[RPG • 0] International High [Speeltopic] - Speeltopics

INTERNATIONAL HIGH International High is een school op het eiland Fanra die alle fandoms huist, van Harry Potter, tot Tolkien, tot The Hunger Games. Op International High komt alles bij elkaar! Dit RPG is bedoeld als instap RPG voor iedereen die RPGen eens een keer uit wil proberen. Er zitten weinig tot geen regels aan en iedereen kan komen en gaan wanneer hij/zij wilt! Dus kom dit RPG vooral gezellig joinen en misschien is het wel een opstapje naar de geweldige RPG wereld van Quizlet! [Dit RPG is opgezet vanuit Het Grote RPG Topic!] ROLLEN Je kan op elk moment nog meedoen! • Diana Shade-Renard • Grimm {Hannah R. Loyd} || Pua [1.3] • Laura Kinney (X-23) • Dafne Keen {X-Men} || Pua [1.3] • Daenerys Targaryen • GoT • Emilia Clarke} || Zaldrizes [1.4] • Lagertha • Vikings • {?} || Ringwraith [?] • Luna Lovegood • HP • {Evanna Lynch} || MendesxMalfoy [1.6] • Lidia Volkova • THG • {Nina Dobrev} || Trishanakru [1.6] • Zuko’s zoon • Avatar {FC} || Dunphy [?] • Luke Alvez • Criminal Minds {FC} || Soco [?] • Sebastian James Lupin-Black • HP • {Ezra Miller} || Bathsheba [1.4] • Loki • Marvel • {?} || Ringwraith [?] • Draco Malfoy • HP {Tom Felton} || karmahitsyou [1.5] • Roy Harper • Arrow • {Colton Haynes} || SebastianVerlac [1.5] START Het is de eerste dag op school na de vakantie, iedereen mag zijn spullen in zijn dorm leggen en met elkaar gaan meeten. Morgen beginnen de lessen. TOPICS • Rollentopic • Speeltopic • Praattopic REGELS • Er is geen maximaal aan personages. • Degene die het topic sluit, maakt een nieuw topic aan. • Posts hebben geen minimum. • Geen ruzie behalve in de RPG zelf. • OOC in het speeltopic tussen haakjes of in het praattopic. • 16+ is toegestaan. • Zonder toestemming mag je de personage's van anderen niet besturen. • Sluit niemand buiten en probeer zoveel mogelijk andere posts te lezen! • In je post vermeld je naam, rol, plaats en met wie je personage is. • And above all; have fun!

©Lizor
Mag niet gekopieerd worden tenzij specifiek gevraagd.

[ bericht aangepast op 16 juli 2017 - 17:01 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Zodra ik de jongen had aangesproken keek hij me echt aan met een hele aparte blik, alsof hij me wilde wurgen ofzo. Het duurde 5 seconden en toen vertrok zijn blik naar een iets kalmere blik. "Hey," zei hij vervolgens kort. Hij was niet erg enthousiast dus ik besloot om er nog wat achteraan te voegen. "Ook je eerste jaar op International High? vroeg ik om een gesprek aan te gaan. "Het wordt tijd dat ik een keer iets afmaak." antwoordde hij. Het was een beetje een vaag antwoord, maar ik ging er maar niet om zeuren. "Jij?" vervolgde hij. "Ik had een nieuwe start nodig, op een plek waar niemand me kent. Dit leek me wel een geschikte plaats." vertelde ik hem een beetje nuchter. Hij antwoordde hier echter niet echt op en veranderde van onderwerp. "Je ziet eruit of je zeker ook wat zon kan gebruiken. Ga zitten, ontspan, en krijg een kleurtje." zei hij lichtelijk dwingend. Normaal liet ik iemand niet zo tegen mij praten, maar ik had een nieuwe start, dus ik ademde even diep in, en ging zitten. "Ik word niet echt bruin, ik heb nou eenmaal deze huidskleur, ik ben niet ziek ofzo." verdedigde ik mijn uiterlijk een beetje, mensen dachten heel vaak dat ik ziek was. Een vrouwtje wilde me ooit naar het ziekenhuis brengen omdat ik zo bleek was, het was erg ongemakkelijk. Ik plukte een beetje in het gras en bekeek Jason een beetje oppervlakkig.

---

- thank you for existing -

Jason
17 || Outside on the grass || Draco
Zijn antwoord op mijn vraag was vaag, maar ik kon niet zeuren, want mijn antwoord was zeker niet duidelijker geweest. Ik hield het er dus maar bij en besloot het onderwerp te veranderen. Hij zag er echt uit of vitamine D en een appel hem goed zouden doen, net wat meer kleur in zijn gezicht en wat glans in zijn witte haren. Hij leek mijn opmerking niet heel goed op te vatten, maar liet zich toen toch naast me op de grond zakken. Wel kreeg ik nog een hele verdediging, al had ik die wel een beetje verdient. "Dat is echt naar, maar misschien is deze zon anders of sterker dan die bij jou thuis. Het kan net het zetje zijn wat je huid nodig heeft." Ik schonk hem een glimlachje, iets waar ik veel op had geoefend, en wat volgens mij best oprecht leek, maar het voelde nog altijd vreemd om te glimlachen naar vreemden, die ik niet kende noch vertrouwde. Dit deed me weer denken aan Thea, mijn Thea. Nee, ze was niet van mij, maar ik was wel de hare, voor toen, nu, en altijd. Ik had haar mijn hart gegeven, vrijwillig en volledig, en zou dit waarschijnlijk ook niet meer terug krijgen of bij iemand anders weer vinden. Weer liet ik een zucht gaan en probeerde mijn gedachten op iemand anders te vestigen dan Thea, anders zou ik alleen maar in een conflict stemming van verdrietig en verliefd komen en daar schoot niemand iets mee op. "Welk jaar zit je eigenlijk?" Ik probeerde het gesprek gaande te houden, maar om eerlijk te zijn had ik geen idee waar normale tieners over spraken. Nu leek de jongen naast me ook meer meegemaakt te hebben dan een normale tiener, anders zou hij geen schone start nodig hebben, maar toch probeerde ik zelf wel diet schijn op te houden, al wist ik niet hoe goed dat lukte.

---

Bowties were never Cooler

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

12 Years old~daughter of the Wolverine~outside~talking to: Lidia

---

"Hopelijk hoefde jij nooit je kennis te gebruiken," zegt Lidia. 'Nou.... Eigenlijk heb ik het al heel veel moeten gebruiken,' zeg ik terwijl ik naar beneden kijk en wat gras pluk. Dadelijk wil ze niet meer met me praten, omdat ik een moordmachine ben, letterlijk. Ze hebben me gemaakt om mensen te vermoorden. 'Maar over school gesproken.' Ik kijk weer omhoog en klop de stukjes gras van mijn handen. 'Ik vraag me af wie er nog meer komen en waar ze vandaan komen. Zoals bijvoorbeeld die twee jongens die daar zitten.' Ik volg haar ogen naar de twee jongens verderop. 'Waar kom jij trouwens vandaan?' Ik draai me weer om naar Lidia. 'Ik kom uit een of ander trainingsding in Mexico, ik ben daar geboren en vorig jaar gevlucht, daarna woonde ik met de andere kinderen bij een hele aardige mevrouw in de V.S en nu ben ik hier,' eindig ik mijn verhaal. 'En jij? Waar kom jij vandaan?'

'I'm just a puppet on their strings''

'Nou... Eigenlijk heb ik het al heel veel moeten gebruiken' zegt Laura over het moorden. Ik schrik hier eigenlijk wel van. Ik bedoel, ze is waarschijnlijk net oud genoeg voor de hongerspelen. Ik zie dat Laura zich ongemakkelijk voelt, waarschijnlijk bang voor mijn mening hierover. "Ik zal niet anders van je denken dan hiervoor hoor," zeg ik "Ik heb zelf ook veel levens moeten nemen voor het vermaak van anderen,". Ik moest wel. Het was namelijk kill or be killed. Ik blijf het afgrijselijk vinden; hoe het capitool juichte als er een dode was gevallen, of juist boos waren als degene op ze gegokt hadden stierf. Het was letterlijk een entertainment show voor het Capitool. Voor de districten en met name de niet beroepsdistricten vinden het afgrijselijk. Beroepsdistricten zouden enkel trots zijn op hun tributen als ze hoog kwamen, maar ze zouden het niet kunnen tolereren als hun tributen zouden sterven. 'Ik kom uit een trainersgebied in Mexico, ik ben daar geboren en vorig jaar gevlucht, daarna woonde ik met de andere kinderen bij een hele aardige mevrouw in de V.S en nu ben ik hier," zegt Laura als antwoord op mijn vraag "En jij? Waar kom jij vandaan?'. 'Ik kom uit een land genaamd Panem, wat ergens in Noord-Amerika ligt. Het land is opgedeeld in de hoofdstad 'Het Capitool' en 13 Districten waarvan District 13 een tijd geleden met de grond gelijk gemaakt is. Ik kom uit District 2 waar ze vooral toekomstige bewakers trainen. Ook moeten de kinderen daar leren vechten zodat ze als ze achttien zijn, vrijwillig mee kunnen doen aan de beruchte spelen.' Ik haal adem " Het is in District 2 wel aangenamer om te leven dan in bijvoorbeeld District 12, waar het erg armoedig is, maar alsnog is leven in Panem niet aangenaam. Vooral nu niet door de opstand waarvoor ik vluchte omdat men mij aan hun kant wou,". Ik besluit expres om niks te zeggen over wat de beruchte spelen is en waarom er een opstand is.

[ bericht aangepast op 18 juli 2017 - 15:32 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

12 Years old~daughter of the Wolverine~outside~talking to: Lidia

---

"Ik zal niet anders van je denken dan hiervoor hoor," zegt ze. "Ik heb zelf ook veel levens moeten nemen voor het vermaak van anderen." Hierdoor voel ik me toch iets beter, ze moest dus ongeveer hetzelfde doen als ik, mensen vermoorden. Alleen denk ik dat zij het heel erg vond en ik heb eigenlijk niets anders gedaan en vind het daarom normaal om mensen te vermoorden. 'Ik kom uit een land genaamd Panem, wat ergens in Noord-Amerika ligt. Het land is opgedeeld in de hoofdstad 'Het Capitool' en 13 Districten waarvan District 13 een tijd geleden met de grond gelijk gemaakt is. Ik kom uit District 2 waar ze vooral toekomstige bewakers trainen. Ook moeten de kinderen daar leren vechten zodat ze als ze achttien zijn, vrijwillig mee kunnen doen aan de beruchte spelen.' Ze neemt een korte adempauze. " Het is in District 2 wel aangenamer om te leven dan in bijvoorbeeld District 12, waar het erg armoedig is, maar alsnog is leven in Panem niet aangenaam. Vooral nu niet door de opstand waarvoor ik vluchte omdat men mij aan hun kant wou," 'Dat klinkt niet veel beter als waar ik heb gewoond,' zeg ik. Ik kijk om me heen en ze niet veel mensen, alleen een paar jongens. 'Is het normaal dat er zo weinig mensen zijn?' ik weet niet hoeveel kinderen er normaal op een school zitten, maar dit lijkt me toch weinig. Of wij zijn alle nieuwe kinderen en de rest zit binnen of aan een andere kant.

School. Het had enige tijd geduurd voordat dat woord ook echt was blijven hangen. Dat gold voor meer begrippen op International High en ook de vele mensen en voorwerpen die zij met zich mee hadden gebracht. Ik had nooit gedacht dat mensen met elkaar konden communiceren over een afstand, behalve dan door gebruik te maken van raven of koeriers. Zo had ik ook nooit eerder stoffen gezien die net zo duurzaam waren als het Dothraki-paardenleer of even zacht als zijde konden zijn.       Het bleef vreemd om hier te zijn. Ik kon er op een bepaalde manier niet aan wennen, maar tegelijk voelde het beter dan teruggaan naar Mereen en Hizdar zo Loraq, met zijn koude en gevoelloze lippen. Hij hield niet van mij en ik niet van hem. Ik was met hem getrouwd, omdat ik dan gebruik kon maken van zijn aanspraken, zijn banden met andere families in Mereen, maar het was me nooit gelukt om van hem te houden. Ik miste hem niet eens.       Ik wist dat het verkeerd was om mijn stad in de steek te laten en me te begeven onder mensen die nauwelijks invloed hadden of ook maar begrepen waar ik vandaan kwam. Ik begreep hen ook niet en dat maakte juist dat ik had willen blijven. Er was iets aan deze plek, deze school , dat me intrigeerde. Ik leede gestructureerder en gedisciplineerder dan ik ooit in mijn leven had gedaan en dat voelde goed. Op deze manier kon ik meer van de wereld begrijpen en ik hoopte dat ik op een dag naar Mereen kon terugkeren met de kennis die ik hier had opgedaan.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'I'm just a puppet on their strings''

Op het levenslange verhaal over de basis informatie over Panem -waar ik overigens nooit meer naar toe wil gaan- concludeer ik hoe erg de situatie daar wel niet is. Blijkbaar was het ook niet al te goed bij Laura. Ze zegt namelijk: 'Dat klinkt niet veel beter als waar ik heb gewoond'. Ik staar even naar de gehele omgeving, die nog steeds haast uitgestorven is. 'Is het normaal dat er zo weinig kinderen zijn?' vraagt Laura vervolgens aan mij. "Ik heb het gevoel dat het niet normaal is,' zeg ik 'vervolgens ' Terug in Panem was het bij de trainingscomplex erg druk,". Ik zie nog steeds enkel de jongens van daarnet. Als we met zo weinig blijven, hebben we wel een erg kleine klas en dat is best wel lachwekkend.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

12 Years old~daughter of the Wolverine~outside~talking to: Lidia

---

"Ik heb het gevoel dat het niet normaal is,' antwoord ze op mijn vraag. Mooi ik ben niet raar ofzo, nou ja ik ben wel anders dan haar. Ik weet zeker dat zij geen mutant is. ' Terug in Panem was het bij de trainingscomplex erg druk,". 'Bij ons was het ook best druk.' Ik kijk om me heen, nogsteeds dezelfde jongens die er staan. 'Ze zullen wel ergens anders zijn dan,' zeg ik.

"Dat is echt naar, maar misschien is deze zon anders of sterker dan die bij jou thuis. Het kan net het zetje zijn wat je huid nodig heeft." zei Jason overtuigend. Ik keek hem even kort aan. Het zou kunnen, ik kwam bijna nooit buien op Hogwarts en ook niet in de zomervakantie's als ik in de Malfoy Manor was. Ik vond de zon heerlijk, haar warmte was een fijn gevoel, maar mijn huid was het er gewoon niet mee eens. Misschien als ik het echt zou proberen, want dat had ik nog nooit gedaan. Ik keek even omhoog, naar de zon en vervolgens weer naar Jason. "Ja, dat zou misschien wel kunnen kloppen, misschien wordt ik hier wel bruiner." antwoordde ik als bevestiging op wat Jason me vertelde. Ik knikte even tevreden zijn kant op en keek weer naar de lucht. "Welk jaar zit je eigenlijk?" vroeg Jason om het gesprek een beetje gaande te houden. Ik moest even na denken, in welk jaar zat ik? Ik had het zevende jaar op Hogwarts afgesloten. Ik was zeventien, maar dit was een universiteit, dus ik denk het eerste jaar? Ik twijfelde een beetje, ik had nog nooit op een normale school gezeten. "Het eerste jaar denk ik?" ik keek hem een beetje verward aan, ik wist het zelf eigenlijk niet eens. "En in welk jaar zit jij?" vroeg ik hem terug, hij was ongeveer net zo oud als ik, hij zal wel niet veel hoger zitten dan ik. "Waar heb je eigenlijk gewoond? Hier in de buurt of ergens anders?" ik vroeg me af of hij wist dat er magie bestond, wat nou als hij mij ook zou vragen waar ik woonde, moest ik dan gewoon antwoorden met de Malfoy Manor, dat zou hij niet begrijpen. Misschien wel als ik Wiltshire, Engeland zou zeggen. En als hij zou vragen waar ik op school had gezeten, kan ik dan Hogwarts zeggen? Ineens had ik spijt van de vraag die ik had gesteld, dit kon erg ongemakkelijk worden.

---

- thank you for existing -

'I'm just a puppet on their strings''

'Bij ons was het ook druk,' zegt Laura vervolgens nadat ik heb gezegd dat het in het trainingscomplex ook drukker was dan hier 'Ze zullen wel ergens anders zijn dan'. "Ik heb zo'n vermoeden dat je gelijk hebt,' zeg ik vervolgens 'alhoewel het mij niks zou verbazen als er nog heel wat leerlingen aan moeten komen. Ik heb ook heel lang moeten reizen, maar ik wou al te graag weg uit Panem door de situatie daar," . Door de hitte besluit ik om mijn lange, bruine lokken in een staart te doen. "Gelukkig hebben we morgen geen les in oefenen met wapens,' zeg ik meer tegen mezelf 'Messen werpen begint saai te worden.'

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Jason
17 || Outside on the grass || Draco
Gelukkig leek ik de jongen niet nog meer te hebben beledigd met het verantwoorden van mijn woorden. Om het niet erger te laten worden dan het al was besloot ik maar het onderwerp weer te veranderen. Ik sprak niet graag over thuis, waar ik vermeend dood was, en anders zou ik de rest van mijn leven in de gevangenis moeten slijten. Daarbij miste ik het heel erg en wist ik me alleen staande te houden door er zo min mogelijk aan te denken. Ik mocht van mezelf er een uur per dag aan denken en me dan heel verdrietig en naar voelen, maar voor de rest moest ik ook leven. Het had weinig zin om alleen maar negatief door het leven te gaan. De jongen naast me leek verbaast over mijn vraag, maar zijn antwoord verbaasde me meer. Hij leek van mijn leeftijd, misschien iets jonger, dus in het eerste jaar van een High School leek hij niet thuis te horen. Ik trok dan ook een wenkbrauw op. "Het laatste. Weet je zeker dat je tussen de kinderen van 12 thuis hoort?" Het was niet beledigend bedoelt, maar ik vroeg het me oprecht af. Het leek me dat hij bij mij in het jaar of een eronder zat. Hij vroeg zelf rustig verder, maar naar een onderwerp wat ik eigenlijk had willen mijden. Toch wist ik ook dat het onvermijdelijk was. Ik beet op mijn wang en slikte de brok uit mijn keel weg die opkwam als ik dacht aan thuis. "Niet heel ver van hier, maar ook weer niet zo dichtbij dat ik naar huis kan." Zo, dat gevaar was afgeweken. Nu kon ik in theorie wel naar huis van hier in het weekend, maar in de praktijk kon dat in mijn situatie niet. "En jij? Je accent klinkt mij Engels." Het was best wel duidelijk, wat ook best heel interessant was. Zelf had ik pas echt gereist toen ik in team Arrow zat, en daarvoor had ik een paspoort aan moeten schaffen. Verder had ik nu op de vlucht meer gereist dan dat ik ooit voor mogelijk had gehouden voor een wees uit The Glades. Toch was ik nooit het land uit geweest, dus ik kon het ook best mis hebben. Wat wist een straatschooier als ik daar nu van?

---

Bowties were never Cooler

Ik ben tot dinsdag naar Friesland! Ik reageer wel op pb's, maar kan niet posten in speeltopics! xoxo

---

- thank you for existing -

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

12 Years old~daughter of the Wolverine~outside~talking to: Lidia

---

"Ik heb zo'n vermoeden dat je gelijk hebt," zegt ze. "Alhoewel het mij niets zou verbazen als er nog heel wat leerlingen aan moeten komen. Ik heb ook heel lang moeten reizen, maar ik wou al te graag weg uit Panem door de situatie daar," zegt ze vervolgens en ze doet haar haren in een staart. "Ik heb ook lang moeten reizen, alleen niet omdat ik daar weg wilde, want we waren eindelijk veilig en weg van die gemene mensen. We moesten naar school toe, om dingen te leren.' Ik haal een plukje haar uit mijn gezicht. "Gelukkig hebben we morgen geen les in het oefenen met wapens," zegt ze meer tegen zichzelf. Wapens, ik heb ze niet nodig, want ik heb ze zelf. 'Messen werpen begint saai te worden.' Dat leerde zij dus, wij leerde iets heel anders. 'Dus jij leerde met messen werpen?' vraag ik nieuwsgierig. Wij hebben maar heel soms lessen met echte wapens. Messen werpen, een of twee keer gedaan, het meeste is onze gaven trainen en verbeteren. 'Wij hebben maar één of twee keer een klein lesje gehad daarin, we leerde niet veel met wapens vechten.'

Toen ik vertelde dat ik dacht dat ik in het eerste jaar zat keek hij nogal verward. Had ik iets verkeerds gezegd? Ik had ook moeten na gaan in welk jaar ik zat, ik had geen idee. Ik vroeg in welk jaar hij zat, waarschijnlijk zat ik bij hem in hetzelfde jaar. 'Het laatste, Weet je zeker dat je tussen de kinderen van 12 thuis hoort?' vroeg hij oprecht en nogal verward terwijl hij een wenkbrauw ophaalde. 'Eh, oh,' stamelde ik. 'Ik denk dat ik bij jou in hetzelfde jaar zit, het laatste dan, denk ik.' Dat was nogal ongemakkelijk, ik had echt dingen moeten na vragen. Ik zou na dit gesprek wel even langs een leraar lopen. 'Waar heb je eigenlijk gewoond? Hier in de buurt of ergens anders?' vroeg ik hem om snel van onderwerp te veranderen. 'Niet heel ver van hier, maar ook weer niet zo dichtbij dat ik naar huis kan.' antwoordde hij vaag. Dat is een antwoord dat mensen geven als ze er niets over willen vertellen, wat ik heel goed begrijp, dus ik laat het zo. Mijn nieuwsgierigheid brandt maar toch laat ik het voor wat het is. 'En jij? Je accent klinkt me Engels.' vroeg hij terug. 'Ja klopt, ik kom uit Engeland. Wiltshire om precies te zijn.' dit antwoord was goed genoeg, dacht ik zo. Ik vroeg me af of hij een beetje hetzelfde verhaal had als ik. Gewoon niet meer terug denken aan wat er allemaal is gebeurd. Dat is wat ik wil. 'Wat heb je hier voor eigenlijk gedaan? School of iets?' vroeg ik terwijl ik een pakje kauwgum uit mijn zak haalde, ik had dit tot een week geleden nog nooit eerder gehad, een muggle, ik bedoel, mens, vroeg of ik een kauwgumpje wilde en ik kon het niet afwijzen dus nam het aan. Het had een heerlijke frisse smaak wat erg handig was en me erg prettig leek voor als je een gesprek aan ging met een mooie dame. 'Wil je ook?' vroeg ik terwijl ik de kauwgum zijn kant op hield.

---

- thank you for existing -

'I'm just a puppet on their strings''

'ik heb ook lang moeten reizen, alleen niet omdat ik weg wilde want we waren eindelijk veilig en weg van die gemene mensen. We moeten naar school toe om te leren,' zegt Laura over haar thuis situatie en vertrek terwijl ze een plukje haar uit d'r gezicht deed. Vervolgens had ik wat gezegd over het messen werpen, wat in het trainings centra mijn specialiteit was. "Dus jij leerde messen werpen?' Vraagt ze vervolgens op een nieuwsgierige toon. "Niet iedereen op mijn school heeft dat geleerd, maar ik wel omdat ze zagen dat dat mijn specialiteit was.' antwoord ik 'Als men zag dat je ergens een talent voor had betreft wapens, lieten ze je daar in specialiseren zodat indien je getrokken werdt als tribuut, meteen een gevaarlijke concurrent was". Laura zegt er vervolgens gauw achterna dat zij amper leerde vechten met wapens, hooguit twee keer met het werpen van messen. 'Het was niet echt een pretje om me daar in te specialiseren, maar nu zou het wel handig worden voor het geval er een indringer komt. Ik mis namelijk nooit mijn doel,' zeg ik vervolgens 'niet dat ik daar trots op ben,'. Ik grabbel uit mijn schooltas een reep chocolade dat ik een uur geleden nog in de kantine had gekocht. Ik breek er een stukje vanaf en laat dat in mijn mond smelten. De smaak maakt mij intens gelukkig. Het vraagt me af waarom ik geen chocolade kon kopen in District 2. In het Capitool zou het zeker kunnen, maar het is waarschijnlijk te luxe voor de districten. Zelfs voor district 1, die bekend staat om zijn luxe of mijn district, district 2 die het lievelingetje van het Capitool was. 'Wil je ook een stukje?' vraag ik aan Laura terwijl ik de reep naar haar toe wijs 'Je mag gerust wat nemen,'. Ik kijk weer eens rond om nogmaals te zien hoe uitgestorven het is. 'Nou, de rest neemt wel zijn tijd om aan te komen' grinnik ik lichtjes.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina