[RPG • 250] Hotel Aphrodite (16+) [Speeltopic] - Speeltopics

‘Niets bijzonders,’ zei Romy zachtjes, nadat ze haar keel geschraapt had. Ze schudde haar hoofd om haar woorden kracht bij te zetten. Jazz knikt instemmend. Vast. Ik was niet doof noch dom. ‘Heb je Cleo dan gevonden?’ vroeg Romy aan mij. Die vraag had ik kunnen verwachten. Ik zuchtte en knikte vervolgens langzaam. Beiden leken ze gezien te hebben dat mijn haar niet helemaal meer in model zat – en dat ik over het algemeen een tikkeltje verwilderd oogde.
      ‘Dat heb ik zeker...’ zei ik langzaam en staarde voor me uit, ‘en laten we zeggen dat we het aardig gezellig hebben gehad.’ Ik grijnsde en keek Romy aan. Ik was benieuwd wat ze nu zou zeggen.
      ‘Zijn ze er al over uit hoe we dit het beste kunnen dekken? We moeten na de kerst gewoon weer open neem ik aan.’ Jazz besloot eindelijk eens haar mond open te trekken. Er verscheen een soort twinkeling in haar ogen. Met toegeknepen ogen keek ik haar onderzoekend aan en schudde mijn hoofd.
      ‘Niet dat ik weet, maar ik heb me niet met hem beziggehouden. Good ol' Kit mag dat doen, en onze lieve Beau.’ Ik boog wat voorover, naar Jazz toe. ‘En ik weet niet wat je-je zojuist in je hoofd heb gehaald, maar doe niets waar je van weet dat je er sooner or later spijt van zult krijgen...’

Jazz leek spontaan haar tong verloren te hebben. Dan was mijn boodschap dus goed overgekomen. Ik ging weer achterover zitten, tegen de rugleuning van de bank aan, en gooide het klokhuis van de appel met een boogje in de prullenbank. Scoor.
      ‘Max, heeft Mason dan niets te betekenen gehad voor je? Zo disrespectvol praten over hem...’ Romy keek me fronsend aan en ik haalde nonchalant mijn schouders op. In eerste instantie hadden ik en Mason het altijd redelijk al dan niet goed met elkaar kunnen vinden, maar die gast had met zijn poten moeten afblijven van wat van mij was – zoals Cléo. Toen ik erachter was gekomen dat hij meerdere keren Cléo had misbruikt, zonder het mij te vragen nota bene, was ik die gast langzamerhand gaan haten. Zodoende dat ik niet bepaald slapeloze nachten kreeg van het idee dat hij dood was.
      ‘Mason was toch één van jullie. Lijkt mij dat het ook voor jou een schok moet zijn.’
      ‘Mevrouw heeft haar tong weer gevonden hoor,’ merkte ik op en schudde mijn hoofd. ‘Dat hij één van ons, betekent niet dat ik hem ook daadwerkelijk mag. Sterker nog, we mogen elkaar lang niet altijd.’ Ik keek Romy aan. ‘Je hebt geluk dat Cléo er was om Masons behoeftes te vervullen en dat ik hem bij je heb weg kunnen houden. Anders was je nu een stuk minder somber geweest, dat weet ik zeker.’

Alyx leek mij niet te mogen, of althans, het feit dat ik genoeg hersencellen in mijn kop had om te weten dat je types als Misha – en zelfs Nika – niet moest uitdagen. Geen één jongen in dit hotel eigenlijk. Nou, dat gevoel was geheel wederzijds. Ik kreeg echt kromme tenen van dit kind.
      ‘Nee, schat, ik vroeg niet of jij er eentje wil. Ik vroeg of je die van jezelf nodig hebt en of dat ik ze mag’ Ik keek naar Misha. Oh. ‘Ik geloof niet dat ik jou gevraagd heb om mij te vertellen wat ik wel en niet kan doen. Ik wil graag een pannenkoek en een sigaret, dus ik wil graag dat je dat voor mij regelt. Er liggen ergens in de la wel wat sigaretten. Als je niet tegen rook kan dan flikker je maar op.’ Die reactie had ze kunnen verwachten. Alyx leek bepaald niet onder de indruk.
      ‘Ik rook niet in de keuken, dus ik heb geen idee waar die krengen hier liggen.’
      ‘Ik kan wel een sigaret gebruiken. Om van Dommelina hier… en Laelia af te komen. Niet om gemeen te zijn Alyx, maar je bent een domme kut.’ Dommelina, hoe verzon hij het. Ik kon het niet laten zachtjes te grinniken achter mijn hand.
      ‘Kijk, dat is hoe het werkt, Alyx.’
      ‘Je bent welkom om te gaan hoor,’ meldde Alyx op een luchtige toon. Had ze ook eens niet een weerwoord? ‘En jij denkt dat het mij wat uitmaakt wat jij van mij vindt omdat? En ik ben een kut ja, net zoals jij een lul bent, wat knap van je dat je dat heb opgemerkt. Wil je nu een pluimpje of een sterretje achter je naam?’ Ze ging weer verder met het bakken van die stomme pannekoeken van haar. Misha leek ook niet bepaald geamuseerd. Hij kwam tegenover haar staan.
      ‘Ik zou maar doen wat ik zeg, want ik den dat Laelia je wel kan vertellen wat er anders gebeurt. Vooral na wat er vandaag gebeurd is, ben ik niet in een humeur om mee te sollen.’ No offence, Misha, maar eigenlijk ben je nooit in een humeur om mee gesold te worden... ‘Dus als je je mooie gezichtje zo wil houden, zou ik maar luisteren naar wat ik wil.’
      ‘En ik denk dat Beau er niet erg blij mee zou zijn als jij besluit om mijn gezicht te verbouwen.’ Ik gaf mezelf een facepalm en schudde zuchtend mijn hoofd.
      ‘Nou, kom op, waar blijft mijn eten en mijn sigaret?’ Alyx keek hem geïrriteerd aan.
      ‘En zoals ik al zei, geen idee waar de sigaretten liggen en ik heb geen zin om de rest van de pannenkoeken te laten verbranden.’ Ik duwde mezelf van het aanrecht af en richtte me tot Alyx. Ik was niet iemand die snel haar geduld verloor, of vluf uit haar slof schoot. Echter had Alyx het voor elkaar gekregen om mijn geduld als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. In enkel dertig minuten. Het feit dat ze totaal schijt leek te hebben aan de hierachie die er in het hotel heerste, schoot bij mij flink in het verkeerde keelgat. Dat ze zich zoveel beter leek te voelen dan de rest, samen met haar lieve prinsje op het witte paard, monsieur Beau. Mijn blik gleed van haar, naar de pannekoek in de koekenpan, naar de kom met het beslag erin. Wat ik vervolgens deed was geheel impulsief en ongecontroleerd. Ik greep de bak en keek haar vuil aan.
      ‘Als je die pannekoeken van je zo belangrijk vindt, stik je er toch lekker in?’ bitste ik voordat ik de inhoud van de bak in haar gezicht smeet. De kom smeet ik op het aanrecht neer. De halve keuken – en  Alyx – zat nu onder de pannekoekenmix en iet wat beduusd keek ik om me heen. Toen ik het deed, had het niet eens een zo domme actie geleken. Het was immers niet echt geweldadig geweest. Alleen wist ik zeker dat tuthola hier zou gaan klagen bij Beau en dan was mijn toekomst in dit hotel misschien niet meer zo eh... beau. Die gedachte negerend trok ik een keukenla open. Ik haalde er een oud pakje sigaretten uit en een aansteker. Deze legde ik voor Misha's neus neer. ‘Alsjeblieft.’

Laelia out.