[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

-

[ bericht aangepast op 4 sep 2017 - 11:31 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

"Hey." Hoe één stom woord, dan nog wel van slechts drie letters me zó'n instant krop in de keel kan bezorgen begrijp ik niet goed. Veel tijd om het te laten bezinken krijg ik echter niet, want het zoetje stemmetje gaat gewoon verder en slaat -waarschijnlijk geheel ongewild- mijn hart nog verder aan diggelen. "Is er een reden dat je niet op mijn sms'jes gereageerd hebt? Heb ik iets verkeerd gedaan?" Ik haal diep adem en blijf nog enkele seconden met mijn rug naar dame staan, tot de eerste opflakkering van innerlijke woede weer gaan liggen is. "Iz.. Natuurlijk niet," antwoord ik geheel op automatische piloot. Het duurt een fractie van een seconde voor ik echter besef dat die uitspraak absoluut niet strookt met wat er vanbinnen in me omgaat. Ik schud even mijn hoofd, terwijl ik mezelf erop betrap ondanks de situatie haar nog steeds niet te willen kwetsen. Het is een vloek en ik weet niet hoe ik er vanaf kom. In een poging me hiervan te herpakken en te verstoppen hoe klein ik me nu werkelijk voel hoor ik woorden uit mijn mond stromen die net zo min waar zijn als de voorgaande. "Daarom zou het me wat moeten schelen." Heel even sta ik perplex van mezelf. Is dit werkelijk de persoon die ik wil zijn? Iemand die ofwel als een puppy achter aan haar aan loopt of iemand die haar opzettelijk probeert te kwetsen omdat hij niet over zijn eigen gevoelens kan praten. Wellicht denk ik hier veel te diep over na. "Vergeet dat, dat was gelogen," flap ik er uit voor ik mezelf tegen kan houden. "Alles," verduidelijk ik nog, voor Iz zichzelf af kan gaan vragen over welke van de twee zinnen ik het heb. Ik sluit mijn ogen en knijp mijn neusbrug tussen mijn duim en wijsvinger als het tot me doordringt hoe diep ik mezelf in de nesten aan het werken ben. Toch kan ik het niet laten verder te gaan. Het is alsof er een stop ergens uit getrokken is en ik niet anders kan los te laten. "Maar weet je wat? Ja, er is een reden dat ik je niet terug bel. Ik zo fucking kwaad, Iz," beken ik eerlijk. "En niet alleen dat maar ik voel me zo verdomd verloren nu. Je wíst dat Jake één van mijn beste vrienden is, dat moet je gewoon geweten hebben. Ik snap het niet, Izzie. Je kan iedere jongen die je maar wilt krijgen, en je kiest hem uit? De beste vriend van je ex?" Gefrustreerd gooi ik mijn handen in de lucht en begin een beetje te ijsberen omdat ik anders met mezelf geen blijf meer weet. "En ja, ik besef dat ik technisch gezien je ex niet ben en het recht niet heb om hier zo over te denken, maar dat verandert helemaal niks aan het feit dat ik mijn maatje niet wil hoeven zien kussen en knuffelen met het meisje waar ik van - " Net zo snel als ik aan het ratelen ben slik ik mijn woorden in, voor ik op een punt beland waarvan ik niet terug kan keren. Een beetje buiten adem door het me druk maken en het constante gepraat kijk ik voor het eerst Izzie echt aan. Tot mijn ontsteltenis is haar aanblik op zich al genoeg om me een beetje te kalmeren. Ik blijf er bij, het is een vloek en dit wil ik nooit meer met iemand hoeven meemaken. Ik herken gewoon mezelf niet meer en het is zo beangstigend, zo benauwend. "Dus als je met Jake wilt zijn, wees dan met Jake. Hij is een goede jongen en als ik hem een beetje ken dan vindt hij je echt heel leuk. Jullie verdienen het beiden om gelukkig te zijn en als dat met elkaar is dan is dat maar zo. Maar verwacht niet van me dat ik de dwaas zal zijn die er met een glimlach op het gezicht op ga zitten kijken," geef ik een pak rustiger dan daarnet toe. "Bel me maar liever niet meer, stuur me geen smsjes. Ik kan dit niet, Iz." Ik besluit het hier op te houden, voor ik moet gaan spellen waarom mijn reactie op hun relatie zo heftig is. Als ik eerlijk ben dan heb ik nu al veel meer prijs gegeven dan ik oorspronkelijk van plan was. Met een diepe, beverige zucht haal ik mijn schouders op. "Ik wil hier niet meer over praten." Met die woorden maak ik me uit de voeten, hoewel ik me in plaats van opgelucht alleen maar rottiger voel dan voorheen. Deels omdat ik weet dat dit vast nooit haar bedoeling is geweest, en haar nu zo heb achter gelaten maar ook omdat ik me zo helemaal niet wil voelen. Ik zou gewoon in staat moeten zijn om blij te zijn voor die twee, maar dat ben ik simpelweg niet. Ik baan me door de kleedkamers terug een weg naar het zwembad. Uit één van de emmers haal ik een fles whisky, om me er vervolgens mee op de rand van het zwembad laat zakken. Terwijl mijn benen in het water bungelen neem ik een paar flinke slokken.

[ bericht aangepast op 4 sep 2017 - 11:32 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

"Iz.. Natuurlijk niet. Daarom zou het me wat moeten schelen. Vergeet dat, dat was gelogen. Alles."       Met een frons kijk ik Colin aan, niet zeker wetende wat hij nu bedoeld.       "Maar weet je wat? Ja, er is een reden dat ik je niet terug bel. Ik zo fucking kwaad, Iz. En niet alleen dat maar ik voel me zo verdomd verloren nu. Je wíst dat Jake één van mijn beste vrienden is." Ik open mijn mond om te protesteren, hoe had ik dat ooit moeten weten? Colin praat echter gewoon verder. ."Dat moet je gewoon geweten hebben. Ik snap het niet, Izzie. Je kan iedere jongen die je maar wilt krijgen, en je kiest hem uit? De beste vriend van je ex? En ja, ik besef dat ik technisch gezien je ex niet ben en het recht niet heb om hier zo over te denken, maar dat verandert helemaal niks aan het feit dat ik mijn maatje niet wil hoeven zien kussen en knuffelen met het meisje waar ik van - Dus als je met Jake wilt zijn, wees dan met Jake. Hij is een goede jongen en als ik hem een beetje ken dan vindt hij je echt heel leuk. Jullie verdienen het beiden om gelukkig te zijn en als dat met elkaar is dan is dat maar zo. Maar verwacht niet van me dat ik de dwaas zal zijn die er met een glimlach op het gezicht op ga zitten kijken. Bel me maar liever niet meer, stuur me geen smsjes. Ik kan dit niet, Iz. Ik wil hier niet meer over praten."       Ontsteld kijk ik Colin na. Dacht hij nou daadwerkelijk dat ik dat expres zou doen? Ik had Jake op een strandfestival ontmoet en er was gewoon een onmiddellijke klik. Ik kwam er überhaupt pas na de zomervakantie achter dat Jake in dezelfde stad woonde, laat staan dat ik wist dat zij beste vrienden waren... Dat Colin zo dacht wist ik ook niet eens. Ik kreeg het idee dat vele mij maar een slet vonden en de tranen sprongen in mijn ogen.       Met mijn hoofd gebogen liep ik het zwembad weer in. Dit keer liep ik op Jake af en met een verontschuldigende glimlach trok ik Jake weg bij Sebas.       "Sorry dat ik je zomaar wegtrok," murmelde ik tegen Jake toen we op een stiller stukje zaten, in de hal die naar het zwembad leidde. Met de rug van mijn hand wreef ik een traan uit mijn ooghoek. "Niet boos worden alsjeblieft... Maar Colin en ik hebben een soort van. Ik zou het niet daten willen noemen, maar we zijn wel op een paar dates geweest, in januari, dus voor ik jou kennende. En ik dacht dat hij het jou verteld had, maar schijnbaar niet dus en nu voelt het alsof ik tegen je gelogen heb al die tijd... en nu is Colin volgens mij boos dat wij soort van iets hebben en hij denkt dat ik jou expres deed maar ik wist echt niet dat jullie beste vrienden zijn," zeg ik zachtjes. she is delightfully chaotic a beautiful mess loving her is a splendid adventure

i suck at thinking of a status || willow creek || at the party || colin jake || bikini || soundtrack

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 • The slut • Willow Creek • Cheerleader • The Swimmingpool • Owen, Juliyet, Madison & Hero • Outfit Wat erna volgt gaat ineens veel te snel. Eerst sta ik te zoenen met Madison en vervolgens word ik ineens naar achteren getrokken. Owen heeft zijn armen om me heen gevouwen en drukt zijn lippen op die van mij, maar voordat ik hem fatsoenlijk terug kan kussen, word ik alweer terug gestolen door Madison. De gesprekken gaan langs me heen want door de blur van alcohol kan ik al bijna niet meer op mijn voeten staan, laat staan meepraten. Na een uitgebreide zoen met Madison, trek ik me voorzichtig los en laat ik me naar achteren tegen Owen aan vallen. Ik grinnik zachtjes.       'Je moet wel wachten op je beurt, meneertje,' zeg ik en ik draai me om naar Owen. Ik druk mijn vinger speels op zijn neus en sla mijn armen om hem heen. 'Maar gelukkig had je al een afspraak staan.' Ik werp een korte blik over naar Zigmund die op dit moment staat te praten met een jongen. Gaat hij dan eindelijk doen waar hij echt zin in heeft? Niet dat het mij iets uit maakt, want ik heb al vervanging gevonden. Ik maak me los van Owen en kijk Hero, Madison en Juli aan. 'Ik ga,' zeg ik, 'jullie hebben het nummer van mijn chaufeur als je terug wil, ik zorg wel dat ik terug kom.' Ik druk ze alledrie een kus op de lippen en pak vervolgens Owens hand om hem weg te trekken. Mijn jurk grijp ik van de stoel af en snel pik ik nog een fles drank mee. Ik duw hem om de hoek tegen een muur en druk mijn lippen op die van hem. 'Ik heb je gemist,' mompel ik tegen zijn lippen aan. 'Ik ben wel een beetje nat,' grinnik ik, 'van het water.' Ik lach en val half tegen hem aan terwijl de wereld steeds waziger wordt. 'Sorry.' “Oh darling, go buy a personality.”

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • side of the swimmingpool • Dantae • bikini

---

‘Nu maak je me nieuwsgierig,’ komt er mompelend uit zijn mond vandaan, wat een korte giechel uit haar mond laat komen. Met haar onderlip aan de rand van het glas, weet ze hem vanonder haar wimpers te bestuderen. Annabeths poelen glijden over zijn gezicht naar een enkele aanwijzing die haar zou vertellen wat hij van het drankje vind. Zodra ze een glimp heeft opgevangen, neemt zij tevreden een slok.       Dantae schonk haar nog een compliment, waarna haar aandacht al snel afdreef naar het glimmende blauwe water naast hen en zij hem vroeg of een duik nemen ook onderdeel was van ons plan die avond.       ’Laat me even denken.’ Haar blik wisselde ongeduldig van zijn ene oog naar het andere, terwijl hij op zijn gemak een slok nam. Ann kon het niet laten om haar wenkbrauwen omhoog te brengen en haar handen voor haar borst over elkaar heen te slaan.       ’Ik wil er best in gaan,’ hij pauzeerde, wat al genoeg was voor haar om te weten dat er iets tegenover stond. Vandaar dat zij met haar ogen rolde om hem vervolgens een quasi-geïrriteerde blik te schenken. Een aantal seconden later voelde Ann zijn arm om haar schouder – een beweging die haar een rilling bezorgde. Ze vond het niet erg om aangeraakt te worden, zeker niet op zo’n manier, echter kwam het akelig dicht in de buurt van haar rug. De lichte littekens op haar rug doen geen pijn, ze heeft er eigenlijk nauwelijks last van. Het is meer de onverwachte aanraking op haar rug wat herinneringen naar boven brengt die ze liever vermijd.       Zijn lichaam stuurde haar richting het zwembad en een gevoel van argwaan kwam bij haar naar boven. Hij zou het toch echt niet moeten flikken om haar in het zwembad te gooien, want dan . . . Dan zou ze hem op haar manier wel weer terug pakken. Ondanks het feit dat hij een kop groter is en haar arm bij wijze van spreken twee keer in de zijne zou passen.       Met een schuin oog keek ze hem aan, waarna hij een zacht tikje op haar neus wist te geven. Wat was hij van plan? Zijn gezicht kwam dichterbij en de woorden rolde over zijn lippen heen.       ’Maar dan heb je wel twee tellen de tijd om je uit te kleden, anders beland je er zo in. Begin ik al met tellen?’       Haar gezicht stond verrast en het was nog niet volledig tot haar doorgedrongen, totdat zij de laatste woorden van zijn zin nogmaals in haar hoofd herhaalde. Normaal zou zij geprotesteerd hebben en hem voor gek verklaren, maar het was een feestje en ook zij had al wat alcohol naar binnen gewerkt. Iets wat haar meestal wel wat competitiever maakte. Niet dat ze het ooit in twee tellen zou redden, echter had ze op zijn minst een kans om één kledingstuk droog te houden.       Ann wist niet half hoe snel ze haar beker op de grond moest zetten en zette haar vingers aan de zoom van haar T-shirt. Ze stak haar tong uit voordat zij deze over haar hoofd heen trok en tegelijkertijd wat stappen achteruit wist te zetten – verder van het zwembad vandaan. Dat zou haar toch op zijn minst een paar tellen meer moeten geven, dacht ze terwijl ze haar horloge en mobiel op haar shirt neer lag.

[ bericht aangepast op 5 sep 2017 - 15:21 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

• Nine-teen • Jefferson High • Poolparty, with Sami •Outfit (+ shirt) •

Met de zorgvuldigheid waarmee ik Sami uitdaagde, wist ik tijd te winnen om mijn telefoon veilig te stellen door deze op het hoopje t-shirt te gooien — wat ik eerder al op de grond gedrapeerd had. Ik genoot er van om de uitdrukking op Sami zijn gezicht te zien veranderen; hij dacht na, lachte vervolgens schouderophalend, waardoor ik zijn volgende zet al goed wist te bepalen. Ik grinnik zacht wanneer hij zich ontdoet van zijn shirt en belangrijke spullen en bijt geamuseerd op mijn onderlip als ik mezelf betrap op het ongeduldig trappelen tot zijn komst. “Je zou hoe dan ook wel nat worden,” grijnst hij breed. Een verleidelijke trek glijdt over mijn gezicht heen. “Oeh, die was gevat.” Vervolgens voel ik hoe Sami me beetpakt en onze beide lichamen zo in aanraking laat komen met het koele water.
      Een lichte huivering rolt over mijn huid heen wanneer het koude water mijn verhitte lichaam iets tracht af te koelen en met een lach die mijn lippen verlaat weet ik enkele tellen later boven te komen. Van mijn krullen was geen enkele spoor meer en ik veeg een paar natte slierten haar uit mijn zicht als mijn donker kijkers direct opzoek gaan naar Sami — die een stukje verderop al boven water is gekomen en woest een keer zijn haren uitschud. In een paar grote slagen verschijnt de jongen vervolgens terug in mijn bereik en terwijl Sami me stevig beetpakt, kan ik het niet helpen mijn vingers door zijn natte haren naar achteren te stroken. “Geloof je me nu wel? je hebt maar weinig vertrouwen in me Fuensanta,” grijnt hij breed, waarop ik zacht gniffel. “Oh, ik ben wel redelijk overtuigd nu,” lach ik zachtjes.
      ”Zijn er nog meer dingen waar je me graag in wilt uitdagen want na dat ongelofelijke vieze mixdrankje ben ik bereid om alles te doen.”
Geamuseerd trek ik een van mijn wenkbrauwen op en krullen mijn mondhoeken zich tot een tevreden lach. Subtiel laat ik mijn armen op Sami zijn schouder rusten, waarbij mijn vingers onbewust spelen met een paar korte plukken haar in zijn nek. “Alles?” prevel ik zoetjes en kantel mijn hoofd iets terwijl ik hem aankijk. “Dát is wel een heel verleidelijk aanbod,” geef ik zonder schaamte toe. Ik moest toegeven van dat o zo lekkere mixdrankje een aardig slag te hebben gekregen, waardoor mijn hersens lichtelijk beneveld leken te zijn en me een start gaven van een aangeschoten toestand. Ik was echter nog te nuchter om me daar verder druk over te maken, door de jaren heen was inmiddels wel wat gewend. En misschien werd het deels ook wel veroorzaakt door de jongen voor me, waar de aantrekking met geen mogelijkheid te ontwijken viel. Dat ik stapelgek op hem was, was dan ook een vastgestelde feit.
      ”Misschien..” Als er een speels uitdagend idee in mijn hoofd opkomt grijns ik zacht en breng mijn gezicht dichter naar dat van Sami toe. “Daag ik je hier in het zwembad wel uit om te zien hoever ik kan gaan voor je de controle verliest.” Zoetjes fluister ik de woorden tegen zijn lippen aan en sla mijn benen om zijn heupen, waarbij ik zonder schaamte mijn onderlichaam in contact breng met het zijne. “Gewoon, omdat het kan.” Vervolgens druk ik kort mijn lippen op die van hem, waarna ik besluit alle contact weer te verbreken door mezelf van hem af te duwen. Ik negeer het gegeven dat ikzelf zijn warmte nu ook mis, maar dat zou nooit voor lang zijn. “Of misschien wel niet,” plaag ik hem en lach geamuseerd, alvorens ik kopje onder duik om een stukje van hem af te zwemmen.


Dantae komt hopelijk vandaag nog! (Ik plaats hem dan hieronder).

[ bericht aangepast op 6 sep 2017 - 16:37 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

"Ik ben Isa. En ik ben zo terug, het toilet roept." stelde het meisje zich voor waarna ze vertrok, waardoor ik mijn aandacht volledig op de zwartharige jongen naast me kon richten. "Ik zit niet echt in een groep, om eerlijk te zijn, dus bij mij mag je altijd aanschuiven, al weet ik niet of je dat wil." zei Miska en ik glimlach naar hem. 'Waarom niet? Je ziet er wel aardig uit, of ik moet heel erg fout zitten maar daar ga ik niet vanuit.' zeg ik met een klein lachje, waarna ik weer een slok neem van mijn drinken. "Je zei dat je nieuw bent. Waar woonde je hiervoor?" vroeg hij me vervolgens en ik haal de beker weg van mijn lippen.
'Oh Manhattan, maar mijn vader moest verhuizen voor zijn werk dus here we are.' antwoord ik en ik kijk weer naar hem, waar ik meteen zijn blik opvang. Ik hou mijn hoofd wat schuin. 'En jij? Kom je hier uit de buurt of heb je ook ergens anders gewoond?' vraag ik hem nu en kijk hem nieuwsgierig aan, waarna ik kort om me heen kijk. Mijn blik valt op een blonde jongen die niet veel verder aan het zwembad zit, een fles whiskey in zijn handen en een blik die ik niet meteen kon plaatsen. 'Hey,' zeg ik voor ik er echt erg in heb, maar ik hou mijn blik op hem gericht. 'Gaat het wel?' vraag ik hem vervolgens.

---

El Diablo.

Miska Sepi Castle
17 || Gypsy Nerd || Jefferson High || At least she's nice || Pool Party || Colin & Bella

---

Het meisje zei dat ik er wel aardig uitzag. Dat was fijn om te horen, al hoorde ik het van mijn familie wel vaker. Ik was lief en aandoenlijk, maar vreemd, en daarom had ik weinig vrienden. "Ik ben vreemd." antwoordde ik haar dan ook, voor ik haar vroeg waar ze eigenlijk vandaan kwam. Ze vertelde dat ze uit Manhattan kwam. Ik wist dat het een deel van New York was, maar ik was er nog nooit geweest. Ik wist dus alleen dat ze uit de grote stad kwam. Blijkbaar was ze verhuisd voor het werk van haar vader. Mijn eigen vader werkte overal en nergens in de bouw, waardoor hij maar af en toe een week thuis was, dus ik kon me niet helemaal indenken hoe het was om te verhuizen voor zijn werk, maar het was vast fijn om dichtbij te wonen, zodat hij elke avond thuis kon komen. "Ik woon al jaren in de buurt, al zijn we vroeger wel vaker verhuist." Het was traditie om te verhuizen als een van de bewoners van een huis was overleed, en vroeger leefden mijn grootouders ook bij ons in huis, waardoor we nu twee keer waren verhuist. Blijven in een huis waarvan een bewoner was overleden was gewoon niet goed, en ik zou het ook nooit doen. Op dat moment kwam een blonde in de buurt zitten met een fles drank in zijn hand. Bella sprak hem aan en vroeg wat er aan de hand was. Ik keek nieuwsgierig naar de jongen, die een aparte blik in zijn ogen had. "Wil je erbij komen zitten?" vroeg ik aan de jongen. We waren toch al een vreemd clubje bij elkaar. Iedereen mocht erbij van mij, al dacht ik niet dat veel mensen van mijn school bij me gezien wilden worden. Ik drukte mijn bril weer op mijn neus en nam nog een slokje drinken. Hopelijk was deze jongen ook aardig, en had hij mijn broer nog niet ontmoet, want meestal was de indruk die hij achterlaat niet heel positief.

---

Bowties were never Cooler

Miska Sepi Castle
17 || Gypsy Nerd || Jefferson High || My siblings lied: school is better than parties || History Classroom || Alone

---

Ik was vrij vroeg weggegaan van het feestje, tot de grote teleurstelling van mijn moeder en broer. Ik lag om een uurtje of elf in mijn bed en vond het wel best. Ik was geen feestbeest en er was niemand geweest om me te dwingen dat ik moest blijven, dus toen ik wat minder aanspraak kreeg, en het laat werd, was ik gewoon naar huis gegaan. Daarom zat ik nu uitgeslapen in het lokaal. Het eerste uur was uitgevallen. Ik vond het niet erg, maar Natuurkunde was niet mijn beste vak, dus ik vond het ook wel weer onhandig. Nu zat ik hier voorin de klas, met mijn schrift voor me en mijn ogen op het bord gericht. De docente had al iets op het bord gezet over een project. Ik vond het altijd wel erg leuk om een project te doen, maar het feit dat het meestal met anderen samen moest, en de meesten mij niet mochten op Jefferson, maakte dat ik vaak al snel in een hele slechte bui raakte door een project. Ik hoopte nu dus dat het een individueen project was, want de kans dat ik met mensen in een groepje kwam te zitten die mij mochten, was erg klein. Ik pakte een pen uit mijn etui en tekende wat in mijn schrift, waarbij mijn bril langzaam van mijn neus gleed. Ik had het niet goed door, tot het ding op het papier viel en mijn hele blikveld wazig werd. Ik zuchtte, stopte met tekenen, en zette mijn bril weer op mijn neus. Ik keek naar de klok. Het was 10 uur en ik hoopte dat de les snel zou beginnen. Ik had geen behoefte aan dronken verhalen of chagerijnige brakke hoofden van klasgenoten. Ik wilde gewoon mijn lessen volgen, mijn diploma halen, en een enigsinds plezierige schooltijd hebben. Toch was de kans op dat laatste vrij klein, maar ik probeerde er het beste van te maken.

---

Bowties were never Cooler

Ik had het toch nog leuk gehad op het feest al had ik dat vooral aan mezelf en aan Sarah te danken. Het duurde inderdaad niet heel lang voor 'mijn mensen' het gezellig kwamen maken. En gezellig was het zeker, wat de barbies van Willow vonden kon me vrij weinig schelen. Mijn vader vond het echter minder toen ik met mijn stonede halfdronken kop thuis kwam in de nacht. Dat viel duidelijk te merken. Al had hij duidelijk ook teveel op wat van de bank kwam hij niet. Daar moet ik maar even blij mee zijn denk ik zo. Ik kijk via de spiegel in mijn auto naar de blauwe plek op mijn kaak en zucht diep. In het daglicht zag het er toch wat erger uit. Maar ach, ze zijn het wel gewend.
Ik stap uit mijn auto en rek me kort uit, waarna ik mijn zwarte rugzak om mijn schouder slinger. Ik was wel blij dat het eerste uur was uitgevallen. Het betekende een uur langer slapen en sinds natuurkunde waarschijnlijk het ergste vak ooit was.. I'm a happy guy. Alhoewel, ik weet eigenlijk niet waarom ik op tijd was. Straks denken ze nog dat ik dit alsnog een kans ga geven, en als ze daar op gaan rekenen... Ik haat het om ze teleur te stellen. Eigenlijk niet, maar dat klinkt wel beter. Langzaam loop ik richting de ingang van de school zonder echt om me heen te kijken. De zwarte zonnebril op mijn neus verbergt mijn kleine kater wat, dat hoop ik tenminste. Dat het het licht wat minder is ook wel beter. Eenmaal voor de deur leun ik tegen het muurtje en steek een sigaret op. Ik zie wel wie of wat langs komt.

---

El Diablo.

---

---

Met een bonzend hoofd, kapsel waar ik de brui aan gegeven heb en een humeur onder nul wandel ik de school binnen. Ik had heel lang getwijfeld of ik wel naar de les zou komen vandaag maar uiteindelijk had ik dan toch besloten dat na de gebeurtenissen van gisteren niet opdagen erger zou zijn dan me door vandaag heen te proberen spartelen. Nog half slapend stap ik voorbij mijn kluisje. Ik houd toch niemand voor de gek dat ik in staat ben op te letten vandaag en ik heb ook helemaal niet de energie om te doen alsof. Ik trek mijn capuchon over mijn verwilderde bos en laat hierbij mijn autosleutels vallen. Met een zucht en een kreun buig ik me overeind om ze op te rapen en kortstondig voelt het alsof ik in de hel beland ben. Mijn hoofd doet, indien mogelijk, nog meer zeer dan voorheen. Ik smak een keer met mijn lippen, hopend op die manier het droge gevoel uit mijn mond te kunnen krijgen. Helaas. Ik stop nog even bij de koffie automaat en bedien mezelf van twee bekertjes; een sterke espresso en een americano. Sloffend begeef ik me naar het lokaal waar ik volgens mij verwacht word. Zodra ik binnen ben valt mijn oog op iemand die ik gisteren ontmoet had en meteen slaat mijn maag in een driedubbele knoop (dubbel zat hij namelijk voorheen al). Schoorvoetend begeef ik me naar de vrije stoel en bank die naast de nieuwelinge, staan. Stilzwijgend laat ik me op de stoel zakken, waarna ik de koffies tussen ons in schuif en de dame met een pijnlijke glimlach op mijn lippen aankijk. "Bella, was het toch? Ik ben Colin. En ik wil me graag verontschuldigen voor mijn vreselijke gedrag van gisterenavond. Ik had net een vervelend gesprek achter de rug en de alcohol die ik op had hielp ook niet aan mijn humeur. Je was gewoon op de verkeerde plaats, op het verkeerde moment, maar dat is geen verantwoording voor hoe ik je behandeld heb en het spijt me. Ik hoopte eigenlijk dat we nog een keer van her konden beginnen?" fluister ik haar toe, bang dat als ik een poging doe luider te spreken mijn hoofd zal exploderen. In de hoop dat ze mijn excuses zal aanvaarden steek ik mijn hand naar haar uit. Ik zou er begrip voor hebben mocht ze beslissen niks met me te maken te willen hebben, maar ze leek me oprecht aardig en bezorgd gisteren en volgens mij moet ik alle vriendelijkheid die men in mijn richting nog wil gooien met twee handen aannemen. Ik heb namelijk een donkerbruin vermoeden dat mijn vriendenkring wel eens drastisch zou kunnen krimpen. Jake ben ik nog niet tegen het lijf gelopen, maar ik weet ook niet of ik dat wel wil. Wellicht heeft hij me niks goeds te melden. Ann die schaamt zich blijkbaar zo danig voor me dat haar vrienden niet eens weten dat ze een broer heeft en Izzie... Wel... Het is waarschijnlijk beter zo. Bij de gedachte aan die laatste persoon worden mijn ogen opnieuw waterig en ik wrijf met beide handen ijverig over mijn gezicht, in de hoop dat men het aan de vermoeidheid zal wijden. "Koffie?" bied ik Bella aan - je weet nooit dat het mijn missie helpt. "Ik moet je wel waarschuwen; ik ben bereid om voor die espresso te vechten," poog ik een voorzichtig grapje, terwijl ik de americano in haar richting schuif.

[ bericht aangepast op 27 sep 2017 - 16:56 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Het feest gister was niet slecht, zeker niet. Misschien ging het niet zo ver als de wildste feesten in Manhattan, maar daar zorg ik over een paar weken wel voor. Denk ik nu dan. Erg laat had ik het echter niet gemaakt, ik wou mijn eerste echte dag toch wel goed beginnen en ook de sfeer werd naarmate de avond vorderde een beetje.. Grimmig. Ach ja, ik zie nu niet meteen af van alle feesten hier. Het was niet vreselijk. Ik parkeer mijn auto voor de school en kijk even naar het grote gebouw. Dit moet goed komen. Natuurlijk komt het goed, ik be Bella Lodge. Ik kan alles aan, een nieuwe school is niks. Hoop ik. Oké, positief blijven...
Ik slinger mijn zwarte rugtas over een schouder en stap uit, waarna ik me naar de ingang begeef. Het eerste uur viel uit dus als ik me niet vergis heb ik nu... Geen idee. Ik zucht en pak mijn telefoon, waar het rooster op staat. Geschiedenis. Nou goed, het kon erger. Geschiedenis is doodsaai, maar tenminste wel makkelijk. Ik loop de gangen door en werp een blik op het koffieapparaat. Even twijfel ik maar besluit toch door te lopen, ik kan het lokaal waarschijnlijk toch niet vinden. En volgens mijn vader is de eerste indruk het belangrijkste dus.. Daar hoort op tijd zijn ook bij, helaas.
Ik stap het lokaal in en begroet de leraar. Ook Miska zie ik zitten en ik glimlach even. Mijn vingers laat ik kort over zijn schouder dwalen, 'goedemorgen.' glimlach ik naar hem en neem plaats bij de tafel voor hem. Ik wist namelijk niet of hij iemand had die naast hem wou zitten. Ik pak mijn collegeblok, boek en een pen, waarna ik die voor me neer op tafel leg. Ik wil me net weer naar Miska keren als er iemand naast me plaats neemt. Ik herken hem als de jongen die gister volgens mij een slokje teveel op had. Of misschien wel drie. "Bella, was het toch? Ik ben Colin. En ik wil me graag verontschuldigen voor mijn vreselijke gedrag van gisterenavond. Ik had net een vervelend gesprek achter de rug en de alcohol die ik op had hielp ook niet aan mijn humeur. Je was gewoon op de verkeerde plaats, op het verkeerde moment, maar dat is geen verantwoording voor hoe ik je behandeld heb en het spijt me. Ik hoopte eigenlijk dat we nog een keer van her konden beginnen?" Ik kijk naar zijn uitgestoken hand en glimlach dan. Oké, misschien was hij niet zo erg. Ik schud zijn hand en knik. 'Bella ja, en het maakt niet uit. Het kan de beste overkomen toch?' zeg ik. 'Ik ben vast ook niet altijd een pretje op een feest.' vervolg ik en geef hem een snelle, speelse knipoog.
"Koffie?" bied hij me aan en mijn blik valt op de twee bekers die tussen ons in staan. "Ik moet je wel waarschuwen; ik ben bereid om voor die espresso te vechten," Ik lach en neem de beker die hij naar me toe schuift. 'Je bent een held,' zeg ik en glimlach naar hem. 'En geen zorgen, ik neem genoegen met alles waar koffie in zit op dit moment.' vervolg ik en neem een paar kleine slokken. Dan richt ik mijn blik weer op de blonde jongen voor me. 'Gaat het trouwens weer? Pijnstiller nodig ofzo? Ik heb alles op zak waarschijnlijk.'

---

El Diablo.

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | In class | With Jazmin Inparkeren was nooit Isaiah zijn beste punt geweest en toen hij ook deze ochtend zijn auto op een parkeervak wou zetten stond de auto op zijn zachts uitgedrukt scheef. Een zucht rolde over Isaiah zijn lippen toen hij uitstapte en de schade bekeek, maar hij besloot dat hij er nu toch niet veel verbetering meer aan toe zou kunnen voegen. Zelf nadat de jongeman zijn rijbewijs had gekregen had hij geoefend met inparkeren hij had de auto van zijn vader en zijn moeder naast elkaar gezet met genoeg ruimte voor zijn eigen. Isaiah zijn record was de auto er in vijf minuten inkrijgen en zelf dan nog leek er veel te weinig ruimte over te zijn om in te stappen. Het was problematisch, maar Isaiah verwachtte niet dat iemand ooit zijn rijbewijs af ging pakken vanwege slecht inparkeren dus veel meer dan thuis eventjes oefenen deed hij er allang niet meer aan. Na nog een laatste keer naar de auto te hebben gekeken in de hoop dat het ding plotseling recht ging staan besloot Isaiah toch maar naar binnen toe te gaan. Nog kort ging de jongeman lang zijn kluisje om daar enkele boeken in te duwen, maar daarna vervolgde hij al snel zijn weg naar zijn lokaal. Het eerste uur van vandaag zou geschiedenis zijn, iets waar Isaiah normaal gesproken niet laaiend enthousiast van werd. De enige keer dat je hem enthousiast kon maken over geschiedenis was wanneer ze het hadden over de tijd van de Grieken en Romeinen. Voor veel mensen was dit een saaie periode, maar Isaiah vond het zo vreselijk romantisch zelf al werd het romantische deel niet gedeeld Isaiah kon uren lang weg dromen over hoe deze tijd wel niet zou moeten zijn geweest. Toen Isaiah het lokaal binnen liep scande hij kort het klaslokaal, nog lang niet iedereen was er aanwezig en er was nog plek zat in het lokaal. Echter besloot Isaiah in plaats van in zijn eentje te zitten neer te ploffen naast een meisje wat hij nog niet eerder had gezien en wie vermoedelijk dan ook van Jefferson High zou komen. 'Hey.' zei Isaiah vrolijk terwijl hij zijn geschiedenis boeken al uit zijn rugzak trok. 'Ik ben Isaiah.' ging de jongeman verder terwijl hij nu de rugzak op de grond neerzette. 'Yeez, ik hoop echt dat er nog iets interessants word verteld, want anders val ik echt in slaap.' zei Isaiah waarna hij een zucht over zijn lippen liet rollen. 'Want ja raad eens wie niet zag dat het eerste uur uit viel? Ik natuurlijk. Ik had gewoon een heel uur langer kunnen slapen.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

Hoewel ik niet van mijn sokken geblazen ben zoals ik dat was toen ik Izzie voor het eerst zag lachen, weet het lachje van Bella me toch een beetje op te beuren - al is het dan maar voor even. "Je bent een held," vertelt de dame me. Een pijnlijke grimas siert in een fractie van een seconde mijn gezicht; niet alleen omdat ik wenste dat Bella een fluistertoon zou aannemen, maar ook vanwege de boodschap. Mooie woorden, mooie dame. Maar helaas niet de combinatie waarin ik ze zou willen. "En geen zorgen, ik neem genoegen met alles waar koffie in zit op dit moment." Ik steek kort mijn duim omhoog, alvorens ik mijn hoofd kermend op de bank die voor me staat te rusten leg. Mocht de kamer even stoppen met draaien dan zou dat vast ook al helpen. Het is al even geleden dat ik nog een kater van zulk formaat gehad heb, en ik moet zeggen; dit gedeelte van feesten heb ik niet gemist. Al kan ik gisteren dan voor mezelf ook niet als een geslaagde party beschouwen. Ik kan alleen maar hopen dat het halloweenfeest dat Jake, Seb en ik momenteel plannen wat levendiger - in de goede zin van het woord- zal zijn. Tenminste: als ik daar überhaupt nog bij gewenst ben. "Gaat het trouwens weer? Pijnstiller nodig ofzo? Ik heb alles op zak waarschijnlijk." Onbewust snuif ik een keer, waarna ik mijn ogen open en in de mate van het mogelijke, in deze positie, schud ik even mijn hoofd. "Niet voor deze pijn, dame," antwoord ik voor ik mezelf kan tegen houden, meteen wensend dat ik iets anders had gezegd. Kortstondig glijden mijn ogen naar de stoel waar het blondje waarvoor ik mezelf deze pijn aandoe normaliter zit. Een diep zucht rommelt door mijn longen. Ik kan nog steeds niet geloven wat ik gisteren gedaan heb. Aan de ene kant is het een opluchting, maar aan de andere kant heb ik zoveel spijt en had ik heel andere dingen willen zeggen. Meest van al voel ik me gewoon leeg, gedraineerd van het laatste restje hoop waaraan ik me nog wilde vasthouden. "En het gekke is," hoor ik mezelf zeggen, beseffend dat ik daarnet toch al teveel heb prijsgegeven om nu nog terug te krabbelen. "Dat had ik je enkele maanden geleden ontmoet je op dit punt al lang overtuigd had met me op date te gaan. Ik bedoel, ik zie wel dat je razend knap bent en je lijkt me op de koop toe ook nog eens erg aardig. Maar het enige dat door me heen gaat terwijl ik een charmant grapje probeer te verzinnen is; waarom zou ik? Vroeg of laat haalt mijn reputatie me toch weer in en ben ik weer bij af. Ik - ik ratel weer. Daar moest ik maar eens mee ophouden. Fuck," breng ik in één zucht uit. Bij de laatste woorden hebben mijn wenkbrauwen zich al in een diepe frons genesteld en vraag ik me af waar in hemelsnaam mijn brain-to-mouth-filter heen is. Ik begin te vrezen dat mijn tweede indruk bij deze dame al niet veel beter zal zijn de eerste. "Heb je al een rondleiding gehad? Ik zweer dat ik doorgaans beter ben in gesprekken voeren," probeer ik de conversatie op een ander spoor te brengen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • Outside, alone •

Als de verraste uitdrukking op Ann haar gezicht verschijnt grijns ik geamuseerd. De dame langs me had er echter niet lang voor nodig eer het kwartje begon te vallen en haar secondes van start gingen. Tevreden kijk ik — zonder schaamte — toe hoe ze, nadat ik de eerste tel had uitgebracht, haar beker op de grond plaats; snel en een stap bij me vandaan. Nog voor Ann haar shirt uittrekt werpt ze me een uitgestoken tong toe, waardoor ik het niet kan laten zachtjes te lachen. Mijn tweede tel liet ik kort daarna weer klinken, als een subtiele hint dat ik nog niet klaar was, maar de brunette bleek zoals altijd niet dom en had zich opnieuw iets van me weten te verwijderen. “Te laat,” grijns ik echter verduveld, maar besluit haar toch een paar tellen extra te geven zodat ze in ieder geval haar telefoon veilig weet te stellen. Ik kon gemeen zijn, maar zo gemeen ook weer niet.
      Ondertussen ontdoe ik mezelf eveneens van mijn shirt en nog voor deze verdwaald op de grond terecht komt, weet ik mijn telefoon er veilig bovenop te laten landen. Daarna besluit ik toch echt dat het gedaan is met Ann haar tijd en duik ik met een wolfachtige grijns op haar af. “Tijd voor een duik, schatje,” grinnik ik en sla mijn arm om haar middel — nog voor ze haar laatste kledingstukken eventueel uit kan trekken, of wat ze nog aan heeft afgezien van haar bikini — en spring vervolgens samen met haar het koele water tegemoet. Lachend kom ik een paar tellen later weer boven, met Ann nog altijd bij haar middel vast en veeg behendig met één hand een paar van mijn natte krullen naar achteren. Een brede lach siert mijn lippen als ik mijn donkere poelen op het gezicht van mijn beste vriendin richt en hoewel ik haar nog altijd vast heb, geef ik haar de ruimte om eventueel los te raken mocht ze dat willen. Het water was heerlijk en ergens wist het enkele beurse plekken op mijn lijf een iets minder gevoelig gevoel te geven, waardoor ik ze nog makkelijker leek te vergeten dan ik zo al kon doen.
      ”Een briljant idee van je om een duik te nemen,” plaag ik ondertussen de brunette en dobber langzaam iets naar de kant toe om mezelf wat houvast te bieden. Ik besloot me de rest van de avond in het gezelschap van Ann te houden, om de een of andere reden wist de jonge vrouw me ontspannen te houden, waarbij ik genoot van het plezier dat ze gelukkig leek te hebben. Mijn zorgen zouden later wel weer komen. Morgen, ofzo.

Dat mijn hoofd de volgende dag gevuld leek met watten negeerde ik maar zo goed mogelijk. Bij Nerea leek er echter voor het eerst een oprechte glimlach op haar lippen te liggen toen ze me in alle vroegte thuis zag komen — dit keer zonder bebloede kleding, of een nog beurser gezicht dan het al was. Er was geen gevecht geweest vannacht noch had ik bericht gekregen van een, waardoor ik tevreden mijn bed in was gedoken. Om vervolgens met een lichte kater op het schoolplein aan te komen de volgende ochtend. De blauwe plek op mijn wang leek iets minder paars, waardoor ik hem vandaag niet besloot te verbergen onder de capuchon van mijn vest. Veel behoefte om direct naar de les te gaan had ik echter nog niet en het was daarom dat ik besloot eerst een sigaret te roken, terwijl ik nonchalant tegen een muur aanleunde en mijn donkere kijkers een keer rond liet glijden — op zoek naar een bekend gezicht.
      Diep van binnen vocht ik ondertussen opnieuw nog altijd tegen het gegeven dat ik van Maddi niks meer gehoord had en poogde niet terug te denken aan de laatste woorden die ik met haar gewisseld had. Dan was het maar zo, toch?

• Nine-teen • Jefferson High • In class, with Isaiah •Outfit •

Een tikkeltje verveeld staar ik schuins voor me uit en speel afwezig met mijn pen, die lijkt te dansen tussen mijn vingers en allesbehalve het papier op tafel lijkt te raken. Gisterenavond was uiteindelijk veel te snel voorbij gegaan naar mijn zin en hoewel ik absoluut niks te klagen heb gehad, baalde ik nu weer in de les te zitten. Ik had helemaal geen zin gehad toen ik mezelf vanmorgen loom uit Sammi’s bed liet glijden, tenslotte was ik daar veel liever blijven liggen, maar een of ander project voor school won het voor nu even van de jongeman; die ik naakt in bed had laten liggen — ook al was dat nooit voor lang geweest, gezien ook Sami eruit moest om naar school te gaan.
      Haast diep in gedachten verzonken merk ik de jongen langs me pas op eens hij er al zit en me vrolijk lijkt te begroeten. Nieuwsgierig glijden mijn poelen over hem heen, waarna ik al gauw tot de conclusie kom dat het een Creeker was. Ik kende hem tenslotte nog niet en had hem eveneens van te voren hier ook nooit gezien. “Ik ben Isaiah,” gaat hij na zijn begroeting verder terwijl hij zijn boeken tevoorschijn haalt en deze op tafel terecht laat komen. “Yeez, ik hoop echt dat er nog iets interessants wordt verteld, want anders val ik echt in slaap,” vervolgt hij, tezamen met een diepe zucht. Lichtelijk geamuseerd trek ik een van mijn wenkbrauwen op en bekijk de jongen langs me nog eens. Mijn verveelde houding weet tactvol van me af te glijden door de komst van de nieuwe jongen en het gegeven dat hij zich zonder schroom langs me neer weet te zetten. De meeste van zijn school hadden namelijk op voorhand al een vooroordeel gehad die me kregelig wisten te maken en zeer afstandelijk, maar Isaiah leek deze vooralsnog niet te bezitten. Het bood in ieder geval ruimte tot een normaal gesprek, in plaats van vinnige woorden.
      ”Want ja raad eens wie niet zag dat het eerste uur uitviel? Ik natuurlijk. Ik had gewoon een heel uur langer kunnen slapen.”
Een zachte grinnik rolt over mijn lippen heen, waarbij ik geamuseerd iets naar hem toe draai. “Je zou bijna denken dat het je expres niet gemeld is,” plaag ik de jongen zacht en kantel mijn hoofd iets terwijl ik naar hem kijk. “Maar zelfs met een uur langer slaap kan ik je verzekeren dat deze les er niet minder slaapverwekkend op gaat worden.” Met een glimlach op mijn lippen schenk ik Isaiah een knipoog en gebaar subtiel naar mijn eigen spullen, die nog haast onaangeraakt op tafel lijken te liggen. “Dus als je een beter idee hebt… Ik ben Jazmín trouwens,” stel ik mezelf voor en glimlach opnieuw als mijn blik de zijne weer even vangt.

[ bericht aangepast op 29 sep 2017 - 14:20 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'