• BRIARWOOD HIGH


                      BEGINNING                        

    Het is dinsdag 18 september. De nieuwe directeur heeft net in zijn ochtendpraatje vermeld dat er komende vrijdag een gala zal zijn. Dit is het allereerste gala sinds jaren, dus iedereen is acuut in rep en roer. Daarna kwam hij ook nog met een schokkende mededeling aan: iedereen is verplicht met een date te komen en een jongen dient een meisje te vragen. Het gala is verplicht. Ben je niet aanwezig? Een week nablijven. Heb je geen moeite gedaan voor een date? Twee weken nablijven. Het schoolhoofd hoopt hiermee te bereiken dat jongens en meisjes elkaar met respect behandelen.
    Tijd: 15:15u (de school is net klaar voor die dag)
    Temperatuur: ☼ 20 ºc
    Thema: Fall

    * Als een personage iemand op date gaat vragen, vermeld dat even in het praattopic. Dan houd ik een lijstje bij.


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Johan Boyd van Helsing

    boyd ━ 18 ━ the inker ━ Joëlle,Theo&Vincent ━ coffee

          Drie verschillende reactie's kreeg ik op de mededeling over mijn date. Ik moest even lachen, om alle drie.
          'Jij laat er ook geen gras over groeien,' hoorde ik Vincent zeggen. 'Oh, en wie is jouw date dan?' Vroeg Theo meteen nieuwsgierig, waardoor ik even grinnikte. Joëlle had haar nieuwsgierige kijkers ook op mij gericht.
          'Well... Ik heb Amani mee gevraagd.' Glimlach ik trots naar mijn vrienden. Ik moest nu inderdaad een pak hebben en misschien moest ik zelfs even langs de kapper.
          'Ik hoef trouwens geen pak meer, ik heb er nog wel één.' Zei Theo, waarop ik even knikte. ''Ik denk dat dit betekend dat we allemaal moeten shoppen.' Ging Vincent er op in terwijl hij opstond. Ik stak een sigaret op en keek hoe Joëlle ook opstond.
          'Maar Joëlle, ik weiger iemand te vragen over een sms'je, of een appje. Nee, face-to-face, iets uit een 80's film.' Ik moest even lachen om Vincent zijn statement, waarna ik een hijs nam van de sigaret. De rook ging via mijn mond mijn neus weer in terwijl ik luisterde naar het gesprek. Joëlle haalde haar hand door haar haren en liep weg van het bankje, waardoor ik opsprong en achter haar aan ging.
          'Waar gaan die mooie beentjes naartoe? Jurken passen?' grinnikte ik vervolgd door een hijs van de sigaret. Ik bekeek Joëlle even en blies de rook langzaam uit.
          'Wil je helpen met een fatsoenlijk pak uitzoeken?' vroeg ik haar voorzichtig. Ik haatte het om hulp te vragen, maar een pak uitzoeken... dat kon ik onmogelijk in mijn eentje doen. Amani was wel een dame waar ik moeite voor wilde doen. Ik had weer een hijs van de sigaret genomen en hield hem even kort in de lucht, voor Joëlle. Ik had eigenlijk geen idee of ze wel eens rookte.
          'Wil je een hijs? of een eigen sigaret?' stelde ik twijfelend voor. Ergens had ik het idee dat ze helemaal nooit rookte en me ter plekke op mijn kop zou slaan omdat ik het aanbood.


    - thank you for existing -

    Sydney Cox
    17 — ex-slut (now baby momma) — in her kitchen — Roman — outfit

    'Eigenlijk was ik van plan om gewoon in een shirt en mijn joggingsbroek te komen.' Ik schud mijn hoofd wat afkeurend. 'Maar ik denk dat ik ergens wel een pak vandaan moet kunnen krijgen. Alleen voor die avond. Maar alleen als ik jou in een jurk te zien krijg. Ik kan je meenemen naar de winkels? Zeg het maar, je weet dat ik een geweldige smaak heb mocht het op jou aankomen.'
          Lachend rol ik met mijn ogen en ik plof naast hem op de bank neer. 'Jij ziet het liefst elk meisje naakt, dus ik weet niet of ik je wel zo vertrouw,' plaag ik hem en ik trek mijn benen op en kijk weer even naar buiten, waar mam nog steeds met Lexi op de oude, vervallen schommel zit. Het kleine meisje kijkt zo verrukt en blij en ik ben tot nu toe nog heel gelukkig dat ze nog niet echt notie heeft van geld. Het is gewoon lastig om alles te kopen wat we nodig hebben. We hebben al een redelijk groot gezin en een baby vergt alleen maar meer aandacht en geld. Toch lijkt ze heel gelukkig en daar ben ik heel erg blij mee. 'Ik heb hier thuis wel enkele jurkjes,' antwoord ik dan, 'en ik kan ook wel naar de winkel waar ik werk om wat te lenen, als het tenminste maar niet stuk gaat of vies wordt.' Ik haal mijn schouders op en glimlach weer naar Roman. Hij kan heel lief zijn, maar af en toe haalde hij ook het bloed onder mijn nagels vandaan. Soms nog steeds, daar niet van, maar hij lijkt tenminste een beetje veranderd te zijn.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Roman Angél DeSantos
    19 | The King | Outfit | With Syd



    Lachend rolt ze met haar ogen waarna ze naast me op de bank neer ploft. 'Jij ziet het liefst elk meisje naakt, dus ik weet niet of ik je wel zo vertrouw,' plaagt ze en ik haal uitdagend mijn wenkbrauw wat op. 'Can you blame me? Girls are great,' zeg ik en sla losjes een arm om haar schouders. 'Maar ik kan geen nee zeggen tegen jou in een jurk.' knipoog ik en ik rek me even uit. Voor een kort moment sluit ik mijn ogen en ontspan even in de stilte. 'Ik heb hier thuis wel enkele jurkjes,' antwoord ze dan en langzaam open ik een oog wat om naar haar te kijken. 'en ik kan ook wel naar de winkel waar ik werk om wat te lenen, als het tenminste maar niet stuk gaat of vies wordt.' ze haalt haar schouders op en glimlacht naar me.
    Ik knik langzaam. 'Goed goed..' zeg ik en glimlach naar haar. Ik speel kort met haar haar en ben even stil. 'Mag ik dan nog steeds kiezen?' zeg ik speels en grijns even naar haar. 'En dan kunnen we op zich daarna nog rondkijken voor Lexi?' stel ik voor. Ik had nog wel wat geld liggen en bij mij gaat het toch alleen maar op aan onzin. Syd koopt al genoeg. 'Als je wilt natuurlijk.' mompel ik en sluit mijn ogen weer, waarna ik weer wat in de bank weg zak. Hoe ik aan het geld kwam, was niet belangrijk toch? Iedereen wist toch wel dat mijn zaken niet altijd zuiver waren, dus wat maken de details uit.
    'Deze bank is zeer comfortabel, wist je dat?' zeg ik dan uit het niets en ik lach even. 'Of ik ben gewoon moe, mag ook.' zeg ik en haal lichtjes mijn schouders op, waarna ik weer naar haar kijk met een zachte glimlach.


    El Diablo.

    MERIALL OGLESBY


    “Hey Mer,” begroette Val haar terug, nadat zij Val eerst begroet had. Een tweede vraag volgde snel, maar Mer gaf Valerie niet echt de kans om die te beantwoorden - gezien er nog een stortvloed aan woorden volgde. Woorden die ze in twee ademhalingen eruit gooide.
          Het moment dat Mer klaar was met haar vragenvuur, verliet een zachte lach kort haar lippen. Ze schudde haar donkere lokken, waarna ze aan haar antwoorden begon.
          “Het idee is op zich is ergens leuk ja, maar op een school als deze?” Valerie keek de ruimte rond, waarna ze haar ogen weer op Mer richtte. Waarschijnlijk gingen dezelfde gedachten door hun heen. Deze school was niet klaar voor een gala. De leerlingen op deze school hadden niet de juiste mentaliteit voor een gala.
          “Ik weet het niet,” ging ze twijfelend verder. “Ik geloof niet dat hij er mee gaat bereiken wat hij ermee hoopt te bereiken. En dan ook nog eens mét date…” Wederom schudde ze met haar hoofd. Mer zuchtte ook kort. Het hele idee van een gala was nog zo erg niet geweest, míts ze niet perse een date moesten hebben.
          ”Mijn ochtend was goed begonnen, maar dat was het dan ook,” grinnikte ze vervolgens lichtjes, terugkomend op Mers eerste vraag. Val hing de tas over haar schouders. “En de jouwe, hoe was jouw ochtend?”
          Mer haalde kort haar schouders op. “Standaard, zoals elke ochtend. Een routine die je uitvoert. Uit je bed komen terwijl je brein nog slaapt, je gooit alles om wat je maar om kan gooien,” antwoordde Mer haar vraag. Ze zuchtte even kort en wendde haar blik over de hal. Overige studenten waren zich aan het klaarmaken om naar huis te gaan.
          ”Anyway, heb je nog plannen voor de middag? We kunnen eventueel samen iets doen?” vroeg Mer, na een korte stilte. De leraren hadden genoeg huiswerk opgegeven, maar Mer had altijd nog de avond om dat af te werken. Daarnaast ging haar dat redelijk gemakkelijk af, ze maakte zich er geen zorgen om.
          Mer keek de brunette vragend aan, terwijl er een vriendelijke glimlach op haar lippen verschenen was. “Of heb je teveel schoolwerk opgekregen?” vroeg ze uiteindelijk, zachtjes grinnikend.

    17 – The Good Girl – with Val – neutral


    That is a perfect copy of reality.



    AMANI IKANDE
    status is coming || seventeen || with ezra (?) and lux || hallway somewhere idk || outfit

    "Gast, je treft me in een goede bui, anders lag je nu tegen de grond. Begrepen? Zeg niet van die shit."
          Ik rol met mijn ogen. Typisch Lux, altijd zo vriendelijk, kuch. Hierna vertel ik kort hoe ik er overdenk, waar Lux natuurlijk ook weer een mening over heeft. Hij drukt zelfs een kus op mijn hoofd, waar ik onmiddellijk zijn hoofd bij wegduw.
          "Hou je kwijl bij je," mompel ik.
          "Am, schattig, het is alleen geen High School Musical hier. Ik ga niet — alleen. Ik ga niet met een groepje de boel tegenhouden. Dat is zo... gay. Whatever, ik houd niet van schoolfeesten. Dus, wij vanavond filmavondje samen? Of wil jij mij daarvoor vragen? Emancipatie enzo." Hij is nog nooit op een schoolfeest geweest waarschijnlijk, alsof hij het dan kan weten.
          Ik trek mijn wenkbrauwen op bij die woorden. "Je bent soms zo'n klootviool, Lux," zucht ik. "En prima, dan ga je alleen niet heen, als dat je zoveel stoerder laat voelen." Ik houd van de jongen, maar hij is soms echt een hele hand vol, zoals nu. Op dit soort momenten vraag ik me af hoe ik het zolang met hem heb volgehouden. "And can't tonight. Aziz wil chocolatechipscookies gaan jatten vanavond en ik ben zijn partner in crime. We kunnen daarna nog afspreken?" Ik haal mijn schouders op en stop de lolly weer in mijn mond, waarna ik een snelle selfie maak en die naar zowel Aziz als Boyd stuur.
          "En opnieuw Ezra, trek je niks aan van deze idioot hier." Ik klap Lux' op zijn schouder. "Hij weet soms niet hoe hij normaal moet functioneren. Nu..." Ik prik met mijn vinger in Lux' zij. "Je bent me nog een lift verschuldigd, so let's go." Ik zwaai nog even gedag naar Ezra en sleur dan Lux mee richting de uitgang.

    To: Aziz
    Haal je maar niks geks in je hoofd. Where you at?

    To: Boyd
    I'll go with you if you go in pyjama style with me


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    LUCIAN LUX YOUNG


    18 • The Dealer • @ Hallway • & Amani, Ezra • Outfit


          'Lux, je bent soms echt zo'n klootviool. En prima, dan ga je er niet alleen heen. Als je dat zo veel stoerder laat voelen. And can't tonight. Aziz wil chocolatechipscookies gaan jatten vanavond en ik ben dan zijn partner in crime. We kunnen daarna nog afspreken?'
          Lux kan het niet laten om uitgebreid met zijn kijkers heen en weer te rollen, voornamelijk omdat Amani zijn kus ontweek. Alsof ze dat nooit hebben gedaan — Hell, het ging wel verder dan dat.
          'En opnieuw, Ezra — trek je niks aan van deze idioot hier. Hij weet soms niet hoe hij normaal moet functioneren. Nu. . . je bent me nog een lift verschuldigd ja, so let's go.'
          Lux werpt een laatste donkere blik richting de nieuweling naast hen beiden en wordt dan door Amani meegetrokken binnen één van de vele schoolgangen. Echter, na enkele passen schudt Lux zich los en slaat zijn armen over elkaar heen terwijl hij Amani geamuseerd aankijkt.
          'Wacht, je beschuldigt mij ervan dat ik me 'stoer ga voelen' met niet gaan, terwijl jij vanavond koekjes gaat 'jatten'? God, Amani — hoe oud ben je?'
          Lux haalt een sigaret uit zijn zak en stopt hem tussen zijn rechtse mondhoek, waarbij hij wacht met aansteken totdat hij dadelijk buiten de schoolmuren staat. Lux haat nablijven en dat gaat hij liever uit de weg.
          'Maar, prima — veel plezier met koekjes stelen.'
          Lux maakt een wegwerpgebaar met zijn hand en kijkt dan rond in de gangen. 'Nou, schatje — ik heb nog zaken te doen. Helemaal als ik straks twee weken lang moet nablijven door dat domme feest. Ik zoek wel iemand anders voor vanavond, geen zorgen.' Lux geeft Amani een dikke knipoog die veel te betekenen heeft, waardoor ze weet wat voor iemand hij zoekt.

    Yes, darling ——— drugs may kill you,
    but they will never break your heart.


    •


    Riley "Reese" Miller
    19 — The Queen — Not so secret hide-out — Jules & Phoe — outfit

    "Dus, nee." Zegt Jules en een lach ontsnapt mijn mond. Jules en ik zullen hier vast redelijk hetzelfde over denken: een jurk is te duur en de kans dat ik gevraagd word is 0.0. "Ja, prom!" Herhaalt Phoenix me een stuk enthousiaster. "Dit schept mogelijkheden:" Begint ze en ik rol lachend met mijn ogen. "Fancy klere, handsome dates.." Ik schud met mijn hoofd. Het idee alleen al. "Ik ga als ik gevraagd word en er zijn niet veel jongens waarvan ik denk dat ze mij ooit zullenv ragen, dus de kans is groot dat ik op deze wijze niet hoef te gaan." Constateert Jules en ik knik. "Amen." Mompel ik en laat mezelf onderuit zakken. Als er iemand me zou vragen, zou ik echt wel mee gaan, ik ben diep van binnen misschien echt wel het soort meisje dat hier een zwak voor heeft, wat heel graag in een mooie jurk door een knappe jongen opgehaald zou worden om naar iets afgezaagds als een schoolbal te gaan en stomme foto's te nemen en aan het einde van de avond strontlazarus te raken door de punch waar iemand stiekem een hoop drank in heeft gegooid. Niet dat het zou gebeuren. Maar ik zou het niet erg vinden. "Maar ik ben het eens met het gedeelte waar we jurken gaan passen en misschien wegrennen," zegt Jules met een glimlach en ik knik glimlachend. "Grapje, natuurlijk." Voegt ze eraan toe en ik trek mijn wenkbrauw op naar Reese. De enige manier waarop ik in iets degelijks naar de prom zou kunnen gaan, was wel op die manier. Ik open mijn mond om te protesteren, als ik me bedenk waarom ze dit zou zeggen; Phoenix. Don't get me wrong - ik houd met heel mijn hart van Phoenix, maar ik weet ook dat ze niet bepaald voor Jules' en mijn manier van shoppen is. "Grapjas.." mompel ik. "Phoe, hoe ga jij dit doen?" Ik duw mezelf omhoog en kijk haar aan.


    Deze post is ontzettend slecht en dat spijt me maar er is nogal wat aan de hand dus er komt even niet zo veel uit nu, sorry.


    Spinning around, I'm weightless.

    PHOENIX SHAFFER
    18 – Pronouns: she/her – Genderfluid – The innocent puppy

    Every day isn’t the same, so why should I be?



    Jules leek iets minder enthousiast over de prom, maar Phoenix was zelf zo enthousiast aan het worden bij het idee dat ze daar helemaal niet op reageerde. Ze hield gewoon van dat gevoel als je een mooie jurk aan had en in de spiegel keek en het paste gewoon en je zag er voor even zo mooi en vooral anders uit. Dat gevoel dat je voor even echt een prinses was, even echt mooi. Even een avond mooi opgemaakt en hoewel iedereen wist wie je was, was je toch even een ander, kon je even in een soort andere wereld komen waar je gewoon alleen maar feest hoefde te vieren en je nergens zorgen over hoefde te maken.
    “Ik ga als ik gevraagd wordt en er zijn niet veel jongens waarvan ik denk dat ze mij ooit zullen vragen, dus de kans is groot dat ik op deze wijze niet hoef te gaan,” zei ze. Reese was het volledig met haar eens.
    “Moodkillers,” mopperde ze zogenaamd tegen de twee. Ze stak haar tong naar hen uit. Zo serieus bedoelde ze het uiteraard ook niet.
    “Maar ik ben het eens met het gedeelte waar we jurken gaan passen en misschien wegrennen,” vervolgde Jules. Wegrennen? Ze wilde toch niet stelen? “Grapje natuurlijk,” volgde al snel en Phoenix lachte even. Was ze er bijna ingetrapt.
    “Grapjas.. Phoe, hoe ga jij dit doen?” vroeg Reese vervolgens aan haar. Met heel veel moeite duwde Phoenix zichzelf rechtop en ging in kleermakerszit zitten zodat ze niet daadwerkelijk haar nek ging verdraaien in een poging met haar vriendinnen te praten.
    “Bij de deur wachten tot er iemand ook dateloos komt en met die naar binnen sneaken?” stelde ze lachend voor. Tot zover haar (niet-bestaande) liefdesleven…
    “Het wordt dan sowieso tijd voor een nieuwe jurk,” zei ze. “Een pak heb ik nog wel liggen. Die moet misschien nog even gestreken worden.” Dat was het voordeel voor mannen. Met één pak waren ze overal klaar voor. Huwelijken, begrafenissen (waar Phoenix’ pak ook voor was aangeschaft), proms… En niemand klaagde erover want alle pakken zagen er toch hetzelfde uit.
    Phoenix keek om beurten naar beide meiden voor haar. “Dus, stad, dit weekend?”


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Valerie Elaine Thomson

    ”Keep rolling your eyes.
    Maybe you'll find a brain back there.”

    • 18 • Senior • The Rebel •With Meriall •

    ”Standaard, zoals elke ochtend. Een routine die je uitvoert. Uit je bed komen terwijl je brein nog slaapt, je gooit alles om wat je maar om kan gooien.”
    Ik grinnikte zachtjes en volgde haar blik kort naar de overige leerlingen, die zich klaar maakten om naar huis te gaan. “Oh, dat ken ik wel,” reageerde ik op haar woorden en haalde lichtjes een keer mijn vrije hand door mijn donkere lokken heen.
          ”Anyway, heb je nog plannen voor de middag? We kunnen eventueel samen iets doen?” vraagt ze me dan. Direct heb ik er oren naar, waardoor ik instemmend begin te knikken. “Of heb je teveel schoolwerk opgekregen?” Grinnikt ze plagend. “Pfft,” verlaat er direct mijn mond. Losjes zet ik me af van de kluisjes en steek mijn arm door die van Mer heen. “Zelfs al had ik dat wel, dan mag dat mooi wachten tot het weekend, ofzo,” breng ik dan uit terwijl ik samen met de brunette op weg naar buiten besluit te gaan. “Ik ben meer in om iets te gaan doen,”ga ik verder en blik dan naar haar op. “Had je iets in gedachten? We kunnen ook ergens iets gaan eten? Ik rammel anders best.” Een zachte lach verlaat mijn mond, waarna ik de deur naar buiten open duw. Ik was benieuwd naar hoe lang het zou duren vooraleer de eerste dates gevraagd gingen worden. Ergens baalde ik ervan dat je perse met een jongen moest gaan, tenslotte ging ik liever met mijn beste vriendin en zag ik de jongens op het bal wel een keer.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'