[RPG • 0] International High [Speeltopic] - Speeltopics

INTERNATIONAL HIGH International High is een school op het eiland Fanra die alle fandoms huist, van Harry Potter, tot Tolkien, tot The Hunger Games. Op International High komt alles bij elkaar! Dit RPG is bedoeld als instap RPG voor iedereen die RPGen eens een keer uit wil proberen. Er zitten weinig tot geen regels aan en iedereen kan komen en gaan wanneer hij/zij wilt! Dus kom dit RPG vooral gezellig joinen en misschien is het wel een opstapje naar de geweldige RPG wereld van Quizlet! [Dit RPG is opgezet vanuit Het Grote RPG Topic!] ROLLEN Je kan op elk moment nog meedoen! • Diana Shade-Renard • Grimm {Hannah R. Loyd} || Pua [1.3] • Laura Kinney (X-23) • Dafne Keen {X-Men} || Pua [1.3] • Daenerys Targaryen • GoT • Emilia Clarke} || Zaldrizes [1.4] • Lagertha • Vikings • {?} || Ringwraith [?] • Luna Lovegood • HP • {Evanna Lynch} || MendesxMalfoy [1.6] • Lidia Volkova • THG • {Nina Dobrev} || Trishanakru [1.6] • Zuko’s zoon • Avatar {FC} || Dunphy [?] • Luke Alvez • Criminal Minds {FC} || Soco [?] • Sebastian James Lupin-Black • HP • {Ezra Miller} || Bathsheba [1.4] • Loki • Marvel • {?} || Ringwraith [?] • Draco Malfoy • HP {Tom Felton} || karmahitsyou [1.5] • Roy Harper • Arrow • {Colton Haynes} || SebastianVerlac [1.5] START Het is de eerste dag op school na de vakantie, iedereen mag zijn spullen in zijn dorm leggen en met elkaar gaan meeten. Morgen beginnen de lessen. TOPICS • Rollentopic • Speeltopic • Praattopic REGELS • Er is geen maximaal aan personages. • Degene die het topic sluit, maakt een nieuw topic aan. • Posts hebben geen minimum. • Geen ruzie behalve in de RPG zelf. • OOC in het speeltopic tussen haakjes of in het praattopic. • 16+ is toegestaan. • Zonder toestemming mag je de personage's van anderen niet besturen. • Sluit niemand buiten en probeer zoveel mogelijk andere posts te lezen! • In je post vermeld je naam, rol, plaats en met wie je personage is. • And above all; have fun!

©Lizor
Mag niet gekopieerd worden tenzij specifiek gevraagd.

[ bericht aangepast op 16 juli 2017 - 17:01 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mttt

MT

---

Bowties were never Cooler

Ik hoop er van de week aan toe te komen om mijn personage af te maken en een stukje te schrijven ([strike]stiekeme MT[/strike])

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Jason
17 || Outside on the grass
Het voelde vreemd om weer op school te zijn, heel vreemd. Ik had mijn eerste High School jaar nog niet eens afgemaakt. In the Glades waren velen die school niet af hadden gemaakt, de meesten zelfs, en ik was geen uitzondering. Het feit dat ik nu hier liep, met een rugzak op mijn rug, een baan in een locaal cafe, en een compleet andere identiteit, voelde heel vreemd. Geen actie, geen mensen die ik kenden of om wie ik gaf, geen basis. Ik had een frisse start, de zoveelse, maar ik keek nog altijd over mijn schouders op zoek naar bekende of kwaadwillende gezichten. Ik kon het niet helpen. Het zat in me, het ging vanzelf. Ik had mijn spullen, wat enkel wat simpele kleren waren, opgeruimd op mijn kamer. Mijn mobiel, een nieuwe, geen burner meer, had nog altijd al mijn fotos van mijzelf en Thea, en nog een paar van de rest van de gang erop staan. Ik kon mijn oude leven, en zeker Thea, niet geheel achter me laten. Ik was buiten gaan zitten op het gras en probeerde te genieten van de zon, maar om eerlijk te zijn bleef alles wat er allemaal was gebeurt door mijn hoofd spoken: De dood van mijn ouders, de gevechten, de Mirakuru, de tijd in team Arrow, het vluchten, de blackmail, opnieuw vluchten, maar vooral het schuldgevoel. Ik had mensen vermoord, gepijnigd en teleurgesteld. Nu zat ik hier en hoorde ik een normaal leven op te pakken, maar ik had geen idee of ik dat wel kon. Toch zat ik hier om het te proberen, en anders was het weer tijd om te vertrekken en had ik nog een stad waar ik nooit naar toe terug kon keren.

---

Bowties were never Cooler

De oorlog was voorbij, Voldemort was dood. Mijn familie had eindelijk rust en Hogwarts was verwoest. Ik wilde nog verder studeren, dus ik besloot andere scholen te zoeken. Toen kwam ik bij International High, de school die mensen aan namen, zoals ik. En dan bedoel ik niet tovenaars, maar mensen met een verleden, die overnieuw willen beginnen. Een voor een, net als ik. Ik stapte op de school af. Ik liep naar binnen, rechtstreeks naar een soort plattegrond, waar ik kon zien waar mijn kamer was. Ik bekeek de plattegrond en liep richting mijn kamer. Ik smeet mijn koffers neer en begon met uitpakken, ik zag het een beetje als op mezelf wonen. Maar dan in een woning met heel erg veel anderen. Ik zette een zwart fotolijstje met een foto van mijn ouders en mij op het nachtkastje. Na dat ik alles had uitgepakt bekeek ik de kamer even, het zag er goed uit. Ik liep de school uit naar buiten, ik verveelde me, dus ik wilde iemand zoeken om mee te praten. Ik zag een jongen met een rode hoodie in het gras zitten. Hij zag er een beetje moe uit. Ik was ook moe, moe van het reizen, en moe van mijn oude leven achter me laten. Het was slopend. Ik besloot naar hem toe te lopen. Ik stond tegenover hem met mijn handen in mijn zakken. "Hey." Zei ik op een rustige toon terwijl ik door mijn knieën ging en tegen over hem, in het gras ging zitten. Ik had hem nog nooit eerder in mijn leven gezien, en geloof me, ik heb heel erg veel mensen gezien in mijn leven. "Ook je eerste jaar op International High?" Vroeg ik hem nieuwsgierig en een tikkeltje brutaal. Ik moest het ijs zien te breken. Ik moest even kort na denken over alles wat ik hier vandaag had bereikt, ik was weg gegaan van mijn verleden, ik had een nieuwe start gemaakt, niemand hier kende mij en daar was ik erg blij mee. Niemand hier wist over mijn bittere karakter. Misschien kon ik mezelf veranderen. Het starten van een gesprek met deze jongen was een goed begin, ik kon de wat beleefdere kant van mijzelf laten zien. Ik hoopte dat mensen dat konden waarderen.

---

- thank you for existing -

[Is het goed als ik nog een personage neem?]

Verkeerde topic, I know. Ik post het ook even in de goede dus negeer dit maar.

[ bericht aangepast op 12 juli 2017 - 12:42 ]

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

11 Years~daughter of the Wolverine~outside~talking to nobody

---

Ik sta voor de school. Ik ga nu eindelijk naar school, na jaren trainen en vluchten heb ik eindelijk een thuis, samen met de andere kinderen, ik weet niet waar zij allemaal zijn, maar ik zit nu op deze school. Met mijn spullen loop ik de school binnen, ik praat tegen niemand. De laatste keer dat ik echt alleen was, was toen we gingen ontsnappen. Toen had de aardige zuster mij meegenomen, ik ben toen ontsnapt met de hulp van mijn vader. Mijn vader, ik heb hem pas net ontmoet of hij word vermoord, door die verschrikkelijke x-24. X-24 is nu dood, ik heb hem vermoord. Ik leg de spullen op mijn kamer en ga buiten op het gras zitten, wat moet ik doen dit jaar? Ik ken helemaal niemand en dit is de eerste keer dat ik op een school zit. Ik heb er helemaal geen zin in.

[ bericht aangepast op 12 juli 2017 - 15:26 ]

'I was just a puppet on their strings''

Ik loop mijn dorm uit. Ik was namelijk iets vroeger vertrokken om in alle rust al mijn spullen een plek te geven. Er was toch niks anders te doen. Iedereen die ik ken woont in Panem, waar nog steeds de opstand gaande is. Gelukkig ben ik daar weg want anders was ik sowieso gekidnapt. Of dat bij district 13 of het capitool zou zijn geweest maakt niet uit. Beiden partijen wouden namelijk heel erg graag zoveel mogelijk winnaars aan hun zijde krijgen en omdat ik twee jaar geleden de spelen heb gewonnen, excuses ik bedoel de spelen overleefd, was ik gewild. Ook al mis ik sommige dierbaren van me, ik ben alsnog liever hier dan daar. Het klinkt egoïstisch maar, mijn hele leven draaide om overleven. Ik kies nu weer gewoon voor. Ik kijk eventjes naar de spiegel om vervolgens mijn haar gauw goed te doen, mijn leren jas aan te trekken. Ik weet dat het nu redelijk warm is, maar ik heb geen zin om vandaag al aan mensen uit te leggen dat de littekens op mijn armen niet zijn omdat ik aan zelfbeschadeging doe, maar om mezelf rust te geven na alle moorden die ik moest plegen om te winnen. Het zijn namelijk tien strepen, een voor ieder dodelijk slachtoffer dat ik heb gemaakt. Als ik de gewonde had meegeteld zouden dat er meer zijn geweest. Ik schaam me er diep voor en sindsdien probeer ik het te vermijden. Nu kan ik tenminste een normaal leven lijden met mensen die misschien ook een verschrikkelijke periode achter de rug hebben gehad. Hierna sluit ik de deur van mijn dorm en loop ik naar buiten. Ik zie dat er nog drie andere mensen hierbuiten zijn. Ik zie twee jongens, een met licht blond en de ander met licht bruin haar met elkaar praten en een meisje die overduidelijk jonger dan mij is twintig meter verderop op het gras zitten. Normaal zou ik meteen naar de jongens lopen, omdat de innerlijke Lidia graag flirt, maar ik besluit dat ik liever even bij het meisje wil gaan zitten. Ik besluit naast haar te zitten. "Hallo," zeg ik met een vriendelijke toon tegen haar "Ook zo'n zin in school?". Dat laatste is uiteraard ontiegelijk sacarstisch. "Ik ben trouwens Lidia," zeg ik gauw achteraan.

[ bericht aangepast op 12 juli 2017 - 15:45 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

11 Years~daughter of the Wolverine~outside~talking to: Lidia

---

Er komt een meisje van ongeveer 16 jaar naast me zitten. Ik word er een beetje zenuwachtig van, wat moet ik doen? "Hallo," zegt ze vriendelijk tegen mij en het kalmeert toch wel een beetje. 'Hey,' ze ik een beetje verlegen. "Ook zo'n zin in school?" Ik kon duidelijk horen dat het sarcastisch was. 'Ja,' antwoord ik sarcastisch. "Ik ben trouwens Lidia." Ik glimlach. 'Ik ben Laura.' Laura, deze naam had ik gekregen van de lieve zuster toen we gevlucht waren. Ik kijk haar verlegen aan. 'Wat doe je eigenlijk allemaal op een school?' het klinkt misschien heel dom, maar ik ben nog nooit naar een school geweest, ik weet niet wat ik ervan moet verwachten.

'I'm just a puppet on their strings''

Ik glimlach als Laura begint met praten. Hopelijk geef ik haar het gevoel dat ik niet gevaarlijk ben. Mensen uit Panem zouden namelijk er heel anders over denken. Hun denken dat ik een moordmachine ben, maar dat komt doordat het gedwongen was. Als ik gewoon mijn leven kon leiden zonder deel te nemen aan dat afgrijselijke evenement. Ze stelt zich voor als Laura. "Aangenaam om kennis met je te maken Laura," zeg ik op een vriendelijke toon. Mensen uit Panem zouden mij nu echt raar aan het aankijken zijn omdat ik daar altijd vol zelfvertrouwen en een groot ego moest praten. Ik moest doen alsof ik boven iedereen stond omdat ik mensen heb moeten doden. Ik zie dat Laura mij een beetje verlegen aankijkt en ik geef haar een geruststellende blik. Ik zal haar niks aandoen. "Wat doe je eigenlijk op een school,' vraagt ze vervolgens aan mij. "School is vooral om hier dingen leren, zoals de taal die je spreekt, wiskundige dingen en dat soort heftigheid. Lichtelijk anders dan wat ik leerde op mijn school thuis waar ik eigenlijk enkel leerde om te doden," ik grijns een beetje. Ik vloek lichtjes wanneer ik besef dat ik letterlijk heb gezegd dat ik heb geleerd hoe je mensen goed kan vermoorden.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

11 Years~daughter of the Wolverine~outside~talking to: Lidia

---

"Aangenaam om kennis met je te maken Laura," zegt Lidia vriendelijk. Ik word er zelf ook vrolijk van. "School is vooral om hier dingen leren, zoals de taal die je spreekt, wiskundige dingen en dat soort heftigheid. Lichtelijk anders dan wat ik leerde op mijn school thuis waar ik eigenlijk enkel leerde om te doden," ze grijnst een beetje. School klinkt niet zo leuk, maar wat ze op het einde vertelde bleef hangen, leerde ik te doden. 'Dus de plek waar je mensen leert vermoorden is ook een school?' ik kijk haar geschrokken aan, als deze school hetzelfde is als die van mij moet ik weg. Dan gaan ze ons weer mishandelen en moeten we heel de dag trainen.

'I'm just a puppet on their strings''

Aan laura's reactie te zien, was ze niet erg onder de indruk van wat school inhoudt. "Dus de plek waar je mensen leert vermoorden heet ook school?' vraagt ze vervolgens aan mij, in mijn ogen lichtelijk geschrokt. "Waar ik vandaan kom, een land genaamd Panem verdeeld in 13 gebieden waarvan ik in gebied nummer twee kom, vonden hun van wel. Wees niet bezorgd, want dat kwam enkel door de bizarre wedstrijd waar mijn gebied oftewel district graag de beste in wou zijn," zeg ik tegen haar met een neutrale blik 'Hier gaan we alleen dingen leren zoals de taal en wiskunde enzovoort. Wat beter is aangezien Panem niet de beste plek om te wonen is,". Ik haal diep adem. Ik laat het niet echt merken, maar ik vind het best wel pittig om te vertellen over Panem. Het Capitool heeft mij heel wat aangedaan in de vorm van trauma's. Zelfs nu ik ver weg ben, heb ik het gevoel dat ik slechts een pionnetje ben die enkel doet wat anderen mensen willen dat ik doe. Ik pluk wat gras van de grond, wat me gauw een vredig gevoel geeft. Er waren namelijk niet veel vredige plekken in district twee terwijl er in districten zoals district elf etcetera juist veel van dit soort plekken zijn. In dat oogpunt had ik liever willen leven in een armoediger district dan het machtige district twee, maar dan had ik wel minder kans op overleven wegens weinig training. Stiekem had ik het niet erg gevonden als ik was gestorven. Nu heb ik een trauma voor altijd. Heerlijk. Ik kijk eventjes een tel rond en ik zie nog steeds dat enkel wij en de twee jongens er nog zijn. Stiekem vraag ik me af waar zowel hun als Laura vandaan komen en of ze een beetje mooi leven tot nu toe hebben.

[ bericht aangepast op 15 juli 2017 - 8:00 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

“You are dying. You want to die. Charles told me."
"What else did he tell you?"
"To not let you."
~Laura to Logan~

11 Years~daughter of the Wolverine~outside~talking to: Lidia

---

"Waar ik vandaan kom, een land genaamd Panem verdeeld in 13 gebieden waarvan ik in gebied nummer twee kom, vonden hun van wel. Wees niet bezorgd, want dat kwam enkel door de bizarre wedstrijd waar mijn gebied oftewel district graag de beste in wou zijn," zegt ze tegen mij. 'Hier gaan we alleen dingen leren zoals de taal en wiskunde enzovoort. Wat beter is aangezien Panem niet de beste plek om te wonen is,". Ik ben opgelucht, het is hier dus niet hetzelfde als waar ik getraind werd. 'Ik heb ook mensen leren vermoorden op een "school",' ik kijk even naar de grond en begin met het gras te spelen. 'Mijn moeder Sarah en de andere zusters hebben mij en zoveel mogelijk andere kinderen helpen ontsnappen.'

'I'm just a puppet on their strings''

Ik zie dat Laura opgelucht raakt wanneer ze hoort dat we hier geen moorden hoefden te plegen. Of te leren hoe dat moet. Niet dat ik het nodig heb, hoor. De Hongerspelen hebben mij zat genoeg ervaring gegeven. 'Ik heb ook mensen leren vermoorden op een 'school' ' hoor ik haar zeggen. "Hopelijk hoefde jij nooit je kennis te gebruiken," ik haal diep adem aangezien ik het nog steeds redelijk moeilijk vind. Niet perse om daarover te praten, maar het doden van tien tributen blijft mij dwars zitten. Ik heb nog nachtelijks nachtmerries over. "Maar over school gesproken," zeg ik vervolgens ' ik vraag me af wie er nog meer komen en waar ze vandaan komen. Zoals bijvoorbeeld de twee jongens die daar zitten," ik kijk een tel richting de jongens. "Waar kom jij trouwens vandaan?" vraag ik vervolgens aan haar.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Jason
17 || Outside on the grass || Draco
Het was hier nog best rustig, zeker voor wat ik kende als een middelbare school. Nu had Oliver dit geregeld, dus het zou geen publieke High School zijn in een achterbuurt, zoals ik gewent was, maar toch vond ik het eng rustig. Ik was altijd op mijn hoede, nu ik een leven als voorvluchtige leidde nog wel erger, maar een rustige situatie maakte het op een of andere manier erger. Toen ik ook plots iemand voor me zag staan die gedag zei, moest ik moeite doen om mijn reflex te onderdrukken. Het gaf namelijk geen goede indruk om meteen je nieuwe schoolgenoot tegen de grond te werken en knock out te wurgen. Ik probeerde het koel te spelen en knikte naar hem. "Hey" Het was een erg magere ongezond bleke jongen met spierwit haar. Hij zag eruit alsof hij nog nooit zon had gezien en alleen op droog brood met water had geleefd voor zijn hele leven. Bij zijn vraag knikte ik. "Het wordt tijd dat ik een keer iets afmaak." mompelde ik. Hij hoefde niet alles van me te weten, maar als ik niets zei zou dat nog veel vreemder zijn. "En jij?" Ik kwam graag veel te weten over mensen. Dan wist ik wat ik aan ze had en hoe ik mogelijk iets van ze kon krijgen wat ik nodig had, of hoe ik ze bij me in het krijgt kon laten staan, en zo later hen wat voor mij kon laten doen. Dit was de manier hoe ik bijna mijn hele leven al overleefde, en dat was ook iets wat ik niet zomaar verleerde. Verderop kwamen twee meisjes te staan. Ze leken me vrij jong, maar misschien hadden ze gewoon niet zo veel meegemaakt als de mensen die ik kende thuis in the Glades. Ik hoopte het laatste, want niemand verdiende het leven wat velen van ons daat hadden geleefd. Ik zuchtte zacht en sloot mijn ogen even om wat meer zon op te nemen, voor ik weer naar de jongen tegenover me keek. "Je ziet eruit of je zeker ook wat zon kan gebruiken. Ga zitten, ontspan, en krijg een kleurtje." Hij zag er echt ongezond uit en een beetje zonlicht kon daar al veel verbetering in brengen. "Ik ben Jason, trouwens" zei ik toen ik me bedacht dat ik me eigenlijk nooit had voorgestelt, omdat ik te druk was geweest met hem niet aanvallen.

---

Bowties were never Cooler