[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

Owen gooit zijn sigaret op de grond, waarop ik even afkeurend mijn wenkbrauwen frons en naar de vuilnisbak blik, die enkele meters verder op staat.       "Wat is er dan gebeurd Ies?""       Ik volg zijn blik naar Tyler, die aan de andere kant van het plein staat samen met nog wat anderen, en bijt op mijn onderlip. Eigenlijk had ik het hem gister al willen vertellen, maar toen was hij nogal druk met andere dingen.       "En tuurlijk, wil ik met je samenwerken, maar je weet dat dit project me echt bar weinig kan schelen toch?"       "Dat weet ik, maar dat maakt mij niet uit. Het is toch niet alsof Tyler wel iets gaat doen, dus ik heb liever dat jij er misschien een goed cijfer uithaalt dan Tyler." Ik haal mijn schouders op en sla wat ongemakkelijk mijn armen over elkaar. Wat er gisteren gebeurd was kwetste me nog steeds. Niet alleen wat er met Tyler gebeurd was, maar ook dat met Colin.       "Ehm, ik was gister met Tyler aan het praten en ik had het er over dat hij heus wel kan bereiken wat hij wilt, als hij maar zijn best doet. En toen zei hij dat hij niet alles kan bereiken wat hij wilt, of eigenlijk moet ik 'wie hij wilt' zeggen..." Ik voelde mijn wangen rood kleuren. "I-ik vertelde hem toen dat ik hem niet leuk vind op die manier en dat ik soort van samen ben met Jake. Tyler vond dat niet erg leuk volgens mij... Dat ik maar een 'sidehoe' ben voor Jake en dat ik niet op hem of ook maar iemand van jullie hoef te rekenen als Jake het uitmaakt en dat het zonde is of iets dergelijks." Met moeite herhaal ik wat Tyler zei, op een heel wat nettere manier. Ik wrijf een traan uit mijn ooghoek. "En toen z-zoende hij me en liep boos weg." Dat er later die dag ook nog gedoe was met Colin liet me niet veel beter voelen. Het liefst ging ik dan ook gewoon naar huis. "Sorry voor al dit gedoe, ik weet dat Tyler ook je vriend is." she is delightfully chaotic a beautiful mess loving her is a splendid adventure

i suck at thinking of a status || willow creek || hallway, at her locker || owen ||soundtrack

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hij neemt mijn kauwgum aan en ondertussen neem ik kort de tijd om mijn naam en het vak op het -tot nu dan blanco- schrift te zetten in sierlijke letters. Ik kijk op wanneer hij hoest maar hij herpakt zich al snel weer dus ik zeg niks. "Ik kan zo gauw niet zeggen wanneer het uitkomt," begint hij. "Maar als jij nou een keer je agenda bekijkt en me laat weten welke datums jou het beste uitkomen, en da ga ik vanaf daar verder." Ik knik en glimlach. 'Dat moet goed komen, geen haast toch?' zeg ik en neem het stukje papier aan. Zijn nummer, zie ik. Ik kijk kort naar de docent en als ik merk dat hij een andere leerling helpt pak ik snel mijn mobiel erbij om het nummer op te slaan, voor ik hem weer ik mijn tas werp.
"Hoe ben je erbij gekomen in het asiel te gaan werken?" Ik haal lichtjes mijn schouders op. 'Het is makkelijker om met dieren te werken dan met mensen.' zeg ik met een klein lachje. 'En het leek me altijd al leuk werk, maar in New York kwam het er nooit van. Dus toen ik zag dat er hier een plek was... Why not right?' vervolg ik en dan komt er een lichte, kleine grijns op mijn lippen. 'Besides, knuffelen met honden is een deel van mijn werk. Wie wil dat nou niet.' zeg ik op een ietwat speelse toon. 'En jij? Werk jij ergens?'

---

El Diablo.

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • Outside, with Tyler, Maddi, Roxie & George •

”Danny doet niet aan drugs.”
Een van mijn wenkbrauwen schoot omhoog en met een afkeurende uitdrukking blikte ik naar Maddi — die een waardeloze poging leek te doen om haar geïnhaleerde rook mijn kant op te blazen. Ik mocht wellicht een tikkeltje geïrriteerd zijn nu, wat meer te maken had met de knaap naast haar, maar me verlagen tot een kinderachtig niveau was wel het laatste wat op mijn planning stond; plus dat ik me niet kon indenken waarom ik het überhaupt zou doen. Het bewees voor mij dan ook weer voldoende, of dat zou het gaan doen.
      Met een half oor luisterde ik naar de gesprekken die er verder gaande waren, waarbij mijn blik een enkele keer bleef hangen op Roxy en Tyler. Ze lieten me, onbewust dan ook, zacht grinniken en ergens was het haast amusant om de interactie tussen heb gade te slaan; ware het niet dat ik verder niet iemand was die daar constant op ging letten. Wanneer ik mijn mond open wil doen om een opmerking te maken naar het tweetal, wordt ik echter onderbroken door Maddi’s stem.
      ”Kunnen jullie twee alsjeblieft een kamer gaan zoeken?” brengt de blondine uit, waarna ze een overdreven kots gebaar lijkt te maken alvorens ze mijn kant op knikt. “Neem hem maar gelijk mee, die kan wel een goede beurt gebruiken als ik die kop bekijk. Ik houd Georgie hier wel gezelschap.”
Walging was het eerste wat door me heen trok en dat had niks te maken met Roxie die bezig leek met Tyler, want wat dat betreft kon ik alles hebben gezien het volledig langs me afgleed, maar met de attitude van Maddi die me met de seconde meer de keel uit begon te hangen. Waar was ze mee bezig? Een puberale poging tot stoer doen? In mijn ogen scoorde ze daar echter geen enkele punten mee. Sterker nog, het deed eerder afbreuk aan mijn gedachten over haar. Het was daarom dat ik haar enkel een droge blik schonk alvorens ik precies dat besloot te doen waarvan ik wist dat ze er een hekel aan had — haar negeren, tot in elk detail.
      De jongen langs haar zinde me al niet en ik had geen zin om daarbij ook nog eens het kinderachtige gedrag van mijn ex bij te verdragen, wetende dat me dit op een onredelijke manier tot ontploffen zou gaan brengen en het een aantekening kon gaan worden die ik eigenlijk al niet meer kon gebruiken. Ik had wellicht veel verdiend, maar haar kansloze gedrag op dit moment was niet terecht. “‘Madison, gedraag je. Danny hier,” bracht de jongen langs me, oftewel George, uit, waarbij hij me op mijn schouder tikte. “krijgt vast vaak genoeg dames in zijn bed maar over hun twee heb je gelijk”
      “Juist ja,” wist ik half uit te brengen op de woorden van George, waarbij ik hem tactvol met een blik waarschuwde me niet nog eens aan te raken; althans sowieso niet in mijn huidige toestand, of hij moest het riskeren enkele tikken te krijgen eens ik zou knappen. “Ik ben alleen niet het type dat met iedere griet het nest in duikt, al helemaal niet als ik niet zeker ben van onafgedane zaken.” Na deze woorden blikte ik op Maddi, schonk haar een kort moment van aandacht alvorens ik haar weer besloot te laten voor wat het was. Haar gedrag zat me namelijk nog steeds dwars en ik kon het niet verklaren waaraan ik dat verdiend zou hebben.

• Nine-teen • Jefferson High • In class, with Isaiah • Outfit •

”Hmm, ja ik denk dat je nog net ietsje knapper bent dan Jasmine, maar het is een close call.”
Zachtjes lachte ik met Isaiah mee alvorens ik kort een keer speels mijn lippen tuitte terwijl mijn vingers door mijn losse lokken heen gleden, die nog altijd licht gekruld waren daar ik mijn stijltang nog altijd niet gebruikt had. Ik vreesde ergens dat dát ding ook nooit warm ging worden zolang ik niet een keer alleen op Sami zijn kamer zou zitten. De gedachte daaraan deed onbewust zachtjes gniffelen, waarbij een tevreden glimlach mijn lippen sierde. Met een schuine blik keek ik vervolgens weer naar Isaiah. Zijn speelse opmerkingen waren geheel onschuldig, dus bang dat hij er op los zou gaan flirten was ik zeker niet. Ik vond het echter wel leuk om te zien dat de jongen desondanks geen enkele blad voor de mond leek te nemen, of in ieder geval niet bij een totaal onbekende daar we elkaar vooralsnog niet kende.
      ”Inderdaad, maar aan de andere kant bijna iedereen ziet projecten zoals deze gewoon als iets saais op papier zetten en er zo snel mogelijk van af zijn dus ja de kans dat ze zoiets zouden bedenken is nihil,” zei Isaiah, in een reactie op mijn eerdere woorden over het project waaraan iedereen moest gaan deelnemen. Ik knikte instemmend. De kans dat de jongen de enige zou zijn met deze vorm van zijn project was haast op voorhand al met zekerheid te zeggen. Er was niemand briljant genoeg om met videomateriaal te komen, inclusief mijzelf. “'Maar ja het is net wat je er van maakt weet je, ik doe liever iets wat meer werk kost maar wat ik wel echt leuk vind dan iets wat me echt gewoon echt emotioneel vermoeid en snel is.”
      Ik lachte zachtjes. “Well, daar heb je dan ook een goed punt,” reageerde ik en speelde ondertussen met een donkere pluk haar. “De meeste zouden overigens wel gaan voor iets wat snel in elkaar te zetten is, maar dat zal jouw project dan ook uniek gaan maken,” knipoogde ik de jongen toe. “Maar ik ieder geval,” ging Isaiah vervolgens ongestoord verder. “Gossip girl it is, maar niet met precies dezelfde karakters. Ik bedoel naar mijn mening is Serena wel een beetje overrated en haar vriendschap met Blair al helemaal. Ik bedoel als je beste vrienden bent zou je elkaar niet steeds zo in de rug moeten steken hoor, dat is toch ook niet gezond.’ Een tikkel verbaasd trok ik een van mijn wenkbrauwen op en terwijl hij druk aan de slag ging met het tevoorschijn halen van nog wat spullen, kantelde ik mijn hoofd licht terwijl mijn poelen over hem heen gleden. Hij keek Gossip Girl? Nu was ik niet het zwijmelde meisjestype dat de serie keek, of echt nadrukkelijk volgde, maar ik had wel een paar afleveringen voorbij zien komen; wat me overigens niet meer verstand van de serie gaf.
      ”Misschien kan je wel mijn It-girl van de film zijn, hoewel ik nog wel uit moet vinden wat een it-girl inhoud in de Grieks Romeinse tijd.”
Het geklets van de jongen, die aan een stuk maar door leek te gaan, was allesbehalve irritant te noemen. Ik vond het ergens wel wat hebben dat de jongen zoveel spraakwater had gedronken, dat er geen einde aan leek te komen. Je hoefde in ieder geval niet bang te zijn dat je jezelf zou gaan vervelen. “Nou, mocht je hulp nodig hebben dan geef maar een gil,” reageerde ik daarom en leunde vervolgens iets achterover in mijn stoel, waarbij ik me allesbehalve schroomde eens een keer goed uit te rekken — dat me dit een opgetrokken wenkbrauw opleverde van de leraar, die toevallig onze kant op keek, negeerde ik volkomen. Losjes liet ik vervolgens mijn vingers een keer door mijn krullen heen glijden, waarna ik een keer rond blikte in de klas. Net wanneer ik me weer wil richten op de jongen langs me, vinden mijn donkere poelen Sami. Ik glimlach vrij direct en probeer het feit te negeren dat ik me afvraag waar hij vannacht is geweest, in die korte tussenpozen dat we lagen te slapen — of althans toen ik lag te slapen, maar opmerkte dat hij het bed uit ging en pas later weer terugkwam. Ik had het niet over mijn lippen kunnen krijgen om hem te vragen waar hij had uitgehangen, hierdoor zou ik nog gaan overkomen als een jaloers vriendinnetje die ik nog geeneens was; het vriendin gedeelte dan.
      Een bedenkelijke trek gleed over mijn gezicht een en ik beet zacht op mijn onderlip als ik mijn donkere kijkers weer van Sami afhaal en mijn hoofd vervolgens op mijn hand laat rusten als ik mijn elleboog op tafel plaats. Het werd steeds moeilijker om de wilde vrijgezel te blijven als mijn gevoelens zich steeds meer vast leken te hechten aan één persoon. Andere werden hierdoor een heel stuk minder interessant en zij die te dichtbij hem durfde te komen eerder een soort concurrentie.

[ bericht aangepast op 19 okt 2017 - 12:42 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

MT

---

How far is far

Roxie plaats haar hand voor mijn mond waardoor mijn stonede kop gelijk op houd met ratelen. "Sssssh," fluistert ze me toe en mijn lippen krullen in een grijns, al is dat niet te zien. Kort branden mijn ogen op het glimlachje dat ze draagt, al gaan ze al snel weer naar haar ogen. "Jij bent zo vol van jezelf, is het niet, Querido?" grinnikt ze en ik haal lichtjes mijn schouders op, nog steeds stilletjes. "Ik geef je niet eens ongelijk," geeft ze toe terwijl ze naar me toe buigt. "Maar je hoeft het er niet zo dik op te leggen," Ik grijns wat breder als ik weer haar lippen op mijn wang voel en kijk dan weer om me heen. 'Zal het proberen gorgeous...' fluister ik haar toe zodat alleen zij het hoort.
"Daarbij, George en ik moeten ook nog een partner toegewezen krijgen. Als je wilt kan ik vragen aan de leerkracht of hij je om kan wisselen. Ik kan héél overtuigend zijn," gaat ze verder en met een speelse grijns kijk ik haar weer aan. "Dus als ik het hem nou een keer heel lief vraag, dan mogen jij en ik misschien wel samen een beetje geschiedenis schrijven." Ik lach zachtjes en leun naar haar toe tot mijn gezicht enkele centimeters van het hare verwijderd is. 'Dat klinkt wel heel interessant darling..' zeg ik en leun mijn kin kort op haar schouder. "Maar dan moet je er wel voor werken," voegt ze er aan toe en ik glimlach. 'Voor jou geen probleem.' fluister ik en plaats een snelle, plagerige kus in haar nek.
"Kunnen jullie twee alsjeblieft een kamer gaan zoeken? Neem hem maar gelijk mee, die kan wel een goede beurt gebruiken als ik die kop bekijk. Ik houd Georgie hier wel gezelschap." hoor ik Maddie zeggen en ik kijk op, dan volg ik haar blik naar Dantae. ‘Madison, gedraag je. Danny hier, krijgt vast vaak genoeg dames in zijn bed maar over hun twee, heb je gelijk.’ hoor ik George nog zeggen. Ik grijns speels en beweeg ondertussen mijn arm wat omhoog zodat die om haar schouders ligt in plaats van haar middel. Daarbij trek ik Roxie ook nog wat dichter. 'Mwah, niks persoonlijks tegenover jou Dan maar ik hou niet van delen,' zeg ik plagerig. 'Bedankt voor het aanbod tho.. Maar dan zie ik toch liever iets vrouwelijks in zijn plek.' grijns ik.

---

El Diablo.

---

---

"Het is makkelijker om met dieren te werken dan met mensen," beantwoord Bella mijn vraag. Het is een korte, en bondige uitleg maar het is genoeg om me aan het denken te zetten. Ik snap haar punt, onmiddellijk. Een hond die geeft niet om je verleden; zolang je maar zorg draagt voor hem zolang hij in je leven is. Hij bekijkt je niet als een stuk vuil omdat je al behoorlijk wat meisjes naar huis mee gebracht hebt, of omdat je het tweede weekend op rij straalbezopen onder de dekens kruipt. Mijn leven zou er vast inderdaad heel wat anders uit zien mochten mensen wat meer als honden zijn en in de gaten hebben hoeveel je oprecht om ze geeft. Wanneer een bos blonde krullen gepaard met een engelengezicht weer in mijn gedachten naar boven komt drijven probeer ik het beeld letterlijk weg te schudden. Met "als" en "had" kom ik nooit vooruit. Het is gewoon zo immens vervelend dat, elke keer ik denk een stap verder weg van mijn gevoelens voor Iz gezet te hebben, ik toch weer met mijn neus op de harde realiteit gedrukt word dat het niet zo is. Het zijn de kleinste domme dingen die me aan haar laten denken, telkens weer, en de grootste onbenulligheden die ik met haar nog steeds wil delen. Vroeger had ik mijn schouders opgehaald en was ik door gegaan naar een volgende meid. Nu zegt het met helemaal niks meer. Ik heb er geen zin meer in. Misschien moet ik inderdaad maar een hond gaan nemen. "En jij? Werk jij ergens?" vraagt Bella me ondertussen. Ik hoop maar dat ze me geen andere vragen over mezelf gesteld heeft, want ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat ik alweer zo diep in gedachten verzonken was dat ik nog maar eens een stuk van een gesprek gemist heb. "Vooral op de zenuwen," antwoord ik spontaan, met een somber lachje. Voornamelijk op die van mezelf, maar de knoppen van mijn vader weet ik de laatste tijd ook weer behoorlijk in te drukken. "Deze zomer heb ik gewerkt bij m'n vader. Hij wil namelijk graag dat ik na mijn studies voor hem kom werken en uiteindelijk de zaak over neem. Ik word al op voorbereid van zodra ik oud genoeg was om te tellen. Zo gaat het al generaties." Kort schiet het even door me heen dat ik helemaal niet verplicht ben al deze details met de dame naast me te delen, en dat ze er misschien niet op zit te wachten. Maar aan de andere kant is ze zelf ook behoorlijk open en is het best fijn dat ze ook wel enige interesse lijkt te hebben in mijn leven. "Mijn zusje zal wellicht mogen studeren wat ze zelf wil, zolang het maar aan een Ivy League universiteit is. Verder geen druk hoor." Bij de laatste woorden grinnik ik een keer, hopend dat ik nu niet te pompeus overkom, dat is namelijk niet de bedoeling.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Ik grinnik een keer bij de opmerking van Madison. Ik kan het er namelijk niet meer oneens mee zijn dan ik nu al ben. Laten we zeggen dat van ons drietjes ik -in mijn ogen- de meest onbeïnvloedbare ben. Zeg nu zelf; George die heb ik jaren en jaren geleden al flink rond mijn vinger gewikkeld, en als we op familiefeestjes weer eens wat uit haalden dan waren George of ikzelf zo'n zeventig procent van de keren de aanstoker, en niet Madison. Maar voor de lieve vrede besluit ik mijn mond te houden. Daarbij vind ik het leuker als mensen me onderschatten. Dat geeft me altijd zoveel meer mogelijkheden. "Voor jou geen probleem," fluistert Tyler me ondertussen toe, waardoor mijn aandacht weer volledig in zijn richting getrokken wordt. Er loopt een rilling over mijn rug als ik plots zijn warme adem in mijn hals voel en voor ik het goed en wel in de gaten kan krijgen heb ik reeds mijn hoofd een aantal millimeters naar de andere zijde gekanteld. Ik bijt kortstondig op mijn onderlip, om te voorkomen dat een ongepast geluid mijn lippen passeert. Een fractie van een seconde later verschijnt er echter opnieuw een ondeugende grijns op mijn gezicht en voorzie ik Tyler van een speelse stomp op zijn bovenarm. Als hij denkt dat ik zo makkelijk gewonnen ben dan heeft hij het mis. Toen ik zei dat hij ervoor zou moeten werken, dan had ik het namelijk niet enkel over dat geschiedenisproject. Mijn humeur slaat echter een stukje om, als Madison besluit zich ermee te gaan moeien met een blik van walging op haar gezicht. Het is echter haar opmerking over Danny die mijn stekels overeind laat staan. Ik ken de jongen niet zo goed, maar wat geeft Madison in godsnaam het recht om zo over hem te praten? Als kers op de taart biedt ze dan ook nog eens aan om mijn broertje gezelschap te houden, alsof ik hem zou vervelen. Mijn hart slaat een slag over, alsof er een furieuze vuist van binnenuit tegen mijn borstkas aan bonkt en ik hoor mezelf diep adem halen als George haar dan ook nog eens gelijk geeft wat mijn vertrek betreft. Oh, is dat zo? Wel. Dan loopt hij maar naar huis vanavond. "Laat me niet lachen. Alsof jij zo preuts bent," sneer ik op mijn beurt in de richting van Maddie, nadat Danny en Tyler ook hun zegje gedaan hebben. Op mijn lippen speelt echter een uitdagende glimlach, hoewel mijn ogen inmiddels vlam hebben gevat. "Twee jongens tegelijk, dat lijkt me meer jouw gebied van expertise, no?" ga ik verder, spottend met haar nieuwe stopwoordje, terwijl ik me van het muurtje af laat glijden, onder de arm van Tyler vandaan. "Ík ga voor kwaliteit boven kwantiteit." Toegegeven, ik ben ook geen heilige maagd. En wellicht heb ik mijn troeven al meer dan één keer voor de verkeerde doeleinden uitgespeeld en mag ik een regelrechte flirt wezen, maar ik duik in werkelijkheid niet zomaar met jan en alleman mijn bed in. Op dat vlak is Madison een pak minder geremd, als ik haar wilde verhalen mag geloven. "Maar gezien je blijkbaar niet tegen wat vriendelijk geplaag kan kun je me misschien een kamertje aanraden? Lijkt me inmiddels namelijk duidelijk dat je er gisteravond zelf eentje gevonden hebt," Niet zo subtiel laat ik mijn blik naar mijn broer glijden, waarvan het me begint te dagen dat hij plots wel heel close met Madison lijkt geworden te zijn. "Of had jij nog suggesties?" vraag ik, terwijl ik mijn armen over elkaar vouw. Tenslotte had hij me gisteravond net zo goed in de steek gelaten, ik wil niet weten waarvoor. In plaats van op antwoord te wachten laat ik mijn hand naar die van Tyler glijden, waarop ik hem naar me toe trek. "Als ik hier niet gewenst ben, dan ga ik wel ergens anders heen," vertel ik het blondje en de krullenbol voor me. Zonder ruimte voor nog enige tegenspraak wandel ik bij de twee vandaan, zonder Tyler's hand los te laten. "Kom op, jij zit vast ook niet op deze onzin te wachten," spreek ik Danny nog toe, alvorens mijn arm in die van hem te haken en ook hem bij Bonnie en Clyde vandaan te halen. Die steek van Madison naar hem toe was helemaal nergens voor nodig. Met de twee heren aan mijn zijde en een zuur gevoel stap ik het gebouw binnen, zodat ik straks op zoek kan gaan naar onze geschiedenis docente.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

"Vooral op de zenuwen," antwoord hij spontaan en ik haal mijn wenkbrauw lichtjes op als ik het sombere lachje op zijn lippen zie staan. Tot nu toe leek hij me niet heel erg, dus hoe hij daarbij komt geen idee. van mijn vader weet ik de laatste tijd ook weer behoorlijk in te drukken. "Deze zomer heb ik gewerkt bij m'n vader. Hij wil namelijk graag dat ik na mijn studies voor hem kom werken en uiteindelijk de zaak over neem. Ik word al op voorbereid van zodra ik oud genoeg was om te tellen. Zo gaat het al generaties." Ik knik en glimlach naar hem. "Mijn zusje zal wellicht mogen studeren wat ze zelf wil, zolang het maar aan een Ivy League universiteit is. Verder geen druk hoor." Ik lach zachtjes. 'Dat laatste is herkenbaar..' zeg ik met een klein lachje die mijn lippen omhoog krult. Mijn ouders staan erop dat ik naar een goede universiteit ga. De richting die ik op wil mag ik nog wel zelf bepalen, al willen ze niet dat ik de kunst route neem. -Niet dat ik daar zelf op liep te wachten, ik ben niet een heel groot creatief wonder-.
'Helemaal geen druk toch?' lach ik en schud mijn hoofd. Mijn vader zou me waarschijnlijk levend villen als ik niet werd geaccepteerd tot een goede universiteit. Mijn moeder misschien niet, maar die is dan ook niet het zonnetje in huis. Gelukkig gaat het nu nog vooral om de stof onthouden, iets wat niet al te moeilijk is waardoor ik tot nu toe wel goede cijfers heb. Even blijf ik stil als ik de blik van de docent op ons voel branden. Veel zin in problemen heb ik niet op mijn eerste dag. Als hij zich weer weg draait kijk ik weer naar Colin. 'Doen ze hier veel aan sport trouwens? Ik wil me inschrijven voor iets maar ik zou echt niet weten wat.' vraag ik hem dan.

---

El Diablo.

---

De afkeurende blik van Isa had ik wijselijk genegeerd, soms was haar verbeterende eigenschap moeilijk te hanteren.       ‘Dat weet ik, maar dat maakt mij niet uit. Het is toch niet alsof Tyler wel iets gaat doen, dus ik heb liever dat jij er misschien een goed cijfer uithaalt dan Tyler.’ Iet wat verbaasd haalde ik mijn wenkbrauwen op maar knikte toen goedkeurend, een goed cijfer zou ik wel kunnen gebruiken en nu Isa er vrijwillig mee had ingestemd dat ik niks hoefde te doen was dat enkel voordelig.       Toch vond ik het gek dat ze het ineens mij meer gunde dan Tyler maar die uitleg zou ik al snel krijgen. ‘Ik was gister met Tyler aan het praten en ik had het er over dat hij heus wel kan bereiken wat hij wilt, als hij maar zijn best doet. En toen zei hij dat hij niet alles kan bereiken wat hij wilt, of eigenlijk moet ik ‘wie hij wilt’ zeggen. . .’ Nogmaals fronste ik en moest een kleine, geamuseerde grijns verbergen – alsof Tyler daarover verdrietig zou zijn.       ‘I-ik vertelde hem toen dat ik hem niet leuk vind op die manier en dat ik soort vna samen ben met Jake. Tyler vond dat niet erg leuk volgens mij. . . Dat ik maar een ‘sidehoe’ ben voor Jake en dat ik niet op hem of ook maar iemand van jullie hoef te rekenen als Jake het uitmaakt en dat het zonde is of iets dergelijks.’ Even peinzend staarde ik het meisje aan, mede omdat ik mijn mening deelde met Tyler maar de verdrietige blik in haar ogen vatte ik erg persoonlijk op.       ‘En toen z-zoende hij me en liep boos weg.’ Ze veegde een traan weg en ik zuchtte even voor ik mijn ego opzij plaatste en haar in een korte knuffel trok. ‘Isa, kalmeer,’ sprak ik zachtjes in haar en keek haar toen aan en hield mijn hoofd iets schuin. ‘Wil je dat ik met hem ga praten?’ Ik boog weer rechtop en bekeek het meisje eens goed, ik was dus echt niet goed in dit emotionele gezeik maar Isabella was er tot nu toe altijd voor mij geweest.       ‘Negeer het gewoon Ies, je weet hoe Tyler is en daarbij bedoelde hij het vast goed.’ Ik voelde even in mijn zakken en overwoog nog een joint te rollen sinds door al dit gedoe mijn hoofd alles behalve in de wolken meer was.       ‘Voel je, je nu al weer wat beter?’ Vroeg ik haar met een quasi-trieste blik en lachte daarna zachtjes, ‘ik weet dat je niet meer op Jefferson zit maar dat gezeik laten we over aan de Willow-Creekers, oké?’

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Wat verbaasd schrik ik op wanneer Owen mij plotseling in een knuffel trekt. Meestal was ik degene die knuffels tussen ons initieerde, waar hij zich vaak snel alweer uit wurmt, tot mijn teleurstelling. Ik kan het dit keer echter niet opbrengen om mijn armen ook om hem heen te slaan.       "Isa, kalmeer. Wil je dat ik met hem ga praten?"       Snel schud ik mijn hoofd, waarbij mijn krullen vrolijk mee dansen. "Nee, nee! Jij en Tyler zijn vrienden en ik wil niet dat er straks ook nog gedoe tussen jullie komt." Vermoeid wrijf ik over mijn slapen. Ergens wil ik gewoon met Tyler praten, maar aan de andere kant wil ik hem ook niet eens aankijken.       "Negeer het gewoon Ies, je weet hoe Tyler is en daarbij bedoelde hij het vast goed."       "Hoe kan hij het goed bedoelen als hij mij zoent wanneer ik hem net duidelijk heb gemaakt dat ik hem niet leuk vind? En boos worden omdat ik iemand anders leuk vind? Als hij het goed bedoelde, dan zou hij het leuk voor me vinden dat ik iemand heb die mij blij maakt." Ik snap echt oprecht niet wat al die jongens tegen Jake hebben. Ze kennen hem niet eens, en als ze hem wel zouden kennen, zouden ze weten dat hij ontzettend lief is.       "Voel je, je nu al weer wat beter? Ik weet dat je niet meer op Jefferson zit maar dat gezeik laten we over aan de Willow-Creekers, oké?" Owen kijkt me met een quasi-verdrietige blik aan, wat me zwakjes laat glimlachen ondanks dat ik me niet bepaald beter voel.       "Misschien ben ik dan toch wel een echte Willow Creeker," mompel ik. "Sorry voor al dit gezeur, ik weet dat je hier niet van houdt." Ik geef hem nog een laatste knuffel, waarna ik hem loslaat. "Zullen we vandaag na school eindelijk weer eens iets me z'n tweeën doen?" stel ik aarzelend voor. "Ik moet je nog steeds ons zandkasteeltrofee geven." she is delightfully chaotic a beautiful mess loving her is a splendid adventure [e] i suck at thinking of a status || willow creek || hallway, at her locker || owen ||soundtrack

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

MT! ^^

---

I have seen my own sun darkened

---

---

"Dat laatste is herkenbaar.." antwoordt Bella met een aandoenlijke glimlach. Ik vermoed dat dat voor bijna iedereen op deze school wel geldt, wat oorspronkelijke Willow Creekers betreft dan toch. De meesten hebben ouders die het helemaal gemaakt hebben in het glam & blitz wereldje, er zelfs in geboren zijn. Als dat op zich nog geen druk genoeg op iemand's schouders legt dan doet de drive die we aangeleerd worden ieder ander te overtroeven dat vast wel. "Helemaal geen druk toch?" lacht ze vervolgens, alsof ze net mijn gedachten gelezen heeft. "Zip," is mijn korte, maar bondige en uitermate sarcastische repliek. Ik laat mijn ogen kort het lokaal rond glijden, terwijl ons gesprek even in een pauze belandt. Ik ben al lang blij dat Bella iets interessants te vertellen heeft en me niet doelloos de oren van de kop ratelt zoals sommige andere meiden op deze school. Wanneer mijn blik opnieuw bij Ann blijft hangen, komt er een zeurende gedachte in me op; aandacht van alle vrouwen die ik niet wil, en van degenen waarvan ik wel een beetje erkenning zou willen krijg ik maar niks te pakken. Ann is nog nooit een open persoon geweest, maar de laatste dagen voel ik me nog meer afgesloten dan anders. Ik hoop maar dat die eikel Owen gisteren niet te dronken was om zich vandaag ons gesprekje nog te kunnen herinneren. De weinige familieleden die ik in mijn leven heb, daar blijft iedereen van af, of onze onderlinge band nu snor zit of niet. "Doen ze hier veel aan sport trouwens? Ik wil me inschrijven voor iets maar ik zou echt niet weten wat." Zodra ik het woordje "sport" hoor houden mijn eigen gedachten op met te bestaan en voel ik een brede glimlach op mijn lippen glijden. Een sportieve dame? Zo zo. De meeste wijven hier durven de gymzaal niet in uit angst dat ze één van hun verdomd lelijke valse nagels breken. De gedachte alleen al is genoeg om me even met mijn ogen te doen rollen. Ik schud mezelf wakker uit mijn degout en richt me weer op de bevallige Bella. "Bella," begin ik, om een fractie van een seconde later tot de conclusie te komen dat haar naam me telkens toch weer een beetje aan een blondine met de meest beeldige lach doet denken. "B.," maak ik er dan van, terwijl ik enthousiast met mijn hand op de tafel mep. "Je bent aan het juiste adres, dame." Ik schenk haar een brede glimlach, terwijl mijn wijsvinger omhoog gegeven is, wijzend naar niets in het bijzonder. "Heb je plannen na school? Ik kan je wel even de faciliteiten tonen. Ik moet toegeven, we hebben een verdomd goed zwemteam. Verdomd goed." Zou het opvallen dat ik het over mezelf heb? "Goeie aanvoerder. Pracht van een kerel," doe ik er nog een schepje bovenop. "Hij is knap, aardig, hilarisch en slim. En bescheiden," grinnik ik.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

prankster | willow creek | with ty l | school

Mijn opmerking leek niet bepaald goed te vallen, wat ik niet geheel snap, want zo erg was het ook weer niet. Jezus. Dantae geeft mij voor de verandering wel voor enkele seconden aandacht, waarna hij al snel weer verder ging met mij negeren. En dan vonden ze het vreemd dat ik een opmerking naar hem toemaakte. Bij Roxie leek het al helemaal verkeerd te vallen. God, ze is veel te snel op haar teentjes getrapt.       "Laat me niet lachen. Alsof jij zo preuts bent. Twee jongens tegelijk, dat lijkt me meer jouw gebied van expertise, no? Ík ga voor kwaliteit boven kwantiteit."       Iets beledigd trek ik mijn wenkbrauwen op. Impliceert ze nu dat ik een slet ben? Ik heb met redelijk wat jongens het bed gedeeld ja, maar dat betekent niet dat ik zomaar met iedereen het bed in duik, ik ben daar nog behoorlijk kieskeurig in.       "Maar gezien je blijkbaar niet tegen wat vriendelijk geplaag kan kun je me misschien een kamertje aanraden? Lijkt me inmiddels namelijk duidelijk dat je er gisteravond zelf eentje gevonden hebt. Of had jij nog suggesties? Als ik hier niet gewenst ben, dan ga ik wel ergens anders heen."       Voor ik ook nog maar een woord kan zeggen, haakt Roxie haar armen door die van Tyler en Dantae en gaat ze er vandoor. "Godsamme zeg," vloek ik tegen George. "Ik kan niet tegen 'vriendelijk geplaag', maar zij gaat er vandoor zodra ik ook maar een opmerking maak. So much for family, hmm?" Ik werp een zijdelingse blik op George, waarna ik met een diepe zucht tegen het muurtje leun. Ik maak het alleen maar erger en erger voor mijzelf. To Dantae Sorry als die opmerking je niet zinde... je weet dat ik er slecht tegen kan wanneer ik genegeerd word. En ik zag Ann en jou nogal knus staan, dus ik dacht misschien dat er iets speelde tussen jullie. To Foxy Roxie Rox, kom op, je weet dat het maar een grapje was. Dantae is mijn ex, en het is nogal ingewikkeld...       Ik voel tranen in mijn ogen springen en laat mijn lange, blonde lokken voor mijn gezicht vallen zodat George het niet kan zien. "Niet weggaan, alsjeblieft?" vraag ik op een zachte toon, "ik wil niet alleen zijn." i take superhot shower because i like to practise burning in hell

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • classroom • Sami

---

Annabeth haar wenkbrauw ging vragend omhoog, terwijl ze langzaam haar hoofd keerde naar Sami die zich naast haar op een stoel had laten zakken. Uit reflectie wierp ze een blik over zijn schouder naar Colin, als hij toch eens wist waar ze zich in bevond, was ze nog lang niet jarig.       ’Op tijd, Oksana? Dat is ook voor het eerst.’ Ze moest met tegenzin toegeven dat hij hier gelijk in had. Op Jefferson was ze meestal een van de laatste die naar binnen stroomde, over het algemeen net nadat de bel had geklonken.       Annabeth vroeg zich af of ze wel echt behoefte had aan zijn aanwezigheid op dit moment, na het incident van een week geleden is ze wat minder op deze jongeman gesteld. Hoewel ze dit volledig aan zichzelf te danken heeft. Ze krijgt echter geen kans om te reageren, aangezien Sami zijn mond al weer open weet te trekken terwijl hij haar indringend aankijkt.       ’Ik wil niet zo’n soort persoon zijn, Ann, maar je weet ook dat ik hier echt gek van word. Ann, het kan me echt niks schelen waar je in godsnaam heen wilt, maar geloof me, met een goede opleiding kom je alleen ergens al je geld hebt en dat hebben we niet. Dus, of je nou ineens tot Willow Creek bent bekeert of niet – ik heb het fucking nodig.’       Ann laat haar mobiel voor wat het is en buigt zich automatisch wat naar de jongeman toe om hem vervolgens een waarschuwende blik te werpen. Dacht hij nou werkelijk dat hij haar hier met haar problemen kon confronteren? In de buurt van Colin nota bene?       Het was duidelijk dat hij het zat was om als een bloedhond achter haar aan te lopen om alle beetjes geld uit haar te trekken om zo tot het uiteindelijke aantal te komen, echter kon ze hem het volledige bedrag niet verschaffen. Dit had ze niet. Ze kon het krijgen, wanneer ze haar pleegouders ervan op de hoogte zou brengen – daar was ze zeker van. De vraag was of ze dat wilde en die wist ze volmondig met een ‘nee’ te beantwoorden.       ’Ik heb het niet.’ Werp ik hem nog net niet sissend toe. Ze wist wel beter dan hem te laten merken hoe pissig ze werd van het feit dat ze zich niet aan haar belofte kon laten houden. Daarbij, was het al erg genoeg dat de vriendschap tussen Sami en haar hieronder kwam te leiden aangezien hij aangesteld werd om het geld in handen te krijgen. Het schroomde diegene aan wie zij geld verschuldigd was, dan ook zeker niet om haar de volgende keer met een paar flinke blauwe plekken thuis te laten komen. Iets waar Sami geen nee tegen kon zeggen, en wat zij ook nog zou kunnen begrijpen.       ’En waag het niet om er hier nog eens over te beginnen, Sam.’       Haar ogen stonden fel op hem gericht en het duurde even voordat ze zich bewust was geworden van haar vijandige houding jegens de jongen naast haar. Ann ademde eens diep in om vervolgens weer recht op haar stoel te gaan zitten, de blik van Colin ontwijkend – hopend dat hij niets had waargenomen.

[ bericht aangepast op 30 okt 2017 - 22:46 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Speeltopic 2


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

El Diablo.