Ezekiel Joshua Blair
27 || 8 jaar || Loverboy || Bar || These whores really need to know their place. || Snow, Cleo, Bailey, Max, Kit
Cleo eek te schrikken van het feit dat ik haar aansprak op haar leugen, wat voor mij nogmaals bevestiging was dat ze inderdaad had gelogen. Ik hield niet van liegen en het was ook maar goed dat Max op dat moment binnen kwam zetten vanaf de trap, want ander had ik zijn hoer wat aangedaan. "Je hebt een leugenaarster in handen, Max." sprak ik hem toe, zodat hij het ook zou weten. Ik was nooit te beroerd om een van de hoeren te verraden aan de andere jongens en nu dus ook niet. Ik keek weer even naar Snow en daarna naar Max, die mij toch nog wat advies gaf. Ik knikte, voor ik met mijn ogen rolde. Hij was hier twee jaar korter dan ik, maar lang genoeg om mijn respect te hebben, toch hoefde hij voor mij echt niet mijn baan hier uit te gaan spellen. "Jij doet jou werk, ik doe het mijne. Ik denk dat we allebei na zoveel jaar wel weten hoe het werkt, niet?" De ondertoon in mijn stem liet wel merken dat ik niet helemaal blij was met de manier waarop hij mij had proberen de les te lezen. Ik keek naar Snow in tikte met mijn middelvinger op haar neus. "Dat betekent niet dat jij er makkelijk vanaf komt, trut." Net toen ik het laatste woord uitsprak hoorde ik weer voetstappen, dit keer was het Kit. Voor hem had ik ook altijd respect gehad en hij behandelde mij gelukkig als een gelijke. Ik knikte bij zijn woorden en haalde een hand door mijn haren. "Ik wil graag helpen. Ik ken een plek waar je hoge vuren kan stoken zonder dat het enige argwaan trekt, en dat binnen enkele kilometers." Ik wilde dat mijn vriend een waardig afscheid kreeg, maar het moest wel op een manier gebeuren waarop alle autoriteiten erbuiten werden gehouden. Daarom wilde ik zelf deel van het proces zijn om zijn lichaam te verdoezelen. Intussen was Kit bezig met zijn eigen hoer, die hier al die tijd maar een beetje dom had gestaan. Zelfs terwijl ze niets had gezegd, en meestal niet buiten de paden trad, had ik altijd een gevoel van irritatie bij haar die ik zelfs bij Snow voelde als ze Harley weer probeerde af te troeven. Bij de laatste opmerking van Kit knikte ik. Het was ook eigenlijk heel dom geweest, zeker als er gasten in het hotel waren geweest, maar het was een impuls geweest en die moest ik de volgende keer bedwingen. "Sorry, man." zei ik voor ook hij vertrok en we weer alleen waren. "Omdat je zo mooi stil hebt gezeten, lat ik je gaan, voor nu. Ik hoop dat je je lesje hebt geleerd, want de volgende keer ben ik niet zo vergevingsgezind." Met die woorden maakte ik het touw rond haar nek los en stopte het terug in de la waar ik het uit had getrokken. Daarna pakte ik mijn mobiel om wat e-mails te versturen terwijl ik wachtte op Harley, die nu best wel met een ontbijtje mocht komen.
[ bericht aangepast op 14 feb 2017 - 15:37 ]
Bowties were never Cooler