[RPG • 0] Experium || 05 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 12:36 ]

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Had ze iets minder brutaal moeten zijn in haar brief? Ze wist het niet zo goed. Nu de brief daar op hem lag te wachten, wist ze niet zeker meer of ze wel blij was met wat er op papier stond. Wat zou hij van haar denken? Haar blik ging in de richting van de Lions tafel, waar ze de donkere krullen van Fox wist te onderscheiden van de rest. Hij zag haar niet kijken, waardoor ze even onbeschaamd naar hem kon staren. Ze betrapte zichzelf erop dat ze zijn krullen ontzettend schattig vond en dat er automatisch een glimlach op haar gezicht kwam. Het was dat Fayr haar per ongeluk even aanstootte, dat ze de blos naar haar wangen voelde stromen en gauw de andere kant op keek. Precies op dat moment kwamen Jester, Onyx en de nieuweling de zaal binnengerend. Het leek alsof ze in een haast waren geweest en nieuwsgierig keek Vienna even hun kant op. Echter voor ze kon volgen wat de jongens deden, klonk er een scherp geluid van de microfoon. Vienna keek nieuwsgierig op, terwijl de oude geluidboxen bovenaan het plafond tot werking kwamen.

"Jongens en meiden,

Bij deze willen we jullie vermelden dat we ervoor gekozen hebben een officiële opening te doen voor onze zuivering.
Aankomende zaterdag hebben jullie een bal! Een date is hiervoor verplicht. Het is aan de heren om een dame te vragen voor het feest.

Ik wens jullie een fijn feest.

Vienna keek vol enthousiasme naar Fayr en trok aan haar arm. Er ging een gons van vrolijkheid door de zaal, waarbij elke leerling enthousiast leek voor het bal. Ze zou een mooie jurk aan mogen! En Fayr en zij moesten gewoon een avondje tutten, omdat het kon! En dansen en muziek en alles! Even dacht ze na over de tweede boodschap. Je moest met een date naar het feest. Ergens wist ze wel met wie ze wilde, maar ze wist ook dat hij haar nooit zou vragen. Onbewust keek ze naar de tafel van de Lions en zag twee bruine ogen terugkijken.

[ bericht aangepast op 13 maart 2020 - 23:15 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam staarde naar het tafelblad nadat hij de mededeling had gehoord. Iedereen klonk enthousiast, maar hij hoorde alleen maar de laatste woorden door zijn hoofd gonzen. Dat een date verplicht was. Dat een jongen alleen met een meisje mocht gaan. Niet dat hij anders Michiel had durven vragen, maar het voelde wel als een bevestiging dat wat hij voor zijn vriend voelde verkeerd was, dat er iets mis met hem was omdat er geen enkel meisje was geweest dat tot nu toe zijn aandacht had getrokken en wél twee jongens. Hij probeerde wat enthousiasme bij elkaar te schrapen, maar het lukte gewoon niet. Wie moest hij nou vragen? Agami was de enige die in hem opkwam. Met de andere meiden had hij nauwelijks gesproken. Maar hij gunde het haar ook om gevraagd te worden door een jongen die wél leuk was, die haar niet koos omdat hij niet wist wie hij anders moest kiezen. Hij had spontaan geen honger meer en met kleine hapjes at hij verder, puur omdat hij niet wilde laten zien dat er wat mis was. Uiteindelijk slaagde hij er toch in om zijn zware hoofd op te heffen en vluchtig naar Michiel te kijken, benieuwd of hij ook enthousiast was of er ook als een berg tegenop zag omdat hij, nou ja, toch ook niet de populairste jongen van de school was.

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx

Een bal. Hoe verzonnen ze het. Nou, dan gingen ze er ook een onvergetelijk bal van maken ook.
'Bij dezen: dibs op Jesterina,' zei hij. 'Volgens mij staat een jurk jou prachtig.'

Every villain is a hero in his own mind.

Fox

Oeh, een bal! Fox was meteen enthousiast. Hij hield wel van een goed feestje en hij liep graag met een mooie dame of heer aan de arm. Zijn blik gleed naar de tafel van de Panthers en hij knipoogde even naar Vienna toen ze zijn blik ving. Toch was zij de enige op school met wie hij helaas níet samen gezien kon worden, dus zij moesten nadien maar ergens hun eigen privé-bal houden. Want hij wilde haar toch wel een keer in zijn armen houden…
Zijn aandacht verplaatste zich naar de jongen die schuin tegenover haar zat, de knappe violist. Hij tuurde naar zijn bord en zag er verslagen uit. Was hij bang dat hij niemand durfde mee te vragen? Fox dacht dat die angst wel gegrond was, als hij keek hoe stuntelig hij vanmiddag op hem had gereageerd. Al vond hij het wel schattig.
Zou hij ja zeggen, als Fox hem meevroeg? Hij kon wel een glimlach op zijn gezicht gebruiken en Fox wist zeker dat een avond met hem een geslaagde avond was. Ze zaten dan wel in een andere afdeling, maar er waren hun verder geen restricties opgelegd en het was nogal lame als je als hetero-jongen maar uit vijf meisjes kon kiezen. Als je niet snel genoeg handelde, bleef er amper een keuze over. Nu had hij de mazzel dat zijn keuzemogelijkheden dubbel zo groot waren, dus zelfs als de Panther hem afwees, dan vond ie wel iemand anders.
Het was de moeite waard, veel te verliezen had hij toch niet. Nu moest hij alleen iets leuks bedenken om hem mee te vragen, iets waardoor hij gewoon geen nee tegen hem kón zeggen. Iets wat heerlijk cheesy en romantisch was, maar waar hij zo door moest glimlachen dat die glimlach zelfs bleef staan als hij tóch met een ander besloot te gaan, zodat Fox in elk geval wat leuks had om naar te kijken. Ja – hij zag het al helemaal zitten.
Hij trommelde met zijn vingers op de tafel. Kom maar op met die geweldige ideeën!

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 9:48 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Jesterina? Yrla had al bijna zijn mond geopend om te reageren met een grijns, maar besefte toen dat hij niet op goede voet stond met zowel Onyx als Jester. Een spottende opmerking dan maar... "Het spijt me, Onyx. Je zal toch iets aan je ogen moeten doen. En anders is Jester wel de lelijkste vrouw die ik ooit heb gezien." Hij gunde zijn beste vriend niet eens een blik, omdat hij bang was door de mand te vallen. Yrla liet zijn ogen vallen op Vienna, die schuin tegenover hem zat. "Ik zal je laten zien hoe je een vrouw vraagt." De jongen wipte op en sprong over de tafel heen. Hij liep naar het bruinharige meisje toe en legde een hand op de schouder van Vienna. Het meisje leek uit een droom te ontwaken en keek nieuwsgierig naar hem op. "Zeg Vien," Maar voor hij zijn zin af kon maken, schreeuwde de idioot aan de andere kant van de tafel door hem heen.

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Dezi keek tevreden de tafel rond. Kwam dát nou even mooi uit. Dit was de perfecte manier om 8175 aan zich te binden. Die keek zo beteuterd naar beneden dat de gedáchte dat hij iemand moest uitvragen hem al bijna een hartaanval bezorgde. Nou, ze zou het hem makkelijk maken. Morgen vroeg ze hem mee voor een avondwandeling, daarna liet ze subtiel weten dat ze het leuk zou vinden als hij haar zou vragen… Dat deed ie dan vast, om te voorkomen dat hij alleen overbleef. Vervolgens had ze een avond lang de tijd om hem om haar vinger te winden. Kreeg ze met een beetje mazzel toch nog de kans om te ontdekken wat hij onder die kleren verborg, en zodra ze al haar webben om hem heen gesponnen had en zij nog maar de enige was aan wie hij aan kon denken, zou op zijn hart stampen zodat hij nooit meer iemand zou vertrouwen. Kneus was haar enige obstakel – de enige troost die hij zou vinden. Die vriendschap moest ook kapot, maar daar konden ze vast wel wat op bedenken…

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Een bal? Michiel had nog niet eerder een feestje meegemaakt op de school. Meestal waren feesten die er waren georganiseerd door het house, en vaak alleen bestemd voor Namen. Hij moest alleen een meisje vragen... En direct zakte de moed in zijn schoenen. Geen enkel meisje zou met hem naar dat feest willen. Hij was de grootste kneus van de school, dus niemand uit het house zou met hem willen. Misschien dat hij een meisje uit een ander house moest vragen, al voelde dat gek genoeg als verraad. Hij keek naar Adam die naast hem zat en de jongen was al net zo wit weggetrokken als hij. Michiel vroeg zich af wat in Adam zijn hoofd omging, toen de jongen net op dat moment opkeek naar hem. Hij zond Adam naast hem een glimlachje, in een poging hem iets op te vrolijken. Om een of andere reden had Michiel het gevoel dat hij dat nu nodig had. Hij zuchtte even en liet toen zijn blik naar de meiden aan de overkant gaan.
      Zijn blik viel op Vienna. Misschien moest hij Vien vragen om mee naar het bal te gaan. Hun band leek de laatste tijd verbeterd, waardoor hij zichzelf nog een klein kansje gaf dat ze wel met hem wilde gaan. Daarnaast misschien kon hij dan uitzoeken wat dit nu precies tussen hen was. Adam had hem uitgelegd wat verliefd zijn was, het bal was de beste plek om uit te zoeken of hij ook werkelijk iets voor haar voelde. Hij wilde nu weten wat het nu precies was tussen hem en Vienna. Misschien straks na het eten dat hij haar kon vragen. 7223 knikte voor zichzelf en voelde de spanning bij het besluit dat hij genomen had.
      Op het moment dat hij Yrla aan zag komen, zakten zijn wenkbrauwen direct naar beneden. De zelfingenomen grijns op zijn gezicht, de manier waarop hij zelfverzekerd naar Vienna liep, iets klopte niet aan die gast. Op het moment dat hij een hand op Vienna haar schouder legde en de eerste zin zei, begreep 7223 ineens wat Yrla van plan was. "Wil je met mij naar het bal?!" 7223 sloeg een hand voor zijn mond en voelde een blos naar zijn wangen stijgen, omdat hij zeker wist dat hij geschreeuwd had. Hij was ook plots opgestaan om zijn vraag kracht bij te zetten en hij ging beschaamd weer zitten. Het feit dat hij Vienna hoorde lachen, maakte zijn blos alleen nog maar erger. Wat had hij zichzelf voor lul gezet...

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Ze schrok van de jongen tegenover haar, die zo plots overeind was gekomen. Het duurde even voor ze besefte welke vraag hij had gesteld en keek toen op naar Yrla, die vast hetzelfde van plan was geweest. Ze schoot in de lach toen ze zijn verongelijkte gezicht zag en de irritatie op zijn gezicht. Ze schudde lachend haar hoofd en keek toen naar 7223. Toen ze zag hoe ongemakkelijk hij erbij zat, besefte ze wat voor muts ze was op dit moment. Hij dacht vast dat ze hem uitlachte, maar in feite lachte ze om Yrla die zojuist afgetroefd was. Die eer wilde ze 7223 wel geven, trouwens. Hij was nu eenmaal de eerste die het gevraagd had, toch? Ze legde haar hand op die van 7223 en wachtte tot hij naar haar opkeek. "Ik ga graag met je naar het bal."

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Het was allemaal zo snel gegaan… Adam kon het niet bijbenen. Opeens schreeuwde Michiel door de hele zaal heen dat hij met Vienna naar het bal wilde gaan. Als hij nog getwijfeld had of hij verliefd op Vienna was, dan was die vraag nu wel beantwoord. En Vienna… Vienna wees Yrla af, voor Michiel. Ze had zelfs zijn hand gepakt.
Adam voelde zich misselijk. De tranen sprongen in zijn ogen en hij schoof van de bank af en mompelde dat hij naar de toilet moest. Hij walgde van zichzelf. Hij zou blij moeten zijn voor zijn vriend, maar in plaats daarvan had hij het ijskoud en voelde hij steken in zijn buik.
Een traan kriebelde langs zijn wang toen hij de eetzaal verliet en hij sloot zich vlug op in de wc. Daar haalde hij een paar keer diep adem. Het sloeg nergens op dat hij zo heftig reageerde. Was hij bang dat Vienna en Michiel binnenkort een stel zouden zijn? Hij wist maar al te goed dat Vienna hem niet mocht, hij was bang zijn enige vriend kwijt te raken.
En hoe kon hij ooit naar het feest gaan? Als hij de hele tijd naar hen zou moeten kijken? Misschien moest hij zich ziek melden, dan hoefde hij ook niemand te vragen. Gewoon zo veel mogelijk op zijn kamer blijven. Hij veegde langs zijn ogen en haalde bibberend adem, maar hij wist niet hoe hij zich moest herpakken en de schijn moest wekken dat er niets aan de hand was.

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 10:37 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij voelde de woede door zijn aderen stromen. Hoe durfde de naamloze hem af te troeven?! En Vienna accepteerde zijn vraag ook nog! Hij wilde net tegen 7223 beginnen te bijten, toen zijn vriendje naast hem opstond. Yrla volgde de jongen verbaasd met zijn ogen en zweerde dat hij tranen over de wangen van de jongen zag lopen. Even trok Yrla een wenkbrauw op in een vraag. Direct viel het kwartje bij hem. Hij had eerder bij de jongens gevraagd of de kneuzen een setje waren, maar Yrla begreep nu dat de liefde waarschijnlijk van een kant kwam. Even keek hij woest naar de jongen aan de overkant van de tafel, die nogal overdonderd leek te zijn. En daarna ging hij op supersnelheid achter 8175 aan. Hij was daarmee precies op tijd, want hij zag nog net hoe 8175 in een van de toiletten verdween. Dezi wilde niet functionerende naamlozen? Die kon ze krijgen! Yrla opende heel rustig de deur. De jongen had zich opgesloten in een van de toiletten, waardoor Yrla gedwongen was om op hem te wachten. De jongen leunde tegen een van de wastafels aan. Geduld was niet een van zijn sterkste kanten, maar het vooruitzicht om de naamloze volledig in de grond te boren, zou hem helpen.
      Na enige tijd kwam de jongen tevoorschijn uit een van de toiletten. Yrla voelde een gemene grijns op zijn gezicht zakken. "Ik weet nu niet wat ik zieliger vind, het feit dat kneus denkt dat hij een kans maakt bij Vienna. Of het feit dat hij niet in de gaten heeft dat zijn beste vriend smoorverliefd op hem is." Yrla sprintte naar voren en greep de deur vast om te voorkomen dat de jongen de wc-deur weer dicht zou trekken. "Walgelijk, vind je ook niet? Kneus heeft ten minste nog smaak, hij valt op meiden. Maar twee mannen samen, de ultieme horror."

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam stond als verstijfd in de deuropening en staarde Yrla aan. De tranen die even waren opgehouden, keerden gelijk weer terug naar zijn ogen.
'Ik... ik kan er ook niks aan doen,' fluisterde hij. 'D-denk je dat ik dit wil? Natuurlijk niet.'
Met zijn schouder veegde hij langs zijn ogen, zijn onderlip trilde.
Hij zou het nu aan Michiel vertellen. En Michiel zou hem gelijk geven, hij zou het ook de ultieme horror vinden. Ze zouden nooit meer samen kunnen zwemmen, want Michiel zou weten dat hij zijn ogen niet van zijn lichaam kon afhouden. Misschien wilde hij niet eens meer een kamer delen!

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Hij was verbaasd geweest. Had ze nu werkelijk ja gezegd op zijn vraag? Dat maakte hem werkelijk nog zenuwachtiger dan de vraag stellen. Nu moest hij echt met haar naar het bal. Hij was zo overdonderd geweest dat hij nauwelijks had gemerkt dat Adam was opgestaan. Michiel had hem vol verbazing achterna gekeken, terwijl Adam de eetzaal uitrende. Aan zijn houding te zien was Adam nogal van streek. Even keek hij verbaasd naar de meiden tegenover hem, die net zo verbaasd terugkeken. Daardoor ving hij de blik van Yrla op, die daarna in het niets verdween. "Dat kan nooit wat goeds betekenen!" Michiel kwam uit de banken omhoog en trok 8102 aan haar mouw, die verderop zat bij Jester en Onyx. "Kom op, we moeten A - 8175 zoeken. Yrla is hem achterna, dat kan nooit best zijn." Hij keek de andere twee jongens ook even streng aan, voor hij naar de deuropening verdween met Agami in zijn spoor. "We moeten Adam vinden voor Yrla dat doet, hij leek nogal van streek. Wil jij terug naar ons house? Dan zoek ik eerst hier de gangen af. We berichten elkaar als we iets gevonden hebben, oke?"

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 11:07 ]

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Yrla schoot in de lach, zodra hij het gesputter van Adam hoorde. Al klonk zijn lach hol en leeg. "Niets aan doen? Arm schaap. Natuurlijk kan je er wat aan doen. Op mannen vallen is een ziekte. En voor elke ziekte is een geneesmiddel, niet waar?" Hij keek neer op het bange schaapje naast hem wat zich angstvallig aan de deur vasthield. "Het is walgelijk." Yrla gaf een klap tegen de deur waar de jongen tegen stond en nam walgend een paar passen afstand van Adam. Voordat Adam zich echter kon verstoppen, sloeg hij het onderwerp om. "Hoe zou 7223 eigenlijk reageren als ik het hem vertel?" Hij zette een grijns op en daagde Adam uit om tevoorschijn te komen.

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 11:39 ]

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

'Ik heb mijn toetje nog niet eens op,' protesteerde Onyx. Hij begreep de commotie niet echt. Yrla ging die knul heus niet fileren. Hij kreeg hoogstens wat eten over zijn hoofd.

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Ieder woord voelde als een dolksteek. Hij had zijn armen beschermend om zichzelf heen geslagen, maar natuurlijk bood dat geen enkele weerstand tegen Yrla's venijn.
'Zeg het alsjeblieft niet tegen hem,' fluisterde hij. Natuurlijk - het was zinloos. Hij wist dat Yrla het hem toch wel zou vertellen, waarom zou hij dat níét doen. Hij was een pestkop, hij genoot van mensen pijn doen. Toch leek smeken het enige wat hij moest doen.

Every villain is a hero in his own mind.