[RPG • 200] Crimes and Riches - Speeltopic O1 - Speeltopics

De ene tiener leeft in het wereldje van rijkdom. De nieuwste technologie, de duurste kleding en de meest opvallende wagens. De andere tiener leeft in het wereldje van armoede. De achterbuurten, vechtpartijen en bendes zijn geen onbekend terrein. Deze twee werelden zijn dan ook altijd vrij gescheiden gebleven. Tot nu. Een kleine maar beruchte school, Jefferson High, vlakbij de grootste achterbuurt van Californië brand volledig af en in een klap hebben alle scholieren geen plek meer. Dit tot een andere school hulp aanbied. Willow Creek High School. Een relatief nieuwe, enorme school in een veel betere buurt met nog plek zat. De hulp wordt natuurlijk snel aangenomen, maar was dat nou wel zo'n goed idee. Twee werelden komen bij elkaar te staan. De wereld van de keiharde tiener die er alles aan doet om staande te blijven.. En de wereld van de rijke tiener die geeneens een goed beeld heeft van het wereldje buiten hun eigen. De vechters tegen de Elite, al kan het leven van beide nooit helemaal perfect zijn.. Hoe reageren de twee groepen op elkaar? Kunnen de enorme verschillen tussen die tieners wel een gezonde leeromgeving omhoog houden? Of was dit hele plan nooit een goed idee geweest...

• Tieners van Willow Creek High School •
~ Isabella Eleana Thomassen|17||1.2 - Tormienne
~ Juliyet Halle Kensington|18|Queen Bee/Upperbitch|1.3 - Marlow
~ Danaë "Dena" Melite Eiragos|17|The slut|1.1 - Bathsheba
~ Madison Sofie Caldwell|18|Wildchild|1.6 - Tormienne
~ Roxanne “Roxie” Kinsey .....|18||1.9 - Obeah
~ Bella Georgina Lodge|17|New Girl|1.9 - Campeon
~ Jake Nathaniel Colfer|18|It-Boy|1.2 - Phorthos
~ Isaiah Felix Fuller|17|Social butterfly|1.3 -GreenIight
~ Colin Graham Lewlyn|18|Heartbreaker|1.5 - Obeah
~ Hero Dominic Zimmermann|18|rich kid|1.8 - Ziegler
~ Sebastian Ambroise Nelson|18|Cheerful faker|1.8 - Mouli

• Tieners van Jefferson High •
~ Tallulah Cassidy Fowler|18|Youtubing troublemaker|1.2 - Phorthos
~ Sarah Archer|18|Teenage Dirtbag|1.4 - Sempre
~ Annabeth Ashtyn Oksana|17|Levengenieter/Dealer|1.6 - Sestra
~ Jazmín Valeria Fuensanta|19||1.8 - Virago
~ Tyler Jay Santiago|19|Badboy/Criminal|1.1 - Campeon
~ Dantae Cross|19|(Street)Fighter|1.4 - Virago
~ Zigmund Richard Powers|17|Troublemaker|1.3 - Ziegler
~ Owen Bell|18|Badboy/stoner/skater|1.3 - h1gh
~ Miska Sepi Castle|17|Gypsy Nerd|1.6 - SebastianVerlac
~ Sami Abdalla|19|Bende/mysterie|1.7 - h1gh

• Regels •
~ Schrijf minimaal 200 woorden per post
~ Geen perfecte personages
~ Hou het realistisch. Een tiener zal niet nu al de baas zijn van een miljoenenbedrijf of een bendeleider
~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
~ 16+ situaties zijn toegestaan
~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

• Teachers •


• Rooster •


• Team •


• At the moment •
Het is woensdag 10 oktober, iets minder dan een maand geleden is Jefferson High afgebrand. Het is een week geleden dat zowel leerlingen van Jefferson High als Willow Creek te horen hebben gekregen, dat ze op Willow Creek High School terecht kunnen. Dit zal een grote verandering zijn voor iedereen. Twee compleet verschillende groepen komen samen en daarnaast is Willow Creek heel veel malen groter dan Jefferson High. Op het moment begint het derde lesuur bijna. Leerlingen van Jefferson High konden het vorige uur hun boeken, roosters etc. ophalen en voor de leerlingen van Willow Creek gelde gewoon het normale rooster.
Weer: Het is op dit moment 18 graden en er is volop zon, er zijn slechts enkele wolken in de lucht te zien en er is een lichte wind.

[ bericht aangepast op 24 sep 2017 - 21:04 ]

---

El Diablo.

MT

---

all because i liked a girl

---

---

Eindelijk kwam er wat leven in de brouwerij op die achterlijk saaie school. Maddi kende wel wat mensen van Jefferson, en vond het totaal geen probleem dat zij haar straks in de klas konden entertainen. Of niet in de klas, dat was ook nog een optie. Het was ook een welkome afleiding van de klootzak die zich haar vader noemde.       Op dat moment had ze echter toch niet veel zin in les, dus het moment dat ze op school aangekomen was, en haar vaste, prime parkeerplaats veroverd had, was ze op het muurtje bij de parkeerplaats gaan zitten, in plaats van naar binnenlopen. Ze haalde een pakje sigaretten uit haar rommelige tas, maar was eigenlijk wel in voor iets spannenders. Naja, "spannend." Het was inmiddels niet erg spannend meer voor haar. To: Ty & Ann I need some weed asap pls, xoxo       Van alle mensen van Jefferson, was er slechts één iemand die ze niet wilde zien. Hoewel, niet zo zeer, "niet zien", maar hij had haar maandenlang genegeerd. Ja, okay. Ze verdiende het wel, ze had een grote fout gemaakt (had ze vast van haar vader geërfd), maar op het einde was alles compleet anders en was het echt. Die sukkel leek het alleen niet te geloven. Ugh, mannen. Soms heb je er niks aan. To: Dena Al nieuwe snoepjes veroverd? To: Sami Up for some fun?

---

---

Isabella Eleana Thomassen

soundtrack

i suck at thinking of a status || WILLOW CREEK || CHEMISTRY CLASSROOM || ALONE || OUTFIT

---

---

Ze wist niet wat ze er nou helemaal van moest vinden, dat Willow Creek straks bevolkt zou zijn met haar oude klasgenoten. Begrijp het niet verkeerd, ze was dol op haar oude klasgenootjes, maar ze wilde weg met een reden. De lessen op Jefferson waren gewoon bagger. Meer dan bagger zelfs. En nu de Jefferson leerlingen hier... Er stond de leerkrachten nog wat te wachten. Het was heel wat anders dan opstandige rijkeluiskindjes. Desondanks was ze toch blij haar vrienden straks op school te zien. Sommige contacten waren wat verwaterd nadat ze weg was gegaan, en Willow Creek huiswerk vergde meer tijd dan het huiswerk van Jefferson. Nu zou ze hen echter elke dag kunnen zien, en hopelijk hielp dat. Daarnaast was het stiekem ook fijn dat ze niet meer de enige was zoals haar. Het was behoorlijk irritant om er op aangekeken te worden dat ze geen merkkleding droeg, of geen splinternieuwe auto had. Niet dat dat haar veel uitmaakte. Ze was dol op haar autootje, al was het een gamelbak, of zoals Owen het graag noemde: een schroothoop. Echter, haar ouders hadden het voor haar gekocht ondanks dat ze het niet erg breed hadden, dus ze was er dol op.       Haar enthousiasme om haar vrienden weer te zien verdween echter snel toen ze bij het scheikundelokaal aankwam. Iedereen leek druk bezig. Jake was met Ann aan het praten (ze wist niet dat de twee elkaar kenden), en een stel van de jongens, onder wie Owen, zaten bij Dena. Isa vroeg zich nog steeds af hoe Dena het voor elkaar kreeg elke jongen die haar pad kruiste te charmeren. Het meisje was zeker mooi, maar haar eh, bezigheden... Voor Isa was het een afknapper als een jongen het met de halve school had gedaan, maar voor jongens lag dat schijnbaar anders. Uiteindelijk stak ze enkel haar hand op naar Sarah en glimlachte ze naar Ty, waarna ze zwijgzaam naar een nog leeg bankje liep. Eigenlijk moest ze Owen nog hun zandkasteel trofee geven, het was zijn beurt deze week, maar hij was te druk bezig met Dena te imponeren.       Isa zuchtte zachtjes, haalde haar boeken uit haar tas en krabbelde de opgave van het bord neer in haar babyblauwe notitieblok. Het duurde niet lang voor ze de vraagstelling had opgelost. To: Owen Heb je al plannen voor vanmiddag? Het is te lang geleden dat we samen iets gedaan hebben :c pluuuus, het is jouw beurt om voor onze trofee te zorgen deze week.       Haar blik gleed naar de voorkant van het lokaal, waar Ann en Jake nog aan het praten waren, en terwijl ze onzeker op haar onderlip beet stuurde ze haar beste vriend nog een bericht. To: Owen Ben ik een saai persoon?

[ bericht aangepast op 29 mei 2017 - 8:38 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • Outside, with Madison •

Geleund tegen de kluisjes, met mijn tas over een schouder en waar deze op z’n plek werd gehouden door de gespannen band in mijn hand, gleden mijn kijkers over de verschillende leerlingen heen. Ik kon ergens niet zeggen dat ik super blij was met enkele Creekers, daarvan zaten er echt maar weinig tussen en het merendeel was dan ook alleen maar vrouwelijk. Ze mochten me ooit nog eens zeggen dat de meiden van Willow Creek geld bewust waren. Van wat ik tot nu toe had gezien waren dat toch echt de jongens geweest en ik walgde er van. Stelletje gierpinnen. Een norse uitdrukking gleed over mijn gezicht heen, waarna ik voorzichtig met mijn vrije hand over mijn kaak heen wreef — waar een lelijke, donker paarse plek de rand sierde als een lichamelijk trofee van het gevecht enkele dagen geleden. Dit keer had ik het er beter af gebracht, tot grote opluchting van Nerea — wier dit keer alleen de snede boven mijn wenkbrauw hoefde af te plakken en daardoor pakweg een heel stuk minder zorgen op haar gezicht had staan toen ik afgelopen zondagnacht terug thuis was gekomen.
      Echter bleef mijn aandacht daar voor nu niet bij hangen en hoewel de aanraking een zure bons liet voelen gleden mijn donkere kijkers zoekend door de gang heen; hopend op die ene glimp van de blondine waar mijn hoofd de laatste dagen weer teveel mee bezig was. Ik slaakte een licht gefrustreerde zucht toen ik haar nergens opmerkte, waarbij ik mezelf van de kluisjes afduwde en het op een trage pas besloot te zetten. Haar huilende stem teisterde me de afgelopen weken elke dag en hoeveel moeite ik ook nam om het te negeren — zoals ik haar de afgelopen maanden ook had genegeerd — lukte het me niet. Het had veel te serieus geklonken en diep van binnen wist ik dondersgoed dat ik haar nooit in de steek zou laten, vooral niet als ze me midden in de nacht compleet overstuurd gebeld had. Het frustrerende was alleen dat ze de deur niet geopend had toen ik in alle haast naar haar toe was gegaan om te kijken wat er precies aan de hand was.

      Ik vond haar uiteindelijk buiten, zittend op een muurtje bij de parkeerplaats van de school. Ik was er uiteindelijk naar toe gelopen om te kijken of ik mijn beste vriend daar kon vinden gezien deze de school ontvlucht leek te hebben, maar vond de blondine waar ik me al dagen onrustig over maakte. Met een uitdrukkingsloos gezicht stak ik mijn handen diep in de zakken van mijn vest, alvorens ik de capuchon daarvan over mijn wilde haardos had getrokken en deze het zicht voor een deel van mijn kaak onttrok.
      ”Daar is ze dan, eindelijk,” bracht ik droog uit eens ik bij Maddi. Vluchtig blikte ik over haar heen en negeerde het gevoel wat het weerzien met haar met zich meebracht. Ik hoefde alleen maar te weten of alles goed was, meer niet. “Alles goed?” Ze hoefde niet te vragen waar ik op doelde en wist wellicht heel goed dat dit niet zomaar een van de vele standaard vragen was. Bezorgdheid vormde zich voor kort, terwijl ik met een lichte frons haar reactie afwachten.


[ik haat eerste posten - buuh.]

[ bericht aangepast op 29 mei 2017 - 10:10 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

Vrolijk fluitend kom ik het leslokaal binnen geslenterd, mijn jas nonchalant over mijn schouder geslagen. Helaas zijn mijn favoriete plekjes, tevens ook naast mijn favoriete personen, al ingenomen. Maar hé, ik kan altijd nieuwe mensen leren kennen toch. Vluchtig laat ik mijn blik een keer over de gezichten heen glijden, en doe mijn uiterste best om niet al te lang bij Sarah te blijven hangen. Zo goed als niemand weet dat wij bevriend zijn, en dat willen we graag zo houden. Ze ziet er weer heerlijk uit, mijn stoere chick. Als er één nieuweling is op Willow Creek die haar mannetje zal kunnen staan, dan is zij het wel. Jammer genoeg zit reeds een -net zo knap ogend- blondje naast haar en is er voor mij dus geen plekje, al was het strategisch gezien vast ook geen goede zet geweest naast haar te gaan zitten als dat wel zo was geweest. Ook naast Dena kan ik niet zitten, gezien Juliyet en een Jefferson jongen reeds om haar aan het kibbelen zijn. Typisch, die meid zou twee stenen kunnen doen vechten. Iedereen draait ze om haar ranke vingertjes. Van Cadi is nog geen spoor te bekennen dus ook die optie valt af. Ik vraag me in godsnaam af hoe we overtuigend een koppel moeten blijven spelen als we voortaan elke dag met elkaar zullen doorbrengen. Natuurlijk mag ik haar, heel graag zelfs, maar het blijft natuurlijk een toneeltje dat we opvoeren en waar we constant rekening mee zullen moeten houden. Nu moet ik nog méér stiekem gaan scharrelen dan ik al deed. Ik haal een hand door mijn haren en kijk verder, tot mijn ogen bij een blonde krullenbol blijven hangen. Mijn hart slaat een slagje over en even vergeet ik waar ik ben. De anderen om me heen doen er even niet meer toe. Ik heb enkel oog voor Isa; degene die me door de vingers geglipt is. Ik maak een kleine omweg zodat ze me niet recht op haar af ziet komen en grinnik als ik daardoor per ongeluk haar sms naar Owen over haar schouder mee kan lezen. "Onnoemelijk saai," fluister ik met een ondeugend lachje, nog voor er antwoord op haar smsje kan komen. Als ze me een beetje kent dan weet ze dat ik het niet meen en juist van de tegenovergestelde mening ben. Zonder haar toestemming te vragen laat ik me in de stoel naast haar glijden. Ik kijk een keer om me heen en als ik merk dat iedereen zijn eigen ding aan het doen is laat ik mijn ogen langzaam over Isa's gezicht glijden. Het voelt alsof ze, elke keer als ik wegkijk, steeds weer een beetje mooier is geworden. Nu ben ik niet het soort persoon die ergens snel spijt van heeft, maar zij... Cadi en Sarah, het flierefluiten; ik had het graag achterwege gelaten als ze me de kans had gegeven. Jammer genoeg heeft ze haar beslissing daarvoor al gemaakt. En nu doet het er niet meer toe, want daar was ze heel duidelijk in: Isa zal nooit de mijne zijn. "Je ziet er stralend uit, Isa," fluister ik haar oprecht toe, zonder enige bijbedoelingen. Ondertussen neem ik mijn boek, schrijfblok en pen - voor ik alwéér de les uitgestuurd kan worden. "Hoe was je zomer?" vraag ik, mijn aandacht schijnbaar op het bord voor me.

[ bericht aangepast op 29 mei 2017 - 10:21 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | Canteen Al gauw bevestigde de jongedame dat ze inderdaad van Jefferson high vandaan kwam, gelukkig maar, want het was wel wat ongemakkelijk geweest als ze al jaren op Willow Creek had gezeten. Hoewel Isaiah niet het gevoel had dat je iemand zich erg beledigd moest voelen hier als je hem of haar niet kende. Iedereen op school kennen leek vrijwel onmogelijk te zijn. Toen Isaiah de jongedame vroeg of ze iets van een rondleiding nodig had stemde ze hier mee in. 'Ik denk dat ik op zo’n grote school als dit heel goed een rondleiding zou kunnen gebruiken.’ Vriendelijk glimlachte Isaiah naar de jongedame, waarna hij kort een blik wierp op zijn horloge. Haar nu een rondleiding geven was vrijwel onmogelijk, in de tijd die ze nog hadden kon hij haar hooguit laten zien waar het toilet bevond. De les begon zo en Isaiah zelf was veel te braaf om een les te missen en al helemaal niet voor een rondleiding. Die kon ook makkelijk op een beter moment gegeven worden, een pauze of na schooltijd, hoewel Isaiah niet zeker wist of er wel iemand bereid was om langer op school te blijven voor een rondleiding. 'Oké, nice.' zei Isaiah uiteindelijk. 'De les begint zo, maar ik kan je in de pauze wel rondleiden ofzo als je wilt.' Kort haalde Isaiah een hand door zijn haar heen, hij zou het natuurlijk ook kunnen begrijpen als de jongedame in haar pauze liever met haar gewone vrienden rond hing. Dat was volkomen begrijpelijk, maar ja hij kon het altijd aanbieden. Een pauze kon Isaiah wel missen en bovendien deed hij het graag. Isaiah had zich al vaker aangeboden om nieuwelingen rond te leiden door te school, het was een geweldige manier om nieuwe vrienden te maken, want op die manier begon je direct een gesprekje met nieuwe mensen. Nou was deze situatie wel een beetje anders, want het meisje hier had natuurlijk wel al aanknooppunten op school. Normaal waren deze afwezig en was Isaiah goed bereid om het aanknooppunt te worden. 'Ik het scheikunde, wat heb jij? Anders kan ik je wel naar je lokaal toe brengen.' zei Isaiah waarna hij zich al half omdraaide om naar de les te lopen, maar even snel als hij zich omdraaide om richting de les te lopen draaide hij zich ook weer terug om. 'Wat is je naam trouwens?' vroeg hij de jongedame. 'Kan ook wel handig zijn.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Sami Abdalla outside with dantae en maddi ‘Zei ik dan niet dat het me speet?’ Een harde klap in mijn gezicht maakte het antwoord erg duidelijk en ik snoof voor ik me langs mijn stiefvader wist te werken. Hij had geen goede bui vanochtend maar had hij even mazzel dat ik die ook niet had, zonder iets te zeggen gooide ik de deur dicht en snoof de frisse, buitenlucht op.       Zelfs nadat ik mezelf over mijn trots had gezet werd het niet gewaardeerd, iets wat me meer zeer deed dan al het andere. Gelukkig had ik de sleutels meegepakt en hoefde ik vandaag niet dat hele stuk te lopen– nadat ik neergezakt was in de auto las ik het smsje van Maddie die me kort deed glimlachen.       Met haar in mijn gedachten werd deze dag misschien wat draaglijker, daarbij was seks niet de beste oplossing tegen stress of was dat maar een fabeltje? Met gierende banden parkeerde ik op het terrein waar mijn auto in het niets viel bij die van alle kinderen hier. Hadden ze soms geld te veel dat ze zelfs een auto kochten voor hun kinderen? Als ik hun was zou ik dat geld aan iets anders besteden dan mijn opvolgelingen. Zoals, maar een voorbeeld; mezelf.       Veel mensen zaten niet meer buiten op twee na die ik maar al te goed herkende, één die me nog een gewaagd smsje te goed kwam.       ‘Dantae!’ Van achter pakte ik de jongen even vast voor ik mezelf naast hem plaatste en een zwakke grimas Madison haar kant op schonk. Natuurlijk wist ik hoe het tussen de twee zat en ook wist ik dat Dantae het vast niet erg zou vinden dat ik soms wat rond rotzooi zonder de bijpassende gevoelens– ik loog er in ieder geval niet over, het was enkel gewoon nog nooit ten sprake gekomen.       Ik bestudeerde het gezicht van de jongen naast me en fronste, ‘wat heb jij geflikt?’ Ik schudde mijn hoofd en maakte een afkeurend geluid voor ik me richting Madison draaide. ‘Ik stoor niet toch, tussen jullie twee?’ Met mijn hand graaide ik kort in mijn zak voor ik een pakje sigaretten er uit haalde en die opstak voor de twee voor me. 'Ik wil namelijk niet al té nieuwsgierig nu doen, maar de bel is volgens mij al vrij zeker gegaan en jullie staan hier nog– wat is het belangrijke nieuws?'       Nieuwsgierig keek ik de twee aan voor ik de sigaret tussen mijn lippen stopte en die geconcentreerd aan stak, onder mijn wimpers door keek ik even naar Madison die met een haltertopje maar een klein beetje buik liet zien. Na het aansteken van mijn sigaret krabte ik nonchalant over mijn achterhoofd terwijl ik mijn blik verplaatste naar Dantae en Mads. 'Als jullie niet willen antwoorden hebben jullie namelijk al het recht op zwijgrecht.'

[ bericht aangepast op 29 mei 2017 - 18:02 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

'Boeken? Sorry schat, maar de enige reden waarom ik naar deze les ben gekomen is om de berekening te maken hoeveel van deze jongens ik in één weekend kan doen. Niet om...,' ik kijk op het bord en frons, 'de samenstelling van... wat dat dan ook mag zijn te ontdekken.' Ik lach even en schud mijn hoofd, voor ik een korte blik werp op het bord en er meteen aan werd herinnerd dat dit totaal niet mijn vak is. 'Letterlijk het enige wat ik daartussen herken is water,' mompel ik en kijk weer naar Dena. 'Komt helemaal goed.' grijns ik. Dat mijn scheikunde kennis niet verder reikte dan een slechte basis, moet niemand verbazen. De lessen op Jefferson waren al bagger en al helemaal als je het niet meer probeerde, dan zat je meer voor de sier in het lokaal. De enige reden dat ik nog kwam opdagen was dan ook voor mijn vrienden, wat ik nog wel kon waarderen aan het hele school. Een goede toekomst had ik voor mezelf al uitgesloten. Waarschijnlijk werd ik nog voor mijn dertigste doodgeschoten of iets dergelijks, al had ik deze gedachte eigenlijk nooit uitgesproken. 'Maar good girl... Zo ken ik je.' lach ik en gun haar een speelse knipoog. Ik bedoelde er opzich niks mee, maar met mijn vrienden was ik wel degelijk een stuk losser dan normaal. Meestal, ik heb ook wel eens mijn slechte dagen. Vaker dan eens, eigenlijk..
'Hey, Ty,' hoor ik achter me en ik kijk op naar Zig. 'Hey man.' zeg ik met een kleine glimlach en draai zo dat ik ook wat meer zijn kant op zit. En die van Owen. 'Mijn wilde weekend?' vroeg hij ook aan de jongen. 'Weinig gedaan. Ruzie gehad met Sofia en Lesley,' sprak hij over zijn pleegouders. 'Hoe is het met jou? Nog wijven gehad?' Een lichte grijns vormde op mijn lippen en ik leun wat naar achter. 'Hey Ziggie, hey Owen... ik ben ook wel benieuwd naar hoeveel "wijven" Zig gedaan heeft, hoewel... Ik me kan voorstellen als dat nummer deze jongens nogal tegen zal stellen. Of heb je eindelijk iets gevonden wat het wel voor je doet. You can tell us. We don't judge.' hoor ik Dena naast me zeggen en ik haal mijn wenkbrauw lichtjes op, terwijl ik weer naar Zig kijk. Je kan veel zeggen, maar met zo'n bek zou ze ook wel kunnen passen tussen de muren van Jefferson. ‘geloof me Dena, Zig krijgt meer wijven dan hij echt wilt vertellen– toch Zig? Jullie vrouwen hebben vast geen idee wat hij allemaal kan.’ sprak Owen en ik lach zachtjes. 'Eh...' mompel ik. ‘ik heb het natuurlijk zelf niet met hem gedaan– ik bedoel. . . Nee. Ik val niet op jongens.’ ik grijns even en schud mijn hoofd, waarna ik me even afzonder van het gesprek en kort het lokaal door kijk. Dan valt mijn blik op Isa die me een glimlachje gunt en ik glimlach ook even, waarna ik kort mijn hand opsteek. Mijn humeur was al wat beter geworden sinds ik hier naar binnen stapte. Al betekende dat heel vaak dat er snel iets zou komen wat dat minder zou maken, oh well. ‘Jij bent ook niet erg spraakzaam, Santiago– wie heeft jou gekwetst?’ hoor ik opeens en ik kijk op. 'Hmh.. Ik geniet gewoon van al het vrouwelijke schoon hier. Word je een beetje stil van no?' plaag ik, maar word al snel onderbroken. "Hey Dae," ik kijk op naar Juliyet en zucht diep. 'Nou ja.. Dit is wat minder maar dat moet er ook tussen zitten.' mompel ik tot slot tegen Owen. “Hey daar eikel, je zit op mijn plek. Opstaan en oprotten. Dank je wel,” zei Juliyet nu met haar gezicht recht voor het mijne en ik lach even. 'Is deze hier altijd zo grappig?' vraag ik aan Dena en kijk haar kort aan, voor ik me weer op de blondine voor me richt. 'Nou darling.. Ik hoop dat je niet teveel gehecht ben aan die status van je want dat is binnen nu en misschien twee weken niks meer..' zeg ik en leun nog wat naar voren. 'Besides.. Ik denk dat je helemaal je spullen mag pakken als ze erachter komen waar jij je mee bezig houd na school, no?' fluister ik zodat alleen zij het kan horen. 'Was je niet trots op toch? Dan zal ik je maar beter gedragen rond mij en natuurlijk Owen want hij vind het ook niet erg om te praten..' zeg ik op hetzelfde zachte toontje, voor ik weer terug leun met een brede grijns en een zacht kneepje geef in Dena's schouder. 'Vinden jullie deze ook niet hilarisch?' vraag ik ondertussen rustig aan de twee jongens achter me en ik richt me weer op mijn telefoon. Hier zie ik al snel een sms van Maddi.

To: Madds
I got ya (;

Ook kan ik het niet laten om op Isa's nummer te tikken en snel een berichtje te typen.

To: Isa
Well well, die lach heb ik wel gemist... Goodmorning beautiful (;

Ik lach zachtjes en stop mijn telefoon weer weg, waarna ik me kort uitrek en kort naar buiten liep. Ja.. Het begin van een nieuwe Jefferson High was al aan de gang en ik had het idee dat ik me misschien wel ging vermaken.

---

El Diablo.

.

[ bericht aangepast op 11 dec 2021 - 16:41 ]

---

Jefferson High • levensgenieter / drugsdealer • 17 • classroom • Jake

---

Annabeth slofte door de gang heen waar niets meer was te zien van de leegte die zich dertig minuten geleden plaatsvond. Het stroomde vol met mensen waar zij vrijwel door werd opgezogen en met haar lengte van een meter vijfenzestig stak ze bij lange na niet uit boven de menigte. Ze zag vooral veel schouders, die min of meer op ooghoogte voor haar waren.       Ze vroeg zich af hoe Colin het hier uit kon houden, echter is hij hiermee opgegroeid en daarbij zijn hun persoonlijkheden en interesses nu ook niet bepaald gelijk. Ann was er niet van overtuigd ooit te wennen aan de sfeer die rondhing op deze school een van de redenen dat ze haar aller eerste dag op deze school al had besloten om van school te switchen en naar Jefferson High te gaan. Een keuze waar ze nu niet zoveel meer aan had.       Ann had Colin nog niet gezien deze ochtend – ze had zich weer eens verslapen. Vandaar dat ze een gemiste oproep van haar pleegouders had. Blijkbaar gaf deze school wel om de aanwezigheid van de leerlingen en bleven haar ouders niet in alle onwetendheid.       Annabeth liep al sloffend het scheikunde lokaal binnen. Haar ogen hadden al een aantal bekende gezichten in zich op weten te nemen sinds haar binnenkomst, echter waren er maar twee mensen die ze daadwerkelijk specifiek begroette. Haar hand gleed kort door de haren van Owen heen, waarna ze haar hand kort op Ty zijn schouders lag om vervolgens door te lopen naar een van de tafels.       ’Heey, pretty.’       Ann keek op van haar mobiele telefoon, waar ze zojuist een berichtje van Maddi had weten te ontvangen. De jongen die zich voor haar had neergezet was echter niet iemand die ze zou hebben verwacht. Ze typte nog snel een bericht terug voor er een volgende zin over zijn lippen rolde. to: Mad maddi Ik heb twee zakjes bij me. Volgende pauze een joint sharen? Say yes, I am dying for one right now. x       ’Ik was even helemaal vergeten dat ik vanaf vandaag de kans krijg om jou elke dag tegen te komen.’ Ze kon niet ontkennen dat zij het met hem eens was op dit gebied; ze vergat nogal snel met welke mensen ze hier te maken had en wie ze iedere dag zou tegenkomen vanaf het moment dat ze hier binnenliep. Echter, kon ze alleen maar terug denken aan de avond waarop zij te dronken was om op haar benen te staan en hij zich over haar had ontfermd. Ann is zich er namelijk totaal niet bewust van haar gedrag die avond en op een aantal momenten na, is ze zo goed als alles kwijt tot het moment dat ze haar ogen weer opende de volgende dag.       ’Jim, was het toch?’ Ann wist hem met een overtuigende serieuze blik aan te kijken om hem vervolgens een glimlach te schenken en haar lichtbruine poelen op de zijne te richten. Al moest ze toegeven dat ze wel even in haar geheugen heeft gegraven om op zijn werkelijke naam te komen. ‘Ik weet niet of je wel zo blij moet zijn met die kans.’       ’Teleurgesteld dat je weer super gezellig naar school mag gaan vanaf vandaag? Of valt het wel mee?’       Ann wierp een vlugge blik in de klas om zichzelf er van te verzekeren dat Colin haar volgende woorden niet op zou vangen; niet wetend hoe hij erop zou reageren. ‘Gezellig zou ik het niet kunnen noemen, maar ik kan wel zeggen dat ik een goeie start heb gemaakt. Mijn afwezigheid het voorgaande uur is niet onopgemerkt gebleven en het eerste telefoontje naar mijn ouders is al een feit.’       Annabeth liet haar compacte leren rugzak van haar schouders afglijden om deze vervolgens op een van de tafels in het scheikunde lokaal te deponeren en zette zichzelf op de stoel erachter neer. Ze had haar poelen kort op Colin gericht, zich afvragend of zijn klasgenoten wel van zijn stiefzusje, Ann dus, af zouden weten. Op Jefferson was Tyler een van de weinige die wist dat ze in een pleeggezin zat, maar dat Colin haar pleegbroer was wisten er niet veel.       Een bepaald soort spanning kroop omhoog. Voelde ze nu daadwerkelijk een bepaalde spanning, omdat ze nu op dezelfde school zat als Colin? Het was iets ongewoons voor haar om overna te denken en ze heeft de gedachte dat het te maken heeft met haar gedrag op school die niet geheel overeen komt met dat op school. Echter, zou ze zichzelf niet voor hem veranderen of voor zijn mening - dit betekende alleen niet dat ze daar geen waarde aan hechte.       ’Oh – ik heb je trouwens nooit bedankt voor die ene avond. Je weet wel.’       Ze stootte een lachje uit waarna ze een van haar benen optrok en haar elle boog op haar knie liet rusten om hem vervolgens weer aan te kijken. Het bleef een vreemde avond.

[ bericht aangepast op 29 mei 2017 - 20:50 ]

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

---

---

Een tevreden glimlach verscheen op Maddi’s gezicht toen zowel Ann and Ty antwoordden dat ze wiet hadden. Perfect. Dat was in elk geval iets om naar uit te kijken. Ze humde goedkeurend in zichzelf. To: Ty Hoeveel? To: Ann Je zou inmiddels moeten weten dat je dat niet hoeft te vragen.       ”Daar is ze dan, eindelijk.” Met opgetrokken wenkbrauwen keek Maddi op.       ”What the hell,” mompelde ze. Met een frons op haar gezicht keek ze naar haar sigaret. Het smaakte naar een gewone sigaret, niet eentje met wiet er in, maar het was totaal niet logisch dat Dantae ineens voor haar stond, waardoor ze zich afvroeg of ze hallucineerde.       ”Alles goed?” Met nog steeds de frons op haar gezicht boog ze iets naar voren en porde ze met haar vinger tegen zijn arm. Hij was echt. Huh. Of het waren niet proefbare drugs met erg sterke hallucinaties.       ”Sinds wanneer maakt jou dat wat uit?” Ze wist nog maar al te goed dat ze hem enkele weken geleden hem huilend en dronken had opgebeld, beschamend genoeg. Het kon hem blijkbaar geen hol schelen, want hij had niet opgenomen en ook geen berichtjes gestuurd daarna. Misschien was hij toch een hallucinatie, want logisch was het niet. “We hebben drie maanden niet gepraat, of was je dat soms vergeten?” Maddi bleef hem met een licht gekanteld hoofd aankijken, alsof hij zomaar kon verdwijnen. Hun gesprek werd onderbroken door Sami.       “Dantae! Wat heb jij geflikt?”       ”Oh, hmm. Hij is toch echt.” Ze had liever gehad dat hij niet echt was, want hier was ze niet klaar voor. Ze deed echter of het haar niet deerde door haar schouders op te halen en een trek van haar sigaret te nemen. De rook blies ze uit in ringen, terwijl haar blik bleef hangen op de blauwe plek op Dantae’s gezicht. Het was wel duidelijk wat hij had gedaan. Hij deed dus nog steeds aan straatvechten. Als ze nog iets hadden, dan had ze een kus op zijn blauwe plek gedrukt.       ”Ik stoor niet toch, tussen jullie twee? Ik wil namelijk niet al té nieuwsgierig nu doen, maar de bel is volgens mij al vrij zeker gegaan en jullie staan hier nog– wat is het belangrijke nieuws? Als jullie niet willen antwoorden hebben jullie namelijk al het recht op zwijgrecht.”       ”Niks bijzonders, ik heb gewoon geen zin in les.” Ze wurmde zich zelf uit haar rode vestje – het werd te warm voor dat ding – en stropte haar topje iets omhoog, zover dat wilde. Hierna ging ze zijdelings op het muurtje zitten en leunde ze naar achter, zodat haar buik kon bruinen. Haar blonde lokken kriebelden haar onderarmen. “Als jullie ook wiet willen, ik ga in de pauze wat roken met Ann.” Haar blik gleed naar Sami, gezien hij niet geantwoord had op haar sms.

---

---

Isabella Eleana Thomassen

soundtrack

i suck at thinking of a status || WILLOW CREEK || CHEMISTRY CLASSROOM || ALONE || OUTFIT

---

---

"Onnoemelijk saai," hoorde Isa plots naast zich. Snel drukte ze het gesprek weg en draaide ze haar gezicht richting het geluid. Colin. Zijn gezicht was dichtbij het hare en ze schoof enkele centimeters naar achteren. Hij was een van de redenen waarom ze er onzeker over was wanneer Jake met andere meisje flirtte. Ze had altijd het idee dat ze voor de meeste jongens, de jongens met wie ze gedatet had tenminste, niet “genoeg” was waardoor ze ook met andere meisje flirtten.       ”Weet je, het is zeer onbeleefd om mee te lezen met mensen hun gesprekken. Je ouders hebben je slecht opgevoed.” Er zat een hint van plagerigheid in haar stem en terwijl Colin op de stoel naast de hare ging zitten, gleed haar blik weer naar Jake. Meestal zat ze naast hem tijdens de lessen, maar het zou nogal een bitch-move zijn om tegen Colin te zeggen dat hij ergens anders moest gaan zitten. Daarnaast, misschien ging Jake wel naast Ann zitten en dan zou ze er uitzien als een grote idioot. Het verbaasde haar wel dat Colin niet naast Cadi wilde zitten.       ”Je ziet er stralend uit, Isa.” Zijn opmerking zorgt voor een lichte glimlach op haar gezicht.       ”Dat ben ik, stralend als een zonnetje,” lachte ze. “Ik zou je mijn geheim wel kunnen vertellen, maar dan zit iedereen er straks net zo stralend uit als ik. Dat wil ik natuurlijk niet. Ik moet wel one of kind blijven.” Haar stem was serieus, maar de fonkeling in haar ogen verraadde dat ze een grapje maakte. Ze had niet echt geheime schoonheidsrituelen, of rituelen voor wat dan ook. “En mijn zomer was…” haar blik gleed onbewust naar Jake, “fantastisch. Beetje laat om te vragen trouwens, gezien de zomervakante al een paar weken voorbij is, maar ik vergeef je warrigheid.” Een glimlach speelde op haar lippen toen ze zijn blonde lokken in de war maakte. “Anyway, ik denk dat het mijn beste zomer ooit was, ondanks dat ik niet echt op vakantie ben geweest.” Ze haalde haar schouders op. “Jij bent vast in de wolken nu Jefferson leerlingen naar Willow gaan. Nu kan je Cadi elke dag zien. Gaat het goed tussen jullie?” To: Ty Slijmbal. En, wat vind je van Willow? Beter dan die kale klaslokalen in Jefferson, niet?

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Naam: Tallulah Cassidy Fowler. "The canals are freezing baby." |Student at Jefferson| | Anarchistic troublemaker| With Sarah @Scheikunde "Misschien moeten we hier iets originelers proberen, de papa's en mama's zullen vast zonder morren hun portemonee trekken als ze horen dat deze school is afgebrand," was Sarah's antwoord op mijn verzoek om brand te stichten. Ik keek even om me heen en voelde me gelijk lichtelijk onconfortabel. Je kon bijna gelijk zien we hier naar school ging en wie te gast was van Jefferson. Ik haalde een hand door mijn haren terwijl ik naast Sarah ging zitten, echter ging ik in het raamkozijn zitten, terwijl ik mijn hoofd tegen het coole raam leunde.       "Ahum," klonk het en ik keek op. Iew. Ik had niet op moeten kijken. Bijna meteen rol ik met mijn ogen en draai ik mijn blik weer naar het raam. Geen zin in leraren die dachten dat ze Jefferson leerlingen even 'manieren moesten bijbrengen'. "Zouden jullie plaats willen nemen?" Het bleef even stil. "Op de stoelen." Ik hoorde Sarah verschuiven en keek nogmaals op, waarna ik ook maar plaats nam op een van de stoelen en mijn liefste glimlach op zette. De man keek ons goedkeurend aan en ik dacht even dat ik ging kosten.       "Maar even serieus, wie denk jij dat de school in de fik heeft gezet? Owen? Tyler? Of misschien Zig?" vroeg Sarah en ik voel mijn mondhoeken omhoog gaan. ik beet even op mijn lip terwijl ik over mijn schouder naar de jongens keek. "Ik ben vrij zeker dat een aantal van de Jefferson mensen hot genoeg zijn om per ongeluk iets in de fik te zetten," grapte ik, waarna ik een serieuzer gezicht trok. "maar ik zou mijn geld op Zig zetten. Dant, of Sami zou ik ook nog wel geloven." Ik probeerde de glimlach van mijn gezicht te houden, maar wist dat ik ongelovelijk faalde. Ik wist niet of Sarah door had dat ik express mensen had gezegd, in plaats van jongens. Ik grapte super vaak over dat ik op jongens en meiden viel, maar ik wist oprecht niet of Sarah door had dat het niet alleen als een grapje bedoelt was. "Wat doe je na school? Morgen begin ik pas het derde weer, dus ik dacht misschien Pizza en en shotjes vanavond," vroeg ik Sarah.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Naam: Jake Nathaniel Colfer. . "Just another prettyy face, but I want one more taste." | Student at Willow Creek | At Scheikunde w/ Ann | It-boy | ’Jim, was het toch?’ vroeg ze met een serieuze blik, waardoor mij mond ietsje open viel. Even was ik bang dat ze serieus was, maar de glimlach op haar gezicht zorgde ervoor dat ik ergens er wel op durfde te rekenen dat ze me echte naam ook wel had onthouden. "Jake, maar als ik terug denk aan het feestje vind ik het al knap dat je hebt onthouden dat het met een J begint," zei ik dan ook plagerig terug, hopend dat ze oprecht een grapje maakte. ‘Ik weet niet of je wel zo blij moet zijn met die kans.’ zegt ze daarna en ik haal mijn schouders op. Waarom zou ik er niet blij mee zijn? Onze eerste ontmoeting was misschien niet geheel soepel verlopen, maar dat zei niet veel naar mijn mening.       ‘Gezellig zou ik het niet kunnen noemen, maar ik kan wel zeggen dat ik een goeie start heb gemaakt. Mijn afwezigheid het voorgaande uur is niet onopgemerkt gebleven en het eerste telefoontje naar mijn ouders is al een feit.’ zei ze. Ik glimlachte en haalde nogmaals mijn schouder op. "Ik dacht dat jullie vorig les uur alleen jullie boeken hoefde op te halen?" Nou zag ik Willow er zeker wel voor aan om zelfs daar mensen voor afwezig te melden. Willow kon van tijd tot tijd lichtelijk... verstikkend zijn, maar de leraren hadden het beste met ons voor, dacht ik dan zo. ’Oh – ik heb je trouwens nooit bedankt voor die ene avond. Je weet wel,’ zei ze voor ik een proper antwoord op haar vorige opmerking had. Ik knikte. "Geen dank, de extra slaapkamer is er goed voor." In alle eerlijkheid. Ik was van plan geweest om door te lopen en op mijn vaste plek naast Isa te gaan zitten, toen ik zag dat Colin daar zat. Ik probeerde mijn teleurstelling te verbergen. Colin was één van mijn beste vrienden, dus ik ging er ook geen probleem van maken. Ik ging zitten aan de tafel naast die van Ann. "Deze school belt over alles, dus maak je niet druk, je ouders zullen snel genoeg door hebben dat deze school overbezorgd is," lachte ik. Er zat zeker een kern van waarheid in, in mijn geval dan althans. TO; Silas en Colin Yo, bijna Halloween, vieren we het in de loods? Jullie helpen wel toch. Ik drukte op versturen en stopte mijn mobiel weer in mijn zak. Mijn tas zette ik op de grond nadat ik mijn boeken tevoorschijn had getoverd. Het was pas het derde uur en ik kon nu al niet wachten tot het was afgelopen. Ik was te moe hiervoor. "Heb je nu wel je boeken? Of hebben ze je die ook meteen misgunt?" vroeg ik terwijl ik haar aankeek met een scheve glimlach.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Elizabeth Bethany Hamilton I lost myself years ago Jefferson ☩ Going to Chemistry ☩ Bad Chick/Girl With Drugs       'Gedraag je eindelijk eens als een bijna meerderjarig meisje!' kopieer ik de toon van mijn moeder. Nope. Mezelf gedragen? Dat gaat nooit gebeuren.       Ik zie een aantal blikken van Willow Creek studenten. Ik herken ze stuk voor stuk en zij mij natuurlijk ook. Ik heb hier dan ook een chaos achtergelaten. Ik ben vertrokken met een big smile. Chaos zal heersen op Willow Creek.       Nog voordat ik er ook maar iets tegen kan doen, ben ik bij mijn oude kluisje. Een brede grijns komt op mijn gezicht. Ze hebben de tekst Sayonara Losers er dus nog niet af kunnen krijgen. Geweldig. Heeft mijn onafwasbare stift zijn doel toch volbracht. Op huid krijg je het er wel heel makkelijk af. Ik moet echt even naar Scheikunde gaan, maar waarom zou ik eigenlijk?       Met mijn korte paarse haar zie ik eruit alsof ik net uit een film ben gelopen met alleen maar slechte mensen. Zal vast ook het geval zijn. De deur van het scheikundelokaal staat op een kier. Carey pas maar op. Liz Hamilton is back. Ik duw de deur open.       'Hello Willow Creek! I'm back!' roep ik zodra ik het lokaal binnenstap.       'Hamilton, ga zitten!'       'Ook leuk jou weer te zien Carey. Heb je me gemist?'       Ik luister niet meer naar de reactie. Mijn ogen speuren het lokaal af. Ik zie allemaal bekenden. Mijn rivale, Annabeth, met naast haar Jake. Ik ga aan een tafel zitten waar geen mensen dichtbij me zijn. Ik bestudeer mijn ex-klasgenoten, of eh... mijn nieuwe klasgenoten. Gadver het klinkt absoluut niet! Wie wil er nou klasgenoten zijn met al deze rijke bitches?

---

all because i liked a girl

• Nineteen • Fighter • Jefferson High • Outside, with Madison & Sami •

Met een blik gevuld met ongeloof blikte Maddi van mij naar de peuk tussen haar vingers, alsof deze haar liet geloven dat ik niet echt in levende lijve op haar af was gelopen. Het irriteerde me lichtelijk, waarop mijn lippen zich tot een afkeurende streep perste. Eerlijk toegeven dan had ik ook geen geheel andere reactie verwacht, het was namelijk niet dat we elkaar nu nog dagelijks spraken, maar zo een als nu leek ook weer van ver te komen.
      “Sinds wanneer maakt jou dat wat uit?”
Een haast verontwaardigde frons nestelde zich bijna tussen mijn wenkbrauwen; ware het niet dat ik had kunnen verwachten om deze opmerking naar me toe gegooid te krijgen. De afgelopen maanden had ik haar namelijk niet de indruk gegeven dat iets van haar mij nog interesseerde.Ze moest echter eens weten..
Nog steeds niet geheel in de realisatie dat ik er echt stond porde Maddie me zacht, terwijl ze verder sprak. “We hebben drie maanden niet gepraat, of was je dat soms vergeten?”
      Stilletjes incasseerde ik de volgende steek die de blondine me wist te geven en klemde mijn kaken stevig op elkaar om haar van geen lelijke steek terug te voorzien. Zoiets in de trant van dat dát gedeelte een beetje haar eigen schuld was nadat ze eerst bewust koos om tegen me te liegen. Ik haatte leugenaars enorm, maar Maddi zou ik uiteindelijk nooit kunnen haten - al zou ik dat nog zo graag willen. Het was misschien daarom dat ik besloten had haar te negeren, waarbij ik steevast weigerde om naar de rest van het verhaal te luisteren wat ze me meerdere keren geprobeerd had te vertellen. Als ik besluit mijn mond open te doen om iets terug te zeggen wordt ik haast resoluut onderbroken door Sami, die luidkeels mijn naam uitriep alvorens me van achter beetpakken. Met een schuine grijns op mijn lippen begroet ik mijn beste vriend eens hij naast me is komen staan. Van de weinig mensen die ik mijn vertrouwen schonk was hij er een van, waarbij ik me van hem niet zou kunnen voorstellen dat hij deze ooit zou schaden.
      ”Wat heb jij geflikt?”
Een afkeurend geluid volgde direct en ik prees de beste jongen dan ook maar even gelukkig met het gegeven dat hij niet op de hoogte was met waar ik me mee bezig hield. “Een opstootje gehad,” mompelde ik dan ook. Op dit moment was het de juiste plek noch tijd niet om mijn beste vriend op de hoogte te brengen van het illegale werkje wat ik er op na hield; hetgeen wat ik nodig had om samen met mijn zus het einde van de maand te halen zonder al te veel problemen - wat de uitkomst van mijn ‘baan’ wel kon gaan opleveren.
      ”Ik stoor niet toch, tussen jullie twee? Ik wil namelijk niet al té nieuwsgierig nu doen, maar de bel is volgens mij al vrij zeker gegaan en jullie staan hier nog– wat is het belangrijke nieuws? Als jullie niet willen antwoorden hebben jullie namelijk al het recht op zwijgrecht.”
“Niks bijzonders, Ik heb gewoon geen zin in de les,” reageerde Maddi direct, waarna ze besloot het zichzelf gemakkelijk te maken op het muurtje door de zachte huid van haar buik aan de zon bloot te stellen. Met moeite wist ik mezelf te bedwingen om haar niet gauw weer te bedekken, puur omdat ik wist dat de jongen langs me graag naar vrouwelijk schoon blikte - waar hij er ook geen geheim van maakte om met sommige van hen tussen de lakens te duiken, maar wat mocht ik daarvan zeggen? Niet met Maddi in ieder geval, de gedachte alleen gaf me al rood voor ogen, en het zou een mes in mijn rug zijn als het gebeurde.
      “Niks bijzonders inderdaad,” bracht ik vervolgens veel te kalm uit en hield mijn blik scherp op het gezicht van de blondine gericht, alvorens ik verder ging en de gedachten van eerder resoluut uit mijn hoofd bande. “Ik wilde alleen even weten hoe het met Mads ging, nadat ik namelijk een paar weken geleden voor een gesloten deur kwam te staan.” Dat was waarschijnlijk nog het meest frustrerende geweest. Hoe lang had ik voor haar deur gestaan? Een half uur, of was het drie kwartier? Ik had het na verschillende keren aanbellen en bonken op de voordeur uiteindelijk maar vol kolkende frustratie opgegeven. Ik had mezelf daarbij moeten bedwingen om niet door de voordeur naar binnen te walsen zodat ik haar kon zien, maar kennelijk had ze me toch niet zo nodig gehad als dat ze in eerste instantie had laten blijken. Het toonde uiteindelijk alleen maar weer hoe oprecht mijn gevoelens voor haar waren, in tegenstelling tot die van haar voor mij.
      Ik negeerde geïrriteerd verdere opmerking over het roken van wiet, waarvan ze dondersgoed wist dat ik het niet deed, en ging ook niet in op haar stille uitnodiging om mee te gaan. Ik betwijfelde namelijk of die op mij gericht was daar haar poelen eerder schuins afgleden naar Sami, iemand die wel blowde.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

17 Years | Willow Creek | Social Butterfly | Canteen De jongedame vertelde Isaiah dat ook zij scheikunde had, wat betekende dat hij haar net zo makkelijk een naar haar les toe kon brengen. Het kwam wel goed uit, want als ze dan naar de les zin had dan kon hij haar meteen een rondleiding geven, if not dan was het voor Isaiah ook best. Hij deed het enkel om aardig tegen haar te zijn, niet omdat hij dit perse wou doen dus de keuze was aan haar. 'Ik ben Cadi' zei de jongedame nadat Isaiah haar naar haar naam had gevraagd, hij wou zich zelf ook net aan haar voorstellen toen er plots iemand naar hen toe liep. Ook deze jongedame bekeek hij, hij kende haar niet en aan haar woorden te horen kwam de jongedame zeker niet van Willow Creek. De school was inderdaad groot, maar binnen een maand kende je je weg ongeveer wel. 'Deze aardige jongen hier, van wie ik overigens nog steeds zijn naam niet weet, heeft me met aangeboden een rondleiding te geven in de pauze. Zo te zien kun jij die ook maar al te goed gebruiken' zei Cadi tegen de blonde jongedame die naar hen toe was gelopen. Isaiah glimlachte vriendelijk naar haar en keek toen naar Cadi. 'Mijn naam is Isaiah.' maakte hij duidelijk, waarna hij opnieuw keek naar de nieuwe blondine. 'Heb je nu ook scheikunde?' vroeg hij haar. 'Dan kan je wel meelopen die kant op we zouden net naar de les toe gaan.' Isaiah was nooit het type geweest die zich anders voor zou doen dan hij echt was. Er zouden waarschijnlijk best wel wat klasgenoten van hem zijn die nu ineens veel stoerder zouden moeten doen dan ze normaal deden om zich niet te laten imponeren door de Jefferson High kinderen die volgens de vooroordelen allemaal onhandelbaar zouden moeten zijn. Isaiah kon het niet zoveel schelen, ze zouden het er waarschijnlijk maar gewoon mee moeten doen. Hij was nou eenmaal niet zo 'stoer' om de helft van de lessen te missen of helemaal niet op school op te dagen. Daarvoor gaf hij veel te veel om zijn cijfers, hij werkte best hard voor zijn cijfers die meestal net iets boven het gemiddelde lagen. Hij was niet van plan dit te laten vallen voor een paar nieuwe kinderen.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.