[RPG // 200 // Speeltopic] Durmstrang Institute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker — • Molokov Captain — Vincent Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Vincent Seeker — • Ranaulph Captain — Saengdao Chaser — Saengdao Chaser — Chaser — Beater — Nathaniel Beater — Keeper — Brooke Seeker — Elea • Rhoswen Captain — Alexander Chaser — Stella Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Alexander Seeker — • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (EASE) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[ bericht aangepast op 30 dec 2016 - 22:15 ]

---

take me back to the basics and the simple life

17 • Pureblood • Ranaulph • Chaser & Captain • Common Room • Elea Zodra ik mijn kamer binnen kom, open ik mijn koffer en pak ik daar schone kleren uit, samen met mijn zeep en ren ik bijna naar de douche toe. Als ik eindelijk onder de douche sta, weet ik het angstige gevoel van mij af te werpen. Ik voel de bacteriën letterlijk van mij afspoelen en was mijn haar minstens vier keer opnieuw voordat ik uit de douche stap. Als ik mij afdroog, aankleed, mijn tanden poets en mijn make-up opnieuw doe, voel ik mij meteen een heel stuk beter. Ik kom terug in de dorm en kniel neer naast mijn koffer. Op een rustig tempo begin ik alles uit te pakken en op zijn eigen plek te zetten. Terwijl alles er langzaam beter uit begint te zien, voel ik mijzelf ook een stuk rustiger en als ik de trap afloop, terug de Common Room in met een boek in mijn handen. Ik kijk de Common Room in en de enige plek die nog vrij is, is die naast Elea Thorsdóttir. Ik kan nu echter niet meer teruglopen, want ik weet zeker dat iemand al gezien heeft dat ik hier ben. Ik moet mij gewoon normaal gedragen en naast haar gaan zitten. Ze zal vast niet bijten. Ik haal diep adem en stap op haar af. Zonder iets te zeggen ga ik op de bank zitten en sla ik het schoolboek open op mijn schoot. Zoals gewoonlijk heb ik alle boeken al helemaal doorgespit voordat de school begint, maar ik was nog niet toegekomen aan Potions in het vliegtuig en in de heenweg naar Durmstrang. Ik bind mijn haar in een nette staart, gooi mijn benen over elkaar heen en begin te lezen. "—... and sleep in them like kings and queens."

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

'My coach said I ran like a girl,
And I said, if he'd run a little faster, he'd could too.'

---

---

'Diva's don't do drama.
We do business.'

---

---

Kort keek ik nog een enkele keer over mijn schouder, waar de twee bruinharige jongens alweer verdwenen waren. Waarnaar toe wist ik niet. Niet dat ik ze ging stalken, maar toch kon ik de jongen die zojuist tegen me opbotsten niet uit mijn hoofd krijgen. Ik had hem herkend… en toch weet ik niet waarvan. Normaliter kon ik het zo met een onverschillige schouder ophaal af kloppen, maar het voelde deze keer anders. Like if he used to be my friend, but I forgot about him.
Ik had dan ook Astrid direct haar wenkbrauwen optrekken, op een manier die iedere simpele ziel zou kunnen begrijpen voor iets meer. Misschien was er ook wel meer.
Er lag sowieso iets meer achter Astrid, gezien ze net zoals mij, open en bloot toegegeven had dat ook zij voor hetzelfde geslacht viel. Iets wat haar meteen hoger in mijn rang deed stijgen. Sommige mensen spaarde volbloeden. Ik spaarde buitenbeentjes. Ofwel de LGBTQIA+ community. Nerds en beugelbekkies interesseerde me niet zo. Net zoals tiener zwangerschappen. Bah. Je zou maar zwanger zijn.
Ze bevestigde met een knipoog dat ook dat zij de verboden fruit niet kon weerstaan en eigenlijk verwachtte ik dan nu ook een ik-kom-uit-mijn-kast bekentenis van Ashley’s kant. Vooral toen hij een kus naar mijn wierp. Echter vertelde zijn uiterlijk maar al te goed dat de jongen maar liefst honderd een procent heteroseksueel was.
‘Believe me. Ik heb Durmstrang niet gekozen. Ik ben hier alleen opgezet voor mijn lieftallige achterneef ofwel Alexander Luyben. Altijd leuk een oppasser krijgen als je op school zit. Moeten jullie ook eens proberen. Je mag hem wel lenen. Five procent discount on the first offer.’
Ik lachte kort, hoewel er enigszins een spottende ondertoon in lag om alleen al aan mijn achterneefje te denken. Ik wilde niet weten wat hij hier allemaal aan het uitspoken was. Laatste keer dat ik wat over hem hoorde, was het over het feit dat hij uitgehuwelijkt was. De sucker. Ik was ergens wel benieuwd wie de ongelukkige was.
‘Goed, we hebben nu een aantal opties. Waarvan naar een Dorm gaan geen is, aangezien we allemaal, hoe is het mogelijk, bij een andere afdeling zitten.’ Nam Ash de voortouw, voor hij opties opsomde wat we konden gaan doen. Overduidelijk seinde zijn opties naar buiten en roken. Het was ergens wel grappig dat hij, onder andere, aan mij vroeg waar we heen konden gaan, gezien ik, zover ik wist, nieuw was. Oh well. I tend to be a leader. I won’t judge that much.
‘Well, gezien je lust om een beetje as in je mond te proeven uit de pan strijkt, kunnen we wel naar buiten gaan. Misschien kunnen jullie me meteen invullen over de roddels at school. I mean… I do need to get to know my fellow students somehow, don’t I?’
Ik draaide me al sierlijk om, voor ik al naar buiten liep en uit pure automatisme er al vanuit ging dat ze me zouden volgen. Ik vond het al een hele prestatie dat ik de weg naar buiten wist te vinden. Niet dat dat moeilijk was. Gewoon de kou door de gangen volgen.
‘Oh en trouwens. Je moet het niveau per afdeling wel gelijk houden, anders zouden de professors al meteen een favoriete afdeling hebben met ons in één.’ Ik zweeg kort, terwijl er toch wel een sadistisch grijnsje rond mijn lippen verscheen, voor ik mijn mond weer opende.
‘Hoewel jullie niet zoveel zorgen moeten maken, wat dat betreft. Nu ik in Hallestrom zit, hebben de andere afdelingen geen kans. Teachers tend to like me. Alot.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

---

Seb maakte een opmerking dat Brooke Cain wel bezig kon houden in de bezemkast, wat Mari zacht deed grinniken. Nee, dat zag ze niet snel gebeuren.       'Wat is het aanbod toch verleidend. Je maakt het me moeilijk, Seb. Ik weet niet of ik het in me heb een donderwolk bezig te houden.'       Mari haalde haar schouders op. 'Wie niet waagt, wie niet wint,' plaagde ze.       ’Dus, waar waren we? Oh ja, eten. Ik meen het, ook al is het een muizenhap. Opeten. Ik wil je niet zien wiebelen straks.’ Seb legde zijn hand op haar bovenbeen en glimlachte naar haar. Zelf schonk ze slechts een zwakke glimlach terug. Ze snapte niet waarom hij nog zo tegen haar deed. Hij het uitgemaakt om een reden... ‘Heb jij mijn brief ontvangen deze zomer? Ik weet niet zeker of hij was aangekomen aangezien we ver in het noorden zaten. Ik heb eindelijk een aantal moeilijke routines van het skiën onder de knie gekregen. Maar dat laat ik wel zien als we daar eens met z’n tweeën heen gaan.’ Zijn wiebelende wenkbrauwen en oh zo bekende grijnst veroorzaakte een steek in haar hart.       'Ik heb je brief ontvangen ja,' mompelde ze, waarna ze haar been een stukje bewoog zodat zijn hand er vanaf viel. Ze dacht niet dat het een goed idee wat om samen te gaan skiën, maar dat wilde ze niet zeggen met Cain en Brooke erbij. Ze wist dat Lennox spijt had van wat hij had gezegd, maar dat betekende niet dat ze het vergeten was. En stiekem was ze bang dat hij het van binnen toch nog dacht. Ze was Cain dan ook ontzettend dankbaar toen hij het gesprek onderbrak en vroeg naar de afdelingen.'       'Wel, ze zeggen altijd dat Hallestroms intelligent en loyaal zijn, dat ze graag dingen weten die andere niet weten en dat ze soms nogal bazig kunnen zijn.' Mari haalde haar schouders op. 'Ik weet niet, ik heb vaak het idee dat mensen wel in meerdere huizen passen. Seb en Brooke kunnen je beter vertellen over de andere huizen vertellen. Ik zou niet te veel letten op de huizen. Je moet er eigenlijk mee eten aan een tafel en je deelt er je slaapzaal mee, maar je kunt alsnog prima om gaan met anderen.' bluuh, crappy post, sorry

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

---

’Wat is het aanbod toch verleidelijk, je maakt het me moeilijk — Seb. Ik weet niet of ik het in me heb om een donderwolk bezig te houden.’       Sebastians kijkers rollen even heen en weer in hun kassen, maar hij weet dat hij Brooke niet kan dwingen om de Gods irritante jongeman mee te nemen en hem een pleziertje te doen. Waarom kon ze niet simpelweg op mannen vallen zodat hij alleen met Mari kon praten?       ’Ik heb je brief ontvangen, ja.’       De combinatie van Mari’s mompelende woorden en het gegeven dat ze haar been dusdanig bewoog dat zijn hand er vanaf gleed, maakt het dat Sebastian een geïrriteerde woede in zijn borstkas omhoog voelt komen. Wat dacht ze wel niet? De gehele vakantie had hij haar brieven verzonden en aan haar gedacht. Dat ze geen enkele brief had beantwoord, had hij stilletjes aan de kant geschoven. Maar het terug trekken van haar been? Nee.       ’Deze donderwolk heeft toch een vraag aan jullie. Kan iemand me uitleggen hoe de afdelingen hier werken? Ik hoor bij Hallestrom, maar wat houdt dat precies in?’ Natuurlijk. De nieuweling is niet alleen irritant, maar ook nog zo stom als het achtereind van een varken. Mari start met het uitleggen van haar eigen (en ook die van Cain zelf) afdeling, terwijl Sebastian zijn rechtse hand steeds steviger rondom zijn toverstok klemt.       ’Nee, ik ga mijn huis niet uitleggen aan iemand die geeneens de moeite heeft genomen om informatie op te zoeken over zijn nieuwe school. Molokovs staan daar ver boven.’ Sebastians stem is kil, doods — evenals zijn kijkers, waar geen spoortje emotie meer in te vinden is. ‘Erg jammer dat je met zo’n soort personen omgaat, Mari.’ Sebastian buigt naar voren, zodat zijn lippen Mari’s oor raken. ‘Zeg het gewoon als ik je met rust moet laten,’ gromt hij daar zachtjes — zodat alleen zij deze woorden te horen krijgt.       Met een wijds gebaar komt Sebastian overeind van de bank, zijn mantel om zijn lichaam wapperend. ‘Ik ga op zoek naar Elea, kwalitatief wat beter gezelschap,’ snauwt hij naar beneden waarna hij opzij kijkt richting Brooke. ‘Zie je later, liefje,’ zegt hij met opeengeklemde kaken terwijl hij een zachte kus op haar wang drukt. Brooke was oké, ook al vond hij de wijze waarop ze naar Mari keek niet oké — helemaal niet, zelfs.       Sebastian weet met grootse stappen de grote zaal uit te benen, op zoek naar het tweede meisje met sneeuwblonde haren op Durmstrang.

[ bericht aangepast op 14 jan 2017 - 15:36 ]

---

•

"Nu begrijp ik ook je keuze voor Durmstrang," zei Ash tegen Aaron, waarna hij speels een kusje naar de jongen blies waarna een grijns volgde. "Believe me. Ik heb Durmstrang niet gekozen. Ik ben hier alleen opgezet voor mijn lieftallige achterneef ofwel Alexander Luyben. Altijd leuk een oppasser krijgen als je op school zit. Moeten jullie ook een proberen. Je mag hem wel lenen. Five procent discount." De jongen lachte even kort, duidelijk ontevreden met de keuze voor Durmstrang. "Hm, hoeft niet hoor." reageerde ik, een babysitter klonk nou eenmaal niet als iets leuks, als ik helemaal eerlijk moest zijn. "Goed, we hebben nu een aantal opties. Waarvan naar een dorm geen is, aangezien we allemaal, hoe is het mogelijk, in een andere afdeling zitten. Dus we kunnen ergens gaan chillen, misschien iets drinken, misschien iets roken... of gewoon anders chillen, whatever." Ik rolde even met mijn ogen. Ash was een van mijn beste vrienden, en ik mocht dan ook misschien een beetje een crush op hem ontwikkeld hebben, maar hij moest echt eens stoppen met het rokersgedrag. Ja, het was hot, maar het was vreselijk ongezond. Maar misschien lag dat gewoon aan mij. Ik kon het niet zo hebben op roken, omdat het slecht was voor je longen, en ik sowieso best wel bezig was met wat goed en niet goed voor je lichaam was, door het sporten. "Serieus Ash, weer roken? Straks vervuil je mijn longen nog eens," merkte ik op, hoewel ik wel even moest grinniken en er nog steeds een grote glimlach op mijn gezicht te vinden was. "Well, gezien je lust om een beetje as in je mond te proeven uit de pan strijkt, kunnen we wel naar buiten gaan. Misschien kunnen jullie me meteen invullen over de roddels at school. I mean… I do need to get to know my fellow students somehow, don’t I" De blonde jongen draaide zich om, en begon alvast richting buiten te lopen. "Oh en trouwens. Je moet het niveau per afdeling wel gelijk houden, anders zouden de professors al meteen een favoriete afdeling hebben met ons in één. Hoewel jullie niet zoveel zorgen moeten maken, wat dat betreft. Nu ik in Hallestrom zit, hebben de andere afdelingen geen kans. Teachers tend to like me. A lot." "Hmm, we'll see about that," merkte ik met een enkele opgetrokken wenkbrauw op. Eenmaal buiten aangekomen liep in met een lichte vering in mijn pas naar een groepje bomen op het gras, een plek waar ik vaak zat als ik buiten was; of dat nou alleen of met anderen was, het was mijn stekkie geworden de afgelopen jaren, en ik zat- zeker met vrienden- niet echt op andere plekken dan daar. Daar aangekomen liet ik me dan ook op het gras neervallen, en leunde ik met mijn rug tegen een van de bomen, mijn benen languit voor me uitgestrekt. "Duss, Aaron, roddels he? Eerlijk, ik weet er niet zo heel veel. Hier en daar vang je natuurlijk wel wat op, maar in het begin van het jaar is er nog niet zo veel roddel content, dus ik heb nu nog niet echt wat voor je. Maar, aangezien je de nieuwe bent, vertel eens wat over jezelf. Naast het feit dat je atletiek doet, en je dus op jongen valt, maar tell me, wie ben je? Wat vind je leuk om te doen? Wat niet?" Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen, en keek de jongen recht in zijn ogen aan.

---

take me back to the basics and the simple life

AUGUSTUS FELIX BJÖRK

---

“Zeg maar gewoon Alex hoor, Lyuben is zo formeel.” Zei Alex met een knipoogje naar Sasha en ik besloot het maar te negeren. Het laatste wat ik wilde was nog eens ruzie tussen mijn beste vrienden. “Nou ja, eigenlijk is er weinig te vertellen, Niet wat jullie niet al weten. Ik heb een deel van de vakantie bij Gus en Gabi doorgebracht en heb me verloofd. Wat wil je nog meer weten?” grijnsde Alexander waarna ik even een onhoorbare zucht slaakte. "Zijn families niet geweldig." Zei Sas sarcastish waarna ik haar hand even in die van mij voelde glijden onder de tafel. Ik had aan Sasha gezien dat ze me graag had getroost maar mede door Alex en mijn trots was het niet echt een goed plan. Vandaar dat ik haar kleine poging tocht erg waardeerde en ik onze vingers samen verstrengelde.
"Misschien moeten we maar vragen of ze ons ook willen uithuwelijken Gus, dan mag ik volgende zomer ook komen logeren." Begon Sasha wat me zacht deed grijnzen "Al denk ik niet dat ik goed genoeg zal zijn..." vervolgde ze schouderophalend. "Maar we zouden het kunnen proberen." Ik grinnikte zacht en haf nog een zacht kneepje in haar hand. " Voor mij ben je perfect Sas, you know that." knipoogde ik naar de blondine. Voor mijn ouders zou ze niet in de buurt komen. Sasha was een halfbloed en mijn ouders zouden het een schande vinden mocht ik ons bloed gaan 'vervuilen'. Echter voor Sasha maakte ik altijd een uitzondering. Haar woorden hadden me toch al een beetje opgevrolijkt .
"Dus ik stel voor dat we deze eetzaal eens gaan verlaten, niet? " stelde ik voor gezien ik nood had aan wat lucht en een ruimte waar Dimitri niet was. Voor een plotse seconden kwam het zieke gedacht in me op om erg close te doen met Sasha om hem jaloers te maken, maar dat wilde ik mijn beste vriendin niet aan doen. Ik liet voorzichtig haar hand los en stond op van mijn stoel waarna ik mijn jasje recht trok. "Zin om ons te vergezellen of heb je andere plannen?" vroeg ik aan Alex. Met wat geluk dacht hij dat ik en Sasha alleen wilden zijn -op de more then friends manier- en liet hij ons even alleen. Ik wilde even geen Gab of Alex om me heen...

(sorry voor het late prutstukkie)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 • Pureblood • Ranaulph • Seeker • Common Room • Dao Ik heb mijn boek op mijn schoot liggen, maar erg veel neem ik niet op. Sterker nog, ik staar alleen maar verveeld naar het voorblad dat ons zou moeten uitnodigen tot nieuwsgierigheid, maar vooralsnog is dat niet gelukt. Geen enkel boek hier nodigt mij uit tot het vrijwillig lezen van de leerboeken, het is meer dat het moet om van deze school af te komen. Het enige dat mij nog een klein beetje interesseert, is het boek dat we moeten lezen voor Dark arts. Niet zo gek ook, ik ben min of meer opgegroeid met die donkere kunsten en vrijwel mijn hele familie zijn aanhangers of sympathisanten van Voldemort (geweest). Nooit kwamen ze er openlijk voor uit, want sinds Voldemort verslagen is, worden overal aanhangers ge-Avada Kedavrad waar je bij staat of ze worden in Azkaban gegooid. Dat willen wij liever niet.       Wanneer ik het boek maar opensla om te proberen wat te lezen, gaat er ineens iemand op de bank naast me zitten en dat vind ik al een goede reden om het boek meteen weer dicht te klappen en weg te leggen. Het is genoeg geweest, ik ga niet alles lezen voordat de lessen weer beginnen en zelfs dan lees ik alleen het nodige. Het is Saengdao die naast me is komen zitten en ik neem haar eens goed in me op. Zoals altijd zit ze met een boek in haar handen en leest ze ook daadwerkelijk wat erin staat, terwijl ik liever de schijn ophoud dat ik nog wat doe voor school begint. Ik grinnik kort en rek me eens luid en gapend uit, waarbij al mijn ledematen zich flink uitstrekken.       'Besloten me nu wel gezelschap te houden?' vraag ik Dao en ik grijns kort. 'Iedereen ging ineens weg toen ik besloot het groepje te joinen, dus dat was wel een beetje pijnlijk.' Ik druk mensen graag altijd even met hun neus op de feiten, zodat ze weten dat er zelfs na een vakantie niet met me te sollen valt.

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

"Believe me. Ik heb Durmstrang niet gekozen. Ik ben hier alleen opgezet voor mijn lieftallige achterneef ofwel Alexander Luyben. Altijd leuk een oppasser krijgen als je op school zit. Moeten jullie ook eens proberen. Je mag hem wel lenen. Five procent discount on the first offer." Aaron lachtte, maar het kwam nou niet echt oprecht over.
Ik stelde voor om naar buiten te gaan en daar was de rest ook wel voor in.
"Serieus Ash, weer roken? Straks vervuil je mijn longen nog eens," zei Astrid nadat ze met haar ogen had gerold.
"Hey hey jullie hebben jullie verboden fruit, laat mij ook een beetje genieten." zei ik dan ook tegen mijn goede vriendin. Ik wist dat ze een hekel had aan mijn gewoonte, maar het hoorde bij mij dus eerlijk gezegd was ik niet van plan om dat te gaan veranderen.
"Well, geizen je lust om een beetje as in je mond te proeven uit de ban strijkt, kunnen we wel naar buiten gaan. Misschien kunnen jullie me meteen invullen over de roddels at school. I mean... I do need to get to know my fellow students somehow, don't I?
Met z'n drieen liepen we naar buiten. "Oh en trouwens. Je moet het niveau per afdeling wel gelijk houden, anders zouden de professors al meteen een favoriete afdeling hebben met ons in één. Hoewel jullie niet zoveel zorgen moeten maken, wat dat betreft. Nu ik in Hallestrom zit, hebben de andere afdelingen geen kans. Teachers tend to like me. Alot."
Grijnzend keek ik Aaron aan. Deze gast was wel oke.

"Hmm, we'll see about that," zei Astrid met opgetrokken wenkbrauw.
"Denk dat Rhoswen nooit een kans heeft gemaakt. Misschien geen verassing, maar teachers zijn niet echt gek op me." Ik haalde mijn schouders op.
Astrid liep vrolijk naar een groepje bomen op het gras te en ging zitten. We hadden er al vaak samen gezeten. En het voelde goed om nu weer terug te zijn. Astrid liet zich in het gras vallen en leunde met haar rug tegen een van de bomen.
"Dus, Aaron, roddels he?" vroeg Astrid. "Eerlijk, ik weet er niet zo heel veel. Hier en daar vang je natuurlijk wel wat op, maar in het begin van het jaar is er nog niet zoveel roddel content, dus ik heb nu nog niet echt wat voor je. Maar, aangezien je de nieuwe bent, vertel eens wat over jezelf. Nasat het feit dat je atletiek doet, en je dus op jongens valt, maar tell me, wie ben je? Wat vind je leuk om te doen? Wat niet?" Ze keek Aaron recht aan.
Ik plofte naast Astrid neer en legde mijn hoofd op haar benen.
"Ik heb denk ik wel een paar roddels; even denken... die neef van je Alex, is een prima gast, een van mijn vrienden, en - maar dat weet je waarschijlijk al - uitgehuwelijkt aan Gabriella, een beetje een stuck up typetje, en zij heeft dan weer een tweelingbroer; misschien wel leuk voor jou." Even trok ik mijn wenkbrauwen plagerig op. "Hij is misschien wel geinteresseerd... zou misschien wel gek zijn.. hij is ook heel blond.." Even dacht ik na. "Misschien geen goede match." besloot ik dan ook. "Hij zit trouwens wel ook in Hallestrom... coincidence? Maybe." zei ik grijnzend. "Hmm ja dat zijn wel eigenlijk de roddels van de zomer. Maar inderdaad het feest gaat er misschien verandering in brengen. Dan gebeuren er altijd wel leuke dingen."
Ik pakte mijn peuken en wiet uit mijn zak en begon mijn joint te draaien. Hiervoor moest ik wel om hoog komen, wat jammer was omdat ik dan Astrid haar benen moest achterlaten. Maar ik leunde wel in haar richting. Het was een gewoonte geworden over de jaren. Volgens mij vond ze het niet echt erg.
"Maar inderdaad, vertel, wie is Aaron precies?" vroeg ik hem, waarna ik mijn joint dicht likte en aanstak om een verlossende hijs te nemen. "Jullie ook?" vroeg ik en ik bood mijn joint aan de andere twee aan.

Excuses voor crappy layout en korte post, op mobiel geschreven.

MARI
Seb's woorden waren als een klap in haar gezicht. Meende hij het dan toch niet wat ze van zijn zusje gehoord had, dat hij spijt had? Stilletjes keek ze hem na terwijl hij de zaal uit beende.
Toen hij net de zaal uit was, maakte ze een beslissing en keek ze naar kort naar Cain en Brooke. 'Ik ben zo terug,' mompelde ze, waarna ze zich achter Seb aanhaaste. Ze zag hem nog net een hoek omgaan, waardoor ze haar pas wat versnelde zodat ze hem in kon halen. Eenmaal bij hem pakte ze zijn arm voorzichtig vast en trok ze hem een wat stillere gang in.
Waar ze normaal bijna altijd een glimlach op haar lippen had staan, moest ze er nu op bijten om te voorkomen dat die beefde, en van de vrolijke fonkeling die normaal in haar blauwe kijkers zat was niks te zien. Haar armen sloeg ze beschermend om zich heen, terwijl ze haar blik op Seb richtte.
'Heb ik iets verkeerd gedaan?' vroeg ze op een zachte toon. 'Ik weet dat ik je had moeten antwoorden, maar ik vind het lastig na... Na wat er eerder gebeurd is.' Omdat ze niet wilde dat hij de gekwetste blik in haar ogen zag, wendde ze die af. 'M-meen je nog steeds wat je toen zei?' Waar ze op doelde was wel duidelijk. Haar stem was nauwelijks hoorbaar toen ze het zei. 'Want als dat zo is, heb ik liever dat je het gewoon zegt, in plaats van dat je doet alsof... Alsof je mij wel aardig vindt.' Aarzelend richtte ze haar ogen weer op hem, maar na enkele seconden keek ze weer weg. Het was vrij duidelijk dat ze secondes verwijderd was van huilen. 'Ik haat het wanneer je boos op mij bent...'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

•

17 • Pureblood • Ranaulph • Chaser & Captain • Common Room • Elea 'Besloten me nu wel gezelschap te houden?' hoor ik naast mij en daarmee is mijn concentratie in een klap verdwenen. Ik kijk op van mijn boek en in de richting van het meisje. 'Iedereen ging ineens weg toen ik besloot het groepje te joinen, dus dat was wel een beetje pijnlijk.' Ik frons en rol vervolgens met mijn ogen. Ik neem de arrogante houding aan die ik normaal heb en maak mijzelf zo groot mogelijk, hoewel ik daar niet echt de lengte voor heb.       'Misschien hebben andere mensen andere dingen te doen? Belangrijkere dan met jou in de Common Room zitten. Daarnaast zit ik hier alleen maar omdat er verder geen plek is, niet omdat ik nou zo graag naast jou wil zitten.' Ik focus mijn blik weer op het boek dat op mijn schoot ligt, maar ik kan mij nu echt niet meer concentreren. Ik heb er altijd al moeite mee gehad en als ik eenmaal afgeleid ben, dan kost het mij een flinke tijd voordat ik mij weer kan focussen op hetgeen waar ik mee bezig was. Nu de afleiding in de vorm van de veel te aantrekkelijke Elea komt is het nog lastiger. Ik probeer die gevoelens echter weg te drukken. Dat soort gedachten kan ik er nu echt niet bij gebruiken. Zonder op te kijken naar haar vraag ik: 'Waar zijn Traian en Mae dan?' Ik doe mijn best om ongeïnteresseerd te klinken, maar de ondertoon zegt genoeg. Ik wil mijzelf vervloeken. Ik heb vandaag al veel te vaak mijn gevoelens getoond en we zijn hier nog niet eens een paar uur. Morgen wordt het een nieuwe start. Als ik dit boek uit heb ga ik slapen en hopelijk krijg ik dan mijn oh zo bekende koude charme terug. "—... and sleep in them like kings and queens."

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

"Zijn families niet geweldig,” antwoordde Sasha sarcastisch en Alexander grinnikte even half, ook deels om de gespannen sfeer te doorbreken. Great, het was nu al een groot mijnenveld hier en met een verkeerd woord zou alles ontploffen, iets waar hij ook geen zin in had. Gus was zijn beste vriend en ondanks alles zou hij dat graag zo houden. Ook Gus zou uiteindelijk aan het idee wennen dat hij de echtgenoot van Gabi zou worden en dan zou alles weer normaal worden – tenminste zo normaal mogelijk. Ze hadden weinig keuze. Door het huwelijk zaten ook Gus en Alex aan elkaar gebonden. Hun families hoorden nu bij elkaar. “Misschien moeten we maar vragen of ze ons ook willen uithuwelijken Gus, dan mag ik volgende zomer ook komen logeren. Al denk ik niet dat ik goed genoeg zal zijn... Maar we zouden het kunnen proberen,” zei Sasha tegen Gus. Dit was duidelijk iets tussen het meisje en Gus, dus Alex hield zich er ook buiten. “Voor mij ben je perfect Sas, you know that,” was Gus’ antwoord. Alex kon een geamuseerd lachje nog net inhouden. Gus klonk nu net als Alex zelf wanneer hij weer ergens een of ander naamloos meisje vandaan had gehaald, al kon hij ook wel zien dat Gus het wat meer meende dan hijzelf meestal deed. Natuurlijk waren de meisjes meestal wel knap en goed, maar ‘je bent wel knap’ werkte toch niet zo goed als zeggen hoe perfect ze waren. Welke vrouw hield er nou niet van om dat te horen? “Dus ik stel voor dat we deze eetzaal eens gaan verlaten, niet?” was Gus’ voorstel. “Zin om ons te vergezellen of heb je andere plannen?” Deze laatste vraag was rechtstreeks op Alex gericht. Alex grijnsde nu toch geamuseerd. “Ik heb geen andere plannen,” zei hij tegen Gus, implicerend dat hij mee zou gaan. Het was redelijk duidelijk dat Gus tijd met Sasha alleen wilde en zeker geen Alex erbij wilde hebben. Hij was ook niet van plan om mee te gaan, maar Gus even pesten kon prima. Heel even liet hij een stilte vallen, alsof hij klaar was met praten en op de rest stond te wachten. “…maar ik weet wel wanneer ik te veel ben,” vervolgde hij vervolgens. “Ik zal jullie alleen laten.” Hij knipoogde even plagend naar het tweetal en verliet toen de zaal. Alex had geen idee waar hij nu heen zou gaan. Naar de Dorm had hij geen zin in, dus vermaakte hij zich met door de bekende gangen zwerven en een paar bekenden te begroeten die hij toevallig tegenkwam, maar hij hield een praatje af. Hij had weinig zin in een gesprek met hen. Uiteindelijk kwam hij buiten uit. Hij geloofde niet in het lot en voorbestemd zijn, maar anders had hij dit zeker de schuld gegeven, want zijn voeten voerden hem haast automatisch naar de stallen, terwijl hij daar in zijn hele schoolloopbaan misschien drie keer geweest was, omdat hij Vincent moest spreken. Hij hield niet zo van paarden. Eigenlijk niet van de meeste dieren, maar bijvoorbeeld een uil had nog wel een functie en een kat was ook nog wel te overleven. Hoe iemand voor zijn plezier op zo’n beest zou gaan zitten snapte hij echt niet. Ze stonken ook nog. Hij zag Vincent lopen met zijn paard en besloot hem even te begroeten. Ze hadden elkaar immers de hele vakantie niet gezien of gesproken. Iets te laat zag hij dat Gabi naast hem liep. Great, wat was dat toch vandaag? Hoe kon hij telkens bij haar uitkomen zonder dat hij dat ook maar bedoelde? “Hé Vince!” zei hij opgewekt toen hij bij het tweetal aankwam. Waren die twee überhaupt bevriend? Hij had geen idee. “Gabi,” vervolgde hij, alsof hij haar nu pas gezien had. “Alweer druk aan het trainen?”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

---

Niet lang nadat ze de woorden had uitgesproken, voelde ze Seb's gespierde armen om haar schouders glijden. Ze voelde de warmte van zijn lichaam door zijn shirt heen komen. Hij drukte zijn lippen tegen haar voorhoofd, en daarna tegen het puntje van haar neus.       'Ik zou gewoon willen dat... Nee, laat maar. Duw me niet van je weg, oké? Net in de grote zaal met je been. En de onbeantwoorde brieven. En hoe die verdomde Cain naar je keek.'       Met nog steeds waterige ogen keek ze hem verward aan. Hoe Cain naar haar keek? De jongen mocht haar niet eens, daar was ze vrij zeker van. Voor ze dat echter kon zeggen, drukte Seb haar alweer tegen zich aan. 'Denk nooit dat ik je niet aardig vindt, oké? Dat zal ik nooit over je denken. Hé, je kent me toch? Niet huilen, alsjeblieft. Daar kan ik niet tegen.'       Mari haalde eerst slechts haar schouders op. 'Je dacht het wel ooit, anders had je het in de eerste instantie nooit gezegd,' mompelde ze. Ze dacht eigenlijk dat ze zijn woorden van voor de zomer nooit zou vergeten. Ze bleef het lastig vinden om hem te vertrouwen. Haar hart vertelde haar dat het kon, maar haar hoofd dacht van niet. Ze snifte zachtjes en veegde een traan van haar wang. 'Maar... ik snap gewoon niet waarom je zo doet, zo rot, als je mij wel mag, en waarom het je uit zou maken hoe Cain naar mij kijkt, hoe dat ook moge zijn want ik weet vrij zeker dat hij mij niet eens aardig vindt.' Ze betwijfelde eigenlijk of de jongen überhaupt iemand aardig vond.       'Ik wist gewoon niet goed hoe ik op je brieven moest reageren, of op je hand op mijn been... Het lijkt daardoor alsof... Alsof we nog samen zijn.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

---

’Je dacht het wel ooit, anders had je het in eerste instantie nooit gezegd. Maar. . . Ik snap gewoon niet waarom je zo doet, zo rot — als je mij wel mag. En waarom het je uit zou maken hoe Cain naar mij kijkt, hoe dat ook moge zijn, want ik weet vrij zeker dat hij mij niet eens aardig vindt. Ik wist gewoon niet goed hoe ik op je brieven moest reageren, of op je hand op mijn been. . . Het lijkt daardoor alsof. . . alsof we nog samen zijn.’       Sebastian weet een neutrale gezichtsuitdrukking te onderhouden tijdens het aanhoren van Mari’s woorden, maar als ze eenmaal afsluit met het gegeven dat het lijkt alsof ze nog bij elkaar zijn — kan hij niet anders dan zijn wenkbrauwen voorzichtig in een frons te laten glijden. Mari had er geen weet van dat hij het van zijn ouders uit had moeten maken omdat ze een Halfblood is en dat hij de harde woorden jegens haar nooit ofte nimmer had gemeend. Echter, hij kon ze nu niet meer terug nemen — het kwaad was al geschied. Zuchtend draait Sebastian zijn lichaam dusdanig dat hij tegen de muur leunt met zijn rug, Mari nog steeds in zijn armen — licht leunend tegen zijn borstkas. Ze was klein, maar dat had hij altijd leuk gevonden aan haar. Ze paste perfect tegen zijn lichaam aan en ook nu rustten zijn lippen tegen haar voorhoofd als hij zachtjes start te praten.       ’Dat is het juist, Cain kijkt naar je alsof je uit het riool bent gekropen. Dat moge wel zijn standaard gezichtsuitdrukking zijn, maar niemand mag zo naar je kijken.’ Mari mocht alleen bekeken worden met admiratie en liefde in de kijkers van de ander. ‘Ik zou gewoon willen dat je niet zo onzeker was,’ verzucht Sebastian zachtjes, doelen op het gegeven dat hij had gewild dat Mari zijn woorden nooit ofte nimmer voor waar had aangenomen.       Voorzichtig duwt Sebastian de jongedame enkele centimeters van zich af, zijn handen rondom haar dunne bovenarmen gevouwen. Was ze opnieuw afgevallen in de zomervakantie? Hij had de overweldigende drang om haar te kussen, maar wist dat hij zich in moest houden.       ’Wil je dat ik uit je buurt blijf?’ vraagt hij met een bijna onherkenbare vlaag van onzekerheid in zijn stem. ‘Wil je dat ik je negeer? Dat ik je geen brieven meer stuur. Of geen hand meer op je been leg. Of dit doe. . .’ Voorzichtig buigt Sebastian naar voren om zijn neus vederlicht langs die van Mari te laten glijden. Ooit in een ver verleden had ze heb kennis laten makken met eskimo kisses en hij wist dat het een zwakte voor haar was. Het was verkeerd om deze zwakte tegen haar te gebruiken, maar Sebastian kon het niet aanhoren dat ze geen contact meer met hem wilde, niet nog eens.

---

•

---

'When a man gives his opinion, he's a man.
When a woman gives her opinion, she's a bitch.'

---

---

'Silence is not weakness
and decency not pride.'

---

---

Ik knikte begrijpend toen hij vertelde dat hij niet had genoten en weinig getraind had. Hij was zo beetje de Gus uit zijn familie. Misschien was dat wel waarom ik zo goed met hem overweg kon. Ik had sowieso wel vaak de zwakte om voor de underdog te kiezen. De rest kon zichzelf wel redden.
Vince sprong van zijn paard af, waar hij het paard nog even vertroetelde door hem een klopje op zijn hals te geven en zijn neus te aaien.
‘Loop je mee naar de stallen?’ vroeg Vince, waar ik op knikte en hem met Mikhail volgde. Net wanneer ik hem al wilde vragen of hij nog plannen had voor vanavond – die ik waarschijnlijk wel zou willen crashen, puur om even uit de gespannen sfeer te komen – kwam er al een bruinharige, lange jongen aangelopen. Alex Lyuben. Oh what great.
Mijn ogen scande even de jongen, die Vince aangenaam begroetten en vervolgens mij alleen erkende door mijn naam – afgekort – uit te spreken. ‘Alweer druk aan het trainen?’ vroeg de jongen, van geen kwaad bewust. Impulsief greep ik naar Vincents vrije hand, terwijl ik me sort off achter hem verschool. Ik had geen zin om Alex te zien, maar het leek onmogelijk te zijn.
Ik had geen flauw idee wat Alex hier kwam doen. Vooral omdat hij alles leek te haten wat met paarden te maken had. Ik had hem maar zelden gezien als ik bij Vince was hier. Waarschijnlijk, welgeteld twee of drie keer. Niet dat Gus hier vaak kwam. Maar toch.
‘We gingen net stoppen, om te wandelen…’ beantwoorden ik dan ook met een licht strenge ondertoon tegen Vince, zodat hij – hopelijk – begreep dat ik echt geen zin had in Alex. Iets wat Vince ook wel – hopelijk – kon begrijpen, gezien ik en Alex nooit met elkaar om gingen. Niet meer sinds kleutertijd.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya