[RPG — 35O] Briarwood High • Speeltopic - Speeltopics

      Vanmorgen was ik aanwezig geweest op school, alleen maar om aan te moeten horen dat we verplicht naar één of ander bal moesten. Dat is wat er gebeurd als ik naar school ga, slechte dingen, meer bewijs dat ik gewoon beter niet naar school kan gaan. Het idee is achterlijk, maar de straf nog achterlijker. Als ik niet kom opdagen, wat geeft ze het idee dat ik dan wel kom opdagen bij het nablijven? En als ik geen date heb, hoe is dat mijn schuld, als een jongen mij moet vragen? Zuchtend laat ik mij neerzakken op de oude versleten bank die ik en wat vrienden in het kraakpand hebben neergezet. De laatste twee lesuren had ik maar overgeslagen, maar als ik naar huis zou zijn gegaan, dan had mijn vader dat ook meteen geweten. Daarom zit ik nu hier. Ik kijk even naar de spuitbussen die nog op de grond staan en laat mijn blik daarna naar de muurtekening glijden. Nog lang niet af, maar toch zeker wel goed halverwege. Ik heb helemaal gen concentratie voor school. Soms sluit ik twee seconde mijn ogen en ineens zijn we vijf pagina's verder. Over verder gesproken, ik moest maar eens verder met mijn muurtekening. Maar eerst een sms'je.

To; Reese
Als we vaker van die verplichte activiteiten krijgen wordt dit een lang jaar ;p Interesse in samen 'shoppen' van de week voor het unlikely geval dat we gaan?

Shoppen is misschien niet het goede woord. Wie geen geld heeft om uit te geven kan niet shoppen, maar wie geen geld heeft om uit te geven kan wel nog aan een leuke jurk komen. Nee, foei Jules, zo moet je niet denken. Misschien dan toch maar mijn spaarpot leeg trekken? Of gewoon niet gaan. Of misschien toch... Ik pak een spuitbus met rooie verf en ga verder met waar ik mee bezig was.

      Tevreden steek ik mijn handen in mijn zakken, nadat ik alle onnodige troep uit mijn rugzak in mijn kluisje heb gedumpd. Ik ben waarschijnlijk één van de weinige, maar ik ben zeker wel blij met het nieuwe initiatief om meer activiteiten met de school te doen. Een schoolfeest klinkt nou niet bepaald perfect, maar het is zeker een goed begin als ik er even overnadenk.
"Denk je dat de directeur serieus was over het nablijven als je niet komt opdagen bij het schoolfeest?" vraag ik Joëlle, waarmee ik zojuist het laatste lesuur had afgerond. "Ik denk oprecht dat ze niet zo veel zouden kunnen laten nablijven." Het klinkt als een grapje, de manier waarop het uit mijn mond komt, maar was was bloedserieus bedoelt. De school staat nou niet bepaald bekend om haar enthousiaste leerlingen en hoge opkomsten. Eenmaal op het schoolplein zet ik mezelf neer op één van de bankjes die er staan. Ik vind Joëlle aardig. Ze is misschien een beetje anders, maar bij haar in de buurt gebeurde niet veel dat mijn agressieprobleem naar boven haalde.
"Heey, vind je het erg als we nog even hierblijven? Of desnoods even in een koffiezaak gaan zitten, desnoods ga ik met je mee kijken voor een jurk voor dat feest," vraag ik haar. Ik heb het nooit hardop gezegd, maar volgens mij begonnen mensen wel door te hebben dat ik eigenlijk liever niet thuis ben. Ik bied nooit aan om bij mij thuis huiswerk te maken, of bij mij thuis te chillen, ik heb nog nooit iemand gevraagd om bij mij thuis te komen eten. Ik laat mensen graag in de waan dat mijn moeder maar met één agressieve man in haar leven hoeft om te gaan. Ik laat mijn blik even over het schoolplein glijden, terwijl ik probeer te bedenken wie ik mee zou kunnen vragen naar het feest. Zelfs als ze nee zegt hoef ik dan tenminste niet twee weken na te blijven omdat ik het niet geprobeerd heb.