[RPG • 0] Experium || 03 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 14:22 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Fox had een bord bonen opgeschept gekregen en een stuk vlees. Vlees at ie liever niet, dat was toch anders wanneer je jezelf in een dier kon veranderen. Meestal maakte hij een van zijn tafelgenoten er blij mee. Daar zat nu alleen zijn minst favoriete tweetal, die te druk met nare plannetjes was om op hem te letten. Hij liep naar de tafel van de Panthers, waar hij Vienna’s waakhond zag zitten samen met de jongen met de mooie glimlach.
‘Geef deze maar aan Vienna,’ zei hij terwijl hij het stuk vlees op het bord van de jongen schoof met wie hij het meisje had zien knuffelen. ‘Misschien kan ze nog een kleine oppepper gebruiken na dat hele gedoe met mijn afdelingsgenoten.’
Hij trok zijn bord weer terug en wenste ze smakelijk eten. Nieuwsgierig dwaalden zijn ogen even af naar de jongen met de lichtgetinte huid. Zijn gezicht had iets liefs, en van dichtbij vond hij hem nog knapper dan hij al van veraf was geweest. Fox glimlachte naar hem, hopend dat hij er eentje terug kreeg. De jongen sloeg echter zijn ogen neer en kreeg een rossige gloed op zijn wangen.
Oei, die was verlegen. Hopelijk vond hij hem nu geen creep.
Vlak voor hij door wilde lopen keek de jongen weer op en liet een trillend glimlachje zien, eentje waar hij zijn duim zachtjes langs wilde strijken tot hij een échte glimlach toonde. Fox hield zijn blik even vast, glimlachte nog een keer en bedacht toen dat hij hier veel te lang stond.
Hij scheurde zijn blik los van de jongen en haastte zich vlug naar zijn eigen tafel toe. Twee van de meisjes waren ook aangeschoven, maar er was niemand die een opmerking maakte.
Zodra hij op zijn stoel zat, boog Tony naar hem toe. ‘En? Weet je al wat?’
Hij dempte zijn stem. ‘De indeling is hetzelfde als bij ons. Het is de eerste kamer rechts in de meidenvleugel. En jullie hebben mazzel – dat drakenwijf slaapt in de andere kamer. Have your fun.’
Hij gruwelde bij die woorden, maar hij hield zich voor dat Vienna geen gevaar zou lopen en vond al snel zijn eetlust terug.

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam wist niet wat hem overkwam toen er opeens een knappe jongen van een andere afdeling bij hen kwam staan en een stuk vlees op Michiels bord schoof. En hij wist al helemaal niet waar hij kijken moest toen de jongen hém recht aankeek en hem – zoals de meesten – geen minachtende blik toewierp omdat hij nieuw was, maar naar hem glimlachte. Geen arrogante glimlach zoals hij bij Onyx had gezien, maar een… lieve glimlach. Eentje waar hij het warm van had gekregen.
‘Wie was dat?’ vroeg hij Michiel zacht toen de jongen weggelopen was. Nog steeds een beetje verward keek hij naar het extra stuk vlees op Michiels bord. Waarom moest hij dat aan Vienna geven? Was dat haar vriendje? Wist deze jongen dat ook Michiel een oogje op haar had en had hij dat er zo in willen wrijven? Maar zijn glimlach had zo oprecht geleken… Hij begreep er niets van.

[ bericht aangepast op 4 maart 2020 - 8:17 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr Fixfault

      "Is goed. Eerst eten, dan die stomme vergadering en dan ervoor zorgen dat die twee Lions precies krijgen waar ze om gevraagd hebben," zei ze vastberaden. Ze haakte haar arm door die van Vienna en gezamenlijk liepen ze naar de eetzaal.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Experiment 8102

Er waren nog niet zoveel mensen toen ze binnenkwam en 8102 sloot onopvallend aan in de rij. Haar ogen vlogen door de zaal, en bleven hangen bij Yrla die net aanschoof. Ze slikte en keek weer weg. Kalm blijven. De andere twee naamlozen zaten al bij elkaar aan de tafel van de Panthers. Gelukkig. Iets met strength in numbers? Haar avondeten bestond uit wat aardappelen en snijbonen, met een klein stukje vlees en een glas water. 8102 vond alles prima op dit moment. Onderweg naar hun tafel hield ze haar blik strak naar voren gericht en keek niet één keer over haar schouder of voorbij de jongens naar Yrla. Ze was helemaal niet bang. Wat ze had gedaan was heel normaal. De anderen zaten fout, niet zij.
      8102 zette haar dienblad tegenover de twee jongens neer. "Hoi," zei ze. "Mag ik bij jullie komen zitten?"

[ bericht aangepast op 4 maart 2020 - 10:09 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Studieobject 7223

Ietwat verbaasd keek 7223 Fox de Lion achterna. Hij had het gesprek van die middag al vreemd gevonden, maar dit was helemaal een verassing. 7223 wist nog niet zo goed wat hij van de jongen moest denken, al kreeg hij een beter gevoel bij hem dan bij Yrla. Hij begroette 8102 even kort toen ze aan kwam lopen en knikte zijn hoofd, aangezien hij net een hap eten genomen had. Hij wilde vertellen over het idee van Adam die avond, maar voor hij de kans kreeg kwamen ook Fayr en Vienna bij hen aan de tafel zitten. Al grijnzend schoof de jongen het stuk vlees wat hij gekregen had op haar bord en de vreemde blik waarmee ze hem aankeek, moest hij alleen al om lachen. "Heb je gekregen van je nieuwe aanbidder," zei hij met een grijns. Voor heel even keek ze hem met opgetrokken wenkbrauw aan, maar toen 7223 voor zijn hoofd langs schudde alsof hij door een lange bos haar krioelde, schoot er een blos naar haar wangen. Om een of andere reden schoot 7223 in de lach. Waarom was dit zo leuk Vienna zo te plagen?

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Michiel had geen antwoord gegeven op zijn vraag, waarschijnlijk omdat 8102 er net bij was komen zetten en hij weer afgeleid was geraakt. Hij liet het er maar bij. Het verbaasde hem toen hij hoorde hoe luchtig de jongen over Vienna's geheime aanbidder sprak. Hij klonk niet verdrietig - niet zoals Adam zich gevoeld had dat toen hij had gedacht dat zijn vriend het meisje leuk vond. Had hij er dan toch naast gezeten? Misschien had die kleur wel iets heel anders betekend. Of was Vienna misschien degene geweest op wie hij jaloers was? Zou hij Yrla leuk vinden? Hij schudde het idee van zich af. Dat sloeg nergens op. Hij had zijn vriend gewoon verkeerd gelezen, dat was alles, en hij voelde zich nu nog stommer omdat hij zo in paniek was geraakt. Het was maar goed dat Michiel niet geprobeerd had om er dieper op in te gaan.
'Heb jij al bijles gehad?' vroeg hij nieuwsgierig aan 8102. Hij wilde graag ook met haar een band opbouwen, zodat hij ook iemand buiten Michiel had en hij iemand had om naartoe te gaan als zijn gevoelens voor zijn vriend hem te veel werden. 'Voor je gave?'

Every villain is a hero in his own mind.

Experiment 8102


Het meisje schudde haar hoofd. “Bijles? Nee, ze hebben me één keer aangesproken en het gehad over tekenen, maar verder heb ik alleen mijn gavelessen. Jij wel dan?”

[ bericht aangepast op 4 maart 2020 - 16:26 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

'Jester en Onyx hebben mij vandaag geholpen en eh,' hij knikte opzij naar Michiel, hij kon zich zijn nummer niet meer herinneren, 'en Jester heeft hem gisteren ook goed op weg geholpen. Misschien kunnen ze jou ook helpen. Ik zat er niet echt op te wachten, maar ik ben blij dat ze me toch overgehaald hebben.'

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Was Fox voor haar langs geweest? Ze reageerde niet op 7223 zijn plagende woorden, maar voelde wel een blos naar haar wangen stijgen. Waarom was hij haar komen opzoeken? Was dat niet gevaarlijk geweest? Ze sneed een stukje van het vlees af en stak het in haar mond. Ze zou hem morgen wel bedanken. Even keek ze naar Fayr. Ze was zenuwachtig voor vanavond, maar samen met Fayr zou alles goed komen.

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Hij haakte weer in bij het gesprek van Adam en 8102, toen Vienna niet reageerde. "Oh, over dat gesproken ik moet zo nog even langs Jester, niet vergeten." Hij keek 8102 met een grijns aan. "Oh! En Adam had een goed idee. Toch, Adam?!" Hij keek even naar Adam met een grijns. Michiel wil de 8102 wel het vertellen, maar het was niet zijn idee en hij wilde niet met de eer weglopen.

[ bericht aangepast op 4 maart 2020 - 15:29 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Michiel liet het klinken alsof hij iets briljants had bedacht, terwijl dat helemaal niet het geval was. Hij had dan ook niet echt een strak omlijnd plan van hoe de avond eruit moest zien. Hij liet het volume van zijn stem iets dalen, al dacht hij niet dat er ook maar iemand aandacht aan hen zou besteden. 'We hoorden dat de anderen straks een vergadering hebben, dus ik dacht... Misschien kunnen wij met z'n drieën onze eigen "vergadering" hebben en gewoon iets leuks doen? Ze willen vast dat we ons buitengesloten voelen en daarmee maken we dan een punt dat het ons niets kan schelen.'
Een beetje onzeker keek hij Michiel aan. Het plan had meer op een plan geleken toen hij het alleen aan Michiel had geopperd.

Every villain is a hero in his own mind.

Experiment 8102

      "Jester en Onyx hebben je geholpen?" 8102 leunde geïnteresseerd iets verder naar voren. "Wat hebben ze gedaan dan?" Ze schoof wat aardappel en boontjes op haar vork en nam een hap. "En ik ben helemaal voor onze eigen vergadering. Misschien kunnen we wel met onze gaven oefenen. Elkaar helpen enzo." Het laatste voegde ze er zo nonchalant mogelijk aan toe. Als die twee van Jester en Onyx lessen kregen, betekende dat in ieder geval dat de jongens het belangrijk vonden dat ze hun gave onder de knie kregen, niet om hun hoofden als wc-borstels te gebruiken. Nu ze erover nadacht, die twee waren ook niet boos geworden op haar vanmiddag.

[ bericht aangepast op 4 maart 2020 - 16:23 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi

De zeven Panthers waren in de zithoek van hun campus gaan zitten. De drie kneuzen hadden zich zonder morren uit de voeten gemaakt en ze was blij dat ze daar niet wéér een discussie over hoefden te voren. Ze zat naast Yrla op de bank. Zijn aanwezigheid stelde haar gerust. Ze wist dat sommigen het niet eens waren met hoe ze vanmiddag had gehandeld en ze was blij dat Yrla het in ieder geval wél met haar eens was.
'Goed,' begon ze. 'Misschien moeten we dit er sowieso in houden. Een wekelijks moment waarop we bij elkaar komen om de vorderingen te bespreken.' Ze keek de anderen vragend aan.
'Goeie,' vond Onyx.
Dat ene woordje stelde haar ook gerust, Onyx was nou eenmaal niet iemand die ze graag tegenover haar had staan.
Zijn volgende woorden hielpen die geruststelling meteen weer om zeep. 'Ik stel ook voor dat we jou een week geven om je te bewijzen, Dees. Daarna kunnen we opnieuw stemmen.'
Dezi klemde verhit haar kaken op elkaar. 'Dat is nergens voor nodig.'
Hij haalde zijn schouders op. 'Een beetje druk is goed. Daar presteer je beter van.' Hij gaf haar een arrogante knipoog.
'Best dan,' gromde ze. Hoe dan ook zou ze een extra stem hebben van Yrla, dus er was eigenlijk niets waar ze zich druk over hoefde te maken.

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

'Ze hebben me uitgelegd hoe ik ervoor kan zorgen dat ik mijn gave beter in de hand heb en waar ik me op moet richten om te voorkomen dat ik ongewild door de tijd ga reizen. Maar ik doe het liever niet zonder mijn mentor of zonder hen,' gaf hij toe. Hij keek Michiel even aan. Die had ook met zijn gave willen oefenen, maar het had geklonken alsof hij dat liever met zijn tweeën wilde doen en dat begreep Adam wel. Hij werd ook zenuwachtig van toeschouwers.

Every villain is a hero in his own mind.

Experiment 8102

      Er kwam een vaag idee van een hoopvol plan op in haar hoofd. 8102 wierp een blik over haar schouder richting Yrla en legde haar bestek neer. "Dit gaat vast heel stom klinken, maar als ik niets ga zeggen dan word ik gek. Vanmiddag, tijdens de lunch, hadden ze ook al zo'n vergadering. En ik dacht ongeveer hetzelfde als jullie: belachelijk. Ik ben immers ook een panther, toch? Naam of niet?" Ze keek hen om beurten onzeker aan. "Yrla en Dezi vonden dat... niet zo leuk. Nu net voor het eten heeft hij me opgezocht en gezegd dat ik me maar beter morgenochtend bij Dezi kon melden, want anders mocht hij losgaan. Als Jester en Onyx jullie echt hebben geholpen, kunnen jullie hen vragen mij ook zo'n les te geven? Misschien als ik eindelijk mijn naam heb, dat Yrla me met rust zal laten, de creep."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.