[RPG - 50] The Loving Rose 16+ [Speeltopic] - Speeltopics

      Er ontsnapt een verrast kreetje aan haar lippen wanneer Vester haar op een onbewaakt moment belaagd — waardoor de kaarten in haar handen in een reflex alle kanten op schieten. Vester's onheilspellende gezicht boven het hare zorgt er echter voor dat ze haar mond gesloten houdt en de kaart die hij over haar huid laat strelen bedachtzaam in het oog houdt.
      ‘Ik zie meer mogelijkheden verschijnen, Jules.’
De wrange glimlach die het hem oplevert, doet haar voor een moment twijfelen aan haar voorstel. Zo heeft Juliette het nog niet bekeken. . . Al kan ze zich ergens een voorstelling maken bij het idee dat mannen veel liever de kaarten van dames afplukken.
      ‘Moet je echt weg?’
Juliette laat haar blonde hoofd terugvallen in de kussens terwijl ze knikt. Vester weet beter. Het is niet aan haar uitbesteed om de hele dag in bed door te brengen. Dat is niet waarom ze zich in de Loving Rose bevindt.
      ‘Ik moet douchen en ik moet nog wat dozen naar mijn nieuwe kamer verhuizen. . .’
Jules heeft nog geen woord laten vallen over de omstreden, nieuwe kamerindeling. Het is niet haar stijl om ergens over te klagen — al helemaal niet in de wetenschap dat Timo achter deze nieuwe indeling zit. Ze kan zich voorstellen dat, met aanbreng van de nieuwe jongedames, dit de beste oplossing was. En ergens is Juliette maar wat blij dat ze een plek heeft met een dak boven haar hoofd. Ze heeft nooit geloofd dat ze het zou uithouden in haar eentje in de echte wereld — dat heeft er dan ook altijd voor weten te zorgen dat ze braaf is gebleven waar ze is.
      ‘Wees een beetje lief voor ze, oké?’
Juliette pakt zijn kin vast zodat haar doordringende, blauwe ogen op hetzelfde level hangen als de zijne. Ze kust eerst het puntje van zijn neus, dan zijn lippen.
De nieuwe meisjes zullen snel genoeg leren hoe de mensen hier in elkaar zitten. Sommige zijn beter dan anderen — al is Jules er van overtuigd dat er niemand tussenzit die echt slecht is.
      ‘I love you.’
Jules legt haar hand nog heel even op zijn wang, voor ze zich uiteindelijk het bed uit wurmt en vliegensvlug een shirt over haar lichaam trekt en haar ondergoed aansjort. De rest van haar kledingstukken verzameld ze in één hand. Haar lokken staan alle kanten op — maar ze zal zich wel weer fatsoeneren na een snelle douche.

      Juliette voelt zichzelf fronsen wanneer Vester de deur abrupt dicht duwt en er zelf vervolgens voor schuift zodat er geen mogelijkheid bestaat dat ze het nog eens probeert om hem te openen.
      ‘Juliette. Je gaat niet. Je blijft hier.’
De blondharige jongedame staat op het punt haar mond te openen en hem op logischer wijze te beredeneren — wanneer hij de kleding uit haar handen slaat en Juliette als vanzelf een stap achteruit deinst.
      ‘Als ik iets wil, krijg ik dat — begrepen? Die andere hoeren beneden in de zalen kunnen me geen reet schelen. Maar jij luistert naar me. Altijd. Ja?’
Haar ogen zijn langzaamaan groot geworden, struikelend over het woord hoeren en de manier waarop hij haar aankijkt. De eisende toon vervalt echter in het niet bij zijn bijna dwingende bewegingen.
      ‘Ga nu verdomme terug dat bed in.’
Wanneer hij vloekt krimpt ze ineen: voor enkele seconden waant ze zich terug in de diepere duisternis van haar verleden. Toen niemand ooit anders tegen haar praatte dan zo. Dit is Vester niet. . . Ze weigert te geloven dat dit echt is hoe hij haar wil behandelen. Hij is, uit alle mensen, juist degene geweest die ervoor heeft gezorgd dat ze opnieuw op eigen benen durfde te staan.
      ‘Ik heb de hoeren beneden beloofd dat ik voor ze zou koken.’
Juliette voelt haar stem bijna overslaan bij het woord, waarna ze slikt en voorover buigt om haar kledingstukken opnieuw op te pakken. Wanneer ze opnieuw overeind komt is de blik in haar ogen naast angstig, afstandelijker.
      ‘Zolang ik hier werk, Ves, heb ik meer verantwoordelijkheden dan alleen jij.’
Haar frons veranderd in een bedenkelijke blik, waarbij ze haar trillende handen verbergt onder de kleding die ze vast heeft genomen. Uiteindelijk zet ze een stap naar voren.
      ‘Ik weet dat je moe bent en je hebt alle recht om boos op me te zijn. Maar als je tijd met me wilt doorbrengen, kan dat ook buiten de slaapkamer.’