwakke momenten nog in de ogen. Haar gevoelens echter, hadden de omschakeling nog niet helemaal gemaakt. Daar was een half jaar veel te kort voor.
"Ik vermaak me prima," weet Noé ondertussen ietwat onvast uit te brengen.
En het was geen leugen, allesbehalve zelfs. Ze vermaakte zich tot op nu toe oprecht met Altair, hetgeen meer dan ook haar goed recht was gezien de situatie, maar het weerzien van haar ex was precies hetgeen geweest waarom de blondine zo getwijfeld had — waarom de aarzeling opdook vlak voor ze het feest betrad. Noé had zo haar best gedaan zichzelf hiervoor klaar te stomen. De donkere schone in zijn aanwezigheid maakte het er niet gemakkelijker op. Het had Noé nooit uitgemaakt hen samen te zien, maar dat het nu als een steek aan voelde was een gegeven dat ze niet geheel kon negeren.
"Vind je het erg om zo nog wat drinken te halen?"
Schuins keek Noé op naar Altair en wist ditmaal een oprechte glimlach op haar lippen te laten verschijnen die hem vertelde, dat wat hij nu ook dacht van haar en het lichte ongemakkelijke gevoel dat ze leek uit te stralen, het niet aan hem lag. Integendeel zelfs.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

5 april 2020 - 1:03 Naird is offline

Naird 10646

─ Elizabeth Morland ─

Aandachtig luisterde ze naar Madeleine, terwijl die vertelde over haar kennelijk vrij speciale band met de gastvrouw van vandaag. Liz wist dat in huize Florence sport werd ingeademd in plaats van zuurstof en dat Madeleine zelf sport beoefende op een niveau waar Liz gerust eerbiedig 'U' tegen zei. Veel meer dan dat had ze tot voorkort eigenlijk nog niet geweten over de brunette naast zich, maar daar was sinds Madeleine haar tattoo studio in gewandeld was langzaam verandering in gekomen. In de afgelopen periode had Liz steeds meer puzzelstukje weten te verzamelen om haar beeld van Madeleine wat completer te maken en momenten zoals deze hielpen daar zeker bij. Zo had ze eigenlijk niet verwacht dat de band tussen Ophelia en Madeleine dusdanig sterk was dat die eerste naar wedstrijden zou komen kijken. Niet omdat ze vond dat Madeleine zulke support niet verdiende — nee zeker niet, wie was Liz om daar over te ordelen — maar omdat ze Ophelia beschouwde als zo'n "out of your league"-persoon die zich niet op die manier bezighield met het gewone voetvolk, ook al liep dat voetvolk rond in Fendi en Chanel. Dat het tegendeel waar bleek te zijn sierde Ophelia alleen maar in Liz' optiek. Toen Madeleine klaar was met vertellen leken haar gedachten af te dwalen, even als haar blik die op oneindig stond. Aan haar gezichtsuitdrukking viel af te lezen dat ze iets aan het overpeinzen was, wellicht iets persoonlijks of gevoeligs. Om die reden besloot Liz niet verder door te vragen, voor alles was er een juist moment en dat was nu dus niet.

Intussen stonden de twee heelhuids voor Ophelia's huis en klaarblijkelijk waren ze niet de enige laatkomers, het was een komen en gaan van dure auto's die feestgangers afzetten. Misschien waren er meer geweest die pas minder dan een uur geleden besloten hadden te gaan, net zoals Liz — hoewel, waarschijnlijk was dit op niemand van toepassing. Waarschijnlijker was dat men had gehoopt nog nét wat meer bekijks te kunnen krijgen door "fashionably late" te zijn, maar gezien kennelijk heel wat mensen diezelfde gedachtengang hadden gehad, werkte het in de realiteit helaas alleen maar averechts.
'Nee joh, iedereens huis is uniek op zijn eigen manier. Wellicht worden Playbmobil hutjes binnenkort de nieuwe trend.' Ze keek om naar Madeleine, trok één wenkbrauw op en moest toen zachtjes lachen.
'Anders moet ik het misschien maar een trend maken.' Ze blikte weer even naar het exterieur van het huis dat het toonbeeld was van extravagantie. 'Shall we?' Liz keek weer opzij naar Madeleine en knikte. Gezien de drukte pakte ze voor de zekerheid haar hand zodat ze elkaar niet zouden kwijtraken in de menigte die zich massaal richting de tuin begaf, wat op dit moment natuurlijk the place to be was. Ondanks dat er binnen qua oppervlakte aan ruimte geen gebrek was, was het in de villa toch aardig vol. Het duurde daarom ook even voordat Liz de twee succesvol naar buiten had weten te leiden.
'Zo.' Liz hield halt, toevallig vlak naast de bar. 'Dat was nog een hele missie.' Ze glimlachte en wist dat Madeleine de dubbelzinnigheid van haar woorden zou ontgaan; de enige reden waarom ze het gewaagd had de opmerking te maken. Ze draaide zich naar de bar toe en probeerde de aandacht te vangen van de bartender, die op het moment al behoorlijk druk bezet was. Terwijl ze geduldig op haar beurt wachtte, spotte ze een bekende slechts een klein eindje verderop. Ze schoof wat dichter naar haar buurmeisje toe en tikte haar subtiel op haar schouder om te voorkomen dat ze zou schrikken. 'Fancy seeing you here neighbour.' Liz gunde Ella een warme glimlach en knike vervolgens in de richting van Madeleine. 'Doe je mee met een glaasje bubbels?'

Big girls don't cry
🔪
22 — Femme Fatale — Madeleine & Ella

[ bericht aangepast op 5 april 2020 - 1:09 ]

I just caught the wave in your eyes

5 april 2020 - 16:42 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1015

⋯ Madeleine Avery Florence ⋯

21 ━ Atleet ━ Ophelia's ━ Elizabeth & Ella ━ outfit

Elizabeth had haar afdwaling wel moeten hebben gemerkt, gezien ze ook geen opmerking meer maakte over de relatie tussen de gastvrouw van vanavond en Madeleine. Alhoewel ze het niet erg vond om haar frustraties te delen, met wie dan ook, waardeerde ze het ergens wel dat Elizabeth besloot om het onderwerp af te sluiten. Ze waren ten slotte niet hierheen gekomen om elkaars gedonder aan te horen, maar om een onvergetelijke nacht te ervaren. Een keertje iets anders dan het gebruikelijke. Gelukkig waren haar ouders niet aanwezig op het tuinfeest van Ophelia. Haar avond zou dan wel héél anders verlopen dan wat ze in gedachten had. De pret van het feest zou dan met vijfenzeventig procent verminderen en omslaan in een formeel bijeenkomst.
Madeleine voelde plots het hand van Elizabeth om die van de hare en voor ze het wist leidde de brunette hun beide naar de achterkant van het huis. Oké, dat was waarschijnlijk inderdaad de snelste manier om van A naar B te verplaatsen in zo een drukte. Madeleine had geen kans gekregen om gedag te zeggen tegen bekenden in het huis, maar daar had ze voor nu ook niet zo veel behoefte aan. Eerst een beetje loskomen. Een volmaakte glimlach verscheen er dan ook rond haar lippen toen ze zag dat ze precies naast de bar terecht waren gekomen. Perfect. Kon Elizabeth haar gedachten lezen?
Madeleine keek het meisje aan en schonk haar een speelse glimlach. ‘’Cheers to that.’’ Het was een slappe excuus, maar dat deerde haar niet. Als het aan haar lag proostte Madeleine vanavond zelfs voor een mier die wat suiker wist te vinden om naar zijn nest te brengen. Integendeel tot Elizabeth probeerde ze haar ongeduld te verbergen toen ze merkte dat de bartender het redelijk druk had en moest gaan wachten. Hoewel er ondertussen wel wat anders haar aandacht pikte. De ogen van Madeleine gleden naar het buurmeisje van Elizabeth en een kleine glimlach verscheen rond haar lippen. Ze stak vriendelijk haar hand op en knikte instemmend op het aanzoek van de brunette naast haar. Zodra er wat glazen naar de kant van de drie werd geschoven greep Madeleine ze vrijwel meteen. Twee ervan gaf ze aan de twee meiden tegenover haar en de andere nam ze met genoegen voor haarzelf. ‘’Voor een onvergetelijke nacht.’’ Zei ze met een ondeugende grijns en stak haar hand op om te proosten.

5 april 2020 - 19:18 Perseid is offline

Perseid 8184

Nikita Henderson
23 • Noam • Ophelia George's garden / dance floor • Outfit + Heels

Het ontgaat haar niet dat Noam de blondine eveneens op de dansvloer heeft gespot, de donkerharige onbekende in haar kielzog. Nikita kent hem lang genoeg om de woede te zien die hij tracht te verbloemen door haar niet rechtstreeks aan te kijken, zijn kaak zodanig verstrakt dat hij uit marmer lijkt gehouwen. Soms vraagt ze zich af of hij spijt heeft. Ze zal nooit vergeten hoe hij haar slaapkamer binnen strompelde na de bewuste avond; zo dronken dat hij niet eens doorhad of het zijn eigen bed was of het hare, en dat hij rijkelijk over haar nachtjapon en een peperduur tapijtje heeft overgegeven, in slaap vallend met de woorden jou, ik kies jou.
De brunette heeft het daar nooit met hem over gehad. Ze betwijfeld of hij het zich überhaupt kan herinneren — maar zij hoort niets anders wanneer ze de blondine ziet.
‘Ja, sure, wacht één seconde.’ Haar wenkbrauwen schieten de hoogte in wanneer hij zich afwendt, hoewel ze haar geslepen tong onbenut laat. Ze weet niet of hij drinkt om haar bij te kunnen houden, of omdat ze hem rechtstreeks voor de leeuwen wil gooien — maar besluit hem zijn gang te laten gaan. Het kost hem niet langer dan dat zij nodig heeft om een krul achter haar oor te strijken. Zijn vingers voelen warm tegen de hare wanneer hij hen richting de dansvloer leidt.
Het is er nog rustig, de ruimte verrassend aangenaam en de muziek, niet haar smaak, maar bijdragend aan de zomerse atmosfeer. Er hangt een gemakkelijke glimlach op haar lippen waar ze geen enkele moeite voor moet doen, Noam's bewegingen zouden haar bijna doen vergeten dat het haar bedoeling is om hem in te pakken.
‘Moet je niet op zoek naar iemand om je jurk vanavond te verwijderen?’ Bijna. De woorden doen haar gelaat bevriezen, maar haar lichaam gaat onverminderd door met de soepele doch uitdagende danspassen die ze maakt. Geheel expres, zodat ze zeker weet dat hij zich ervan bewust is, laat de jongedame haar ogen dan ook over Noé's partner glijden. Ze weet heel zeker dat ze hem nog niet eerder heeft gezien, maar de manier waarop hij zich draagt doet vermoeden dat hij het volk gewend is en zich er comfortabel genoeg in voelt om op een bijna lege dansvloer te laten zien wat hij waard is. Interessant.
‘Als ik niet beter zou weten, zou ik denken dat je jaloers bent,’ spint ze, de onschuldige intonatie van haar woorden een sterk contrast met de hongerige blik in haar donkere kijkers. Ze weet dat ze zich aan het uitsloven is, ronddraaiend op haar hoge hakken, handen die uitnodigend over de lengte van haar lichaam sidderen op de maat van de opzwepende muziek.
‘Ik kom je morgenvroeg in ieder geval helemaal nergens halen,’ vervolgt hij nors. De zwakke leugen zorgt ervoor dat ze haar handen naar zijn nek laat gaan, zijn lichaam ermee tegen het hare trekkend zonder uit het ritme te vallen. Ze kijkt hem drie seconden enkel indringend aan, voor haar mondhoeken loom omhoog krullen.
‘Betekend dat—dat je bij mij slaapt vannacht?’ ze laat een vinger langs de zijkant van zijn hals omlaag glijden, een zigzag patroon over zijn witte overhemd trekkend. Dan geeft ze hem een klein duwtje en draait ze opnieuw rond haar eigen as, haar jurk glinsterend in het zonlicht en haar lijf aangedreven door champagne. ‘Dan moet jij je wel uitstekend gedragen vanavond, krasotka.’

Feel the fire, but do not succumb to it.

5 april 2020 - 20:36 Kefe is offline

Kefe 5051

A l t a i r D u n n
⊱ Ex male stripper ||| Mysterious stranger ||| Outfit ||| @ Dancefloor » Bar ~~w/ Noé~~ ⊰

Het complimentje valt goed, iets dat hij wel aan ziet komen. Het is en blijft hem echter wel duidelijk dat complimentjes haar moeilijk aangaan, en ondanks dat hij dat altijd ontzettend jammer vindt aan een dame, siert het sommige van hen — Noé behoort zeker aan die groep toe. Vooral in een omgeving als dit zal dat waarschijnlijk als een unicorn gezien worden. Toch maakt hij een notitie haar iets minder te plagen, want om haar telkens ongemakkelijk achter te laten na zijn woorden zal haar niet helpen.
‘Ik zou liegen als ik zeg dat het wel zo,’ ook Noé kijkt even rond, ‘het is algemeen bekend dat dit soort dingen in een vingerknip kunnen omslaan.’ Altair knikt begripvol, terwijl hij nog altijd haar bewegingen volgt. Hij weet maar al te goed hoe de rijken leven, en wanneer er alcohol gevloeid wordt maakt het niets beter — wel vermakelijker.
Wanneer ze wil antwoorden op zijn vraag of zij zich vermaakt, lijkt er iets te veranderen. Het stel dat zojuist de dansvloer betreden had, is even hetgeen waar haar aandacht naartoe gaat. Kort, waardoor hij even twijfelt — dat tot haar gezicht weer op die van hem gericht is. ‘Ik vermaak me prima.’ Geloofwaardig is het overduidelijk niet, waardoor zijn blik kort naar het andere stel glijdt, welke dame wel erg gefocust is op haar eigen dans, en minder op haar danspartner als het ware.
Zijn ogen rusten niet langer dan enkele seconden op het duo, voor deze Noé weer vinden. ‘Vind je het erg om zo nog wat drinken te halen?’ Altair glimlacht direct geruststellend op haar woorden, en schudt ook zijn hoofd. ‘Natuurlijk niet. Wil je iets anders drinken?’ Opnieuw pakt hij haar hand, en dwingt hij haar op een iets wat speelse wijze om haar opnieuw een rondje te laten draaien, juist omdat ze hem met haar blik duidelijk weet te maken dat het niets met hem te maken heeft. Natuurlijk heeft hij een idee, maar om haar nu lastig te vallen met vragen is niet aan hem.
‘Ik zal je niet langer weghouden van een welverdiend glaasje,’ zegt Altair vervolgens met een glimlach, voor hij zijn hand kort op haar heup legt ter indicatie dat hij stopt, voor hij op een rustige pas naar de bar wandelt. Hij heeft geen idee of ze de twee wil aanspreken, dus neemt hij zijn tijd voor nu — tot hij natuurlijk het idee zal krijgen dat ze juist weer toe is aan hem. Eenmaal bij de bar wacht hij dan ook geduldig af tot hij aan de beurt is, terwijl hij zijn blik nog eens rond laat glijden over de aanwezigen, terwijl hij in zijn ooghoek Noé onbewust in de gaten houdt.

I'm your little ray of pitch black.

6 april 2020 - 8:50 DevIce is offline

DevIce 195

Sebastian Justus Mcgawyer

Vanuit zijn ooghoeken ziet Sebastian dat Tinsley hem wenkt en even haalt hij opgelucht adem. Met de fles in zijn ene hand, en drie glazen in de andere loopt hij terug richting de dames, waar hij voor ieder een glas inschenkt en de fles daarna zorgvuldig terug zet op de grond. “Dus…” De jongen glimlacht schaapachtig. “Ik denk dat we allemaal wel wat te drinken kunnen gebruiken.” Seb laat zijn blik over Leo glijden, die er al iets beter uitzag dan toen hij richting de bar vertrok. Even glimlacht hij kort in haar richting, zijn ogen staan zacht. En ook Tinsley kan weer enigszins lachen, lijkt het. “Ik heb dit keer maar champagne meegenomen… Om te vieren dat ik weer terug ben?” De opmerking klinkt meer als een vraag en even wil Seb dat de grond onder zijn voeten verdwijnt maar hij besluit in plaats daarvan zijn glas te heffen als toast en vervolgens een grote slok te nemen.

In zijn hoofd malen de woorden rond, maar hij besluit niets van dat alles te zeggen en maar gewoon zijn mond te houden. God, hij zou nu wel iets kunnen gebruiken, zacht bijt Seb op zijn lip en heel even sluit hij zijn ogen terwijl hij zucht. Vluchtgedrag, Seb. Vluchtgedrag. Hij forceert een glimlach rondom zijn lippen. “You guys okay?”, vraagt hij dan. Zijn ogen schieten van Leo naar Lee en weer terug terwijl hij een hand in zijn broekzak stopt. "Lee... Misschien dat we later, morgen ofzo even met z'n tweeën kunnen praten?" Hij geeft Leonora een knipoog. "Dan kunnen we daarna gewoon zonder ongemakkelijke spanning met z'n drieën wat gaan drinken." Het is een brutaal voorstel maar ze moeten gewoon dingen fatsoenlijk uitpraten. De eerste stappen zijn gezet maar ze zijn nog lang niet waar ze willen zijn. "For old times sake.", lacht hij dan oprecht.

Even legt hij zijn hand op Leo's schouder waar hij zacht een kneepje in geeft waarna hij door zijn knieën zakt. "Luister... Ik vind het super dat je dit zo gepland hebt schat... Het is jammer dat het niet is gelopen zoals je hebt gewild maar ik... we kunnen er beiden in ieder geval aan werken om dingen te laten werken, oké?" Met zijn duim veegt hij een verdwaalde pluk haar uit haar gezicht. "Don't be so sad. En ik wil geen sorry meer horen voor goedbedoelde dingen." Even kijkt Sebastian zijn beste vriendin aan. "Dankjewel." Zegt hij dan, zachter. Zijn hand legt hij kort op Tinsley's knie "I missed you, gorgeous." Een oprechte lach siert dit keer zijn gezicht en met een zwaai zet ook Seb zich op het bankje, naast de dames.

If you want someone to trust you, you should give them a reason.

6 april 2020 - 14:23 LordJohn is online

LordJohn 10836

Leonora Paige Booth

19 — actress — at Ophelia's garden w/ Sebastian & Tinsley — outfit

‘Als het zo doorgaat ben jij niet degene die het doet, maar heb ik Fitz binnen vierentwintig uur weer achter me aan sjokken die Kars vervloekt,' merkte Tinsley op en Leo kon niet anders dan zacht grinniken. Ze reageerde verder niet echt en zag hoe Sebastian uiteindelijk met een fles champagne en drie glazen hun kant op kwam lopen. 'Zoals vanouds,' zei Lee en Leo glimlachte meteen en ging rechtop zitten zodat ze heel graag de alcohol in ontvangst kon nemen.
'Dus...' begon Sebastian en Leo nam een glas vast. 'Ik denk dat we allemaal wel wat te drinken kunnen gebruiken. Ik heb dit keer maar champagne meegenomen... Om te vieren dat ik weer terug ben?' Leo zag zijn blik wat vertrekken, maar hij verborg het goed door meteen een slok te nemen. Leo volgde zijn voorbeeld en nam een grote slok. 'You guys okay?' vroeg hij daarna en Leo keek kort opzij naar haar beste vriendin en knikte meteen.
'We're okay,' antwoordde ze meteen en oprecht en ze knipoogde naar Sebastian.
'Lee... Misschien dat we later, morgen of zo, even met z'n tweeën kunnen praten? Dan kunnen we daarna gewoon zonder ongemakkelijke spanning met z'n drieën wat gaan drinken. For old times sake.' Leo leunde wat naar achteren en bekeek haar twee beste vrienden even en kon het niet helpen zich weer even jaloers te voelen, maar ze drukte dat gevoel direct aan de kant. Het had niks met haar te maken. Toen Sebastian voor Leo neer knielde, glimlachte ze door zijn woorden en ze sloeg haar armen even stevig om hem heen.
'Sorry dat ik zoveel sorry zeg,' kon ze het niet helpen om zowel Lee als Sebastian te plagen en ze nam nog een grote slok van de champagne. 'Ik heb ons gemist.' Ze zette haar glas even op de grond en keek de tuin rond. 'Good to have you back, Sebastian,' zei ze toen en ze glimlachte en keek toen ook weer even de andere kant op naar Lee. Toen stond ze op en ze haalde diep adem, greep haar glas weer van de grond, dronk het leeg en schonk er nog een in. 'Ik wil geen drama, ik wil alleen maar gezelligheid en ik wil dansen!'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

6 april 2020 - 19:12 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Noé Binda Aitkin

"We are all a little broken.
But the last time I checked, broken crayons still color.”"

• 22 • At Ophelia's • w/ Altair • Outfit •

Hoewel ze het geprobeerd had, was het Noé niet gelukt om helemaal te voorkomen dat Altair op zou merken waarop ze zo reageerde — de blik die hij naar het tweetal wierp bewees dat wel, hoe kort het ook was geweest. Het lukte haar echter wel om het verdriet wat er achter verstopt zat verborgen te houden. Flauwtjes trokken haar mondhoeken daarom in een reactie dan ook iets op, eens zijn blik de hare weer vond.
Diep van binnen had Noé geweten dat het er een keer aan zat te komen — dit soort feesten vermijden was een gegeven wat ze niet kon blijven doen, dat had de blondine de afgelopen maanden al iets te vaak geprobeerd; met wat voor excuses dan ook. Zelfs haar ouders hadden er de laatste keren iets aan opgemerkt.
"Natuurlijk niet. Wil je iets anders drinken?"
Zacht pakt Altair haar hand weer vast en dwingt hij Noé op een subtiele doch speelse manier om weer een rondje te draaien. Door het gebaar in deze handeling en de warme uitdrukking op zijn gezicht weet Noé zich voor heel even weer te herpakken en glijdt er een glimlach haast als vanzelf over haar lippen heen. Losjes pakt Noé met haar vrije hand ondertussen het dunne stof van haar rok beet en sluit ze heel even haar ogen — hopende dat ze in de luttele seconden van haar draai alles weer even terug kon vergeten.
"Ik zal je niet langer weghouden van een welverdiend glaasje," zegt Altair zodra Noé weer stilstaat en hij zijn hand kort op haar heup plaatst, ten teken dat hij stopt.
"Dankje."
Hoewel het slechts een fluistering is, weet Noé het woordje hard genoeg over te brengen voor Altair om het te horen. De blondine waardeerde het dat hij niet direct vroeg wat er aan de hand was, of waarom ze zo van slag leek te raken. Toch wist Noé eveneens dat deze vraag wel ging komen, tevens een van de redenen dat ze een stevigere borrel nodig had.
Heel even laat de blondine haar blik rond glijden, terwijl Altair haar voor gaat in de richting van de bar, waarna ze de jongeman al gauw besluit te volgen en haar bruingroene kijkers weer op hem richt. Er was geen enkele reden waarom ze nog langer op de dansvloer zou blijven nu haar danspartner al naar de bar was gelopen en een ongemakkelijke begroeting zag Noé al helemaal niet zitten, ook al dacht een klein deel daar wellicht anders over.
Het laatste wat Noé wilde zijn, was een onderdeel van de vingerknip die de sfeer om kon laten slaan — al helemaal niet nu ze eindelijk weer eens een gezellige avond leek te hebben.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Index RPG Actieve Topics Zoek